Wie kan ik nog vertrouwen na wat ik heb meegemaaktl?

11-02-2019 12:37 105 berichten
Alle reacties Link kopieren
.
anoniem_382656 wijzigde dit bericht op 12-02-2019 09:44
99.97% gewijzigd
Overigens ken ik dit verhaal van een man. Het is haast een kopie met als verschil dat zij trouwden toen zij zwanger bleek ( binnen 1 jaar zwanger, huis kopen en trouwen)!
Al tijdens de zwangerschap veranderde zij compleet waarbij hij niks goed kon doen. Uiteindelijk wilde zij scheiden. Ze hebben co- ouderschap maar nog steeds is hij fout en is alles zijn schuld. Hij dacht dat het aan haar hormonen lag maar ze werd alleen maar een grotere bitch. Hij wilde haar nog terug vanwege hun kind, maar zij spuugt op hem. Zijn familie sprak uit dat zij een borderliner is en erg gestoord.
To, je bent dus niet de enige die dit overkomt. De man in dit verhaal is er nu na 2 jaar redelijk overheen, maar hij is helemaal afgebroken. Weet dat je gewoon enorme pech hebt gehad met deze vrouw en dat er echt iets aan haar mankeert. Niet aan jou!
Alle reacties Link kopieren
Is er bij haar ook geen ander in het spel?
"Het gevoel" kan gewoon verdwijnen, zeker onder invloed van hormonen. Jullie waren uiteindelijk pas een jaar samen. Dat is ongeveer hoe lang het duurt voor verliefdheid om te vervliegen (ook hormonen).

Ik kan me wel voorstellen dat je er kapot van bent. Het is zo ontzettend pijnlijk, en er is ook nog een kind in het spel.

Ik denk dat gaan speculeren over voorbedachte rade of misbruik je nu niet verder helpt. De vraag is voor jou hoe betrokken je wil zijn bij de opvoeding van jouw zoon, wat hij voor je betekent. Voor hem moet je proberen over je gebroken hart en geknakte gevoelens heen te stappen, en een functionele relatie met je ex te onderhouden.

Wat betreft je vertrouwen, misschien een keer met iemand gaan praten? Je bent nog geen 30, dus eigenlijk nog steeds heel jong (zei de wijze oude vrouw van 33 :lol: ).
Alle reacties Link kopieren
freja schreef:
11-02-2019 13:52
Dit!!


:sarcastic:
Alle reacties Link kopieren
Doreia* schreef:
11-02-2019 13:54
Dit.
Enne... hoe komt zij er nu bij om naar een gynaecoloog te gaan zonder dat daarvoor direct noodzaak bestaat? Want normaal gesproken laten ze het je eerst een jaar proberen om natuurlijk zwanger te raken. Jullie hadden afgesproken te beginnen vanaf november 2018. Dus dan zou ze pas november 2019 eens in aanmerking kunnen komen voor de onderzoeken. Maar in plaats daarvan is de eerste behandeling al in juli 2018, ruim voor jullie eerste plannen voor november, gedaan. Dat vind ik te bizar en te ongelooflijk dat er geen voorbedachte rade bij haar bij zat.
ik denk daarom dat je heel erg te pakken bent genomen door haar ... Ik vind dat heel erg sneu voor je en wens je sterkte.



Er was sprake van een erfelijke aandoening in haar familie ( PCOS syndroom) , ze is toen gestopt met de pil om te kijken of ze dit ook zou kunnen hebben. Na 5-6 weken was alles nog altijd niet hoe het moest zijn en daarom is ze naar de gynaecoloog gegaan voor verder onderzoek. Daar zijn dan de 2 overige problemen ook bijgekomen ( slijmvlies + septum in baarmoeder)
Alle reacties Link kopieren
beetjegek schreef:
11-02-2019 13:27
Heeft ze niet ontzettende last van haar hormonen? Dat kan echt, dat ze tijdelijk niks van je moet weten.


Ze is 100% overtuigd dat het niet haar hormonen zijn. Alles is te snel gegaan volgens haar... Ok kan ik begrijpen, maar dan begin je niet aan inseminatie om een kind te krijgen.... Daar is genoeg over gepraat en alles zat helemaal goed in de relatie.
Alle reacties Link kopieren
viva-amber schreef:
11-02-2019 14:16
Ze wil ook geen relatietherapie of iets dergelijks?

Heel vreemd. Je gaat in volle overtuiging samen voor een kind ook met als doel om een gezin te vormen. Je zou toch denken dat de ander dat niet zomaar op geeft en in ieder geval met hulp wil proberen om er iets van te maken.

Kort na breuk heeft ze mij gezegd als ik graag relatietherapie wou, dat ze dan wel zou meegaan. Het zou alleen niet veel helpen had ze toen gezegd... Ja wat moet je dan? Met een vrouw naar een therapeut gaan die achter haar besluit staat en overtuigd is dat het niet meer gaat veranderen?
a1b2c3d4e5 schreef:
11-02-2019 15:45
Ze is 100% overtuigd dat het niet haar hormonen zijn. Alles is te snel gegaan volgens haar... Ok kan ik begrijpen, maar dan begin je niet aan inseminatie om een kind te krijgen.... Daar is genoeg over gepraat en alles zat helemaal goed in de relatie.
Wat is jouw excuus zo snel al te gaan samenwonen en zo snel al toe te staan dat de anticonceptie achterwege werd gelaten?
Alle reacties Link kopieren
Ik vraag me af hoe hoog men wel niet over zich zelf moet denken als zijn of haar partner aangeeft niet meer verder te willen, maar je dan hoog en laag blijft springen dat het niet aan jou kan liggen omdat je niks verkeerd hebt gedaan. maar het ligt aan haar hormonen of andere externe factoren. Nee begrijp dan dat haar gevoel voor jou gewoon over is.
Alle reacties Link kopieren
a1b2c3d4e5 schreef:
11-02-2019 15:43
Er was sprake van een erfelijke aandoening in haar familie ( PCOS syndroom) , ze is toen gestopt met de pil om te kijken of ze dit ook zou kunnen hebben. Na 5-6 weken was alles nog altijd niet hoe het moest zijn en daarom is ze naar de gynaecoloog gegaan voor verder onderzoek. Daar zijn dan de 2 overige problemen ook bijgekomen ( slijmvlies + septum in baarmoeder)

En die septum hoefde niet operatief verwijderd te worden?
Van Clomid is geen sprake geweest? Ik meestal de eerste stap, zeker bij PCOS.

Vind het hele gebeuren rondom de verhalen van de gyn echt ongeloofwaardig als ik eerlijk ben
Alle reacties Link kopieren
Julus schreef:
11-02-2019 15:07
Wie was degene die zo snel stappen wilde zetten to?

Eigenlijk allebei overtuigd van samenwonen en vanaf dan alles rustig aan te doen ( wat voor sommige mensen inderdaad allemaal heel snel kan gaan, maar ik ken ze al lang , zijn allebei bijna 30 jaar, grote kinderwens, relatie zat goed, konden heel goed communiceren,....)
Had nooit kunnen denken dat ze dit zou doen, maar goed dat is allemaal achteraf praten....
Alle reacties Link kopieren
redbulletje schreef:
11-02-2019 15:48
Wat is jouw excuus zo snel al te gaan samenwonen en zo snel al toe te staan dat de anticonceptie achterwege werd gelaten?
Snel samenwonen? Als het niet klikt , dan weet je ook meteen dat het geen verdere toekomst heeft. Moet je als bijna 30 jarige allebei voor een lange periode apart wonen dan?

Anticonceptie is niet achterwege gelaten, pil werd gestopt, maar condoom werd altijd gebruikt tot bezoek fertiliteit.
Alle reacties Link kopieren
Pergamon schreef:
11-02-2019 15:49
En die septum hoefde niet operatief verwijderd te worden?
Van Clomid is geen sprake geweest? Ik meestal de eerste stap, zeker bij PCOS.

Vind het hele gebeuren rondom de verhalen van de gyn echt ongeloofwaardig als ik eerlijk ben

Nee septum bleek achteraf helemaal niet erg te zijn ( in het begin hebben ze ons bang gemaakt dat het wel is problemen kon opleveren)
Nu is daar geen sprake meer van.... ( zal er wel zitten maar zoals gynaecoloog zei : dit septum zou weggedrukt zijn , want ze zien maar iets miniem zitten)

Clomid is inderdaad gebruikt voor 1 poging ( die negatief was) , daarna heeft gynaecologe zelf voorgesteld om over te gaan tot inseminatie omdat ze toen in een vruchtbare cyclus zat ( haar cyclus kwam weer op gang)
a1b2c3d4e5 schreef:
11-02-2019 15:52
Snel samenwonen? Als het niet klikt , dan weet je ook meteen dat het geen verdere toekomst heeft. Moet je als bijna 30 jarige allebei voor een lange periode apart wonen dan?

Anticonceptie is niet achterwege gelaten, pil werd gestopt, maar condoom werd altijd gebruikt tot bezoek fertiliteit.
En toen dacht je dat je veilig was doordat ze loog over haar vruchtbaarheid? Ook verminderd vruchtbaar geeft risico op zwangerschap.

Een eigen woning opgeven en of voor een koophuis op beide namen gaan met een fling van een jaar vind ik overhaast idd.
Je zei dat jullie allebei rustig aan wilden doen, om vervolgens pijnsnel stappen te zetten. Hoe zuur ook: je kent iemand pas echt goed als je jaren samenwoont
Dan is ook die verliefdheid over en pas dan moet je eens denken aan een kind. Harde les maar wel een hele belangrijke: leer iemand goed kennen voordat je je echt bindt. Gevoelens kunnen over gaan maar dit allemaal had minder consequenties gehad wanneer er nog geen kind zou komen.
Liefdesverdriet gaat over, nu moet je een goede vader gaan worden en het dus goed houden met je ex. Enne..ik zou eens een paar jaar single blijven. Verwerk dit en zorg voor je kind zodat alles stabiel wordt.
Alle reacties Link kopieren
redbulletje schreef:
11-02-2019 15:57
En toen dacht je dat je veilig was doordat ze loog over haar vruchtbaarheid? Ook verminderd vruchtbaar geeft risico op zwangerschap.

Een eigen woning opgeven en of voor een koophuis op beide namen gaan met een fling van een jaar vind ik overhaast idd.

Had zelf geen eigen koopwoning en heb huis op eigen naar gekocht ( zodat zij appartement kon verhuren)
Is wel degelijk goed over nagedacht.
Snap dat er veel mensen zijn die het allemaal te snel vinden , zelfs niemand in familie of vriendenkring had dit zien aankomen, zij zagen ook dat alles goed zat. Wil het niet goed praten, maar soms is het makkelijk om als buitenstaander snel te oordelen over een bepaalde situatie.
a1b2c3d4e5 schreef:
11-02-2019 15:50
Eigenlijk allebei overtuigd van samenwonen en vanaf dan alles rustig aan te doen ( wat voor sommige mensen inderdaad allemaal heel snel kan gaan, maar ik ken ze al lang , zijn allebei bijna 30 jaar, grote kinderwens, relatie zat goed, konden heel goed communiceren,....)
Had nooit kunnen denken dat ze dit zou doen, maar goed dat is allemaal achteraf praten....
Samenwonen is natuurlijk iets heel anders dan bewust zwanger proberen te worden. Juist met samenwonen leer je elkaar beter kennen.
En kennelijk zat de relatie toch niet zo goed.
Helaas is het een zure les, waar ook jullie kind de dupe van wordt.
a1b2c3d4e5 schreef:
11-02-2019 16:03
Had zelf geen eigen koopwoning en heb huis op eigen naar gekocht ( zodat zij appartement kon verhuren)
Is wel degelijk goed over nagedacht.
Snap dat er veel mensen zijn die het allemaal te snel vinden , zelfs niemand in familie of vriendenkring had dit zien aankomen, zij zagen ook dat alles goed zat. Wil het niet goed praten, maar soms is het makkelijk om als buitenstaander snel te oordelen over een bepaalde situatie.
Je kunt nog zo vaak zeggen dat goed zat, maar het is toch echt fout gegaan.
Je hebt enorme pech gehad en je bent niet de enige. Dit hoort helaas bij het leven. Vallen en weer opstaan. Geloof mij als ik zeg dat je er over 2 jaar anders bij zit. In de zin van verdriet dat over is gegaan, nieuwe dingen en mensen in je leven. Je leven gaat door namelijk
Alle reacties Link kopieren
Julus schreef:
11-02-2019 15:58
Je zei dat jullie allebei rustig aan wilden doen, om vervolgens pijnsnel stappen te zetten. Hoe zuur ook: je kent iemand pas echt goed als je jaren samenwoont
Dan is ook die verliefdheid over en pas dan moet je eens denken aan een kind. Harde les maar wel een hele belangrijke: leer iemand goed kennen voordat je je echt bindt. Gevoelens kunnen over gaan maar dit allemaal had minder consequenties gehad wanneer er nog geen kind zou komen.
Liefdesverdriet gaat over, nu moet je een goede vader gaan worden en het dus goed houden met je ex. Enne..ik zou eens een paar jaar single blijven. Verwerk dit en zorg voor je kind zodat alles stabiel wordt.

Daar heb je gelijk in. Alleen ik had inseminatie niet door laten gaan als ik nog maar 1% twijfel had over de relatie....
Alles viel op zijn plaats en relatie zat echt heel goed ( los daarvan kan je inderdaad zeggen dat het te snel is, geef ik ook toe)
Maar op dat moment blijkt ze helemaal verliefd te zijn , zit heel de relatie goed en heb je mooie plannen, er was geen enkel moment dat ik dacht : hmm er klopt iets niet of ze doet anders tegen mij...

Dan krijg je slecht nieuws omdat het heel moeilijk zou worden om zwanger te worden ( wat ook geen ramp was want we hadden inderdaad genoeg tijd) , en dan krijg je zo'n 'kans'? Waar zij en ook ik helemaal achter stonden want hebben er goed over gepraat?
Wat moet je dan doen?
Alle reacties Link kopieren
IJskoffie* schreef:
11-02-2019 16:05
Je kunt nog zo vaak zeggen dat goed zat, maar het is toch echt fout gegaan.
Ja tuurlijk , ben realistisch genoeg om te beseffen dat het echt goed fout is gegaan.
Alleen kan ik maar vertellen hoe het zat natuurlijk.... Nogmaals, had ik 1% twijfel over relatie, dan was ik niet aan inseminatie begonnen.
Voel me gebruikt en is moeilijk om dat gevoel los te laten.... ( had er nu echt een goede reden geweest, dan moet je in de spiegel kijken en naar jezelf kijken)
Ik ben niet perfect, niemand is perfect , maar om dan zo behandeld te worden?
a1b2c3d4e5 schreef:
11-02-2019 16:06
Dan krijg je slecht nieuws omdat het heel moeilijk zou worden om zwanger te worden ( wat ook geen ramp was want we hadden inderdaad genoeg tijd) , en dan krijg je zo'n 'kans'? Waar zij en ook ik helemaal achter stonden want hebben er goed over gepraat?
Wat moet je dan doen?
Wat bedoel je met zo´n kans? Dat de gyn inseminatie voorstelt?
Dat is geen nu of nooit. Het is een behandeling, die had ook 6 maanden uitgesteld had kunnen worden.
En kennelijk viel het "heel moeilijk zwanger worden" wel mee. De meeste vrouwen met PCO worden uiteindelijk wel zwanger trouwens.
a1b2c3d4e5 schreef:
11-02-2019 16:03
Had zelf geen eigen koopwoning en heb huis op eigen naar gekocht ( zodat zij appartement kon verhuren)
Is wel degelijk goed over nagedacht.
Snap dat er veel mensen zijn die het allemaal te snel vinden , zelfs niemand in familie of vriendenkring had dit zien aankomen, zij zagen ook dat alles goed zat. Wil het niet goed praten, maar soms is het makkelijk om als buitenstaander snel te oordelen over een bepaalde situatie.
Als jij volledig eigenaar bent kun je haar er in elk geval uitsmijten.
Maar je zult aan alimentatie vast blijven zitten voor een jaartje of 20.
Als jij zelf ook enorm graag een kind wilde is het nu zoals het is, zonder relatie. Je zegt ze was enorm verliefd. En jij? Alsof het belangrijkste is dat de ander verliefd op je is..ga altijd uit van je eigen gevoel en wensen. Ben je niet teveel meegegaan in wat zij wilde? Was je blij dat iemand ( zij) zo verliefd op je was en zette je daarom snel stappen? Ergens zit er een blinde vlek..en moeten er wel signalen geweest zijn die jij niet herkende
Zorg je dat je kind erkend en het gezag aanvraagd. Beide dus!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven