Mijn schoonmoeder is geobsedeerd?

Tja, je kent het wel. Schoonmoeders die een ramp zijn! En toch moet ik mijn verhaal even kwijt omdat ik toch een mening van buitenaf erg fijn zal vinden. Moet dit kunnen? Heeft ze mentale problemen? Laat me je mening weten.

--------------------

2,5 jaar geleden leerde ik mijn vriend kennen. We zijn gelukkig samen en gaan toevallig deze week samenwonen! (Woohoo). Alles is eigenlijk altijd goed geweest tussen mij en zijn moeder, tot een jaar geleden...

Het begon een poos terug. Ik werd op straat gezet een +-jaar geleden toen ik net precies 18 werd. Mijn eigen moeder had extreme psychische problem (borderline disorder). Omdat ik zelf stopte met school omdat ik niet goed in mijn vel zat, was ze het daar niet mee eens. Ze vond mijn gedrag niet meer kunnen en zette me toen met lege handen op straat. (Ik ging niet uit, dronk nooit etc. Ik was een vrij brave puber naast mijn depressie etc). Maargoed! Ik ging bij mij opa en oma wonen in Gelderland en dat is wanneer de drama begon.

Mijn schoonmoeder vond het raar dat ik niet naar school ging en dat ik er voor koos om een jaartje te werken. Ze begon allemaal dingen in haar hoofd te halen die nergens op sloegen. Zo bijvoorbeeld dat ik te lui was om naar school te gaan, en dat ik mijn mentale problemen loog. Ik trok mij hier niets van aan tot ze op een dag contact met mijn ouders had gezocht achter mijn rug om. (Vader heb ik ook geen contact mee dat is rechterlijk besproken). Dit brak mijn hart en vervolgens zaten de 3 volwassenen op de bank mij keihard af te snauwen. 2 waar ik geen contact meer mee had dus; mijn ouders.

Ik was te lui, had geen vrienden, wilde niks van mijn leven maken etc. (Omgekeerd verhaal). Al die woorden hebben mij keihard neergehaald natuurlijk omdat ik al in een depressie zat en vocht tegen mijn angststoornis die ik door de afgelopen jaren heb ontwikkeld.

Mijn vriend werd natuurlijk boos en ging er tegen in. Hij wou zo graag voor mij opkomen maar dat hielp gewoon niks. Er werd niet geluisterd, maar geschreeuwd tegen hem. Alles wat wij 2 zeiden was eigenlijk vrij nutteloos.

Nu heb ik haar een half jaar niet gesproken en ben in die tijd op mijzelf gaan wonen in Assen. Ik heb werk gezocht en heb me laten inschrijven bij een school! (Ik begin in september). Ook heb ik ondersteuning bij een psycholoog en moet ik zeggen dat ik trots ben dat ik dit allemaal zelf heb kunnen doen. Natuurlijk is het niet perfect en had ik even een frisse opstart nodig in het leven.

Nu heeft mijn vriend dus verteld dat wij gaan samenwonen. Ze reageerde eerst neutraal met "oh wat leuk zeg! Jullie mogen de tv wel hebben!" En "als zij je gelukkig maakt is het goed". Ik was verbaasd en mijn vriend natuurlijk ook. Totdat 3 dagen later zij hem boos, eigenlijk woest opbelde. Hij ging vervolgens naar huis en kreeg de lading over zich heen.

1.Ik loog hem voor.
2. Ik gebruikte hem als financieel slaafje. (Ik had eerder werk dan hij).
3. Ik ging vreemd (??)
4. Ik werkte ons later in de schulden en wij zouden op €50 moeten leven in de week.
5.Ik zal school nog geen 2 weken volhouden aangezien mijn depressie me toch van kant zal maken.
6. Ik deed alsof ik gevoelens voor hem had. (Wie faked dat nou 2,5 jaar even serieus).

Best grappig toch? Ze heeft me een half jaar (langer zelfs) niet gezien of gesproken.

Prachtige woorden van mijn lieve schoonmoeder. Tijdens een prachtige drukke week die voor ons leuk en blij zal moeten zijn; het is nu een hell. Ik twijfel aan mijzelf (dat is dom ik weet het). Als ik niet in beeld was geweest, was alles dan echt beter geweest? Of is zij gewoon negatief gezien geobserdeerd met mij?

Ook liet ze mijn vriend weten dat ze geen contact meer met hem wilt als we eenmaal samenwonen. En dat een relatie met mij, een relatie met de duivel zal wezen.

Ik moest dit verhaal hier toch even kwijt, zodat het ons niet achterna komt ons nieuwe leventje in.

Trouwens, mijn vriend is 21 en ik 18. (Mochten jullie je het afvragen).


Groetjes,
TinyPlanets

Sorry voor de spelfouten! Het was laat oeps.

viva-amber schreef: ↑

08-06-2019 06:11

Tja...best verstandig om geen contact met haar te hebben. Zij respecteert jouw grenzen niet. Wat vind je vriend ervan?

Vrijwel belachelijk. Hij vind haar gedrag ziekelijk worden en is blij dat hij zijn eigen plekje met mij heeft nu.

Bedankt voor je reactie!

kopjechino schreef: ↑

08-06-2019 06:23

Als je vriend het prima vind dan maar geen contact meer. Heeft he vriend ook bog een vader? Wel sneu allemaal

Geen contact met zijn vader. Zelfde reden als ik niet met die van mij.

flexibel schreef: ↑

08-06-2019 06:34

Jullie hebben nu met jou ouders geen contact en geen contact met zijn ouders.
Het maakt het wel kwetsbaar dat je thuisbasis (achterban) hebt.
Het zal eenzaam voelen of hebben jullie daar geen last van?

Eerlijk? Het is ontzettend eenzaam. En moeilijk vooral. Op deze leeftijd alles doen zonder ouders is pittig. Maar als het nou niet anders is? Treuren om iets wat er niet is helpt niet om het terug te halen.

Onze beide vaders hebben ons in de steek gelaten toen we allebei jong waren. Daar valt niks aan te veranderen.
Mijn moeder is mentaal niet stabiel genoeg om haar kinderen op te voeden en mijn vriend zijn moeder kiest ervoor om zich zo belachelijk op te stellen.

Helaas kiezen wij onze eigen ouders niet. En het is niet anders. Ookal had ik ( en mijn vriend ook) het graag anders gezien.

Lange reactie!

2019 schreef: ↑

08-06-2019 07:04

Dit. Je gaat het zwaar krijgen met 19 en 21 zonder familie om op terug te vallen.
Jullie eigen keuze.
Wanneer ging je weer terug naar school? Jaar is zo om.

Zeg je nou serieus dat dit onze eigen keuze is?
Denk je nou echt dat wij liever geen leuke ouders en een gezin zouden hebben gehad?


Bedankt voor de reactie maar kan hem niet zo zeer waarderen.

2019 schreef: ↑

08-06-2019 07:16

[


Bedankt voor de reactie maar kan hem niet zo zeer waarderen.

Ziag je ook dat ik mijn reactie al had aangepast? Nee zeker?
[/quote]

Yep nu wel!! Dankjewel

Ttroeteltje schreef: ↑

08-06-2019 07:21

Je bent niet haar ideale schoondochter. En laten we eerlijk wezen......het is niet helemaal onbegrijpelijk. Ondanks dat jij er niet voor gekozen hebt kom je uit een probleemgezin en draag je bagage die niet easy is. Een ouder zou eigen kind graag een prettige probleemloze start gunnen.

Desalniettemin is zijzelf ook niet de leukste of gemakkelijkste. Jullie zullen het ermee moeten doen.

Grenzen aangeven, contact minimaliseren......

Jaa ik snap waar je vandaan komt hoor! Nu is alleen het ding dat mijn vriend ook een rugzakje heeft. Zelfde dingen meegemaakt met zijn vader etc. Zijn moeder zelf ook. Dus je zal denken dat er dan JUIST begrip is?

Een ideale schoondochter heeft in mijn ogen niets te maken met het gezin waar ze uit komt. Maar of zij goed is voor haar zoon. Of is dat tegenwoordig niet van belang?

Bedankt voor je reactie!

ReginaMills schreef: ↑

08-06-2019 07:20

Weinig eigen keuze aan hè.
Moeder van TO kan niet voor haar kinderen zorgen en de moeder van vriend spoort overduidelijk niet en is in mijn ogen net zo min in staat om te zorgen en te helpen. Dus al hielden ze contact en zetten TO en vriend alles op alles om de band goed te krijgen staan ze er nog alleen voor. Alles waarbij ze (schoon)moeder nodig zouden kunnen hebben is voor haar een bevestiging dat TO niks is.

TO, geen zorgen. Ik ben op mijn 19e het huis uitgegaan nadat mijn moeder mij zonder reden het huis uit zette. Ik heb het ook allemaal zelf gedaan heb het zelf gered. De band is uiteindelijk hersteld maar ik val niet terug op mijn ouders, nooit. Ik heb hen namelijk niet nodig.

Je kan altijd ergens terecht voor hulp. Is het niet bij vrienden dan wel bij een officiële instantie. Geen zorgen, alles komt goed. Veel geluk met samenwonen en succes met je studie! Zet hem op! Je kan het!

Wat een geweldig mens ben je. Bedankt voor je reactie ik waardeer dit enorm!!