Droom volgen, maar man wil niet mee

17-06-2019 19:59 192 berichten
Alle reacties Link kopieren
Om maar even bij het begin te beginnen. Ik ben altijd al heel gevoelig geweest en heb mijn leven altijd laten leiden door alles wat op mijn pad kwam. Ik zit niet vast aan een plaats, spullen of mensen. Ik geloof erin dat alles al vast staat en dat je alleen maar mee hoeft te bewegen voor het beste resultaat. Niet altijd makkelijk, maar het heeft me wel altijd heel veel moois gebracht.
Een aantal jaar geleden heb ik dit leven losgelaten, ik dacht dat het tijd was om me te settelen en een meer "normaal' leven te gaan leiden. In die tijd heb ik ook mijn man leren kennen. '
We hebben een huis gekocht, getrouwd, kinderen gekregen, super burgerlijk en zeker. Ik dacht dat ik het goed voor elkaar had.
Maar ik werd steeds ongelukkiger, ik voelde me eenzaam en gevangen in het leven. Mijn levensboot was vastgelopen.
Later zijn we verhuisd en daardoor ben ik gaan beseffen dat ik mezelf helemaal was kwijt geraakt. Beetje bij beetje heb ik mezelf weer terug gevonden. Ik kan weer genieten van het leven. Mijn boot is weer in beweging. Maar die boot wil zo hard varen, zo hard als hij dat vroeger gedaan heeft, alleen mijn man is het anker.
De ene na de andere mogelijkheid om het leven nog beter te kunnen maken dient zich aan. Voor ons als gezin. Het is tijd om verder te gaan. Vroeger had ik alles met beide handen aangegrepen. Maar mijn man zit zo vast als een huis.
Hij is is eigenlijk net als ik ben, heel diep van binnen. Daarom ben ik ook zo gek op hem. Maar hij zit zo vast in alles wat 'hoort'. Hij durft daar niet uit te stappen. Hij weet dat ook wel, maar hij heeft niet de kracht om het te doen. Liever praat hij nergens over, werkt vooral veel en loopt gewoon lekker mee in de moderne tredmolen.
Ik heb niets met geld, ik leef het liefst zo goedkoop mogelijk, met zoveel mogelijk tijd met elkaar als gezin, zelfvoorzienend, met de natuur, met dieren. Dat ligt op mijn hart, de mogelijkheden zijn er (ook financieel), maar.... het is te 'niet normaal'

Het maakt me verdrietig, ik voel zo'n strijd. Ik hou van mijn man, ik wil hem echt nooit verlaten. We zouden ook zo goed bij elkaar passen als hij zijn bagage kan loslaten. Maar tegelijkertijd kan ik dit niet van hem verlangen. Het lukt me ook steeds minder goed om het leven te leiden dat mij ongelukkig maakt. Soms voelt het echt alsof ik dan maar moet wachten tot het leven voorbij is. Moet ik mijn dromen opgeven...? Of moet ik ervoor knokken...? Maar hoe dan...?
Alle reacties Link kopieren
Je bent getrouwd en je hebt kinderen, maar je levensboot is vastgelopen en zij zijn je anker?

Mijn hemel, wat sneu voor iedereen en wat een egoïstische gedachte.

Als jij zo graag voor jezelf kiest, ga dan. Laat hen achter en volg je dromen. Zet je levensboot weer in beweging en laat je kinderen en je man achter te dobberen. Blijkbaar horen zij niet genoeg bij je dromen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Alle reacties Link kopieren
Lekker zweverig verhaal ;-)

Ik kan me voorstellen dat wat je echt wilt veranderen, wat concreter is dan je hier opschrijft. En ik vind het ook nogal wat uitmaken of je het hebt over verhuizen naar een kleiner huisje, maar dan met wat kipjes in de tuin en een moestuin, of over het maken van een wereldreis zonder einddatum. Of iets er tussenin.

Kun je concreet vertellen wat je mist in je huidige leven?
En waar je man moeite mee heeft?
Of gaat het je erom dat je samen met je man wilt dromen, en dat hij bij al je dromen zegt: ja maar de hypotheek, ja maar de leerplichtambtenaar, ja maar zo doen al mijn vrienden en familie het ook?
makreel wijzigde dit bericht op 17-06-2019 20:20
0.16% gewijzigd
Wat eten we vanavond?
Waar hebben we het over ?
Alle reacties Link kopieren
polydox schreef:
17-06-2019 20:20
Waar hebben we het over ?
Nouja dat dus.
Wat eten we vanavond?
Alle reacties Link kopieren
Ik snap het denk ik wel een beetje. Heb zelf ook best wel een avontuurlijk leven gehad, veel gereisd, op 4 verschillende continenten gewoond en gewerkt. Niks geen huisje, boompje, beestje maar sinds een aantal jaar zit ik ook in best een burgerlijk stramien: koophuis, corporate job (wat best lekker verdient maar ondertussen walg ik van de cultuur en de inhaligheid) , relatie, kat... soms benauwt het me en mis ik mijn oude vrije leven.

Maar... er moet toch een middenweg zijn waarbij jouw boot toch blijft varen en man wellicht zijn anker even los kan halen? Ik denk dat het niet of/of is namelijk.
Kennelijk is je man toch anders dan jij, want als ie ook echt zou willen wat jij wilde, dan had je het al. Mensen die willen zoeken een oplossing, mensen die eigenlijk niet willen een excuus. En vansommige dromen weet je dat ze in het echt gaan tegenvallen.

Dat resulteert voor jou in een dilemma. Want je kunt dus niet je man hebben en het droomleven dat je voor ogen hebt. Je zult moeten kiezen.
Alle reacties Link kopieren
We zouden ook zo goed bij elkaar passen als hij zijn bagage kan loslaten.

En wat als jij jouw bagage van rusteloze trekster loslaat? Jullie zouden goed bij elkaar passen als hij maar verandert. Ben je met hem getrouwd om wie hij is of om wie hij in jouw fantasie is?
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
Alle reacties Link kopieren
Als dit een schrijfoefening is... uh... Misschien nog een keertje overlezen en nog eens proberen.

Als je hier werkelijk om advies komt vragen:

Welkom in de echte wereld, waarin je soms dingen moet doen die je niet wilt, zoals een baan die niet (altijd) leuk is om geld te verdienen, je huis poetsen, iets opbouwen op één plek.

Die zweverige fantasie over leven in harmonie met de natuur? Dat gaat hem niet worden, dat garandeer ik je. Je hele bericht komt over als half midlife crisis, half puberale fantasie over grootse plannen.

Zet je over je verveling heen en ga sparen voor een leuk doel. Een mooie reis met z'n allen, bijvoorbeeld, inclusief die kinderen die vrij snel uit je verhaal verdwijnen.
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
Alle reacties Link kopieren
Jij wil dus in een boshut wonen met je eigen kipjes en zaagsel wc enzo? En je man niet? Nee gek he, wie wil dat nou
Alle reacties Link kopieren
Dit gaat alleen maar over jou.

Je hebt echter gekozen voor een man en kinderen, en die hebben ook belangen, wensen, dromen.

Als jij helemaal je eigen koers wilt varen in het leven, had je alleen moeten blijven. Nu zal je je moeten voegen naar ook de andere leden van je gezin en de consequenties van je keuzes aanvaarden.

Een gezin heb je niet voor eventjes omdat de wind toen even goed stond.
Alle reacties Link kopieren
Huh? Maar wat is jouw droom nou dan? Word eens concreet, ik snap er geen reet van.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
Alle reacties Link kopieren
beetjegek schreef:
17-06-2019 20:26
Jij wil dus in een boshut wonen met je eigen kipjes en zaagsel wc enzo? En je man niet? Nee gek he, wie wil dat nou
Mwoah... :rolling:
Kunnen jullie geen compromis sluiten? Huis op het platteland kopen, zoveel mogelijk zelfvoorzienend, maar wel zodat je man zijn werk kan blijven doen? Of jij een paar maanden reizen met de kinderen en hij komt jullie opzoeken een week of twee? Of kortere tijd zonder man en kinderen weg?

Ga eens onderzoeken waar die onrust vandaan komt en wat je dan precies zou willen en of dat ook ingebed kan worden in het leven dat je nu hebt. Stel je zou een boot kopen en je gaat wanneer het maar kan op die boot zitten, zou dat tegemoet komen aan je behoefte? Of iets anders, vissen, of trektochten maken, kamperen, met een camper weg? Er zijn zoveel opties.
Alle reacties Link kopieren
patchouli_ schreef:
17-06-2019 20:27
Dit gaat alleen maar over jou.

Je hebt echter gekozen voor een man en kinderen, en die hebben ook belangen, wensen, dromen.

Als jij helemaal je eigen koers wilt varen in het leven, had je alleen moeten blijven. Nu zal je je moeten voegen naar ook de andere leden van je gezin en de consequenties van je keuzes aanvaarden.

Een gezin heb je niet voor eventjes omdat de wind toen even goed stond.
En dit sowieso maar stel dat de droom emigreren naar Australië is, dan zou dat toch kunnen?
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
Jeetje.

Wat naar voor je man en kind(eren?) dat je zo over hen denkt.

En waar moet die boot per se zijn dan? Ik snap geen reet van je vage verhaal. Wat wil jij concreet dat je man niet wil?
anoniem_370013 wijzigde dit bericht op 17-06-2019 20:30
50.00% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Maar wat wil je dan precies? Dat kan ik aan je verhaal niet opmaken.
Alles inpakken en het land verlaten? Emigreren zou kunnen, maar wel heel ingrijpend voor je kinderen. En daar ga je naar verloop van tijd waarschijnlijk ook weer het gevoel krijgen dat je boot is vastgelopen. Als nomade rondtrekken? Lijkt me onmogelijk met kinderen.

Wellicht moet je proberen om compromissen te sluiten. Dat je als de kinderen klein zijn het 'burgerlijke' leven aanhoudt, en wanneer de kinderen uit huis zijn, een paar weken per jaar lekker met je tentje als nomade rondtrekken en leven van de natuur.
Alle reacties Link kopieren
beetjegek schreef:
17-06-2019 20:26
Jij wil dus in een boshut wonen met je eigen kipjes en zaagsel wc enzo? En je man niet? Nee gek he, wie wil dat nou
Lees jij dit echt? Ik snapte er al niets van.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
Alle reacties Link kopieren
Weet je, TO, ik heb een vriendin die net zo was als jij. Vrijgevochten type, jarenlang gereisd en in het buitenland gewoond, geleefd van het land en van wat het toeval haar bracht. Ook zij had haar mond vol van maatschappelijke normen, burgerlijke gehoorzaamheid, doorzonwoningen met 2.3 kinderen en een labrador: dat ging haar niet gebeuren.

En toen kwam ze erachter hoe fijn dat burgerlijke is en hoe belangrijk het is om een vangnet te hebben. Ze woont nu tevreden in een rijtjeshuis met man en kind. Ze heeft andere manieren gevonden om zichzelf te blijven; de voortuin staat vol met brandnetels, in de zomer doet ze het liefst op blote voeten boodschappen, en ze knoopt met iedereen in haar multiculturele buurt een praatje aan. Voor haar is dat genoeg.

Ik denk dat jij ook een manier zult moeten vinden binnen je huidige leven waarop je dit knagende gevoel kunt sussen. Spreek met je man af dat je een tijdje (een paar dagen, een week, een maand, zo lang het maar in overleg gaat) alleen gaat reizen of zo, laat je omscholen, zoek een andere baan, vind een nieuwe hobby. Koop een oud boerderijtje en ga dat opknappen. Maar gooi in godsnaam je leven niet overhoop vanwege een egotrip.
maechtje wijzigde dit bericht op 17-06-2019 20:35
3.28% gewijzigd
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
Alle reacties Link kopieren
Enn schreef:
17-06-2019 20:30
Lees jij dit echt? Ik snapte er al niets van.
Nou ik heb laatst z’on stel op tv gezien, en openingspost lijkt er wel een beetje op, natuur, zelfvoorzienend , dieren
Alle reacties Link kopieren
Enn schreef:
17-06-2019 20:29
En dit sowieso maar stel dat de droom emigreren naar Australië is, dan zou dat toch kunnen?
Die kinderen passen helaas niet in dit droomplaatje. Ik snap niet waar TO die denkt te laten terwijl ze er met haar man vandoor gaat, wat haar óf een belabberde moeder maakt, óf een aspirant-schrijfster die iets teveel bezig is met bloemrijk taalgebruik om op de details te letten.
maechtje wijzigde dit bericht op 17-06-2019 20:33
34.95% gewijzigd
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
Alle reacties Link kopieren
[...]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 18-06-2019 13:46
Reden: op de man
96.03% gewijzigd
ik geef mn bek ook maar een douw
Alle reacties Link kopieren
Wat wil je eigenlijk? Rond de wereld reizen en bloggen en vloggen? Of voor een goed doel in de jungle gaan zitten?
Ik kan me voorstellen dat jouw man iets realistischer is. Jij komt vooral heel idealistisch over met alleen maar positieve overwegingen bij je eigen ideeën.
Jullie zouden ook beter bij elkaar passen als jij niet zo zweverig was natuurlijk. Het kan twee kanten op.
Alle reacties Link kopieren
Maechtje schreef:
17-06-2019 20:32
Die kinderen passen helaas niet in dit droomplaatje. Ik snap niet waar TO die denkt te laten terwijl ze er met haar man vandoor gaat, wat haar óf een belabberde moeder maakt, óf een aspirant-schrijfster die iets teveel bezig is met bloemrijk taalgebruik om op de details te letten.
Huh? Die hééft ze toch gewoon? Ik lees nergens dat de kinderen niet met de droomvlucht mee gaan.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
Alle reacties Link kopieren
Enn schreef:
17-06-2019 20:35
Huh? Die hééft ze toch gewoon? Ik lees nergens dat de kinderen niet met de droomvlucht mee gaan.
Oh ja. Die hebben natuurlijk geen eigen wil, alleen maar adoratie voor hun vrijgevochten moeder die stilzwijgend gebukt gaat onder het loodzware juk wat onze protocalvinistische maatschappij op haar schouders heeft geplaatst.

Ik lees vooral "ik hou zo van mijn ma-han, was hij nou niet zo'n gehersenspoelde kantoorslaaf en deed hij nou maar gewoon mee in mijn opwellingen!"
Kijk uit malloot, een kokosnoot.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven