Relaties
alle pijlers
Geweldadig straffen
dinsdag 26 maart 2019 20:00
Ik heb een prima opvoeding gehad vind ik zelf. Maar hoe ouder ik word, hoe vaker ik denk ‘dat hadden mijn ouders niet zo moeten doen’. Ik ben nu 23, en im begrijp dat de gangbare manier van opvoeden constant verandert. Maar dat doet niet af aan het feit dat sommige gebeurtenissen weldegelijk fout waren.
Één van de dingen waar ik de laatste tijd vaak aan terug moet denken is de soms gewelddadige manier van straffen van mijn vader. Ik vraag me af of en zo ja hoeveel effect dat heeft gehad op mijn karakter. Ik ben een redelijk timide en onzeker meisje. Eerder dacht ik nooit na over enige connectie met de manier van opvoeden van mijn vader, maar de laatste tijd vraag ik me steeds vaker af of er misschien een verband is.
Mijn vader is een prima vader. Hij houdt van mij (en ik hou van hem) maar is tegelijkertijd gesteld op zichzelf en heeft niet onbeperkt te geven. Dit is op zich oké. Een top band hebben we niet, maar af en toe hebben we het enorm gezellig. Meerdere keren is hij vreemdgegaan terwijl hij met mijn moeder was waarna ze na een flink vervelende scheiding uit elkaar zijn gegaan. (Hierover ben ik als pubermeisje enorm kwaad over geweest
maar het is hem inmiddels vergeven.) Een vervelende kant van mijn vader is zijn korte, soms onbestaande, lontje. Als kind kon hij woest zijn. Ik was geen lastig kind, maar kinderen doen kinderdingen en kunnen kunnen ook wel een paar keer per jaar hysterisch worden. Ik herinner mij, dat ik, of nog vaker mijn wat lastigere zusje, enorm dramatische avonden beleefde waarbij een normaal conflict uit de hand liep en mijn vader extreem woest was. Hij kwam dan met zijn gezicht heel dicht bij de mijne of bij die van mijn zusje, en schreeuwde (met consumptie, detail wat blijkbaar belangrijk genoeg was om te onthouden haha), dat ik ‘nu’ moest ‘stoppen met grienen.’ Lukte dat niet meteen, kregen we billenkoek, een draai om de oren, moeten we met onze ‘kop onder de koude douche’ of een tik tegen het hoofd. Laatst raakte iets mijn oren wat mijn hoofd deed gonzen en moest ik ineens denken aan dat laatste. Mijn moeder stond altijd te gillen’ *naam vader* stop stop dit is niet goed voor de kinderen!’ Het ging absoluut niet zo ver tot blauwe plekken, maar een flinke rode hand die even op een bil bleef staan is wel eens gebeurd. Ik herinner mij wel dat de wet werd ingesteld dat ouders hun kinderen niet meer mochten slaan, en dat mijn vader het belachelijk vond (ik zat toen al op de middelbare school en dat is ongeveer wanneer dit soort taferelen niet meer nodig waren).
Let wel: ik neem het mijn vader niet kwalijk! Hij zal zelf een veel heftigere opvoeding hebben gehad. Het gebeurde absuluut niet dagelijks, meer een paar keer per jaar. Ik denk dat dit bij meer mensen van mijn leeftijd een normale gang van zaken was vroeger. Maar als ik ooit kinderen krijg hoop ik toch dat ik zonder woede (en natuurlijk zonder lichamelijke sancties) conflicten kan oplossen. Toch vraag ik mij af: hoe is dit bij jullie vroeger gegaan? En wat zouden jullie denken wat het effect van zulke gebeurtenissen is?
Één van de dingen waar ik de laatste tijd vaak aan terug moet denken is de soms gewelddadige manier van straffen van mijn vader. Ik vraag me af of en zo ja hoeveel effect dat heeft gehad op mijn karakter. Ik ben een redelijk timide en onzeker meisje. Eerder dacht ik nooit na over enige connectie met de manier van opvoeden van mijn vader, maar de laatste tijd vraag ik me steeds vaker af of er misschien een verband is.
Mijn vader is een prima vader. Hij houdt van mij (en ik hou van hem) maar is tegelijkertijd gesteld op zichzelf en heeft niet onbeperkt te geven. Dit is op zich oké. Een top band hebben we niet, maar af en toe hebben we het enorm gezellig. Meerdere keren is hij vreemdgegaan terwijl hij met mijn moeder was waarna ze na een flink vervelende scheiding uit elkaar zijn gegaan. (Hierover ben ik als pubermeisje enorm kwaad over geweest
maar het is hem inmiddels vergeven.) Een vervelende kant van mijn vader is zijn korte, soms onbestaande, lontje. Als kind kon hij woest zijn. Ik was geen lastig kind, maar kinderen doen kinderdingen en kunnen kunnen ook wel een paar keer per jaar hysterisch worden. Ik herinner mij, dat ik, of nog vaker mijn wat lastigere zusje, enorm dramatische avonden beleefde waarbij een normaal conflict uit de hand liep en mijn vader extreem woest was. Hij kwam dan met zijn gezicht heel dicht bij de mijne of bij die van mijn zusje, en schreeuwde (met consumptie, detail wat blijkbaar belangrijk genoeg was om te onthouden haha), dat ik ‘nu’ moest ‘stoppen met grienen.’ Lukte dat niet meteen, kregen we billenkoek, een draai om de oren, moeten we met onze ‘kop onder de koude douche’ of een tik tegen het hoofd. Laatst raakte iets mijn oren wat mijn hoofd deed gonzen en moest ik ineens denken aan dat laatste. Mijn moeder stond altijd te gillen’ *naam vader* stop stop dit is niet goed voor de kinderen!’ Het ging absoluut niet zo ver tot blauwe plekken, maar een flinke rode hand die even op een bil bleef staan is wel eens gebeurd. Ik herinner mij wel dat de wet werd ingesteld dat ouders hun kinderen niet meer mochten slaan, en dat mijn vader het belachelijk vond (ik zat toen al op de middelbare school en dat is ongeveer wanneer dit soort taferelen niet meer nodig waren). Let wel: ik neem het mijn vader niet kwalijk! Hij zal zelf een veel heftigere opvoeding hebben gehad. Het gebeurde absuluut niet dagelijks, meer een paar keer per jaar. Ik denk dat dit bij meer mensen van mijn leeftijd een normale gang van zaken was vroeger. Maar als ik ooit kinderen krijg hoop ik toch dat ik zonder woede (en natuurlijk zonder lichamelijke sancties) conflicten kan oplossen. Toch vraag ik mij af: hoe is dit bij jullie vroeger gegaan? En wat zouden jullie denken wat het effect van zulke gebeurtenissen is?
dinsdag 26 maart 2019 20:26
Mijn moeder heeft mij 1 keer in mijn gezicht geslagen. 1 keer en vergeet ik nooit meer, toen ging ik wel luisteren. Mijn vader was meer agressief naar de omgeving toe, ging met spullen gooien enzo. Maakte ook veel indruk maar ook weer niet zo dat ik een trauma heb. Het was misschien niet ideaal maar zij zijn ook maar mensen die fouten maken en gevoelens hebben.
dinsdag 26 maart 2019 20:32
Jij vond het erg dus het was sowieso erg.
Ik ben niet zachtzinnig opgevoed dus ik herken het deels wel, vooral het verlies van controle door beide ouders lijkt mij heel eng en onveilig ook.
Erg geschokte reacties hielpen mij niet, ik voelde me daardoor nog wat meer uit een aso nest en buitengesloten. Wat nette mensen doen zoiets niet.
Wat mij hielp was vanuit nu met professionele hulp te duiden hoe het me heeft gevormd en waar ik bij mezelf op moet letten.
Goed voor mezelf zorgen dus en mezelf serieus nemen, en daar hoort bij mij niet teveel zwelgen in het verleden bij.
Wat een ander van mijn ouders vindt doet er niet toe
Het gaat om mij en wat het met mij heeft gedaan en hoe ik die circel kan doorbreken
Ik wil een positief leven en betrouwbaar zijn voor een mensen om me heen.
Ik ben niet zachtzinnig opgevoed dus ik herken het deels wel, vooral het verlies van controle door beide ouders lijkt mij heel eng en onveilig ook.
Erg geschokte reacties hielpen mij niet, ik voelde me daardoor nog wat meer uit een aso nest en buitengesloten. Wat nette mensen doen zoiets niet.
Wat mij hielp was vanuit nu met professionele hulp te duiden hoe het me heeft gevormd en waar ik bij mezelf op moet letten.
Goed voor mezelf zorgen dus en mezelf serieus nemen, en daar hoort bij mij niet teveel zwelgen in het verleden bij.
Wat een ander van mijn ouders vindt doet er niet toe
Het gaat om mij en wat het met mij heeft gedaan en hoe ik die circel kan doorbreken
Ik wil een positief leven en betrouwbaar zijn voor een mensen om me heen.
dinsdag 26 maart 2019 20:34
Heel herkenbaar hoor, mijn vader was van de oude indische opvoeding. Do I need to say more?
Ik zie het als één van mijn taak in dit leven om deze zieke familietraditie te doorbreken. Ik regeer thuis met ijzeren hand maar er wordt niet gemept en niet geschreeuwd. Dat wil zeggen, ik ben niet zonder zonden, ik ben ook wel eens buitenproportioneel boos geworden en dat vond ik verschrikkelijk. Ik heb mijn (toen al puber) gozers bij elkaar geroepen, mijn excuses aangeboden en mijn gedrag uitgelegd. Dan zie je hoe ontzettend vergevingsgezind kinderen zijn, enorm ontroerend. (waardoor je je als moeder nog veel kutter voelt maar dat terzijde).
Maar goed, dat je gemept bent betekent dus niet automatisch dat je zelf ook gaat meppen. De kans is wel groter, je hebt immers dit voorbeeld gehad, en daar mag je je enorm bewust van zijn als je eenmaal kinders hebt.
Ze kunnen het bloed namelijk behoorlijk onder je nagels vandaan halen. Juist je eigen kinderen.
Ik zie het als één van mijn taak in dit leven om deze zieke familietraditie te doorbreken. Ik regeer thuis met ijzeren hand maar er wordt niet gemept en niet geschreeuwd. Dat wil zeggen, ik ben niet zonder zonden, ik ben ook wel eens buitenproportioneel boos geworden en dat vond ik verschrikkelijk. Ik heb mijn (toen al puber) gozers bij elkaar geroepen, mijn excuses aangeboden en mijn gedrag uitgelegd. Dan zie je hoe ontzettend vergevingsgezind kinderen zijn, enorm ontroerend. (waardoor je je als moeder nog veel kutter voelt maar dat terzijde).
Maar goed, dat je gemept bent betekent dus niet automatisch dat je zelf ook gaat meppen. De kans is wel groter, je hebt immers dit voorbeeld gehad, en daar mag je je enorm bewust van zijn als je eenmaal kinders hebt.
Ze kunnen het bloed namelijk behoorlijk onder je nagels vandaan halen. Juist je eigen kinderen.
...
dinsdag 26 maart 2019 20:34
Jij bent 23, ik bijna het dubbele. Ja, het is mishandeling, ja, ik ben mishandeld en veel erger ook. Slaan, schoppen, met de riem, met een bos sleutels.
Het effect op mij? Dat ik niet van hem hield, ik was altijd bang, en dat ik dat nooit bij mijn kinderen zou doen. En toen overleed hij, en het deed me niks.
Het effect op mij? Dat ik niet van hem hield, ik was altijd bang, en dat ik dat nooit bij mijn kinderen zou doen. En toen overleed hij, en het deed me niks.
ik geef mn bek ook maar een douw
dinsdag 26 maart 2019 20:38
Tja. Eigenlijk verwerk je dit niet, niet echt. Mijn vader is al meer dan 20 jaar dood maar soms komt eea nog behoorlijk aan, vooral als ik met "nieuwe mensen" praat over vroeger.
Je kunt er wel voor kiezen om er mee om te gaan, om er niet zo heel erg veel last van te hebben. En dus, om het anders te doen.
...
dinsdag 26 maart 2019 20:49
Bedankt voor alle reacties tot nu toe! Jullie nemen het dus duidelijk heel serieus. Ik hoop wel dat ik een juist beeld heb gegeven van de situatie. In zo’n verhaaltje kan de situatie misschien snel wat zwart wit overkomen. Mijn vader kon ook heel vaak (meestal) op een rustige manier dingen bespreken, was heel vaak een goede vader, maar 2-3 keer per jaar kon het wel eens uit de hand lopen. Een paar jaar geleden kwam de billenkoek eens ter sprake en lachten mijn vader en ik erom. Mijn huis en ouders kon ik gelukkig beschouwen als een veilige thuisbasis. Toch is het misschien wel iets wat ik serieus moet nemen en eens wat aandacht aan kan besteden. Er is denk ik een grote kans dat mijn vaak zachte en rustige karakter hetzelfde was geweest als deze dingen niet plaats hadden gevonden, maar wie weet kan wat aandacht Voorde wat lastigere momenten uit het verleden me wat opleveren
Voor de mensen die schade hebben opgelopen door een gewelddadige manier van straffen van hun ouders:![❤️]()
!
Voor de mensen die schade hebben opgelopen door een gewelddadige manier van straffen van hun ouders:
!
dinsdag 26 maart 2019 20:56
Dat je vader een lieve man is, dat geloof ik echt. Maar hij heeft je wel mishandeld.Teuntje3 schreef: ↑26-03-2019 20:49Bedankt voor alle reacties tot nu toe! Jullie nemen het dus duidelijk heel serieus. Ik hoop wel dat ik een juist beeld heb gegeven van de situatie. In zo’n verhaaltje kan de situatie misschien snel wat zwart wit overkomen. Mijn vader kon ook heel vaak (meestal) op een rustige manier dingen bespreken, was heel vaak een goede vader, maar 2-3 keer per jaar kon het wel eens uit de hand lopen. Een paar jaar geleden kwam de billenkoek eens ter sprake en lachten mijn vader en ik erom. Mijn huis en ouders kon ik gelukkig beschouwen als een veilige thuisbasis. Toch is het misschien wel iets wat ik serieus moet nemen en eens wat aandacht aan kan besteden. Er is denk ik een grote kans dat mijn vaak zachte en rustige karakter hetzelfde was geweest als deze dingen niet plaats hadden gevonden, maar wie weet kan wat aandacht Voorde wat lastigere momenten uit het verleden me wat opleveren
Voor de mensen die schade hebben opgelopen door een gewelddadige manier van straffen van hun ouders:!
En lachen om billenkoek, vind ik vernederend. Zoek echt iemand die je helpt, om alles in perspectief te zien.
dinsdag 26 maart 2019 20:57
Ik ben overigens wel een groot voorstander van "geen probleem maken als het geen probleem is". Het feit dat je vader af en toe uit zijn slof schoot betekent niet dat je getekend bent voor het leven.
Het idee bv dat mijn vader en ik zouden lachen om zijn mepperij is ondenkbaar, mijn vader was echt een hele strenge, nare man waar ik enorm bang voor was. Natuurlijk had hij ook goede kanten, dat spreekt voor zich maar de angst overheerste.
Jouw vader klinkt eerder als een beetje dommig. Alsof hij de impact van zijn daden niet goed inschat. Maar niet echt heel erg iets om bang voor te zijn. Al kun jij dat zelf veel beter inschatten natuurlijk.
Het idee bv dat mijn vader en ik zouden lachen om zijn mepperij is ondenkbaar, mijn vader was echt een hele strenge, nare man waar ik enorm bang voor was. Natuurlijk had hij ook goede kanten, dat spreekt voor zich maar de angst overheerste.
Jouw vader klinkt eerder als een beetje dommig. Alsof hij de impact van zijn daden niet goed inschat. Maar niet echt heel erg iets om bang voor te zijn. Al kun jij dat zelf veel beter inschatten natuurlijk.
...
dinsdag 26 maart 2019 20:59
Hulp zoeken,kan je helpen alles in juiste perspectief te plaatsen. Ook kan het helpen, je dingen niet persoonlijk aan te trekken.Rooss4.0 schreef: ↑26-03-2019 20:38Tja. Eigenlijk verwerk je dit niet, niet echt. Mijn vader is al meer dan 20 jaar dood maar soms komt eea nog behoorlijk aan, vooral als ik met "nieuwe mensen" praat over vroeger.
Je kunt er wel voor kiezen om er mee om te gaan, om er niet zo heel erg veel last van te hebben. En dus, om het anders te doen.
Ouders vervallen heel eenvoudig in gedrag, dat ze vroeger thuis gezien hebben, veel bewustzijn kan helpn dat te voorkomen.
dinsdag 26 maart 2019 20:59
Onzeker en timide zijn herken ik ook wel TO, zeker op die leeftijd had ik dat ook erg. Is wss goed te herleiden naar je jeugd. Heb je weleens gelezen over de gevolgen van kindermishandeling bij volwsssenen? Misschien hetken je jezelf erin. Wanneer je als kind geslagen wordt, kan je niet anders doen dan denken dat het aan jou ligt dat je ouder zo doet. Dat maakt erg onzeker. Het ligt echter niet aan jou, maar aan je vader die zich niet kan beheersen.
dinsdag 26 maart 2019 21:05
voor iedereen!! Ik heb 1 x een tik op mijn billen gekregen van mijn moeder omdat ik toen moest maken dat ik bovenkwam, na een langere periode van vreselijk vervelend doen aan tafel.
Die dag had ze er genoeg van. Ze zette mijn bord op de grond. Voor de hond. Die toen toch al schooide enzo, de volgende hond werd keurig opgevoed. Maar goed, toen zette ik het dus op een krijsen want wilde toen wél eten.
Te laat!
Ik ging blijkbaar niet snel genoeg naar boven dus vandaar.
Verder niks, nooit, maar ben het nooit vergeten, heeft wel indruk gemaakt en ik vind het erg voor degenen die dit vaker of zelfs regelmatig hebben meegemaakt. Ik heb er niks aan overgehouden natuurlijk. Stelselmatig mishandeld worden is vreselijk.... Kan me daar (gelukkig) niks bij voorstellen.....
dinsdag 26 maart 2019 21:18
Dat ontken ik ook niet hoor, ik heb op een bepaalde manier ook wel een soort hulp gezocht.
Alleen dat echte "verwerken", het is heel lastig te weten wanneer je zoiets verwerkt zou hebben. Ik ken veel mensen met jeugdtrauma's en ik ken niemand die ze echt verwerkt heeft. Je leert ermee leven, het wordt draaglijk en op een gegeven moment vergeet je het zelfs een beetje.
...
dinsdag 26 maart 2019 21:19
Ik werd opgevoed zoals dat toen nog vaak ging en niemand daar echt iets van vond. Of misschien wel, maar dan niet je mond daarover opentrok. Meppen kwam regelmatig voor en als mijn moeder haar hand wilde sparen (want het ging bepaald niet zacht), dan greep ze naar haar huisklomp. Gelukkig kon je vaak al aan je water voelen dat ze ging ontploffen, dus dan probeerde je op tijd weg te komen, voordat die klomp je raakte. Wij kinderen waren thuis een meester om sneller weg te sprinten dan onze moeder.
dinsdag 26 maart 2019 21:34
Ik schrik er een beetje van hoe abnormaal de meeste mensen dit vinden. (Alhoewel ik zulke acties absoluut veroordeel en zelf nooit zoiets bij kinderen zou doen.) Ik ben bijna bang dat ik geen juist of volledig beeld geef van de situatie, maar het gaat nu natuurlijk even over deze specifieke gebeurtenissen en die waren inderdaad gewoon even flink fout. Ook al kwam dit gelukkig verre niet in de buurt bij slaan met sleutels of riemen (aan mensen die dit mee hebben gemaakt: knuffel). Misschien zal de een er weinig aan over houden, maar kan het toch wat invloed hebben op een gevoelig kind. Ik dacht eerlijk gezegd dat af en toe zo’n actie redelijk vaak voorkwam bij mensen uit mijn leeftijdscategorie of helemaal ouder. Ik hang een beetje tussen wat iemand eerder in dit topic benoemde ‘geen probleem willen maken waar het niet is’, en er misschien toch wat aandacht aan besteden, al is het alleen maar als wat zelfontwikkeling. Bedankt voor jullie lieve reacties!
dinsdag 26 maart 2019 21:35
dinsdag 26 maart 2019 21:43
Onze buurjongens kregen altijd tikken met een pollepel, soms zo erg dat hij brak. Dat is wel al 40+ jaar geleden, blijft je toch bij zoiets, maar ze hebben later een heel goede relatie gehouden met hun ouders. Ze hebben allebei geen kinderen, en ik vraag me nu ineens af of daar een verband tussen is.
