Een favoriet kind hebben

23-01-2020 16:02 140 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hee,

Ik heb een ander Nick gemaakt vanwege privacy redenen. Dit is misschien een heel gevoelig topic, maar ik zoek ook herkenning en advies. Hebben jullie ook een favoriet kind?

Ik heb twee kinderen; een dochter en een zoon. Dochter (bijna twintiger) en ik zijn twee handen op één buik, we winkelen graag samen, vinden dezelfde dingen leuk en lijken ook op elkaar, zowel uiterlijk als innerlijk. Ze voelt voor mij meer als een hele goede vriendin dan een dochter. Ik kreeg ook veel energie van er als ik bij haar bent. Mijn zoon (puber) is het tegenovergestelde. We hebben altijd strijd, niets is er goed en ik voel mij altijd doodmoe als we iets samendoen en binnen enkele minuten is er ruzie.

Ik hou natuurlijk van mijn kinderen, maar mijn dochter is zo veel makkelijker en toen zij puber is ging het ook alleen maar goed. Mijn zoon is sinds hij een peuter was altijd al mijn zorgenkindje geweest en ik heb er de energie niet meer voor. Is het voor iemand herkenbaar dat je gewoon liever bij het ene kind bent dan het andere?
Alle reacties Link kopieren
Waar is papa in dit verhaal?
Nog geen ervaring (zoon van 4 en hoogzwanger van dochter), maar ik kan me wel voorstellen dat met het ene kind alles wat (of een heel stuk) makkelijker/soepeler gaat dan met het andere, inderdaad afhankelijk van persoonlijkheid, karakter e.d.
Ik heb zelf zeker een favoriete kind maar dat komt omdat ik 1 kind heb.

Maar ik heb wel altijd het gevoel gehad dat mijn moeder wel een favoriet had. Het is nogal taboe om toe te geven alleen.
Alle reacties Link kopieren
Ik kan oprecht zeggen, dat ik geen voorkeur heb.
Mijn kinderen verschillen enorm van elkaar, maar met beiden vindt je zaken die je deelt
Alle reacties Link kopieren
Leuk voor je zoon

Die merkt dat ongetwijfeld.Ik zou er ook een dwarse puber van worden.

Want dat hij zo irritant is, ligt zeker alleen aan hem?

Arm jong.
Alle reacties Link kopieren
Misschien voelt zoon wel dat hij niet je favoriet is en heeft hij daarom ook geen zin om iets leuks met jou te moeten doen.

En dat je je dochter ziet als een vriendin ipv een dochter vind ik niet gezond. Geef je haar de ruimte om zich los te maken?
Hakuna matata!
lilalinda schreef:
23-01-2020 16:29
Ik kan oprecht zeggen, dat ik geen voorkeur heb.
Mijn kinderen verschillen enorm van elkaar, maar met beiden vindt je zaken die je deelt
Dit eigenlijk. Ik herken het ook niet (gelukkig). :)
Alle reacties Link kopieren
Ik heb ook een zoon en een dochter. Ik heb geen favoriet. Wel zijn er momenten dat ik met de een beter overweg kan dan met de ander. Ik denk dat jouw zoon heel goed aanvoelt dat je voorkeur bij je dochter ligt. Probeer het te veranderen als het mogelijk is.
Alle reacties Link kopieren
Hier ook geen favoriet. Mijn oudste is wel een zorgenkindje (vermoedens van autisme en flinke handleiding) en jongste gaat fluitend door het leven. Maar ik heb echt geen voorkeur. Want onze oudste is ook echt heel erg lief en leuk, als je hem maar niet overvraagt of overprikkelt.
Alle reacties Link kopieren
lilalinda schreef:
23-01-2020 16:26
Waar is papa in dit verhaal?
hoezo?
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
Alle reacties Link kopieren
nlies schreef:
23-01-2020 16:38
hoezo?
als papa wel een goede band met zoon heeft, scheelt dat al heel veel
als papa afwezig is, of ook een hekel aan het gedrag van het kind heeft, wordt het vrij dramatisch
Alle reacties Link kopieren
Je doet allebei je kinderen tekort.
Je dochter is namelijk niet je dinnetje, op deze manier voelt ze te weinig ruimte om zich van jou los te kunnen maken.
Zoek voor vriendschappen andere volwassen vrouwen en gebruik daarvoor niet je dochter.
En je zoon voelt heel goed aan, dat hij niet je favoriete kind is, nog erger: iets leuks doen met hem ontaardt in ruzie.
Hoe triest.
Alle reacties Link kopieren
lilalinda schreef:
23-01-2020 16:26
Waar is papa in dit verhaal?
Die staat hier toch los van? Die heeft zijn eigen relaties met zijn kinderen.


Ik snap heus wel dat als het ene kind veel strijd geeft, dat je meer gevoel krijgt voor het andere. Maar het kan veranderen. Op een dag is de pubertijd over en dan wordt hij misschien veel gemakkelijker dan hij nu is en dan kunnen de verhoudingen veranderen.

En nu kunnen anderen je net zo hard veroordelen, maar gevoel is gevoel, en daar heb je geen controle over.

MIjn moeder had trouwens ook een favoriet, dat was mijn zus. Mijn zus is tien jaar ouder dan ik en was veel meegaander dan ik. Ik eiste ruimte op, persoonlijke vrijheid. Maar later bleek ook dat mijn zus veel kwetsbaarder is dan ik. En dan gaan de ouders meestal voor het meest kwetstbare kind. Dat doet mijn moeder ook.
iones wijzigde dit bericht op 23-01-2020 16:45
32.73% gewijzigd
Ik zie het in mijn omgeving gebeuren. Heel erg triest voor het minder favoriete kind, want die voelt dat natuurlijk wel.
Er wordt altijd geroepen: ik houd van mijn kinderen evenveel, maar ik zie duidelijk het verschil en vind dit pijnlijk om te zien. Ik neem het vaak op voor het andere kind, en vind het sneu voor diegene.
Ik heb een tijdje lichte voorkeur voor een van de twee gehad maar ik ben blij dat dat inmiddels helemaal rechtgetrokken is. Mijn kinderen zijn erg verschillend maar ik herken in beide dingen van mezelf. Mijn band met ieder is niet hetzelfde maar zeker niet beter met de een dan de ander.
Alle reacties Link kopieren
Misschien een rare gedachte maar bij je dochter gaat het vanzelf, ze lijkt in van alles en nog wat op jou, is bekend voor je, hoef je weinig moeite voor te doen.
Je zoon zit heel anders in elkaar en daar gaat het (kennelijk, want steeds strijd) niet vanzelf, daar moet je moeite in steken om het leuk te houden.

Ik kan me op zich wel voorstellen dat het ene karakter je beter ligt dan het andere, maar omdat het twee individuen zijn kun je ze ook eigenlijk niet vergelijken en dat lijkt je wel te doen, met als uitkomst een favoriet. Zoon staat dan toch al snel 1-0 achter.
Kijk uit dat je dat teveel uitdraagt en dingen gaat roepen als "je zou 's een voorbeeld moeten nemen aan je zus" of iets van die strekking.
Asjemenou!
(L. de Leeuw, 1972)
Alle reacties Link kopieren
iones schreef:
23-01-2020 16:42
Die staat hier toch los van? Die heeft zijn eigen relaties met zijn kinderen.

ik zie het niet los, en hoop echt, dat zoon dan toch een vader heeft, die er voor hem is
Misschien kun je ook eens iets leuks doen met je zoon? Jongensdingen of gewoon iets kleins.
Alle reacties Link kopieren
Net als ieder mens hebben mijn kinderen hun eigen leuke en minder leuke kanten. Zo is mijn oudste heel makkelijk en “voorbeeldig” zelfs al zit ze in de puberteit, en de jongste is best lastig. Maar de oudste had wel wat meer pit kunnen hebben en de jongste haar temperament vind ik juist weer leuk. Zo zijn er nog veel meer dingen. Oudste lijkt meer op mij en dus begrijp ik haar (en ik mag mezelf graag dus haar ook :mrgreen: ) en jongste lijkt op mijn man en die vind ik toevallig ook erg leuk. Ik kan oprecht zeggen dat ik geen favoriet heb en dat ik beiden even leuk en lief vind.
pamelacourson wijzigde dit bericht op 23-01-2020 16:52
1.12% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Hee allemaal,

Om nog even vragen te beantwoorden:
- Vader werkt erg veel en is niet zo betrokken bij de kinderen. De zorgtaken komen voornamelijk op mij neer.
-Ik hoop dat ik mijn zoon niet te kort doet. Ik doe wel veel dingen met hem, maar ik zit niet op één lijn als met mijn dochter.
- Ik heb wel volwassen vriendinnen en die zijn best jaloers op de band die ik met mijn dochter heb. Mijn dochter is niet mijn beste vriendin of zo en ik laat haar vrij.

Maar ik denk dat er wel punten zijn gemaakt. Ik probeer echt mijn energie in beide te steken. Maar bij zoon lijkt het wel of ik alles fout doe en dan is mijn energie ook wel op.
iones schreef:
23-01-2020 16:42
En nu kunnen anderen je net zo hard veroordelen, maar gevoel is gevoel, en daar heb je geen controle over.

Natuurlijk kun je gevoel wel veranderen.
In deze situatie kun je de situatie achter het gevoel veranderen waardoor je gevoel ook verandert.

Ik zou de relatie met je zoon is onder de loep nemen em daarmee aan de slag gaan. Eventueel met hulp.

Ik ken je gevoel trouwens niet maar ik kan me wel voorstellen dat je met jr zoon minder hebt als je met hem veel strijd hebt. Ik zou daar echt wat mee doen. Dit wil je toch niet?
Alle reacties Link kopieren
lilalinda schreef:
23-01-2020 16:44
ik zie het niet los, en hoop echt, dat zoon dan toch een vader heeft, die er voor hem is
to zegt nergens dat ze er niet voor zoon is? Het kan in sommige tijden voorkomen dat je een 'favoriet' kind hebt. Dat betekent niet dat dit altijd zo blijft, het betekent wel dat er blijkbaar iets moet veranderen in de relatie tussen de ouder en het 'minst favoriete kind'.
ik denk dat het goed is om het hier soms over te hebben met mensen die hetzelfde ervaren en van elkaars ervaringen te leren zonder elkaar te veroordelen.

Wanneer een ouder niet wil werken aan de relatie met het 'minst favoriete (minderjarige) kind' kan ik me wat boze reacties voorstellen.
Alle reacties Link kopieren
Hier geen favorieten. Ze hebben allevier dingen waar ik blij en trots van word èn dingen waarvan ik denk: 'Pfff, doe-es niet!'
Dat je soms echt van een kind kan balen, zoals tijdens de puberteit, herken ik wel. Maar dat is dan een momentopname. Ze zijn gewoon allemaal even belangrijk voor me.
Alle reacties Link kopieren
lasloapollo27 schreef:
23-01-2020 16:49
Hee allemaal,

Om nog even vragen te beantwoorden:
- Vader werkt erg veel en is niet zo betrokken bij de kinderen. De zorgtaken komen voornamelijk op mij neer.
-Ik hoop dat ik mijn zoon niet te kort doet. Ik doe wel veel dingen met hem, maar ik zit niet op één lijn als met mijn dochter.
- Ik heb wel volwassen vriendinnen en die zijn best jaloers op de band die ik met mijn dochter heb. Mijn dochter is niet mijn beste vriendin of zo en ik laat haar vrij.

Ik probeer echt mijn energie in beide te steken. Maar bij zoon lijkt het wel of ik alles fout doe en dan is mijn energie ook wel op.
Hij pubert nu waarschijnlijk ook nog? En anders dan je dochter gepubert heeft?
Je vergelijkt in mijn ogen twee totaal verschillende karakters en hij komt daar niet zo best uit omdat dochter het zo lekker deed/doet en je voor hem echt moeite moet doen en daar eigenlijk niet zoveel zin (meer) in hebt.
Asjemenou!
(L. de Leeuw, 1972)

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven