Relaties
alle pijlers
Hij wil geen kind maar voor mij doet hij het wel
zondag 17 maart 2019 16:15
Hallo allemaal,
Mijn vriend en ik zijn al bijna 10 jaar samen en in het verleden heb ik de relatie verbroken omdat ik zeker wist dat ik ooit kinderen wil en hij niet. Hij is toen gaan nadenken en had liever mij in zijn leven met kind dan een leven zonder mij.
Dat was voor mij toen reden genoeg om terug bij hem te gaan.
5 jaar later was ik ook echt toe aan kinderen en dat hebben we besproken waarop hij antwoord "voor jou doe ik het wel, dat heb ik beloofd".
De kinderwens is zo sterk dat ik hier genoegen mee nam en ben gestopt met de pil.
Ik ben gestopt met de pil en ben sindsdien er veel meer mee bezig met wat het nu allemaal betekent een kind en de zwangerschap en alles wat erbij komt kijken. Hierdoor ben ik ook steeds meer gaan twijfelen of ik wel kinderen wil met mijn vriend. Hij is helemaal niet enthousiast, het hoeft voor hem niet perse maar hij doet het voor mij.
Ik merk dat ik steeds minder enthousiast wordt over kinderen krijgen met hem.
Ik wil een zwangerschap waarin we allebei toe leven naar een leven wat we samen gecreëerd hebben.
Door deze twijfels distantieer ik mij ook steeds meer van hem ook al hou ik ontzettend veel van hem.
Moet ik hem dit wel aan doen?
Mijn kinderwens is zo sterk maar kan van hem verlangen om een kind te verwekken ook al doet hij dat alleen voor mij en niet omdat hij dit zelf wil?
Ik hoor graag jullie mening/advies.
Mijn vriend en ik zijn al bijna 10 jaar samen en in het verleden heb ik de relatie verbroken omdat ik zeker wist dat ik ooit kinderen wil en hij niet. Hij is toen gaan nadenken en had liever mij in zijn leven met kind dan een leven zonder mij.
Dat was voor mij toen reden genoeg om terug bij hem te gaan.
5 jaar later was ik ook echt toe aan kinderen en dat hebben we besproken waarop hij antwoord "voor jou doe ik het wel, dat heb ik beloofd".
De kinderwens is zo sterk dat ik hier genoegen mee nam en ben gestopt met de pil.
Ik ben gestopt met de pil en ben sindsdien er veel meer mee bezig met wat het nu allemaal betekent een kind en de zwangerschap en alles wat erbij komt kijken. Hierdoor ben ik ook steeds meer gaan twijfelen of ik wel kinderen wil met mijn vriend. Hij is helemaal niet enthousiast, het hoeft voor hem niet perse maar hij doet het voor mij.
Ik merk dat ik steeds minder enthousiast wordt over kinderen krijgen met hem.
Ik wil een zwangerschap waarin we allebei toe leven naar een leven wat we samen gecreëerd hebben.
Door deze twijfels distantieer ik mij ook steeds meer van hem ook al hou ik ontzettend veel van hem.
Moet ik hem dit wel aan doen?
Mijn kinderwens is zo sterk maar kan van hem verlangen om een kind te verwekken ook al doet hij dat alleen voor mij en niet omdat hij dit zelf wil?
Ik hoor graag jullie mening/advies.
zondag 17 maart 2019 17:37
Hmm ik denk dan weer: als hij erin meegaat, dan wil hij het kennelijk wel voldoende om een wens van de vrouw waarvan hij houdt te vervullen. En daarnaast zou ik ervan uitgaan dat ook hij gewoon zielsveel van dit kind zal houden en zijn verantwoordelijkheden als vader zal nemen.
Als je aan die laatste twee dingen twijfelt, dan niet doen.
Als je aan die laatste twee dingen twijfelt, dan niet doen.
zondag 17 maart 2019 17:56
Er zijn zoveel mensen die dat doen voor partner. Als hij er maar echt achter staat zie ik het probleem niet zo.
Heel veel mannen zijn ook niet zo enthousiast tijdens de zwangerschap (en vaak zelfs de eerste paar maanden met baby ook nog niet).
Heel veel mannen zijn ook niet zo enthousiast tijdens de zwangerschap (en vaak zelfs de eerste paar maanden met baby ook nog niet).
anoniem_350887 wijzigde dit bericht op 17-03-2019 17:57
3.61% gewijzigd
zondag 17 maart 2019 18:01
Precies. Hij wil het blijkbaar in ieder geval genoeg. Ga geen problemen zoeken die er niet zijn, wat wil je nog meer van hem?-jolijn- schreef: ↑17-03-2019 17:37Hmm ik denk dan weer: als hij erin meegaat, dan wil hij het kennelijk wel voldoende om een wens van de vrouw waarvan hij houdt te vervullen. En daarnaast zou ik ervan uitgaan dat ook hij gewoon zielsveel van dit kind zal houden en zijn verantwoordelijkheden als vader zal nemen.
Als je aan die laatste twee dingen twijfelt, dan niet doen.
Hij heeft tijd genoeg om er in mee te groeien en hij gaat heus van het kind houden.
zondag 17 maart 2019 18:08
Ik zat in een soortgelijke situatie. Mijn man had een bepaald moment waarop hij aan gaf opeens geen kinderen meer te willen.
Onze relatie is daarom niet verbroken geweest, maar heeft wel op scherp gestaan en ik heb hem wel duidelijk te kennen gegeven dat ik uitsluitsel wilde. Uiteindelijk heeft hij ook toegegeven, niet van harte maar ook omdat hij wist dat het mij blij zou maken en hij het samen met mij wel aan wilde.
Helaas kwam ik wel in een medisch traject terecht om uiteindelijk zwanger te kunnen worden.
Enfin, na 3 jaar uiteindelijk zwanger en vanaf dat moment was hij er echt wel mee bezig en ging het pas leven voor hem. Mannen ervaren het gewoon anders.
Hij is degene die de babykamer en kleertjes heeft uitgezocht, uiteindelijk enorm bezig was met spullen kopen, etc. Mijn verhaal heeft een happy end, als ik nu zie hoe gek man en zoon op elkaar zijn
. Zoon is vanaf geboorte zelfs consequent een papa-kind geweest.
Ik zou er voor gaan, maar wel vooraf bespreken wat jullie van elkaar verwachten qua hulp, opvoeding en opvang van je eventueel toekomstig kind. Bij ons was bijvoorbeeld vanaf het begin duidelijk dat, ondanks geen duidelijke kinderwens, mijn man wel voor onze zoon zou zorgen als ik op reis ben voor werk.
Je mag mij loepen of PB-en als je uitgebreider ervaringen zou willen uitwisselen.
Onze relatie is daarom niet verbroken geweest, maar heeft wel op scherp gestaan en ik heb hem wel duidelijk te kennen gegeven dat ik uitsluitsel wilde. Uiteindelijk heeft hij ook toegegeven, niet van harte maar ook omdat hij wist dat het mij blij zou maken en hij het samen met mij wel aan wilde.
Helaas kwam ik wel in een medisch traject terecht om uiteindelijk zwanger te kunnen worden.
Enfin, na 3 jaar uiteindelijk zwanger en vanaf dat moment was hij er echt wel mee bezig en ging het pas leven voor hem. Mannen ervaren het gewoon anders.
Hij is degene die de babykamer en kleertjes heeft uitgezocht, uiteindelijk enorm bezig was met spullen kopen, etc. Mijn verhaal heeft een happy end, als ik nu zie hoe gek man en zoon op elkaar zijn
. Zoon is vanaf geboorte zelfs consequent een papa-kind geweest.Ik zou er voor gaan, maar wel vooraf bespreken wat jullie van elkaar verwachten qua hulp, opvoeding en opvang van je eventueel toekomstig kind. Bij ons was bijvoorbeeld vanaf het begin duidelijk dat, ondanks geen duidelijke kinderwens, mijn man wel voor onze zoon zou zorgen als ik op reis ben voor werk.
Je mag mij loepen of PB-en als je uitgebreider ervaringen zou willen uitwisselen.
zondag 17 maart 2019 18:11
Ik ken eigenlijk geen verhalen van stellen waarbij het zo gegaan is. Mannen met geen duidelijke kinderwens zijn er naar mijn ervaring juist uiteindelijk bewuster mee bezig, en worden uiteindelijk toegewijde en leuke vaders.
zondag 17 maart 2019 18:18
Van mijn vader hoefde het allemaal niet perse. Maar ik heb een onwijs goede band met hem hoor. Ik snap zelfs waarom het voor hem niet hoefde. Kinderen hebben heeft ook veel nadelen. Het is niet alleen maar leuk. Het is gewoon de natuur en dat wij daar zo heel bewust voor kiezen is geen vereiste hoor. De gemiddelde normaal gezonde volwassen zorgt dan evengoed voor zijn of haar kind zonder die alles overheersende wens.
Ik bedenk mij nu dat van ex ook niet echt hoefde. Mij was hij uiteindelijk zat. Maar met de kinderen is hij blind gek.
zondag 17 maart 2019 18:38
Dat dat kan geloof ik gelijk. Maar het is natuurlijk wel een risico. Het gaat wel om een kind. En als de man er na de geboorte nog steeds hetzelfde in staat, voelt dat kind het echt wel op den duur.SjakS schreef: ↑17-03-2019 18:18Van mijn vader hoefde het allemaal niet perse. Maar ik heb een onwijs goede band met hem hoor. Ik snap zelfs waarom het voor hem niet hoefde. Kinderen hebben heeft ook veel nadelen. Het is niet alleen maar leuk. Het is gewoon de natuur en dat wij daar zo heel bewust voor kiezen is geen vereiste hoor. De gemiddelde normaal gezonde volwassen zorgt dan evengoed voor zijn of haar kind zonder die alles overheersende wens.
Ik bedenk mij nu dat van ex ook niet echt hoefde. Mij was hij uiteindelijk zat. Maar met de kinderen is hij blind gek.
Ik zou het risico niet aandurven.
Ik heb geen motto.
zondag 17 maart 2019 18:41
zondag 17 maart 2019 18:45
Ik ben blij dat zoveel mensen positieve ervaringen hebben. Ik vind het zelf niet zo'n heel rooskleurig verhaal. Sommige mensen overkomt een zwangerschap en dan maken ze er het beste van en blijken ineens heel prima ouders. Maar in dit geval zegt de partner van TO al jaren (!) dat hij alleen een kind zal verwekken omdat dit de wens van TO is.
Alles hangt af van hoe zo'n principiële, deugdzame vent dit is. Ik vind dat geen heel sterke uitgangsbasis.
Alles hangt af van hoe zo'n principiële, deugdzame vent dit is. Ik vind dat geen heel sterke uitgangsbasis.
zondag 17 maart 2019 18:49
eens. en hoe leuk is het om dit traject, dat toch al gauw de rest van je leven duurt in te gaan terwijl je weet dat het voor de significante ander “eigenlijk niet had gehoeven”Betty_Slocombe schreef: ↑17-03-2019 18:45Ik ben blij dat zoveel mensen positieve ervaringen hebben. Ik vind het zelf niet zo'n heel rooskleurig verhaal. Sommige mensen overkomt een zwangerschap en dan maken ze er het beste van en blijken ineens heel prima ouders. Maar in dit geval zegt de partner van TO al jaren (!) dat hij alleen een kind zal verwekken omdat dit de wens van TO is.
Alles hangt af van hoe zo'n principiële, deugdzame vent dit is. Ik vind dat geen heel sterke uitgangsbasis.
zondag 17 maart 2019 18:53
Mooi zo een happy end.Selectia schreef: ↑17-03-2019 18:08Ik zat in een soortgelijke situatie. Mijn man had een bepaald moment waarop hij aan gaf opeens geen kinderen meer te willen.
Onze relatie is daarom niet verbroken geweest, maar heeft wel op scherp gestaan en ik heb hem wel duidelijk te kennen gegeven dat ik uitsluitsel wilde. Uiteindelijk heeft hij ook toegegeven, niet van harte maar ook omdat hij wist dat het mij blij zou maken en hij het samen met mij wel aan wilde.
Helaas kwam ik wel in een medisch traject terecht om uiteindelijk zwanger te kunnen worden.
Enfin, na 3 jaar uiteindelijk zwanger en vanaf dat moment was hij er echt wel mee bezig en ging het pas leven voor hem. Mannen ervaren het gewoon anders.
Hij is degene die de babykamer en kleertjes heeft uitgezocht, uiteindelijk enorm bezig was met spullen kopen, etc. Mijn verhaal heeft een happy end, als ik nu zie hoe gek man en zoon op elkaar zijn
Ik zou er voor gaan, maar wel vooraf bespreken wat jullie van elkaar verwachten qua hulp, opvoeding en opvang van je eventueel toekomstig kind. Bij ons was bijvoorbeeld vanaf het begin duidelijk dat, ondanks geen duidelijke kinderwens, mijn man wel voor onze zoon zou zorgen als ik op reis ben voor werk.
Je mag mij loepen of PB-en als je uitgebreider ervaringen zou willen uitwisselen.
zondag 17 maart 2019 18:58
Een vriendin van mij is van een vader die het ook voor zijn toemalige vrouw deed.
Haar moeder was altijd de primaire verzorger, maar toen ze gingen scheiden komt het wel hard aan dat moeder ‘het kind’ kreeg bij de verdeling van de boedel. Dat heeft haar wel heel veel verdriet gedaan ook als kind. Ze kwam er wel afentoe, maar er was geen omgangsregeling. Nu ziet ze hem nog weleens, maar het is niet echt een vaderfiguur in haar leven. Ik zou dit mijn kind niet aan willen doen. Daarbij heeft ze ook geen broers en zussen wat ze zelf ook heel jammer vindt.
Daarbij lijkt het me voor mezelf ook niet leuk. Dat je he grootste geluk niet echt kan delen met je partner.
Haar moeder was altijd de primaire verzorger, maar toen ze gingen scheiden komt het wel hard aan dat moeder ‘het kind’ kreeg bij de verdeling van de boedel. Dat heeft haar wel heel veel verdriet gedaan ook als kind. Ze kwam er wel afentoe, maar er was geen omgangsregeling. Nu ziet ze hem nog weleens, maar het is niet echt een vaderfiguur in haar leven. Ik zou dit mijn kind niet aan willen doen. Daarbij heeft ze ook geen broers en zussen wat ze zelf ook heel jammer vindt.
Daarbij lijkt het me voor mezelf ook niet leuk. Dat je he grootste geluk niet echt kan delen met je partner.
