Relaties
alle pijlers
Hoe hier mee omgaan?
zondag 11 augustus 2019 10:21
Omdat ik zelf niet meer weet hoe hier verder mee om te gaan hoop ik hier adviezen of een andere kijk op alles te krijgen. Zelf kom ik er niet meer uit. Ik heb een zus die jaren geleden is gescheiden. Was een nare scheiding en ik snap best dat zoiets er behoorlijk inhakt en iets met je persoonlijkheid doet. Maar je moet verder en je in je ellende blijven wentelen brengt je niets. Zus had toendertijd 2 banen en kon zich financieel goed redden. Ook door alimentatie en toeslagen. Ze raakte 1 baan kwijt maar door toeslagen had ze het nog steeds financieel goed voor elkaar zodat ze niet op zoek ging naar een andere baan. Ondertussen is alimentatie en bepaalde toeslagen gestopt en zit ze op bijstandsnivo. Geen vetpot maar ik zie het wel min of meer als gevolg van haar eigen handelen. Ze heeft geen vrienden of kennissen, doet ook geen enkele moeite nieuwe contacten aan te gaan, alles moet vanuit anderen komen zelf onderneemt ze niets. Niets deugt, ze heeft op alles en iedereen commentaar. Heeft het idee dat de hele wereld tegen haar is en het allemaal aan anderen ligt, zelf speelt ze hier geen enkele rol in. Iets samen ondernemen bv dagje uit loopt altijd op drama uit. Tijdstip past haar nooit, overal te lang wachten, te duur te koud te warm etc. Ondertussen ben ik er wel klaar mee, ik wil niet alles meer door haar laten verpesten en probeer haar zoveel mogelijk te ontlopen. Ik trek al haar negativiteit niet meer. Dat dit voor onze ouders niet zo makkelijk is begrijp ik ook maar ondertussen zie ik wel dat zij er aan onder doorgaan. Ze drijft het hele gezin uit elkaar. Na weer eens een hele bak negativiteit heb ik voorzichtig geopperd of het misschien niet verstandig was eens naar de huisarts te gaan. Daar haar problemen voor te leggen en te kijken naar oplossingen. Ze gaf toen zelf aan wel al aan een depressie te hebben gedacht maar hiervoor niet naar de huisarts te gaan omdat ze geen antidepressiva wil omdat je daar volgens haar zelfmoordneigingen van krijgt. Duidelijk is nu wel dat er vanuit haar geen enkele verandering in de zaak gaat komen. Ouders gaan er aan kapot en zelf zou ik ook liever een goed contact hebben met haar dan zoals nu is. Ik weet niet meer wat ik nog kan doen anders dan haar maar negeren maar we blijven elkaar bij de ouders wel tegenkomen en ook voor hen vind ik de situatie meer dan triest. Het doet me pijn te zien hoe zij onder dit alles lijden.
zondag 11 augustus 2019 11:10
Ik weet uit bittere ervaring dat je mensen niet kan helpen als ze dat niet willen/kunnen/aan toe zijn. Je kunt haar niet dwingen.
Wat je wel kan doen,is een liefdevolle aanwezigheid bieden. Laten weten dat je er voor haar zal zijn als ze dat nodig heeft. Ook al neemt ze dat nu nog niet aan. Laat de deur open.
Je lijkt nu vooral gefrustreerd door haar gedrag. Snap ik, maar dat gaat je nergens brengen. Ze zal het aanvoelen en dat verbetert de relatie natuurlijk niet.
Rot voor je ouders? Ja. Ligt het in jouw macht om te verhelpen? Nee. Laat dat wat meer los. Je ouders hebben er niets aan als jij plaatsvervangend verdriet namens hen voelt. Zij dragen wat van hun is, en jij het jouwe.
Sterkte, het is moeilijk. Maar accepteer dat het bij haar ligt.
Wat je wel kan doen,is een liefdevolle aanwezigheid bieden. Laten weten dat je er voor haar zal zijn als ze dat nodig heeft. Ook al neemt ze dat nu nog niet aan. Laat de deur open.
Je lijkt nu vooral gefrustreerd door haar gedrag. Snap ik, maar dat gaat je nergens brengen. Ze zal het aanvoelen en dat verbetert de relatie natuurlijk niet.
Rot voor je ouders? Ja. Ligt het in jouw macht om te verhelpen? Nee. Laat dat wat meer los. Je ouders hebben er niets aan als jij plaatsvervangend verdriet namens hen voelt. Zij dragen wat van hun is, en jij het jouwe.
Sterkte, het is moeilijk. Maar accepteer dat het bij haar ligt.
zondag 11 augustus 2019 11:23
Je kunt ook het idee loslaten dat zij gelukkig 'moet' zijn. De enige reden dat jullie er last van hebben is omdat jullie over haar oordelen. Jullie veroordelen haar leven en houding. Dat voelt zij en daar reageert zij op. Een gebrek aan geld en een moeilijk karakter is niet perse een aandoening. Noch op te lossen met pillen. Ik vind het nogal wat dat jullie uitgerekend haar verantwoordelijk maken voor het geluk van jullie hele familie.
Je kunt ook accepteren dat zij weinig geld heeft en een wat somber karakter.
We zijn niet allemaal hetzelfde.
Je kunt ook accepteren dat zij weinig geld heeft en een wat somber karakter.
We zijn niet allemaal hetzelfde.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 11 augustus 2019 11:27
Toch aanraden om naar huisarts te gaan. Als ze zelf geen medicatie ervoor wil nemen dan zal de huisarts dit haar niet kunnen verplichten. En tegenwoordig zijn ze niet meer zo snel met voorschrijven van antidepressiva, in de meeste huisartsenpraktijken heb je een POH-GGZ die door gesprekken ook al veel kan bereiken. De POH-GGZ valt onder de huisartsenzorg dus wordt volledig vergoed door de zorgverzekering.
zondag 11 augustus 2019 11:44
Wij maken haar niet verantwoordelijk voor het geluk van de hele familie. Maar als elk feestje of etentje of wat dan ook opgesierd wordt door commentaar op alles gaat de aardigheid er snel af. Beschuldigd worden van dingen die je nooit hebt gezegd of gedaan, alles en iedereen overal de schuld van geven maar zelf nergens verantwoordelijkheid voor nemen, dit gedrag is al jaren aan de gang. Zij "moet" van ons niet gelukkig zijn. Als ze het niet is ook prima, maar verpest niet dan ook alles voor een ander. En veroordelen doe ik ook niet. Als zij niet wil werken prima. Maar dan heb je je te redden van bijstandsnivo. Heb je dan recht om zielig te doen omdat jij dingen niet kunt die anderen zich wel kunnen veroorloven omdat ze wel werken? Iedereen maakt eigen keuzes maar accepteer dan ook de gevolgen die deze keuzes met zich mee brengen en geef niet andere daar de schuld van.viva-amber schreef: ↑11-08-2019 11:23Je kunt ook het idee loslaten dat zij gelukkig 'moet' zijn. De enige reden dat jullie er last van hebben is omdat jullie over haar oordelen. Jullie veroordelen haar leven en houding. Dat voelt zij en daar reageert zij op. Een gebrek aan geld en een moeilijk karakter is niet perse een aandoening. Noch op te lossen met pillen. Ik vind het nogal wat dat jullie uitgerekend haar verantwoordelijk maken voor het geluk van jullie hele familie.
Je kunt ook accepteren dat zij weinig geld heeft en een wat somber karakter.
We zijn niet allemaal hetzelfde.
yellowpino wijzigde dit bericht op 11-08-2019 11:48
14.23% gewijzigd
zondag 11 augustus 2019 11:45
zondag 11 augustus 2019 11:54
Klinkt wel als iemand die zelf niet meer weet hoe ze uit deze situatie moet komen.
Iemand met depressieve klachten kan dit gedrag ook vertonen.
Ik zou haar aanraden om een keer een afspraak bij een huisarts te maken.
Erken dat ze nu geen leuk leven heeft (geen verwijt maken dat dit haar eigen schuld is!). Dat het best allemaal zwaar is. Een huisarts kan beoordelen of dat er lichamelijk problemen zijn die kunnen bijdragen aan haar klachten. Of dat ze psychologische ondersteuning nodig heeft.
Iemand met depressieve klachten kan dit gedrag ook vertonen.
Ik zou haar aanraden om een keer een afspraak bij een huisarts te maken.
Erken dat ze nu geen leuk leven heeft (geen verwijt maken dat dit haar eigen schuld is!). Dat het best allemaal zwaar is. Een huisarts kan beoordelen of dat er lichamelijk problemen zijn die kunnen bijdragen aan haar klachten. Of dat ze psychologische ondersteuning nodig heeft.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
zondag 11 augustus 2019 12:00
Verwijten over haar situatie heb ik haar nog nooit gemaakt. Ik zeg het hier om aan te geven dat het niet, zoals zij het zelf ziet, allemaal wordt aangedaan door anderen. Ik begrijp ook dat ze hier zelf niet gaat uitkomen, maar naar de huisarts wil ze dus ook niet. Dus dan blijft de situatie zoals het is en is mijn vraag voornamelijk hoe ga ik hier mee om. We blijven elkaar bij familiegelegenheden tegen komen maar ik wil niet meer steeds met haar negativiteit geconfronteerd worden.
zondag 11 augustus 2019 13:15
yellowpino schreef: ↑11-08-2019 12:00Verwijten over haar situatie heb ik haar nog nooit gemaakt. Ik zeg het hier om aan te geven dat het niet, zoals zij het zelf ziet, allemaal wordt aangedaan door anderen. Ik begrijp ook dat ze hier zelf niet gaat uitkomen, maar naar de huisarts wil ze dus ook niet. Dus dan blijft de situatie zoals het is en is mijn vraag voornamelijk hoe ga ik hier mee om. We blijven elkaar bij familiegelegenheden tegen komen maar ik wil niet meer steeds met haar negativiteit geconfronteerd worden.
Door haar negatieve gedrag te negeren. Geen aandacht aan te besteden. Op het moment dat ze iets positief zegt of doet, daar aandacht geven en belonen. Afkappen.
Gaat ze klagen; ik begrijp dat je het moeilijk hebt, dat je dit niet leuk vind, maar klagen tegen mij is zinloos. Ik kan er niets mee. En dan over iets anders gaan praten. Geef aan geen platform.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
zondag 11 augustus 2019 13:27
Als zij het voor jou verpest dan is dat omdat jij dat toelaat. Bij mij gaat zo'n klaagzang het ene oor in en het andere uit. Ik vermijd zo'n mensen (energiezuigers) ook. Je kan niets meer doen dan goede raad geven, doen ze daar niets mee dan is dat hun eigen keuze. Je zus is een volwassen vrouw die geen hulp wil. Laat los.
zondag 11 augustus 2019 17:11
verwijten misschien niet, veroordelen wel degelijkyellowpino schreef: ↑11-08-2019 12:00Verwijten over haar situatie heb ik haar nog nooit gemaakt. Ik zeg het hier om aan te geven dat het niet, zoals zij het zelf ziet, allemaal wordt aangedaan door anderen. Ik begrijp ook dat ze hier zelf niet gaat uitkomen, maar naar de huisarts wil ze dus ook niet. Dus dan blijft de situatie zoals het is en is mijn vraag voornamelijk hoe ga ik hier mee om. We blijven elkaar bij familiegelegenheden tegen komen maar ik wil niet meer steeds met haar negativiteit geconfronteerd worden.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zondag 11 augustus 2019 18:08
maandag 12 augustus 2019 23:14
Niet meer de ruimte geven om de sfeer te bepalen. Als ze klaar is met haar verhaal gewoon geen reactie geven en een ander gesprek inzetten met je ouders. Op elke reactie volgt een tegenreactie dus verbaal los je niets op en op deze manier laat je duidelijk merken dat je geen interesse hebt. Je kan wel interesse tonen als ze iets wezenlijks doet of heeft gedaan. Het klinkt een beetje als iemand conditioneren maar het werkt vaak erg goed bij mensen die veel in herhaling vallen (negatief,negatief,negatief). Haar gedrag zal eerst erger worden voor het beter wordt, ze lijkt me het type dat ook het gewend is het hoogste woord te voeren)
