Langs mensen heen lopen

03-06-2020 23:08 91 berichten
Hoii allemaal!
Ik zit momenteel vaak met een dilemma in mijn hoofd.. Ik heb namelijk al mijn hele leven het gevoel dat ik vaak langs mensen heen leef. En ik ben benieuwd hoe jullie mijn situatie , als 'buitenstaanders' zien.

Al van kinds af aan heb ik niet een mega groot netwerk. Mijn netwerk bestaat uit mijn familie en op dit moment uit een paar vriendinnen. De overige vriendschappen (waren er ook 'maar' 4 extra) zijn verwaterd. Al van kinds af aan heb ik vaak het idee dat ik buiten de rest lig. Alsof ik een beetje afwijk van de rest. Alleen zelf kan ik niet echt iets 'geks' aan mezelf bedenken...

Op dit moment ben ik een meid van 20.
Op de basisschool had in veel vriendinnetjes. Vervolgens ging ik naar een middelbare school waar ik helemaal niemand kende. Dat vond ik eerst niet erg, want ik koos voor de school. Na mijn eerste jaar ging ik ook met mijn familie verhuizen en liet ik de plek waar mijn basisschool stond achter. Eenmaal verhuisd waren al mijn contacten van de basisschool verwaterd (voor de duidelijkheid: De meesten trekken nu nog steeds met elkaar op.. Waar ik naar school ging was een klein dorpje en de meesten blijven daar de rest van hun leven wonen).

Op de middelbare school wandelde ik nogal een vreemd pad. Het was een kleine school waardoor de meeste leerlingen hun hele schooltijd bij elkaar in de klas zaten. Maar ik ben een keer opgestroomd en een keer blijven zitten, waardoor ik steeds in een andere klas terecht kwam. Hoewel ik mijn huidige vriendinnen van de middelbare school ken, trok ik verder niet heel erg met andere mensen op. Ik kon me toen destijds wel goed aanpassen en kon het in feiten met iedereen wel normaal vinden. Maar niet op vriendschappelijk niveau zegmaar. Het was en bleef dan altijd vreselijk oppervlakkig. Ik was op de middelbare school echt enorm ambitieus en werkte hard. Dit was echter niet terug te vinden in mijn resultaten.. maar kon wel als nerdygedrag overkomen😅... Verder had ik gewoon mijn eigen kledingstijl en deed ik gewoon lekker mijn eigen ding. Ik ging nooit echt mee met de rest van de klas als het ware. Nou was mijn school wel een beetje apart en waren er wel meer mensen met een ietwat andere kledingstijl. Dit werd daar wel gewoon geaccepteerd.

Nadat ik me de laatste jaren niet helemaal thuis had gevoeld op de middelbare school (ik miste vriendschappelijke contacten) ging ik uiteindelijk studeren. Eindelijk had ik het gevoel dat ik mensen om mij heen had die mij echt namen voor zoals ik was... Maar hoewel mijn klas fantastisch was, was het voor mij niet de juiste studie.

Nu ben ik weer gestart met een studie (hbo). Mijn studie is top maar ook dit jaar mis ik enorm de aansluiting met mijn klasgenoten. Dit heeft er denk ik vooral mee te maken dat de studie mij enorm goed afgaat en veel van mijn medestudenten mij dit op de een of andere manier niet lijken te gunnen. Eenmaal de cijfers bekend werden gemaakt keken ze mij allemaal weer aan zovan: 'die heeft vast wel weer een goed cijfer'... En dan dus niet in een positief opzicht. Nu hebben we al 2,5 maand geen fysiek onderwijs meer, dus nu heb ik daar niet echt last meer van.

Verdere informatie over mezelf: Ik vind mezelf wel een open-minded persoon. Ik vind niks gek. Ik vind niks raar. En ik spreek mijn oordeel over mensen niet zo snel (hardop) uit. Ik draag kleding waar ik me comfortabel in voel en ik wandel altijd mijn eigen pad. Ik ben enthousiast, heb tich hobby's en vind enorm veel dingen leuk, maar ben ook al snel uitgekeken op dingen. Ik ben enorm gedreven en ambitieus en ga altijd door tot het uiterste. Van veel volwassenen krijg ik te horen dat ze me een mooi persoon vinden, maar leeftijdsgenoten zijn vaak wat huiverig. Ik heb als kind zijnde veel meegemaakt, waardoor ik op een vrij jonge leeftijd al echt zelfstandig en volwassen heb moeten worden. De zorgeloze fase van het uitgaan en vriendjes hebben, heb ik dan ook nooit echt meegemaakt. En ken ik eigenlijk ook niet. Wanneer mensen/leeftijfsgenoten zich druk maken over hele kleine dingen (over vriendjes, het niet uit mogen gaan van hun ouders of over het feit ze een huishoudelijke taak moeten uitvoeren waar ze geen zin in hebben) vind ik dat vaak gewoon irritant en reageer ik er nooit heel erg medelevend op. Mijn antwoord is dan al snel: 'boeiend, doe niet zo moeilijk'.. Als ik er al op reageer.

Verder heb ik dus nooit het 'normale' pad bewandeld en ik denk ook niet dat ik dat snel zal doen. Het typische huisje, boompje, beestje situatie heb ik niks mee. Nooit mee gehad ook. Ik wil later alleen een leuke baan en verder veel reizen. Ik zie mezelf later ook nog zeker wel voor een paar jaar emigreren. Vooral arme landen in Afrika hebben mijn hart gestolen. Ook ben ik al wezen backpacken in een paar landen van Azië en daar heb ik echt de tijd van mijn leven gehad. En ook als ik nu al zou moeten nadenken over kinderen krijgen, ben ik daar heel realistisch over. Ik weet niet of ik ooit kinderen wil. Ja, ik hou van kinderen en kan goed met ze overweg. Maar nog nooit heb ik in mijn leven echt een grote kinderwens gehad. Sommigen zeggen al op een hele jonge leeftijd dat ze ooit kinderen willen krijgen. Ik heb dat nooit gehad. Ik denk dan vooral aan het feit dat het leven niet altijd een feestje is en het geen garantie is dat jouw kind het leven wel leuk gaat vinden hier op deze aardbodem. Daarnaast vind ik de wereld maar hard en wreed.

En ik weet het. Ik ben pas 20. Maar wanneer ik het met leeftijdsgenoten over mijn toekomstbeeld heb (op studie, maar zelfs met vriendinnen), vinden ze dat vaak maar raar. Over het algemeen willen ze er vaak al niet naar luisteren. 'Wacht maar tot je een relatie en een vaste baan hebt, dan denk je er wel anders over..'

Mijn omgeving vindt daarnaast ook vaak dat ik veel te veel over alles nadenk. Over de wereld. Over de onvrede. Over 'de zin van het leven' en over 'hoe iedereen de wereld wat mooier kan maken'. Ze vinden dat ik dat soort dingen meer los moet laten, maar dit zijn juist de zaken die mij heel erg interesseren. Als ik al over dit soort onderwerpen begin haakt de rest al bij voorbaat af. Die praten dan weer verder over oppervlakkerige dingen zoals Temptation Island... Of over wat die ene buurvrouw nou weer voor een overlast had gezorgd'...

Hoewel ik heel erg achter mijn denkwijze en mijn leefpatroon sta en ik ook echt wel trots op mezelf ben, merk ik wel dat ik het steeds moeilijker vind om me 'anders' te voelen. Ik mis een connectie. Zelfs bij mijn huidige vrienden. Ik mis diepgaande gesprekken. Mensen die net als ik tich hobby's hebben en ook altijd open staan voor alles en iedereen. In mijn omgeving merk ik echt dat mensen heel erg in een bepaald hokje zitten en ik kan daar gewoon slecht mee omgaan. Ik denk steeds vaker.. Waarom nemen mensen me niet gewoon zoals ik ben? Waarom accepteert men mijn denkwijze niet.. En waarom moet dit altijd weer omgebogen worden tot het 'normaal'.

Ben ik dan echt zo abnormaal? Of heb ik gewoon niet de juiste personen in mijn omgeving? Hoe zien jullie dit?

Sorry voor mijn lange verhaal, maar ik hoop dat mijn punt een beetje duidelijk geworden is...
Ben ik dan echt zo abnormaal? Of heb ik gewoon niet de juiste personen in mijn omgeving? Hoe zien jullie dit?

Je bent niet de enige
Dus je bent heel uniek en apart en 'anders' en lijkt dat ook te cultiveren, maar wil tegelijk op hetzelfde pad als de anderen terecht komen?
Ab_Normaal schreef:
03-06-2020 23:12
Ben ik dan echt zo abnormaal? Of heb ik gewoon niet de juiste personen in mijn omgeving? Hoe zien jullie dit?

Je bent niet de enige
:there: Jij bewandelt ook zelden het normale pad, Ab
Alle reacties Link kopieren
Hm, ja herken ik wel. Ik ben ook altijd al een "piekeraar" geweest en denk soms na over dingen waar anderen niet bij stilstaan.

Het is voor mij atm niet een kwestie van de "juiste" personen te vinden, maar verschillende personen die verschillende "behoeftes" aanvullen. Zo ga ik zowel om met mensen met wie de conversaties vaak luchtig zijn, als met mensen die heel graag in discussie gaan over huidige politiek en activisme etc.

Verder zou je er nog van schrikken in welke mate mensen daadwerkelijk in een hokje zitten. Soms laten ze gewoon hun andere kant niet zo snel zien ;)
helena_z wijzigde dit bericht op 03-06-2020 23:20
16.91% gewijzigd
leeg
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat je over-analyseert. Ik herken wel dingen uit je verhaal en ook ik dacht toen ik jouw leeftijd had, dat ik op de één of andere manier 'bijzonder' was (want je zegt 'abnormaal', maar uit alles blijkt dat je best een beetje trots bent op jezelf en het feit dat je 'je eigen pad bewandelt').
Anderen zijn helemaal niet zo met jou bezig als dat je zelf misschien denkt. Echt niet.
Ik denk dat jij er meer last van hebt dat je mening/ way of life afwijkt dan zij.
En in mijn geval ben ik me steeds 'normaler' gaan voelen naarmate ik ouder werd.
Het 'erbij horen' is op jouw leeftijd nog een ding, maar dat wordt het steeds minder, is mijn ervaring.
Alle reacties Link kopieren
Verdere informatie over mezelf: Ik vind mezelf wel een open-minded persoon. Ik vind niks gek. Ik vind niks raar. En ik spreek mijn oordeel over mensen niet zo snel (hardop) uit.
Behalve dan misschien als leeftijdgenoten zich druk maken over normale leeftijdgenotendingen. ;-)

Jij bent niet abnormaal. Je omgeving ook niet, jullie zijn alleen geen match.
Misschien is het niet zozeer dat je interesses en ervaringen zo anders zijn, maar de manier waarop je over jezelf en je interesses met anderen communiceert?
What a nuanced anxiety
Alle reacties Link kopieren
Vind je het niet leuk om politiek actief te worden of voor een stichting oid?

Daar is gedrevenheid juist iets positiefs en ook het filosofische etc. Je lijkt nu erg gericht op klasgenoten, wat ook wel normaal is op jouw leeftijd. En je hebt de 'pech' dat je nooit lang in dezelfde klas hebt gezeten. Maar iemand die wel op basis- en middelbare school dezelfde vaste club heeft gehad, kan dit ook na het eindexamen kwijt raken.

Of iets anders dat los van je opleiding staat. Sport, vrijwilligerswerk, fotografie, schrijfcursus, muziek... whatever.
Je kunt méér.
Alle reacties Link kopieren
Je way of life zoals jij het zou willen vind ik trouwens niet zo heel erg afwijkend. Het zal wel aan mijn eigen omgeving liggen, maar ik ken zat mensen die een minibusje hebben omgebouwd en nu al maanden aan het rondreizen zijn, die gaan protesteren op het marktplein voor allerhande mensenrechten, die geen kinderen willen en het groene vegan/nokids/sustainable leventje hebben.
leeg
Er lopen echt wel meer mensen op aarde rond die een beetje zoals jij denken, je bent ze alleen nog niet tegen gekomen.
En weet je, iedereen voelt zich "anders". Het is een dooddoener, maar we zijn allemaal uniek. Heb jij ooit al 2 exact dezelfde mensen gezien? Nou, ik ook niet. Wie weet voelen andere mensen zich ook weleens eenzaam, anders, niet verbonden... Ik voel dat ook weleens hoor!
Ik herken mezelf grotendeels in je verhaal. Ik heb diepgaande gesprekken met een enkeling, de rest van de vrienden heb ik mee geleerd oppervlakkige gesprekken mee te hebben en vooral gewoon lekker lol mee te hebben. Je kan alleen jezelf veranderen, niet je omgeving dus het is aan jezelf om er wat van te maken. Ik mis ook vaak een connectie op een dieper vlak maar die ga je niet vinden.
Alle reacties Link kopieren
Ik wil wel een samenvatting
Alle reacties Link kopieren
Ik vind hoe jij jezelf omschrijft helemaal niet raar of zo erg afwijkend van het 'normale'. Er zijn gewoon heel veel simpele mensen, die niet veel verder nadenken over het leven of de wereld etc.
Er bestaan best veel andere hipsters zonder kinderwens.
Alle reacties Link kopieren
LieveMona schreef:
03-06-2020 23:20
Ik denk dat je over-analyseert. Ik herken wel dingen uit je verhaal en ook ik dacht toen ik jouw leeftijd had, dat ik op de één of andere manier 'bijzonder' was (want je zegt 'abnormaal', maar uit alles blijkt dat je best een beetje trots bent op jezelf en het feit dat je 'je eigen pad bewandelt').
Anderen zijn helemaal niet zo met jou bezig als dat je zelf misschien denkt. Echt niet.
Ik denk dat jij er meer last van hebt dat je mening/ way of life afwijkt dan zij.
En in mijn geval ben ik me steeds 'normaler' gaan voelen naarmate ik ouder werd.
Het 'erbij horen' is op jouw leeftijd nog een ding, maar dat wordt het steeds minder, is mijn ervaring.

Ik sluit me hier volledig bij aan
zimi schreef:
03-06-2020 23:42
Er bestaan best veel andere hipsters zonder kinderwens.
Reppin'

Afbeelding
Alle reacties Link kopieren
Annawanna schreef:
03-06-2020 23:24
Er lopen echt wel meer mensen op aarde rond die een beetje zoals jij denken, je bent ze alleen nog niet tegen gekomen.
En weet je, iedereen voelt zich "anders". Het is een dooddoener, maar we zijn allemaal uniek. Heb jij ooit al 2 exact dezelfde mensen gezien? Nou, ik ook niet. Wie weet voelen andere mensen zich ook weleens eenzaam, anders, niet verbonden... Ik voel dat ook weleens hoor!

Nou, mijn ervaring is wel dat echt niet iedereen zich anders voelt
Alle reacties Link kopieren
Je plaatst jezelf buiten de groep. Dat ligt heus niet aan het vele wisselen, de oorzaak ligt binnen jezelf, niet buiten jezelf. Je wijst juist heel hard mensen af die anders denken dan jij. Mag, maar ga dan op zoek naar gelijkgestemden en huichel niet zo tegenover de rest. Praat eens wat minder over jezelf en luister eens naar een ander. Daar leer je van. Praten en nadenken is slechts ronddraaien in het kringetje in je eigen hoofd.
Poeszie schreef:
03-06-2020 23:48
Nou, mijn ervaring is wel dat echt niet iedereen zich anders voelt
Huh
Je schrijft een aantal keer dat je je eigen pad bewandelt etc enz en dat je zo anders ben dan anderen en openminded bent.
Maar wat nou he, als er voor open zou staan.
Dan kom je er wrs achter dat “die anderen” net zo zijn als jij. Ander jasje maar het gros van de mensen vind zichzelf ook uniek en openminded, net zoals jij dus.
Misschien bedoel je het niet zo maar het leest alsof jij jezelf beter vind dan de rest en dat straal je dan ook uit waardoor je niet een leuk persoon bent om mee om te gaan. (Als dat zo is, ik zeg niet dat het de waarheid is)
Dat jij kleding draagt die jij fijn vind is nml net zo normaal als dat een ander meisje graag draagt wat er in de mode is want dat vindt zij weer fijn. Nou is dit een oppervlakkiger voorbeeld maar zo werkt het met zo ongeveer alles wel, het een is niet beter dan het ander.
Het zou er niet toe moeten doen of wat jij doet “bijzonderder” is, je moet doen wat goed is voor jou en dat geldt ook voor de rest van de wereld. Dat accepteren is openminded.
Dit topic/onderwerp komt mij bekend voor trouwens.
Alle reacties Link kopieren
Ik krijg de indruk dat jij anderen juist in hokjes probeert te plaatsen. Je zegt dat je open minded bent. Toch heb je een duidelijke mening over anderen die zich niet buiten een groep zetten als jij doet, en stel je je vraag alsof het hun schuld is dat jij geen aansluiting vindt. Maar anderen zijn echt niet zo veel met jou bezig als jij dat bent.

Wat heb je zelf gedaan om te laten zien dat je op een leuke manier contact met anderen kunt hebben?
..
.
"Op dit moment ben ik een meid van 20."

En morgen ben je een vent van 80 ???
Ik vind jouw denkbeelden niet zo heel uniek. Ga een keer kijken bij de studentenvereniging van internationale betrekkingen of Amnesty international.
Alle reacties Link kopieren
RodeRoosOpWitteZijde schreef:
04-06-2020 03:40
"Op dit moment ben ik een meid van 20."

En morgen ben je een vent van 80 ???
:rofl:

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven