Vrijheid

17-10-2020 18:13 84 berichten
Alle reacties Link kopieren
Mijn partner helpt niet mee in het huishouden en met de verzorging van de kinderen. Ik werk niet omdat hij dat niet op prijs stelt. Er is dus nauwelijks 'me' time. Proberen te werken of toch tijd voor mezelf nemen resulteert zich in de stilte behandeling. Ik wordt dan genegeerd. Als hij eenmaal weer praat vernederd hij me en maakt hij ruzie. Ook is mijn partner heel slecht in het maken van afspraken. Hierdoor ben ik her en der al weggestuurd omdat hij zou oppassen en laatste moment niet meer kon. Als ik uit deze relatie stap dan vrees ik dat hij ook zijn afspraken qua omgang e.d. niet nakomt. Dit geeft hij ook aan. Ik kan niks afspreken. De situatie is zoals hij is. Accepteer het gewoon zegt ie dan. Maar ik hoef toch niet te accepteren dat ik nooit tijd voor mezelf heb. Hoe hier mee om te gaan?
Alle reacties Link kopieren
Waarom stelt hij het niet op prijs als je gaat werken? Het klinkt erg vervelend. Ik ben denk ik niet de beste raadgever in deze situatie, maar virtuele knuffel :hug:
Alle reacties Link kopieren
Zeg vaker nee, een advies dat je in een ander topic geeft. Ga op je strepen staan. Zoek hulp voor jezelf om je grenzen aan te leren geven.

Als je uit de relatie stapt weet je in ieder geval waar je aan toe bent. Kinderen krijgen spanningen is huis (onbewust) heel goed mee. Onderneem in ieder geval actie voor je kinderen, als je het niet voor jezelf kunt.
dahlia74 wijzigde dit bericht op 17-10-2020 19:31
0.28% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Is hij jouw baas? Je werkt niet omdat hij dat niet op prijs stelt? Wat een kolder.
Klinkt als een topper hoor. Waarom zou je bij hem blijven? Je doet nu toch ook alles alleen met de kinderen?
Alle reacties Link kopieren
En je hebt ook geen oppas? Een nichtje of buurmeisje?
Dus je zit gevangen en wordt op de koop toe ook nog genegeerd en vernederd als je dat graag anders zou zien?

Ik heb geen tips voor je. Sorry. Je wil namelijk niet bij hem weg omdat hij zich dan niet aan afspraken houdt. Al vraag ik me af wat er dan anders is ten opzichte van nu in het huishouden en zorgen voor de kinderen.

Oh ja, wacht. Ik weet het al. In dat geval zou je een leuke baan kunnen zoeken, een oppas kunnen regelen. Doen wat jij zelf wil, je eigen besluiten maken én niet meer vernederd worden. En je kinderen krijgen deze behandeling van hun moeder ook niet meer als voorbeeld. Ja. Dat is een vreselijk vooruitzicht.

En toch nog een tip: als je wel bij hem weg gaat, spreek dan af dat hij nooit voor de kinderen zorgt, en dat ze nooit bij hem zijn. Hij houdt zich niet aan afspraken dus gaat hij wel voor de kinderen zorgen en dat geeft jou wat felbegeerde vrijheid. Onlogisch gedacht? Misschien. Maar op zijn minst net zo onlogisch als jouw gedachtegang als het gaat om redenen om te blijven.
Alle reacties Link kopieren
Is hij altijd al zo geweest of is het er stilletjes aan ingeslopen en heb jij je steeds aangepast aan zijn wensen en eisen?
Hoe dan ook, dit is geen gelijkwaardige relatie. Verre van. Wat een droeftoeter en dan druk ik me nog zwak uit.
Je hebt er over nagedacht ( en ws uitgesproken naar hem ) weg te gaan bij hem, maar zijn woorden maken je ook bij deze keus een gevangene!? Want, ook dan kom ik geen afspraken na zegt ie.
Ik heb makkelijk lullen vanachter mijn toetsenbord, maar zou weggaan bij hem.
Als je denkt en hoopt dat jullie relatie nog een kans heeft, dan kan je er omwille van je kinderen nog energie in steken en samen proberen hier uit te komen.
Antwoord op je één na laatste vraag: nee, je hoeft dit niet te accepteren. Issie nou helemaal gek geworden!

Stel jezelf eens de volgende vragen:
Hou ik nog van hem?
Ben ik blij hem weer te zien als hij thuiskomt uit werk?
Wil ik oud worden met hem?
Voel ik me gewaardeerd?
Voel ik me begeerd?
Voel ik me veilig bij hem?
Kan ik mezelf zijn bij hem?
etc etc
Klinkt als een juweeltje, die partner van jou. Waar heb je die gevonden?
Alle reacties Link kopieren
Hij vindt dus dat jij de situatie moet accepteren zoals die door hem bepaald is. Waarom? Waarom zijn zijn richtlijnen en wensen belangrijker dan die van jou?
Ik kan me er weinig bij voorstellen hoe het is om in zo'n relatie te zitten eigenlijk. Waarom accepteer je dit?
Klinkt als een relatie from hell. Je bent niet verplicht om bij hem te blijven. Doe zoals alleenstaande ouders: neem een baan, zorg voor een oppas en ga bij hem weg.
Blijkbaar vond je het jarenlang prima. Waarom ga je mee in zijn gedachtekronkels?
Eruit stappen en een goede oppas regelen. Tadaaa, tijd voor jezelf.
Alle reacties Link kopieren
Veel erger dan nu kan het niet worden.
Hij zorgt nu ook al nergens voor.

Tijd om op te stappen en er vanuit te gaan dat je dan ook voor de kinderen opdraait.
Maar je zal wel vrij zijn, mogen werken en geen rekening meer met hem moeten houden.


Hoe oud zijn die kinderen en hoeveel kinderen heb je?
Kunnen die af en toe uit logeren?
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Alle reacties Link kopieren
Ik snap wel dat niet wilt werken als niemand voor uw kinderen zorgt.
U kunt dus niet gaan werken als u niet zelf voor een oppas zorgt.

En als u gaat werken, krijgt u hoe dan ook ruzie met uw man.

Als u bij familie o.i.d. intrekken kunt, zou ik zeggen: doe dat eerst, en zoek daarna werk.

Als dat niet kan zou ik zeggen: zoek eerst kinderopvang, en dan werk.

En in beide gevallen: vraag een scheiding aan.
De antwoorden op het forum zijn niet altijd bedoeld als hulp.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.

Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
Alle reacties Link kopieren
Wissewis schreef:
17-10-2020 19:49
Tijd om op te stappen en er vanuit te gaan dat je dan ook voor de kinderen opdraait.
Maar je zal wel vrij zijn, mogen werken en geen rekening meer met hem moeten houden.
Het enige probleem zal het vinden van woonruimte zijn.
De antwoorden op het forum zijn niet altijd bedoeld als hulp.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.

Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
Alle reacties Link kopieren
Dus, je mag niets
En als je wat doet wat je niet mag, dan word je genegeerd, vervolgens vernederd. Je krijgt ruzie.

En ... wat is nu je plan?
Dit blijven accepteren? Op deze manier nog 40 jaar verder?
Of langzaamaan toch dingen doen die je niet 'mag' (hij is je baas ofzo? of je vader?) en dan zijn reactie accepteren, mogelijk dat hij verandert, en jouw 'buiten' accepteert.

of... kiezen voor je eigen vrijheid en hem verlaten.

Al eens een gesprek gehad?
Was het altijd zo of pas sinds er kinderen zijn?
Later is nu
Jij hebt geen partner, jij hebt een baas.
Hoe kom je in zo'n relatie verzeild?
Alle reacties Link kopieren
Geen baas, je bent weinig meer dan een slaaf. Je mag niks anders dan werken.
Bereid je ontsnapping stapje voor stapje voor. Ik hoop dat je nog familie hebt waar je terecht kunt. Sterkte.
Heiterundsanft schreef:
17-10-2020 19:36
Dus je zit laat jezelf gevangen houden en wordt op de koop toe ook nog genegeerd en vernederd als je dat graag anders zou zien?

Ik heb geen tips voor je. Sorry. Je wil namelijk niet bij hem weg omdat hij zich dan niet aan afspraken houdt. Al vraag ik me af wat er dan anders is ten opzichte van nu in het huishouden en zorgen voor de kinderen.

Oh ja, wacht. Ik weet het al. In dat geval zou je een leuke baan kunnen zoeken, een oppas kunnen regelen. Doen wat jij zelf wil, je eigen besluiten maken én niet meer vernederd worden. En je kinderen krijgen deze behandeling van hun moeder ook niet meer als voorbeeld. Ja. Dat is een vreselijk vooruitzicht.

En toch nog een tip: als je wel bij hem weg gaat, spreek dan af dat hij nooit voor de kinderen zorgt, en dat ze nooit bij hem zijn. Hij houdt zich niet aan afspraken dus gaat hij wel voor de kinderen zorgen en dat geeft jou wat felbegeerde vrijheid. Onlogisch gedacht? Misschien. Maar op zijn minst net zo onlogisch als jouw gedachtegang als het gaat om redenen om te blijven.
Bijna helemaal mee eens!
Alle reacties Link kopieren
Als ik dit lees dan denk ik dat ik nooit meer moeite hoef te doen.
Alle reacties Link kopieren
Volgens mij zitten we in een vergelijkbare situatie, al heb ik het geluk dat ik wel werk. Kijk maar eens naar mijn topic van laatst (Help!).

Ik wens je veel succes toe! :heart:
mariakaz wijzigde dit bericht op 17-10-2020 20:28
Reden: Foute emoticon
2.45% gewijzigd
Dit is een blok tekst dat toegevoegd kan worden aan de berichten die je maakt. Er is limiet van 255 tekens.
Alle reacties Link kopieren
Westerpaviljoen schreef:
17-10-2020 20:25
Als ik dit lees dan denk ik dat ik nooit meer moeite hoef te doen.
Je hebt je vrouw toch ook al haar ontslagbrief laten schrijven?
En vertelt dat ze vanaf na de bevalling de deur niet meer uitkomt zonder kind.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Sterkte me de scheiding!
Alle reacties Link kopieren
Je bent er zelf ook deels verantwoordelijk voor. Waarom ben je ooit gestopt met werken omdat hij dat wilde. Dan ben je niet goed hoor!

Behoor je tot een bepaalde kerk of geloof dat je dit normaal gevonden hebt?
Alle reacties Link kopieren
Wissewis schreef:
17-10-2020 20:29
Je hebt je vrouw toch ook al haar ontslagbrief laten schrijven?
En vertelt dat ze vanaf na de bevalling de deur niet meer uitkomt zonder kind.
Nee maar serieus:

Mijn vrouw is dus misselijk en moe want zwanger.

Dus ik om half zeven met kind opgestaan en om 9 uur naar de markt gegaan en om 12 uur thuis, daarvoor keuken opgeruimd, gedweild was opgevouwen en was gedraaid. In de middag met kind gaan hardlopen en avondeten werd door mijn vrouw gekookt.

Hoe in hemelsnaam hoe kunnen vrouwen als TO genoegen nemen met zon mongool? Het is dat ik feministisch opgevoed ben anders zou ik echt een klootzak worden.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven