Relaties
alle pijlers
Ik dacht dat ik hem kon vergeven, maar wat is dit moeilijk
vrijdag 3 januari 2020 12:37
Hallo Forummers,
Voor het eerst dat ik een bericht plaats, maar ik ben de wanhoop nabij dus op zoek naar tips/ervaringen.
Ik ben 7 jaar samen met mijn man, we hebben een dochtertje van 3, en zijn 2 jaar geleden getrouwd. De laatste maanden gingen we totaal niet goed samen. Mijn man vond mij in eerste instantie afstandelijker en vond dat ik hem vergat, ik vond later dat hij veel wegging en had het idee dat hij aan het vluchten was. Veel ruzies volgden waardoor we ons beide niet meer goed voelden thuis. Mijn man is in deze periode eenmalig vreemdgegaan en heeft dit nog geen week na het voorval opgebiecht. Niet met iemand die ik ken, maar wel iemand die redelijk in de buurt woont en die ik dus zou kunnen tegenkomen, al heb ik haar ooit 1 keer gezien op een festival. Hij wilt samen verder, werken aan onze relatie. Hij had meteen heel veel spijt en heeft nooit meer contact gehad, geeft aan zich nog nooit zo slecht gevoeld te hebben. Ik zei in eerste instantie dat we dit te boven kunnen komen, ik was denk ik vooral opgelucht omdat ik voelde dat er iets was. Ik heb aangegeven dat hij vreselijk de fout in is gegaan en ik hem niet meteen kan vergeven, maar dat ik mijn best zou doen. Ik heb ook duidelijk aangegeven dat ik dit nooit een tweede keer vergeef. Probleem is nu alleen dat ik totaal niet wist in wat voor rollercoaster ik terecht zou komen. Verdriet, woede, ik voel me vernederd en met momenten schaam ik me dood omdat ik het nog probeer. Mijn beeld van hem is zo veranderd, mijn vertrouwen in hem en respect voor hem moet echt weer groeien. We zijn al die tijd samen in huis gebleven, het leek ons beide niet zinvol om dit apart te verwerken. Hij heeft de eerste weken al mijn vragen beantwoord, we hebben veel gesprekken gehad maar het lukt me nog niet dit een plekje te geven. We zijn nu 6 weken verder en toen ik er gisteren weer begon gaf hij aan dat hij verder wilt, dat hij het idee heeft dat we continu dezelfde gesprekken voeren en we zo stil blijven staan. Ik werd hier zo vreselijk boos over! Hij heeft geen idee wat dit met mij doet, hoe verschrikkelijk ik me voel en ik ben bang als ik niet meer met hem kan praten dat ik alles opkrop en ik een tikkende tijdbom word. Ik vind dat hij begrip moet hebben voor mijn gevoel, voor mijn boosheid en verdriet. Ik zie het als een rouwproces. Hij zegt dat we zo niet verder komen, dat we het ook weer leuk moeten kunnen hebben samen. Ik hou nog wel echt van hem, maar mijn beeld van hem is wel beschadigd en ik weet niet of we er op deze manier uitkomen. Ik ben benieuwd wat jullie hiervan vinden? Moet ik het loslaten, of is het niet zo gek dat ik dit nog niet kan?
Voor het eerst dat ik een bericht plaats, maar ik ben de wanhoop nabij dus op zoek naar tips/ervaringen.
Ik ben 7 jaar samen met mijn man, we hebben een dochtertje van 3, en zijn 2 jaar geleden getrouwd. De laatste maanden gingen we totaal niet goed samen. Mijn man vond mij in eerste instantie afstandelijker en vond dat ik hem vergat, ik vond later dat hij veel wegging en had het idee dat hij aan het vluchten was. Veel ruzies volgden waardoor we ons beide niet meer goed voelden thuis. Mijn man is in deze periode eenmalig vreemdgegaan en heeft dit nog geen week na het voorval opgebiecht. Niet met iemand die ik ken, maar wel iemand die redelijk in de buurt woont en die ik dus zou kunnen tegenkomen, al heb ik haar ooit 1 keer gezien op een festival. Hij wilt samen verder, werken aan onze relatie. Hij had meteen heel veel spijt en heeft nooit meer contact gehad, geeft aan zich nog nooit zo slecht gevoeld te hebben. Ik zei in eerste instantie dat we dit te boven kunnen komen, ik was denk ik vooral opgelucht omdat ik voelde dat er iets was. Ik heb aangegeven dat hij vreselijk de fout in is gegaan en ik hem niet meteen kan vergeven, maar dat ik mijn best zou doen. Ik heb ook duidelijk aangegeven dat ik dit nooit een tweede keer vergeef. Probleem is nu alleen dat ik totaal niet wist in wat voor rollercoaster ik terecht zou komen. Verdriet, woede, ik voel me vernederd en met momenten schaam ik me dood omdat ik het nog probeer. Mijn beeld van hem is zo veranderd, mijn vertrouwen in hem en respect voor hem moet echt weer groeien. We zijn al die tijd samen in huis gebleven, het leek ons beide niet zinvol om dit apart te verwerken. Hij heeft de eerste weken al mijn vragen beantwoord, we hebben veel gesprekken gehad maar het lukt me nog niet dit een plekje te geven. We zijn nu 6 weken verder en toen ik er gisteren weer begon gaf hij aan dat hij verder wilt, dat hij het idee heeft dat we continu dezelfde gesprekken voeren en we zo stil blijven staan. Ik werd hier zo vreselijk boos over! Hij heeft geen idee wat dit met mij doet, hoe verschrikkelijk ik me voel en ik ben bang als ik niet meer met hem kan praten dat ik alles opkrop en ik een tikkende tijdbom word. Ik vind dat hij begrip moet hebben voor mijn gevoel, voor mijn boosheid en verdriet. Ik zie het als een rouwproces. Hij zegt dat we zo niet verder komen, dat we het ook weer leuk moeten kunnen hebben samen. Ik hou nog wel echt van hem, maar mijn beeld van hem is wel beschadigd en ik weet niet of we er op deze manier uitkomen. Ik ben benieuwd wat jullie hiervan vinden? Moet ik het loslaten, of is het niet zo gek dat ik dit nog niet kan?
anoniem_394263 wijzigde dit bericht op 03-01-2020 17:39
0.17% gewijzigd
zaterdag 11 januari 2020 10:49
De angel van het probleem staat hier. Jij hebt behoefte aan keer op keer bespreken en hij wil eigenlijk er eigenlijk niets meer over horen en ‘verder’. Hij moet jou laten praten, net zo vaak al je wil . En dan hoeft hij alleen maar te luisteren want hij kan idd niets terug draaien of zeggen dat het goed maakt. Dan komt er vanzelf een punt dat jij ook vindt dat je het vaak genoeg hebt besproken en het dus minder vaak benoemt .Leveniscompliceerd schreef: ↑07-01-2020 16:14Hij heeft aangegeven dat te begrijpen, en dat ik altijd mijn gevoel zou moeten kunnen uiten en mezelf moet kunnen zijn en dat hij niet zag dat ik het zo voelde. Dat hij alleen niet meer wist hoe hij on moest gaan met continu dezelfde gesprekken, omdat hij niet denkt dat dat iets oplost. Hij was heel open en heeft me echt duidelijk laten zien hoe hij in de wedstrijd staat, en dat hij kampt met een vreselijk schuldgevoel omdat hij me zo ziet, en nog wel 1000 x sorry zou willen zeggen maar dat hij heel goed weet dat niets het terug kan draaien of goed kan maken.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 11 januari 2020 12:42
Pffff “vreemdgaan kan iedereen overkomen” rot toch op. Je kruipt er zelf op hoor. Er zitten hééél veel stappen tussen iemand aantrekkelijk vinden en er sex mee hebben. En bij al die stappen kan je bedenken dat het geen goed idee is.feniks02 schreef: ↑11-01-2020 10:35Al veel gezegd en gelukkig esther perel genoemd, door haar materiaal te lezen ga je meer begrijpen van jezelf en van je man.
Al je emoties en gevoelens zijn goed begrijpelijk.....
Wat mij opvalt is dat je zegt dat het beeld van je man beschadigd is...... kun je het beeld toelaten dat hij niet perfect is? net zoals jij niet perfect bent? Kun jij je eigen imperfecties accepteren, zou je net zo hard oordelen over je eigen imperfecties als die van hem. Er is naast ontrouw heel veel wat je partner 'aan kunt doen' wat net zoveel impact heeft maar niet de maatschappelijke schaamte.....vreemdgaan is iets wat iedereen kan overkomen, vreemd blijven gaan, dat is dan weer heel iets anders.
dat je vriend het na een week al verteld .....vind ik juist tonen dat hij te vertrouwen is....
relaties zijn geen idylle maar bij tijd en wijle keihard werken, maar dan daar krijg je ook wat voor terug. Heb geduld met jezelf en je vriend en zoek een beetje hulp, hier komen jullie echt wel uit, jullie klinken beiden heel toegewijd.
Ik vind het zo ziek dat Esther Perel steeds wordt aangehaald om vreemdgaan glad te strijken.
zaterdag 11 januari 2020 12:58
starbright schreef: ↑11-01-2020 12:42Pffff “vreemdgaan kan iedereen overkomen” rot toch op. Je kruipt er zelf op hoor. Er zitten hééél veel stappen tussen iemand aantrekkelijk vinden en er sex mee hebben. En bij al die stappen kan je bedenken dat het geen goed idee is.
Mensen zijn over het algemeen niet zo goed in het zichzelf leuke dingen ontzeggen. Laat staan als ze verliefd / rete geil zijn. .
Ik vind het zo ziek dat Esther Perel steeds wordt aangehaald om vreemdgaan glad te strijken.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 14 januari 2020 13:24
Bedankt weer voor alle reacties! We hebben echt een heel fijn weekend achter de rug, veel samen gedaan, een date night gehad en dat voelt ook echt fijn. We praten nu veel meer maar vooral over waar we staan en de toekomst, maar als ik af en toe iets wil vragen dan is daar ruimte voor. Ook laat hij echt duidelijk zien dat hij niets liever wil dan dat dit slaagt en daar ook alles aan wil doen samen, ik voel me gehoord en af en toe zijn er zelfs weer kriebels, omdat we elkaar echt opnieuw aan het ontdekken zijn. Probleem is alleen dat ik best met mezelf in de knoop zit.. er zijn nog best veel momenten dat ik aan het vreemdgaan denk of zelfs beelden voor me zie, hoe ik dat ook probeer tegen te gaan. Het gevoel wat ik dan heb is zo pijnlijk, ik word er nog steeds misselijk van. De angst dat dit zo blijft is groot, en ik merk dat op die momenten steeds meer neig naar alleen verder gaan. Maar er zijn ook zoveel momenten dat het heel goed voelt en dat ik echt denk dat het mogelijk is om hier samen uit te komen. Ik besef me dat ik vastzit en ik zo dus ook geen stap verder kom, het is of kiezen om ervoor te gaan of niet. Ik wil zo graag van dit gevoel af en dan lijkt de stekker eruit trekken het makkelijkst. Alleen zodra ik denk ok dat ga ik doen en ik er een gesprek over aan wil gaan protesteert alles in me, de liefde is er nog absoluut en dan denk ik weer dit zegt ook iets en geef nog niet op dit heeft gewoon nog wat tijd nodig.
Ik ben ondertussen aardig wat afgevallen, en zoals jullie merken pieker ik veel.
Wat ik vooral niet van mezelf begrijp is waarom ik hier zo erg over blijf vallen? Het is heel erg wat er gebeurd maar mijn relationele zelf zegt: het was eenmalig, hij heeft het zelf opgebiecht en hij wil er alles aan doen om de relatie te redden. Dit is te overwinnen. Maar blijkbaar weegt ontrouw voor mij veel zwaarder dan ik verwacht had. Ik hoop dat de relatietherapie hier iets kan betekenen, maar het kost wel enorm veel geld en als ik met hier gewoon echt niet overheen kan zetten is het vooral geldverspilling.
Ik kom er gewoon niet zo goed meer uit, en dat komt bij mij zelden voor. Ik kan normaal heel goed knopen doorhakken. Ik ben benieuwd hoe dit op jullie overkomt, en of er nog tips zijn.
Ik ben ondertussen aardig wat afgevallen, en zoals jullie merken pieker ik veel.
Wat ik vooral niet van mezelf begrijp is waarom ik hier zo erg over blijf vallen? Het is heel erg wat er gebeurd maar mijn relationele zelf zegt: het was eenmalig, hij heeft het zelf opgebiecht en hij wil er alles aan doen om de relatie te redden. Dit is te overwinnen. Maar blijkbaar weegt ontrouw voor mij veel zwaarder dan ik verwacht had. Ik hoop dat de relatietherapie hier iets kan betekenen, maar het kost wel enorm veel geld en als ik met hier gewoon echt niet overheen kan zetten is het vooral geldverspilling.
Ik kom er gewoon niet zo goed meer uit, en dat komt bij mij zelden voor. Ik kan normaal heel goed knopen doorhakken. Ik ben benieuwd hoe dit op jullie overkomt, en of er nog tips zijn.
dinsdag 14 januari 2020 13:40
Dank je wel voor deze fijne reactie. Ik kan zeker het beeld toelaten dat hij niet perfect is, dat doe ik eigenlijk al.. ook voor het vreemdgaan wist ik dat hij niet perfect was en ik uiteraard ook niet. Ik heb ook fouten gemaakt in onze relatie, maar ontrouw staat voor mij gelijk aan geen respect en daar kan ik maar moeilijk mee dealen. Misschien zou ik wel minder hard oordelen als dit mij overkomen was, maar ik kan dat niet met zekerheid zeggen omdat het mij nog nooit overkomen is, en ik vrijwel zeker weet dat het me ook niet zou overkomen. Niet voor een one night stand in ieder geval. Het is me gelukkig nog nooit overkomen maar ik zou denk ik eerder verliefd op een ander kunnen worden in een moeilijke periode (en dit sta je dan uiteraard ook zelf toe en is ook niet goed te praten) dan dat ik voor een nachtje met iemand het bed induik zonder gevoel, puur gebaseerd op lust. Daar ben ik gewoonweg het type niet voor.feniks02 schreef: ↑11-01-2020 10:35Al veel gezegd en gelukkig esther perel genoemd, door haar materiaal te lezen ga je meer begrijpen van jezelf en van je man.
Al je emoties en gevoelens zijn goed begrijpelijk.....
Wat mij opvalt is dat je zegt dat het beeld van je man beschadigd is...... kun je het beeld toelaten dat hij niet perfect is? net zoals jij niet perfect bent? Kun jij je eigen imperfecties accepteren, zou je net zo hard oordelen over je eigen imperfecties als die van hem. Er is naast ontrouw heel veel wat je partner 'aan kunt doen' wat net zoveel impact heeft maar niet de maatschappelijke schaamte.....vreemdgaan is iets wat iedereen kan overkomen, vreemd blijven gaan, dat is dan weer heel iets anders.
dat je vriend het na een week al verteld .....vind ik juist tonen dat hij te vertrouwen is....
relaties zijn geen idylle maar bij tijd en wijle keihard werken, maar dan daar krijg je ook wat voor terug. Heb geduld met jezelf en je vriend en zoek een beetje hulp, hier komen jullie echt wel uit, jullie klinken beiden heel toegewijd.
dinsdag 14 januari 2020 13:48
Zou bijna zeggen, wees blij dat er geen emotionele band was tussen je man en die ander. Blijft alleen net zo kut.
Maar ik had dat liever gehad dan in mijn geval met verliefdheid en alles.
Al bleek later dat ie gewoon vreselijk in de war was, spijt had, haar helemaal niet voor het echie zag zitten en daarna alleen nog maar dieper in de put kwam.
Heb ik geen medelijden mee trouwens maar ik vond het feit dat ze meer gevoelens voor elkaar hadden ook érg moeilijk te verteren.
En ik zie ook soms nog dingen voor me wat ik niet wil.
Maar ik had dat liever gehad dan in mijn geval met verliefdheid en alles.
Al bleek later dat ie gewoon vreselijk in de war was, spijt had, haar helemaal niet voor het echie zag zitten en daarna alleen nog maar dieper in de put kwam.
Heb ik geen medelijden mee trouwens maar ik vond het feit dat ze meer gevoelens voor elkaar hadden ook érg moeilijk te verteren.
En ik zie ook soms nog dingen voor me wat ik niet wil.
dinsdag 14 januari 2020 14:41
Ja eens, denk dat als mijn man nu met gevoelens kampte voor een ander het inderdaad alleen maar moeilijker zou zijn. Kan me heel goed voorstellen dat het voor jou moeilijk te verteren was. Ik doelde ook puur op mezelf, kan me überhaupt niet voorstellen dat het me zou overkomen.. maar stel in een dieptepunt in je relatie.. dan zou het denk ik eerder zou zijn dat ik gevoel voor een ander zou krijgen dan dat ik eenmalig met iemand het bed in zou duiken. De schade zou dan groter zijn, want eenmaal gevoel voor iemand wordt het verhaal zeker moeilijker.justagirly schreef: ↑14-01-2020 13:48Zou bijna zeggen, wees blij dat er geen emotionele band was tussen je man en die ander. Blijft alleen net zo kut.
Maar ik had dat liever gehad dan in mijn geval met verliefdheid en alles.
Al bleek later dat ie gewoon vreselijk in de war was, spijt had, haar helemaal niet voor het echie zag zitten en daarna alleen nog maar dieper in de put kwam.
Heb ik geen medelijden mee trouwens maar ik vond het feit dat ze meer gevoelens voor elkaar hadden ook érg moeilijk te verteren.
En ik zie ook soms nog dingen voor me wat ik niet wil.
dinsdag 14 januari 2020 16:06
Volgens mij zijn jullie goed bezig.
Het is mij zelf overkomen...en heeft ons
Echt wel jaar, anderhalf jaar gekost ...toen ging het verder naar de achtergrond
Het is denk ik een van de moedigste beslissingen van mijn leven geweest om hem te vergeven en opnieuw te gaan investeren in de relatie Nu 10 jaar later ben ik daar eigenlij ontzettend trots op.
Het is mij zelf overkomen...en heeft ons
Echt wel jaar, anderhalf jaar gekost ...toen ging het verder naar de achtergrond
Het is denk ik een van de moedigste beslissingen van mijn leven geweest om hem te vergeven en opnieuw te gaan investeren in de relatie Nu 10 jaar later ben ik daar eigenlij ontzettend trots op.
dinsdag 14 januari 2020 21:23
Ik begrijp precies wat jij voelt. Ik heb precies hetzelfde alleen we zijn bijna een jaar verder. Wat jij voelt is een normale verwerkingsproces hoe pijnlijk het ook is. Ik geloof dat het bij mij zal minderen, bij jou hopelijk ook.
Ik had maanden dat het al beter ging en daarna weer nieg. Echr vervelend is het want je weet niet wanneer het echt in grote mate stopt.
Nu zit ik in de minder leuke periode waar ik veel twijfels heb en veel pijn voel. Ernaast ben ik ook blij dat ik bij hem ben gebleven. En ik zie hem vrolijk spelen met de kids. Dat geef me veel kracht. Hij zegt heel vaak dat hij spijt heeft wat er gebeurd is en dat hij van me houdt.
Ik had maanden dat het al beter ging en daarna weer nieg. Echr vervelend is het want je weet niet wanneer het echt in grote mate stopt.
Nu zit ik in de minder leuke periode waar ik veel twijfels heb en veel pijn voel. Ernaast ben ik ook blij dat ik bij hem ben gebleven. En ik zie hem vrolijk spelen met de kids. Dat geef me veel kracht. Hij zegt heel vaak dat hij spijt heeft wat er gebeurd is en dat hij van me houdt.
dinsdag 14 januari 2020 21:25
Ik begrijp precies wat jij voelt. Ik heb precies hetzelfde alleen we zijn bijna een jaar verder. Wat jij voelt is een normale verwerkingsproces hoe pijnlijk het ook is. Ik geloof dat het bij mij zal minderen, bij jou hopelijk ook.
Ik had maanden dat het al beter ging en daarna weer nieg. Echr vervelend is het want je weet niet wanneer het echt in grote mate stopt.
Nu zit ik in de minder leuke periode waar ik veel twijfels heb en veel pijn voel. Ernaast ben ik ook blij dat ik bij hem ben gebleven. En ik zie hem vrolijk spelen met de kids. Dat geef me veel kracht. Hij zegt heel vaak dat hij spijt heeft wat er gebeurd is en dat hij van me houdt.
Ik had maanden dat het al beter ging en daarna weer nieg. Echr vervelend is het want je weet niet wanneer het echt in grote mate stopt.
Nu zit ik in de minder leuke periode waar ik veel twijfels heb en veel pijn voel. Ernaast ben ik ook blij dat ik bij hem ben gebleven. En ik zie hem vrolijk spelen met de kids. Dat geef me veel kracht. Hij zegt heel vaak dat hij spijt heeft wat er gebeurd is en dat hij van me houdt.
woensdag 15 januari 2020 08:29
bedankt voor je reactie kinderwens9. Ik denk ook dat het een verwerkingsproces is, en hoewel ik heel blij bent dat je reageert is dat dus wel mijn grootste angst, om over een jaar nog steeds met twijfels of veel pijn te lopen. Sterker nog, ik weet bijna zeker dat als dat zo is ik dan de knoop al doorgehakt heb. Gelukkig lees ik ook dat jij een aantal goede maanden gehad hebt. Ik zal het zeker nog wat tijd geven hoor, ik begrijp dat dit tijd nodig heeft, maar er moet voor mij wel wat verbetering komen, hopelijk is relatietherapie daar de sleutel voor. Jij ook veel sterkte gewenst!kinderwens9 schreef: ↑14-01-2020 21:25Ik begrijp precies wat jij voelt. Ik heb precies hetzelfde alleen we zijn bijna een jaar verder. Wat jij voelt is een normale verwerkingsproces hoe pijnlijk het ook is. Ik geloof dat het bij mij zal minderen, bij jou hopelijk ook.
Ik had maanden dat het al beter ging en daarna weer nieg. Echr vervelend is het want je weet niet wanneer het echt in grote mate stopt.
Nu zit ik in de minder leuke periode waar ik veel twijfels heb en veel pijn voel. Ernaast ben ik ook blij dat ik bij hem ben gebleven. En ik zie hem vrolijk spelen met de kids. Dat geef me veel kracht. Hij zegt heel vaak dat hij spijt heeft wat er gebeurd is en dat hij van me houdt.
woensdag 15 januari 2020 11:10
De laatste keer? Dus je bedoelt dat er eerdere keren waren?marielouisa schreef: ↑14-01-2020 15:29Je vraagt om tips, tijd heeft al veel bij mij gedaan. Regelmatig leuke dingen doen ook, dat doen jullie al. Zelf naar therapie gaan heeft mij ook geholpen, ik kreeg cognitieve gedrags therapie de laatste keer.
Echt, als je cognitieve gedragstherapie nodig hebt om in een relatie te blijven waar ben je dan in hemelsnaam mee bezig? Je gaat niet dood hoor in je eentje.
woensdag 15 januari 2020 11:51
Als je partner in een monogame relatie vreemdgaat vind ik het bizar om de schuld bij jezelf te gaan zoeken. Iedereen maakt fouten, maar als je vreemdgaat breek je een afspraak. Ongeacht de reden, vind ik niet dat persoon die bedrogen wordt moet kijken wat hij of zij verkeerd heeft gedaan. Een slechte of niet/slecht functionerende relatie kan alleen beter worden als je er samen aan werkt en dit bespreekbaar maakt. Niemand is perfect en relaties zijn supermoeilijk. Maar dat betekent niet dat vreemdgaan dan ineens een soort van excuus wordt omdat er geen aandacht wordt gegeven of omdat de ander zich niet gezien voelt of wat dan ook.
Ik zeg niet dat vreemdgaan het einde van de relatie betekent, maar de bedrieger moet wat mij betreft (diep) door het stof, niet de persoon die bedrogen wordt. En TO, als jij behoefte hebt om er over te praten, wanneer en hoe lang ook, dan zal hij dat in mijn ogen gewoon moeten slikken en jou die ruimte geven. Hij kan niet voor jou bepalen dat je er nu maar eens klaar mee moet zijn.
En samen kijken wat er nog is, of het de moeite is om door te gaan, en vooral of de liefde nog aanwezig is.
En vertrouwen, vertrouwen en nog eens vertrouwen. Zonder dat wordt het nooit meer iets wat überhaupt op een relatie lijkt. En hij moet dat zien terug te verdienen. Vertrouwen komt te voet en gaat te paard. Helaas.
Ik zeg niet dat vreemdgaan het einde van de relatie betekent, maar de bedrieger moet wat mij betreft (diep) door het stof, niet de persoon die bedrogen wordt. En TO, als jij behoefte hebt om er over te praten, wanneer en hoe lang ook, dan zal hij dat in mijn ogen gewoon moeten slikken en jou die ruimte geven. Hij kan niet voor jou bepalen dat je er nu maar eens klaar mee moet zijn.
En samen kijken wat er nog is, of het de moeite is om door te gaan, en vooral of de liefde nog aanwezig is.
En vertrouwen, vertrouwen en nog eens vertrouwen. Zonder dat wordt het nooit meer iets wat überhaupt op een relatie lijkt. En hij moet dat zien terug te verdienen. Vertrouwen komt te voet en gaat te paard. Helaas.
anoniem_169698 wijzigde dit bericht op 15-01-2020 14:09
19.63% gewijzigd
woensdag 15 januari 2020 12:39
Amen! Ik geloof niet in doorgaan na vreemd gaan. Nu jaren later en een andere partner heb ik het er soms nog moeilijk mee. En ik ben al weer langer dan dertien samen met huidige man. Nee, er is geen doorgaan na vreemd gaan!starbright schreef: ↑15-01-2020 11:10De laatste keer? Dus je bedoelt dat er eerdere keren waren?
Echt, als je cognitieve gedragstherapie nodig hebt om in een relatie te blijven waar ben je dan in hemelsnaam mee bezig? Je gaat niet dood hoor in je eentje.
woensdag 15 januari 2020 12:46
woensdag 15 januari 2020 12:54
Voor jou misschien niet!viavia2013 schreef: ↑15-01-2020 12:39Amen! Ik geloof niet in doorgaan na vreemd gaan. Nu jaren later en een andere partner heb ik het er soms nog moeilijk mee. En ik ben al weer langer dan dertien samen met huidige man. Nee, er is geen doorgaan na vreemd gaan!
Jaren later en een andere partner, dan zou ik er echt niet meer mee zitten!!
Cognitieve gedragstherapie gaat mij ook te ver om in een relatie te blijven.
Ikzelf heb geen therapie, maar hij wel.
Het gaat goed, heb er weinig last meer van.
En omdat je toch opnieuw voor elkaar kiest vind ik het wel handig dat je als niet-vreemdgaande partij óók naar je eigen dingen kijkt die beter konden.
Had ook eerder gekund, dat was natuurlijk veel beter geweest.
woensdag 15 januari 2020 21:15
woensdag 15 januari 2020 23:07
Zo kun je het ook zien inderdaad.starbright schreef: ↑15-01-2020 14:48Het lijkt me eigenlijk alleen maar erger als er géén emotionele band is met die ander. Want wat is dan nog de reden? Gewoon lust? Dan heb je dus gewoon schijt aan je partner. Wat maakt dan volgens hem dat hij dat niet nog een keer doet?
Bedankt, daar heb ik best wel iets aan.
Aan de andere kant was ik juist door die band tussen hen altijd bang dat er dingen tussen hen besproken zijn die ik niet weet of nooit te weten krijg.
Waardoor het bijv tussen hen niet ging werken en hij uit gemakzucht maar terugkwam. Hij zegt van niet maar heb wel een tijdje met die gedachte geworsteld. Ik wil niet alles weten maar wel de essentiële punten.... Is lastig.
Ik wil niet te makkelijk zijn, niet dat hij denkt dat ik hem zomaar terug wilde ofzo.
Het moest wel écht om mij gaan.
Geloof ik nu ook. Heb ik m vaak gevraagd en hij altijd weer eerlijk op geantwoord.
