Hij heeft een duidelijke kinderwens- Ik twijfel (druk!)

05-11-2019 22:41 89 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hi Allemaal,

Mijn vriend (35) en ik (30) zijn nu 4 jaar samen. Hij heeft een duidelijke kinderwens. Ik twijfel.
Waar hij er eerst zelf nog niet klaar voor was maar wel wist dat hij kinderen wilde, heeft hij ze nu liever gister dan vandaag.
Hij vindt het vooral heel vervelend dat er geen duidelijkheid is en of lijkt te komen.

Of het niet willen of het niet weten- een deal breaker wordt? Daar switcht hij steeds in. Want tja, hij wil dat met MIJ.

Over ons: ik vind ons echt te leuk samen en wij, maar ook onze vrienden zien onze liefde er ook echt vanaf spatten.

Over mij: Ik heb nooit een duidelijke kinderwens gehad, ik ben lang single geweest en had er eerder gewoonweg ook nooit over nagedacht.Ik ben ook niet het huisje-boompje-beestje type. Ik dacht dat ik nooit zou willen samenwonen (en toch geniet ik daar nu zo van!), hoef niet te trouwen en absoluut geen rijtjeshuis haha.
Sinds mijn begin twintiger-jaren krijgen mensen om mij heen kinderen. Ik merk dat ik daar toen helemaal niks mee had en ik was niet de vriendin, die ik nu wel kan zijn voor mijn moeder (to-be) vriendinnen. En ik kan nu ook van hun kinderen genieten. Maar tot voorkort kon ik echt denken: jeetje wat ben je jong zwanger, was het ongepland? Ik was-ben daar nog totaal niet. Ik voel me jonger ofzo.

Ik heb geen to-lijst die ik nog echt moet afwerken, ik weet dat het kan en IK het kan. Maar toch wacht ik op een soort oergevoel.
Het enige wat ik me nu kan bedenken is dat ik door een restant ritmestoornis (operatie niet volledig gelukt) moeier ben dan de meeste mensen. Ik zie er dan wel tegenop op een een minder fitte periode (misschien zo erg als voor mijn operatie) in te gaan. Ook qua werk.
Werk is misschien het tweede waardoor ik twijfel. Ik ben eeuwige student geweest en pas 2,5 jaar voor het echhie op de arbeidsmarkt en dat terwijl ik recentelijk ook een kleine carriere switch heb gemaakt. Ik ben niet van plan mijn net opgestartte carriere op hold te zetten (want trek ik het met mijn gezondheid die zwangerschap of gebroken nachten).

Ik weet dat mijn vriend echt de meeste zorg op zich zal nemen, daar twijfel ik niet over. Maar ik mis vooral een soort oergevoel.

Hij heeft het vaker over mensen in zijn kring die ongegepland zwanger zijn geraakt en nu zo van de kinderen genieten, en dat ik dat waarschijnlijk ook zo zal ervaren. Maar als ik er bewust voor kies vind ik dat mijn kind recht heeft op een moeder die dit ook zo graag wilde. Ondanks dat ik denk dat ik het wel kan maar op dat gevoel heeft dat kind, maar ook ik zelf recht vind ik.

Oja zwanger zijn en bevallen lijkt mij echt de hell. Gek dat zoveel mensen er aan beginnen eigenlijk. Ik denk dat een "sterkte" meer op zijn plaats zou zijn dan een "gefeliciteerd" als ik zwanger zou zijn.

Mijn vriend ziet graag vooruitgang, en ik ervaar dat ik kinderen leuker vindt en minder angsten krijg. Eerst zou ik waarschijnlijk een ongeplande zwangerschap afbreken, nu absoluut niet meer. Als hij een kind zou kunnen baren zou ik er nu wel voor openstaan, waar ik dat eerder niet deed.
En omdat ik positiever denk, denk ik soms.. moeten we er dan toch voor gaan? Vervolgens ben ik het dan weer helemaal kwijt omdat ik niet weet of het de druk is die ik voel waardoor ik mezelf dat afvraag of dat ik die vraag wellicht op dit punt in me leven mezelf al zou gaan afvragen (zonder de druk). Blijkbaar is dat onderscheid wel heel belangrijk voor me.

Oh man.. wie herkent dit (deels)?
Zijn er meer vrouwen die deze druk ook zo ontzettend hebben ervaren? Of zichzelf gek maken? Of zichzelf nog te jong vinden? (ondanks dat dat misschien niet zo is).

Misschien verandert het allemaal wel? Net als mijn eerdere visie op het samenwonen. Ik ben sowieso een laatbloeier. Maar mocht ik er ooit uitkomen dan volstaat een "ja maar nog niet nu" waarschijnlijk niet gezien zijn enorme wens.
Vrouwen zijn vaak heel erg enthousiast over hun kinderen en het moederschap. Maar toch zijn er ook vrouwen die wel van hun kinderen houden, maar niet opnieuw dezelfde keuze zouden maken. Ik zou het alleen doen als je het zelf echt, echt wilt.
Alle reacties Link kopieren
Als ik het zo lees heb jij er geen behoefte aan, en twijfel je alleen omdat je vriend je aan het twijfelen maakt. Dat lijkt me niet echt een goede reden.
Ik zou er vooral goed over blijven praten met elkaar, is dit voor jou een dealbreaker? Het zou mij er ook om gaan hoe je vriend er mee om gaat. Drukt hij het je door de strot of respecteert hij je mening?
'Happiness is only real when shared'.
Het baren is maar een paar uur. :-D Zwanger zijn is 'maar' 9 maanden. Is harstikke lang en het kan je lichaam en geest soms best een beetje mishandelen...

Maar :

Het opvoeden is 18 jaar en met de huidige leenstelsel en huizen te kort kan dat nog wel wat langer duren. ;-)

Daar moet je over nadenken. Wil je dat? Wil jij een kind? Jij?

Is dat echt ja... dan daarna heel goed bespreken: wie doet wat, want leuk dat jij straks 'voor hem' kinderen wil gaan nemen maar wie gaat er uit om luiers te verschonen, gaan jullie beiden minder werken??
Is de druk op huishouden, koken, boodschappen, zwemles en kadootjes kopen voor kinderfeestjes ect ect dan een beetje gelijk?

Heb je daar al over gepraat?

Is het nee, dan eerlijk zijn.
Alle reacties Link kopieren
totallyfree schreef:
05-11-2019 22:46
Als ik het zo lees heb jij er geen behoefte aan, en twijfel je alleen omdat je vriend je aan het twijfelen maakt. Dat lijkt me niet echt een goede reden.
Ik zou er vooral goed over blijven praten met elkaar, is dit voor jou een dealbreaker? Het zou mij er ook om gaan hoe je vriend er mee om gaat. Drukt hij het je door de strot of respecteert hij je mening?
Ja lastig om nog te weten wat ik zelf voel en vind. Wellicht komt dit uit mezelf, wellicht probeer ik overal het positieve van in te zien.

Hij drukt het zeker niet door mn strot maar door zijn wens komen er soms wel opmerkingen. Een aantal keer heeft hij gevraagd: nu je met (naam baby) was... ging er niet wat kriebelen? Hij weet nu dat hij die vraag niet meer moet stellen. Ik heb hem wel gezegd dat (toen hij laatst weer zo'n vraag stelde) ik wilde zeggen dat ik het positiever in zag maar dat in eerste instantie niet wilde zeggen omdat hij niet opeens een gat in de lucht moet springen.
Alle reacties Link kopieren
Lucifer2018 schreef:
05-11-2019 22:48
Het baren is maar een paar uur. :-D Zwanger zijn is 'maar' 9 maanden. Is harstikke lang en het kan je lichaam en geest soms best een beetje mishandelen...

Maar :

Het opvoeden is 18 jaar en met de huidige leenstelsel en huizen te kort kan dat nog wel wat langer duren. ;-)

Daar moet je over nadenken. Wil je dat? Wil jij een kind? Jij?

Is dat echt ja... dan daarna heel goed bespreken: wie doet wat, want leuk dat jij straks 'voor hem' kinderen wil gaan nemen maar wie gaat er uit om luiers te verschonen, gaan jullie beiden minder werken??
Is de druk op huishouden, koken, boodschappen, zwemles en kadootjes kopen voor kinderfeestjes ect ect dan een beetje gelijk?

Heb je daar al over gepraat?

Is het nee, dan eerlijk zijn.

Dank voor je reactie! Natuurlijk ook over nagedacht en zeker ook besproken. Zoals eerder beschreven zou hij de zorg grotendeels op zich nemen, en dat geloof ik ook echt.
Alle reacties Link kopieren
Ah dat scheelt, maar daar kun je goede afspraken over maken. Mijn man deed dat soms ook, dat ie dan filmpjes liet zien met kinderen en zei 'kijk dit ga ik later ook doen met mijn kind'. Dus toen er even goed voor gezeten en hem duidelijk gemaakt dat ik dat niet fijn vond en dat er geen kinderen komen. Soms is het nog wel lastig, maar we blijven erover communiceren. En ik denk dat dat het allerbelangrijkste is.
'Happiness is only real when shared'.
Alle reacties Link kopieren
ja gemakkelijk voor een man te zeggen van ik wil kinderen, zij doen maar 5 minuten werk en hun werk is gedaan terwijl de vrouwen het meest afzien. moest het de mannen zijn die kinderen zouden baren, mensheid zou met uitsterven bedreigd worden.
Alle reacties Link kopieren
Bruintjedebeer schreef:
05-11-2019 22:46
Vrouwen zijn vaak heel erg enthousiast over hun kinderen en het moederschap. Maar toch zijn er ook vrouwen die wel van hun kinderen houden, maar niet opnieuw dezelfde keuze zouden maken. Ik zou het alleen doen als je het zelf echt, echt wilt.
zo alle vrouwen zijn enthousiast over kinderen he? blijkbaar ben ik dan geen vrouw want ik wil geen kinderen.
mta schreef:
05-11-2019 22:53
Dank voor je reactie! Natuurlijk ook over nagedacht en zeker ook besproken. Zoals eerder beschreven zou hij de zorg grotendeels op zich nemen, en dat geloof ik ook echt.
Hoe is dat nu dan?

Hoeveel werken jullie beiden nu en wie doet wat in huis? Verjaardagen, wc, dweilen van de vloer. Auto laten keuren. Koken, was ect.
Veel mensen ( ook vrouwen) zeggen van alles maar laten voor de geboorte al gedrag zien waaruit je kan opmaken dat ze eigenlijk een beetje lulkoek verkopen. ;-)

Ik vind dit trouwens ook zonder een kind een punt in een goede relatie. Maar in jouw geval zou ik eerst echt nadenken over of ji dat kind wel echt wil. Jij.
En daarna kijken of wat hij zegt ook echt al een beetje gaat bij jullie thuis nu.
Tinkerbell1988 schreef:
05-11-2019 22:59
zo alle vrouwen zijn enthousiast over kinderen he? blijkbaar ben ik dan geen vrouw want ik wil geen kinderen.
Alle stond er niet.
Alle reacties Link kopieren
Tinkerbell1988 schreef:
05-11-2019 22:54
ja gemakkelijk voor een man te zeggen van ik wil kinderen, zij doen maar 5 minuten werk en hun werk is gedaan terwijl de vrouwen het meest afzien. moest het de mannen zijn die kinderen zouden baren, mensheid zou met uitsterven bedreigd worden.
Vaderschap is meer dan 5 minuten werk hoor.. Vaders zorgen voor hun kinderen, verschonen luiers, geven ze eten, voeden ze op, etc.
Alle reacties Link kopieren
Als het aan jou ligt zul je er waarschijnlijk nooit klaar voor zijn en zul je er nooit aktief aan denken in relatie tot: ik wil moeder zijn.
Gewoon omdat dat niet in je systeem zit.
Je bent een laatbloeier
Met andere woorden, het is waarschijnlijk te verwachten dat je niet echt een oergevoel zult krijgen maar dat je als je kinderen krijgt het wel als een wezenlijk deel van je leven gaat ervaren en meegroeit met hun en daardoor jouw gevoel meegroeit.
Verbinder schreef:
05-11-2019 23:02
Als het aan jou ligt zul je er waarschijnlijk nooit klaar voor zijn en zul je er nooit aktief aan denken in relatie tot: ik wil moeder zijn.
Gewoon omdat dat niet in je systeem zit.
Je bent een laatbloeier
Met andere woorden, het is waarschijnlijk te verwachten dat je niet echt een oergevoel zult krijgen maar dat je als je kinderen krijgt het wel als een wezenlijk deel van je leven gaat ervaren en meegroeit met hun en daardoor jouw gevoel meegroeit.

Wow. Heeft God dat aan je gemeld?
Tinkerbell1988 schreef:
05-11-2019 22:59
zo alle vrouwen zijn enthousiast over kinderen he? blijkbaar ben ik dan geen vrouw want ik wil geen kinderen.
Lees nog een keer wat ik schrijf zou ik zeggen.
Alle reacties Link kopieren
Tinkerbell1988 schreef:
05-11-2019 22:59
zo alle vrouwen zijn enthousiast over kinderen he? blijkbaar ben ik dan geen vrouw want ik wil geen kinderen.
Dat staat er toch helemaal niet? Waarom reageer je zo fel? Lijkt wel alsof je je aangevallen voelt..
Tinkerbell1988 schreef:
05-11-2019 22:54
ja gemakkelijk voor een man te zeggen van ik wil kinderen, zij doen maar 5 minuten werk en hun werk is gedaan terwijl de vrouwen het meest afzien. moest het de mannen zijn die kinderen zouden baren, mensheid zou met uitsterven bedreigd worden.
Als het kind eenmaal gebaard is, begint het pas hè? Een kind krijgen gaat verder dan het productieproces.
Dat je jezelf te jong vind en nog dingen qua werk wil en tegen zwanger zijn en de bevalling op ziet herken ik. Ik snap je dus helemaal.
Op een bepaald moment was het wel zo dat ik wel dacht 'ooit' kinderen te willen, of in elk geval genoeg te willen omdat man heel graag wilde, maar vooral niet 'nu' (daar deinsde ik voor terug). Toen hebben we besloten er voor te gaan, maar pas over 2 jaar ongeveer. Toen die twee jaar om waren had ik meer kunnen doen met mijn werk en was ik ook mentaal aan het idee gewend dat het niet meer over 'ooit' ging maar over nu. Die bevalling en zwangerschap vond ik iets om er nou eenmaal maar bij te accepteren, dat is nou eenmaal de standaard manier om kinderen te krijgen.

Als je op een punt komt waarop je wel zeker weet dat je wil maar nog niet per direct, dan kan je zoiets misschien met je vriend bespreken. Dan hoeft hij niet meer te twijfelen, en kan jij nog even met je werk en jezelf bezig. Maar zoiets werkt alleen als jij echt denkt je niet te bedenken in die twee jaar en je vriend daar ook op kan en wil vertrouwen.

Edit: ik was er dus zeker genoeg van om die afspraak te maken, als dat niet zo was geweest had die periode me waarschijnlijk benauwd.
anoniem_122552 wijzigde dit bericht op 05-11-2019 23:11
5.98% gewijzigd
Verbinder schreef:
05-11-2019 23:02
Als het aan jou ligt zul je er waarschijnlijk nooit klaar voor zijn en zul je er nooit aktief aan denken in relatie tot: ik wil moeder zijn.
Gewoon omdat dat niet in je systeem zit.
Je bent een laatbloeier
Met andere woorden, het is waarschijnlijk te verwachten dat je niet echt een oergevoel zult krijgen maar dat je als je kinderen krijgt het wel als een wezenlijk deel van je leven gaat ervaren en meegroeit met hun en daardoor jouw gevoel meegroeit.
Als je kinderen krijgt is dat natuurlijk een wezenlijk deel van je leven. Dat is denk ik ook de reden waarom sommige vrouwen die keus niet opnieuw zouden maken.
Je moet het alleen doen als je het 100% zelf wil. Oók als hij je er mee laat zitten (al dan niet bewust, hij kan ook doodgaan immers)
Bruintjedebeer schreef:
05-11-2019 23:06
Als je kinderen krijgt is dat natuurlijk een wezenlijk deel van je leven. Dat is denk ik ook de reden waarom sommige vrouwen die keus niet opnieuw zouden maken.
Dat is maar één van de redenen.
Alle reacties Link kopieren
Verder is het wel relevant dat je met de kindvraag bezig bent want je bent 30 nu
SallySpectra* schreef:
05-11-2019 23:10
Dat is maar één van de redenen.
Oh ik begrijp vaak dat vrouwen het heel overweldigend vinden, een grote verantwoordelijkheid en dat ze het gevoel hebben hun autonomie kwijt te zijn.
Ik vind het wel interessant om meer redenen te horen.
Bruintjedebeer schreef:
05-11-2019 23:14
Oh ik begrijp vaak dat vrouwen het heel overweldigend vinden, een grote verantwoordelijkheid en dat ze het gevoel hebben hun autonomie kwijt te zijn.
Ik vind het wel interessant om meer redenen te horen.
De zorgen bijvoorbeeld.
mta schreef:
05-11-2019 22:53
Dank voor je reactie! Natuurlijk ook over nagedacht en zeker ook besproken. Zoals eerder beschreven zou hij de zorg grotendeels op zich nemen, en dat geloof ik ook echt.
Beloftes zijn er om verbroken te worden. Als je hier een paar jaar mee leest dan zie je om de haverklap vrouwen die dachten dat hun vent écht écht ging helpen met de zorg en vrouwen die speciaal voor hun vent een kind hebben gebaard terwijl zij zelf niet zo nodig hoefden, maar de vent pleite en zij draaien er zelf voor op. Garanties krijg je er niet bij. Zou er dus alleen voor kiezen als je het ook in je eentje wil doen. De kans dat deze relatie eindig is is natuurlijk altijd aanwezig, maar zelden zie je nog relaties tot de dood je scheidt. Dus dit is wel een heel erg groot offer om voor je wellicht toekomstige ex te willen brengen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven