Relaties
alle pijlers
Ouders gedragen zich als kleine kinderen..
woensdag 12 juni 2019 12:15
Graag hoop ik hier advies te krijgen..
Helaas hebben mijn ouders voor zo lang ik me kan herinneren veel ruzie. De ruzie volgt op dagen/weken elkaar negeren en de frustraties bespreken met de kinderen. Als kinderen hebben wij aantal jaar terug (inmiddels allemaal volwassen) gezegd het is jullie leven en wij zitten er tussen. Jullie maken het weer goed en wij zitten er mee, dus wij bemoeien ons er niet mee, maar willen ook niet dat jullie klagen bij ons. Dit werkt beter al is het voor ons niet leuk om te zien dat ze elkaar negeren. In die tijd kom ik er ook minimaal en probeer het los te laten. Wel gebeuren er kinderachtige dingen; zoals we zouden samen sinterklaas vieren en op het laatst hadden ze ruzie en werden de cadeaus in mijn koffer gelegd met de boodschap vier het maar ergens anders..
Alleen nu zit ik ermee dat ik elk moment kan bevallen en ik het vreselijk vind dat ze beide of om en om langs zullen komen. Ze hebben het vast over een paar weken weer goed, maar dit moment wil ik niet laten verpesten. Als ik nu zeg dat ik verwacht dat ze normaal moeten doen heb ik ruzie met ze, want ze zijn beide het type "ze laten hun de les niet lezen"
Vind het wel lastig het blijven je ouders maar ermee samenleven is wel lastig.
Tuurlijk moet ik me er niets van aantrekken maar ik kan het nu niet hebben.
Wil best de confrontatie een keer goed aangaan, maar niet nu.
Helaas hebben mijn ouders voor zo lang ik me kan herinneren veel ruzie. De ruzie volgt op dagen/weken elkaar negeren en de frustraties bespreken met de kinderen. Als kinderen hebben wij aantal jaar terug (inmiddels allemaal volwassen) gezegd het is jullie leven en wij zitten er tussen. Jullie maken het weer goed en wij zitten er mee, dus wij bemoeien ons er niet mee, maar willen ook niet dat jullie klagen bij ons. Dit werkt beter al is het voor ons niet leuk om te zien dat ze elkaar negeren. In die tijd kom ik er ook minimaal en probeer het los te laten. Wel gebeuren er kinderachtige dingen; zoals we zouden samen sinterklaas vieren en op het laatst hadden ze ruzie en werden de cadeaus in mijn koffer gelegd met de boodschap vier het maar ergens anders..
Alleen nu zit ik ermee dat ik elk moment kan bevallen en ik het vreselijk vind dat ze beide of om en om langs zullen komen. Ze hebben het vast over een paar weken weer goed, maar dit moment wil ik niet laten verpesten. Als ik nu zeg dat ik verwacht dat ze normaal moeten doen heb ik ruzie met ze, want ze zijn beide het type "ze laten hun de les niet lezen"
Vind het wel lastig het blijven je ouders maar ermee samenleven is wel lastig.
Tuurlijk moet ik me er niets van aantrekken maar ik kan het nu niet hebben.
Wil best de confrontatie een keer goed aangaan, maar niet nu.
vrijdag 14 juni 2019 15:24
Wat ingewikkeld, TO! Ik denk toch dat de enige manier om hier paal en perk aan te stellen, ze ook te behandelen als kleine kinderen: duidelijk en consequent zijn en grenzen aangeven.
Geef nu al aan, bij beide individueel, dat hun onderlinge spanning jou stress geeft en dat je dat niet wilt rond de bevalling en de kraamtijd. Geef aan dat je geen geruzie meer wilt in jouw buurt en jouw huis. Als ze zich daar niet aan houden, kunnen ze allebei vertrekken totdat ze normaal kunnen doen. Breng de kraamhulp op de hoogte, zodat die ze eruit kan zetten op het goede moment.
Wees ook resoluut als jij betrokken wordt in een ruzie. Praat er niet in mee, beëindig het gesprek als ze toch doorgaan.
Geef nu al aan, bij beide individueel, dat hun onderlinge spanning jou stress geeft en dat je dat niet wilt rond de bevalling en de kraamtijd. Geef aan dat je geen geruzie meer wilt in jouw buurt en jouw huis. Als ze zich daar niet aan houden, kunnen ze allebei vertrekken totdat ze normaal kunnen doen. Breng de kraamhulp op de hoogte, zodat die ze eruit kan zetten op het goede moment.
Wees ook resoluut als jij betrokken wordt in een ruzie. Praat er niet in mee, beëindig het gesprek als ze toch doorgaan.
vrijdag 14 juni 2019 15:31
Het feit dat je ze niet loslaat, vergroot op dit moment jouw lijden en daarmee jouw stress, waarmee jij negatief jouw eigen kraamtijd beïnvloedt.Litabeau schreef: ↑14-06-2019 14:32Hoop toch op nog wat reacties met tips.. Ik wil het zo graag loslaten maar ben bang dat er nu iets gaat gebeuren wat mijn kraamtijd gaat beïnvloeden.
Zoals vandaag mijn vader is de hele dag al weg. Waarheen geen idee. Mijn moeder zag ik omdat ik onverwachts naar de dokter moest. Kwam haar tegen en vond dat ze raar deed.
Als ik nu was bevallen hadden ze niet kunnen komen. Ziekenhuis is iets meer dan een halfuur rijden hier vandaan.
Maar ik denk ook steeds als ze maar niets geks doen. Mijn moeder dreigt op een vervelende manier nog wel eens met zelfmoord. Heb het altijd een schreeuw om aandacht gevonden, maarja doet toch wel iets met me.. Mijn vader is gevoelig voor alcohol. Hij is niet snel impulsief maar als hij iets in zijn hoofd heeft gaat het gebeuren ook.
Ik wil het loslaten en geen stress. Heb vandaag gehoord wanneer ik ingeleid word en dat is met een paar dagen.
Het is iets tussen hun en ik heb een mooi leven.. Maar loslaten is nu echt lastig.
Misschien ben je nog niet volwassen genoeg/klaar om ze los te laten idd...
Dan blijf je hierin vast zitten, wel heel vertrouwd natuurlijk.
Veel sterkte en succes daarmee.
vrijdag 14 juni 2019 15:59
Nou, mooi toch? Waarom zit je daarmee, of begrijp ik het verkeerd?
Het lijkt me juist mooi als de omstandigheden (dat ze zelf weg zijn) jouw probleem oplossen van komen ze samen of apart.
vrijdag 14 juni 2019 16:10
Dat is ze moeilijk los kan laten klopt wel. Het ideaal plaatje wat ik het liefst zie is niet zoals het gaat en dat moet ik los laten.
Ik vind het lastig dat wanneer er geen ruzie is ze leuk en gezellig doen. Zo gaat het steeds op en af.
Zelf wil ik nu uit deze rol, maak het voor mezelf alleen maar lastig. Hoe meer ik me er op focus hoe "zieliger" ik mezelf vind en dan maak ik het alleen maar zwaarder.
Heb ook wel eens gedacht dat het toch meer met me doet en heeft gedaan, misschien moet ik daar eens hulp bij zoeken. Heb er geen ervaring mee maar misschien krijg ik het dan meer duidelijk. Nu leef ik in hun momenten mee..
Soms ben ik echt klaar met ze. Andere momenten denk ik het blijven toch mijn ouders..
Ik vind het lastig dat wanneer er geen ruzie is ze leuk en gezellig doen. Zo gaat het steeds op en af.
Zelf wil ik nu uit deze rol, maak het voor mezelf alleen maar lastig. Hoe meer ik me er op focus hoe "zieliger" ik mezelf vind en dan maak ik het alleen maar zwaarder.
Heb ook wel eens gedacht dat het toch meer met me doet en heeft gedaan, misschien moet ik daar eens hulp bij zoeken. Heb er geen ervaring mee maar misschien krijg ik het dan meer duidelijk. Nu leef ik in hun momenten mee..
Soms ben ik echt klaar met ze. Andere momenten denk ik het blijven toch mijn ouders..
vrijdag 14 juni 2019 16:23
Biologisch gezien wel. In andere opzichten niet, want het interesseert ze geen klap hoe hun gedrag uitwerking heeft op jou. Ik zou ze meer als kennissen gaan zien, leuk als ze eens komen (en normaal doen), maar je hebt er verder niets aan.
vrijdag 14 juni 2019 17:24
Litabeau schreef: ↑14-06-2019 16:10Dat is ze moeilijk los kan laten klopt wel. Het ideaal plaatje wat ik het liefst zie is niet zoals het gaat en dat moet ik los laten.
Ik vind het lastig dat wanneer er geen ruzie is ze leuk en gezellig doen. Zo gaat het steeds op en af.
Zelf wil ik nu uit deze rol, maak het voor mezelf alleen maar lastig. Hoe meer ik me er op focus hoe "zieliger" ik mezelf vind en dan maak ik het alleen maar zwaarder.
Heb ook wel eens gedacht dat het toch meer met me doet en heeft gedaan, misschien moet ik daar eens hulp bij zoeken. Heb er geen ervaring mee maar misschien krijg ik het dan meer duidelijk. Nu leef ik in hun momenten mee..
Soms ben ik echt klaar met ze. Andere momenten denk ik het blijven toch mijn ouders..
Dat lijkt me heel verstandig
. Het klinkt alsof je nog steeds hunkert naar die 'normale' ouders waar je vroeger zo'n behoefte aan had, daardoor trek je het je nu allemaal nog zo ontzettend aan en laat je je er nog zo in meeslepen. Zolang je dat stuk niet erkend en er iets mee doet gaat loslaten je niet lukken.
vrijdag 14 juni 2019 20:01
Mijn moeder heeft mijn kraamperiode verziekt. Omdat ik van tevoren geen grenzen heb gesteld. Ze bleef me maar bestoken met appjes en ik heb het er nu ruim 3 jaar na dato nog steeds erg veel last van. Achteraf had ik van te voren kunnen weten dat dit zou gebeuren en had ik ook van te voren moeten zeggen dat ik dat gedrag niet accepteer. Ik heb dat niet gedaan omdat mijn moeder net zoals jouw ouders zich niks laat vertellen. Ze is heel autoritair. Maar had ik het maar gedaan... Dan had ik er nu niet zo'n last van gehad.
Dus mijn tip ik om toch de confrontatie aan te gaan en een duidelijk statement maken. Als je niet normaal doet dan hoef ik jullie voorlopig niet meer te zien. Voorzichtig brengen helpt niet bij dat soort mensen. Het moet echt heel zwart wit gesteld worden. Jammer dat het zo moet he, ik kan het ook nog steeds niet accepteren. Dikke knuffel voor jou!
Dus mijn tip ik om toch de confrontatie aan te gaan en een duidelijk statement maken. Als je niet normaal doet dan hoef ik jullie voorlopig niet meer te zien. Voorzichtig brengen helpt niet bij dat soort mensen. Het moet echt heel zwart wit gesteld worden. Jammer dat het zo moet he, ik kan het ook nog steeds niet accepteren. Dikke knuffel voor jou!
vrijdag 14 juni 2019 20:06
