Wie kan ik nog vertrouwen na wat ik heb meegemaaktl?

11-02-2019 12:37 105 berichten
Alle reacties Link kopieren
.
anoniem_382656 wijzigde dit bericht op 12-02-2019 09:44
99.97% gewijzigd
--Olijfje-- schreef:
11-02-2019 15:49
Ik vraag me af hoe hoog men wel niet over zich zelf moet denken als zijn of haar partner aangeeft niet meer verder te willen, maar je dan hoog en laag blijft springen dat het niet aan jou kan liggen omdat je niks verkeerd hebt gedaan. maar het ligt aan haar hormonen of andere externe factoren. Nee begrijp dan dat haar gevoel voor jou gewoon over is.
Jezus , wat een opmerking .
Logisch toch als naar jouw weten de relatie goed zit ?
Verblind door liefde hoop je dat het voor altijd duurt. Tot je grote schrik kom je er opeens achter dat je je ergert aan je partner..dat hij zo raar lacht.of dat je niet moet denken aan seks met hem. Kortom, gevoel is weg. Je wil het niet geloven, dit kan niet want net zwanger...huis gekocht..etc. De dagen en weken erna blijft dit gevoel. Ontkennen kan niet.

Sommige mensen houden zichzelf voor de gek, omdat ze zo graag die relatie willen. Omdat ze de ander niet willen kwetsen. Het gebeurt.
Oh en de meeste mensen die besodemieterd zijn hadden dat niet door. Dat is niks geks. Als je het wel doorhad zou het geen besodemieteren meer zijn.
Alle reacties Link kopieren
a1b2c3d4e5 schreef:
11-02-2019 17:35
Nee , en ik stond er ook helemaal achter. Dus volgens mij is dat het probleem niet.
Het probleem dat ik aangeef is dat ik niet snap dat je op een paar weken zo kan veranderen? ( van heel gelukkig zijn en een kindje willen naar twijfels over relatie)
Dat geef ik toch aan? Ik zeg nergens dat ik mij heb laten pushen, het gaat mij om de manier hoe ik behandeld ben.
Het overkomt mij ook wel eens dat ik een tijd sterke gevoelens voor iemand heb, die opeens als sneeuw voor de zon verdwijnen, waarna ik hem amper meer kan uitstaan. Kan van de één op de andere dag gebeuren, en daarna is de relatie niet meer te redden. Dan voel ik echt afkeer.

Ik heb er nog niet één oorzaak voor kunnen vinden, maar dit zijn factoren die (bij mij, mogelijk ook bij haar) kunnen meespelen:

- ik werd verliefd op iemand anders.
- hij is over m'n grenzen gegaan, maar dat besefte ik me pas achteraf. Niet in agressieve zin, maar gewoon teveel pushen.
- opbouwen van intimiteit ging te snel
- ik was afhankelijk van hem in bepaald opzicht. Toen die afhankelijkheid verdween, verdween ook de verliefdheid. Of misschien had het dan toch meer weg van Stockholm syndroom?
- ik knapte af op (een onderdeel van zijn) seksuele geaardheid. Ik wil heel graag ruimdenkend zijn, maar mijn gevoel verdween spontaan toen ik erachter kwam dat hij zich graag liet nemen door mannen.

Bovenstaande zijn nog vrij duidelijke oorzaken. In veel gevallen was het me zelf ook niet echt duidelijk waarom de verliefdheid opeens omsloeg in afkeer. Misschien een persoonlijkheidsstoornis of bindingsprobleem ofzo? Of is het normaal om plots op je partner af te knappen?
Alle reacties Link kopieren
Snowpink schreef:
11-02-2019 17:50
Zoals ik het begreep kwam ze bij de gyn om te zien of zij ook pcos had, ze ze stopte met de pil, na 5/6 weken "was het nog niet zoals het hoorde" en dus gingen ze er maar vanuit dat er idd sprake was van pcos. Ze begonnen direct met clomid. Dit werkte ook niet na 1 keer en dus stelde de gyn IUI direct voor.

Ik denk dat deze dame al heel lang op eigen houtje bezig was en TO een behoorlijke oor heeft aan genaaid. Verblind door liefde heeft TO alles geloofd.
Snowpink schreef:
11-02-2019 18:02
Ik ben niet zo bekend in fertiliteitsland, maar wat ik schetste is vrijwel onmogelijk dus daarin klopt iets echt niet.



Nou ben ik wel bekend in fertiliteitsland (zit er al dik 1,5 middenin zeg maar) Maar toch nog even een samenvatting over het verhaal van TO:

Zomer 2017: bij elkaar.
Februari 2018: huissleutels uitwisselen en soort van samenwonen.
Mei 2018: bij vaste gyn een controle gehad en daar is 'iets' geconstateerd. Doorverwezen naar een fertiliteits-gyn.
Begin juli 2018: Zwanger geworden d.m.v. IUI.

Dus in een periode van 6-8 weken is er doorverwezen naar een fertiliteitsarts (serieus, ik moet normaal gesproken 6 weken wachten op zo'n afspraak!) zijn er tal van onderzoeken uitgevoerd, waarvan sommige pas kunnen op een bepaald moment in je cyclus (bijv. bloedprikken) en je dus vaak daar alleen al een paar weken op kan wachten. Uitslag duurt ook minimaal 1 week. Er is Clomid geprobeerd (terwijl een normaal traject met Ovulatie Inductie minimaal 6x wordt geprobeerd) en er is gestart met IUI (voordat IUI plaatsvind doet een man normaal gesproken ook een spermaonderzoek. Bij ons duurde dat 2 weken). Tussen starten met OI en IUI zouden normaal gesproken meerdere evaluatiemomenten tussen moeten zitten. Ook zou ik een HSG verwachten + wachttijd (want op bepaald moment in cyclus) + wachttijd uitslag. Sowieso meerdere echo's en controlemomenten om de ontwikkelingen bij ex van TO te monitoren. Ook is in die periode van 6 weken de ex van TO als 'onvruchtbaar' bestempeld, maar desondanks is er gestart met de meest simpele vorm van behandelen: Ovulatie Inductie met Clomid.


Dit alles terwijl ze hadden afgesproken te starten met kinderen in november 2018. Ik snap dat je onderzoek doet naar je vruchtbaarheid. Ik snap niet dat je een ingrijpend en emotioneel proces (zoals een fertiliteitstraject) start als er pas plannen waren voor een (veel) later moment.

Met alle respect naar TO toe: in deze tijdlijn / dit verhaal klopt echt een heleboel niet.
Ik begrijp sowieso al niet dat ze 5 weken na het stoppen met de pil al concludeerden dat er idd sprake was van pcos. Er kunnen 1001 redenen zijn dat er toen niet direct een menstruatie was.
Alle reacties Link kopieren
Snowpink schreef:
11-02-2019 18:27
Ik begrijp sowieso al niet dat ze 5 weken na het stoppen met de pil al concludeerden dat er idd sprake was van pcos. Er kunnen 1001 redenen zijn dat er toen niet direct een menstruatie was.
Dat ook nog ja.
Alle reacties Link kopieren
Misschien verdraait hij de tijdlijn gewoon vanwege privacy? Ik verander vaak ook details in mijn verhaal zodat ik anoniem blijf hier.
Pammetjes schreef:
11-02-2019 18:56
Misschien verdraait hij de tijdlijn gewoon vanwege privacy? Ik verander vaak ook details in mijn verhaal zodat ik anoniem blijf hier.
Dit denk ik eigenlijk ook. Het zwangerschapstraject is op zijn minst heel merkwaardig, maar TS lijkt daar verder niet zoveel vraagtekens bij te zetten.
Alle reacties Link kopieren
Pammetjes schreef:
11-02-2019 18:56
Misschien verdraait hij de tijdlijn gewoon vanwege privacy? Ik verander vaak ook details in mijn verhaal zodat ik anoniem blijf hier.

Ik verdraai ook wel eens wat inderdaad, maar van 1 jaar medisch traject naar 6 weken voelt anders ofzo. Omdat het nu voelt als 1 hele grote onverwachte mega jackpot die TO overviel, terwijl het (indien het 'logisch' is verlopen) meer een weloverwogen medisch traject is geweest dat een jaar heeft geduurd.
Esther- schreef:
11-02-2019 19:00
Dit denk ik eigenlijk ook. Het zwangerschapstraject is op zijn minst heel merkwaardig, maar TS lijkt daar verder niet zoveel vraagtekens bij te zetten.
Maar dat kan verklaren waarom TO een makkelijke prooi is geweest. Het lijkt hem allemaal te overkomen.
Alle reacties Link kopieren
Gekopbloemen schreef:
11-02-2019 18:03
Jezus , wat een opmerking .
Logisch toch als naar jouw weten de relatie goed zit ?
Nee niet logisch om te zeuren. Als iemand tegen mij nee zegt of zelfs twijfelt dan klap ik dicht en wil ik niks meer van diegene weten. Dat heefr niet alleen met zelfrespect te maken maar ook met onzekerheid dat je de moeite niet waard bent dus waarom nog proberen. Daarom denk ik dat mensen die het maar blijven proberen om hun partner terug te krijgen dat ze over een grote dosis zelfvertrouwen beschikken. Want ze vinden zichzelf de moeite waard.
--Olijfje-- schreef:
11-02-2019 20:59
Nee niet logisch om te zeuren. Als iemand tegen mij nee zegt of zelfs twijfelt dan klap ik dicht en wil ik niks meer van diegene weten. Dat heefr niet alleen met zelfrespect te maken maar ook met onzekerheid dat je de moeite niet waard bent dus waarom nog proberen. Daarom denk ik dat mensen die het maar blijven proberen om hun partner terug te krijgen dat ze over een grote dosis zelfvertrouwen beschikken. Want ze vinden zichzelf de moeite waard.
Vindt je dat hij zeurt ? Naar zijn idee had hij alles, een lieve vriendin, samen gelukkig , een huis, een op het oog zijnde toekomst, een kindje op komst en in een keer wordt heel die toekomst uitgevaagd.

Ik snap zijn vraagtekens wel, daar hoef je naar mijn idee niet hoogmoedig voor te zijn.
TO, je zegt steeds dat jullie beiden zo stapelverliefd waren. Maar je hebt eerdere relaties gehad en weet dus dat dat gevoel om kan slaan. Daarom wachten de meesten mensen nog even met zwanger worden tot ze elkaar beter kennen.
Helaas is het gevoel bij haar veranderd, en kun je haar niet dwingen bij je te blijven.
En ik snap dat het k&% is, maar het grootste slachtoffer vind ik toch echt jullie kind.

Wat betreft het fertiliteitstraject: sommige dingen kunnen in andere landen anders/sneller gaan dan in Nederland.
Of woon je wel in NL TO?
Alle reacties Link kopieren
Jeetje wat een rollercoaster.

Ik zou denk ik even wachten tot de baby is geboren en zien of ze dan weer wat meer ‘zichzelf’ wordt.

Het klinkt overigens wel heel vreemd. Woont zij nu in jullie huis?
Alle reacties Link kopieren
Wat is gebeurd kan je niet meer ongedaan maken, TO. Het enige dat je rest is lang en diep na te denken over het type vrouwen dat je aantrekkelijk vindt en over welk type vrouwen je aantrekt met je houding/gedrag.
Een inschattingsfout kan heel snel fataal zijn bij wat wij doen
Alle reacties Link kopieren
a1b2c3d4e5 schreef:
11-02-2019 16:06
Dan krijg je slecht nieuws omdat het heel moeilijk zou worden om zwanger te worden ( wat ook geen ramp was want we hadden inderdaad genoeg tijd) , en dan krijg je zo'n 'kans'? Waar zij en ook ik helemaal achter stonden want hebben er goed over gepraat?
Wat moet je dan doen?

Wat dacht je van je hersenen gebruiken? Die zitten er toch echt niet voor niets hoor.
Alle reacties Link kopieren
Gekopbloemen schreef:
11-02-2019 21:29
Vindt je dat hij zeurt ? Naar zijn idee had hij alles, een lieve vriendin, samen gelukkig , een huis, een op het oog zijnde toekomst, een kindje op komst en in een keer wordt heel die toekomst uitgevaagd.

Ik snap zijn vraagtekens wel, daar hoef je naar mijn idee niet hoogmoedig voor te zijn.
Zeuren + eisen. Mensen zijn geen speelgoed dat je kunt kopen. Tuurlijk moet je niet na 1x laten afwimpelen als je getrouwd bent en kinderen hebt. Maar er is een grens die je dient te respecteren. Ik heb in mijn leven geleerd dat eigenlijk niks van jou is. Dat is ook de beste methode om met een toekomstige tegenslag om te gaan. De fout van to en de fout die bijna elk mens maakt is teveel hechten aan mensen of spullen.
Alle reacties Link kopieren
Vanzai schreef:
11-02-2019 21:58
Wat is gebeurd kan je niet meer ongedaan maken, TO. Het enige dat je rest is lang en diep na te denken over het type vrouwen dat je aantrekkelijk vindt en over welk type vrouwen je aantrekt met je houding/gedrag.
Dit en focus op je kindje. Het is nog niet geboren toch? Hij heeft al jouw vertrouwen nodig om groot te worden. Wie jij in jouw liefdesleven kunt vertrouwen weet ik niet maar die kleine moet blindelings kunnen vertrouwen op jou.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
Alle reacties Link kopieren
--Olijfje-- schreef:
11-02-2019 22:36
Zeuren + eisen. Mensen zijn geen speelgoed dat je kunt kopen. Tuurlijk moet je niet na 1x laten afwimpelen als je getrouwd bent en kinderen hebt. Maar er is een grens die je dient te respecteren. Ik heb in mijn leven geleerd dat eigenlijk niks van jou is. Dat is ook de beste methode om met een toekomstige tegenslag om te gaan. De fout van to en de fout die bijna elk mens maakt is teveel hechten aan mensen of spullen.
Hoezo is dat fout? Ik denk dat het in onze maatschappij heel goed is dat je altijd op eigen benen kan staan. We leven immers in een wegwerpmaatschappij. En ik krijg de indruk dat een hele grote groep mensen relaties ook als gemakkelijk in te ruilen goed beschouwd.

Ja je hebt het risico om snoeihard genaaid te worden of enorm gekwetst. Maar als je altijd een muur opgetrokken hebt zal je nooit onvoorwaardelijk en diep van iemand kunnen houden. En dat is toch wel een van de mooiste dingen die je in het leven kan ervaren. Onvoorwaardelijke en wederzijdse liefde.

Net als de TO heb ik aardig wat rottige relaties gehad. En elke keer zat ik weer in de positie dat ik dacht, huh hoe komt ik hier?
Het enige wat je dan kan doen is heel goed bij jezelf te raden gaan hoe dit kan. Het heeft me wat jaren daten gekost maar ik heb nu echt een geweldig leuke lieve en respectvolle man gevonden die ik ‘gekgenoeg’ compleet vertrouw.

Dus ja je kan weer mensen vertrouwen maar dat kost tijd. Eerst moet je weer compleet met jezelf in het reine zijn. Gelukkig met jezelf zodat je geen partner ‘nodig’ hebt om je eigenwaarde op te krikken. Alleen dan kan je rustig daten en selecteren op wat voor jou belangrijke eigenschappen zijn in een mens.
Alle reacties Link kopieren
Trien30 schreef:
11-02-2019 23:36
wat voor jou belangrijke eigenschappen zijn in een mens.
Eens. Mijn idee: zoon.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
--Olijfje-- schreef:
11-02-2019 22:36
Zeuren + eisen. Mensen zijn geen speelgoed dat je kunt kopen. Tuurlijk moet je niet na 1x laten afwimpelen als je getrouwd bent en kinderen hebt. Maar er is een grens die je dient te respecteren. Ik heb in mijn leven geleerd dat eigenlijk niks van jou is. Dat is ook de beste methode om met een toekomstige tegenslag om te gaan. De fout van to en de fout die bijna elk mens maakt is teveel hechten aan mensen of spullen.
Even een vraag Olijfje: waarom pas je dat niet toe op een evt. schoondochter?
En op je broer toen hij ging trouwen? Die beschouwde je toch echt als verloren eigendom.

Waarom nu deze reactie, kan je dat uitleggen?
Wat verdrietig To :hug: Het hoe en waarom daar kan je eigenlijk niks mee, het maakt je alleen nog maar kwader als je erover nadenkt.
Zorg dat je er voor jouw kind bent, dat is het allerbelangrijkste.
Alle reacties Link kopieren
Bijna 30 jaar oud en de afgelopen jaren heb ik al wel wat pech meegemaakt in de liefde.
Een keer bedrogen geweest na een relatie van bijna 3 jaar, een liefde van 1,5 jaar die op de klippen liep door een te grote afstand, relatie van 1,5 jaar beëindigd door een te groot leeftijdsverschil. En iemand die mij na 6 maanden samenwonen ( huis gekocht) laat stikken zonder duidelijke reden.

Ik vraag me toch af hoe je dat voor elkaar krijgt. De leren kennen fase, bijkomen en nieuwe vlam tegenkomen, weer elkaar leren kennen etc. dit alles in aanmerking nemend ben je of begonnen met 14 of je loopt veel te hard van stapel en ziet er meer in dan de andere persoon. De hele tijdlijn klopt van geen kant of je begint zodra de een weg is meteen weer heel (veel te ) serieus aan een ander.
Buiten het zwanger verhaal om, is het niet een idee om eerst eens iemand echt goed te leren kennen? Dus jaartje daten, latten, en dán pas samenwonen en als dat een jaar of 2 3 goed gaat dán pas aan een kind beginnen? Ik vind vanaf de allereerste ontmoeting tot een kind 5 jaar echt niet heel langzaam ofzo.
Alle reacties Link kopieren
Pergamon schreef:
11-02-2019 18:10
Nou ben ik wel bekend in fertiliteitsland (zit er al dik 1,5 middenin zeg maar) Maar toch nog even een samenvatting over het verhaal van TO:

Zomer 2017: bij elkaar.
Februari 2018: huissleutels uitwisselen en soort van samenwonen.
Mei 2018: bij vaste gyn een controle gehad en daar is 'iets' geconstateerd. Doorverwezen naar een fertiliteits-gyn.
Begin juli 2018: Zwanger geworden d.m.v. IUI.

Dus in een periode van 6-8 weken is er doorverwezen naar een fertiliteitsarts (serieus, ik moet normaal gesproken 6 weken wachten op zo'n afspraak!) zijn er tal van onderzoeken uitgevoerd, waarvan sommige pas kunnen op een bepaald moment in je cyclus (bijv. bloedprikken) en je dus vaak daar alleen al een paar weken op kan wachten. Uitslag duurt ook minimaal 1 week. Er is Clomid geprobeerd (terwijl een normaal traject met Ovulatie Inductie minimaal 6x wordt geprobeerd) en er is gestart met IUI (voordat IUI plaatsvind doet een man normaal gesproken ook een spermaonderzoek. Bij ons duurde dat 2 weken). Tussen starten met OI en IUI zouden normaal gesproken meerdere evaluatiemomenten tussen moeten zitten. Ook zou ik een HSG verwachten + wachttijd (want op bepaald moment in cyclus) + wachttijd uitslag. Sowieso meerdere echo's en controlemomenten om de ontwikkelingen bij ex van TO te monitoren. Ook is in die periode van 6 weken de ex van TO als 'onvruchtbaar' bestempeld, maar desondanks is er gestart met de meest simpele vorm van behandelen: Ovulatie Inductie met Clomid.


Dit alles terwijl ze hadden afgesproken te starten met kinderen in november 2018. Ik snap dat je onderzoek doet naar je vruchtbaarheid. Ik snap niet dat je een ingrijpend en emotioneel proces (zoals een fertiliteitstraject) start als er pas plannen waren voor een (veel) later moment.

Met alle respect naar TO toe: in deze tijdlijn / dit verhaal klopt echt een heleboel niet.
Daar wilde ik al niet eens over beginnen :)
Maar van de rest qua tijdlijn klopt dus ook geen moer.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven