Relaties
alle pijlers
Ex wil kind aan partner voorstellen
donderdag 20 februari 2020 22:38
Ik heb al eerder een topic geopend. Mijn ex en vader van onze zoon heeft tot een maand of vier, vijf geleden nog hier gewoond na het verbreken van onze relatie.
Nu woont hij op een kamer in de buurt en kwam tot voor kort hier 2 keer per week eten.
Omdat ik niet goed met hem door één deur kan -heeft meerdere redenen- is dit veranderd, zoon eet nu 2 keer per week bij zijn vader en dat is prima.
Sinds begin januari heeft ex een nieuwe relatie. Omdat hij zelf geen normale woonruimte heeft, wil hij onze zoon in de weekenden meenemen naar zijn nieuwe vriendin die 200 km verderop woont.
Ik weet dat hij gewoon een nieuwe relatie kan beginnen, hij is immers vrij te gaan en staan waar hij wil. Echter is er geen omgangsregeling vastgelegd omdat hij geen geschikte woonruimte heeft en betaald hij geen kinderalimentatie of bijdrage in bijvoorbeeld de opvang na school, 3 dagen in de week. Dit staat misschien wel los van wat mij werkelijk dwars zit.
Persoonlijk vind ik het heel erg snel gaan, ze daten sinds eind december, noemen het sinds januari dit jaar een relatie en nu willen ze een gezin gaan vormen met onze zoon en haar vier kinderen in de weekenden.
Ik kan mijn negatieve gevoel hierover niet bij mijn ex kwijt. Ik heb het maar te accepteren, hij zal ervoor zorgen dat onze zoon rustig een band opbouwt met zijn nieuwe vriendin en alles zal helemaal vanzelf gaan. Zijn letterlijk zijn woorden.
Daarnaast heb ik het gevoel dat hij onze communicatie met zijn nieuwe partner deelt en zij dus "meebeslist" in alles wat wij met elkaar afspreken. Ik merk dit omdat hij is begonnen met mij een borderliner en narcist te noemen, of zich af te vragen waarom ik zoveel issues heb met zijn nieuwe relatie en dat ik zo vreselijk moeilijk doe sinds zijn Grote Liefde in zijn leven is gekomen. Zij maakt nu deel uit van zijn leven en dus ook ons kind.
Eigenlijk boeit mij dat juist helemaal niet, maar ik maak mij druk over het welzijn van ons zoontje. Hij is pas vier jaar, zijn ouders zijn nog niet heel lang niet meer samenwonend, zijn vader heeft niet echt een thuis voor hem gecreëerd en beiden (ex en nieuwe partner) verwachten dat een jong kind zich wel naar hun nieuwe gezin schikt.
Er lijkt niemand te zijn die mijn gevoel deelt dat dit allemaal te snel gaat. Ook van de nieuwe partner van mijn ex vind ik het vreemd gedrag, temeer omdat ze zelf kinderen heeft. Waarom moet het zo snel? Waarom denken ze dat het allemaal wel vanzelf gaat? En wat als dat niet zo is? Wat als ons zoontje het niet leuk vindt, zich in hun ogen niet gedraagt of straks problemen krijgt? Wat dan?
Ik snap en realiseer mij dat mijn ex als vader rechten heeft en ik wil hem de omgang met zoon niet ontzeggen. Dat voorop gesteld gaat het welzijn van onze zoon wel boven de relatie en de roze wolk van mijn ex-partner.
Moet ik dit gewoon laten gaan omdat ik het toch niet tegen kan houden? Zo voelt het als het ware.
Nu woont hij op een kamer in de buurt en kwam tot voor kort hier 2 keer per week eten.
Omdat ik niet goed met hem door één deur kan -heeft meerdere redenen- is dit veranderd, zoon eet nu 2 keer per week bij zijn vader en dat is prima.
Sinds begin januari heeft ex een nieuwe relatie. Omdat hij zelf geen normale woonruimte heeft, wil hij onze zoon in de weekenden meenemen naar zijn nieuwe vriendin die 200 km verderop woont.
Ik weet dat hij gewoon een nieuwe relatie kan beginnen, hij is immers vrij te gaan en staan waar hij wil. Echter is er geen omgangsregeling vastgelegd omdat hij geen geschikte woonruimte heeft en betaald hij geen kinderalimentatie of bijdrage in bijvoorbeeld de opvang na school, 3 dagen in de week. Dit staat misschien wel los van wat mij werkelijk dwars zit.
Persoonlijk vind ik het heel erg snel gaan, ze daten sinds eind december, noemen het sinds januari dit jaar een relatie en nu willen ze een gezin gaan vormen met onze zoon en haar vier kinderen in de weekenden.
Ik kan mijn negatieve gevoel hierover niet bij mijn ex kwijt. Ik heb het maar te accepteren, hij zal ervoor zorgen dat onze zoon rustig een band opbouwt met zijn nieuwe vriendin en alles zal helemaal vanzelf gaan. Zijn letterlijk zijn woorden.
Daarnaast heb ik het gevoel dat hij onze communicatie met zijn nieuwe partner deelt en zij dus "meebeslist" in alles wat wij met elkaar afspreken. Ik merk dit omdat hij is begonnen met mij een borderliner en narcist te noemen, of zich af te vragen waarom ik zoveel issues heb met zijn nieuwe relatie en dat ik zo vreselijk moeilijk doe sinds zijn Grote Liefde in zijn leven is gekomen. Zij maakt nu deel uit van zijn leven en dus ook ons kind.
Eigenlijk boeit mij dat juist helemaal niet, maar ik maak mij druk over het welzijn van ons zoontje. Hij is pas vier jaar, zijn ouders zijn nog niet heel lang niet meer samenwonend, zijn vader heeft niet echt een thuis voor hem gecreëerd en beiden (ex en nieuwe partner) verwachten dat een jong kind zich wel naar hun nieuwe gezin schikt.
Er lijkt niemand te zijn die mijn gevoel deelt dat dit allemaal te snel gaat. Ook van de nieuwe partner van mijn ex vind ik het vreemd gedrag, temeer omdat ze zelf kinderen heeft. Waarom moet het zo snel? Waarom denken ze dat het allemaal wel vanzelf gaat? En wat als dat niet zo is? Wat als ons zoontje het niet leuk vindt, zich in hun ogen niet gedraagt of straks problemen krijgt? Wat dan?
Ik snap en realiseer mij dat mijn ex als vader rechten heeft en ik wil hem de omgang met zoon niet ontzeggen. Dat voorop gesteld gaat het welzijn van onze zoon wel boven de relatie en de roze wolk van mijn ex-partner.
Moet ik dit gewoon laten gaan omdat ik het toch niet tegen kan houden? Zo voelt het als het ware.
donderdag 20 februari 2020 22:44
Dit inderdaad. Maar ik snap je gevoel wel...Rozenbotteltjes schreef: ↑20-02-2020 22:42Kort maar krachtig.
Ertegen verzetten gaat niks veranderen, hè..
Eigenlijk weet ik dat wel.
donderdag 20 februari 2020 22:49
Nee, dat is ook zo.pamelacourson schreef: ↑20-02-2020 22:45Ik zou het ook verschrikkelijk vinden, maar je doet er niks tegen.
Ik zou het alleen zo jammer vinden als het een bevlieging is, en ons zoontje straks weer aan een andere situatie moet wennen.
Het gaat allemaal zo snel.
donderdag 20 februari 2020 22:50
het enige dat jij kan doen is een stabiele en liefdevolle moeder zijn. Kinderen kunnen meer hebben dan je denkt.Rozenbotteltjes schreef: ↑20-02-2020 22:49Nee, dat is ook zo.
Ik zou het alleen zo jammer vinden als het een bevlieging is, en ons zoontje straks weer aan een andere situatie moet wennen.
Het gaat allemaal zo snel.
donderdag 20 februari 2020 23:05
Ja, dit is kut en nee, je doet er niks aan.
Onze zoon heeft zo al 4 vriendinnen zien komen en gaan en de gekste dingen meegemaakt bij mijn ex.
Vorige vriendin van ex bepaalde ook alles vanaf de achtergrond, schreef zelfs zijn mails aan mij. Je doet er helemaal niks aan.
Waarom is er geen bezoekregeling of KA geregeld?
Onze zoon heeft zo al 4 vriendinnen zien komen en gaan en de gekste dingen meegemaakt bij mijn ex.
Vorige vriendin van ex bepaalde ook alles vanaf de achtergrond, schreef zelfs zijn mails aan mij. Je doet er helemaal niks aan.
Waarom is er geen bezoekregeling of KA geregeld?
donderdag 20 februari 2020 23:16
Ik ga een tegengeluid laten horen want ik vind niet dat je dit gewoon moet laten gaan. Ik vind dat je als de wiedeweerga een ouderschapsplan, omgangsregeling en alimentatie moet gaan laten vastleggen zodat je allebei weet waar je staat en je je altijd op vastgelegde en door de rechter bekrachtigde afspraken kunt beroepen.
Am Yisrael Chai!
donderdag 20 februari 2020 23:26
.citronella schreef: ↑20-02-2020 23:18ik zou het zelf niet zo normaal vinden je kind mee te laten gaan voor een heel weekend met nieuwe vriendin en haar gezin 200 km verderop
Kind gaat met de vader mee. Punt.
donderdag 20 februari 2020 23:28
Hoe reageert zoonlief op de steeds veranderende situatie? Is hij nu in de war? Heeft hij de nieuwe partner van je ex al een keer ontmoet? Hoe komt hij dan bij jouw terug? Enthousiast of juist erg ingenomen...
Jij vindt het allemaal snel gaan (en dat mag je vinden), maar de ham-vraag is natuurlijk of zoonlief het ook te snel vindt gaan (alhoewel hij te jong is om er over te praten natuurlijk)
Jij vindt het allemaal snel gaan (en dat mag je vinden), maar de ham-vraag is natuurlijk of zoonlief het ook te snel vindt gaan (alhoewel hij te jong is om er over te praten natuurlijk)
donderdag 20 februari 2020 23:40
Want?
donderdag 20 februari 2020 23:45
Heel erg eens. Geen haar op m’n hoofd die een jong kind zo ver weg laat gaan voor een heel weekend met een vreemde vrouw en haar kinderen. En zeker niet als er geen ouderschapsplan, omgangsregeling of alimentatie geregeld is.fashionvictim schreef: ↑20-02-2020 23:16Ik ga een tegengeluid laten horen want ik vind niet dat je dit gewoon moet laten gaan. Ik vind dat je als de wiedeweerga een ouderschapsplan, omgangsregeling en alimentatie moet gaan laten vastleggen zodat je allebei weet waar je staat en je je altijd op vastgelegde en door de rechter bekrachtigde afspraken kunt beroepen.
donderdag 20 februari 2020 23:46
Nou omdat punt.
Ik zou dit niet zomaar goedkeuren omdat je niet moeilijk wilt doen.
Kind is 4 waarom moet die 200 km verderop naar een wildvreemde vrouw die net een maand in the picture is? In wiens belang is dat eigenlijk?
Ik zou heel rap e.e.a. gaan vastleggen met je ex.
donderdag 20 februari 2020 23:48
donderdag 20 februari 2020 23:49
Daarbij lees ik dat je ex ziek is en medicatie slikt en al jaren psychiaters en dergelijke bezoekt. Dat vind ik zwaar wegen eigenlijk, ik lees geen zelfstandige gezonde man met stabiele nieuwe relatie, ik lees een patiënt met schulden en zijn leven niet op orde die zich nu in een nieuwe relatie stort. En ik zou mijn kind daar niet voor lenen.
donderdag 20 februari 2020 23:52
Relatieve rust voor kind en opstartster.
Want ik zie hem niet elke week of elke 2 weken op vrijdag 2 x 200 km rijden en op zondag nog een keer 2 x 200 km.
Als hij nu hoogstens een kamer kan betalen en niet eens de alimentatie fatsoenlijk geregeld krijgt.
anoniem_387728 wijzigde dit bericht op 20-02-2020 23:52
8.75% gewijzigd
donderdag 20 februari 2020 23:52
Oh jemig, in dat geval zou ik mijn kind niet eens mee laten gaan. Dat mag ook helemaal niet, eigenlijk. Als gezagdragend ouder heb je de wettelijke plicht om je kinderen te beschermen. In het ergste geval kan het feit dat je "niet moeilijk wil doen" je grote problemen opleveren omdat je dan zelf als de nalatige ouder wordt gezien omdat je je kind meegeeft aan iemand waarvan je weet dat die onveiligheid meebrengt.Th∅rdis schreef: ↑20-02-2020 23:49Daarbij lees ik dat je ex ziek is en medicatie slikt en al jaren psychiaters en dergelijke bezoekt. Dat vind ik zwaar wegen eigenlijk, ik lees geen zelfstandige gezonde man met stabiele nieuwe relatie, ik lees een patiënt met schulden en zijn leven niet op orde die zich nu in een nieuwe relatie stort. En ik zou mijn kind daar niet voor lenen.
Am Yisrael Chai!
