Relaties
alle pijlers
Mag ik advies?
woensdag 13 maart 2019 12:21
Lief Vivaforum,
Na een aantal jaren stilzwijgend meelezen heb ik vandaag de stoute schoenen aangetrokken en zelf een topic geopend! Bij deze, hallo allemaal
.
Het probleem waarmee ik zit is eigenlijk al mijn hele leven gaande, ik zal beginnen met een situatieschets.
Mijn ouders zijn toen ik basischool leeftijd had uit elkaar gegaan. Vanaf die tijd ging ik week op week af van papa, naar mama.
Met mijn moeder had ik altijd al een ingewikkelde relatie. Vanaf jongs af aan heeft zij heel erg veel moeite met het beheersen van haar emoties. Ik kan me veel momenten herinneren dat ze gillend door het huis ging, met haar handen op haar hoofd sloeg of hysterisch vertrok. Op dit moment had ik niet door dat dit niet de normale gang van zaken was. Dit was gewoon zoals het ging thuis. Ook was er sprake van fysiek geweld tussen mijn ouders. Ook mochten klasgenootjes vaak niet bij ons komen spelen, omdat iedereen uit de buurt wist wie mijn moeder was en hoe ze was.
Toen mijn ouders uit elkaar gingen hing ik dan ook voornamelijk aan mijn vader. Waardoor ik het niet fijn vond om naar mijn moeder te gaan. Dit is langzaam iets beter gegaan, ik heb dan ook een aantal jaar netjes heen en weer gereisd tussen mijn ouders.
Wel vond ik het vaak minder prettig bij mijn moeder. Er was nog regelmatig sprake van dergelijke uitbarstingen. Ook voelt mijn moeder zich heel erg snel buitengesloten of gepasseerd als ik iets met mijn vader doe. Daarom zei ik hier vaak niks over.
Een paar jaar geleden heb ik besloten om op mijzelf te gaan wonen, het getouwtrek tussen mijn ouders is erger geworden en dit was voor mij de manier om niet te hoeven kiezen.
Nu ben ik volwassen en ik merk dat de relatie met mijn moeder nog steeds niet goed is. De dingen die vroeger zijn gebeurd kan ik haar lastig vergeven.
Ook vind ik het heel lastig om met haar karakter om te gaan. Als iets niet op haar manier gebeurd of zoals ze het graag had gezien wordt ze snel heel emotioneel. Dit reageert ze dan af door emotionele berichtjes te sturen en zichzelf in de slachtofferrol te plaatsen. Ook wil ze graag tot in detail alles horen wat ik doe. Ik heb het gevoel alsof ik alles moet verantwoorden.
Ik merk dat ik op een punt in mijn leven kom dat ik het niet meer kan. De eindeloze belletjes, het dramatische gedoe. Ik ben bang dat dit mij en mijn eventuele relaties gaat opbreken.
Als mijn moeder niet blij is en dit laat merken heeft dit gigantisch veel invloed op mij.
Hopelijk kunnen jullie mij een aantal handvaten bieden.
Na een aantal jaren stilzwijgend meelezen heb ik vandaag de stoute schoenen aangetrokken en zelf een topic geopend! Bij deze, hallo allemaal
. Het probleem waarmee ik zit is eigenlijk al mijn hele leven gaande, ik zal beginnen met een situatieschets.
Mijn ouders zijn toen ik basischool leeftijd had uit elkaar gegaan. Vanaf die tijd ging ik week op week af van papa, naar mama.
Met mijn moeder had ik altijd al een ingewikkelde relatie. Vanaf jongs af aan heeft zij heel erg veel moeite met het beheersen van haar emoties. Ik kan me veel momenten herinneren dat ze gillend door het huis ging, met haar handen op haar hoofd sloeg of hysterisch vertrok. Op dit moment had ik niet door dat dit niet de normale gang van zaken was. Dit was gewoon zoals het ging thuis. Ook was er sprake van fysiek geweld tussen mijn ouders. Ook mochten klasgenootjes vaak niet bij ons komen spelen, omdat iedereen uit de buurt wist wie mijn moeder was en hoe ze was.
Toen mijn ouders uit elkaar gingen hing ik dan ook voornamelijk aan mijn vader. Waardoor ik het niet fijn vond om naar mijn moeder te gaan. Dit is langzaam iets beter gegaan, ik heb dan ook een aantal jaar netjes heen en weer gereisd tussen mijn ouders.
Wel vond ik het vaak minder prettig bij mijn moeder. Er was nog regelmatig sprake van dergelijke uitbarstingen. Ook voelt mijn moeder zich heel erg snel buitengesloten of gepasseerd als ik iets met mijn vader doe. Daarom zei ik hier vaak niks over.
Een paar jaar geleden heb ik besloten om op mijzelf te gaan wonen, het getouwtrek tussen mijn ouders is erger geworden en dit was voor mij de manier om niet te hoeven kiezen.
Nu ben ik volwassen en ik merk dat de relatie met mijn moeder nog steeds niet goed is. De dingen die vroeger zijn gebeurd kan ik haar lastig vergeven.
Ook vind ik het heel lastig om met haar karakter om te gaan. Als iets niet op haar manier gebeurd of zoals ze het graag had gezien wordt ze snel heel emotioneel. Dit reageert ze dan af door emotionele berichtjes te sturen en zichzelf in de slachtofferrol te plaatsen. Ook wil ze graag tot in detail alles horen wat ik doe. Ik heb het gevoel alsof ik alles moet verantwoorden.
Ik merk dat ik op een punt in mijn leven kom dat ik het niet meer kan. De eindeloze belletjes, het dramatische gedoe. Ik ben bang dat dit mij en mijn eventuele relaties gaat opbreken.
Als mijn moeder niet blij is en dit laat merken heeft dit gigantisch veel invloed op mij.
Hopelijk kunnen jullie mij een aantal handvaten bieden.
woensdag 13 maart 2019 15:00
woensdag 13 maart 2019 15:04
Dit is ook niet normaal gedrag van je moeder.
Eerst zou zij een moeder/opvoeder moeten zijn die langzaam meegroeit met jouw naar moeder/begeleider naar moeder/mentor.
Dat is allemaal niet gebeurd. Zij is niet gegroeid. Jij wel.
Leer grenzen stellen aan je moeder en aan haar gedrag. Leer dat het niet uitmaakt hoeveel geruststelling je haar geeft, want je bent zo goed als je laatste fout bij haar. Dus kun je wel heel erg hard werken, maar een slippertje en je moeder is weer van het padje af. Leer daarom met haar en haar buien omgaan op zo'n wijze dat het je leven niet hoeft te beïnvloeden. Dat lijkt me met gepaste hulp het allerbeste.
Eerst zou zij een moeder/opvoeder moeten zijn die langzaam meegroeit met jouw naar moeder/begeleider naar moeder/mentor.
Dat is allemaal niet gebeurd. Zij is niet gegroeid. Jij wel.
Leer grenzen stellen aan je moeder en aan haar gedrag. Leer dat het niet uitmaakt hoeveel geruststelling je haar geeft, want je bent zo goed als je laatste fout bij haar. Dus kun je wel heel erg hard werken, maar een slippertje en je moeder is weer van het padje af. Leer daarom met haar en haar buien omgaan op zo'n wijze dat het je leven niet hoeft te beïnvloeden. Dat lijkt me met gepaste hulp het allerbeste.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
woensdag 13 maart 2019 15:47
Praat hier met een officiele mentale hulpverlener over, laat jouw HA een verwijzing geven.
Op basis van wat je daar aangereikt krijgt, kan je ook naar lotgenoten groepen zoeken zodat je daar je verhaal kwijt kunt en ervaringen kunt delen.
Sowieso is te stellen dat jouw jeugd niet normaal is verlopen, en dat jouw moeder hierin door haar gedrag een grote storende invloed heeft gehad. En dat dit dus nog steeds gaande is, simpelweg doordat jij wegens die gebreken van vroeger nog steeds te veel waarde hecht aan een moederband welke zich nooit gezond heeft ontwikkeld. Dan lijken mij de adviezen van lotgenoten tezamen met hun ervaringen van de gevolgen hierbij het beste voor jou.
Op basis van wat je daar aangereikt krijgt, kan je ook naar lotgenoten groepen zoeken zodat je daar je verhaal kwijt kunt en ervaringen kunt delen.
Sowieso is te stellen dat jouw jeugd niet normaal is verlopen, en dat jouw moeder hierin door haar gedrag een grote storende invloed heeft gehad. En dat dit dus nog steeds gaande is, simpelweg doordat jij wegens die gebreken van vroeger nog steeds te veel waarde hecht aan een moederband welke zich nooit gezond heeft ontwikkeld. Dan lijken mij de adviezen van lotgenoten tezamen met hun ervaringen van de gevolgen hierbij het beste voor jou.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
woensdag 13 maart 2019 22:52
Hallo daar,
Ik heb ook een heel verleden met mijn moeder.
Na de scheiding ging ze er meteen vandoor met een andere vent, kwam in ons huis waar mijn vader ook nog wel eens verbleef.
Die man kreeg echt een relatie met mijn moeder, en had een alcohol verslaving, en ik was de Sjaak.
Ik ben mentaal en fysiek jaren lang mishandeld door hem, en mijn moeder vond het mijn eigen schuld.
Samen in hulpverlening gezeten maar alles werd bij mij neergelegd ik was een "probleemkind"
Ik heb net als jou jaren lang het geprobeerd te tolereren wat er is gebeurd, toen ik zwanger werd betrok ik haar erbij, en dacht ik dat we rust hadden gevonden.
Tot het moment dat we ruzie kregen en alles weer mijn eigen schuld was etc, ik werd weer compleet ingemaakt.
Toen heb ik goed nagedacht en de beslissing gemaakt het contact te verbreken, omdat zij niet zou veranderen hierin, en ik compleet op was.
Ik ben met een professional gaan praten, en heb het ergens achter me gelaten (niet helemaal...) maar ik heb enorm veel rust van het geen contact hebben, ipv continu toch het op je tenen lopen enz.
Mijn zoontje heeft nu opa en oma van papa's kant, en mijn vader en zijn vriendin aan mama's kant als opa en oma, en dat gaat top.
Dus denk vooral goed na over wat jij wilt, wat jij voelt en waar jij het meeste rust van krijgt.
Ik heb ook een heel verleden met mijn moeder.
Na de scheiding ging ze er meteen vandoor met een andere vent, kwam in ons huis waar mijn vader ook nog wel eens verbleef.
Die man kreeg echt een relatie met mijn moeder, en had een alcohol verslaving, en ik was de Sjaak.
Ik ben mentaal en fysiek jaren lang mishandeld door hem, en mijn moeder vond het mijn eigen schuld.
Samen in hulpverlening gezeten maar alles werd bij mij neergelegd ik was een "probleemkind"
Ik heb net als jou jaren lang het geprobeerd te tolereren wat er is gebeurd, toen ik zwanger werd betrok ik haar erbij, en dacht ik dat we rust hadden gevonden.
Tot het moment dat we ruzie kregen en alles weer mijn eigen schuld was etc, ik werd weer compleet ingemaakt.
Toen heb ik goed nagedacht en de beslissing gemaakt het contact te verbreken, omdat zij niet zou veranderen hierin, en ik compleet op was.
Ik ben met een professional gaan praten, en heb het ergens achter me gelaten (niet helemaal...) maar ik heb enorm veel rust van het geen contact hebben, ipv continu toch het op je tenen lopen enz.
Mijn zoontje heeft nu opa en oma van papa's kant, en mijn vader en zijn vriendin aan mama's kant als opa en oma, en dat gaat top.
Dus denk vooral goed na over wat jij wilt, wat jij voelt en waar jij het meeste rust van krijgt.
