Even van me afschrijven

Beste allemaal,

Waarschijnlijk gaat er na aanleiding van dit bericht een heleboel shit komen... en misschien had dit topic ook in een andere categorie moeten staan.
Toch wil ik even van mij afschrijven en mijn verhaal delen (met en dit geval totale vreemden).
Hopelijk bieden sommige reacties mij inzichten.
Over mij: man, midden dertig, vrijgezel
Zij: even oud, verloofd en kind

Sinds ongeveer twee jaar ben ik verliefd op een collega. Al vanaf het begin leek het alsof dit ook wederzijds was, en dat was het ook. Daar ben ik sinds een dik half jaar achter (en daarmee begint het gezeik, maar dat zo). Dat deze 'aap' nooit eerder uit de mouw is gekomen is omdat zij een relatie heeft, en zelfs verloofd is. Nu heb ik in eerste instantie de boot afgehouden, want ja.. bezet=bezet.
Toch bleek al snel dat de dame in kwestie contact met mij opzocht. In dit contact is gebleken dat zij een 'open relatie' (hoewel ik mij afvraag hoe open deze relatie is, maar dat straks) heeft en dat ze 'voor zichzelf van alles uit wilde zoeken'. Ze is niet verliefd op haar huidige vriend en claimt dat nooit geweest te zijn. Ze is per ongeluk zwanger geraakt, en heeft het naar eigen zeggen wel goed bij hem. Hij is lief/aardig en ze zijn erg goede vrienden. Anderzijds gaf ze aan dat ze eigenlijk nooit kinderen met hem had willen krijgen.
Zwak als ik ben/was, ben ik hierop ingegaan. We hebben afgesproken en ik ben in dit 'proces' tot over mij oren verliefd geworden. We hebben weleens afgesproken, maar dit is telkens clandestien geweest. Of ik een cafe, of bij haar thuis wanneer haar vriend er niet was.

Dit heet een tijdje doorgebakkeld (met allerlei stress) en er is ook een periode geweest waarbij ze ineens niets meer van zich liet horen (we werken niet heel nauw samen... gelukkig). Ook op het werk leek ze mij te vermijden.
Tijdens deze radiostilte ben ik er ook achtergekomen dat ze vorig jaar een vrij innige 'vriendschap' heeft gehad met een andere collega. Zo innig, dat deze vriendschap ook met seks gepaard ging. Zij is hier later tegen mij wel eerlijk over geweest. Het blijkt dat haar huidige vriend hier ook achter is gekomen maar dit heeft geaccepteerd. De beredenatie van haar vriend: je brengt me meer geluk dan ellende, dus je bent het waard.
Hij wil eigenlijk heel graag nog een tweede kind met haar en trouwen etc. Tijdens deze radiostilte hebben zij ook beiden besloten een tweede kindje te willen.

Twee weken geleden stond officieel een weekendje weg met haar op de planning (ja ik weet het! Stom!), en net voordat ik in de veronderstelling was dat dit niet door zou gaan zoekt ze weer contact met mij op. Om mezelf nog zwakker te profileren: ik heb haar gedrag geaccepteerd en heb toegegeven. Uiteindelijk is er weinig terecht gekomen van dit weekendje weg. Ik heb haar uit de brand geholpen door haar heen en weer te brengen naar het ziekenhuis (waar ze voor een familielid heen moest) en we zij bij haar thuis gaan eten. Haar vriend was voor een weekje naar het buitenland. Geen seks. Want zij is gestopt met voorbehoedmiddelen omdat ze (jawel!) voor een tweede kind wil gaan met haar vriend (zie mijn verhaal eerder?).

Toch was het een fijne avond. En gedurende de hele week is er nog intensief contact geweest. Tot op de laatste avond voordat haar vriend thuis kwam wilde ze nog erg graag dat ik langskwam. Ik kon toen niet. Maar ze geeft aan dat ze gek op me is, me mist etc. etc.
Nu, ongeveer twee weken later is het contact erg minimaal. Reageren doet ze amper, en als ze reageert lijkt ze mijn berichten niet eens gelezen te hebben. Ze is nu op vakantie met haar vriend en iedereen op de sociale media kan zien dat ze een 'fantastische' vakantie heeft.

Wat doet dit met mij: ik voel mij eigenlijk gekleineerd. En ik snap dat ik geen recht van spreken heb, omdat haar vriend eigenlijk veel 'harder genaaid' wordt. Ik moet hier overigens ook bij vermelden dat haar vriend ook op de hoogte is van ons 'contact'. Hoe ze dit thuis heeft gebracht, dat weet ik niet. Dat blijft eerlijk gezegd nog erg schimmig.

Waarschijnlijk heb ik niet alle belangrijke details genoemd om hier echt heel duidelijk over te zijn. En natuurlijk is dit alleen mijn kant van het verhaal.
Mijn gevoel blijft heel dubbel. Aan de ene kant denk ik: wegrennen van haar! Aan de andere kant ben ik wel erg gek op haar.
Logica en liefde zijn niet altijd verenigbaar.

merano schreef: ↑

09-08-2019 14:10

Grow a backbone, jongen.

Ja, daar heb je gelijk in. En wat al eerder is genoemd: ik accepteer dit dus ook. Drie mannen (op het moment twee want de andere collega is uit beeld) lijken dit te accepteren.

Aaltje89 schreef: ↑

09-08-2019 14:15

Je weet wel waar je aan toe bent met haar. Zij blijft lekker bij haar verloofde en heeft samen met hem een gezinnetje. Als hij van huis is mag jij soms even langs komen en af en toe maakt ze tijd voor een praatje met je. Meer dan dat is het niet. Het is aan jou of je daar genoegen mee wilt nemen.

Heel zwart/wit lijkt het daar op neer te komen. Al is het meer dan een praatje. En dat is voor mij het moeilijke eraan. Als zij aangeeft: joh, we zijn vrienden en ik vind het gezellig om een praatje te maken... Maar het gaat meer in de trant van: mis je, verlang naar je etc. En ik laat mijn hoofd daardoor op hol slaan.

nlies schreef: ↑

09-08-2019 14:21

En je collega's hebben vast al een poll gemaakt welke collega na jou aan de beurt is. Want die vorige collegiale vriendschap is de collega's vast ook niet ontgaan, net zoals ze het nu ook wel in de gaten hebben al denk jij misschien van niet.

Er zijn verschillende collega's op de hoogte inderdaad. Er is zelfs 1 collega die van alles op de hoogte is omdat zij daar veel contact mee heeft. Ik moet zeggen dat ik daar ook een klein beetje door in verlegenheid ben gebracht. Ik werk namelijk wel nauw samen met die betreffende collega.

winkje87 schreef: ↑

09-08-2019 14:49

Je moet voor jezelf een afweging maken: wil je een vrouw voor jou alleen of vindt je het oke om je partner met meerdere mannen te delen, waarbij een andere man de eerste keus is.

Gezien je er een topic over opent gok ik dat je daar niet oke mee bent.

Nee. Ik denk dat niet dat ik dat kan.
Zeker niet als ik 'tweede keus' ben. Ik denk dat ik mijzelf daar toch te goed voor voel. Misschien dat ik mijzelf voor de gek heb gehouden door te denken dat ze 'misschien wel voor mij kiest'. Maar zoals eerder gezegd: ze heeft nu alle lusten, geen lasten. Waarom zou ze dat opgeven?