Relaties
alle pijlers
Ik krijg mijn vriend niet verder
zondag 20 september 2020 19:46
Ik denk erover om mijn relatie te beëindigen. Ik ben bang dat ik mijn vriend daar helemaal kapot mee ga maken. Hij zegt regelmatig dat als ik zijn vriendin niet meer ben, hij voor zichzelf geen reden ziet om door te leven. Onze ‘situatie’ put mij echter helemaal uit.
Toen we elkaar 3,5 jaar geleden leerden kennen, vertelde hij mij dat hij studeerde. Een paar weken later biechtte hij op dat hij dat gelogen had en dat hij in de bijstand zat. Ik verbaasde me erover dat hij had gelogen over zoiets en zei hem dat hij gewoon eerlijk kon zijn. In de maanden erna draaiden we flink om elkaar heen (ik wilde graag een relatie met hem, hij niet want bindingsangst) maar vanaf de eerste ontmoeting waren we exclusief. Intussen studeerde ik af en begon aan mijn eerste fulltimebaan. Hij had nog geen baan, maar hielp af en toe in een kleine sportschool van een kennis (niet tegen betaling). In de periode erna kreeg hij op de zaterdag een baan als portier bij een club in de stad. Ook kregen we officieel een relatie. Ik zag hem groeien, maar het bracht niet voldoende op om van de bijstand af te kunnen. Ergens toen begonnen ook de fysieke klachten. Hij had last van zijn voeten, een piep in zijn hoofd (niet oor), was snel moe, kon zich niet lang concentreren. Hij ging vaak naar de huisarts en werd dan doorverwezen naar specialisten, waar vervolgens niets uit kwam. Begin dit jaar is hij geopereerd omdat hij een niersteen had. Heftig en pijnlijk natuurlijk, maar toen is zijn werk als portier helemaal stil komen te liggen. Zijn andere klachten zijn volgens hem toegenomen dus dat houdt hem erg bezig. Het weerhoudt hem er ook van werk te zoeken. De bijstandssituatie maakt hem ook depressief en erg passief. Hij heeft daarom ook therapie, maar zegt er niets aan te hebben. Hij slaapt lang uit en er komt weinig uit zijn handen. Omdat hij in de bijstand zit, kunnen we niet samenwonen zonder dat hij zijn ‘inkomen’ verliest. We wonen dus apart. In september ben ik met een nieuwe baan begonnen waar ik ontzettend veel energie van krijg. Ik ben vaak in een vrolijke (of anders neutrale) stemming, hij ziet het juist steeds somberder in. Daardoor groeien we uit elkaar. Ik probeer altijd met hem in gesprek te blijven, maar inmiddels weet ik niet meer hoe ik hem moet helpen en heb ik er ook wel een beetje genoeg van. Ik houd van hard werken en doorzetten en dat ik dat bij hem niet terugzie, vind ik moeilijk. Intussen wil hij wel van alles, een nieuwe auto, samen een kindje. En ik wil dat ook allemaal, maar ik ben op dit moment de enige die kan sparen en ik zie het steeds minder voor me met hem. We praten hier wel over en hij weet dat het anders moet, maar toch verandert er niet echt iets. Inmiddels zit ik wel bijna op m'n max maar ik wil hem niet in de steek laten.
Toen we elkaar 3,5 jaar geleden leerden kennen, vertelde hij mij dat hij studeerde. Een paar weken later biechtte hij op dat hij dat gelogen had en dat hij in de bijstand zat. Ik verbaasde me erover dat hij had gelogen over zoiets en zei hem dat hij gewoon eerlijk kon zijn. In de maanden erna draaiden we flink om elkaar heen (ik wilde graag een relatie met hem, hij niet want bindingsangst) maar vanaf de eerste ontmoeting waren we exclusief. Intussen studeerde ik af en begon aan mijn eerste fulltimebaan. Hij had nog geen baan, maar hielp af en toe in een kleine sportschool van een kennis (niet tegen betaling). In de periode erna kreeg hij op de zaterdag een baan als portier bij een club in de stad. Ook kregen we officieel een relatie. Ik zag hem groeien, maar het bracht niet voldoende op om van de bijstand af te kunnen. Ergens toen begonnen ook de fysieke klachten. Hij had last van zijn voeten, een piep in zijn hoofd (niet oor), was snel moe, kon zich niet lang concentreren. Hij ging vaak naar de huisarts en werd dan doorverwezen naar specialisten, waar vervolgens niets uit kwam. Begin dit jaar is hij geopereerd omdat hij een niersteen had. Heftig en pijnlijk natuurlijk, maar toen is zijn werk als portier helemaal stil komen te liggen. Zijn andere klachten zijn volgens hem toegenomen dus dat houdt hem erg bezig. Het weerhoudt hem er ook van werk te zoeken. De bijstandssituatie maakt hem ook depressief en erg passief. Hij heeft daarom ook therapie, maar zegt er niets aan te hebben. Hij slaapt lang uit en er komt weinig uit zijn handen. Omdat hij in de bijstand zit, kunnen we niet samenwonen zonder dat hij zijn ‘inkomen’ verliest. We wonen dus apart. In september ben ik met een nieuwe baan begonnen waar ik ontzettend veel energie van krijg. Ik ben vaak in een vrolijke (of anders neutrale) stemming, hij ziet het juist steeds somberder in. Daardoor groeien we uit elkaar. Ik probeer altijd met hem in gesprek te blijven, maar inmiddels weet ik niet meer hoe ik hem moet helpen en heb ik er ook wel een beetje genoeg van. Ik houd van hard werken en doorzetten en dat ik dat bij hem niet terugzie, vind ik moeilijk. Intussen wil hij wel van alles, een nieuwe auto, samen een kindje. En ik wil dat ook allemaal, maar ik ben op dit moment de enige die kan sparen en ik zie het steeds minder voor me met hem. We praten hier wel over en hij weet dat het anders moet, maar toch verandert er niet echt iets. Inmiddels zit ik wel bijna op m'n max maar ik wil hem niet in de steek laten.
zondag 20 september 2020 21:14
zondag 20 september 2020 21:18
Ik begrijp wel dat je een toekomst samen niet echt ziet zitten, want het leeuwendeel zal wel op jouw schouders terecht komen. Het lijkt mij geen prettige situatie om altijd de kar te moeten trekken.
Jullie matchen gewoon niet en het is niet raar om dan de relatie te verbreken. Een relatie moet iets opleveren, op zijn minst dat je samen plezier hebt.
Jullie matchen gewoon niet en het is niet raar om dan de relatie te verbreken. Een relatie moet iets opleveren, op zijn minst dat je samen plezier hebt.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
zondag 20 september 2020 21:22
Je titel zegt het al. In een goede relatie hoef je je partner niet verder te krijgen, dat doet die partner dan namelijk zelf (met misschien een klein beetje hulp).
Zoals ik het lees, ben jij in deze relatie de enige die hem verder wil krijgen. Hij lijkt het wel best te vinden en allerlei redenen te verzinnen om maar niet te hoeven. Tekenend is dat hij zegt niks aan zijn therapie te hebben. Daar heb je alleen iets aan als je het (heel veel!) bijbehorende werk ook doet.
Je kunt anderen niet redden, als zij zelf niet geholpen willen worden.
Jij hebt , volgens mij, dus de keus om hem te accepteren wie hij is of gewoon eens verder te gaan kijken of er niet iemand is die veel beter bij jou past.
Zoals ik het lees, ben jij in deze relatie de enige die hem verder wil krijgen. Hij lijkt het wel best te vinden en allerlei redenen te verzinnen om maar niet te hoeven. Tekenend is dat hij zegt niks aan zijn therapie te hebben. Daar heb je alleen iets aan als je het (heel veel!) bijbehorende werk ook doet.
Je kunt anderen niet redden, als zij zelf niet geholpen willen worden.
Jij hebt , volgens mij, dus de keus om hem te accepteren wie hij is of gewoon eens verder te gaan kijken of er niet iemand is die veel beter bij jou past.
zondag 20 september 2020 21:34
Schuldgevoelens en principes zijn geen basis voor een relatie. Eigenlijk voel je geen respect meer voor hem en niet omdat hij in de bijstand zit maar omdat je met een constante, negatieve en ongemotiveerde vriend zit. Je bent echt niet de eerste die hoopt dat iemand ook doet wat ie belooft en je wil hem niets verwijten maar hij is niet meer sexy. Jij mag zelf bepalen hoe en met wie jij je leven wil doorbrengen en elke reden is goed want het is jouw leven. Je vriend is verantwoordelijk voor zijn eigen leven, als jij er niet bent kan hij ook minder druk voelen en helemaal niks meer gaan doen of juist veel gemotiveerder is. Soms is een relatie niet meer leuk genoeg.
zondag 20 september 2020 21:40
Jullie hebben allebei een beeld van hem dat niet klopt. Het zou zomaar kunnen dat je hem daarmee nog meer stuk maakt, want hij kan niet voldoen.
Wellicht kan hij vrede met zichzelf vinden als hij die druk niet meer voelt.
Jij zit in een heel andere realiteit dan dat hij zit en jullie kunnen daar je weg niet in vinden.
zondag 20 september 2020 21:50
Hij zit al 3,5 jaar in de bijstand, en heeft allemaal vage klachten. Er was de afgelopen jaren werk zat, dus hij had zo ergens aan de slag gekund.
Ik denk maar zo, dat hij ook niet echt een opleiding heeft?
Dit zijn klaplopers, laat je niet gebruiken (als bank) en zeker niet chanteren.
Ik denk maar zo, dat hij ook niet echt een opleiding heeft?
Dit zijn klaplopers, laat je niet gebruiken (als bank) en zeker niet chanteren.
ik geef mn bek ook maar een douw
zondag 20 september 2020 21:53
Madeliefjees schreef: ↑20-09-2020 21:50Hij zit al 3,5 jaar in de bijstand, en heeft allemaal vage klachten. Er was de afgelopen jaren werk zat, dus hij had zo ergens aan de slag gekund.
Ik denk maar zo, dat hij ook niet echt een opleiding heeft?
Dit zijn klaplopers, laat je niet gebruiken (als bank) en zeker niet chanteren.
Waarom oordeel je zo hard over deze man, terwijl jij zelf ook op de zak van een ander teert en niet werkt, ondanks dat je de afgelopen jaren zo ergens aan de slag had gekund?
zondag 20 september 2020 21:56
Ik heb altijd gewerkt voor er kinderen kwamen. Dus ik teer zeker niet op andermans zak. Dat is een afspraak tussen mij en mn man.
Bovendien heb ik veel geld op mijn rekening staan, dus in principe van niemand afhankelijk. Zo, uitgedist.
En ik teer niet op de zak van de overheid.
ik geef mn bek ook maar een douw
zondag 20 september 2020 22:21
TO, op een gegeven moment moeten mensen zichzelf verder helpen... Jij kunt maar tot op een bepaalde hoogte wat betekenen. Het is heel moeilijk om dan weg te gaan, maar je kunt ook niet je eigen leven opofferen voor zijn geluk.
En dat laatste is hij samen met jou ook niet. Zolang hij zelf niet veranderd, zal hij nooit gelukkig worden.
Hak de knoop door, jij bent niet verantwoordelijk voor zijn gemoedstoestand. Praat ook met iemand in je omgeving erover, dat degene je kan ondersteunen en je kan helpen herinneren dat dit echt de juiste keuze is.
Veel sterkte en succes in elk geval. You can do it.
En dat laatste is hij samen met jou ook niet. Zolang hij zelf niet veranderd, zal hij nooit gelukkig worden.
Hak de knoop door, jij bent niet verantwoordelijk voor zijn gemoedstoestand. Praat ook met iemand in je omgeving erover, dat degene je kan ondersteunen en je kan helpen herinneren dat dit echt de juiste keuze is.
Veel sterkte en succes in elk geval. You can do it.
zondag 20 september 2020 22:28
Hij kan misschien perfect gelukkig worden als to kostwinner wordt en hij thuis kan blijven met weinig verantwoordelijkheden. To klinkt hier niet voor in, maar als zij hier beiden voor zouden kiezen is er niks mis mee natuurlijk.Dee81 schreef: ↑20-09-2020 22:21TO, op een gegeven moment moeten mensen zichzelf verder helpen... Jij kunt maar tot op een bepaalde hoogte wat betekenen. Het is heel moeilijk om dan weg te gaan, maar je kunt ook niet je eigen leven opofferen voor zijn geluk.
En dat laatste is hij samen met jou ook niet. Zolang hij zelf niet veranderd, zal hij nooit gelukkig worden.
Hak de knoop door, jij bent niet verantwoordelijk voor zijn gemoedstoestand. Praat ook met iemand in je omgeving erover, dat degene je kan ondersteunen en je kan helpen herinneren dat dit echt de juiste keuze is.
Veel sterkte en succes in elk geval. You can do it.
Alleen zijn kinderen dan wel een zeer belangrijk bespreekpunt, kan hij dat dan wel aan gezien zijn lage belastbaarheid nu.
zondag 20 september 2020 22:34
Madeliefjees schreef: ↑20-09-2020 21:56Ik heb altijd gewerkt voor er kinderen kwamen. Dus ik teer zeker niet op andermans zak. Dat is een afspraak tussen mij en mn man.
Dus als TO met haar vriend afspreekt dat zij voortaan alles betaalt, is hij opeens geen kaploper meer?
zondag 20 september 2020 22:35
Ik ben bang dat zijn klachten en jij een kruk zijn om op te leunen. Zo lang jij er bent, zo lang er klachten zijn, zo lang hij naar therapie gaat (gaat hij echt, is hij daar eerlijk?) waar hij geen zak aan zegt te hebben hoeft hij niks. Hij wil van alles, maar jij moet daar voor zorgen.
Ik heb een vermoeden dat als jij er niet bent hij op zoek gaat naar de volgende kruk. In die zin ben je inwisselbaar als zijn emotionele en fysieke behoeftes maar worden voorzien. Tot die tijd houdt hij je in gijzeling met z'n zelfmoord dreigementen.
Ik heb een vermoeden dat als jij er niet bent hij op zoek gaat naar de volgende kruk. In die zin ben je inwisselbaar als zijn emotionele en fysieke behoeftes maar worden voorzien. Tot die tijd houdt hij je in gijzeling met z'n zelfmoord dreigementen.
zondag 20 september 2020 22:45
Moeilijk to laat je niet klem zetten door zijn suïcidale uitspraken. Heb ik in t verleden ook gehad bij een partner en heeft me jaren van mijn leven gekost.
Wat er niet in zit komt er niet uit, ik denk dat je al weet dat je zonder hem verder wilt. Bel zijn huisarts licht ze daar in dat je de relatie gaat verbreken en hij zich suïcidaal uit.
Jij kunt hem niet helpen, het is je goed recht zonder hem verder te gaan. Wat hij daarmee doet is zijn keus en zijn verantwoordelijkheid
Wat er niet in zit komt er niet uit, ik denk dat je al weet dat je zonder hem verder wilt. Bel zijn huisarts licht ze daar in dat je de relatie gaat verbreken en hij zich suïcidaal uit.
Jij kunt hem niet helpen, het is je goed recht zonder hem verder te gaan. Wat hij daarmee doet is zijn keus en zijn verantwoordelijkheid
where ever you go, go with your heart
zondag 20 september 2020 22:53
Ik wou zeggen: hoezo is het hem niet gelukt in die 3.5 jaar een baan te vinden, behalve wat uurtjes in een vage sportschool helpen?Madeliefjees schreef: ↑20-09-2020 21:50Hij zit al 3,5 jaar in de bijstand, en heeft allemaal vage klachten. Er was de afgelopen jaren werk zat, dus hij had zo ergens aan de slag gekund.
Ik denk maar zo, dat hij ook niet echt een opleiding heeft?
Dit zijn klaplopers, laat je niet gebruiken (als bank) en zeker niet chanteren.
zondag 20 september 2020 22:53
En dit ja.blauwe_emmer schreef: ↑20-09-2020 22:40Zo gauw als mensen beginnen te manipuleren met zelfmoord, is het tijd om te vertrekken.
Waarschijnlijk doet hij toch niks als je eenmaal weg bent. En zo wel: dat is niet jouw verantwoordelijkheid.
