Relaties
alle pijlers
Hoe jouw leven scheiden van de problemen van anderen?
zondag 17 november 2019 19:17
Ruim 6 weken geleden zijn wij ouders geworden van onze eerste dochter. Een makkelijke bevalling, een snel herstel en een wolk van een kind.
Ik was snel weer op de been en heb (voor zover ik weet) weinig last gehad van hormonen en 'ontzwangeren'.
Na de geboorte is er echter heel veel gebeurd:
Week 1: schoonzus (zus man) met spoed in kritieke toestand opgenomen (heeft een levensbedreigende, onbekende ziekte).
Week 2: schoonmoeder opgenomen met hartproblemen.
Week 3 en 4: schoonzus heftige operatie gehad en in het ziekenhuis verbleven.
Week 5: schoonmoeder begint met nieuwe baan, schoonzus ontslagen uit het ziekenhuis maar heeft veel verzorging nodig wat nu op mij en man aankomt.
Week 6: relatie van mijn eigen broer verbroken en een enorm verdrietige broer iedere dag aan de telefoon.
Ik blijf tegen mijn man heel nuchter en probeer sterk te blijven. Het is zijn zus en zijn moeder waarvoor toch (weer even) voor hun leven werd gevreesd. Ik heb enorm te doen met mijn broer, hij is echt mijn maatje en ik vind het enorm vervelend dat hij zo verdrietig is.
Maar.. Ik word (mega egoistisch) echt helemaal gek van al het gezeik om ons heen. Al die mensen kunnen er natuurlijk zelf niets aan doen, maar man, dochter en ik zouden deze weken van elkaar moeten genieten en niet alleen maar bezig zijn met anderen.
Ik weet van gekkigheid gewoon even niet hoe ik het allemaal aan moet pakken. Ik snap dat het overmacht is, maar alles op mijn schouders direct na een bevalling (hoe makkelijk dan ook) is gewoon te veel.
De momenten dat we wel alleen zijn blijf ik toch malen over alles wat er gebeurt. Lukt het jullie wel om dit gescheiden te houden? En zo ja, wat is het geheim?
Ik was snel weer op de been en heb (voor zover ik weet) weinig last gehad van hormonen en 'ontzwangeren'.
Na de geboorte is er echter heel veel gebeurd:
Week 1: schoonzus (zus man) met spoed in kritieke toestand opgenomen (heeft een levensbedreigende, onbekende ziekte).
Week 2: schoonmoeder opgenomen met hartproblemen.
Week 3 en 4: schoonzus heftige operatie gehad en in het ziekenhuis verbleven.
Week 5: schoonmoeder begint met nieuwe baan, schoonzus ontslagen uit het ziekenhuis maar heeft veel verzorging nodig wat nu op mij en man aankomt.
Week 6: relatie van mijn eigen broer verbroken en een enorm verdrietige broer iedere dag aan de telefoon.
Ik blijf tegen mijn man heel nuchter en probeer sterk te blijven. Het is zijn zus en zijn moeder waarvoor toch (weer even) voor hun leven werd gevreesd. Ik heb enorm te doen met mijn broer, hij is echt mijn maatje en ik vind het enorm vervelend dat hij zo verdrietig is.
Maar.. Ik word (mega egoistisch) echt helemaal gek van al het gezeik om ons heen. Al die mensen kunnen er natuurlijk zelf niets aan doen, maar man, dochter en ik zouden deze weken van elkaar moeten genieten en niet alleen maar bezig zijn met anderen.
Ik weet van gekkigheid gewoon even niet hoe ik het allemaal aan moet pakken. Ik snap dat het overmacht is, maar alles op mijn schouders direct na een bevalling (hoe makkelijk dan ook) is gewoon te veel.
De momenten dat we wel alleen zijn blijf ik toch malen over alles wat er gebeurt. Lukt het jullie wel om dit gescheiden te houden? En zo ja, wat is het geheim?
dubbelvla wijzigde dit bericht op 17-11-2019 21:45
Reden: Familiebanden verduidelijkt
Reden: Familiebanden verduidelijkt
0.30% gewijzigd
zondag 17 november 2019 19:25
zondag 17 november 2019 19:26
Maar als ik t goed begrijp is je schoonmoeder weer oke (want ze heeft een nieuwe baan)? Dus in feite is alleen de situatie van je schoonzus kut. Die van je broer ook, maar een gebroken hart kom je wel overheen. Hup, met zn maten de kroeg in. Dat is nou echt zo'n situatie waarvan ik denk: kut voor je, maar kom een keertje extra eten en verder life goes on.
zondag 17 november 2019 19:28
Proficiat met jullie dochter 
Soms is het goed om voor jezelf te kiezen en in jouw geval voor jou en voor jullie kindje.
Logisch dat je je broer een luisterend oor wil bieden Maar spreek een vaste tijd met hem af en leg hem uit waarom.
Hetzelfde kan jouw man met zn zus en zn moeder doen.
Daarna het samen erover hebben en afleiding zoeken al weet ik dat dát heel moeilijk blijft.
We zijn immers geen robots
Sterkte
Soms is het goed om voor jezelf te kiezen en in jouw geval voor jou en voor jullie kindje.
Logisch dat je je broer een luisterend oor wil bieden Maar spreek een vaste tijd met hem af en leg hem uit waarom.
Hetzelfde kan jouw man met zn zus en zn moeder doen.
Daarna het samen erover hebben en afleiding zoeken al weet ik dat dát heel moeilijk blijft.
We zijn immers geen robots
Sterkte
zondag 17 november 2019 19:29
Klopt, schoonmoeder was gelukkig snel weer opgelapt.Snowpink schreef: ↑17-11-2019 19:26Maar als ik t goed begrijp is je schoonmoeder weer oke (want ze heeft een nieuwe baan)? Dus in feite is alleen de situatie van je schoonzus kut. Die van je broer ook, maar een gebroken hart kom je wel overheen. Hup, met zn maten de kroeg in. Dat is nou echt zo'n situatie waarvan ik denk: kut voor je, maar kom een keertje extra eten en verder life goes on.
Broer is een issue omdat hij op het moment ook nog in een burn out zit, dus die break up komt echt op een shitty moment. Daarnaast zijn we ook wel echt vrienden van elkaar.
Maar je hebt wel gelijk, naast de ziekte van schoonzus is dit eigenlijk een non probleem. Maar niet voor hem natuurlijk.
zondag 17 november 2019 19:30
Helaas geldt er niet zoiets als een regel dat je een tijdje volledig probleem-vrij bent na een bevalling. Het leven gaat gewoon door, ook als dat vervelende dingen betreft. Dat je hierin voor jezelf een modus zoekt om er zo goed mogelijk mee om te gaan, is menselijk en ook verstandig, denk ik. Kun je de problemen wat loslaten op momenten dat je er niet actief mee bezig bent, of speelt het 24/7 door je hoofd? Want bij dat laatste zal het je misschien al wat lucht geven als je bedenkt dat je niet alles op kunt lossen, maar je oprechte best voor de mensen om je heen doet als je ze ziet/spreekt, maar dat in de tijd daarbuiten je het ook écht los mag laten. Het is geen onwil of gebrek aan liefde als je op zo'n moment je eigen leven leidt. Het zorgt voor betere focus, energie en levenslust als je problemen los durft te laten op het moment dat je er niks mee kunt. Gun jezelf dat!
Heel veel sterkte. En nog gefeliciteerd met je kersverse gezinnetje.
Heel veel sterkte. En nog gefeliciteerd met je kersverse gezinnetje.
zondag 17 november 2019 19:32
Mijn ouders zijn heerlijk zorgen vrij. Die zijn er om ons op te vangen. Koken een maaltijd en komen het alleen even afgooien om ons te ontzorgen etc. Maar zij kunnen/hoeven niet voor mijn schoonzus te zorgen o.i.d. Natuurlijk zijn ze er wel voor mijn broer. Maar als zijn ex net haar spullen is komen halen wil hij mij bellen en niet onze ouders.
Schoonpa is een zak en woont met zijn nieuwe gezin 5 minuten hiervandaan. Maar een appje is al teveel gevraagd.
zondag 17 november 2019 19:34
Allereerst van harte gefeliciteerd met je dochter! Wat fijn dat het zo goed gaat met haar (en met jou!).
Verder. Mensen pakken de ruimte die jij ze geeft.
Leer je eigen ruimte te vullen als jij zelf ruimte wilt.
Het is inderdaad heel bijzonder om ouders te worden. Maar het is niet zo dat perse de eerste tijd alles gericht zou moeten zijn op genieten. De omstandigheden laten dat nu eenmaal niet altijd toe. Er maar het beste van maken dus en dat idee van ‘moeten genieten’ loslaten. Genieten kan ook met kleine momentjes. Als je even een ommetje maakt met je baby in de wandelwagen bijvoorbeeld. Als je even koffie drinkt met een vriendin met wie het wel goed gaat en die leuke energie uitstraalt.
Egoïstischer zijn als dit niet bij je past kan later ook aan je gaan vreten. Doe dus datgene waardoor jij jezelf nog in de spiegel kunt aankijken. Ik vind het je sieren dat je er voor je naasten bent. Tegelijk zullen zij het vast ook snappen als je even iets meer afstand inbouwt met als reden, behoefte aan tijd voor je eigen gezin en dochter.
Verder. Mensen pakken de ruimte die jij ze geeft.
Leer je eigen ruimte te vullen als jij zelf ruimte wilt.
Het is inderdaad heel bijzonder om ouders te worden. Maar het is niet zo dat perse de eerste tijd alles gericht zou moeten zijn op genieten. De omstandigheden laten dat nu eenmaal niet altijd toe. Er maar het beste van maken dus en dat idee van ‘moeten genieten’ loslaten. Genieten kan ook met kleine momentjes. Als je even een ommetje maakt met je baby in de wandelwagen bijvoorbeeld. Als je even koffie drinkt met een vriendin met wie het wel goed gaat en die leuke energie uitstraalt.
Egoïstischer zijn als dit niet bij je past kan later ook aan je gaan vreten. Doe dus datgene waardoor jij jezelf nog in de spiegel kunt aankijken. Ik vind het je sieren dat je er voor je naasten bent. Tegelijk zullen zij het vast ook snappen als je even iets meer afstand inbouwt met als reden, behoefte aan tijd voor je eigen gezin en dochter.
zondag 17 november 2019 19:40
DitIllinois schreef: ↑17-11-2019 19:25Ik denk dat jullie gewoon ontzettende pech hebben. En ja je eigen grenzen blijven bewaken. Je bent niet ziek maar wel net moeder, en dat is ook best zwaar. Maar ik denk dat de meeste mensen zich hier niet 100% voor kunnen afsluiten, het zijn nou eenmaal alledrie enorme rot situaties.
zondag 17 november 2019 19:40
"Niet voor hem" is niet hetzelfde als "niet voor jou". Ja, heel vervelend, maar het overkomt duizenden mensen per dag. Dus hierin moet je echt zelf je grens bepalen en aangeven. Er is iets niet iets zoals goed of fout. dat bepaal alleen jij.dubbelvla schreef: ↑17-11-2019 19:29Klopt, schoonmoeder was gelukkig snel weer opgelapt.
Broer is een issue omdat hij op het moment ook nog in een burn out zit, dus die break up komt echt op een shitty moment. Daarnaast zijn we ook wel echt vrienden van elkaar.
Maar je hebt wel gelijk, naast de ziekte van schoonzus is dit eigenlijk een non probleem. Maar niet voor hem natuurlijk.
De geboorte van je dochter staat er overigens los van vind ik. Alsof je zonder kind wel non-stop "aan" moet staan voor andermans problemen
Gefeliciteerd. Hartstikke fijn dat alles goed gaat. Geniet ervan.
zondag 17 november 2019 19:41
Je hebt geen echte fijne kraamtijd gehad en dat is zuur als je erop terugkijkt .
Vraag jezelf af of je dingen anders had kunnen doen? Waarschijnlijk niet en handel je nu vanuit het beste wat je kunt . Dit is het leven wat je overkomt als je bezig bent met je eigen leven . Soms is het gewoon niet anders en daar mag je jezelf best toestemming voor geven om behoorlijk van te balen
Vraag jezelf af of je dingen anders had kunnen doen? Waarschijnlijk niet en handel je nu vanuit het beste wat je kunt . Dit is het leven wat je overkomt als je bezig bent met je eigen leven . Soms is het gewoon niet anders en daar mag je jezelf best toestemming voor geven om behoorlijk van te balen
zondag 17 november 2019 19:48
Ik snap helemaal dat jij dit er nu helemaal niet bij kan hebben!! Ik weet nog helemaal hoe dat was, die eerste maanden met een nieuwe baby. Ontzettend wennen, slaapgebrek, zoeken naar een ritme etc. Dat snapt je omgeving toch ook wel? Voelen ze zich niet bezwaard om nu zoveel druk op jullie te leggen en zo’n groot beroep op jullie te doen? Hallo, je zit nog in je kraamtijd! Die kan je nooit meer over doen. Ik zou zeggen dat het je nu niet lukt om voor ze klaar te staan gezien je eigen situatie. Schoonzus kan toch wel iets anders regelen, jullie zijn toch niet de laatste mensen op aarde? Schoonmoeder bijvoorbeeld? Buren, vrienden? Toch niet haar broer/schoonzus die net bevallen is? En ook broer heeft toch nog wel andere mensen om zich heen? Ik zou hem een kaart sturen om hem op te beuren, maar niet dagelijks gaan bellen. Uitleggen dat je daar nu de energie niet voor hebt nu je pas moeder bent geworden. Hij heeft vast nog wel vrienden. Ik belde ook niet iedere dag met mensen toen mijn relatie uit was gegaan.
appelientjex wijzigde dit bericht op 17-11-2019 19:55
25.80% gewijzigd
zondag 17 november 2019 19:48
zondag 17 november 2019 19:59
OK, dat is dan anders misschien. Ik zou me niet verplicht voelen voor een schoonzus als ik zelf net een baby had.
zondag 17 november 2019 20:03
Ook als de kans dat ze het niet overleeft reëel is? Dat is namelijk waarom ik mij toch verplicht voel. De kans bestaat echt dat ze er volgende week niet meer is. Mijn man probeert veel zorg op te pakken, maar hij moet ook werken en ik heb nog verlof. Ik doe het voor haar, maar ook zeker voor hem.
