Mijn jongste zus, hoe moet ik hiermee omgaan?

11-08-2020 19:01 83 berichten
Alle reacties Link kopieren
Pfff... ik weet niet waar te beginnen...

Ik ben 31 en sinds april woon ik weer bij mijn ouders, na 10 jaar op studentenkamers en samen te hebben gewoond. Mijn relatie is gestrand en als zzp-er in de culturele sector in coronatijd ben ik op dit moment niet stabiel genoeg om een eigen woning te kunnen huren. Hier ben ik wel hard mee bezig, gisteren begonnen met een nieuwe baan om weer wat te kunnen sparen. Maar goed, daar gaat het hier niet over.
Ik ben enorm blij dat mijn ouders mij de mogelijkheid geven om hier tijdelijk te overbruggen, maar hoe lang dat precies gaat duren is op dit moment nog even onduidelijk.

Mijn jongste zus van 25 woont ook nog thuis, heeft nog nooit op zichzelf gewoond of vaste lasten gehad. Heeft een vaste baan in loondienst van 30 uur per week, maar zit in de volgens haar lastige positie dat ze niet kan kopen (ze is alleenstaand) en dat huren in de vrije sector ook niet op te brengen is. Ze heeft zich pas 1,5 jaar geleden ingeschreven voor sociale huur, dus dat wordt hem ook niet op korte termijn.

Ik snap dat door mijn komst hier de dynamiek enigszins verstoord is. Ineens wonen we hier met zijn vieren, terwijl mijn ouders en zus het al zo lang gewend waren met z’n drieën.
Dat zou allemaal niet zo’n probleem zijn als ik niet helemaal knettergek werd de manier waarop mijn zus zich gedraagt. Ze kijkt naar alles heel negatief, commandeert mijn ouders (waarvan ik dan denk, jeetje meid, hoe heb je het lef), het ligt altijd aan anderen en nooit aan haarzelf, heeft overal commentaar op en kan echt nooit haar ongelijk ergens over toegeven. Je hoeft maar iets te zeggen waar zij het niet mee eens is, of je wordt afgeblaft...
Als ik met mijn ouders over haar houding heb wordt het weggewuifd en het is allemaal zo erg niet: “oh dat valt toch wel mee”?

Als ik het heel bot mag zeggen vind ik haar eigenlijk een verwend nest dat haar eigen boontjes maar eens moet gaan doppen en zelfstandig moet worden en loskomen, maarja, wie ben ik? Kijkende naar mijn eigen situatie?

Ik vind het echt heel lastig, want het gesprek met haar aangaan kan dus eigenlijk niet echt, want dat eindigt er altijd mee dat ik de boeman ben en dat ik betweterig wordt genoemd. Er valt geen land mee te bezeilen.

Of stel ik me nu aan?
Alle reacties Link kopieren
Ik vind dat je gelijk hebt, maar ook dat je je er niet mee moet bemoeien..
Wat vinden je ouders er van? Eentje van 31: en eentje van 25 thuiswonend.
Alle reacties Link kopieren
Nee, ik denk niet dat je je aanstelt. Maar als je ouders geen probleem ervaren, dan houdt het voor jou wel een beetje op. Jij bent in deze situatie de logé. Je bent niet in de positie om de bestaande dynamiek te bekritiseren. Zeker als je ouders het prima vinden.
Probeer er het beste van te maken. Negeer wat meer dingen die je storen.
Alle reacties Link kopieren
Nee, je stelt je niet aan.
Je zus lijkt inderdaad heel verwend (door je ouders), de enige die daar mi iets aan kunnen doen zijn dan ook je ouders.
Buiten dat, zo snel mogelijk een eigen plek zoeken maar dat is niet heel eenvoudig op het moment begrijp ik.
Succes ermee!
Alle reacties Link kopieren
Overigens hoeft jij je niet af te laten blaffen natuurlijk. Daar mag je best wat van zeggen.
Maar blijft de volwassene die je bent. Verval niet met je zus in de puberrol.
Alle reacties Link kopieren
*2020* schreef:
11-08-2020 19:04
Wat vinden je ouders er van? Eentje van 31: en eentje van 25 thuiswonend.
Idd, fucking christ
Damned if I don’t
Alle reacties Link kopieren
*2020* schreef:
11-08-2020 19:04
Wat vinden je ouders er van? Eentje van 31: en eentje van 25 thuiswonend.
Mijn moeder vindt het wel gezellig, die gaat me weer missen als ik weer weg ben. Mijn vader heeft er niet echt een mening over, of althans hij laat dat niet blijken.

Ik vind het ook niet ideaal, het liefst was ik meteen doorverhuisd naar een eigen woning na het verbreken van mijn relatie, maar dat is nu idd even behelpen; ik ben druk op zoek.

Wat mijn zus betreft sta ik zelf gewoon heel anders in het leven. Mijn glas is meestal halfvol, probeer mensen te nemen zoals ze zijn, maar in dit geval wordt dat me wel lastig gemaakt. Ik probeer er zo min mogelijk op te reageren, maar krijg dus wel constant ongevraagd commentaar: op het verbreken van mijn relatie, op wat ik eet (zit ook nog middenin een afvalproces), op hoe ik eet, op mijn dag-nacht/ritme... Kortom, ik wil met alles wat er gaande is in mijn eigen leven niet dat er ook nog bij.
Alle reacties Link kopieren
Als je zus zich tegenover jou niet gedraagt, mag je daar best iets van zeggen. Voor de rest moet je je erbuiten houden. En gewoon snel weer uit huis.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
Nou ja je geeft hier ook commentaar op je zus.
Alle reacties Link kopieren
Stel je eigen grenzen aan haar gedrag. Je ouders moeten hun eigen boontjes doppen. Ik vind hem veel te lief, ze hadden eigenlijk allang hun eigen leven en huis terug moeten hebben. Tijd om zus mee te slepen in jouw huizenjacht. Zodat jullie beide binnenkort weer uitvliegen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Alle reacties Link kopieren
*2020* schreef:
11-08-2020 19:12
Nou ja je geeft hier ook commentaar op je zus.
Absoluut, dat ontken ik ook niet.
Maar ik doe dat niet tegen haar. Ik probeer haar (behalve hierboven misschien, maar goed het is ook even ranten) zoveel mogelijk in haar waarde te laten en vraag hier om advies over hoe ik het best met haar houding om kan gaan.

En wat mijn ouders betreft wil ik me er ook absoluut niet mee bemoeien, maar als ik dagelijks een grote mond krijg van iemand die zelf nog nooit zelfstand is geweest of iets vervelends heeft mee gemaakt, moet ik dan maar mijn mond houden?
Alle reacties Link kopieren
Nee als je maar 30 uur werkt kun je inderdaad geen huis kopen, de bank lacht je uit (er van uit gaande dat de zus van TO geen wereld salaris heeft)
Ladida1981 schreef:
11-08-2020 19:04
Ik vind dat je gelijk hebt, maar ook dat je je er niet mee moet bemoeien..
dit inderdaad.
Alle reacties Link kopieren
Doreia* schreef:
11-08-2020 19:15
Stel je eigen grenzen aan haar gedrag. Je ouders moeten hun eigen boontjes doppen. Ik vind hem veel te lief, ze hadden eigenlijk allang hun eigen leven en huis terug moeten hebben. Tijd om zus mee te slepen in jouw huizenjacht. Zodat jullie beide binnenkort weer uitvliegen.
Oh geen sprake van, al zou ik het willen. Mijn zus heeft al besloten dat ze hier tot haar 30e blijft om te sparen, zodat ze haar spaargeld in haar koophuis kan steken. Wishful thinking denk ik, want tegen die tijd kan ze met dat bedrag nog steeds geen huis kopen.
Waarom huren jullie niet samen een etage of huis?
Alle reacties Link kopieren
Je praat/denkt heel negatief over je zus. Probeer dat los te laten, dan zul je zien dat het samenleven vanzelf makkelijker wordt.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
Alle reacties Link kopieren
*2020* schreef:
11-08-2020 19:20
Waarom huren jullie niet samen een etage of huis?
Zij wil niet uit deze woonplaats weg omdat ze hier ook werkt.

Ik wil graag terug naar de randstad, omdat ik daar mijn werk heb. :)

Daarbij zou het denk ik qua dynamiek echt niet werken. 😆
Alle reacties Link kopieren
l2l89 schreef:
11-08-2020 19:19
Oh geen sprake van, al zou ik het willen. Mijn zus heeft al besloten dat ze hier tot haar 30e blijft om te sparen, zodat ze haar spaargeld in haar koophuis kan steken. Wishful thinking denk ik, want tegen die tijd kan ze met dat bedrag nog steeds geen huis kopen.
Als dat in overleg met je ouders is, prima. Dan richt ze op die manier haar leven in.
Hou het bij jezelf, of zoek woo ruimte bij anderen, als het echt te erg wordt. Maar dit is blijkbaar hun dynamiek in huis en dat kun jij niet zomaar wijzigen helaas.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Alle reacties Link kopieren
Tsja, het is wat het is. Je zus ga je echt niet veranderen. Als ze je bekritiseert kun je hooguit zeggen dat je dit niet oké vindt. Voor de rest is het even uitzitten helaas.
Alle reacties Link kopieren
Bulbul schreef:
11-08-2020 19:20
Je praat/denkt heel negatief over je zus. Probeer dat los te laten, dan zul je zien dat het samenleven vanzelf makkelijker wordt.
I know, waarschijnlijk omdat het me nu gewoon even te veel wordt.
Ze heeft ook echt leuke kanten, maar die zie ik nu even niet. 🙈
Alle reacties Link kopieren
Ja.
Veritas vos liberabit
Alle reacties Link kopieren
Doreia* schreef:
11-08-2020 19:21
Als dat in overleg met je ouders is, prima. Dan richt ze op die manier haar leven in.
Hou het bij jezelf, of zoek woo ruimte bij anderen, als het echt te erg wordt. Maar dit is blijkbaar hun dynamiek in huis en dat kun jij niet zomaar wijzigen helaas.
De dynamiek hoeft ook niet per se te wijzigen, maar zou het waarderen als ze mij en mijn leefstijl, waarden en normen en persoonlijkheid wat meer met rust zou laten. 😉

Ik heb de afgelopen tien jaar niet thuis gewoond, maar heb me in de tussentijd wel enorm ontwikkeld op persoonlijk vlak en eigen mening gevormd over mijn leven en hoe ik die inricht. Mijn ouders respecteren dat en zolang ik onder hun dak woon pas ik me ook aan aan hun regels en waarden.
l2l89 wijzigde dit bericht op 11-08-2020 19:30
22.70% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Jeetje, ik zou een oude toercaravan kopen en een jaarplaats op een camping nemen.
ik geef mn bek ook maar een douw
l2l89 schreef:
11-08-2020 19:27
De dynamiek hoeft ook niet per se te wijzigen, maar zou het waarderen als ze mij en mijn leefstijl, waarden en normen en persoonlijkheid wat meer met rust zou laten. 😉

Gewoon elkaars doen en laten respecteren dus.
Maar als het jouzelf betreft kun je daar wel wat van zeggen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven