In de hut van BabaYaga: lucht hier je hart en steun elkaar

12-07-2020 19:07 3000 berichten
Alle reacties Link kopieren
Mijn oude topic was bijna vol. Ik heb het laten verwijderen omdat iemand dacht mij herkend te hebben.

Maar ik ben er nog, onder een andere naam.

Had je man een midlife crisis en een zoolmeet? Of "alleen maar" een midlife crisis? Wil je gewoon even anoniem je hart luchten zonder je omgeving daarmee te belasten? Zoek je steun van lotgenoten?

Schrijf het hier van je af. Of niet, maar dan verdwijnt dit topic vanzelf naar onderen.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
Alle reacties Link kopieren
@ caro kan je het geld niet in mindering brengen? Staan beide kinderen officieel bij jou ingeschreven momenteel zodat je aan kan tonen wat jij doet gerechtvaardigd is? Want dan zou ik echt vertikken om het volledige bedrag elke maand braaf over te maken als hij ook dingen opeist die niet aan hem zijn.
Alle reacties Link kopieren
WandaVision schreef:
19-04-2021 09:38
Probeer praktisch te denken. Wat heb je écht nodig om te overleven. Dan is een kamer maar wat later klaar. Ik had toen ik bij gods gratie een huisje toegewezen kreeg een week. En het was nieuwbouw dus kaal opgeleverd. Nog nooit van mijn leven geklust. En met alleen de kleren van mij en kind destijds op straat komen te staan. Ik kon 2 mensen regelen om te helpen die week en nieteens elke dag. Dus kinderkamer als eerste behangen en laminaat gelegd (zelf, filmpjes op youtube gekeken) zodat die lekker kon slapen. En de vloer beneden samen met iemand gelegd. Toen alles zelf met een gehuurd busje vanuit mijn tijdelijke onderkomen (waar ik 3 maanden ervoor de sleutel van had gekregen dus inmiddels had ik wel wat meubels) om alles zelf over te slepen. Ik heb mijn laatste spaargeld in de vloeren en het behang en verf kunnen steken en de rest allemaal in de maanden erna van de kringloop weggehaald. Geen klusteam, geen aannemers, geen hulp whatsoever.

Weken met mijn slechte rug op een luchtbed in een betonnen kamer zonder vloer of behang geslapen naast baan en zorg kind. Heel veel brood en patat gegeten want ik had pas toen het vakantiegeld kwam geld voor een fornuis. Moest namelijk naast al het bovenstaande ook een auto kopen want die kreeg ik ook niet mee. Ex had namelijk besloten om dat allemaal te houden in ruil voor snelle afhandeling bij de mediator. En dat was nodig omdat ik anders van de woningbouw dit huis niet zou hebben gekregen. Dus ik krijg ook geen partner alimentatie want ook dat heeft hij op het spits gedreven. Hij zei letterlijk "je gaat maar mee in mijn eisen anders teken ik niet en komt het voor de rechter en loop jij je huis mis". (en zijn kind dus ook maar daar gaf hij volgens mij echt geen ene moer om).

Afijn het leest alsof jij wel in de financiele positie bent om vanalles uit te besteden en dat is alleen maar fijn natuurlijk maar ga dan niet lopen stressen als iets eens later af is of niet meteen gaat zoals je wil. Dan is er echt geen ramp. Je moet kunnen slapen en eten en wassen/douchen in het begin toch? Mijn kind heeft trouwens aan dat eerste halfjaar chaos in huis de leukste herinneringen. Ze mocht op haar manier 'meehelpen' in de tuin en met schilderen. We hebben gekampeerd in haar kamer en op de zolder en hutten gebouwd en weetikveel. Ze mocht dingen uitkiezen in de kringloop voor op haar kamer. Jouw kinderen zijn ouder maar het gaat om de herinneringen die je opbouwt niet hoe picture perfect alles is.

Wel goed om te lezen dat je emotioneel wel klaar met m bent. En dat de advocaat in jouw voordeel een hoop kan regelen. Zorg dat er zsm een omgangsregeling op papier komt. Wat ik trouwens niet snap is dat jouw ex de kinderen uberhaupt weg kán houden. Ze zijn toch oud genoeg om daar zelf een stem in te hebben?

O trouwens de reden dat ik hier zo nu en dan meelees is omdat ik na de scheiding van mijn ex (hij blufte dat ik op straat stond met ons kind, huis stond op zijn naam, en hij had nooit verwacht dat ik ook daadwerkelijk zou gaan...) gewoon onwijs vaak tegen dingen aanloop die jullie ook beschrijven en die herkenbaarheid is fijn. Vooral hoe ze kunnen veranderen nadat je niet meer naar hun pijpen danst en meegaat in het (naar narcisme neigende) gedrag dan zijn het ineens koele kikkers. Zakelijk en kil . Ik mag alles oplossen met ons kind ondanks dat ik onregelmatig werk. Hij betaalt niks en doet niks met haar. Om de twee weken is ze daar het weekend tijdens mijn werkweekend en hij heeft doodleuk te kennen gegeven dat wanneer ik alsnog de kinderalimentatie opeis dat ze die weekenden niet meer hoeft te komen. En ik vind het belangrijk dat ze wel in ieder geval haar vader nog ziet. En als ze ouder is zelf de keuze heeft of ze er al dan niet nog heel wil. Maar het is een manipulerende rotzak en als ik dat in dit stadium al doe dan weet hij het zo te draaien dat het mijn schuld is. Dus ik betaal alles maar zelf. Dat kan ook met mijn baan dus niet mokken en schouders er onder. Maar soms is het gewoon zwaar. Om via via altijd maar weer zijn geslagen hondjes verhaal te moeten horen waaruit hij alle schuld voor de scheiding bij mij neerlegt. Om te horen hoe hij constant vage vrouwen van kinky websites haalt (fetish gerelateerd, hij is na onze scheiding tot de conclusie gekomen dat hij een SM meester is. Yeah right.) en gewoon meeneemt naar huis. De volslagen idioterie van zijn waarheid en zijn verhaal. Ik snap werkelijk waar niet hoe dat brein werkt.

Hier geen zoolmeet aan zijn kant dus. Maar wel een man die poeslief was zolang het exact ging zoals hij het in zijn hoofd had. Toen ik daar tegen in het verzet kwam waren de rapen dus meer dan gaar. Hij reageerde toen al (en dat is nu nog veel erger) alleen op dingen wat hem uit kwam. Ik kreeg geen inzage in zijn financien. Als ik iets wilde bespreken (ook simpele dingen van hey ik wil iets kopen, hebben we daar budget voor, waar zullen we naartoe gaan op vakantie) dan werd ik gewoon genegeerd. Hij keek letterlijk naar een punt op de muur achter me en niks. Als k er op terug kijk krijg ik het er nog steeds spaans benauwd van. Het was pittig maar ik ben zo blij dat ik van m verlost ben. Al probeert ie via kind nog steeds macht uit te oefenen maar daar hap ik niet op. De groeten. Afijn dan weten jullie ook waarom ik meelees. Ben niet echt een actieve schrijver dat geef ik toe maar dat is ook een groot deel dat mijn emmer super vol zit.
Bij laatste ruzie heb ik voor het eerst terug geslagen (met kandelaar dat wel) en heeft hij politie gebeld en aangifte gedaan van mishandeling.
Alle instanties erbij, dus moeder was hysterisch , kinderen bij papa totdat ik “ onderzocht” was.
Intussen ibrn ik vrijgesproken, maar probeert hij nog steeds alle instanties wijs te maken dat ik hysterisch ben.
Ons koophuis waar hij blijft wonen is perfect verbouwd , en het huis waar de kinderen al hun hele leven wonen.
Ik wil zo graag dat ze het bij mij ook gezellig gaan vinden, vandaar stress dat hun kamers nog niet klaar zijn ,
Afspraak was dat als huis klaar is, kinderen 50% bij mij komen, dat probeert hij nu tegen te houden, vandaar dat ik voorlopige voorzieningen heb aangevraagd.
Alle reacties Link kopieren
Hexopbezemsteel schreef:
16-04-2021 19:40
@Kloddertje, schreef jij indertijd ook niet op het forum over je scheiding? In het topic van Kunstje of zo? Ik las daar in stilte mee, en ik zag iedereen steeds sterker worden. Hier was er toen nog niks aan de hand.
Klopt. Herken veel in wat er nu in dit topic naar voren komt.

Mijn baby en peuter zijn inmiddels tieners en ik heb het gewoon geflikt in mijn eentje! Maakte dit weekend een wandeling in de zon met mijn oudste en hij vindt dat hij een hele leuke jeugd heeft (gehad) en veel mooie herinneringen heeft gemaakt.
Dus ik wil meegeven aan alle dames hier: ook al verandert je toekomstbeeld totaal, lijkt nu alles even één groot drama en uitzichtloos; je kunt hier sterker uitkomen. Ik heb me compleet lamgeslagen gevoeld, heel hard gehuild, ben woedend en gefrustreerd geweest maar heb het mijn ex niet laten zien. Uiteindelijk de leukste vakanties en mooiste stappen in mijn leven samen met mijn kinderen gemaakt. Geloofd in mezelf en dat ik het ging fixen.

Ook mijn ex heeft vroeger ook van alles tegengehouden en zich als een eersteklas lamlul gedragen maar dat wat er uiteindelijk is overeengekomen, houdt hij zich aan en wij gaan nu respectvol met elkaar om. Dat heeft mijn kinderen goed gedaan en voor hen doe ik het ook.

Ook heb ik net als Hex nieuw geluk gevonden. Heel blij te lezen hoe geweldig goed het nu met jou gaat, Hex. Ik kan me je eerste topic nog goed herinneren. Blij dat jij jezelf weer bent geworden!

De kunst is om niet te wachten tot de storm voorbij is maar te leren hoe je moet dansen in de regen.
En gelukkig schijnt hier de zon! Ik hoop voor iedereen vandaag, haal diep adem, ga er weer tegen aan!
Alle reacties Link kopieren
Helaas geven vooral vrouwen veel te snel toe om de vrede te bewaren. Wat vervolgens niet lukt omdat die man steeds, meer terrein pakt.

Wat een onzin ook om te zeggen dat kind niet meer hoeft te komen als moeder alimentatie eist.

Je weet dat de kans redelijk aanwezig is dat je kind uiteindelijk toch niet meer gaat? Zeker als vader zich zo opstelt. En sowieso als kinderen ouder worden: die gaan steeds meer een eigen leven krijgen.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
Alle reacties Link kopieren
Kloddertje schreef:
19-04-2021 10:14
Klopt. Herken veel in wat er nu in dit topic naar voren komt.

Mijn baby en peuter zijn inmiddels tieners en ik heb het gewoon geflikt in mijn eentje! Maakte dit weekend een wandeling in de zon met mijn oudste en hij vindt dat hij een hele leuke jeugd heeft (gehad) en veel mooie herinneringen heeft gemaakt.
Dus ik wil meegeven aan alle dames hier: ook al verandert je toekomstbeeld totaal, lijkt nu alles even één groot drama en uitzichtloos; je kunt hier sterker uitkomen. Ik heb me compleet lamgeslagen gevoeld, heel hard gehuild, ben woedend en gefrustreerd geweest maar heb het mijn ex niet laten zien. Uiteindelijk de leukste vakanties en mooiste stappen in mijn leven samen met mijn kinderen gemaakt. Geloofd in mezelf en dat ik het ging fixen.

Ook mijn ex heeft vroeger ook van alles tegengehouden en zich als een eersteklas lamlul gedragen maar dat wat er uiteindelijk is overeengekomen, houdt hij zich aan en wij gaan nu respectvol met elkaar om. Dat heeft mijn kinderen goed gedaan en voor hen doe ik het ook.

Ook heb ik net als Hex nieuw geluk gevonden. Heel blij te lezen hoe geweldig goed het nu met jou gaat, Hex. Ik kan me je eerste topic nog goed herinneren. Blij dat jij jezelf weer bent geworden!

De kunst is om niet te wachten tot de storm voorbij is maar te leren hoe je moet dansen in de regen.
En gelukkig schijnt hier de zon! Ik hoop voor iedereen vandaag, haal diep adem, ga er weer tegen aan!
Ik las altijd mee met andere topics. Het geeft zoveel hoop om te weten dat anderen je voorgegaan zijn, en dat ze eigenlijk allemaal hun weg wel vinden.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
Alle reacties Link kopieren
@fifty Ik probeer sterk te zijn, maar ik moet wel. Op dit moment voelt het alsof ik alleen op mezelf kan bouwen en dat is ook eigenlijk wel zo. Ook al is ex een goede vader, ben ik toch mooi meer dan helft alleen met kind en hoogzwanger. Ik heb gelukkig ouders en zussen in de buurt. Dat scheelt enorm.

Ik had gisteravond wel even een huilmoment. Onder de douche. Voelde net alsof ik in zo'n dramafilm zat, maar op dat moment was ik compleet alleen en het huilen werd gemoffeld door de douche. Ik liet mij helemaal gaan.. Luchtte wel heel erg op. Nu kan ik er weer even tegenaan.
Alle reacties Link kopieren
Herkenbaar ook, het geldwolf verhaal. Zorg echt dat je goed weet wat je rechten zijn.

Ik krijg alleen kinderalimentatie, ze zijn dan ook 12 van de 14 dagen bij mij, en nog vond ex mij inhalig. Hoe ik met baan en 2 kleine kinderen de bordjes omhoog hield is nooit zijn probleem geweest. Boeide hem totaal niet. Dat stuk heb ik echt nooit begrepen, omdat het ook over zijn kinderen ging.

Ook recentelijk, toen ik weer ging samenwonen, informeerde ex of mijn lief, 'nu hij formeel stiefvader was, ook de financiële verantwoording ging dragen'. Nadat ik even in stilte was ontploft, heb ik heel kalm een mail teruggestuurd dat onze kinderen gewoon onze kinderen blijven waarvoor wij samen hoofd verantwoordelijk zijn, zowel emotioneel als financieel, en dat dat nooit zal veranderen. Dat ik het prima vond om de financiën opnieuw te bekijken, maar dat ik dan wel graag inzage in de boekhouding van zijn bedrijf wilde over de afgelopen tien jaar en dat de herberekening in dat geval met terugwerkende kracht zou zijn.

Ik heb niks meer gehoord.

Dus ook ik erger me af en toe nog steeds. :) Ik ben er alleen niet meer volledig door van slag en kan het ook vrij snel weer loslaten.
Alle reacties Link kopieren
Lila2588 schreef:
19-04-2021 10:27
@fifty Ik probeer sterk te zijn, maar ik moet wel. Op dit moment voelt het alsof ik alleen op mezelf kan bouwen en dat is ook eigenlijk wel zo. Ook al is ex een goede vader, ben ik toch mooi meer dan helft alleen met kind en hoogzwanger. Ik heb gelukkig ouders en zussen in de buurt. Dat scheelt enorm.

Ik had gisteravond wel even een huilmoment. Onder de douche. Voelde net alsof ik in zo'n dramafilm zat, maar op dat moment was ik compleet alleen en het huilen werd gemoffeld door de douche. Ik liet mij helemaal gaan.. Luchtte wel heel erg op. Nu kan ik er weer even tegenaan.
Je klinkt heel sterk, Lila. Jij komt er echt wel. En dat verdriet is heel normaal, dat moet er ook echt uit. Je doet het super!
Alle reacties Link kopieren
Hexopbezemsteel schreef:
19-04-2021 10:14
Helaas geven vooral vrouwen veel te snel toe om de vrede te bewaren. Wat vervolgens niet lukt omdat die man steeds, meer terrein pakt.

Wat een onzin ook om te zeggen dat kind niet meer hoeft te komen als moeder alimentatie eist.

Je weet dat de kans redelijk aanwezig is dat je kind uiteindelijk toch niet meer gaat? Zeker als vader zich zo opstelt. En sowieso als kinderen ouder worden: die gaan steeds meer een eigen leven krijgen.
Ik moest wel toegeven. Zat in een tijdelijke woning particulier a 1000 euro kale huur per maand en mocht daar sowieso maar 6 maanden blijven. Toen kwam het woningbouw huis voorbij waarvoor ik om het toegewezen te krijgen minimaal een getekend convernant moest laten zien aan de woningbouw vereniging. Aangezien ik geen urgentie had voor een woning was dit nieuwbouw project mijn redding en een buitenkans. Ik wist dat hij bij de ex voor mij (hij is al eerder getrouwd geweest) het proces 3,5 jaar gefrustreerd heeft dus ik wist ook dat het niet bij dreigen van zijn kant uit zou blijven. Ik had geen eigen woning kunnen kopen en ik stond pas 5 jaar ingeschreven terwijl de wachttijd hier 8 jaar is en ik had geen zin om mijn baan kwijt te raken en permanent dakloos te worden met een kind van toen amper 1,5.

Zolang ik niks van m vraag en nergens tegenin ga, kan ze nu om het weekend naar haar vader. Mocht het in de toekomst anders lopen dan wil ik dat dit bij hem vandaan komt of bij dochter, niet bij mij. Ik wil never ever het verwijt krijgen dat ik degene ben die de omgang frustreert. En als ze ouder is (puber leeftijd) heb ik ook meer mogelijkheden en meer vertrouwen in mijn kind. Ze is nu 4 en ik kan haar niet om het weekend alleen thuis laten als ik aan het werk ben. Tuurlijk er is wel opvang te regelen met pijn en moeite maar niet structureel om het weekend. En switchen naar een baan waar ik overdag doordeweeks werk en niet meer onregelmatig en in de weekenden betekent een dusdanig inkomensverlies dat ik deze woning onmogelijk nog kan betalen. Dus ik heb voor nu eieren voor mijn geld gekozen. Ex en ik communiceren nooit. Hij haalt haar in zijn weekend op vrijdagmiddag uit school en brengt haar maandagochtend weer naar school en dat was het dan wel. Ik wil dat mijn kind op een gegeven moment zelf klaar met hem is, niet omdat ik dit bij haar heb opgedrongen. Want ik ken hem inmiddels goed genoeg om te weten dat hij dan de boel weer in zijn voordeel draait en ik de gebeten hond ben. Het is echt wel het type wat voor de buitenwereld de schijn ophoudt en strakkies in een batman pak op de watertoren klimt omdat ie 'zijn kind niet mag zien van de gememe ex' of zoiets vreemdsoortigs. Ik verbaas me bij hem nergens meer over.
Alle reacties Link kopieren
WandaVision schreef:
19-04-2021 10:44
Ik wil never ever het verwijt krijgen dat ik degene ben die de omgang frustreert.
Dit. Helaas heel herkenbaar.
Ik denk ook dat dat de reden is dat veel vrouwen inderdaad eerder bakzeil halen in onderhandelingen.
Ik heb murw gebeukt op het punt gestaan om te zeggen; hou je geld en alles maar, als ik je maar niet meer hoef te zien. Mijn ex was in staat daarop te zeggen: prima, dan zie ik de kinderen ook nooit meer en dat is dan omdat JIJ dit zo wil.

Ik wilde inderdaad net als Wanda ook nooit hoeven uitleggen hoe zoiets gegaan is. Dat mijn kinderen hun vader niet kennen omdat ik mijn ego niet kon parkeren. Het is al erg genoeg dat de andere ouder dat niet kan.
En hij weet dat. Met het feit dat ik wel onze kinderen op de eerste plek zet, heeft hij me altijd in de tang gehad. Hij kon altijd alles weigeren qua opvang afspraken en doodleuk loslaten, hij wist dat ik de boel toch wel zou opvangen.
Het heeft me gefrustreerd maar inmiddels zie ik het niet als een zwakke plek, maar als mijn kracht. Ik ben niet zoals hij. Goddank.
Alle reacties Link kopieren
@ Kloddertje dus dat. Mijn dochter staat op 1 en ik gun haar een vader ook al vind ik het inmiddels prima als hij morgen onder een vrachtwagen wandelt bij wijze van. Omdat het een manipulator is weiger ik hem nog meer ammunitie te geven. Mijn dochter is pas 4,5 nu maar echt wel bijdehand genoeg al om nu al dingen te zien (helaas) maar ze heeft haar mondje ook wel bij zich. En dat sterkt me in mijn gedachte dat ze er niet in gaat trappen. Als hier thuis nooit lullig wordt gedaan over papa en ik altijd vol enthousiasme en belangstelling vraag naar haar weekend daar, en ik steeds degene ben die zegt doordeweeks "Wil je papa ook even facetimen?" (we hebben soms een rondje waarbij oma wordt gebeld en dan vraag ik of ze papa ook wil bellen, het antwoord is dan altijd Nee hoor dat hoeft niet) maar ik ben wél de moeder die het nooit een strobreed in de weg heeft gelegd.

Laatst brak wel mijn hart hoor. Zit ze hier naast me op de bank en zegt ze "papa verzorgt mij niet" dus ik nog positief proberen te doen van 'hoezo je krijgt toch eten en drinken en schone kleren?' maar hij kamt haar haren niet en ze loopt het hele weekend in de kleding die ze aanhad toen ze van mij af kwam en in die kleding haal ik haar maandag ook weer uit school. Zo zielig! Maar helaas weet ik uit ervaringen om mij heen dat een rechter hier echt niks mee gaat doen. Ik heb wanhopige moeders gezien wiens ex zwaar aan de drank zat maar mooi dat ze de kinderen daar moest inleveren.

Het verhaal wat ik hier las over die tasjes medicijnen en een portemonnee dat had mijn ex kunnen zijn. Kind verkouden ik geef medicijnen mee en krijg het ongebruikt retour want het was over aldus de ex. Ondertussen hoest ze bij het ophalen dan nog steeds. Schiet mij maar lek. Een fles conditioner halen omdat dr haartjes anders niet makkelijk te kammen zijn vertikt hij ook, en als ik het vervolgens meegeef omdat ik het zat ben om mijn kind maandag als een wandelende dreadlock terug te krijgen dan doet hij daar niks mee want teveel moeite. Het frustrerende is dat ze zo weinig aandacht van m krijgt dat áls ie dan weeeee je gebeente eens IETS met haar onderneemt wat het niveau 'samen naar de supermarkt' ontstijgt dat dochter dan helemaal vol ervan is. Ook dicht ze hem dingen toe die helemaal niet waar zijn. "papa kan alles, papa heeft me leren fietsen" nou ehm nee hoor ik ben 2 jaar achter elkaar dag in dag uit met haar aan het oefenen geweest mét en zonder zijwieltjes en ik heb op beeld staan hoe ze bij mij voor het eerst zonder zijwieltjes fietst. Maar dochter houdt vol dat papa het haar heeft geleerd. Dan moet ik weleens tot 10 tellen om niet boos te worden. Zij kan er ook niks aan doen. Maar voor mij is het soms wel even ego aan de kant want dat ik 12 van de 14 dagen álles met haar onderneem dat ziet ze als vanzelfsprekend.

Het enige wat ik kan doen is kickass trots zijn op ons huisje hier, wat gezellig is ook al staat het van boven tot onder vol met tweedehandsjes en krijgertjes. Mijn kind is hier gelukkig, vrolijk en blij. En wellicht dat dat ook het gedeelte is in Sandy's verhaal wat me triggert, dat gehamer op dat het huis perfect moet zijn met nieuwe spullen terwijl mijn ervaring hier is dat een kind daar voor mijn gevoel minder om geeft zolang het maar leuk is en de sfeer goed is.

En ja ik heb dus bakzeil gehaald. Ik krijg noch partner noch kinder alimentatie. Op KA heb ik dus wel degelijk recht maar dan begint hij weer met zuigen en dreigen en ik ben weg omdat ik daar geen zin meer in had. Ik heb 0 behoefte om gescheiden en wel alsnog maandelijks last van die vent te hebben. Dat gun ik m niet. Hij haalt er maar broodjes bal van en nog meer shag bij de pomp of hij steekt het in de fik of hij propt het in zijn hol. De groeten. Trouwens zo erg bakzeil is het niet bedenk ik me net want uiteindelijk win ik. Ik ben gelukkig , en vrij en ik hoef niet meer naar hem te luisteren. En hij zit nog steeds in dezelfde misere ook al riep ie als charme offensief voor ik de scheiding definitief doorzette dat hij was veranderd. Hij heeft in totaal voor 6000 euro cursussen gedaan ter zelf ontplooiing (tot zover 'ik heb geen geld voor de KA') van die '365 dagen succesvol' gejodel en ondertussen heeft hij op voedsel na al 2.5 jaar geen rooie cent aan zijn kind uitgegeven. En die zelf ontplooiing ik heb hem er ooit naar gevraagd toen het wisselmoment nog voor de deur was hier en toen zei ie glashard "het klopt inderdaad dat jij daar niks van merkt want ik heb geleerd prioriteiten te stellen en jij bent geen prioriteit voor mij dus zie jij ook geen verandering in mij" nou toen heb ik echt in mijn broek staan zeiken van het lachen achteraf. Zie nog die doodserieuze kop voor me. Zielig figuur.
Alle reacties Link kopieren
Ik begrijp de keuzes die jullie maken.

Maar toch even een kleine correctie op de achterliggende redenering:

De relatie tussen vader en de kinderen wordt in jullie voorbeelden potentieel verstoord omdat vader zijn ego niet even kan parkeren. Eigenlijk dreigt hij dat de kinderen er last van gaan krijgen als jij niet doet wat hij zegt. Jij wringt je in bochten om maar te zorgen dat het niet aan jou ligt.

Ik houd mijn ex niet langer de hand boven het hoofd. Nu is dat wel wat anders, want hij houdt zich wel aan de gemaakte afspraken en mijn kinderen zijn groot. Ik vertel ze niet alles, ik ben eerlijk over mijn eigen gedrag, maar ik doe geen moeite om de schone schijn op te houden.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
Alle reacties Link kopieren
WandaVision schreef:
19-04-2021 10:44
...
Het is echt wel het type wat voor de buitenwereld de schijn ophoudt en strakkies in een batman pak op de watertoren klimt omdat ie 'zijn kind niet mag zien van de gememe ex' of zoiets vreemdsoortigs. Ik verbaas me bij hem nergens meer over.
Oh die van mij staat er dan naast in een Superman-pak, inclusief rood, zweterig vuistje in de lucht en krokodillentranen op de wangen. Wat die wel niet voor verhalen over mij opgehangen heeft...
Alle reacties Link kopieren
Hexopbezemsteel schreef:
19-04-2021 12:26
Ik begrijp de keuzes die jullie maken.

Maar toch even een kleine correctie op de achterliggende redenering:

De relatie tussen vader en de kinderen wordt in jullie voorbeelden potentieel verstoord omdat vader zijn ego niet even kan parkeren. Eigenlijk dreigt hij dat de kinderen er last van gaan krijgen als jij niet doet wat hij zegt. Jij wringt je in bochten om maar te zorgen dat het niet aan jou ligt.

Ik houd mijn ex niet langer de hand boven het hoofd. Nu is dat wel wat anders, want hij houdt zich wel aan de gemaakte afspraken en mijn kinderen zijn groot. Ik vertel ze niet alles, ik ben eerlijk over mijn eigen gedrag, maar ik doe geen moeite om de schone schijn op te houden.
Ik ben daarmee opgehouden toen de kinderen mij begonnen te corrigeren. Erg confronterend omdat ik blijkbaar te erg mijn best deed om te compenseren wat hij liet liggen en niet meer zag hoe doorzichtig het was. "Nee mam, hij heeft het gewoon zélf verpest..."
Alle reacties Link kopieren
@ Hex als ik niet erin mee was gegaan had ik jaren in de (juridische) shit gezeten en was ik waarschijnlijk weer dakloos geraakt want de inkomens eisen die bij de meeste particuliere huizen gelden haalde ik niet. Ik heb echt mazzel gehad dat ik voor ik dit huurhuis kon betrekken een paar maanden ergens terecht kon na 3 maanden rondzwerven langs diverse vriendinnen met mijn toen peuter. Dus die scheiding moest er doorheen. Hoe dan ook. En ik houd ex niet de hand boven het hoofd. Ik vraag met belangstelling aan mijn kind of ze het leuk heeft gehad etc. Maar zijn gedrag praat ik niet goed. Ik verwijs haar gewoon terug naar hem. "papa geeft vieze boterhammen mee naar school/vies drinken you name it" --> "ja lieverd daar kan ik niks aan doen, als jullie boodschappen gaan doen kan je het vragen of papa wat anders koopt." Na mijn poging om hem te bewegen het haar van zijn kind te kammen ben ik echt gestopt met suggesties geven. Hij verdomt het namelijk puur omdat ik het zeg.
Alle reacties Link kopieren
lotus77 schreef:
19-04-2021 12:42
Oh die van mij staat er dan naast in een Superman-pak, inclusief rood, zweterig vuistje in de lucht en krokodillentranen op de wangen. Wat die wel niet voor verhalen over mij opgehangen heeft...
Waar blijft de flinke windvlaag wanneer je m nodig hebt. Opgeruimd staat netjes (6)

Hij schijnt trouwens een nieuwe vriendin te hebben. Ik ben me toch een partij benieuwd hoe hij 2 exvrouwen en in totaal 4 kinderen kan verklaren waar ie amper tot niet naar omkijkt. Om maar te zwijgen van de puinbak genaamd zijn huis. Het schijnt dat deze vrouw zelf ook moeder is. Kijk toen ik hem leerde kennen was er 'slechts' 1 exvrouw en hij heeft me ingepakt met een compleet uit zijn duim gezogen jankverhaal dat ze hem verlaten had. En hij de gebroken man was. Pas toen ik zelf met m in scheiding lag vertelde zij aan mij hoe ie werkelijk was. Ordinaire vreemdganger die terwijl zij voor de kids op draaide op zijn 19 jarige stagiaires lag. Sja. Ben er zelf ingestonken destijds my bad. Maar goed die nieuwe vriendin van m nog nooit ontmoet en ik denk dat dit ook niet gaat gebeuren. Want hij weet ook dondersgoed dat ie dan door de mand valt hij zal mij ook wel als een vreselijk monster hebben afgeschilderd. Omdat ik pre corona nog weleens 1x in de maand (!) een avondje wilde stappen met vriendinnen. Hij mocht ook mee maar wilde zelf niet. Vervolgens was ik de losbandige ontaarde moeder die op zoek was naar seks met anderen... aldus de Alwetende.
Alle reacties Link kopieren
WandaVision schreef:
19-04-2021 12:49
@ Hex als ik niet erin mee was gegaan had ik jaren in de (juridische) shit gezeten en was ik waarschijnlijk weer dakloos geraakt want de inkomens eisen die bij de meeste particuliere huizen gelden haalde ik niet. Ik heb echt mazzel gehad dat ik voor ik dit huurhuis kon betrekken een paar maanden ergens terecht kon na 3 maanden rondzwerven langs diverse vriendinnen met mijn toen peuter. Dus die scheiding moest er doorheen. Hoe dan ook. En ik houd ex niet de hand boven het hoofd. Ik vraag met belangstelling aan mijn kind of ze het leuk heeft gehad etc. Maar zijn gedrag praat ik niet goed. Ik verwijs haar gewoon terug naar hem. "papa geeft vieze boterhammen mee naar school/vies drinken you name it" --> "ja lieverd daar kan ik niks aan doen, als jullie boodschappen gaan doen kan je het vragen of papa wat anders koopt." Na mijn poging om hem te bewegen het haar van zijn kind te kammen ben ik echt gestopt met suggesties geven. Hij verdomt het namelijk puur omdat ik het zeg.
O ja, ik begrijp de keuze heel goed, ik zou me ook geen huis door de neus laten boren als ik zo klem zat.

Niet bijdragen in het onderhoud van je eigen kinderen vind ik echt walgelijk. Dat zegt genoeg over die man. :hug:
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
Alle reacties Link kopieren
Sandy, met alle respect want je wordt steeds sterker en lijkt ook wat rustiger, maar nieuw huis, klussers, nieuwe spullen... het is een fucking lúxeprobleem.
Alle reacties Link kopieren
Hexopbezemsteel schreef:
19-04-2021 12:59
O ja, ik begrijp de keuze heel goed, ik zou me ook geen huis door de neus laten boren als ik zo klem zat.

Niet bijdragen in het onderhoud van je eigen kinderen vind ik echt walgelijk.
Het gaat om 140 euro per maand exclusief meebetalen aan sport en school dingen. Daar kan ie mooi zijn reet mee afvegen of desnoods gooit ie het op de barbecue zoals Walter White deed in Breaking Bad. Hij steelt dat geld van zijn dochter en niet van mij. En dat mag ie tzt lekker zelf uitleggen. Ondertussen heb ik echt wel mijn manieren gevonden om haar alles te geven wat ze nodig heeft en oma koopt ook regelmatig kleertjes voor haar. Veel marktplaats of tweedehands. Ik koop afgedragen doctor martens voor haar die nog wel een goeie zool hebben en heb leerverf. Resultaat mijn kind heeft de tofste schoenen van het plein want ik beschilder ze zelf helemaal met vlinders en lievenheersbeesten en bloemen. En ik heb een vriendin met iets jongere dochters waar mijn spullen weer heengaan en zo nu en dan koopt die weer iets voor mijn smurf en zo redden we ons. Ik ben voorzichtig met diagnoses strooien maar ex heeft veel kenmerken van (hoe viva cliché ook...narcisme) en het enige waar je zo'n vent mee pakt is wanneer zijn acties niks uithalen. Ben de zin in de waanzin zoeken allang zat. Hij gelooft toch alleen maar in zichzelf.
Alle reacties Link kopieren
Shug schreef:
19-04-2021 13:00
Sandy, met alle respect want je wordt steeds sterker en lijkt ook wat rustiger, maar nieuw huis, klussers, nieuwe spullen... het is een fucking lúxeprobleem.
Dit.
Alle reacties Link kopieren
Wat erg dat sommige mannen het niet erg zouden vinden om hun kind nooit meer te zien en daar ook nog manipulatieve gedragingen bij vertonen.

Een excollega vertelde me een hele tijd terug dat ze haar zoontjes met een bang hart bij hun vader bracht voor 2 weken. Ze vertelde dat hun tanden niet werden gepoetst, haren niet werden gekamd, dat ze soms meerdere dagen in hetzelfde ondergoed rondliepen,...

Ik had een moeilijk weekend. Ik had gedroomd over een oud schoolvriendinnetje. En tijdens die droom werd ik geconfronteerd met allemaal intacte, gelukkige gezinnetjes. Vaak doet het mij zo veel pijn om daar geen deel meer van te kunnen uitmaken.
iK heb soms een beetje het gevoel dat ik de b versie van mijn leven aan het leven ben en dat het een leven is vol met foute keuzes die niet meer rechtgetrokken kunnen worden.
Alle reacties Link kopieren
@ proetel herkenbaar gelukkig krijgt ze wel een schone onderbroek aan, dat dan nog net wel.

@ Sandy je kinderen zijn pubers en jij kan lichamelijk niet alles zelf. Doe het dan samen! Dan is het echt HUN kamer. Waar ze zelf ook trots op kunnen zijn dat ze er aan meegeholpen hebben. Dan maak je toffe herinneringen tot en met. Een puber kan meubels in elkaar zetten en een puber kan verven onder begeleiding en ze kunnen wellicht wel veel meer. Leren ze gelijk dat niet alles op een presenteerblaadje aan komt waaien in het leven.


Hier trots als een aap met 7 lullen op het feit dat bijna alles zelf is gedaan. Ook al is het schots en scheef. Villa Kakelbont is er niks bij haha. Om over de tuin maar te zwijgen daar heeft de mini hovenier in het wilde weg viooltjes gepoot.
Alle reacties Link kopieren
Oh het gezin. Ik heb jarenlang verlangd naar een eigen gezin en altijd in relaties gezeten met mannen die geen kinderen wilden. Daarom was ik ws iets te blind toen mijn ex er vrij snel over begon en bij mij de klok aan het tikken was op mijn toen 31e. Ook toen het tijdens mijn zwangerschap rap downhill ging en daarna pas echt vreselijk werd kon ik zo verdrietig worden van het idee om te scheiden. Ik hield ervan om zijn achternaam te dragen. Het naambordje bij de deur. Hem voor te kunnen stellen als mijn man. Het gaf me een super geborgen gevoel. Maar nu achteraf vind ik dat ik in mijn huidige situatie veel 'gezinneriger' bezig ben dan destijds. We waren nooit een echt gezin. Ik deed alles al alleen het enige verschil was dat ik op mijn tenen om die reuzenkleuter/dictator heen moest.

Hopelijk ga jij ook tzt de vrijheid waarderen Proetel. Ikzelf vind het heerlijk dat als ik morgen verzin om de keuken knalroze te verven of om patat te eten als ontbijt dat het gewoon kan. En als ik als corona voorbij is tijdens mijn vakantieweken naar frankrijk wil karren dan doe ik dat gewoon.

Gek werd ik in het begin van mezelf toen ik net gescheiden was. Toen durfde ik bijna niks te doen, gewoon zo hard geconditioneerd door die man waarvan ik niks mocht. Ik had toen ik een thuiswonende tiener was meer vrijheden dan met hem. In het begin hoorde ik nog steeds die afkeurende toon en stem bij alles wat ik deed of kocht en wat hem tijdens ons huwelijk niet aan zou hebben gestaan.
Alle reacties Link kopieren
Wandavision, je hebt gelijk en ik besef het ook. Maar soms doet het pijn... Het idee van "het compleet gezin" Ik heb nu ook veel meer vrijheden dan in mijn relatie. Ooit had ik eens gezegd tegen mij ex dat ik graag een bepaalde opleiding wilde volgen en ik kreeg direct commentaar. Volgens hem zou ik dat nooit tot een goed einde kunnen brengen en zou het niet bij mijn interesses passen. Na de corona ga ik er werk van maken om me in te schrijven!
Herkenbaar ook dat je schrijft dat je alles alleen moest doen tijdens de relatie. Bij mij was dit ook zo. Eigenlijk was ik de huissloof en mijn ex bepaalde alles.

Soms denk ik wel eens dat mijn ex een afleiding was om niet tot mezelf te moeten komen. Om niet te moeten bedenken wat ík nu eigenlijk wil met mijn leven maar een ander te kunnen volgen. Een soort van goedkeuring bij een ander ofzo die ik zocht...
Ik ben eigenlijk best een onzeker iemand dus ik vrees dat daar een valkuil zit voor mij.
Alle reacties Link kopieren
Wanda, respect voor hoe je je redt. Met creativiteit kom je inderdaad heel ver. En er is niks mis met tweedehands. Ik ben zelf echt niet goed in zoeken. Mijn lief kan dat veel beter dan ik, mijn vriendinnen ook. Ik heb één vriendin en zij en haar man hebben echt veel geld. Toch heeft ze zo ongeveer de hele inrichting van haar huis van marktplaats. Gewoon omdat het haar hobby is. Ze is ook een ster in het scoren van leuke tweedehands kleding. Ze zoekt ook voor anderen markplaats af. Voor de lol.

Ik zoek uren naar iets leuks, maar ik bak er niks van.

Je stukje over conditionering herken ik ook wel. Zij het dat mijn ex lang niet zo extreem was. Hij zei ook niet letterlijk dat ik niks kon. Hij maakte alleen dag in dag uit heel subtiel duidelijk wat er allemaal niet goed was, niet klopte, wat ik verkeerd gedaan had of niet goed genoeg. Hij had echt op alles en iedereen kritiek (niet alleen op mij dus).

Het gaat toch een beetje tussen je oren zitten dan, en soms niet eens bewust. Ik had het niet eens door, maar nu ik er verder vandaan raak, zie ik steeds meer dat ik me toch heb laten beïnvloeden.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven