Relaties
alle pijlers
Weekendrelatie/LATrelatie, ervaringen?
woensdag 11 september 2019 22:58
Mijn vriend en ik zijn ruim een jaar samen. Vanwege de afstand (klein uur rijden), werk en mijn 4 kinderen zien we elkaar eigenlijk alleen in het weekend. Hoewel we dagelijks telefonisch contact hebben, vind ik het steeds lastiger elkaar door de week vrijwel niet te zien. Ik rijd af en toe op een doordeweekse avond naar hem toe als mijn kinderen bij hun vader zijn, andersom is het door zijn werk een stuk lastiger.
Nog los van het missen van lichamelijk contact, elkaar in de ogen kunnen kijken tijdens een gesprek, iemand die je een knuffel geeft na een lange, pittige dag, vind ik het moeilijk dat er soms gespreksonderwerpen zijn die zich eigenlijk niet lenen om telefonisch te bespreken maar die tegen de tijd dat het weekend is, minder relevant geworden zijn of de sfeer/setting er niet naar is om het daar over te hebben.
Van samenwonen op korte termijn is absoluut nog geen sprake, hoewel vriend en ik het er uiteraard weleens over hebben en hij niets liever zou willen in de loop van volgend jaar. Ik kom uit een relatie van bijna 20 jaar, hij was voor mij enkele jaren vrijgezel en heeft nooit eerder samengewoond. Vanwege mijn kinderen en de (te) rooskleurige voorstelling die mijn vriend daarvan heeft, schuif ik die stap op de lange(re) baan.
Hoe ervaren anderen het hebben van een relatie waarbij je elkaar maar weinig ziet? Tegen welke minpunten lopen jullie aan en hoe gaan jullie daar mee om?
Nog los van het missen van lichamelijk contact, elkaar in de ogen kunnen kijken tijdens een gesprek, iemand die je een knuffel geeft na een lange, pittige dag, vind ik het moeilijk dat er soms gespreksonderwerpen zijn die zich eigenlijk niet lenen om telefonisch te bespreken maar die tegen de tijd dat het weekend is, minder relevant geworden zijn of de sfeer/setting er niet naar is om het daar over te hebben.
Van samenwonen op korte termijn is absoluut nog geen sprake, hoewel vriend en ik het er uiteraard weleens over hebben en hij niets liever zou willen in de loop van volgend jaar. Ik kom uit een relatie van bijna 20 jaar, hij was voor mij enkele jaren vrijgezel en heeft nooit eerder samengewoond. Vanwege mijn kinderen en de (te) rooskleurige voorstelling die mijn vriend daarvan heeft, schuif ik die stap op de lange(re) baan.
Hoe ervaren anderen het hebben van een relatie waarbij je elkaar maar weinig ziet? Tegen welke minpunten lopen jullie aan en hoe gaan jullie daar mee om?
woensdag 11 september 2019 23:10
Ik woon nu tijdelijk samen met mijn vriend maar wij zagen elkaar ook een aantal jaren alleen in het weekend en soms als 1 van ons andere plannen had helemaal niet. Ik zag eigenlijk geen minpunten. Het weekend heeft toch 2 dagen? Ik vind dat niet weinig hoor, zeker niet als je druk bent met werk, kinderen, vrienden etc.
woensdag 11 september 2019 23:14
woensdag 11 september 2019 23:21
Ik heb dat ook jaren gehad. Ik vond het heerlijk, maar ik ben dan ook geen type om samen te wonen. Precies de voorbeelden die je noemt; ik vond het juist fijn dat dingen die doordeweeks speelden tegen de tijd dat het weekend was alweer oud nieuws waren. Ik hoef niet zo nodig mijn ei kwijt na een pittige dag. Ik was blij dat ik dan geen moeilijke gesprekken over zulke dingen had hoeven voeren als het een paar dagen later al niet meer belangrijk is.
Maar goed, de meeste mensen willen dus inderdaad samenwonen, en daar liep het bij mij dan dus uiteindelijk ook op stuk. Ik heb overigens geen kinderen.
Maar goed, de meeste mensen willen dus inderdaad samenwonen, en daar liep het bij mij dan dus uiteindelijk ook op stuk. Ik heb overigens geen kinderen.
woensdag 11 september 2019 23:23
Ik Ben ook ongeveer een jaar samen en heb ook een lat relatie. We hebben allebei kinderen. Wij zien samenwonen niet zitten.
De ene keer zien we elkaar een week niet en dan weer 4 dagen achter elkaar. T is net hoe t uitkomt. We proberen wel om t weekend dat we geen kids hebben helemaal voor ons 2 te plannen.
En hoe t bevalt? Sja ik zou niet meer willen samenwonen. Dat hele gedoe van samen financiën en samen huis houden enzo dat zie ik gewoon niet meer zitten. Plus zoveel kids en allebei onze eigen opvoeding...
Iedereen ziet samenwonen als rooskleurig maar vaak gaat de relatie achteruit ban samenwonen, minder sex, elkaar gewoon gaan vinden etc.
Maar tuurlijk mis ik m ook vaak. Dat is denk ik part of the deal. Doordat ik hem mis hebben we t leuker samen. Soms zou ik wel meer tijd samen willen hebben maar t is niet anders. Ik kan trouwens ook prima een lastig telefoongesprek voeren over de telefoon hoor. Soms zelfs beter omdat je elkaar dan niet hoeft aan te kijken en t makkelijker is om dingen te bespreken. Mijn vriend vind gevoelens uiten in het echt soms moeilijk maar over de telefoon geeft ie me wel afscheidkusjes en zegt love you en zo kunnen we dan zelfs dingen makkelijker bespreken.
Dus ik zou mijn zegeningen tellen en genieten van je tijd met je kids en je vrije tijd met hem. Lat relatie heeft ook voordelen... je eigen ding kunnen doen, geen vieze sokken die overal slingeren, geen ruzie over t huishouden, niet iemand die continu aanwezig is als je vriendinnen op bezoek komen...
Ik wil niet anders meer.
De ene keer zien we elkaar een week niet en dan weer 4 dagen achter elkaar. T is net hoe t uitkomt. We proberen wel om t weekend dat we geen kids hebben helemaal voor ons 2 te plannen.
En hoe t bevalt? Sja ik zou niet meer willen samenwonen. Dat hele gedoe van samen financiën en samen huis houden enzo dat zie ik gewoon niet meer zitten. Plus zoveel kids en allebei onze eigen opvoeding...
Iedereen ziet samenwonen als rooskleurig maar vaak gaat de relatie achteruit ban samenwonen, minder sex, elkaar gewoon gaan vinden etc.
Maar tuurlijk mis ik m ook vaak. Dat is denk ik part of the deal. Doordat ik hem mis hebben we t leuker samen. Soms zou ik wel meer tijd samen willen hebben maar t is niet anders. Ik kan trouwens ook prima een lastig telefoongesprek voeren over de telefoon hoor. Soms zelfs beter omdat je elkaar dan niet hoeft aan te kijken en t makkelijker is om dingen te bespreken. Mijn vriend vind gevoelens uiten in het echt soms moeilijk maar over de telefoon geeft ie me wel afscheidkusjes en zegt love you en zo kunnen we dan zelfs dingen makkelijker bespreken.
Dus ik zou mijn zegeningen tellen en genieten van je tijd met je kids en je vrije tijd met hem. Lat relatie heeft ook voordelen... je eigen ding kunnen doen, geen vieze sokken die overal slingeren, geen ruzie over t huishouden, niet iemand die continu aanwezig is als je vriendinnen op bezoek komen...
Ik wil niet anders meer.
woensdag 11 september 2019 23:33
Ik ben ook weer op zoek naar een eigen huis hoor. Niet omdat het samenwonen niet goed gaat, dat gaat prima, maar er is ook wel wat voor te zeggen om elkaar niet elke dag te zien.
Wat ik juist leuk vond aan niet samenwonen is dat het dan extra leuk is om elkaar te zien. Hoe vaak heb je een gespreksonderwerp wat beter niet telefonisch kan?
Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn maar om eerlijk te zijn zou ik wachten tot ze uit huis zijn voordat je gaat samenwonen. Iemand die geen kinderen heeft en dan in een huis met 4 terecht komt... ik weet het niet.
Zelf ben ik ook een keer gaan samenwonen met een man die al 2 kinderen had. Ze waren 12 en 15 destijds. Ik dacht ook dat het wel prima zou zijn maar nee... het was snel duidelijk dat ik daar ook nooit aan zou kunnen wennen.
Maar goed, aan mij heb je ook geen goeie want ik snap dat hele samenwonen ook niet zo geloof ik.
Wat ik juist leuk vond aan niet samenwonen is dat het dan extra leuk is om elkaar te zien. Hoe vaak heb je een gespreksonderwerp wat beter niet telefonisch kan?
Ik weet niet hoe oud je kinderen zijn maar om eerlijk te zijn zou ik wachten tot ze uit huis zijn voordat je gaat samenwonen. Iemand die geen kinderen heeft en dan in een huis met 4 terecht komt... ik weet het niet.
Zelf ben ik ook een keer gaan samenwonen met een man die al 2 kinderen had. Ze waren 12 en 15 destijds. Ik dacht ook dat het wel prima zou zijn maar nee... het was snel duidelijk dat ik daar ook nooit aan zou kunnen wennen.
Maar goed, aan mij heb je ook geen goeie want ik snap dat hele samenwonen ook niet zo geloof ik.
woensdag 11 september 2019 23:34
Hier ook een LAT. Ik heb vijf kinderen waarvan nog vier thuiswonend. Hoewel de achttienjarige niet al te lang meer thuis blijft. Maar dan duurt het zeker nog tien jaar voor bij beide de jongste zover zijn dat ze de deur uit kunnen want ook hij heeft drie kinderen. Hij heeft ze overigens altijd. Ze gaan maar weinig naar hun moeder. Ik ben dan in de week dat mijn kinderen bij hun vader zijn bij hem, al zoek ik wel vaker ook weer mijn eigen plekje op om wat rust te krijgen.
Eens in de gemiddeld drie weken zijn we met ons allen een weekend in mijn huis (dat kan eens in een maand zijn en zo weer om het weekend, ook afhankelijk van mijn vriends werk).
Soms zien we elkaar dus een week niet, soms heel veel. Dat is zoals het is. Ik vond het in het begin lastiger dan nu. Het went wel.
En je houdt zo nog lekker verlangen over hè
Eens in de gemiddeld drie weken zijn we met ons allen een weekend in mijn huis (dat kan eens in een maand zijn en zo weer om het weekend, ook afhankelijk van mijn vriends werk).
Soms zien we elkaar dus een week niet, soms heel veel. Dat is zoals het is. Ik vond het in het begin lastiger dan nu. Het went wel.
En je houdt zo nog lekker verlangen over hè
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
woensdag 11 september 2019 23:36
Wij zijn ook een jaar onderweg en kunnen elkaar vanwege allerlei omstandigheden (werk, kinderen, vrij grote afstand en lastige exen) erg weinig zien. We hebben beiden een relatie van ca 20 jaar gehad en nu sinds een jaar bij elkaar en lopen heel erg tegen dezelfde dingen aan. We bellen veel en lang, maar merken dat dat niet het fysieke contact en aanwezigheid meer kan vervangen.
Bij ons zit het er niet in dat we binnen nu en enkele jaren kunnen gaan samenwonen en daar hebben we ons bij “neergelegd”.
De minpunten die wij zien is dat het erg lastig is om iets samen op te bouwen, en dat je je leven niet echt deelt met elkaar.
Omdat wij elkaar zo weinig zien houden wij vooral de tijd die wij hebben voor ons samen.
Vrienden en vriendinnen hebben (nog) geen plaats in onze relatie. Dit is iets wat ik best wel een beetje begin te missen, maar realiseer me ook dat ik de tijd die ik met hem heb graag met hem wil doorbrengen en daar niemand anders bij wil hebben.
Als pluspunt zie ik dat ik mijn eigen huis niet op hoef te geven. Dat ik mn eigen omgeving hou en dat ik niet meer helemaal opnieuw hoef te beginnen zoals ik na mijn scheiding heb gedaan.
We proberen er steeds over te blij en praten, steeds te benoemen dat het niet optimaal is zoals de situatie nu is maar dat het niet anders kan. Maar de frustraties die het oplevert worden wel steeds groter.
We proberen nu wel om de paar maanden een dag of 4 weg te gaan samen zodat we even rustig de tijd hebben voor elkaar, maar of dat houdbaar is op de lange termijn weten we allebei niet.
Groot pluspunt is dat ik nog steeds heel veel met mn vriendinnen kan doen, en dat de dagen dat mijn kinderen er zijn ik er ook echt voor hun ben...
Bij ons zit het er niet in dat we binnen nu en enkele jaren kunnen gaan samenwonen en daar hebben we ons bij “neergelegd”.
De minpunten die wij zien is dat het erg lastig is om iets samen op te bouwen, en dat je je leven niet echt deelt met elkaar.
Omdat wij elkaar zo weinig zien houden wij vooral de tijd die wij hebben voor ons samen.
Vrienden en vriendinnen hebben (nog) geen plaats in onze relatie. Dit is iets wat ik best wel een beetje begin te missen, maar realiseer me ook dat ik de tijd die ik met hem heb graag met hem wil doorbrengen en daar niemand anders bij wil hebben.
Als pluspunt zie ik dat ik mijn eigen huis niet op hoef te geven. Dat ik mn eigen omgeving hou en dat ik niet meer helemaal opnieuw hoef te beginnen zoals ik na mijn scheiding heb gedaan.
We proberen er steeds over te blij en praten, steeds te benoemen dat het niet optimaal is zoals de situatie nu is maar dat het niet anders kan. Maar de frustraties die het oplevert worden wel steeds groter.
We proberen nu wel om de paar maanden een dag of 4 weg te gaan samen zodat we even rustig de tijd hebben voor elkaar, maar of dat houdbaar is op de lange termijn weten we allebei niet.
Groot pluspunt is dat ik nog steeds heel veel met mn vriendinnen kan doen, en dat de dagen dat mijn kinderen er zijn ik er ook echt voor hun ben...
woensdag 11 september 2019 23:42
Speculoos, als ik jouw antwoord lees denk ik dat ik gewoon heel anders in een relatie sta. Vriend en ik belden eigenlijk ook nooit doordeweeks. En dingen samen opbouwen... zoals wat dan? En hoezo kun je je leven niet delen als je niet samenwoont? En 'moet' dat uberhaupt om een 'volwaardige' relatie te hebben?
woensdag 11 september 2019 23:44
Vanaf het prille begin van onze relatie heb ik gezegd dat ik mijn kinderen niet weghaal uit hun vertrouwde omgeving. Dat begreep hij volledig (hij wist dat ik kinderen had, we kennen elkaar al heel lang) en we waren beide van mening dat wanneer hij het niet zag zitten ooit definitief deze kant op te komen, de relatie geen kans van slagen had. Met alle bagage die ik heb, heeft hij vol overtuiging voor mij én mijn kinderen gekozen.
Natuurlijk maak ik me soms zorgen over hoe het ooit moet als hij als niet-vader dagelijks in ons gezin meedraait, daar praten we ook over. Want af en toe de kinderen meemaken als hij het weekend bij mij is en de kinderen er ook zijn, is heel wat anders dan het dagelijks leven met vier opgroeiende, aandacht-vragende kinderen. Kinderen waar hij gelukkig een heel goede maar geen biologische band mee heeft maar waar je als 'buitenstaander' naar mijn idee altijd minder van zou kunnen hebben dan van eigen kinderen.
Mijn vriend maakt dus regelmatig mee dat de kinderen er zijn, en vindt dat vooral ook heel erg leuk. Hij is gek op hen, af en toe ben ík degene die om zijn aandacht moet vragen omdat hij volledig opgaat in de kinderen. Afgelopen zomervakantie is hij ook een deel van de vakantie van mij en de kinderen bij ons geweest. Maar af en toe 'voor de leuk' is zo anders dan een gezin draaiend houden.
Ik ben het de helft van m'n leven gewend met een partner in huis te wonen, en ook om de zorg voor de kinderen te delen. Juist om te ervaren hoe het is om ooit samen te wonen, heb ik al eens voorgesteld om over een tijdje eens een aantal keren een week proef te draaien, dan kan hij ervaren hoe het is/gaat zijn. En kan hij ook ondervinden hoe het is om dagelijks de afstand vanaf hier naar zijn werk te overbruggen. Ik denk dat het hem best tegen gaat vallen.
Sinds mijn ex hier niet meer woont, geniet ik juist ook erg van mijn tijd alleen. De avonden zijn voor mezelf als de kinderen naar bed zijn (basisschoolleeftijd en begin middelbare) en ik kan doen en laten wat ik wil. Ik run mijn huishouden op mijn manier (ben zeer perfectionistisch) en stoor me niet langer aan rondslingerende spullen van een partner of afspraken met betrekking tot het huishouden die niet worden nagekomen. Hopelijk vinden mijn vriend en ik een middenweg, kunnen we ervoor zorgen dat we elkaar iets vaker zien en is samenwonen iets voor de (verre) toekomst.
Natuurlijk maak ik me soms zorgen over hoe het ooit moet als hij als niet-vader dagelijks in ons gezin meedraait, daar praten we ook over. Want af en toe de kinderen meemaken als hij het weekend bij mij is en de kinderen er ook zijn, is heel wat anders dan het dagelijks leven met vier opgroeiende, aandacht-vragende kinderen. Kinderen waar hij gelukkig een heel goede maar geen biologische band mee heeft maar waar je als 'buitenstaander' naar mijn idee altijd minder van zou kunnen hebben dan van eigen kinderen.
Mijn vriend maakt dus regelmatig mee dat de kinderen er zijn, en vindt dat vooral ook heel erg leuk. Hij is gek op hen, af en toe ben ík degene die om zijn aandacht moet vragen omdat hij volledig opgaat in de kinderen. Afgelopen zomervakantie is hij ook een deel van de vakantie van mij en de kinderen bij ons geweest. Maar af en toe 'voor de leuk' is zo anders dan een gezin draaiend houden.
Ik ben het de helft van m'n leven gewend met een partner in huis te wonen, en ook om de zorg voor de kinderen te delen. Juist om te ervaren hoe het is om ooit samen te wonen, heb ik al eens voorgesteld om over een tijdje eens een aantal keren een week proef te draaien, dan kan hij ervaren hoe het is/gaat zijn. En kan hij ook ondervinden hoe het is om dagelijks de afstand vanaf hier naar zijn werk te overbruggen. Ik denk dat het hem best tegen gaat vallen.
Sinds mijn ex hier niet meer woont, geniet ik juist ook erg van mijn tijd alleen. De avonden zijn voor mezelf als de kinderen naar bed zijn (basisschoolleeftijd en begin middelbare) en ik kan doen en laten wat ik wil. Ik run mijn huishouden op mijn manier (ben zeer perfectionistisch) en stoor me niet langer aan rondslingerende spullen van een partner of afspraken met betrekking tot het huishouden die niet worden nagekomen. Hopelijk vinden mijn vriend en ik een middenweg, kunnen we ervoor zorgen dat we elkaar iets vaker zien en is samenwonen iets voor de (verre) toekomst.
woensdag 11 september 2019 23:46
Ik heb ook een LAT relatie met grotere afstand en aan beide kanten kinderen en moeilijke exen, we zien elkaar om de week meerdere dagen. Mijn vriend heeft er meer moeite mee dan ik, eerlijk gezegd. Ik heb er wel vrede mee, en vind het ook wel lekker, een paar avonden voor mezelf. Soms is het zeker lastig, en we bellen ook veel, maar over het algemeen ben ik wel tevreden. Ik denk niet dat wij op korte termijn gaan samenwonen, ten minste, zo lang mijn kinderen thuis wonen heb ik niet die intentie. Sorry, je hebt er niets aan misschien om dit te horen.
woensdag 11 september 2019 23:58
Het lijkt mij dat er aan een LAT relatie in jouw situatie veel meer voordelen dan nadelen zit. Het idee alleen al dat hij met vier kinderen, een huishouden, een hypotheek/huur samen, boodschappen verdeling etc etc komt te zitten, moet hem toch tegenhouden?
Het is bijna gedoemd om...... of misschien ben ik te negatief?
Kortom, Ik denk dat het helemaal niet verkeerd is dat jullie latten. Je bewaart het fijnste voor het weekend en de rompslomp vh gezin voor degene die er verantwoordelijk voor is.
Ik denk dat je het samenwonen verschrikkelijk romantiseert, terwijl dat in jullie situatie helemaal niet zo hoeft te zijn....
Het is bijna gedoemd om...... of misschien ben ik te negatief?
Kortom, Ik denk dat het helemaal niet verkeerd is dat jullie latten. Je bewaart het fijnste voor het weekend en de rompslomp vh gezin voor degene die er verantwoordelijk voor is.
Ik denk dat je het samenwonen verschrikkelijk romantiseert, terwijl dat in jullie situatie helemaal niet zo hoeft te zijn....
woensdag 11 september 2019 23:59
@citronella
Ik heb juíst veel aan je post! Tussen de regels door valt waarschijnlijk wel te lezen dat ik terughoudend ben met plannen om met een nieuwe partner te gaan samenwonen. Ik ben juist best trots op mezelf en de kinderen dat we het samen prima rooien en redden met elkaar. En de tijd die ik nu echt voor mezelf heb, is heel fijn.
Met mijn vriend ooit gaan samenwonen is nu van een heel andere orde dan toen ik destijds met mijn ex-man ging samenwonen. Toen waren we jong, waren er nog geen kinderen, samenwonen was een logische volgende stap. Maar nu, juist vanwege de kinderen en mijn ‘herwonnen’ vrijheid, is het een veel grotere stap lijkt het. Een stap waar ik nu écht niet klaar voor ben.
Ik heb juíst veel aan je post! Tussen de regels door valt waarschijnlijk wel te lezen dat ik terughoudend ben met plannen om met een nieuwe partner te gaan samenwonen. Ik ben juist best trots op mezelf en de kinderen dat we het samen prima rooien en redden met elkaar. En de tijd die ik nu echt voor mezelf heb, is heel fijn.
Met mijn vriend ooit gaan samenwonen is nu van een heel andere orde dan toen ik destijds met mijn ex-man ging samenwonen. Toen waren we jong, waren er nog geen kinderen, samenwonen was een logische volgende stap. Maar nu, juist vanwege de kinderen en mijn ‘herwonnen’ vrijheid, is het een veel grotere stap lijkt het. Een stap waar ik nu écht niet klaar voor ben.
donderdag 12 september 2019 00:02
donderdag 12 september 2019 00:13
oh zo had ik het niet gelezen, excuus, maar fijn om te horen dat je het prima rooit met de kinderen en dat je geniet van je herwonnen vrijheid.ExploreTheWorld schreef: ↑11-09-2019 23:59@citronella
Ik heb juíst veel aan je post! Tussen de regels door valt waarschijnlijk wel te lezen dat ik terughoudend ben met plannen om met een nieuwe partner te gaan samenwonen. Ik ben juist best trots op mezelf en de kinderen dat we het samen prima rooien en redden met elkaar. En de tijd die ik nu echt voor mezelf heb, is heel fijn.
Met mijn vriend ooit gaan samenwonen is nu van een heel andere orde dan toen ik destijds met mijn ex-man ging samenwonen. Toen waren we jong, waren er nog geen kinderen, samenwonen was een logische volgende stap. Maar nu, juist vanwege de kinderen en mijn ‘herwonnen’ vrijheid, is het een veel grotere stap lijkt het. Een stap waar ik nu écht niet klaar voor ben.
ik ben er zelf niet alleen terughoudend in maar gewoon stellig, gaat niet gebeuren, ik haal mijn kinderen niet weg uit hun omgeving en geef mijn baan en huis niet op, en ik wil eerlijk gezegd ook niet dat hij dat doet, en vind het daarnaast superfijn om tijd met hem door te brengen maar ook superfijn om wat tijd te hebben voor mezelf. Op deze manier verlies ik mezelf niet zo snel, wat vroeger nog wel eens gebeurde, in relaties. .
donderdag 12 september 2019 07:27
Maar het klinkt alsof het juist heel goed gaat. Nieuwe partner en kinderen vinden elkaar leuk, hij gaat mee op vakantie. Wat is dan de bonus voor samenwonen? Hij kan dan toch ook gewoon doordeweeks een nachtje, twee nachten, weet ik veel, blijven slapen en dan doorstomen naar zijn werk. Je kunt het toch gewoon uitbreiden zonder dat je gelijk hoeft te gaan samenwonen?
Nu ben ik een echte latter, ik vind het heerlijk om mijn leven niet op dagelijkse basis te hoeven delen. Naar elkaar uit te kijken. Echt tijd voor elkaar maken áls je elkaar dan ziet.
Nu ben ik een echte latter, ik vind het heerlijk om mijn leven niet op dagelijkse basis te hoeven delen. Naar elkaar uit te kijken. Echt tijd voor elkaar maken áls je elkaar dan ziet.
donderdag 12 september 2019 07:36
Dat laatste is inderdaad mijn belangrijkste vraag! Wat wil ik zelf en wat zie ik als “hoe het hoort”!Lady_Day schreef: ↑11-09-2019 23:42Speculoos, als ik jouw antwoord lees denk ik dat ik gewoon heel anders in een relatie sta. Vriend en ik belden eigenlijk ook nooit doordeweeks. En dingen samen opbouwen... zoals wat dan? En hoezo kun je je leven niet delen als je niet samenwoont? En 'moet' dat uberhaupt om een 'volwaardige' relatie te hebben?
donderdag 12 september 2019 07:48
Hier ook een lat relatie. 2 jaar bijna. Heb zelf 2 kinderen, vriend geen kinderen. We wonen op 20 minuten rijden van elkaar vandaan.
Zien elkaar vaak alleen in het weekend en soms doordeweeks een nachtje. In de vakantie waren we vaak bij elkaar, maar met de kinderen erbij is het toch net eventjes anders allemaal.
We willen beide niet samenwonen, in eerste instantie omdat we krap aan 2 jaar samen zijn en sowieso omdat ik pubers in huis heb wil ik het niet. Nu kan ik ook even lekker alleen met m samen zijn, de kinderen blijven dan een nachtje alleen. Ieder een eigen plekje heeft zeker voordeel
We willen wel ooit samen gaan wonen, maar we hebben heel duidelijk voor ogen dat dat nog zeker een paar jaar duurt.
Ik vind het vooral lastig met wat al eerder is gezegd, moeilijke dagen, menings verschillen, dat soort dingen. Via de telefoon is het anders en tegen de tijd dat je elkaar weer ziet is het moment weer compleet anders.
Zien elkaar vaak alleen in het weekend en soms doordeweeks een nachtje. In de vakantie waren we vaak bij elkaar, maar met de kinderen erbij is het toch net eventjes anders allemaal.
We willen beide niet samenwonen, in eerste instantie omdat we krap aan 2 jaar samen zijn en sowieso omdat ik pubers in huis heb wil ik het niet. Nu kan ik ook even lekker alleen met m samen zijn, de kinderen blijven dan een nachtje alleen. Ieder een eigen plekje heeft zeker voordeel
We willen wel ooit samen gaan wonen, maar we hebben heel duidelijk voor ogen dat dat nog zeker een paar jaar duurt.
Ik vind het vooral lastig met wat al eerder is gezegd, moeilijke dagen, menings verschillen, dat soort dingen. Via de telefoon is het anders en tegen de tijd dat je elkaar weer ziet is het moment weer compleet anders.
donderdag 12 september 2019 07:51
donderdag 12 september 2019 08:21
Geen ervaring hier met die zaken, maar je lijkt me een erg goede en leuke moeder. Je vriend meent het heel goed en het is fijn dat hij de kinderen op handen draagt. Jij bent wel terecht realistisch: de dagelijkse rompslomp is helemaal anders dan weekends of vakantie. Mocht je overhaast samenwonen en het lukt niet, dan zou dat jammer zijn voor deze wel erg mooie relatie en waarschijnlijk ook een klap voor de kinderen. Dat hij dichterbij komt wonen, lijkt mij ook het overwegen waard. Geniet ook van de momenten voor jezelf, dat verdien je als hardwerkende moeder van 4.
donderdag 12 september 2019 08:27
Het is voor mij ook niet mogelijk om zo maar even langs mijn moeder te gaan, of mijn beste vriendin. Dat is voor mij niet anders dan mijn relatie. Als er echt iets zou zijn dan zou dat best kunnen natuurlijk maar om voor elk meningsverschil of wissewasje naar elkaar toe te karren vind ik zelf zeer overdreven.
Ik denk dan als je het nu leuk hebt, waarom veranderen? Het voordeel van samenwonen is dat ik nu nul moeite hoef te doen om hem te zien en dat het me 1000 euro in de maand aan woonlasten scheelt. Ja, we zien elkaar vaker maar het is ook vanzelfsprekender. Om eerlijk te zijn kijk ik weer uit naar het moment dat we weer gaan LAT-ten en dat ik hem op vrijdagavond op het treinstation zie en dat we in de stad iets gaan drinken en echt tijd voor elkaar maken.
Met kinderen in het spel gewoon niet doen... hoe goed hij ook met ze kan. Kijk maar eens om je heen, genoeg voorbeelden waarbij dat minder rooskleurig uitpakte dan aanvankelijk verwacht.
Ik denk dan als je het nu leuk hebt, waarom veranderen? Het voordeel van samenwonen is dat ik nu nul moeite hoef te doen om hem te zien en dat het me 1000 euro in de maand aan woonlasten scheelt. Ja, we zien elkaar vaker maar het is ook vanzelfsprekender. Om eerlijk te zijn kijk ik weer uit naar het moment dat we weer gaan LAT-ten en dat ik hem op vrijdagavond op het treinstation zie en dat we in de stad iets gaan drinken en echt tijd voor elkaar maken.
Met kinderen in het spel gewoon niet doen... hoe goed hij ook met ze kan. Kijk maar eens om je heen, genoeg voorbeelden waarbij dat minder rooskleurig uitpakte dan aanvankelijk verwacht.
donderdag 12 september 2019 09:00
Zoals je over hem praat zou ik idd niet gaan samenwonen; je geeft niet genoeg om hem om er iets voor over te hebben. Samenwonen heeft ook absoluut nadelen.
PS: dat komt vermoedelijk omdat je kinderen hebt; dan zal je idd ook meer de relatie door hun ogen zien.
Ik zou wachten totdat ze groot zijn.
PS: dat komt vermoedelijk omdat je kinderen hebt; dan zal je idd ook meer de relatie door hun ogen zien.
Ik zou wachten totdat ze groot zijn.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
