Relaties
alle pijlers
Ervaringen uit elkaar met jong kind
zondag 24 februari 2019 10:15
Na de zoveelste geëscaleerde ruzie overweeg ik serieus om de relatie met mijn partner te beëindigen. Ik vind het vreselijk, omdat we een zoontje hebben van nog geen twee jaar oud. Ik snap ook als mensen hier over gaan oordelen op het forum, ik heb de oordelen zelf ook. Het is namelijk zo dat de moeilijkheden waar ik met mijn partner tegenaan loop (lastig communiceren oa) er al waren voordat mijn zoontje er was. Ik dacht alleen dat we er uit zouden komen en tot nu toe was dat ook steeds wel zo. Nu zijn de ruzies er alleen zo vaak en zelfs bij het uitpraten ervan raken we keer op keer verstrikt in negatieve interactie. We zijn in relatietherapie (EFT), tot nu toe heeft dat nog niet geleid tot wat we hopen. Ik twijfel nog steeds en ik hoop nog dat we het kunnen verbeteren, we hebben ook nog therapie afspraken staan. Maar ik voel me steeds wanhopiger omdat we zo weinig verbeteren. Als ik denk aan uit elkaar gaan, voel ik me overspoeld door verdriet bij het idee mijn zoontje niet meer dagelijks te zien. Hier wil ik vragen of er mensen zijn met ervaring met uit elkaar gaan met jong kind die willen delen hoe ze ermee om zijn gegaan...
zondag 24 februari 2019 10:21
Ik had geen keus want ex vertrok dus die strijd in m’n hoofd heb ik niet meegemaakt. Zoon was anderhalf. Goede afspraken kunnen maken en zoon weet niet beter. Belangrijk is altijd positief te praten over de andere partij, altijd veel pleZier te wensen ect. En duidelijk regelmaat. Wij hebben lange tijd 6 van de 14 nachten bij vader gehad. Dat ging goed. Toen wegens omstandigheden om het weekend. Ik zie dat de rust zoon goed doet maar mist z’n vader wel meer.
Oftewel natuurlijk kan het op een goede manier. Maarrr het is niet niets voor een kind, twee huizen. Ook al doe je het allebei naar best vermogen het is nooit ideaal voor een kind. Ruziënde ouders ook niet... die afweging moet jezelf maken.
Oftewel natuurlijk kan het op een goede manier. Maarrr het is niet niets voor een kind, twee huizen. Ook al doe je het allebei naar best vermogen het is nooit ideaal voor een kind. Ruziënde ouders ook niet... die afweging moet jezelf maken.
zondag 24 februari 2019 10:28
Wat is er veranderd dat je eerst dacht dat je eruit zou komen?
Ik ken een stel in mijn omgeving dat twee jonge kinderen had(paar maande oud en 2 jaar) toen ze uit elkaar gingen. De relatie is nog steeds niet super maar wel beter door therapie. Zij misten hun kinderen ook heel erg en dat gaf hen de motivatie om hun best te doen.
Ik ken een stel in mijn omgeving dat twee jonge kinderen had(paar maande oud en 2 jaar) toen ze uit elkaar gingen. De relatie is nog steeds niet super maar wel beter door therapie. Zij misten hun kinderen ook heel erg en dat gaf hen de motivatie om hun best te doen.
anoniem_228343 wijzigde dit bericht op 24-02-2019 10:38
2.42% gewijzigd
zondag 24 februari 2019 10:30
Ik was degene die weg ging.... knetterdepressief en ik dacht dat ik niet verder kon. Het was keihard werken, voor ons allebei. Ik om m'n depressie uit te komen en voor haar natuurlijk ook.
Heel veel praten, huilen, nog meer praten. Hele goede afspraken maken. De co-ouderschap die we hebben gaat heel goed. We willen allebei het beste voor onze zoon, ook als dat betekent dat we zelf wat moeten inleveren.
Maar goed, zoals hierboven gezegd, het is niet ideaal. Het is continu checken bij je kind of het goed gaat, of het alles nog aan kan. Want dat gelul over kinderen zijn flexibel, ja omdat ze niet anders kunnen. Duidelijkheid creëren voor je kind, regelmaat aanhouden en als het moet, stapje terug in het wisselen en wat meer rust geven.
Of dit beter is dan bij elkaar blijven, dat kan jij alleen inschatten... Sterkte in ieder geval.
Heel veel praten, huilen, nog meer praten. Hele goede afspraken maken. De co-ouderschap die we hebben gaat heel goed. We willen allebei het beste voor onze zoon, ook als dat betekent dat we zelf wat moeten inleveren.
Maar goed, zoals hierboven gezegd, het is niet ideaal. Het is continu checken bij je kind of het goed gaat, of het alles nog aan kan. Want dat gelul over kinderen zijn flexibel, ja omdat ze niet anders kunnen. Duidelijkheid creëren voor je kind, regelmaat aanhouden en als het moet, stapje terug in het wisselen en wat meer rust geven.
Of dit beter is dan bij elkaar blijven, dat kan jij alleen inschatten... Sterkte in ieder geval.
zondag 24 februari 2019 10:53
Er is een Amerikaans onderzoek waarin stellen met relatie problemen werd gevraagd hun leven een cijfer te geven.
Dat was dus een laag cijfer door de relatie problemen.
X aantal tijd later werd die mensen nog eens gevraagd een cijfer voor hun leven te geven.
Een deel van die stellen was inmiddels uit elkaar een ander deel niet.
De meeste mensen die uit elkaar waren gegaan gaven hun leven nu een stuk hoger cijfer. Ze waren veel gelukkiger dan voor hun scheiding. De mensen die bij elkaar gebleven waren gaven hun leven nog steeds we laag cijfer.
X aantal jaar later hebben ze die mensen nog eens gevraagd om een cijfer te geven.
Wat bleek de groep mensen die bij elkaar gebleven was waren over het algemeen gelukkiger dan de mensen die gescheiden waren.
Op de lange termijnn had een scheiding de meesten toch niet goed gedaan.
Dat was dus een laag cijfer door de relatie problemen.
X aantal tijd later werd die mensen nog eens gevraagd een cijfer voor hun leven te geven.
Een deel van die stellen was inmiddels uit elkaar een ander deel niet.
De meeste mensen die uit elkaar waren gegaan gaven hun leven nu een stuk hoger cijfer. Ze waren veel gelukkiger dan voor hun scheiding. De mensen die bij elkaar gebleven waren gaven hun leven nog steeds we laag cijfer.
X aantal jaar later hebben ze die mensen nog eens gevraagd om een cijfer te geven.
Wat bleek de groep mensen die bij elkaar gebleven was waren over het algemeen gelukkiger dan de mensen die gescheiden waren.
Op de lange termijnn had een scheiding de meesten toch niet goed gedaan.
zondag 24 februari 2019 11:11
Bedankt voor jullie reacties tot zo ver. Dat onderzoek ken ik niet, zet ook weer aan het denken.. En ook extra je best doen vanwege je kind..
Wat er veranderd is tov vroeger is dat we nu vaker ruzie hebben dan vroeger (mede omdat we allebei moe zijn door slaapgebrek en zorgtaken ed) en dat ik het nu veel erger vind om ruzie te hebben omdat mijn zoontje de spanningen oppakt. Tegelijk ben ik nu meer bereid dan ooit om ego opzij te zetten en dingen uit te praten, omdat ik wil dat we eruit komen wegens mijn zoontje. Tijdens de ruzies raken we alleen allebei zo in de stress en dan ben ik vooral bezig met mijn punt willen maken en erkenning willen ipv verbinding herstellen en dat vind I'm van mijn partner ook!
De mensen die nu co ouderschap hebben : hoe gaan jullie om met het missen van je kind op de dagen dat hij of zij bij ex is? Merken jullie, naast duidelijke afspraken maken en positief over de ander praten, nog meer dingen die helpen om het voor je kind zo goed mogelijk te doen?
Wat er veranderd is tov vroeger is dat we nu vaker ruzie hebben dan vroeger (mede omdat we allebei moe zijn door slaapgebrek en zorgtaken ed) en dat ik het nu veel erger vind om ruzie te hebben omdat mijn zoontje de spanningen oppakt. Tegelijk ben ik nu meer bereid dan ooit om ego opzij te zetten en dingen uit te praten, omdat ik wil dat we eruit komen wegens mijn zoontje. Tijdens de ruzies raken we alleen allebei zo in de stress en dan ben ik vooral bezig met mijn punt willen maken en erkenning willen ipv verbinding herstellen en dat vind I'm van mijn partner ook!
De mensen die nu co ouderschap hebben : hoe gaan jullie om met het missen van je kind op de dagen dat hij of zij bij ex is? Merken jullie, naast duidelijke afspraken maken en positief over de ander praten, nog meer dingen die helpen om het voor je kind zo goed mogelijk te doen?
zondag 24 februari 2019 11:24
Wat sugarmiss schrijft dat klinkt wel logisch; de eerste jaren zijn de tropenjaren en het opvoeden van kleine kinderen zet je relatie behoorlijk onder druk, later kun je er pas de vruchten van plukken.
Uit elkaar gaan kan tijdelijke opluchting geven, maar later wordt je er altijd mee geconfronteerd en een nieuwe relatie is lang niet altijd haalbaar en valt dan vaak erg tegen.
Kinderen hebben is jezelf wegcijferen voor het hogere geluk.
Liefde is vaak even slikken en geduldig zijn.
Je hoeft niet alles uit te praten, vaak praat je ook juist dingen kapot.
Gun elkaar een leuke hobby als oplaadpunt en uitlaatklep en maak er verder het beste van.
Rozengeur en maneschijn bestaan niet, dat is een fantasie.
In de realiteit moet je gewoon heel vaak even slikken wat je voor je kiezen krijgt.
Maar als je dan je kind ziet stralen en lachen en genieten dan geniet je zelf ook.
Als je eenmaal kinderen hebt is dat meestal van meer waarde dan dat je zelf zo gelukkig bent.
En als je met je partner die moeilijke tropenjaren hebt overleefd dan waardeer je hem of haar voor het niet opgeven en aan je zij te blijven voor de kinderen ...en ook dat is liefde.
Uit elkaar gaan kan tijdelijke opluchting geven, maar later wordt je er altijd mee geconfronteerd en een nieuwe relatie is lang niet altijd haalbaar en valt dan vaak erg tegen.
Kinderen hebben is jezelf wegcijferen voor het hogere geluk.
Liefde is vaak even slikken en geduldig zijn.
Je hoeft niet alles uit te praten, vaak praat je ook juist dingen kapot.
Gun elkaar een leuke hobby als oplaadpunt en uitlaatklep en maak er verder het beste van.
Rozengeur en maneschijn bestaan niet, dat is een fantasie.
In de realiteit moet je gewoon heel vaak even slikken wat je voor je kiezen krijgt.
Maar als je dan je kind ziet stralen en lachen en genieten dan geniet je zelf ook.
Als je eenmaal kinderen hebt is dat meestal van meer waarde dan dat je zelf zo gelukkig bent.
En als je met je partner die moeilijke tropenjaren hebt overleefd dan waardeer je hem of haar voor het niet opgeven en aan je zij te blijven voor de kinderen ...en ook dat is liefde.
zondag 24 februari 2019 11:46
Ik was al alleen meteen na de bevalling van mijn dochter, ben nooit 'samen' geweest met haar vader. Lekker rustig.
Ook ik werd overspoeld met het gevoel van verdriet maar dan bij het idee met een man samen te moeten blijven die niet deugde en ik niet mijn leven wilde laten verpesten in het kader van 'samen moeten zijn'.
Ook ik werd overspoeld met het gevoel van verdriet maar dan bij het idee met een man samen te moeten blijven die niet deugde en ik niet mijn leven wilde laten verpesten in het kader van 'samen moeten zijn'.
zondag 24 februari 2019 12:51
Geen kinderen, dus geen ervaring. Maar kan me voorstellen dat de eerste jaren met een klein kind heel zwaar zijn.
Is het misschien een mogelijkheid om tijdelijk apart van elkaar te gaan wonen? Kijken of je elkaar mist, of het beter gaat als je beide even rust hebt en er dan nog aan kan werken?
Als het niet meer gaat, gaat het niet meer natuurlijk, maar zou zonde zijn als het vooral komt omdat het nu zo zwaar is en je elkaar even kwijt bent geraakt.
Is het misschien een mogelijkheid om tijdelijk apart van elkaar te gaan wonen? Kijken of je elkaar mist, of het beter gaat als je beide even rust hebt en er dan nog aan kan werken?
Als het niet meer gaat, gaat het niet meer natuurlijk, maar zou zonde zijn als het vooral komt omdat het nu zo zwaar is en je elkaar even kwijt bent geraakt.
zondag 24 februari 2019 12:58
Mijn kinderen waren 1, 4 en 6 toen ex besloot te vertrekken.In het begin dachten wij er goed aan te doen de kinderen te laten zien dat je ook zonder ruzie uit elkaar kunt gaan. Hij kwam af en toe bij ons eten, samen een dagje Efteling. De kinderen snapten er niets van: Waarom komt papa niet weer bij ons wonen, het is toch gezellig vandaag... verwarring alom. Belangrijk vind ik dat we altijd wel respectvol over de ander zijn blijven praten, ook al moet je dan van twee kanten regelmatig over je eigen ego heen stappen.
Het is allemaal al jaren geleden, maar juist nu lijkt ex het er steeds moeilijker mee te hebben dat hij zoveel van zijn kinderen heeft gemist. Sterkte met je beslissing!
Het is allemaal al jaren geleden, maar juist nu lijkt ex het er steeds moeilijker mee te hebben dat hij zoveel van zijn kinderen heeft gemist. Sterkte met je beslissing!
zondag 24 februari 2019 13:26
Ik heb nu met nieuwe partner een baby en weer was het eerste jaar pittig voor de relatie. Benoemen dat dit is en ook overgaat.
Andere tips: geen gesleep met spullen. Overal genoeg kleding. Zoon had zelfde knuffel bij ons als daar. Alleen schooltas met broodtrommel ging heen en weer. Wees flexibel met ruilen als het maakt dat kind hierdoor bij de leuke familiedingen van de ander kan zijn. Straf nooit je ex via je kind.
Je kind missen vond ik in het begin echt erg, later kon ik de vrijheid wel waarderen
.
Andere tips: geen gesleep met spullen. Overal genoeg kleding. Zoon had zelfde knuffel bij ons als daar. Alleen schooltas met broodtrommel ging heen en weer. Wees flexibel met ruilen als het maakt dat kind hierdoor bij de leuke familiedingen van de ander kan zijn. Straf nooit je ex via je kind.
Je kind missen vond ik in het begin echt erg, later kon ik de vrijheid wel waarderen
.
zondag 24 februari 2019 14:43
Ergste van uit elkaar gaan is al die vreselijke betweterige adviezen van buitenstaanders. Ik zei dan altijd: leuk maar jij bent/kent mij niet, noch de ander, noch mijn kinderen. En je weet niets over onze relatie...
Vooral die clichés van 'wacht tot kinderen groter zijn' etc.
Geen spijt van breakup met jonge kinderen. Veel beter dan in een giftige atmosfeer te leven, vol woede, verdriet, disharmonie, en mislukking, en doen alsof het werkt...
Vooral die clichés van 'wacht tot kinderen groter zijn' etc.
Geen spijt van breakup met jonge kinderen. Veel beter dan in een giftige atmosfeer te leven, vol woede, verdriet, disharmonie, en mislukking, en doen alsof het werkt...
zondag 24 februari 2019 15:00
Mijn kinderen waren ook nog jong toen ex opgaf. We hebben altijd tegen de kinderen gezegd dat we samen hebben besloten dat dat beter was.
We doen alle 2 ons best de kinderen voorop te zetten. Vieren samen verjaardagen en de eerste paar jaren sint. Ook een dag met kerst en de vakanties doen we nog samen. Mijn nieuwe man gaat dan ook mee. Kinderen vinden dit niet verwarrend en juist heel fijn.
Ik vind nog altijd heel jammer dat we geen kerngezin hebben en het gesleep van kinderen vind ik naar. We hebben co en we zijn beide erg flexibel als het eens anders moet. Maar de jongste vind dat altijd heel lastig. Als ze op een dag van haar vader bij mij is op zijn verzoek voelt zij zich schuldig naar hem toe. Dat krijgen we er niet uit.
Vermoeiheid doet nare dingen met relaties. Ik zou voorlopig nog niet scheiden in jouw geval. Maak geen ruzie meer. Spreek samen af dat er geen ruzie meer is. Slaap goed bij en houd scheiden niet de hele tijd als achterdeur. Daarvan gaat je relatie alleen al op de tocht.
Waar gaan die ruzies over?
We doen alle 2 ons best de kinderen voorop te zetten. Vieren samen verjaardagen en de eerste paar jaren sint. Ook een dag met kerst en de vakanties doen we nog samen. Mijn nieuwe man gaat dan ook mee. Kinderen vinden dit niet verwarrend en juist heel fijn.
Ik vind nog altijd heel jammer dat we geen kerngezin hebben en het gesleep van kinderen vind ik naar. We hebben co en we zijn beide erg flexibel als het eens anders moet. Maar de jongste vind dat altijd heel lastig. Als ze op een dag van haar vader bij mij is op zijn verzoek voelt zij zich schuldig naar hem toe. Dat krijgen we er niet uit.
Vermoeiheid doet nare dingen met relaties. Ik zou voorlopig nog niet scheiden in jouw geval. Maak geen ruzie meer. Spreek samen af dat er geen ruzie meer is. Slaap goed bij en houd scheiden niet de hele tijd als achterdeur. Daarvan gaat je relatie alleen al op de tocht.
Waar gaan die ruzies over?
zondag 24 februari 2019 21:34
Mijn ex vertrok toen mijn zoontje 4 maanden was.
Ik was zwaar depressief ,en op mijn zwakste moment hebben we toch een goed co-ouderschap kunnen opstellen.
Mijn zoontje weet niet beter, en gaat er erg goed mee om. Hij hangt wel wat meer naar mama, maar hij heeft het ook heel fijn bij papa, en gaat altijd zonder problemen met de andere ouder mee.
We praten allebei ook goed over elkaar, dus hij voelt geen spanningen.
Ik zie dat je jezelf wel enorm wegcijfert omwille je zoontje, en ik snap dat je ervoor wilt vechten en dat moet je ook doen!
Maar als iets op is, is het op.. en dan blijven en ruzies over, en dan is de situatie juist beter voor je zoontje om uit elkaar te gaan, en geen ruzies meer te hebben, hij merkt toch ook al spanningen en heeft meer aan een gelukkig papa en mama uit elkaar, dan doodongelukkige ouders, maar bij elkaar.
Mijn ouders zijn zelf gescheiden en het was fijner zonder alle ruzie!
En tuurlijk is het verdrietig als je je zoontje moet missen, daar heb ik ook nog elke dag last van, maar ik probeer het echt als een oplaadpunt voor mezelf te zien, en om te werken, zodat ik juist mijn mannetje alles kan geven:)
Ik was zwaar depressief ,en op mijn zwakste moment hebben we toch een goed co-ouderschap kunnen opstellen.
Mijn zoontje weet niet beter, en gaat er erg goed mee om. Hij hangt wel wat meer naar mama, maar hij heeft het ook heel fijn bij papa, en gaat altijd zonder problemen met de andere ouder mee.
We praten allebei ook goed over elkaar, dus hij voelt geen spanningen.
Ik zie dat je jezelf wel enorm wegcijfert omwille je zoontje, en ik snap dat je ervoor wilt vechten en dat moet je ook doen!
Maar als iets op is, is het op.. en dan blijven en ruzies over, en dan is de situatie juist beter voor je zoontje om uit elkaar te gaan, en geen ruzies meer te hebben, hij merkt toch ook al spanningen en heeft meer aan een gelukkig papa en mama uit elkaar, dan doodongelukkige ouders, maar bij elkaar.
Mijn ouders zijn zelf gescheiden en het was fijner zonder alle ruzie!
En tuurlijk is het verdrietig als je je zoontje moet missen, daar heb ik ook nog elke dag last van, maar ik probeer het echt als een oplaadpunt voor mezelf te zien, en om te werken, zodat ik juist mijn mannetje alles kan geven:)
zondag 24 februari 2019 21:52
Hier ook destijds een relatiebreuk met heel jonge kids. Tuurlijk , was heftig en zwaar. Maar nu, 15 jaar later, zijn we al jaren goed bevriend. De kinderen voorop stellen in de scheiding was daarbij heel belangrijk. En begrip voor elkaars verdriet in het missen...van de kids..en dus daarom soms even afwijken van de omgangsregeling als het nodig is. Flexibel zijn als het kan. Ook als de kids de ander missen... gaat er niet om dat het bij jou niet leuk is, de andere ouder wordt gemist. Dat werk. Niet makkelijk, maar het geeft je zo ontzettend veel terug....vooral ook blije kinderen die zich vrij voelen bij paps en mams..maar geen garantie, dit in mijn situatie dan he...
zondag 11 augustus 2019 16:06
Beetje late reactie van mij en snap het als belangstelling al lang weg is, maar ik wilde even alsnog iedereen bedanken voor de reacties en het delen van de ervaringen en een korte update geven. Ik heb veel aan dit topic gehad, ook aan de wijze adviezen. We zijn hier nog samen en hebben de afgelopen tijd veel gepraat. We hebben besloten om samen verder te gaan en te proberen onze communicatie te verbeteren. Dit lukt zeker niet altijd, maar er zijn de laatste tijd steeds meer momenten dat dat beter gaat en dat voelt heel fijn. Ik realiseer me ook dat mijn zoontje me echt alles waard is en dat ik er alles aan wil doen om zo veel mogelijk tijd met hem door te brengen. Natuurlijk moet ik daarbij niet ten koste van mezelf gaan en ook geen voorbeeld geven van een slechte relatie, maar wat ik ook merk is dat ik vaak erg moe ben en met mezelf worstel en dat ik dat projecteer op mijn relatie. Ook daarmee ben ik nu aan het werk : ik plan veel meer tijd in voor ontspanning, zowel voor mezelf alleen als tijd met vriend en kind en ik probeer wat meer los te laten. En dat doet wel wat!
Nogmaals bedankt allemaal!
Nogmaals bedankt allemaal!
zondag 11 augustus 2019 20:44
Heel erg lastig om een relatie te eindigen. Zeker met een kind in het spel. Ik was een tiender moeder van een nu inmiddels 6 jarige. Na 3 jaar relatie lukte het gewoon niet. Ruzies , frustratie en al die emoties blijven onvermijdelijk.
Probeer altijd je kind op nr 1 te zetten. Lukt soms niet altijd. Het einde van een relatie hoeft niet perse het einde van jullie te zijn. Mijn ex en ik hebben helse ruzies gehad. Maar nu 3 jaar verder is hij mijn beste vriend geworden. Doen we met onze dochter samen leuke dingen of gewoon met zijn 2e. We helpen elkaar ook met onze nieuwe relaties. Je hoeft geen vijanden te worden. En je kind hoeft er niet onder te lijden. Pijnlijk blijft het wel om je kind te moeten missen. Tijd voor jezelf is daardoor wel weer mogelijk. En hij wend eraan. Die van mij weet ook niet beter. Je instellingen is het belangrijkste. Vriendelijkheid en geduldig. Geef het tijd om te helen. Geef elkaar de rust. Heel veel sterkte.
Probeer altijd je kind op nr 1 te zetten. Lukt soms niet altijd. Het einde van een relatie hoeft niet perse het einde van jullie te zijn. Mijn ex en ik hebben helse ruzies gehad. Maar nu 3 jaar verder is hij mijn beste vriend geworden. Doen we met onze dochter samen leuke dingen of gewoon met zijn 2e. We helpen elkaar ook met onze nieuwe relaties. Je hoeft geen vijanden te worden. En je kind hoeft er niet onder te lijden. Pijnlijk blijft het wel om je kind te moeten missen. Tijd voor jezelf is daardoor wel weer mogelijk. En hij wend eraan. Die van mij weet ook niet beter. Je instellingen is het belangrijkste. Vriendelijkheid en geduldig. Geef het tijd om te helen. Geef elkaar de rust. Heel veel sterkte.
zondag 11 augustus 2019 20:46
Goed om te horen, hebben jullie ook nog iets gehad aan de professionele hulp waar je het in de OP over had?mooiedag schreef: ↑11-08-2019 16:06Beetje late reactie van mij en snap het als belangstelling al lang weg is, maar ik wilde even alsnog iedereen bedanken voor de reacties en het delen van de ervaringen en een korte update geven. Ik heb veel aan dit topic gehad, ook aan de wijze adviezen. We zijn hier nog samen en hebben de afgelopen tijd veel gepraat. We hebben besloten om samen verder te gaan en te proberen onze communicatie te verbeteren. Dit lukt zeker niet altijd, maar er zijn de laatste tijd steeds meer momenten dat dat beter gaat en dat voelt heel fijn. Ik realiseer me ook dat mijn zoontje me echt alles waard is en dat ik er alles aan wil doen om zo veel mogelijk tijd met hem door te brengen. Natuurlijk moet ik daarbij niet ten koste van mezelf gaan en ook geen voorbeeld geven van een slechte relatie, maar wat ik ook merk is dat ik vaak erg moe ben en met mezelf worstel en dat ik dat projecteer op mijn relatie. Ook daarmee ben ik nu aan het werk : ik plan veel meer tijd in voor ontspanning, zowel voor mezelf alleen als tijd met vriend en kind en ik probeer wat meer los te laten. En dat doet wel wat!
Nogmaals bedankt allemaal!
maandag 12 augustus 2019 14:22
maandag 12 augustus 2019 14:32
Hier 1.5 en 3.5 jaar oud bij scheiding (nu 8.5 jaar geleden) en hard ons best gedaan voor goed co-ouderschap. We zaten net bij 'de wissel' met een kop thee over onze zojuist afgeronde vakantie te babbelen en hun komende vakantie te bewonderen. Onze kinderen tussen hem en mij knuffelend zonder spoortje spanning. Hun souvenirs uitstallend die we voor hem en zijn nieuwe vriendin hebben gekocht. Scheiden is nooit ideaal, maar ik ben verdomd trots hoe we het hebben gedaan voor hen. En of ik er zelf gelukkiger van ben geworden? Jazeker.
