In de hut van BabaYaga: lucht hier je hart en steun elkaar

En zonder nieuwe liefde kan je ook gelukkig zijn, hè.

Corona maakt zo’n proces er zeker niet beter op Splinter, wat zul je je eenzaam hebben gevoeld. Een collega van mij ging ook door een nare scheiding heen afgelopen jaar en wat hád ik haar graag of en toe even flink geknuffeld. Dat dat dan niet kan maakt het echt wel extra moeilijk.
Die collega is ook alweer iemand tegengekomen en voorzichtig aan het daten.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik, ook na zes jaar, daarvoor gewoon nog geen ruimte heb in mijn hoofd. Ik ben een beetje bang dat mijn rugzakje nog te zwaar is. Maar ik hoop ook dat er ooit wel weer iemand voor mij komt hoor.
Schrijf hier rustig van je af (zolang het nog kan ), ik lees je. Mij helpt het om heel open te zijn over mijn verhaal (niet dat ik hier alles schrijf, maar real life heb ik gelukkig een grote groep steunende mensen om mij heen).

Beste ex,

Ik wou dat je het gezicht van onze dochter zo net had kunnen zien toen ze hoorde dat jij morgen je afspraak niet nakomt. Ze had eindelijk de moed verzameld om je weer te benaderen zodat ze je weer eens zag. Ze had het allemaal geregeld, cadeautje voor Vaderdag uitgezocht voor je, gevraagd dat ik meeging op de fiets zodat het minder spannend was voor haar .

Maar je vindt het belangrijker om te gaan zuipen met een vriend op het laatste moment. En oh ja, dat laat je dan via onze zoon weten. Je had niet eens het fatsoen om het haar zelf te vertellen. Hup, twee kinderen in één klap een naar gevoel gegeven. Ook een talent.

Ik heb werkelijk geen woorden voor dit gedrag.

Je exin

Slinger123 schreef: ↑

19-06-2021 15:49

...Vooral door/in het afgelopen corona jaar waarin het allemaal gebeurde heb ik me zo eenzaam gevoeld. Ik weet ook dat mijn kinderen teveel van alles hebben meegekregen, maar daar probeer ik me niet te schuldig over te voelen. Wij zaten thuis met elkaar in corona tijd, ik kon geen kant op.
...

Wat vreselijk lijkt me dat... Uit elkaar en bij elkaar op de lip zitten. En dan nu waarschijnlijk nog volop in de verwerking zitten. Sterkte!

lotus77 schreef: ↑

19-06-2021 20:13

Beste ex,

Ik wou dat je het gezicht van onze dochter zo net had kunnen zien toen ze hoorde dat jij morgen je afspraak niet nakomt. Ze had eindelijk de moed verzameld om je weer te benaderen zodat ze je weer eens zag. Ze had het allemaal geregeld, cadeautje voor Vaderdag uitgezocht voor je, gevraagd dat ik meeging op de fiets zodat het minder spannend was voor haar .

Maar je vindt het belangrijker om te gaan zuipen met een vriend op het laatste moment. En oh ja, dat laat je dan via onze zoon weten. Je had niet eens het fatsoen om het haar zelf te vertellen. Hup, twee kinderen in één klap een naar gevoel gegeven. Ook een talent.

Ik heb werkelijk geen woorden voor dit gedrag.

Je exin

Méén je niet Lotus .

lotus77 schreef: ↑

19-06-2021 20:13

Beste ex,

Ik wou dat je het gezicht van onze dochter zo net had kunnen zien toen ze hoorde dat jij morgen je afspraak niet nakomt. Ze had eindelijk de moed verzameld om je weer te benaderen zodat ze je weer eens zag. Ze had het allemaal geregeld, cadeautje voor Vaderdag uitgezocht voor je, gevraagd dat ik meeging op de fiets zodat het minder spannend was voor haar .

Maar je vindt het belangrijker om te gaan zuipen met een vriend op het laatste moment. En oh ja, dat laat je dan via onze zoon weten. Je had niet eens het fatsoen om het haar zelf te vertellen. Hup, twee kinderen in één klap een naar gevoel gegeven. Ook een talent.

Ik heb werkelijk geen woorden voor dit gedrag.

Je exin

Méén je niet Lotus .

What. The. Actual. Fuck

Och lotus, wat sneu voor je dochter en ook sneu voor je zoon. Hij mag de boodschap geven aan de ander terwijl hij weet dat zijn zusje dit niet leuk gaat vinden.... Hier krijg je toch buikpijn van

Lotus

Wat een fucking teringlijer Lotus, echt . Bah.

Niet te geloven dat een "vader" dat durft te maken eigenlijk.
Wat vind ik dat sneu voor je dochter.
En ook voor je zoon.

Ohja, en nu het forum ermee ophoudt wil ik ook wel even wat uit de doeken doen.

Ik ben op het forum gekomen doordat ik jaren geleden veel googelde op relatie problemen. Ben mee gaan lezen, en uiteindelijk een account aangemaakt om ook te kunnen reageren.

Ik heb 1 vechtscheiding meegemaakt, inmiddels alweer bijna 12 jaar geleden. Maar ik herinner me erg goed hoe het was, afschuwelijk. Overspannen in de bijstand beland. Maanden gebroken geweest. Maar helemaal teruggekomen en veel van geleerd.

In mijn huidige relatie zijn er ook issues geweest en zelfs een breuk.
Door het forum voelde ik me niet zo alleen. Herkende ik situaties.
Voelde ik me gesterkt door reacties te lezen. Dat het niet normaal is dat hij... Dat het normaal is voor jezelf op te komen. Etc.
En zo kon ik dingen soms iets beter plaatsen voor mezelf en ook onder woorden brengen.
Ik vind het heel moeilijk om over mijn gevoel te praten. Ik ben meer gewend geraakt aan knallende ruzies en oorlog. Boos zijn is makkelijker.
Maar ik ben daar overheen gegroeid.
Het is niet constructief en alleen maar een teken van onmacht.
Ik doe niet meer mee aan ordinaire ruzies en scheldpartijen.
Maar ga er maar aanstaan om zo'n patroon te doorbreken in je eentje, helemaal als je partner intussen steeds vaker explosief reageert en je gewoon gek aan het maken is.
Onredelijk, dominant, agressief, onverantwoordelijk, egocentrisch, respectloos etc.
Geen oog/ruimte/tijd/energie heeft voor jou als persoon.
Ik maar geven geven werken pleasen etc. Nou, heel langzaamaan ben ik ontwaakt, en is er niks meer wat mij van dat pad afhaalt. Ik geef mijn grenzen aan en normen en waarden en dat gaat niet meer weg. Ik ben ook belangrijk.

Het is een te lang verhaal om helemaal uit te kunnen leggen, maar ik dacht dat als het ooit toch mis zou gaan in mijn huidige relatie, ik hier mijn verhaal zou kunnen delen.
Tegen die tijd is dit forum er al niet meer, helaas, ik ga het echt missen. Was er dagelijks.

Ik hou wel ernstig rekening met de mogelijkheid dat ook deze relatie eindigt in een oorlog zodra ik echt niet verder wil. Dat zegt hij nu al regelmatig namelijk als we strijd hebben
Ik ben uitgestreden. Ik wil geen stress en ellende meer door een relatie?!
Alles doen voor de ander en niks terugkrijgen ja gezeur gescheld en beledigingen. Sloofje zijn. Bek houden en doen wat moet. Ik moet niet zo zeuren of me aanstellen.
Maar draag wel de volledige verantwoordelijkheid voor alles, en als je hem dan eens zover hebt dat hij iets doet...
dan heb ik er meer last van dan profijt.
Jullie snappen me vast wel.
Ik ben geknapt en ben al half uitgecheckt.

Hij gaat EMDR volgen en heeft toegegeven (na 3 weken enorm drama om door te dringen) dat hij niet goed bezig is. Hij was eerder ook niet zo, het gaat niet goed met hem maar ik kan hem niet helpen, ik ben zijn hulpverlener niet.
Hij snapt godzijdank eindelijk dat ik echt meen dat het zo niet goed komt.
Ik heb mijn grens getrokken.
Tot hier en absoluut niet verder.
Kiezen of delen.
Of eerlijk met me zijn en anders willen en daaraan werken.
Of klaar met ons en apart verder.

Geen idee hoe dit verder gaat hoor.
Maar omdat we kinderen hebben wil ik wel alles proberen.

Zo, nou is het er van mij ook uit. Al zal het verhaal misschien vaag overkomen.
Dankzij iedereen hier voel ik me niet alleen en juist steeds sterker.
Echt zonde dat dit straks allemaal verdwijnt.

Met mij en kids komt het echt wel goed hoor daar zit ik niet over in. Met of zonder hem. Met of zonder vechtscheiding. Ik hoop alleen dat dat niet nodig is maar ja, daarvoor heb je 2 mensen nodig.
We gaan het beleven.
Voorlopig is prioriteit dat hij nu echt aan zijn therapie gaat beginnen.
Voor hemzelf en de kinderen vooral.
Voor mezelf weet ik het niet zo zeker meer, maar dat vogel ik de komende tijd wel uit...

Zet 'm op dames
Alles komt goed. Uiteindelijk.

Hexopbezemsteel schreef: ↑

20-06-2021 06:22

Justagirly, ik herinner mij nog wel een topic van jou. Had jouw man niet met een ander gezoend, een paar jaar geleden?

Ik was echt in de veronderstelling dat jullie daar samen uitgekomen waren. Wat naar dat het toch niet goed zit.

Dat ging wel een heel stuk verder dan zoenen... en het was ook geen eigen topic, maar dat zijn details.
Ik vind het heel bevreemdend.
We waren echt een tijd opnieuw heel gelukkig samen. En misschien te simpel gedacht.
Ik weet wel dat je in je 1tje een relatie niet gaat redden.
Ik ben vaak te blind geweest en teveel vd lieve vrede maar het is een keer klaar.

Laatste paar keer heeft hij me zó op mijn hart getrapt met zijn gedrag en woorden, dat ik niet meer anders kan dan heel kalm te weten dat het kantelpunt hier zit en hij al geluk heeft dat ik nog zo redelijk ben.
Maar redelijk zal ik blijven, al is het maar voor de kinderen.

Jee Lotus, die man verdient de eer helemaal niet om betiteld te worden als ‘vader’.

Wat een verdriet heb ik daarom gehad: het verdriet van mijn kinderen én daarbij ben ik boos op mezelf geweest dat ik zo’n exemplaar heb uitgekozen en dan weer van boos naar verdrietig.

En justagirly, wat fijn dat je wat aan het forum hebt gehad. Ik hoop dat het nog even blijft bestaan en dan graag liefst goed functionerend.

Slinger123 schreef: ↑

18-06-2021 08:54

Goedemorgen allemaal,
Ik lees al zoveel jaar mee hier, bij verschillende topics...nooit eerder een account aangemaakt maar nu het forum binnenkort stopt móet ik hier wel reageren...# Hexopbezemsteel...ik heb je vorige topic helemaal gevolgd..heb zo vaak gedacht: hoezo dan, je zal het maar meemaken...en ook bij alle andere verhalen die volgden, ook in dit topic, zoveel ellende en verdriet.
En het overkwam mij ook..als donderslag bij heldere hemel...ik heb een enorm moeilijk en stressvol jaar gehad...maar wat heb ik steun gehad aan jullie adviezen aan elkaar! Geen idee of jullie dat weten, dat het meelezers ook helpt..maar dat doet het.
Ik ben inmiddels in een volgende fase beland, wil het nog geen acceptatie noemen maar jullie hebben gelijk: het wordt beter.
Dank voor jullie verhalen en ik hoop op een mooie gelukkige toekomst voor jullie allemaal...hou vol iedereen!

Wat fijn om te lezen dat er meelezers zijn die hier wat aan hebben. Ook voor jou: een mooie toekomst!

@lotus mijn mond valt open van verbazing, echt wat een zak. Dikke knuffel voor jou en je kinderen

justagirly schreef: ↑

20-06-2021 07:10

Dat ging wel een heel stuk verder dan zoenen... en het was ook geen eigen topic, maar dat zijn details.
Ik vind het heel bevreemdend.
We waren echt een tijd opnieuw heel gelukkig samen. En misschien te simpel gedacht.
Ik weet wel dat je in je 1tje een relatie niet gaat redden.
Ik ben vaak te blind geweest en teveel vd lieve vrede maar het is een keer klaar.

Laatste paar keer heeft hij me zó op mijn hart getrapt met zijn gedrag en woorden, dat ik niet meer anders kan dan heel kalm te weten dat het kantelpunt hier zit en hij al geluk heeft dat ik nog zo redelijk ben.
Maar redelijk zal ik blijven, al is het maar voor de kinderen.

Dit is precies hoe ik erin stond met ex. Al kostte het mij ontzettend veel energie. Cijferde mijzelf helemaal weg, omwille van de kinderen. Let daar aub op voor jezelf!

Lila2588 schreef: ↑

20-06-2021 07:54

Dit is precies hoe ik erin stond met ex. Al kostte het mij ontzettend veel energie. Cijferde mijzelf helemaal weg, omwille van de kinderen. Let daar aub op voor jezelf!

O jawel, ik ben inmiddels redelijk ervaren hierin, al went zo' n situatie eigenlijk nooit en overvallen sommige dingen me nog steeds.
Hoe nou opeens weer zo dan, en vooral... waarom zo?
Kappen met dit soort vragen willen beantwoorden, het is kort gezegd niet lonend om die te stellen.
Hij kiest voor dat gedrag. Ik kies ervoor om dat niet meer te willen.

Ik heb de laatste tijd een aantal keer flink gehuild, stond te trillen op mijn benen en bleef daarna hardop tegen mezelf zeggen dat ik het niet meer kan. Dat het klaar is.
Dat maakte mij zelf angstig, want ik huil niet snel (meer). Maar ook sterk.
Ik trek het niet meer, ik wil het niet zo. Zonde van mijn tijd, energie, leven.

Ik ga mezelf niet meer verloochenen tezamen met mijn normen, waarden en grenzen. Want dan ga ik er aan onderdoor. En onze issues moeten aan de kant, want die kleintjes hebben maar 1 jeugd en zo ben ik niet de moeder die ik moet zijn, want het slurpt alle positiviteit/energie eruit.

Dus dat heb ik gezegd en ben niet meer te lief /goed/aardig/gek om de relatie maar niet te laten stranden.
Waarom zou ik?! Ik red mezelf prima. Goede baan, zelfstandig. Hij heeft mij meer nodig dan andersom. Succes ermee. Als het niks toevoegt maar zelfs afbreekt, dan liever geen relatie.
Als ik me blijer voel zónder hem om me heen... Is het niet goed.
En ja ik heb hem dat gezegd, met moeite, want ik heb wel empathie en dan is zijn grote waffel opeens nergens meer te bekennen.
Dus ik ben niet boos, wel verdrietig.
En zo kan ik niet van hem houden.
Harde boodschap, ja.
Wel eerlijk.
Het is een heel proces en dit gaat vast nog wel even duren. Want therapie geeft dan toch weer hoop.
En zijn erkenning eindelijk eens krijgen en begrip deed me goed.
Maar dat krijgen duurde wel heel erg lang en kostte teveel moeite en nu zit ik er toch weer in.
Ik heb geen haast, wil hem nog wel een kans geven, wil eigenlijk hierdoorheen komen en samen door.
Of dat gaat lukken weet ik niet.

Justagirly, wat ongelooflijk heftig. Geen tips van mij want volgens mij heb je het heel goed op een rijtje. Heel duidelijk je grenzen aangeven en daar ook heel consequent in blijven, ook als dat betekent dat die relatie niet meer lukt.
van mij!

Dank je wel, lief!!
En knuffel terug.
Voor iedereen!

justagirly schreef: ↑

20-06-2021 01:18

Ohja, en nu het forum ermee ophoudt wil ik ook wel even wat uit de doeken doen.

Ik ben op het forum gekomen doordat ik jaren geleden veel googelde op relatie problemen. Ben mee gaan lezen, en uiteindelijk een account aangemaakt om ook te kunnen reageren.

Ik heb 1 vechtscheiding meegemaakt, inmiddels alweer bijna 12 jaar geleden. Maar ik herinner me erg goed hoe het was, afschuwelijk. Overspannen in de bijstand beland. Maanden gebroken geweest. Maar helemaal teruggekomen en veel van geleerd.

In mijn huidige relatie zijn er ook issues geweest en zelfs een breuk.
Door het forum voelde ik me niet zo alleen. Herkende ik situaties.
Voelde ik me gesterkt door reacties te lezen. Dat het niet normaal is dat hij... Dat het normaal is voor jezelf op te komen. Etc.
En zo kon ik dingen soms iets beter plaatsen voor mezelf en ook onder woorden brengen.
Ik vind het heel moeilijk om over mijn gevoel te praten. Ik ben meer gewend geraakt aan knallende ruzies en oorlog. Boos zijn is makkelijker.
Maar ik ben daar overheen gegroeid.
Het is niet constructief en alleen maar een teken van onmacht.
Ik doe niet meer mee aan ordinaire ruzies en scheldpartijen.
Maar ga er maar aanstaan om zo'n patroon te doorbreken in je eentje, helemaal als je partner intussen steeds vaker explosief reageert en je gewoon gek aan het maken is.
Onredelijk, dominant, agressief, onverantwoordelijk, egocentrisch, respectloos etc.
Geen oog/ruimte/tijd/energie heeft voor jou als persoon.
Ik maar geven geven werken pleasen etc. Nou, heel langzaamaan ben ik ontwaakt, en is er niks meer wat mij van dat pad afhaalt. Ik geef mijn grenzen aan en normen en waarden en dat gaat niet meer weg. Ik ben ook belangrijk.

Het is een te lang verhaal om helemaal uit te kunnen leggen, maar ik dacht dat als het ooit toch mis zou gaan in mijn huidige relatie, ik hier mijn verhaal zou kunnen delen.
Tegen die tijd is dit forum er al niet meer, helaas, ik ga het echt missen. Was er dagelijks.

Ik hou wel ernstig rekening met de mogelijkheid dat ook deze relatie eindigt in een oorlog zodra ik echt niet verder wil. Dat zegt hij nu al regelmatig namelijk als we strijd hebben
Ik ben uitgestreden. Ik wil geen stress en ellende meer door een relatie?!
Alles doen voor de ander en niks terugkrijgen ja gezeur gescheld en beledigingen. Sloofje zijn. Bek houden en doen wat moet. Ik moet niet zo zeuren of me aanstellen.
Maar draag wel de volledige verantwoordelijkheid voor alles, en als je hem dan eens zover hebt dat hij iets doet...
dan heb ik er meer last van dan profijt.
Jullie snappen me vast wel.
Ik ben geknapt en ben al half uitgecheckt.

Hij gaat EMDR volgen en heeft toegegeven (na 3 weken enorm drama om door te dringen) dat hij niet goed bezig is. Hij was eerder ook niet zo, het gaat niet goed met hem maar ik kan hem niet helpen, ik ben zijn hulpverlener niet.
Hij snapt godzijdank eindelijk dat ik echt meen dat het zo niet goed komt.
Ik heb mijn grens getrokken.
Tot hier en absoluut niet verder.
Kiezen of delen.
Of eerlijk met me zijn en anders willen en daaraan werken.
Of klaar met ons en apart verder.

Geen idee hoe dit verder gaat hoor.
Maar omdat we kinderen hebben wil ik wel alles proberen.

Zo, nou is het er van mij ook uit. Al zal het verhaal misschien vaag overkomen.
Dankzij iedereen hier voel ik me niet alleen en juist steeds sterker.
Echt zonde dat dit straks allemaal verdwijnt.

Met mij en kids komt het echt wel goed hoor daar zit ik niet over in. Met of zonder hem. Met of zonder vechtscheiding. Ik hoop alleen dat dat niet nodig is maar ja, daarvoor heb je 2 mensen nodig.
We gaan het beleven.
Voorlopig is prioriteit dat hij nu echt aan zijn therapie gaat beginnen.
Voor hemzelf en de kinderen vooral.
Voor mezelf weet ik het niet zo zeker meer, maar dat vogel ik de komende tijd wel uit...

Zet 'm op dames
Alles komt goed. Uiteindelijk.

Wat een verhaal zeg! En wat eerlijk geschreven over je gevoel, wat goed! Een hele dikke knuffel !!

Patatfriet21 schreef: ↑

21-06-2021 11:35

Wat een verhaal zeg! En wat eerlijk geschreven over je gevoel, wat goed! Een hele dikke knuffel !!

Haha, wat een lieve reactie, dank je wel. Het is een leerproces, alleen zo jammer dat ik geen sparringpartner vind in hem nog.
Emotioneel is hij geblokt, dus dat moet anders, hopelijk gaat dat lukken.
Anders werkt het voor mij gewoon niet meer. Heb mijn post nog teruggelezen en wat er niet instaat maar wel zo is... (Cliché!!)
We hebben natuurlijk ook hele mooie en goede dingen beleefd.
Maar de tijd dat ik dingen met gemak onder het tapijt kon vegen gaat/is voorbij, omdat het structureel een probleem geworden is. Dat hij altijd kan exploderen voel ik constant.
Het is dus ook weer niet zo dat hij zich altijd als een lul gedraagt, zo staat het er wel een beetje. Dit nog even ter aanvulling.