Relaties
alle pijlers
Relatiedip.
dinsdag 25 februari 2020 14:42
Mijn partner en ik zijn beiden halverwege de 50 en hebben meer dan 10 jaar een lat-relatie. In toenemende mate loop ik tegen een verborgen probleem aan dat steeds meer aan de oppervlakte komt naarmate wij elkaar langer kennen. Als er een probleem is, klein of groot, dan trekt mijn partner zich dat altijd heel persoonlijk aan. Hij vat het op als een diepe krenking van zijn persoonlijkheid en hij verwijt mij dan dat ik hem niet accepteer zoals hij is, hij kruipt in de slachtoffer rol en vind dat we maar moeten stoppen omdat het toch niet werkt tussen ons. Ik begin er behoorlijk moe van te worden dat we keer op keer deze hobbel moeten nemen voordat we tot een redelijk en constructief gesprek kunnen komen. Daarnaast vind ik dat mijn partner veel investering van mij verwacht, maar hij is maar in beperkte mate bereid hetzelfde terug te geven. Mijn partner vind dat er niets mis met hem is, begrijpt de muur niet waar ik steeds op bots, vind dat hij nergens last heeft en dat ik mijn problemen op hem projecteer. Hij is dus maar in zeer beperkte mate bereid (of in staat ?) mij tegemoet te komen.
Ik lees op dit forum vaak : accepteren of wegwezen, maar dat vind ik te zwart/wit. Is er nog een tussenweg ?
Ik lees op dit forum vaak : accepteren of wegwezen, maar dat vind ik te zwart/wit. Is er nog een tussenweg ?
dinsdag 25 februari 2020 15:00
Dat dreigen met stoppen is zo verschrikkelijk onaantrekkelijk!
Je mag eisen dat hij daar onmiddellijk mee stopt, bij een volgende keer dreigen mag hij definitief weg blijven.
Het lijkt mij helemaal geen leuke relatie, ga je ermee door omdat je midden 50 bent en het een latrelatie is en je dus geen hele dagen met hem zit opgescheept?
Je mag eisen dat hij daar onmiddellijk mee stopt, bij een volgende keer dreigen mag hij definitief weg blijven.
Het lijkt mij helemaal geen leuke relatie, ga je ermee door omdat je midden 50 bent en het een latrelatie is en je dus geen hele dagen met hem zit opgescheept?
dinsdag 25 februari 2020 15:02
Volgens mij zijn ze niet getrouwd hoor!Westerpaviljoen schreef: ↑25-02-2020 15:00Volgende keer dat hij weer zegt dat jullie dan beter kunnen ophouden gewoon zeggen:
Ok, hoe gaan we de scheiding dan regelen?
dinsdag 25 februari 2020 15:14
Nee, eerlijk gezegd niet.
Bij een scheiding denk ik toch echt aan wat anders dan stoppen met een lat relatie.
In het tweede geval heb je gewoon je eigen huis en regel je je eigen geldzaken, bij een huwelijk moet er verdeeld worden.
dinsdag 25 februari 2020 15:15
dit inderdaad, heel erg onaantrekkelijk en weinig volwassen gedrag.hannaa45 schreef: ↑25-02-2020 15:00Dat dreigen met stoppen is zo verschrikkelijk onaantrekkelijk!
Je mag eisen dat hij daar onmiddellijk mee stopt, bij een volgende keer dreigen mag hij definitief weg blijven.
Het lijkt mij helemaal geen leuke relatie, ga je ermee door omdat je midden 50 bent en het een latrelatie is en je dus geen hele dagen met hem zit opgescheept?
dinsdag 25 februari 2020 15:16
Dat snap ik, maar het gaat om het dreigen met weggaan (en hoe daarop te reageren).
dinsdag 25 februari 2020 15:18
Ik weet deels waar het gedrag vandaan komt, en ik heb begrip. Ik heb ervaring met gediagnosticeerd autisme en er zou inderdaad wel sprake van kunnen zijn bij partner. Tactiek heb ik een aantal keren aangepast, maar ik blijf op die muur botsen. Bovendien is er ook een grens aan mijn aanpassingsvermogen.
Het klopt dat onze relatie het beste gaat als we beiden met onze bezigheden en werk bezig zijn.
Het klopt dat onze relatie het beste gaat als we beiden met onze bezigheden en werk bezig zijn.
dinsdag 25 februari 2020 15:32
?Charlotte2020 schreef: ↑25-02-2020 15:18
Het klopt dat onze relatie het beste gaat als we beiden met onze bezigheden en werk bezig zijn.
dinsdag 25 februari 2020 15:34
Wat leuk is als we samen zijn is dat we leuke en boeiende gesprekken hebben over van alles en nog wat. We hebben dezelfde brede interesses, hij is zorgzaam en geïnteresseerd in mij en mijn (bijna volwassen) kinderen. Als hij in goede doen is, is hij vrolijk, scherp en gevat, het is een serieuze man maar hij heeft als het goed met hem gaat geen gebrek aan humor.
De andere kant is een voor mij verbazingwekkend gebrek aan empathie, langdurige (soms 3 maanden) emotionele onbereikbaarheid en dat hij vind dat hij nergens last van heeft. Het ligt aan mij. Ik accepteer hem niet zoals hij is. Hij gaat meteen in de slachtofferrol, diep gekrenkt. Ik krijg hem niet uitgelegd dat ik dat te kort door de bocht vind en dat ieder stel zich aan moet passen aan elkaar en daar soms moeilijkheden in ondervind en dat je daar dan samen aan werkt.
dinsdag 25 februari 2020 15:36
Charlotte2020 schreef: ↑25-02-2020 15:18Ik weet deels waar het gedrag vandaan komt, en ik heb begrip. Ik heb ervaring met gediagnosticeerd autisme en er zou inderdaad wel sprake van kunnen zijn bij partner. Tactiek heb ik een aantal keren aangepast, maar ik blijf op die muur botsen. Bovendien is er ook een grens aan mijn aanpassingsvermogen.
Het klopt dat onze relatie het beste gaat als we beiden met onze bezigheden en werk bezig zijn.
En hoeveel tijd nemen jullie eigen bezigheden in beslag? Ik heb zelf in een relatie gezeten waar ik altijd op eieren moest lopen, altijd opletten met wat ik zei want anders werd alles verdraaid en wellicht andere situatie maar kon dus totaal mijzelf niet zijn, toch wel een van de belangrijkse dingen binnen een relatie. Wat is wel leuk aan deze relatie?
dinsdag 25 februari 2020 15:37
Hij vind het normaal dat we alles samen doen. Dat ik meer individuele ruimte nodig heb heeft hij inmiddels wel geaccepteerd maar hij blijft het lastig vinden. Ik gun hem vanzelfsprekend ook individuele ruimte. Dat vind hij dan weer wel normaal.
dinsdag 25 februari 2020 15:40
Je accepteert hem toch ook niet zoals hij is?Charlotte2020 schreef: ↑25-02-2020 15:34
De andere kant is een voor mij verbazingwekkend gebrek aan empathie, langdurige (soms 3 maanden) emotionele onbereikbaarheid en dat hij vind dat hij nergens last van heeft. Het ligt aan mij. Ik accepteer hem niet zoals hij is.
Daar heeft hij toch gelijk in?
Hij heeft namelijk nergens last van, alleen jij.
dinsdag 25 februari 2020 15:41
Kan er geen post meer geschreven worden zonder dit onzinnige diagnosegeroep altijd?MinkeDeWit schreef: ↑25-02-2020 15:05Heeft hij autisme? Het klinkt precies als mijn ex, frappant, die dacht dat de hele wereld gek was behalve hij zelf.
Noem eens wat voorbeelden wat betreft verwachtingen TO?
Honey, you should see me in a crown
dinsdag 25 februari 2020 15:42
Dit klinkt heel erg als mijn ex, ook autistisch.Charlotte2020 schreef: ↑25-02-2020 15:34De andere kant is een voor mij verbazingwekkend gebrek aan empathie, langdurige (soms 3 maanden) emotionele onbereikbaarheid en dat hij vind dat hij nergens last van heeft. Het ligt aan mij. Ik accepteer hem niet zoals hij is. Hij gaat meteen in de slachtofferrol, diep gekrenkt. Ik krijg hem niet uitgelegd dat ik dat te kort door de bocht vind en dat ieder stel zich aan moet passen aan elkaar en daar soms moeilijkheden in ondervind en dat je daar dan samen aan werkt.
dinsdag 25 februari 2020 15:52
Als ik die beschrijving van dat gedrag lees, vind ik dat wel een sterke aanwijzing. Daarom vroeg ik het even. Vaak komen TO’s dan nog met een aanvulling.
dinsdag 25 februari 2020 17:26
Strikt genomen klopt dit. Ik vind alleen niet dat ik veel vraag/verwacht. Ik heb veel moeite met de emotionele afwezigheid, het gebrek aan empathie en de diepe krenking die hij ervaart als ik het erover probeert te hebben. Ik zoek manieren om over dit probleem in onze relatie heen te komen.
anoniem_396000 wijzigde dit bericht op 25-02-2020 17:28
8.13% gewijzigd
