Mijn vriendin kan niet tegen kritiek

Ik moet echt even mijn verhaal kwijt. Heb behoefte aan de mening van anderen merk ik..

Al ruim een jaar heb ik een relatie met een superlieve vrouw. Nog steeds kan ik vlinders in mijn buik krijgen wanneer ik haar zie. Ze is heel zorgzaam, lief, knap, grappig etc...
Echter, ik kan nooit ook maar iets piepkleins van kritiek uiten. Ze is dan tot op het bot aangeslagen en ik krijg het altijd terug met een opmerking als "Je houdt niet van me als je dat soort dingen van me vindt." of "Je accepteert me niet zoals ik ben.."
Nou ben ik juist helemaal niet iemand die snel kritiek uit en zeker bij haar houd ik eigenlijk altijd mijn mond. Ik ben juist iemand die veel complimenten geeft en op een positieve manier uit wat ik vind. "Wat zie je er leuk uit vandaag. Wat slim dat je dat zo gedaan hebt. Ik vind het zo lief dat je... etc". Ik durf met zekerheid te zeggen dat de verhouding compliment tot kritiek echt 50:1 is. En wat voor kritiek hebben we het dan over...
Ze praat bijvoorbeeld heel snel door me heen. Neemt het verhaal na twee zinnen over en komt niet meer terug op wat ik eigenlijk aan het vertellen was. Dat liet ik 9 keer voor wat het was en de 10e keer zei ik "Ik wilde iets vertellen, maar je praat er steeds doorheen." Op zo'n moment reageert ze dan kribbig met "O sorry hoor!", maar in de weken erna krijg ik het steeds terug.. "O jij vindt me natuurlijk stom omdat ik altijd door je heen praat!" Vraagt ze aan mij of ze uit haar mond ruikt omdat ze flink knoflook heeft gegeten en zo weg moet en ik zeg eerlijk "Het valt wel mee hoor, ik ruik het een beetje", dan krijg ik nog weken te horen "Je wilt zeker niet bij me zitten omdat je vindt dat ik altijd stink". Soms is het niet eens kritiek, maar iets wat ik in haar ogen verkeerd heb gezegd. Zo vertelde ze me een tijd geleden dat ze geschrokken was van een opmerking van een collega en dat ze zich dan vreselijk voor schut voelt staan. Nadat ik haar hele verhaal had gehoord, zei ik dat ze misschien aan haar vriendin die psychologe is, een keer zou kunnen vragen of die wat handvatten voor haar heeft voor hoe ze een volgende keer zou kunnen reageren of haar hoofd tot rust zou kunnen krijgen.. Die opmerking krijg ik nu ook steeds terug "Jij vindt mij toch gek? Ik heb toch psychische hulp nodig? “ Werkelijk alles wat ik zeg, verdraait zij in mijn ogen naar een bepaalde hoogte tot iets verschrikkelijks wat ik heb gedaan... Wat zou je anders willen in onze relatie, vroeg ze laatst. Ik wilde helemaal niets anders, ik vind het super zoals het is. Maar na aandringen van haar zei ik "Ik mis weleens die gesprekken van het begin. Toen we nog uren konden praten met een wijntje over alles waar we maar op kwamen. Nu gaan we al snel de slaapkamer in of zetten een film op. Vind ik ook helemaal leuk, maar ik zou best wel weer eens wat meer tijd voor gesprekken willen reserveren.. " Gisteravond kreeg ik hem terug nadat ik haar had gevraagd of er iets was aangezien ze al drie dagen vrij kort was in het appen. Of ze misschien moe was, hoofdpijn, druk op haar werk etc..." Ik maak toch zelf wel uit hoe vaak en hoe lang ik app?!?! Accepteer me eens zoals ik ben! Van de week riep je ook al dat je meer gesprekken wilde en dat ik alleen maar seks wil en dom tv kijken!!"

En zo kan ik nog wel tientallen voorbeelden noemen. Ik weet zolangzamerhand niet meer wat ik moet doen. Zelfs als ik in een gesprek wat redelijk rustig lijkt te verlopen heel voorzichtig uit dat ik het lastig vind dat ze zoveel moeite met kritiek heeft en het ook vooral voor haar zo moeilijk en verdrietig vind (Ze heeft nl meerdere keren gezegd dat complimenten bij haar zo weer vergeten zijn, maar ze kritiek eeuwig blijft onthouden. Ook van anderen), dan nog zegt ze "Ja hoor, kom maar weer op met je kritiek. Ik deug echt niet in jouw ogen he! “
Nogmaals, ik ben helemaal niet iemand die veel kritiek geeft. Ben juist een enorme pleaser. Mag ik ook weleens hulp voor zoeken . Ik leg juist overal briefjes in haar huis, stuur kaartjes, lieve appjes..
Wat moet ik nou? Wil haar niet kwijt, maar ik merk dat ik zo langzamerhand helemaal overspannen raak. Als ik bij haar wegrijd in de avond, ben ik eerder doodop en verdrietig dan blij en vol energie..