ADD en vriendschappen/relaties

07-11-2019 11:52 16 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo!

Ik loop al een tijdje ergens tegenaan en merk dat ik er echt wat aan wil gaan doen. Ik heb namelijk waarschijnlijk (het is niet gediagnosticeerd, maar na een aantal kleine testjes wel hoogstwaarschijnlijk vastgesteld) ADD. Ik heb toen ik dit hoorde enorm veel erover opgezocht en er ging een wereld voor mij open. Ik herkende mezelf zo erg in al deze dingen. Ik ben enorm chaotisch, kan mijn aandacht lastig bij dingen houden en mijn grootste probleem: Ik ben CONSTANT vermoeid.

Nu ervaar ik ook problemen op het vlak van vriendschappen en relaties. Vrienden zeggen vaak dat ik enorm veel praat, maar het bijna lijkt alsof ik nooit luister. Ik praat door mensen heen en vraag nooit door op verhalen. Ik begin vaak weer over mezelf of totaal ergens anders over. Mijn gedachten dwalen constant af in gesprekken. Ik vind dit onwijs frustrerend, want ik wil echt heel graag dingen over anderen horen, maar het kost mij oprecht heel veel energie om mezelf totaal te focussen op een ander. Dit kan soms leiden dat ik 5x moet vragen aan iemand wat iemand de volgende dag gaat doen, omdat ik het gewoon niet mee heb gekregen. Ik vertel altijd heel veel over mezelf en vergeet altijd wie ik wat verteld heb. Dus vertel ik vaak verhalen opnieuw. Ik vind het gewoon jammer dat ik letterlijk niet mezelf in kan houden (geloof me het klinkt gek, maar heb alles geprobeerd). Ik zou graag gewoon op het moment me kunnen concentreren op wat iemand zegt en net zo veel interesse kunnen tonen wat zij ook naar mij tonen.

In relaties ervaar ik ook problemen. Ik ben onwijs onzeker over mezelf en heb constant bevestiging nodig dat het goed zit. Ik zit in mijn hoofd 5000 dingen te benoemen waarom de ander me niet meer leuk zou vinden en als mijn vriend (nu ex) dan iets zei wat ik niet gelijk kon plaatsen, dacht ik hier nog 5 dagen later aan met alle doom scenario's wat hij zou kunnen bedoelen met het bijvoorbeeld niet zeggen dat hij van mij houdt. Hier kwamen vaak discussies over en ik raakte totaal kwijt hoeveel ik eigenlijk wel niet van hem hield en hoe leuk we het samen hadden. Ik was constant bezig met andere dingen in mijn hoofd of bezig met het bedenken waar het wel niet mis kon gaan. De relatie heeft uiteindelijk kort geduurd en ik kan het niet helpen om te denken dat het komt, omdat ik mezelf gewoon niet was. Ik herken mezelf helemaal niet in die onzekerheid, maar kon mezelf letterlijk niet stoppen. Ik mis hem enorm en ben enorm gefrustreerd hoe het is gegaan.

Nou ik vind het knap als er iemand is die dit hele verhaal heeft gelezen en onwijs bedankt!! Mijn vraag vooral is: Zijn er mensen die dit herkennen bij jezelf, je partner, een ander. Wat heeft er voor jullie geholpen?

Veel liefs,

Galileo
Jazeker herken ik dit. Ik heb zelf ADHD en overmatig praten (door mensen heen praten/ impulsief gedrag hoor bij de ``H`` in ADHD.
Ook tobben om alles is me bekend.
ADHDers hebben moeite met filteren en hoofdzaak en bijzaak van elkaar te scheiden en moeite met relativeren = veel tobben.
Ik zie het als dat ik moeite heb om alle indrukken en informatie in mapjes in mijn hoofd te krijgen. Het is een grote chaos in mijn hoofd.
Alle gedachtes gaan kriskras en heel snel door mijn hoofd.
Niet gek dus als je het overzicht weleens kwijt raakt en gaat tobben, ik krijg dan ook vaak spanningsklachten
Je hebt Cognitieve gedragstherapie voor ADHD, maar bij mij is meest effectief toch medicatie, want het is niet te genezen
anoniem_390457 wijzigde dit bericht op 07-11-2019 14:06
13.52% gewijzigd
Geleide meditatie (mindfulness) kan helpen. Het doel is niet dat je ervan ontspant, al kan dat wel een neveneffect zijn, het is juist de bedoeling dat je alert bent, in het hier en nu en dat je je aandacht leert focussen. Dit vraagt wel heel veel consequente oefening en dat is ook lastig (maar niet onmogelijk!) voor iemand met AD(H)D.
anoniem_386639 wijzigde dit bericht op 07-11-2019 12:44
4.47% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Van wat ik van ADD'ers en ADHD'ers om me heen zie klinkt het inderdaad veel meer als ADHD. Maar het lijkt me goed om dit gewoon officieel te testen en met een psycholoog en evt psychiater aan de slag te gaan
Zeer herkenbaar dit topic.
Zelf heb ik ook ADD (icm ASS) en ook ik vind het zeer lastig om met sommige vriendschappen goed om te kunnen gaan.
Ook ik vind het lastig om me helemaal op iemand te kunnen focussen (tijdens een gesprek etc) en ook om me in een ander te kunnen verplaatsen.
Heb ook moeite met het filteren van hoofd- en bijzaken en met relativeren.
Probeer ook de positieve kanten te zien.

Het creatieve denkpatroon, voor een probleem 74366357 oplossingen weten, de tomeloze energie, de dadendrang, de spontaniteit etc. etc.

Ik match niet goed met een partner die zelf ook heel druk is, maar ik ben een hele goede aanvulling op mijn rustige, introverte, wat lui aangelegde vriend (en hij op mij).
Alle reacties Link kopieren
Ik herken het eerste gedeelte helemaal. Ik luister niet, heb het gevoel dat ik alleen maar over mezelf praat en kan mensen niet uit laten praten. Negen van de tien keer weet ik al wat ze gaan zeggen en heb ik mijn antwoord al klaar, dus waarom wachten... Of mensen snappen niets van mijn antwoord, want in mijn hoofd ben ik al tien afslagen verder.

De enige manier om het binnen de perken te houden is zelfcontrole. Ik weet het van mezelf, dus moet ik mijn mond houden (zeker tijdens werkgerelateerde afspraken) tot ik aan de beurt ben. Of een keer een reactie geven waarin het woord ik niet voorkomt. Ik vraag ook regelmatig aan vrienden of ze vinden dat ik het niet te veel over mezelf heb. Het concentratieprobleem heb ik geen oplossing voor. Daar kan ik ook niet mee uit de voeten. Ik slik verder ook geen medicijnen. Wel doe ik aan yoga (heel fijn om te oefenen met nergens aan denken), dat helpt echt.

Ik weet niet hoe oud je bent? Maar in mijn jaren onder de twintig was ik ook heel onzeker. Dat was zeker niet goed voor mijn relatie, die ik overigens gelukkig nog steeds heb. Hoe ouder ik word, hoe zekerder ik word en hoe blijer ik ben met hoe ik in het leven sta en doe.

De onzekerheid herken ik nu dus niet meer, maar ik ben wel een ongelooflijke doemdenker. Kan dus scenario's, en dan met name in relatie tot mijn werk of kleine meningsverschillen met vrienden, tot in den treure uitwerken in mijn hoofd en dan blijkt het in werkelijkheid nog geen 1/100 zo erg als dat het leek. Ook hierbij heb ik weer het besef dat ik zo denk, dus als ik merk dat ik het aan het doen ben dan zorg ik dat ik mij daar bewust van wordt en mij realiseer dat het aan mijn gedachtegang ligt.
Alle reacties Link kopieren
Je lage zelfbeeld lijkt me het grootste probleem voor jou.
Hoezo moet perfect geconcentreerde focus op je gesprekspartner de norm zijn.
Niet iedereen die 'afwijkt' in sociale omgangsvormen hoeft onder behandeling van een psycholoog.
Damned if I don’t
Alle reacties Link kopieren
tvp,

ik heb ook AD(H)D (geen harde diagnose want niet hyper genoeg)
Ik denk bijv veel te snel wat in het dagelijkse werk nog wel eens problemen oplevert.
Verder behoorlijk chaotisch en een humeur wat net zo snel wisselt als ik denk.

momenteel even een dip dus ik kom later bijlezen.
Been there, done that, got the T-shirt.
Alle reacties Link kopieren
fluttershy schreef:
07-11-2019 12:51
Probeer ook de positieve kanten te zien.

Het creatieve denkpatroon, voor een probleem 74366357 oplossingen weten, de tomeloze energie, de dadendrang, de spontaniteit etc. etc.

Ik match niet goed met een partner die zelf ook heel druk is, maar ik ben een hele goede aanvulling op mijn rustige, introverte, wat lui aangelegde vriend (en hij op mij).
Ha, dit! Erken ook vooral je talenten.
Verder ben ik heel egoistisch geworden in het tijd voor mezelf claimen. Ik heb dat echt nodig om op te laden, anders stapelt alles zich op en word ik bijna onhandelbaar.
Mijn zoon heeft hetzelfde en wij hebben samen regelmatig een "prikkelloze middag".
Alle reacties Link kopieren
O ja, en omdat het in mijn hoofd zo'n chaos is, is mijn huis extreem gestructureerd en netjes. Net als mijn werk. Alles op een rijtje mega georganiseerd. Terwijl als er toch iemand in mijn hoofd zou kunnen kijken.....
Alle reacties Link kopieren
Toch voor een officiële diagnose gaan. Dan kun je gericht geholpen worden.

Therapie, mindfulness, medicatie: ik heb het allemaal zien helpen bij ADHD'ers, maar het begint allemaal bij een diagnose.

Anders zit je maar een beetje in het wilde weg aan te modderen en dat is nou juist waar je vanaf wil.
Alle reacties Link kopieren
kevers schreef:
07-11-2019 12:54
Ik herken het eerste gedeelte helemaal. Ik luister niet, heb het gevoel dat ik alleen maar over mezelf praat en kan mensen niet uit laten praten. Negen van de tien keer weet ik al wat ze gaan zeggen en heb ik mijn antwoord al klaar, dus waarom wachten... Of mensen snappen niets van mijn antwoord, want in mijn hoofd ben ik al tien afslagen verder.

De enige manier om het binnen de perken te houden is zelfcontrole. Ik weet het van mezelf, dus moet ik mijn mond houden (zeker tijdens werkgerelateerde afspraken) tot ik aan de beurt ben. Of een keer een reactie geven waarin het woord ik niet voorkomt. Ik vraag ook regelmatig aan vrienden of ze vinden dat ik het niet te veel over mezelf heb. Het concentratieprobleem heb ik geen oplossing voor. Daar kan ik ook niet mee uit de voeten. Ik slik verder ook geen medicijnen. Wel doe ik aan yoga (heel fijn om te oefenen met nergens aan denken), dat helpt echt.

Ik weet niet hoe oud je bent? Maar in mijn jaren onder de twintig was ik ook heel onzeker. Dat was zeker niet goed voor mijn relatie, die ik overigens gelukkig nog steeds heb. Hoe ouder ik word, hoe zekerder ik word en hoe blijer ik ben met hoe ik in het leven sta en doe.

De onzekerheid herken ik nu dus niet meer, maar ik ben wel een ongelooflijke doemdenker. Kan dus scenario's, en dan met name in relatie tot mijn werk of kleine meningsverschillen met vrienden, tot in den treure uitwerken in mijn hoofd en dan blijkt het in werkelijkheid nog geen 1/100 zo erg als dat het leek. Ook hierbij heb ik weer het besef dat ik zo denk, dus als ik merk dat ik het aan het doen ben dan zorg ik dat ik mij daar bewust van wordt en mij realiseer dat het aan mijn gedachtegang ligt.
Bedankt voor je antwoord. Ik ben 20! Ik weet dat zekerheid met de jaren komt, maar raakte mezelf kwijt in de onzekerheid. Ik denk inderdaad ook na over elk ding wat er gebeurde tot in de kleinste details. Of als er iets gebeurde, reageerde ik daarop, maar achteraf kwam pas binnen hoe ik me voelde erover (dus ik kon in een instant boos worden, maar 2 seconde later het pas inzien dat het eigenlijk onzin was waar ik over begon). Dit leverde vaak op dat ik een discussie ergens over begon, want die emotie kwam toen binnen, maar pas later besefte dat het onzin was (ik had dan bijvoorbeeld een doem scenario in gedachten dat hij niet meer van mij zou houden en moest toen uitvragen dat hij wel om me gaf). Ik moet constant horen dat mijn 500 scenario's niet kloppen en hij wel van mij houdt (heel naar en onwijs vermoeiend). Ik denk dat dit komt door het enorm veel tobben... wil hier graag aan werken.
Alle reacties Link kopieren
Ik herken ook veel!
Vind het knap hoe je het omschrijft.
Je komt er wel!
:hug:
Alle reacties Link kopieren
fluttershy schreef:
07-11-2019 12:51
Probeer ook de positieve kanten te zien.

Het creatieve denkpatroon, voor een probleem 74366357 oplossingen weten, de tomeloze energie, de dadendrang, de spontaniteit etc. etc.

Ik match niet goed met een partner die zelf ook heel druk is, maar ik ben een hele goede aanvulling op mijn rustige, introverte, wat lui aangelegde vriend (en hij op mij).

Tomeloze energie? Dat geldt dan schijnbaar voor jou maar TO zegt dat ze constant onwijs vermoeid is, wat ik zelf ook heel erg herken. Van jongs af aan altijd al moe :( . Ik vind het fijn dat ik een creatief denkpatroon heb maar ik zou het maar wat graag inruilen voor een 'normaal' of neurotypisch brein, ik word echt doodmoe van mijn drukke hoofd.

TO, ik heb mezelf wel aangeleerd om de dingen te kunnen doen die jij benoemt (luisteren, niet (teveel) onderbreken, relevante vragen stellen etc) maar daar moet ik me altijd heel erg voor concentreren en mede daarom vind ik contact met anderen heel erg vermoeiend. Dus het kan wel 'beter', maar daar betaal je/ik dan wel een prijs voor.
Alle reacties Link kopieren
xxgalileoxxx schreef:
07-11-2019 22:26
Bedankt voor je antwoord. Ik ben 20! Ik weet dat zekerheid met de jaren komt, maar raakte mezelf kwijt in de onzekerheid. Ik denk inderdaad ook na over elk ding wat er gebeurde tot in de kleinste details. Of als er iets gebeurde, reageerde ik daarop, maar achteraf kwam pas binnen hoe ik me voelde erover (dus ik kon in een instant boos worden, maar 2 seconde later het pas inzien dat het eigenlijk onzin was waar ik over begon). Dit leverde vaak op dat ik een discussie ergens over begon, want die emotie kwam toen binnen, maar pas later besefte dat het onzin was (ik had dan bijvoorbeeld een doem scenario in gedachten dat hij niet meer van mij zou houden en moest toen uitvragen dat hij wel om me gaf). Ik moet constant horen dat mijn 500 scenario's niet kloppen en hij wel van mij houdt (heel naar en onwijs vermoeiend). Ik denk dat dit komt door het enorm veel tobben... wil hier graag aan werken.
Ja die eeuwige moodswings zijn ontzettend vervelend. Ik ben ook in no time geïrriteerd, boos of zelfs kwaad. (of super blij en impulsief :-? ) Vond dan ook altijd dat ik mijn punt mocht en zelfs moest maken, en dat ik gelijk had natuurlijk. En dat gebeurt nog steeds wel hoor. Maar tegenwoordig kan ik over mijn trots heen stappen en sorry zeggen als het er verkeerd uitkomt richting man. Dat heeft ook weer geholpen. Bovendien praten we er nu regelmatig over, zodat hij ook kan ventileren hoe het bij hem binnenkomt. Hij is bovendien heel rustig, nuchter en stabiel. Hij zegt dan gewoon 'doe eens normaal'. Ik denk dat als we dezelfde karakters hadden gehad, het een heel ander verhaal zou zijn.

Je schrijft dat je ontzettend vermoeid bent. Sport je? Ik heb er zelf een ongelooflijke hekel aan, maar ik moet van mezelf minstens drie keer per week cardio doen. Zonder zou ik echt een slappe dweil worden (helemaal nu in deze donkere periode). Door te sporten voel ik me energiek (behalve s 'ochtends, ben er niet voor gemaakt :p).

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven