Relaties
alle pijlers
balans relationeel verleden & verlangen stabiele toekoms
vrijdag 12 juli 2019 13:30
Een dilemma dat al een tijdje knaagt, iets waarop ik wat vastloop en waarbij andere inzichten zeker welkom zijn.
Ik ben nu ongeveer 5 jaar geleden uit elkaar gegaan van de mama van m'n kind. Daarna volgden er enkele relaties, over dat aantal ben ik niet zo fier, maar het is nu wat het is. Van 3 daarvan was m'n dochter getuige, relatie duurde een dik half jaar. Er waren veel plussen, zeker op vlak van 'gezinsgevoel', interactie met haar kinderen enzovoort. Los van dat de partner niet dé partner voor het leven (voor mij) was mis ikzelf dat gezinsgevoel wel, en zeker ook m'n eigen kind. Deze relatie is een dik jaar geleden beëindigd.
Ik had gehoopt dat er nog een stukje vriendschappelijkheid kon blijven voortbestaan, zonder dat de (voor ons niet-werkende) relationele druk. Dat is voor een stukje ook zo gegaan, we zagen hen het afgelopen jaar nog een 4-tal keer. Wel voel ik dat m'n eigen kind die voormalige 'gezinshouvast' meer mist dan bijvoorbeeld haar eigen kinderen. Zij vraagt expliciet naar 'wanneer zien we hen nog een keertje?'.
We zijn zeker welkom als we op bezoek komen, maar er komen geen vragen als 'kunnen we hen aub nog eens terug zien'. Dat is denk ik ergens wel normaal, want iedereen gaat vooruit, het een voormalige relationele basis is misschien ook anders dan een gewone vriendschap. Ik heb m'n ex-vriendin een tijdje geleden gevraagd of er van haar kant nog wel behoefte was om elkaar nog te zien, en kreeg wel een volmondige ja.
Ik heb heel wat geleerd uit de afgelopen jaren, ben door onder meer het veel te groot aantal relaties veel voorzichtiger geworden, op dit ogenblik helemaal geen dating, geen zoektocht... niets. Ik wil vermijden weer veel te snel te vertrekken. Ik kom zelf niets te kort, we zijn zeer zelfstandig, maar er blijft wel een stukje gemis van gezinsstructuur. Ik merk dat ik een beetje hang in de kwetsuren van het verleden en het toch wel verlangen naar een stabiele toekomst op relationeel vlak, bijvoorbeeld met LAT of wat het ook mag brengen.
Mijn vraag is dan ook hoe ik in godsnaam de expliciete vraag 'wanneer zien we hen nog een keer' kunnen rijmen op misschien over x maand voor mezelf stappen vooruit te zijn. Op dit ogenblik zie ik niet meteen hoe dat valt te rijmen, het lijkt contradictorisch...
Herkenbaar? Alle constructieve reacties zijn welkom.
Ik ben nu ongeveer 5 jaar geleden uit elkaar gegaan van de mama van m'n kind. Daarna volgden er enkele relaties, over dat aantal ben ik niet zo fier, maar het is nu wat het is. Van 3 daarvan was m'n dochter getuige, relatie duurde een dik half jaar. Er waren veel plussen, zeker op vlak van 'gezinsgevoel', interactie met haar kinderen enzovoort. Los van dat de partner niet dé partner voor het leven (voor mij) was mis ikzelf dat gezinsgevoel wel, en zeker ook m'n eigen kind. Deze relatie is een dik jaar geleden beëindigd.
Ik had gehoopt dat er nog een stukje vriendschappelijkheid kon blijven voortbestaan, zonder dat de (voor ons niet-werkende) relationele druk. Dat is voor een stukje ook zo gegaan, we zagen hen het afgelopen jaar nog een 4-tal keer. Wel voel ik dat m'n eigen kind die voormalige 'gezinshouvast' meer mist dan bijvoorbeeld haar eigen kinderen. Zij vraagt expliciet naar 'wanneer zien we hen nog een keertje?'.
We zijn zeker welkom als we op bezoek komen, maar er komen geen vragen als 'kunnen we hen aub nog eens terug zien'. Dat is denk ik ergens wel normaal, want iedereen gaat vooruit, het een voormalige relationele basis is misschien ook anders dan een gewone vriendschap. Ik heb m'n ex-vriendin een tijdje geleden gevraagd of er van haar kant nog wel behoefte was om elkaar nog te zien, en kreeg wel een volmondige ja.
Ik heb heel wat geleerd uit de afgelopen jaren, ben door onder meer het veel te groot aantal relaties veel voorzichtiger geworden, op dit ogenblik helemaal geen dating, geen zoektocht... niets. Ik wil vermijden weer veel te snel te vertrekken. Ik kom zelf niets te kort, we zijn zeer zelfstandig, maar er blijft wel een stukje gemis van gezinsstructuur. Ik merk dat ik een beetje hang in de kwetsuren van het verleden en het toch wel verlangen naar een stabiele toekomst op relationeel vlak, bijvoorbeeld met LAT of wat het ook mag brengen.
Mijn vraag is dan ook hoe ik in godsnaam de expliciete vraag 'wanneer zien we hen nog een keer' kunnen rijmen op misschien over x maand voor mezelf stappen vooruit te zijn. Op dit ogenblik zie ik niet meteen hoe dat valt te rijmen, het lijkt contradictorisch...
Herkenbaar? Alle constructieve reacties zijn welkom.
vrijdag 12 juli 2019 13:58
Misschien is even nu net het probleem. Probeer het eens langer..
En die gezinstructuur kan jij haar bieden. Gewoon met z'n tweetjes een gezin vormen. Stabiel. Met z'n tweeen.
Zonder de hele tijd nieuwe vriendinnen erbij te halen.
vrijdag 12 juli 2019 14:00
Dat is nog maar de vraag.
Kinderen zijn vaak extreem loyaal naar hun ouders toe.
Bovendien zal een nieuw te vormen gezin totaal anders dan wat ze vanuit huis gewend is geweest, dus niet te vergelijken.
Dat gemis aan beide ouders in een huis is een definitief verdriet en gaat nooit meer opgelost worden.
vrijdag 12 juli 2019 14:02
Dit dus.Lucifer2018 schreef: ↑12-07-2019 13:58
Gewoon met z'n tweetjes een gezin vormen. Stabiel. Met z'n tweeen.
En geen alternatief nastreven.
Gaat hem niet worden.
vrijdag 12 juli 2019 14:07
Je vormt al een gezin samen met je dochter.
De vrouw staat daar buiten. Zij is gewoon een vriendin met wie samen incidenteel afspreekt inclusief kinderen. Het lijkt erop dat het initiatief daar toe bij jou ligt.
Wat zou je graag willen van deze vrouw?
Dat zij het initiatief eens neemt?
Meer enthousiasme?
Wat voor verwachtingen/wensen heb je in relatie tot haar?
De vrouw staat daar buiten. Zij is gewoon een vriendin met wie samen incidenteel afspreekt inclusief kinderen. Het lijkt erop dat het initiatief daar toe bij jou ligt.
Wat zou je graag willen van deze vrouw?
Dat zij het initiatief eens neemt?
Meer enthousiasme?
Wat voor verwachtingen/wensen heb je in relatie tot haar?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.