Ik heb mijn man betrapt.....

21-11-2019 13:57 579 berichten
Vorige maand heb ik mijn man betrapt op vreemdgaan...

We zijn getrouwd, hebben 2 kinderen (4 en 1,5) koopwoning, hij werkt fulltime, ik 32 uur. We hebben de afgelopen jaren behoorlijk wat voor onze kiezen gehad... beide kindjes zijn prematuur geboren, beide kinderen hebben lichte medische problemen.
De 1 is hypermobiel en daardoor veelvuldig in het ziekenhuis wegens vallen... de ander heeft luchtweg problemen, waardoor regelmatig in het ziekenhuis wegens zuurstof ondersteuning.

Het gezinsleven valt ons dus ook af en toe zwaar, wegens de drukke agenda's en de periodes in en uit het ziekenhuis. Mijn man en ik zijn elkaar ook redelijk uit het oog verloren.
Waar ik de drang voel om te zorgen, voelt hij de drang om dingen op te willen lossen. Ook als iets buiten zijn macht ligt.

Ik ben nuchter, hij wordt gefrustreerd over de kleinste dingen.
Dit botst regelmatig, we zeggen altijd: als wij samen voor iets gaan dan werkt het perfect, maar als we botsen dan is het ook echt vuur.

Een jaar geleden zijn we tijdelijk uit elkaar geweest, mijn man was zo gefrustreerd en boos dat hij zijn agressie niet meer onder controle kon houden, hij schreeuwde, was verbaal agressief en heeft uitgehaald naar een huisdier. Dit kon zo niet langer, hij is toen 2 maanden uit huis gegaan om tot rust te komen. Weg van de drukte in ons huis.

Onze zoon is een ''huil baby'' hij heeft reflux en vaak ziek, dit resulteert in veelvuldig huilen en ontroostbaarheid. Mijn man kan hier absoluut niet tegen en wordt dan ook heel vaak boos.

Nadat onze zoon medicatie had gekregen voor de reflux werd het huilen minder en besloten mijn man en ik dat we toch liever bij elkaar wilde zijn dan zonder elkaar.

Het ging een aantal maanden goed, tot de spanning weer op bouwde.. hij raakte geïrriteerd over de kleinste dingen zoals een radio die niet goed was uitgezet, ik raakte daarop weer geïrriteerd dat hij er überhaupt boos over kon worden... toch bleven we zo door banjeren....

Tot vorige maand, hij zou een avond gaan sporten en met een oud collega wat gaan drinken. Ik zou die avond onze financiën doen en doorzetten naar de boekhouder.
Om alle informatie en facturen op te halen zat ik in zijn mail, zoals ik altijd doe, bij zijn verzonden items was direct iets anders te zien. Een bericht naar een prive sauna, met de vraag of hij kon reserveren voor de bewuste avond. De sauna had terug gestuurd geen plaats te hebben. (wat lief, dacht ik nog, hij had geprobeerd iets voor ons samen te plannen)

Ik ga verder, zit in zijn mail en het valt me op dat de bewuste mail van de sauna niet zichtbaar was in zijn inbox, deze was verwijderd. En niet alleen verwijderd, hij had hem ook bij ''de prullenbak'' in zijn mail verwijderd. Apart!?

Ineens sloeg de twijfel mij toe, ik vond het gek, die oud collega had hij al jaren niet gesproken.... er klopt iets niet? Aangezien mijn man bijna wekelijks zijn telefoon kwijt raakt weet ik zijn inlog codes op icloud. We kunnen dan via de laptop opzoeken waar hij hem heeft laten slingeren, ik open de app.... wel 10 x voor mijn gevoel. Ga ik nou echt hem opzoeken?

Toch gedaan, en ja.... mijn nachtmerrie komt uit. Hij blijkt in een prive sauna te zijn 3 kwartier verderop. Mijn hart breekt, ik moet overgeven en ik begin te trillen. Meteen begin ik mijn man te bellen en appen. Na een paar minuten neemt hij op, eerst doet hij alsof hij niet weet waar ik het over heb maar daarna bekent hij dat hij inderdaad in de sauna is.

Ik hang op... maar meteen app ik hem dat hij naar huis moet komen. Hij appt terug dat hij alleen komt als ik nog verder met hem wil..... ik reageer niet. Hij komt naar huis.

Die avond heb ik gehuild, gevloekt, alle emoties kwamen langs. We hebben gepraat, hij heeft zich schuldig getoond en toegegeven af te hebben gesproken met een oud klasgenootje. Hij was niet meer happy in onze relatie, voelde zich niet begrepen en niet gewaardeerd. Maar er was niks gebeurd beloofde hij, ze waren pas net in de sauna. Hij vond het een geschenk dat ik net die avond in zijn mail was. Hij zag het als een teken, dat we bij elkaar hoorde... hij had zich al de hele week schuldig gevoeld toen hij het had gepland.

1 week ging voorbij, waarbij ik nog veel heb gehuild en gepraat, we hadden nog niet besloten of we uberhaupt verder wilde met elkaar. Maar die week was mijn man weer de man waar ik op verliefd was geworden 10 jaar geleden. Lief, begripvol, passievol maar bovenal, hij lusiterde naar mij, hij had niet de neiging om mij de hele dag aan te wijzen wat ik anders moest doen of fout deed....

We besloten bij elkaar te blijven, de liefde overwon,

Teminste, dat dacht ik..... nu een klein maandje verder beginnen de discussies weer. Gister was onze zoon aan het huilen bij mij in de douche omdat hij onder de douche uit moest, mijn man werd zo boos dat hij met spullen gooide.

Dit was niet wat ik wilde.... ergens had ik nog het romantische idee dat wij nu weer volledig verliefd en gelukkig zouden worden. Dat we nu aan een soort 2.0 fase zouden beginnen.
Hij lijkt er compleet overheen, hij zit weer in zijn normale ritme.

Terwijl bij mij nu vooral onbegrip, walging en misselijkheid overheerst.
Ik wil het een 2e kans geven maar mijn brein werkt nog niet mee....

En ik weet ook echt niet wat ik wil bereiken met mijn verhaal hier neerzetten. Ik heb dit scherm/forum al 4 x geopend de afgelopen week. Maar iedere keer druk ik het weg, Want mijn verstand zegt ook, ga weg bij die man! Zoals de meeste zullen zeggen.
Maar mijn hart breekt bij de gedachte dat ik ons gezin dan uit elkaar haal, dat mijn kindjes in de ellende komen terwijl ze al zoveel voor hun kiezen hebben gehad.
En dan heb ik het nog niet eens over praktische dingen zoals verhuizen, onderdak vinden, basisschool etc etc.

Ik praat met niemand over de situatie omdat ik me schaam en ergens ook mijn man wil beschermen voor de meningen van anderen.

Ik weet het gewoon niet meer.
Alle reacties Link kopieren
Weg met die vent. Met zijn ‘ geschenk dat hij betrapt is’. Tyf op man.
Heel erg heftig. Als buitenstaander is het makkelijk om te zeggen dat je weg moet gaan maar ik begrijp dat dit moeilijk is.

Relatie therapie? Woede beheersing therapie voor je man?

Er zijn altijd opties. De vraag is of je nog zin moet hebben hier je energie in te stoppen...

Succes!
Alle reacties Link kopieren
:hug:
Alle reacties Link kopieren
Relatietherapie? Beiden minder gaan werken zodat er meer rust komt? Scheiden?

Geen idee wat jij wilt maar het zijn een paar opties.
[...]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 21-11-2019 14:41
Reden: Ongepast
96.91% gewijzigd
Uit de openingspost

Een jaar geleden zijn we tijdelijk uit elkaar geweest, mijn man was zo gefrustreerd en boos dat hij zijn agressie niet meer onder controle kon houden, hij schreeuwde, was verbaal agressief en heeft uitgehaald naar een huisdier. Dit kon zo niet langer, hij is toen 2 maanden uit huis gegaan om tot rust te komen. Weg van de drukte in ons huis.
---
Toen de baby nog geen half jaar was zijn jullie al een paar maanden uit elkaar geweest, Waarom zijn jullie weer bij elkaar gekomen? En waarom dachten jullie dat het daarna wel weer goed zou gaan?
Wikje2015 schreef:
21-11-2019 13:57
We zijn getrouwd, hebben 2 kinderen (4 en 1,5) koopwoning, hij werkt fulltime, ik 32 uur. We hebben de afgelopen jaren behoorlijk wat voor onze kiezen gehad... beide kindjes zijn prematuur geboren, beide kinderen hebben lichte medische problemen.
De 1 is hypermobiel en daardoor veelvuldig in het ziekenhuis wegens vallen... de ander heeft luchtweg problemen, waardoor regelmatig in het ziekenhuis wegens zuurstof ondersteuning.

Ik ben nuchter, hij wordt gefrustreerd over de kleinste dingen.
Dit botst regelmatig, we zeggen altijd: als wij samen voor iets gaan dan werkt het perfect, maar als we botsen dan is het ook echt vuur.

Onze zoon is een ''huil baby'' hij heeft reflux en vaak ziek, dit resulteert in veelvuldig huilen en ontroostbaarheid. Mijn man kan hier absoluut niet tegen en wordt dan ook heel vaak boos.


Teminste, dat dacht ik..... nu een klein maandje verder beginnen de discussies weer. Gister was onze zoon aan het huilen bij mij in de douche omdat hij onder de douche uit moest, mijn man werd zo boos dat hij met spullen gooide.

Je man kan niet omgaan met 'imperfectie', zoals ik het lees en vlucht dan maar weg.

Hij kan niet omgaan met jullie huilbaby,
terwijl het voor jou ook slopend/energievretend zal zijn.

Is je man wel eens alleen met de kinderen?
anoniem_391135 wijzigde dit bericht op 21-11-2019 14:20
22.43% gewijzigd
beetjegek schreef:
21-11-2019 14:07
Weg met die vent. Met zijn ‘ geschenk dat hij betrapt is’. Tyf op man.
Zeg dat. Hij voelt zich kut omdat hij betrapt is en probeert er nog iets moois van te maken.

Eens een vreemdganger, altijd een vreemdganger.
Alle reacties Link kopieren
Als jullie het graag willen blijven proberen dan lijkt professionele hulp op zijn plaats!
Waarom heeft hij na de eerste problemen geen hulp gezocht? Waarom neemt hij heel bewust de keuze om vreemd te gaan?

Agressie etc kan best normaal zijn in moeilijke periodes. Maar dan zoek je hulp. Moeizame relaties in de tropen jaren zijn de meeste mensen niet vreemd. Maar ik denk niet dat de meeste mensen zo snel als jouw man de keuze maken om vreemd te gaan.
Alle reacties Link kopieren
Wat lastig, TO. En herkenbaar, mijn man kan ook opvliegend zijn als hij moe is en de kinderen doen niet wat hij wil, al is het bij mij niet zo erg als bij jou.

Is relatietherapie een optie voor jullie? Daarnaast denk ik dat een cursus anger management voor je man ook geen overbodige luxe is, want dat hij zo opvliegend is is niet normaal. Het is geen peuter, hij moet zichzelf écht beter onder controle kunnen houden. Het zorgt voor een onveilig gevoel bij jou en de kinderen.

Daarnaast lees in je bericht dat jij de rustige bent. Voel je je nog wel prettig bij hem, of heb je het idee dat je op je tenen moet lopen om hem gelukkig te houden? Dat laatste is niet de bedoeling, hij moet zich gewoon in leren houden.

Of je nog met hem verder wil kunnen wij niet voor jou bepalen natuurlijk, en dat gezemel over "het is een teken", daar zou ik persoonlijk helemáál niks van kunnen (als hij echt spijt had was hij niet gedaan. En 'mijn vrouw begrijpt me niet' is pijnlijk cliché). Je mag best eisen stellen.

Ik snap dat het qua praktische zaken lastig is om weg te gaan, maar misschien kun je je toch vast oriënteren. Het geeft je minder het gevoel 'opgesloten' te zitten als je weet wat je rechten zijn en waar je terecht kunt, en mocht je toch besluiten de relatie te verbreken, dan kun je sneller en gemakkelijker weg.

Heel veel sterkte!
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
Jagersvrouw schreef:
21-11-2019 14:09
Heel erg heftig. Als buitenstaander is het makkelijk om te zeggen dat je weg moet gaan maar ik begrijp dat dit moeilijk is.

Relatie therapie? Woede beheersing therapie voor je man?

Er zijn altijd opties. De vraag is of je nog zin moet hebben hier je energie in te stoppen...

Succes!
Relatie therapie is hij compleet op tegen, dit heb ik vorige keer al aangekaart toen we tijdelijk uit elkaar gingen ivm zijn agressie en opgebouwde frustraties. Hij wil absoluut niet met iemand anders praten, dit heeft hij de avond dat ik hem betrapte ook nogmaals direct gezegd dat hij niet met iemand hierover wil gaan praten, dit moesten we samen oplossen.

Hij vind hulp vragen en krijgen sowieso niks. Mijn man is echt het type zwart-wit, En dat is ook waar ik op gevallen ben, no nonsense en heel direct. maar in dit soort situaties werkt dat dus compleet tegen ons.
We besloten bij elkaar te blijven, de liefde overwon,

----

Die liefde overwint echt niet met een week praten, er verandert namelijk niets.
Dan kan je hart wel breken maar je moet ook aan je eigen toekomst denken.
Alle reacties Link kopieren
Adem in.
hou vast 5 seconden
adem uit.

Ik zou nu niet de scheiding in gang zetten.
Eerst ervoor zorgen dat je man hulp zoekt voor zijn woedeuitbarstingen. Want anders heb je straks een co-ouderschap en tiert hij in zijn tijd tegen de kinderen op deze manier. Dat is echt schadelijk voor hun ontwikkeling. En dan ben je er niet meer bij he. Dan gebeurd alles achter zijn deur.

Nu er nog sprake is van een relatie, is de kans het grootst dat er medewerking te verwachten valt van zijn kant. Werk aan jullie relatie en communicatie. Als je dan toch besluit uit elkaar te gaan, is er in ieder geval een betere basis van communicatie.

Jullie hebben flink veel op je bord gehad prive. En dan ook beide 40 en 32 uur blijven werken ernaast. Waarom niet tijdelijk even minder voor beide?
Zijn zijn woedeuitbarstingen een gevolg van overwerkt/oververmoeid zijn? Staat hij met een been in een burn-out?
"Lichte" medische problemen? Dat lijkt me nogal zwak uitgedrukt. Het trekt in ieder geval een zware wissel op jullie relatie. Jij bent vooral bezig met het gezin en alle problemen daar omheen draaiende te houden en je man wil ook nog man en vrouw zijn. dat zit er op deze manier niet in. Zijn "dit is een teken" excuus is natuurlijk dikke bullshit.

Jullie leven totaal in een andere wereld. Als jullie dit willen redden dan denk ik dat relatietherapie de enige optie nog is momenteel.
Alle reacties Link kopieren
:hug:
Jeetje TO, wat ontzettend kut!!!

Hij kreeg van mij de keus:
hulp zoeken en samen relatietherapie.
Zo niet, scheiden.

Als je dat nog wilt.
Heel veel sterkte.
Ik zou overigens met 2 zorgenkindjes niet beiden zoveel blijven werken. Maar ja, dat is achteraf gepraat want wellicht is het financieel bij jullie nodig.
Alle reacties Link kopieren
Santaaa schreef:
21-11-2019 14:13
Sommige vrouwen zijn zo vreemd...
Waarom überhaupt kinderen nemen met zo’n man? Dit had je toch van mijlenver aan kunnen zien komen...

Zeik niet aan z’n hoofd maar zuig aan z’n...
Je weet pas écht wat je aan iemand hebt als je allebei onder druk staat. Daarnaast kunnen mensen veranderen.

De relatie van een vriendin van me knapte ook toen ze een huilbaby kreeg. Toen stapelden alle kleine problemen die er waren waar ze mee om kon gaan zich op en vormden samen één heel groot probleem. Zij is uiteindelijk vertrokken en de manier waarop hij zich daarna gedragen heeft, heeft het voor haar alleen maar duidelijker gemaakt dat ze de juiste keuze heeft gemaakt.
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
Jullie hebben de afgelopen periode flink wat voor jullie kiezen gekregen. Kennelijk zijn jullie elkaar daarin kwijtgeraakt.
Jouw man koos ervoor om te vluchten in een affaire en beseft nu dat ie daarmee niets oplost, en alleen maar verliest.

Ik denk dat nu het punt gekomen is dat je er niet meer samen gaat uitkomen. Ik zou dus op zoek gaan naar een goede relatietherapeut. Daarnaast heeft je man ook hulp nodig bij leren accepteren van de onmacht die bij ziekte en zorgbehoeftige gezinsleden komt. Dus stuur m naar de huisarts voor n doorverwijzing.
Hoe is jullie netwerk met betrekking tot overname van zorg voor jullie kinderen? Wij hadden ook een huilbaby met reflux en de drempel om kind achter te laten was enorm, maar het was wel nodig om af en toe te kunnen slapen en opladen.

Je gaat hier vast vaak “ weg met die vent” lezen, maar voor je kinderen zou ik die keuze als maken als je echt alles hebt geprobeerd. Bovendien lost het zijn probleem van kort lontje niet op, sta je er dan alleen voor als de kinderen bij jou zijn en heb je geen invloed meer als ze bij hem zijn. De onderliggende problemen worden daarmee alleen maar groter. Dan hebben alleen geen vreemdgaande partner meer.
Odense2 schreef:
21-11-2019 14:14
Je man kan niet omgaan met 'imperfectie', zoals ik het lees en vlucht dan maar weg.

Hij kan niet omgaan met jullie huilbaby,
terwijl het voor jou ook slopend/energievretende zal zijn.

Is je man wel eens alleen met de kinderen?
100% goede analyse, hij kan inderdaad niet omgaan met imperfectie en heeft de overweldigende drang om iedereen te willen beschermen (is zijn moeder in zijn tiener jaren verloren) als het nu slecht gaat met 1 van de kinderen wordt hij dus juist boos ipv begripvol.

Hij is zelden alleen met de kleintjes, hij gaat door de weeks in de avonden 3 x sporten en in het weekend regelmatig een halve dag of dag weg naar voetbal wedstrijden. Hij heeft zelf aangegeven het op dit moment niet te trekken om lang alleen te zijn met de kleintjes.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou hem eerst op een cursus agressiebeheersing sturen.
Schreeuwen, uithalen en met dingen gooien? Dat vind ik eigenlijk nog veel erger dan het vreemdgaan. Hij moet eens normaal doen, net alsof jij ervoor gekozen hebt om een huilbaby te krijgen.
ik geef mn bek ook maar een douw
Alle reacties Link kopieren
Wikje2015 schreef:
21-11-2019 14:16
Relatie therapie is hij compleet op tegen, dit heb ik vorige keer al aangekaart toen we tijdelijk uit elkaar gingen ivm zijn agressie en opgebouwde frustraties. Hij wil absoluut niet met iemand anders praten, dit heeft hij de avond dat ik hem betrapte ook nogmaals direct gezegd dat hij niet met iemand hierover wil gaan praten, dit moesten we samen oplossen.

Hij vind hulp vragen en krijgen sowieso niks. Mijn man is echt het type zwart-wit, En dat is ook waar ik op gevallen ben, no nonsense en heel direct. maar in dit soort situaties werkt dat dus compleet tegen ons.
Het lijkt me dat je man op dit moment niet zoveel te eisen heeft. Je ziet hoeveel schade zijn aggressie aanricht. Aangezien HIJ wil dat JIJ blijft kun JIJ de eisen stellen. Therapie, al dan niet gericht op jullie relatie, lijkt mij daarin de eerste stap. Ik zou dat echt wel afdwingen.

Allicht wil hij niet met iemand gaan praten. Die zou hem wel eens kunnen zeggen dat het probleem niet is 'mijn vrouw begrijpt me niet' maar 'ik heb te weinig zelfbeheersing.'
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
Hij weigert het om hulp te zoeken en zijn copingsmechanismen met de situatie zijn vreemd gaan en agressie.

Ik ben echt een groot voorstander van vechten voor je relatie omwille van de kinderen. Maar in dit geval zou ik adviseren of hij zoekt hulp of het is einde relatie. Hij heeft helemaal niet de luxe om zo koppig te zijn. Hij heeft een vrouw en kinderen die een normale vader en man nodig hebben.
anoniem_388067 wijzigde dit bericht op 21-11-2019 14:23
1.26% gewijzigd
Wikje2015 schreef:
21-11-2019 14:16
Relatie therapie is hij compleet op tegen, dit heb ik vorige keer al aangekaart toen we tijdelijk uit elkaar gingen ivm zijn agressie en opgebouwde frustraties. Hij wil absoluut niet met iemand anders praten, dit heeft hij de avond dat ik hem betrapte ook nogmaals direct gezegd dat hij niet met iemand hierover wil gaan praten, dit moesten we samen oplossen.

Hij vind hulp vragen en krijgen sowieso niks. Mijn man is echt het type zwart-wit, En dat is ook waar ik op gevallen ben, no nonsense en heel direct. maar in dit soort situaties werkt dat dus compleet tegen ons.

Je man is echt het type klootzak.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven