Relaties
alle pijlers
Hoe relatie redden?
vrijdag 22 februari 2019 23:37
ten eerste...jeetje wat lastig om dit in een paar woorden neer te zetten. Ik heb ooit voor mezelf geprobeerd om het van me af te schrijven maar met die 12 pagina's ga ik jullie maar niet vermoeien. Ik kijk ook even hoe het loopt en de evt. reacties zijn. Ik wil niet teveel details neerzetten omdat mijn partner momenteel ook behoorlijk jaloers/achterdochtig kan zijn en allerlei dingen googled.
Wij zijn een stel. 20 jr samen. 2 jonge kinderen. De eerste 15 jaar waren prima. Ik denk dat we de normale ups en downs hadden. Regelmatig oneens, maar weinig 'knallende ruzies'. We ondernamen dingen en sex was prima.
Mijn partner raakte arbeidsongeschikt. Kan op zich wel alles (en eerlijk gezegd denk ik ook wel werken) maar is nu al een paar jaar thuis.
Tot een paar jaar geleden. Er was een heftige gebeurtenis. Ik ben geen psycholoog maar ik herleid die gebeurtenis terug aan onze problemen nu.
Er zitten veel stappen tussen, maar momenteel zitten we in zwaar weer. bijna dagelijks wordt ik uitgescholden voor de meest erge dingen. Bijna maandelijks is het fysiek. De sex is minder en minder. Er is veel angst (dat de kinderen wat overkomt, of mij, of schoonmoeder).
Relatietherapie krijg ik er niet doorheen. Dan wordt er meteen gedreigd met advocaten.
Na een ruzie is de rust weer wedergekeerd en ben je het snel vergeten en probeer ik steeds meer te doen om het te voorkomen. Maar ik merk ook dat het steeds zwaarder wordt om me eroverheen te zetten. Ik scheld niet of nauwelijks, slaan doe ik sowieso niet. En beide zeker niet waar de kinderen bij zijn. De enige die weet van onze problemen is mijn schoonmoeder. Daar wordt ook om de haverklap mee gebeld. Vaak ook om mij in een kwaad daglicht te stellen bij haar. Soms kan ik normaal praten met mijn schoonmoeder maar die kiest ook voor haar kind uiteindelijk. Dan krijg ik vaak te horen van haar: 'ja, maar jij bent ook niet echt de vrolijkste meer de laatste tijd he' (duh...gek he?). Dan moet ik maar weer liever zijn, dan komt het wel goed...
Ik heb het ooit met de huisarts besproken maar die zegt dat hem wel e.e.a. is opgevallen maar dat mijn partner toch echt zelf moet komen. Ooit is er wat besproken met de huisarts en is er anoeen verwijzing meegekregen i.v.m. angststoornissen. Ik weet niet of het kan maar persoonlijk denk ik ook dat zich een narcistische persoonlijkheid stoornis heeft ontwikkeld (vaak plots boos, nooit berouw of sorry zeggen, schijn ophouden, veel controle willen hebben, twee maten meten, macht willen hebben).
Met die verwijzing is nooit wat gedaan. o.a. vanwege eigen ingave (en gesteund door schoonmoeder) ' nooit iets op papier zetten, ze zouden je gek verklaren en dan ben je straks je kinderen kwijt'
Maar die momenten tussen in wil ik koesteren. Ook alle mooie momenten die we hadden. We hebben ook echt alles om het goed te kunnen hebben. Maar het lijkt soms of ik de enige ben die het wat kan schelen dat dit op instorten staat.
Als ik in relatietherapie wil, dan moet ik maar alleen gaan.
Zou dat een optie kunnen zijn? Misschien doe ik inderdaad wel dingen verkeerden kan ik vanuit therapie handreikingen krijgen. Maar persoonlijk denk ik dat dit beter werkt wanneer je dit met z'n tweeen doet.
Ik merk dat ik uitgeput raak. Ik doe denk 80% van het huishuiden, werk erbij, etc.
Iemand tips?
Wij zijn een stel. 20 jr samen. 2 jonge kinderen. De eerste 15 jaar waren prima. Ik denk dat we de normale ups en downs hadden. Regelmatig oneens, maar weinig 'knallende ruzies'. We ondernamen dingen en sex was prima.
Mijn partner raakte arbeidsongeschikt. Kan op zich wel alles (en eerlijk gezegd denk ik ook wel werken) maar is nu al een paar jaar thuis.
Tot een paar jaar geleden. Er was een heftige gebeurtenis. Ik ben geen psycholoog maar ik herleid die gebeurtenis terug aan onze problemen nu.
Er zitten veel stappen tussen, maar momenteel zitten we in zwaar weer. bijna dagelijks wordt ik uitgescholden voor de meest erge dingen. Bijna maandelijks is het fysiek. De sex is minder en minder. Er is veel angst (dat de kinderen wat overkomt, of mij, of schoonmoeder).
Relatietherapie krijg ik er niet doorheen. Dan wordt er meteen gedreigd met advocaten.
Na een ruzie is de rust weer wedergekeerd en ben je het snel vergeten en probeer ik steeds meer te doen om het te voorkomen. Maar ik merk ook dat het steeds zwaarder wordt om me eroverheen te zetten. Ik scheld niet of nauwelijks, slaan doe ik sowieso niet. En beide zeker niet waar de kinderen bij zijn. De enige die weet van onze problemen is mijn schoonmoeder. Daar wordt ook om de haverklap mee gebeld. Vaak ook om mij in een kwaad daglicht te stellen bij haar. Soms kan ik normaal praten met mijn schoonmoeder maar die kiest ook voor haar kind uiteindelijk. Dan krijg ik vaak te horen van haar: 'ja, maar jij bent ook niet echt de vrolijkste meer de laatste tijd he' (duh...gek he?). Dan moet ik maar weer liever zijn, dan komt het wel goed...
Ik heb het ooit met de huisarts besproken maar die zegt dat hem wel e.e.a. is opgevallen maar dat mijn partner toch echt zelf moet komen. Ooit is er wat besproken met de huisarts en is er anoeen verwijzing meegekregen i.v.m. angststoornissen. Ik weet niet of het kan maar persoonlijk denk ik ook dat zich een narcistische persoonlijkheid stoornis heeft ontwikkeld (vaak plots boos, nooit berouw of sorry zeggen, schijn ophouden, veel controle willen hebben, twee maten meten, macht willen hebben).
Met die verwijzing is nooit wat gedaan. o.a. vanwege eigen ingave (en gesteund door schoonmoeder) ' nooit iets op papier zetten, ze zouden je gek verklaren en dan ben je straks je kinderen kwijt'
Maar die momenten tussen in wil ik koesteren. Ook alle mooie momenten die we hadden. We hebben ook echt alles om het goed te kunnen hebben. Maar het lijkt soms of ik de enige ben die het wat kan schelen dat dit op instorten staat.
Als ik in relatietherapie wil, dan moet ik maar alleen gaan.
Zou dat een optie kunnen zijn? Misschien doe ik inderdaad wel dingen verkeerden kan ik vanuit therapie handreikingen krijgen. Maar persoonlijk denk ik dat dit beter werkt wanneer je dit met z'n tweeen doet.
Ik merk dat ik uitgeput raak. Ik doe denk 80% van het huishuiden, werk erbij, etc.
Iemand tips?
anoniem_383065 wijzigde dit bericht op 23-02-2019 08:51
Reden: Anonimiseren
Reden: Anonimiseren
0.71% gewijzigd
zaterdag 23 februari 2019 02:29
Jeetje.
‘Er zitten veel stappen tussen, maar momenteel zitten we in zwaar weer. bijna dagelijks wordt ik uitgescholden voor de meest erge dingen. Bijna maandelijks is het fysiek ’
Ik kan me voorstellen dat dit je opbreekt, dit zou ik ook niet pikken. En jullie/hij denkt dat de kinderen hier niks van merken?
Dat je arbeidsongeschikt bent en iets heftigs hebt meegemaakt, is geen vrijbrief voor dergelijk gedrag. Hij wil geen therapie, niet alleen en niet met jou. Hij vindt waarschijnlijk dat hij geen probleem heeft?
Ik zou voor jou alleen hulp zoeken. Om inzicht van een onafhankelijke buitenstaander te krijgen. En tips hoe je dit kan aanpakken, of hoe je de relatie kunt beëindigen.
Sterkte.
‘Er zitten veel stappen tussen, maar momenteel zitten we in zwaar weer. bijna dagelijks wordt ik uitgescholden voor de meest erge dingen. Bijna maandelijks is het fysiek ’
Ik kan me voorstellen dat dit je opbreekt, dit zou ik ook niet pikken. En jullie/hij denkt dat de kinderen hier niks van merken?
Dat je arbeidsongeschikt bent en iets heftigs hebt meegemaakt, is geen vrijbrief voor dergelijk gedrag. Hij wil geen therapie, niet alleen en niet met jou. Hij vindt waarschijnlijk dat hij geen probleem heeft?
Ik zou voor jou alleen hulp zoeken. Om inzicht van een onafhankelijke buitenstaander te krijgen. En tips hoe je dit kan aanpakken, of hoe je de relatie kunt beëindigen.
Sterkte.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zaterdag 23 februari 2019 05:14
Dagelijks uitgescholden worden, maandelijks fysiek mishandeld?
Jullie kinderen krijgen hier echt wel wat van mee en kunnen zichzelf niet beschermen dus dat moet JIJ doen.
Wat haar problemen ook zijn, ze heeft kinderen met jou en het is ook haar verantwoordelijkheid om hen een veilig thuis te bieden.
Dat doet ze niet door jou uit te schelden, te slaan en niets aan haar problemen te willen doen d.m.v. therapie.
Ik zou tegen haar zeggen: óf therapie, óf ik ben weg, met de kinderen welteverstaan.
Het is jullie plicht om de kinderen veiligheid te bieden en als één van beiden dat niet kan en/of niet wil dan moet de ander ander dat dus doen en dat ben jij in dit geval.
Je moet echt in actie komen en dit niet nog jaren laten doorsudderen!
Jullie kinderen krijgen hier echt wel wat van mee en kunnen zichzelf niet beschermen dus dat moet JIJ doen.
Wat haar problemen ook zijn, ze heeft kinderen met jou en het is ook haar verantwoordelijkheid om hen een veilig thuis te bieden.
Dat doet ze niet door jou uit te schelden, te slaan en niets aan haar problemen te willen doen d.m.v. therapie.
Ik zou tegen haar zeggen: óf therapie, óf ik ben weg, met de kinderen welteverstaan.
Het is jullie plicht om de kinderen veiligheid te bieden en als één van beiden dat niet kan en/of niet wil dan moet de ander ander dat dus doen en dat ben jij in dit geval.
Je moet echt in actie komen en dit niet nog jaren laten doorsudderen!
zaterdag 23 februari 2019 05:29
Ik moest denken aan een documentaire die ik laatst zag. Vrouw slaat man of zoets. Je zult denk ik vinden dat het bij die mannen erger is als bij jou maar als ik het zo lees gaat het wel die kant op.
Ze gaat niet in therapie maar jij kunt gerust bij de huisarts een verwijzing voor jezelf vragen. Je hebt met nogal wat te dealen. Hoe is ze met de kinderen? Je schrijft dat je zorgen hebt dat er wat met hun gebeurd. Dat vind ik heftig hoor.
Ik vind mentaal en fysiek geweld echt te ver gaan. Ook al is ze ziek (neem ik aan als ze arbeidsongeschikt is), dat hoef je echt niet te accepteren. Weggaan is makkelijker gezegd als gedaan maar zou mijn advies wel zijn (en dan wel alles goed regelen voor de kinderen).
Als je hulp krijgt (poh of andere therapeut) kunnen zij je ook helpen om je eigen keuzes te maken.
Ze gaat niet in therapie maar jij kunt gerust bij de huisarts een verwijzing voor jezelf vragen. Je hebt met nogal wat te dealen. Hoe is ze met de kinderen? Je schrijft dat je zorgen hebt dat er wat met hun gebeurd. Dat vind ik heftig hoor.
Ik vind mentaal en fysiek geweld echt te ver gaan. Ook al is ze ziek (neem ik aan als ze arbeidsongeschikt is), dat hoef je echt niet te accepteren. Weggaan is makkelijker gezegd als gedaan maar zou mijn advies wel zijn (en dan wel alles goed regelen voor de kinderen).
Als je hulp krijgt (poh of andere therapeut) kunnen zij je ook helpen om je eigen keuzes te maken.
zaterdag 23 februari 2019 05:48
Eens met Duizel.
Ik vind het ook heftig dat je je zorgen maakt over de veiligheid van jullie kinderen, van je schoonmoeder en van jezelf.
Ga in elk geval zelf hulp zoeken. Je begint uitgeput te raken schrijf je. Daar kan ik me iets bij voorstellen zoals je de situatie beschrijft.
Toch maar weer naar de huisarts en je laten doorverwijzen, dat zou ik doen.
Sterkte!
Ik vind het ook heftig dat je je zorgen maakt over de veiligheid van jullie kinderen, van je schoonmoeder en van jezelf.
Ga in elk geval zelf hulp zoeken. Je begint uitgeput te raken schrijf je. Daar kan ik me iets bij voorstellen zoals je de situatie beschrijft.
Toch maar weer naar de huisarts en je laten doorverwijzen, dat zou ik doen.
Sterkte!
zaterdag 23 februari 2019 06:52
Ik zou zeker zelf in therapie gaan in dit geval. Hier kom je toch in je eentje niet uit joh. Lijkt me goed om inzicht te krijgen in hoe de situatie voor een buitenstaanders eruit ziet. Hoe je je grenzen kunt leren aangeven, hoe je de dynamiek om kunt buigen of hoe je een goed einde aan deze relatie maakt. Wat een rotsituatie zit je in!
zaterdag 23 februari 2019 07:27
Vooral het fysieke geweld is echt de grens voorbij. Straks geeft hij de kinderen ook een x een mep en zij krijgen de spanning in huis mee. Waarom ben je zo bang wanneer hij dreigt met advocaten. Ik zou eens voet bij stuk houden en een ultimatum stellen binnen 6 weken naar relatietherapie of anders zet jij zelf de scheiding in gang.
Waarom laat je je zo manipuleren, bedreigen en slaan?
Waarom laat je je zo manipuleren, bedreigen en slaan?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 23 februari 2019 07:52
Dat is in 8 van de tien gevallen ook zo, maar goed vul vrouw in waar man staat en het advies is nog steeds een advies.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 23 februari 2019 07:58
Omdat het Viva forum ‘voor vrouwen met een mening’ is, en de mannen hier ver in de minderheid zijn.
Maar jij verwacht dat de adviezen opeens anders zijn als het geschreven wordt vanuit een man?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zaterdag 23 februari 2019 07:59
De OP is ook wel erg gender neutraal. Waarschijnlijk bewust. Er is één zin waarin je kunt lezen dat partner een vrouw is. Wat het allemaal nog onbekender en moeilijker maakt om om hulp te vragen. Daarom kwam ik ook met die documentaire 'vrouw slaat man'. Dit komt vaker voor! Je kunt het terug zien bij uitzending gemist van NPO.
zaterdag 23 februari 2019 08:02
Het kan best zijn dat haar gedrag met de angst voor controle verlies te maken heeft. IN haar ogen heeft zij al haar carrière en een deel van haar gezondheid verloren. Haar gezin verliezen is zo ongeveer het laatste wat haar is af te nemen. Ik zou daarom die therapie wel doorzetten desnoods idd voor jezelf.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 23 februari 2019 08:07
Toevallig had Viva van de week ook een kijktip over dit onderwerp. Ik dacht bij Lees Ook, maar kan het niet terugvinden.duizel schreef: ↑23-02-2019 07:59De OP is ook wel erg gender neutraal. Waarschijnlijk bewust. Er is één zin waarin je kunt lezen dat partner een vrouw is. Wat het allemaal nog onbekender en moeilijker maakt om om hulp te vragen. Daarom kwam ik ook met die documentaire 'vrouw slaat man'. Dit komt vaker voor! Je kunt het terug zien bij uitzending gemist van NPO.
zaterdag 23 februari 2019 08:12
"Ze" heeft een verwijzing voor angststoornissen gekregen...dus..
Verder is het niet mogelijk om op ruimschoots volwassen leeftijd nog een narcistische persoonlijkheidsstoornis te ontwikkelen, TO. Neemt niet weg dat haar gedrag erg naar is. Kan ze echt helemaal niet op zichzelf reflecteren?
zaterdag 23 februari 2019 08:15
Zeker. Mannen zullen zich meer laten weerhouden van actie uit angst de kinderen kwijt te raken. En niet zonder reden
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
zaterdag 23 februari 2019 08:16
Daar ben ik het mee eens. De kans is veel groter dat er controledwang achter zin en angst voor verlies maar zij slaat zo juist mensen van zich af.Honingdropje2 schreef: ↑23-02-2019 08:12"Ze" heeft een verwijzing voor angststoornissen gekregen...dus..
Verder is het niet mogelijk om op ruimschoots volwassen leeftijd nog een narcistische persoonlijkheidsstoornis te ontwikkelen, TO. Neemt niet weg dat haar gedrag erg naar is. Kan ze echt helemaal niet op zichzelf reflecteren?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 23 februari 2019 08:21
Wat een ellendige situatie. En dan kan men wel roepen: 'wegwezen daar!'
maar waar blijven de kinderen dan?
Kunnen die mee? of moeten ze bij die dwaas achterblijven?
Het is in ieder geval wel van belang dat je dit niet nog eens 10 jaar laat aanmodderen.. dat mag je jezelf en je kinderen niet aandoen. Bellen met schoonmamma gaat je niet verder helpen, kijk eens op de site van veilig thuis. Er zijn instanties in het leven geroepen om te helpen in situaties zoals die van jou.
Je zult wel zelf die stappen moeteb zetten. Types als jouw partner zullen deze stappen nooit zelf zetten en w.s ook geen bemoeienis aanvaarden.. de bal ligt dus echt bij jou.
maar waar blijven de kinderen dan?
Kunnen die mee? of moeten ze bij die dwaas achterblijven?
Het is in ieder geval wel van belang dat je dit niet nog eens 10 jaar laat aanmodderen.. dat mag je jezelf en je kinderen niet aandoen. Bellen met schoonmamma gaat je niet verder helpen, kijk eens op de site van veilig thuis. Er zijn instanties in het leven geroepen om te helpen in situaties zoals die van jou.
Je zult wel zelf die stappen moeteb zetten. Types als jouw partner zullen deze stappen nooit zelf zetten en w.s ook geen bemoeienis aanvaarden.. de bal ligt dus echt bij jou.
pindakaasjes wijzigde dit bericht op 23-02-2019 12:19
0.31% gewijzigd
zaterdag 23 februari 2019 08:23
JollyRider schreef: ↑23-02-2019 08:15Zeker. Mannen zullen zich meer laten weerhouden van actie uit angst de kinderen kwijt te raken. En niet zonder reden
Dan zal het advies niet heel anders zijn. Wat de betreffende man er mee doet is aan hem.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zaterdag 23 februari 2019 08:30
Een terechte angst. Maar is TO wel een man?JollyRider schreef: ↑23-02-2019 08:15Zeker. Mannen zullen zich meer laten weerhouden van actie uit angst de kinderen kwijt te raken. En niet zonder reden
TO zal hoe dan ook moeten aantonen dat zijn (?) partner instabiel is. Aangezien ze hulp weigert om te voorkomen dat er ergens zwart op wit komt dat het uit de hand loopt, zal dat niet makkelijk zijn.
Maar goed, zo ver is het nog niet.
@ TO, ik zou zeggen: tot hier en niet verder. Als zij geen hulp zoekt, zal je dit alleen moeten oplossen. Bel eens met Veilig Thuis voor advies!
zaterdag 23 februari 2019 08:45
