Relaties
alle pijlers
Wat te doen?
zaterdag 4 mei 2019 18:31
Man en ik hebben besloten om na 12 jaar huwelijk uit elkaar te gaan. De afgelopen jaren liep het al niet meer lekker en man is vorig jaar vreemdgegaan, wat voor mij de druppel was. De scheiding is nog niet ingediend, maar ik heb wel al een ander huis gevonden voor mij en ons kind waar we in juni heen kunnen verhuizen, en man gaat voor zijn werk een jaar op een buitenlandse vestiging werken. Dat heeft hij wel eerder gedaan en het kwam toevallig nu zo uit. Ik heb overigens een ander huis omdat ik in mijn eentje de kosten voor onze woning niet kan dragen. Gelukkig gaat het tussen man en mij in goed overleg. Weinig meningsverschillen en we maken er het beste van. Ik denk dat de praktische en financiële kwestie van de scheiding ook niet heel veel problemen tussen ons zal opleveren en dat we samen vriendschappelijk ouders kunnen blijven voor onze dochter.
Tot zover prima.
Ik heb daarnaast sinds een jaar of twee een nieuwe kennis/vriendin. We wonen bij elkaar in de buurt en klikken heel goed. Doen veel leuke dingen samen en ze is fantastisch voor me in de steun mbt de scheiding. Vriendin heeft al 20 jaar een beste vriend (vrijgezel). Altijd puur platonisch geweest en ik kende hem uit verhalen van haar en ook van sporadische etentjes met een gemeenschappelijke vriendengroep. Hij is vrij introvert, maar we konden altijd gezellig kletsen samen als ik hem tegen kwam. Vriendin viel het wel al op dat hij normaal met iedereen zo gesloten is maar met mij niet. Verder nooit bij nagedacht.
Ergens in maart hadden we dus weer eens een etentje bij vriendin thuis en opeens dacht ik: goh wat ben jij leuk eigenlijk. Hij hielp me gezellig met koken, speelt een bordspel met mijn dochter, en we kletsen gewoon veel samen. Hij weet ook van mijn huwelijksproblemen en scheidingsplannen, en ik was laatst bij vriendin toen hij er ook was en hij is heel geduldig en probeert me dan te steunen erin en op te vrolijken.
Van de week was ik toevallig met dochter voor een doktersafspraak in de buurt waar hij werkt, dus ik had hem geappt en hebben we geluncht in een leuk tentje in de stad. Ondanks dat hij heel druk was en in het weekend door moet werken, maakt hij er toch tijd voor. En dan is alles gewoon zo gezellig en ontspannen en leuk.
Ik lijk nu dus wel een ongeduldige verliefde puber. Ik heb 1001 dingen te doen, maar zit aan de keukentafel te zwijmelen… En ik word zooooo onzeker. Vindt hij me wel leuk? Misschien ziet hij me gewoon als leuke kennis? Hij appt me namelijk niet. Hij is bijna 50 en vindt appen onnodig tenzij het functioneel is (zegt ie zelf zo), maar ja denk ik dan, als je me leuk vindt dan app je me toch? Of bel me? Maar ik hoor nooit wat eigenlijk. Ja, als ik een vraag stel of zoals van de week, als ik app om te lunchen, dan antwoordt hij wel, maar zo kort. En dan vind ik mezelf zo puberaal!
Maar goed, ik moet het even kwijt hier. Ik wil het vriendin niet vertellen omdat, ja omdat ik het zelf niet eens snap. Ik moet eerst verhuizen, en scheiden, en dan eens een nieuwe draai voor mij en mijn dochter vinden. Maar mijn hoofd zit ergens anders. Ik wil hem zien.
Lieve vivalezers en -lezeressen, help mij. Graag een schop onder mijn kont en/of een mening over wat te doen. Mening of glazen bol over of hij me leuk vindt wordt ook gewaardeerd overigens
Tot zover prima.
Ik heb daarnaast sinds een jaar of twee een nieuwe kennis/vriendin. We wonen bij elkaar in de buurt en klikken heel goed. Doen veel leuke dingen samen en ze is fantastisch voor me in de steun mbt de scheiding. Vriendin heeft al 20 jaar een beste vriend (vrijgezel). Altijd puur platonisch geweest en ik kende hem uit verhalen van haar en ook van sporadische etentjes met een gemeenschappelijke vriendengroep. Hij is vrij introvert, maar we konden altijd gezellig kletsen samen als ik hem tegen kwam. Vriendin viel het wel al op dat hij normaal met iedereen zo gesloten is maar met mij niet. Verder nooit bij nagedacht.
Ergens in maart hadden we dus weer eens een etentje bij vriendin thuis en opeens dacht ik: goh wat ben jij leuk eigenlijk. Hij hielp me gezellig met koken, speelt een bordspel met mijn dochter, en we kletsen gewoon veel samen. Hij weet ook van mijn huwelijksproblemen en scheidingsplannen, en ik was laatst bij vriendin toen hij er ook was en hij is heel geduldig en probeert me dan te steunen erin en op te vrolijken.
Van de week was ik toevallig met dochter voor een doktersafspraak in de buurt waar hij werkt, dus ik had hem geappt en hebben we geluncht in een leuk tentje in de stad. Ondanks dat hij heel druk was en in het weekend door moet werken, maakt hij er toch tijd voor. En dan is alles gewoon zo gezellig en ontspannen en leuk.
Ik lijk nu dus wel een ongeduldige verliefde puber. Ik heb 1001 dingen te doen, maar zit aan de keukentafel te zwijmelen… En ik word zooooo onzeker. Vindt hij me wel leuk? Misschien ziet hij me gewoon als leuke kennis? Hij appt me namelijk niet. Hij is bijna 50 en vindt appen onnodig tenzij het functioneel is (zegt ie zelf zo), maar ja denk ik dan, als je me leuk vindt dan app je me toch? Of bel me? Maar ik hoor nooit wat eigenlijk. Ja, als ik een vraag stel of zoals van de week, als ik app om te lunchen, dan antwoordt hij wel, maar zo kort. En dan vind ik mezelf zo puberaal!
Maar goed, ik moet het even kwijt hier. Ik wil het vriendin niet vertellen omdat, ja omdat ik het zelf niet eens snap. Ik moet eerst verhuizen, en scheiden, en dan eens een nieuwe draai voor mij en mijn dochter vinden. Maar mijn hoofd zit ergens anders. Ik wil hem zien.
Lieve vivalezers en -lezeressen, help mij. Graag een schop onder mijn kont en/of een mening over wat te doen. Mening of glazen bol over of hij me leuk vindt wordt ook gewaardeerd overigens
zondag 5 mei 2019 09:07
Lieve vraag/reactie. Was ook het eerste wat mij opviel. Allemaal leuk die reacties van "ga ervoor" maar het gaat snel allemaal en kan onveilig voelen voor dochter.
Gaat ze hem wel opzoeken en komt hij een aantal keren terug om met haar vakantie te vieren of iets dergelijks?
Heb je haar trouwens meegenomen naar de lunchdate, TS?
zondag 5 mei 2019 09:09
vivautrecht85 schreef: ↑05-05-2019 09:05Waarom? Die rollen zitten elkaar toch helemaal niet in de weg als het puur platonisch is? Dit zou mij wel alarmbellen geven.
Ja? Zo zie ik het niet echt eigenlijk. Ik zie het juist dat zij zijn relaties respecteert en dat die vriendschap naast die relatie kan blijven bestaan. Ik heb zelf ook een beste vriend, en ik snap haar daarin wel.
Zou je mijn quote willen weghalen trouwens, ik wil hem straks aanpassen ivm herkenbaarheid. Dank je.
zondag 5 mei 2019 09:12
Ja daar was ze gewoon bij. Heb het vooraf aan d'r gevraagd of ze dat gezellig vond. En echt een date was het niet, gewoon afspreken om wat te eten samen. We hebben geen enkel fysiek contact, en tijdens het eten praatte hij meer met dochter dan met mij haha.vivautrecht85 schreef: ↑05-05-2019 09:07Lieve vraag/reactie. Was ook het eerste wat mij opviel. Allemaal leuk die reacties van "ga ervoor" maar het gaat snel allemaal en kan onveilig voelen voor dochter.
Heb je haar trouwens meegenomen naar de lunchdate, TS?
zondag 5 mei 2019 09:14
Misschien is hij ergens bang voor afwijzing. Althans, ik zou mij daar in kunnen vinden als man zijnde.deathbychocolate schreef: ↑05-05-2019 09:04
Enne als man: waarom appt/belt hij me niet denk je? Als hij me leuk zou vinden wil je toch contact houden?
Anderszijds zou ik het dan wel weer bespreekbaar maken.
Misschien wacht hij af tot jij in rustiger vaarwater terecht bent gekomen.
zondag 5 mei 2019 09:22
Dat krampachtige kinderen “beschermen” tegen de werkelijkheid waar op dit forum standaard voor gepleit wordt neemt kinderen niet serieus. Je dochter overleeft het echt wel te weten dat haar moeder een normaal mens is
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
zondag 5 mei 2019 09:24
Het was nadat je realiseerde dat je hem leuk vind. Dus je stelling dat je haar erbuiten wilt houden, gaat niet helemaal op. Kinderen hebben zulke dingen soms beter door dan je denkt.deathbychocolate schreef: ↑05-05-2019 09:12Ja daar was ze gewoon bij. Heb het vooraf aan d'r gevraagd of ze dat gezellig vond. En echt een date was het niet, gewoon afspreken om wat te eten samen. We hebben geen enkel fysiek contact, en tijdens het eten praatte hij meer met dochter dan met mij haha.
zondag 5 mei 2019 09:27
Maar blijkbaar verandert die vriendschap wel. Waarom is dat? Neem je ook meer afstand van een vriendin als die een relatie krijgt?deathbychocolate schreef: ↑05-05-2019 09:09Ja? Zo zie ik het niet echt eigenlijk. Ik zie het juist dat zij zijn relaties respecteert en dat die vriendschap naast die relatie kan blijven bestaan. Ik heb zelf ook een beste vriend, en ik snap haar daarin wel.
Zou je mijn quote willen weghalen trouwens, ik wil hem straks aanpassen ivm herkenbaarheid. Dank je.
zondag 5 mei 2019 09:31
Een scheiding die nog niet eens rond is, verhuizing en vader een jaar weg is gewoon best veel voor een kind. Daar een beetje rekening mee houden is echt wat anders dan doen alsof ze een porseleinen poppetje is.JollyRider schreef: ↑05-05-2019 09:22Dat krampachtige kinderen “beschermen” tegen de werkelijkheid waar op dit forum standaard voor gepleit wordt neemt kinderen niet serieus. Je dochter overleeft het echt wel te weten dat haar moeder een normaal mens is
zondag 5 mei 2019 09:40
Een beetje rekening houden is echt wat anders dan krampachtig twee werelden gescheiden houdenvivautrecht85 schreef: ↑05-05-2019 09:31Een scheiding die nog niet eens rond is, verhuizing en vader een jaar weg is gewoon best veel voor een kind. Daar een beetje rekening mee houden is echt wat anders dan doen alsof ze een porseleinen poppetje is.
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
zondag 5 mei 2019 09:49
Hij heeft al eerder een jaar in het buitenland gezeten. Legio ouders (bijv bij defensie) die voor langere tijd in het buitenland werken/wonen. Kunnen kinderen prima mee omgaan. Ik vind deze vraag een beetje impliceren dat TO het hele welzijn van haar kind over het hoofd ziet omdat pa ook nog eens weggaat en dat ze daar even fijntjes op gewezen moet worden.vivautrecht85 schreef: ↑05-05-2019 09:07Lieve vraag/reactie. Was ook het eerste wat mij opviel. Allemaal leuk die reacties van "ga ervoor" maar het gaat snel allemaal en kan onveilig voelen voor dochter.
Heb je haar trouwens meegenomen naar de lunchdate, TS?
zondag 5 mei 2019 09:59
zondag 5 mei 2019 10:00
Of hij vindt haar gewoon aardig en meer niet. Dat lijkt me waarschijnlijker.Polderbewoner schreef: ↑05-05-2019 09:14Misschien is hij ergens bang voor afwijzing. Althans, ik zou mij daar in kunnen vinden als man zijnde.
Anderszijds zou ik het dan wel weer bespreekbaar maken.
Misschien wacht hij af tot jij in rustiger vaarwater terecht bent gekomen.
...
zondag 5 mei 2019 12:16
zondag 5 mei 2019 15:25
Dat is dan jouw aanname want ik zeg en denk absoluut niet dat ze het "hele welzij over het hoofd ziet".Snowpink schreef: ↑05-05-2019 09:49Hij heeft al eerder een jaar in het buitenland gezeten. Legio ouders (bijv bij defensie) die voor langere tijd in het buitenland werken/wonen. Kunnen kinderen prima mee omgaan. Ik vind deze vraag een beetje impliceren dat TO het hele welzijn van haar kind over het hoofd ziet omdat pa ook nog eens weggaat en dat ze daar even fijntjes op gewezen moet worden.
En het gaat me meer om de combinatie van veel veranderingen die wat veel is.
zondag 5 mei 2019 15:43
Het probleem met verliefdheid is dat het komt en soms ook van het ene op het andere moment weer afgelopen is. Voor een kind kan het erg pijnlijk en onveilig zijn als de moeder/ vader na een scheiding het ene na het andere vriendje meeneemt en na een paar maanden, of een paar jaar is het weer klaar en verdwijnt zo iemand uit haar leven.JollyRider schreef: ↑05-05-2019 09:22Dat krampachtige kinderen “beschermen” tegen de werkelijkheid waar op dit forum standaard voor gepleit wordt neemt kinderen niet serieus. Je dochter overleeft het echt wel te weten dat haar moeder een normaal mens is
Hou die verliefdheden dus lekker voor jezelf, als het serieus is dan is er nog tijd genoeg om elkaar te leren kennen.
zondag 5 mei 2019 16:52
Ja en als een moeder een paar weken weggaat, dan staat het hele forum op z'n kop. Ik vind het altijd wel wonderlijk, dat meten met twee maten.Snowpink schreef: ↑05-05-2019 09:49Hij heeft al eerder een jaar in het buitenland gezeten. Legio ouders (bijv bij defensie) die voor langere tijd in het buitenland werken/wonen. Kunnen kinderen prima mee omgaan. Ik vind deze vraag een beetje impliceren dat TO het hele welzijn van haar kind over het hoofd ziet omdat pa ook nog eens weggaat en dat ze daar even fijntjes op gewezen moet worden.
zondag 5 mei 2019 17:38
Ja, ik ben van mening dat als je een kind hebt dat je niet zo even een jaar weggaat. Je hebt immers de verantwoordelijkheid op je genomen voor een kind, dus moet je daar ook naar handelen.vivautrecht85 schreef: ↑05-05-2019 17:29Frappant, aangezien jij zelf aanstipte dat het heftig is voor dochter dat haar vader weggaat.
Mijn man en ik zitten beiden wel eens voor ons werk in het buitenland, maar we hebben wel een duidelijke grens. Een heel jaar weggaan zou absoluut ver over die grens zijn voor zowel mijn man als voor mij.
En dan ook nog midden in een scheiding? Dat lijkt me nu juist bij uitstek de periode dat je er voor je kind moet zijn, omdat alles al uit elkaar valt. Vader een jaar weg en moeder zit met haar hoofd in de wolken. Ik vind het bizar hoeveel mensen dit alles heel normaal lijken te vinden.
zondag 5 mei 2019 18:31
Excuus, ik was abuis en dacht dat je het met diegene eens was die zei dat het prima kan als een ouder een jaar weggaat.Maya85 schreef: ↑05-05-2019 17:38Ja, ik ben van mening dat als je een kind hebt dat je niet zo even een jaar weggaat. Je hebt immers de verantwoordelijkheid op je genomen voor een kind, dus moet je daar ook naar handelen.
Mijn man en ik zitten beiden wel eens voor ons werk in het buitenland, maar we hebben wel een duidelijke grens. Een heel jaar weggaan zou absoluut ver over die grens zijn voor zowel mijn man als voor mij.
En dan ook nog midden in een scheiding? Dat lijkt me nu juist bij uitstek de periode dat je er voor je kind moet zijn, omdat alles al uit elkaar valt. Vader een jaar weg en moeder zit met haar hoofd in de wolken. Ik vind het bizar hoeveel mensen dit alles heel normaal lijken te vinden.
