Mijn ervaring met een man en 2 kinderen

Hallo allemaal, wat fijn dat jullie er zijn!

Ik ben nieuw hier en ik heb inderdaad heel veel onderwerpen gelezen en voorbij zien komen over mijn onderwerp’ mannen met kinderen’...

Maar ik zou heel graag mijn verhaal willen doen en reacties willen hebben waarom dit ontwerp toch steeds een terugkerend issue is, en het toch best een dingentje is.

Nogmaals, hallo allemaal, ik ga mijn verhaal en ervaring delen met jullie: ik heb 2.5 jaar geleden een hele leuke, lieve man leren kennen via Lexa. Het was best uniek te noemen dat het zo klikte. Ik zelf kwam uit een relatie met een man die zwaar narcistisch is was, en ook deze diagnose heeft. Echter wist ik dat niet, en dat was mij uiteraard ook niet verteld. Maaaar, ik werd zwanger van onze 1e kindje en daar kwamen de ‘scheurtjes en rare gedragingen’!. Kortom, heeel veeeel nare dingen meegemaakt! Wil daar liever niet meer aan denken. Lees over een NPS, en is duidelijk. Maar terugkomend,
Ik had een leuke, lieve man ontmoet op Lexa. Alles was goed en het klikte op alle vlakken. Hij lag een half jaar in scheiding en ik was al 2.5 jaar alleenstaande moeder, die nog veel problemen had met mijn ex. Maar ik kon daar inmiddels mee om gaan met een narcist.

Nu bijna 3 jaar later vind ik mijn ‘huidige’ vriend niet meer om uit te staan. En wel om de volgende reden. Ik wist dat mijn vriend 2 kinderen had uit een vorig huwelijk, ik dacht, ik kan daar wel mee om gaan, en alles heeft tijd nodig, ook met mijn zoontje. Gelukkig is er na 2.5 jaar alles goed gegaan met de kinderen en de acceptatie is en was er zeker aanwezig. Maar je voelt het al aankomen; ik kon niet krijgen van mijn vriend wat ik wenste.

Ik heb gemerkt dat mijn vriend zo’n obsessie heeft naar zijn kinderen. Veel moet betalen aan partneralimentatie en kinderalimentie. Voor de kinderen betalen, he-le-maal logisch en dat zou ik ook verwachten dat een man dat doet. Maar voor zo’n ontzichtbare mee-eter zoveel betalen? Ik kots ervan na al die tijd. 12 jaar lang betalen en als man kun je geen of nauwelijks geen nieuw leven opbouwen, omdat je elke maandwordt herinnert aan zo’n ontzichbare mee-eter! Zijn ex werkt ook en is zelf meer gaan werken en nog hand ophanden. Bah, bah! Wat ik wil zeggen, het volgende;


Man met kinderen oefenen op mij geen enkele aantrekkingskracht uit. Ik hoef geen bewezen vruchtbare man, hij hoeft niet zorgzaam te zijn. Ik wil een man die vrij en blij is om te gaan en staan waar hij wil, zonder rekening te houden met vakanties, zorgtaken, ouderavonden, familiefeestjes, schuldgevoelens dat hij zijn kinderen eventueel te kort zou doen (en dit afkopend door middel van substantiële financiële bijdragen) en zonder ex waar ze omwille van de kinderen nooit los van komen
Als nieuwe partner van ben je dan wel niet financieel verantwoordelijk maar je hebt er financieel wel last van.
Kinderen kosten toch geld en dat geld kan dan niet aan andere dingen besteed worden zoals aan ons samen bijvoorbeeld.

Kortom, dat is MIJN ervaring. Ik hoop dat ierdereen, elkaar met respect, en normaal kunnen reageren. Het is wel zo dat iedereen zijn of haar eigen ervaring heeft. En dat kun je nooit veroordelen.

Tips, ervaring en eigen ervaring zijn van harte welkom. Met elkaar helpen is nog nooit iemand slechter geworden toch?