Relaties
alle pijlers
Blijven Of uit elkaar..
donderdag 13 juni 2019 16:22
Heb mij vandaag aangemeld omdat ik momenteel niet meer weet wat ik met de situatie aan moet. Moet ik blijven terwijl ik ongelukkig ben? Of moet ik gewoon doorgaan met vechten en het beste ervan hopen/maken voor mijn kinderen?
Vriend en ik zijn al 12 jaar samen, hebben 2 kinderen van 5 en 7.
Al een tijd (1.5 jaar) voel ik geen liefde meer voor mijn parner. Dit besefte ik toen in oktober onze relatie om knappen stond omdat ik een andere man leerde kennen (niks gebeurd, alleen gepraat maar die aandacht en het gevoel van waardering deed veel) niet netjes na mijn parner toe maar de gesprekken met de andere man waren fijn. Uiterlijk heb ik dit aan mijn parner verteld waardoor we even een week uit elkaar zijn geweest. Hierdoor besefte ik dat onze relatie al een hele tijd niet goed zit, langs elkaar heen leven, zorg voor de kinderen weinig communicatie en emotioneel zitten we niet op dezelfde lengte. Dit is al jaren zo maar eerder had ik er minder moeite mee denk ik..
Partner vertrouwd mij minder (logisch) en is snel jaloers wat uitmond in ruzies. Als hij er is voel ik mij gespannen want de kinderen duidelijk aanvoelen.
Sinds een maand of 3 zitten we in relatie therapie, heb zelf het idee dat dit qua communicatie wel goed doet en we elkaar beter begrijpen. Het is nog vroeg aangezien we net gestart zijn maar ik ben bang dat het uiteindelijk niet het gewenste resultaat heeft omdat van mijn kant de liefde mist.. kan dit nog terug komen? Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben?
Momenteel voel ik me echt ongelukkig in mijn relatie en snak erna om alleen te zijn samen met de kinderen. Een eigen huis, rust, geen gemopper of geschreeuw (hij kan nogal.snel tegen de kinderen uitvallen)
Maar als de liefde niet terug komt, wat dan.. Moet ik voor mijzelf kiezen (33 jaar) en weer gelukkig zijn? Samen met mijn kinderen verder gaan als een soort van 3 musketiers? Het fijne huis waar we leven opgeven? Het gezin kapot maken? De kinderen een gezin ontzeggen alleen omdat mama het niet zit zitten en niet gelukkig is?
Of moet ik gewoon doorvechten, schouders eronder en nog aankijken hoe het verder gaat tussen ons? (Als zit ik zowat aan mijn max) het duurt nu al 8 maanden.. (maarja 8 maand op 12 jaar is niks natuurlijk)me niet aanstellen en ervoor zorgen dat mijn kinderen opgroeien in een gezin in een fijn huis in een fijne buurt. Met 2 ouders die samen zijn (we vechten elkaar niet de tent uit) ze ontzien van alle problemen die ze nog te wachten staan na een scheiding (heen en weer gesleep) partner is verder echt een goede man, alleen de liefde is er niet meer.
Na een heftige ruzie 3 weken geleden ben ik het momenteel even kwijt. Vrienden en familie bieden een luisterend oor (net zoals de therapeut)
Maar geven geen duidelijk advies of tips. Dus vandaar mijn verhaal.hier... alle tips of adviezen zijn welkom.
Iemand ervaring in een soort gelijke situatie??
Liefs
Vriend en ik zijn al 12 jaar samen, hebben 2 kinderen van 5 en 7.
Al een tijd (1.5 jaar) voel ik geen liefde meer voor mijn parner. Dit besefte ik toen in oktober onze relatie om knappen stond omdat ik een andere man leerde kennen (niks gebeurd, alleen gepraat maar die aandacht en het gevoel van waardering deed veel) niet netjes na mijn parner toe maar de gesprekken met de andere man waren fijn. Uiterlijk heb ik dit aan mijn parner verteld waardoor we even een week uit elkaar zijn geweest. Hierdoor besefte ik dat onze relatie al een hele tijd niet goed zit, langs elkaar heen leven, zorg voor de kinderen weinig communicatie en emotioneel zitten we niet op dezelfde lengte. Dit is al jaren zo maar eerder had ik er minder moeite mee denk ik..
Partner vertrouwd mij minder (logisch) en is snel jaloers wat uitmond in ruzies. Als hij er is voel ik mij gespannen want de kinderen duidelijk aanvoelen.
Sinds een maand of 3 zitten we in relatie therapie, heb zelf het idee dat dit qua communicatie wel goed doet en we elkaar beter begrijpen. Het is nog vroeg aangezien we net gestart zijn maar ik ben bang dat het uiteindelijk niet het gewenste resultaat heeft omdat van mijn kant de liefde mist.. kan dit nog terug komen? Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben?
Momenteel voel ik me echt ongelukkig in mijn relatie en snak erna om alleen te zijn samen met de kinderen. Een eigen huis, rust, geen gemopper of geschreeuw (hij kan nogal.snel tegen de kinderen uitvallen)
Maar als de liefde niet terug komt, wat dan.. Moet ik voor mijzelf kiezen (33 jaar) en weer gelukkig zijn? Samen met mijn kinderen verder gaan als een soort van 3 musketiers? Het fijne huis waar we leven opgeven? Het gezin kapot maken? De kinderen een gezin ontzeggen alleen omdat mama het niet zit zitten en niet gelukkig is?
Of moet ik gewoon doorvechten, schouders eronder en nog aankijken hoe het verder gaat tussen ons? (Als zit ik zowat aan mijn max) het duurt nu al 8 maanden.. (maarja 8 maand op 12 jaar is niks natuurlijk)me niet aanstellen en ervoor zorgen dat mijn kinderen opgroeien in een gezin in een fijn huis in een fijne buurt. Met 2 ouders die samen zijn (we vechten elkaar niet de tent uit) ze ontzien van alle problemen die ze nog te wachten staan na een scheiding (heen en weer gesleep) partner is verder echt een goede man, alleen de liefde is er niet meer.
Na een heftige ruzie 3 weken geleden ben ik het momenteel even kwijt. Vrienden en familie bieden een luisterend oor (net zoals de therapeut)
Maar geven geen duidelijk advies of tips. Dus vandaar mijn verhaal.hier... alle tips of adviezen zijn welkom.
Iemand ervaring in een soort gelijke situatie??
Liefs
donderdag 13 juni 2019 17:05
Momenteel voel ik me echt ongelukkig in mijn relatie en snak erna om alleen te zijn samen met de kinderen. Een eigen huis, rust, geen gemopper of geschreeuw (hij kan nogal.snel tegen de kinderen uitvallen)
Ik pik deze zin er even uit.
Besef je wel dat jij misschien weg kan lopen van het gemopper en geschreeuw, maar er voor je kinderen wat dat betreft niks zal veranderen aangezien zij wel hun vader blijven zien? En dan ben jij er niet meer om te bufferen.
Ik zou eerst eens kijken hoe de relatietherapie verloopt. En misschien nog wat meer moeite doen hem weer leuk te vinden.
Want voor je kinderen is opgroeien in een niet-gebroken gezin vaak toch echt beter, zeker als jullie elkaar niet de tent uitvechten.
Ik pik deze zin er even uit.
Besef je wel dat jij misschien weg kan lopen van het gemopper en geschreeuw, maar er voor je kinderen wat dat betreft niks zal veranderen aangezien zij wel hun vader blijven zien? En dan ben jij er niet meer om te bufferen.
Ik zou eerst eens kijken hoe de relatietherapie verloopt. En misschien nog wat meer moeite doen hem weer leuk te vinden.
Want voor je kinderen is opgroeien in een niet-gebroken gezin vaak toch echt beter, zeker als jullie elkaar niet de tent uitvechten.
donderdag 13 juni 2019 17:22
Misschien is dat iets van de laatste tijd?
Als je vrouw leuke gesprekken met een andere man heeft en er relatietherapie nodig is om je huwelijk te redden, voel je nou niet heppie de peppie lijkt me.
donderdag 13 juni 2019 17:32
Wanneer je nu naast jullie therapie je ook eens meer focust op wat jullie samen wel hebben, ipv wat je niet hebt. En je van daaruit gaat werken en samen renoveren ipv afbreken, dan kom je veel sneller weer tot elkaar dan wanneer je alleen maar de negatieve dingen blijft opzoeken, noemen en uitvergroten.
Daarna komen jullie er met therapie wel achter hoe verder, want relatie therapie kan ook resulteren in het onderlinge besef dat jullie beide niet verder kunnen als stel.
Daarna komen jullie er met therapie wel achter hoe verder, want relatie therapie kan ook resulteren in het onderlinge besef dat jullie beide niet verder kunnen als stel.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
donderdag 13 juni 2019 17:39
Ik kan je alleen mijn mening geven, en dat is dat ik denk dat je kinderen hoe dan ook de negatieve sfeer mee zullen krijgen wanneer je tegen je zin in bij je partner blijft, dus bij je partner blijven puur om de lieve vrede te bewaren en een scheiding te voorkomen lijkt me niet slim. En je bent nog jong en verdient het om gelukkig te zijn. Ik snap dat je een grote verantwoordelijkheid voelt naar je kinderen toe, maar nogmaals, als jij niet gelukkig bent, dan hebben je kinderen dat ook door. Persoonlijk denkt ik dat het idee van 'scheiden is lijden' achterhaald is. Maar nogmaals, ik kan je alleen mijn mening geven, het is uiteindelijk aan jou. Maar kies voor jezelf, en gun jezelf een gelukkige toekomst, want dat verdien je.
donderdag 13 juni 2019 17:47
Geen wonder dat je man je niet vertrouwd. Heb je tegen je man gezegd, dat de liefde "weg" is? Lijkt me erg pijnlijk voor hem.
Ik snap het nooit zo goed, die uitspraak dat je liefde weg is. Hoezo weg? Hoe kan je opeens geen liefde Meer voelen voor de man waarmee je twee kinderen kreeg. Of bedoel je verliefd zijn? Ben ik ook al lang niet Meer hoor. Maar dat is nu eenmaal zo. Ik vind dat je voor je man en je kinderen moet vechten. En dat je je Meer op je eigen ontwikkeling moet gaan richten. Emotioneel niet op dezelfde lengte zitten, hoezo? Zat je dat eerst wel dan met je man?
Jullie hebben samen de verantwoording voor jullie kinderen. Ik ben hier misschien ouderwets in. Maar ik vind het nogal makkelijk om de Problemen zo bij je man neer te leggen. Wat kan je zelf doen om de situatie te veranderen?
Hoe kan je zo precies zeggen dat 1,5 jaar geleden de liefde weg was? Wat gebeurde er toen? Ik denk dat fijne gesprekken met een andere man nogal een eenvoudige weg is. Door het opnoemen en bedenken van alle onmogelijkheiden zou ik eens gaan kijken wat je kan doen om het weer leuk te krijgen met elkaar.
Ik snap het nooit zo goed, die uitspraak dat je liefde weg is. Hoezo weg? Hoe kan je opeens geen liefde Meer voelen voor de man waarmee je twee kinderen kreeg. Of bedoel je verliefd zijn? Ben ik ook al lang niet Meer hoor. Maar dat is nu eenmaal zo. Ik vind dat je voor je man en je kinderen moet vechten. En dat je je Meer op je eigen ontwikkeling moet gaan richten. Emotioneel niet op dezelfde lengte zitten, hoezo? Zat je dat eerst wel dan met je man?
Jullie hebben samen de verantwoording voor jullie kinderen. Ik ben hier misschien ouderwets in. Maar ik vind het nogal makkelijk om de Problemen zo bij je man neer te leggen. Wat kan je zelf doen om de situatie te veranderen?
Hoe kan je zo precies zeggen dat 1,5 jaar geleden de liefde weg was? Wat gebeurde er toen? Ik denk dat fijne gesprekken met een andere man nogal een eenvoudige weg is. Door het opnoemen en bedenken van alle onmogelijkheiden zou ik eens gaan kijken wat je kan doen om het weer leuk te krijgen met elkaar.
donderdag 13 juni 2019 17:56
Tuurlijk kunnen gesprekken met een andere man fijn zijn, maar dat is anders dan samen met die man in een relatie zitten. Dan wordt het ook gewoon een sleur.
Hoezo de 3 musketiers? Waar blijft de vader in dit verhaal? Straks heb je co-ouderschap en zie je de kinderen dus de helft van de tijd.
Weet je ook waarom je ongelukkig bent? Is de relatie gewoon op, of komt het echt meer uit jezelf?
Gaan jullie nog weleens samen op stap?
Hoezo de 3 musketiers? Waar blijft de vader in dit verhaal? Straks heb je co-ouderschap en zie je de kinderen dus de helft van de tijd.
Weet je ook waarom je ongelukkig bent? Is de relatie gewoon op, of komt het echt meer uit jezelf?
Gaan jullie nog weleens samen op stap?
donderdag 13 juni 2019 19:23
Dit vind ik zo'n dooddoener... In het laatste jaar gingen mijn (bijna ex) man en ik eens in de 3 maanden wat leuks doen. Maar dat woog echt niet op tegen de andere 90 dagen die echt niet fijn waren.
donderdag 13 juni 2019 19:32
1x in de 3 maanden iets doen lijkt mij erg weinig. Ik probeer minimaal 1x per week wat leuks te doen.
We used to be friends...
donderdag 13 juni 2019 19:57
Waarom stel je de vraag als wel duidelijk is dat je weinig moeite wilt doen om ervoor te zorgen dat het goedkomt? Het komt over alsof je hier goedkeuring komt vragen, terwijl je wel zin hebt in die nieuwe man en daarvoor wilt gaan.
Opvallend trouwens dat je jezelf met je kinderen als de 3 musketiers ziet. Het zijn jullie kinderen en niet alleen jouw kinderen. Voordat je wegdroomt over een nieuwe toekomst, moet je ook bedenken dat co-ouderschap een optie is en scheiden er niet voor zorgt dat je kinderen jouw kant kiezen.
Opvallend trouwens dat je jezelf met je kinderen als de 3 musketiers ziet. Het zijn jullie kinderen en niet alleen jouw kinderen. Voordat je wegdroomt over een nieuwe toekomst, moet je ook bedenken dat co-ouderschap een optie is en scheiden er niet voor zorgt dat je kinderen jouw kant kiezen.
donderdag 13 juni 2019 19:59
1 keer in de 3 maanden wat leuks doen is ook al dramatisch. Dan stelt het ook al weinig voor zo’n relatie.
donderdag 13 juni 2019 20:04
Uit onderzoek is gebleken dat de liefde zeker weer terug kan komen. Sowieso zijn stellen die bij elkaar blijven voor de kinderen na jaren gelukkiger dan stellen die zijn gescheiden met alle gevolgen van dien.CourtneyTT schreef: ↑13-06-2019 19:14Je zegt dat de liefde weg is. Relatietherapie is geen liefdestherapie. Als de één geen liefde meer voelt, is er geen redden meer aan en heeft therapie ook geen nut.
Jullie zijn net met therapie begonnen. Geef dat een kans en investeer in jullie relatie. Ga samen uit, evt een weekend weg en doe moeite voor elkaar!
donderdag 13 juni 2019 20:14
Hoe realistisch zijn je verwachtingen over hoe het gaat na de scheiding?
Je snakt ernaar om alleen met je kinderen in een huis te wonen.
De realiteit zal zijn dat je daar ook regelmatig moederziel alleen zal zitten omdat je kinderen bij hun vader zijn.
Heb je dat er voor over?
En die man die nu zoveel aandacht aan je besteede die zou naar een paar jaar ook niet meer spannend en nieuw zijn geweest.
Waarom je niet gewoon volledig inzetten voor de relatie therapie. Erg gaan kan altijd nog
Maar als je het nu al wel zeker weet dan moet je je ook uitspreken naar je aanstaande ex toe.
Hem alleen laten werken aan jullie relatie terwijl jij de handdoek al in de ring hebt gegooid is niet eerlijk naar hem toe.
donderdag 13 juni 2019 20:25
Kom maar op met die wetenschappelijke onderzoeken. Als het gevoel er niet meer is houdt het gewoon op. Relatietherapie is er op gericht om te helpen zoeken wat nu wel of niet werkt binnen een relatie. Je kunt liefde niet sturen, dat gewoon klinkklare onzin. Bij elkaar blijven voor de kinderen is ook kolder, daar worden de kinderen echt niet gelukkiger van.
We used to be friends...
donderdag 13 juni 2019 20:38
Hi, niet zo heel erg lang geleden was ik ook niet blij in me relatie, sterker nog ik was echt heel ongelukkig maar we hebben heel veel gepraat en nu ben ik zelfs weer verliefd op hem!! Wij hebben 1 dochter samen en voor je alles kapot gooit praat met elkaar, want het kan echt nog goed komen. Mijn gevoel was ook echt helemaal verdwenen. Maar is tog terug gekomen
