Relaties
alle pijlers
Hulp / herkenning ?
zondag 10 maart 2019 16:08
Allereerst, moedig dat je je verhaal doet!
Dat je niet direct wil scheiden begrijp ik ook nog wel, maar aan de andere kant, tegen welke prijs?
Er zijn bij hem diagnoses gesteld en dit zit dus in hem, wat deels zijn doen en laten verklaard. Het gevaar sluipt er vaak in dat deze personen zich ‘schuilen’ achter hun diagnose. En wellicht kán hij ook niet anders dan dit gedrag vertonen. Ik durf daar verder geen uitspraken over te doen.
Dat jij er zelf voor kiest om niet te willen scheiden en mee te gaan in zijn buien, dat is aan jou. Maar denk je ook weleens na hoe dit voor je kinderen is en wat voor schade hen dit geeft? Voor nu en vooral ook voor later? Verbale agressie richting jou waar de kinderen bij zijn en jij laat dat gebeuren?
Je beseft dus ook dat je de rest van je leven onderdanig aan hem zal moeten zijn, dingen moet doen wanneer het hem uitkomt? Jij mag je eigen gevoelens niet uiten, want dat trekt hij niet, het is maar waar je zin in hebt. Maar nogmaals, daar kies jij zelf voor!
Jullie kinderen hebben geen keuze, ga er maar aan staan als kind. Een moeder die zich verbaal laat aanvallen door papa, hoe denk jij dat dit voelt door de ogen van een kind. Beangstigend lijkt mij en je geeft er vooral geen goede boodschap mee af.
Dat je niet direct wil scheiden begrijp ik ook nog wel, maar aan de andere kant, tegen welke prijs?
Er zijn bij hem diagnoses gesteld en dit zit dus in hem, wat deels zijn doen en laten verklaard. Het gevaar sluipt er vaak in dat deze personen zich ‘schuilen’ achter hun diagnose. En wellicht kán hij ook niet anders dan dit gedrag vertonen. Ik durf daar verder geen uitspraken over te doen.
Dat jij er zelf voor kiest om niet te willen scheiden en mee te gaan in zijn buien, dat is aan jou. Maar denk je ook weleens na hoe dit voor je kinderen is en wat voor schade hen dit geeft? Voor nu en vooral ook voor later? Verbale agressie richting jou waar de kinderen bij zijn en jij laat dat gebeuren?
Je beseft dus ook dat je de rest van je leven onderdanig aan hem zal moeten zijn, dingen moet doen wanneer het hem uitkomt? Jij mag je eigen gevoelens niet uiten, want dat trekt hij niet, het is maar waar je zin in hebt. Maar nogmaals, daar kies jij zelf voor!
Jullie kinderen hebben geen keuze, ga er maar aan staan als kind. Een moeder die zich verbaal laat aanvallen door papa, hoe denk jij dat dit voelt door de ogen van een kind. Beangstigend lijkt mij en je geeft er vooral geen goede boodschap mee af.
anoniem_22918 wijzigde dit bericht op 10-03-2019 16:09
0.16% gewijzigd
zondag 10 maart 2019 16:10
Ik lees dat jij geen nee mag zeggen en dat alles ten dienste staat van hem.
Waar blijf jij in deze relatie? Zijn er vanuit jouw man nog veranderingen te verwachten of is dit het wel zo’n beetje?
In hoeverre hebben de kinderen last van de stoornissen van de vader?
Is jullie relatie het voorbeeld wat jij jouw kinderen wil meegeven?
Zomaar wat vragen die bij me opkomen.
Waar blijf jij in deze relatie? Zijn er vanuit jouw man nog veranderingen te verwachten of is dit het wel zo’n beetje?
In hoeverre hebben de kinderen last van de stoornissen van de vader?
Is jullie relatie het voorbeeld wat jij jouw kinderen wil meegeven?
Zomaar wat vragen die bij me opkomen.
zondag 10 maart 2019 16:13
zondag 10 maart 2019 16:17
Hier wil ik me bij aansluiten, dit zijn de normen en waarden die je kinderen nu meekrijgen. Ik weet niet of je daar blij van moet worden met het oog op de toekomst.
zondag 10 maart 2019 16:18
Ondanks dat het je kinderen beschadigd? Het voorbeeld dat je geeft hierboven, de gang van zaken.. Denk je echt dat de kinderen die stress niet mee maken? En dat die stress niet schadelijk is? Jij kiest niet alleen de moeilijke weg voor jezelf, maar ook voor de kinderen he?Ramenbars41 schreef: ↑10-03-2019 16:15De kinderen zijn basisschoolleeftijd.
Dank, Loisnvt, voor je begrip. Het is inderdaad heel moeilijk om mijn verhaal te doen.
Je Zegt tegen welke prijs? Dat begrijp ik. Maar een scheiding, dat is ook een hoge prijs! Zolang ik mijn kinderen nog redelijk goed kan beschermen, kies ik hiervoor.
De verbale agressie is zeker niet ok. Mijn man weet dat ik daar niet op reageer en hem vraag de kamer te verlaten wanneer dit gebeurt. Als we plannen hadden met de kinderen en man beslist uit boosheid niet meer mee te gaan, ga ik wel met ze op stap. Maar het is zeker zwaar, altijd de middelaar zijn en eigenlijk niet kunnen toegeven aan eigen pijn en verdriet.
Maar ik krijg liever niet de tip om te gaan scheiden, ik kies de moeilijke weg, maar dan indien mogelijk wel met hulp.
zondag 10 maart 2019 16:20
In hoeverre erkent je man dat er een probleem is in jullie relatie? en in hoeverre staat hij open voor hulp voor jullie samen?
Je beschrijft dat hij een diagnose heeft. Heb je al een keer flink gegoogled of er cursussen / therapieën zijn voor naasten van personen met die diagnose? Ik geloof dat zoiets wel bestaat voor partners of gezinsleden van mensen met een angststoornis e.d.
Sterkte, klinkt als een nare situatie.
Je beschrijft dat hij een diagnose heeft. Heb je al een keer flink gegoogled of er cursussen / therapieën zijn voor naasten van personen met die diagnose? Ik geloof dat zoiets wel bestaat voor partners of gezinsleden van mensen met een angststoornis e.d.
Sterkte, klinkt als een nare situatie.
zondag 10 maart 2019 16:21
Wat doet hij nu dan voor de kinderen en hoe helpt hij jou met jullie gehandicapte kind?Ramenbars41 schreef: ↑10-03-2019 16:19Foeksia, goede vragen. Mijn man gaat opnieuw een traject van hulp in. Ik hoop dat dit wat zal opleveren. Het geeft in ieder geval hoop.
De kinderen hebben er denk ik wel last van, maar op dit moment gaat dit nog wel geloof ik, aangezien ik de figuurlijk klappen probeer op te vangen. Alleen dr zorg voor de middelste is zwaar en draag ik grotendeels alleen.
Nee, ik vind onze relatie niet het beste voorbeeld voor de kinderen.
Alleen komen te staan met 3 kids waaronder een zorgenkind lijkt ne ongelofelijk zwaar. Dat wil ik echt niet.
"De cursus rietdekken is afgelast".
"Riet is ziek"
"Riet is ziek"
zondag 10 maart 2019 16:30
Dat kan ik me voorstellen, door samen te zijn heb je in ieder geval meer zekerheid van onderdak en inkomen. Zijn jullie ook al samen in therapie geweest? Relatietherapie of iets dergelijks? Was hij altijd al zo of wordt het erger?Ramenbars41 schreef: ↑10-03-2019 16:19Alleen komen te staan met 3 kids waaronder een zorgenkind lijkt ne ongelofelijk zwaar. Dat wil ik echt niet.
zondag 10 maart 2019 16:36
Ik zou, naast therapie en hulp voor hem, ook inzetten op relatietherapie en hulp voor jou. Als jij ervoor kiest om bij hem te blijven, dan is het heel belangrijk dat jullie samen een veilige plek voor jullie kinderen kunnen bieden. Dat kun jij niet alleen en dus zul je daar samen hulp voor moeten zoeken. Daarnaast lijkt het me onmogelijk om gezond oud te worden in een situatie waarin er geen enkele ruimte voor jou lijkt te zijn. Die ruimte zul je dus moeten gaan claimen. En ik vermoed dat jij daar wel wat hulp bij kunt gebruiken.
Kortom, als je wil dat deze situatie beter wordt, dan bestaat dat niet alleen uit behandeling van hem (sowieso zijn stoornissen maar beperkt beïnvloedbaar), maar ook uit behandeling van jou en van jullie samen als partners en als ouders van jullie kinderen.
Sterkte!
Kortom, als je wil dat deze situatie beter wordt, dan bestaat dat niet alleen uit behandeling van hem (sowieso zijn stoornissen maar beperkt beïnvloedbaar), maar ook uit behandeling van jou en van jullie samen als partners en als ouders van jullie kinderen.
Sterkte!
zondag 10 maart 2019 16:37
zondag 10 maart 2019 16:43
Als scheiden echt geen optie is, dan lijkt dit mij ook de beste optie. Sterkte!viva-amber schreef: ↑10-03-2019 16:38Waarom gaan jullie niet samen in relatietherapie?
Hij dient echt inzicht te krijgen in hoe hij met jou omgaat.
zondag 10 maart 2019 16:48
Overigens groeide mijn jeugdvriendin op in een vergelijkbare situatie met een lieve moeder die haar kinderen ook zoveel mogelijk in bescherming nam tegen hun vader. In de pubertijd liep dat helemaal spaak en helaas is zij niet onbeschadigd gebleven. Ze kampt sinds die tijd met ernstige psychische problemen. Ze was een slimme en leuke meid, maar heeft daardoor bijvoorbeeld nooit kunnen werken, geen enkele duurzame relatie op kunnen bouwen, enz.
Waarmee ik dus eigenlijk wil zeggen: alleen je kinderen proberen te beschermen is echt niet goed genoeg.
Waarmee ik dus eigenlijk wil zeggen: alleen je kinderen proberen te beschermen is echt niet goed genoeg.
