Relaties
alle pijlers
Hoe kom ik erachter wat er is? Winterdip / iets serieuzers?
donderdag 19 november 2020 18:25
Hoi dames,
Elke winter weer krijg ik last van het winterdipje. Opstaan als het donker is en weer thuiskomen als het donker is, kou... het doet echt wat met me, denk ik. Ik weet niet zeker of het echt een winterdip is, maar het is wel vaak zo dat als het kouder wordt dat ik me rot begin te voelen.
Nu dit jaar. Ik heb inmiddels een paar maanden een relatie, en het gaat goed. Zijn allebei superblij met elkaar. Ik ook echt. Maar nu sinds een paar weken werk ik thuis, en komt hij wat vaker overdag langs tussen het werken door zodat we elkaar wat meer zien. Vind ik superlief. We hebben 1 superweek gehad waarin hij vrij had genomen en we elke ochtend samen wakker zijn geworden en hij overdag gewoon voor me gezorgd heeft en bij mij thuis is gebleven.
Heb me al die tijd superfijn gevoeld bij het idee van onze relatie en ons samen. En na die week was dat op een zondagavond ineens voorbij. Er was niks bijzonders gebeurd, ik zat op Facebook te scrollen en ik vond ineens dat hij vaak online was, dus begon me af te vragen of hij misschien nog met iemand anders 'gezellig' aan het doen was. Toen vroeg ik me af hoe ik daar toch op kwam, want hij wekt absoluut niet de indruk dat hij er nog iemand naast heeft. Heel rationeel gedacht heeft hij daar ook geen tijd voor. Toch had ik dat gevoel.
En sinds die zondag (nu een week) heb ik een rotgevoel bij ons. Niet meer over dat hij vreemd zou gaan, maar gewoon dat ik me eraan stoor dat hij bijv een zak chips bij mij opmaakt maar geen nieuwe boodschappen doet. Slaat nergens op want hij heeft afgelopen week nog 2x boodschappen voor me gehaald en wilde daar niets voor terug hebben. Misschien heb ik een beetje aandachttekort, maar ook dat slaat nergens op want dat gevoel heb ik normaal ook nooit. Ik koester onze tijd samen en ik vind het fijn om dan ook even alleen te zijn, voel me altijd geweldig als ik aan hem denk. Nu niet meer.
En het slaat allemaal nergens op. Hij zegt nog steeds elke dag dat hij blij met mij is, hij knuffelt me graag, masseert mn schouders als ze pijn doen, probeert de dingen die ik leuk vind, is lief tegen mijn kat terwijl hij niet zo gek is op dieren, biedt aan om boodschappen te doen omdat hij weet dat ik daar een hekel aan heb. Maar ik lijk elk klein dingetje aan te grijpen om me aan hem te storen.
Ik had dit een week geleden totaal nog niet, zijn dit dan echt gewoon stomme hormonen die van slag zijn? Ik word hier echt verdrietig van omdat ik ga denken dat ik niet meer verliefd op hem ben (wat echt wel zo is...)
Herkennen meer mensen een winterdip en of ze zich dan ook gewoon ronduit k-u-t voelen en dat afreageren op degene die het dichtst bij hen staan? Of speelt hier toch iets anders?
Elke winter weer krijg ik last van het winterdipje. Opstaan als het donker is en weer thuiskomen als het donker is, kou... het doet echt wat met me, denk ik. Ik weet niet zeker of het echt een winterdip is, maar het is wel vaak zo dat als het kouder wordt dat ik me rot begin te voelen.
Nu dit jaar. Ik heb inmiddels een paar maanden een relatie, en het gaat goed. Zijn allebei superblij met elkaar. Ik ook echt. Maar nu sinds een paar weken werk ik thuis, en komt hij wat vaker overdag langs tussen het werken door zodat we elkaar wat meer zien. Vind ik superlief. We hebben 1 superweek gehad waarin hij vrij had genomen en we elke ochtend samen wakker zijn geworden en hij overdag gewoon voor me gezorgd heeft en bij mij thuis is gebleven.
Heb me al die tijd superfijn gevoeld bij het idee van onze relatie en ons samen. En na die week was dat op een zondagavond ineens voorbij. Er was niks bijzonders gebeurd, ik zat op Facebook te scrollen en ik vond ineens dat hij vaak online was, dus begon me af te vragen of hij misschien nog met iemand anders 'gezellig' aan het doen was. Toen vroeg ik me af hoe ik daar toch op kwam, want hij wekt absoluut niet de indruk dat hij er nog iemand naast heeft. Heel rationeel gedacht heeft hij daar ook geen tijd voor. Toch had ik dat gevoel.
En sinds die zondag (nu een week) heb ik een rotgevoel bij ons. Niet meer over dat hij vreemd zou gaan, maar gewoon dat ik me eraan stoor dat hij bijv een zak chips bij mij opmaakt maar geen nieuwe boodschappen doet. Slaat nergens op want hij heeft afgelopen week nog 2x boodschappen voor me gehaald en wilde daar niets voor terug hebben. Misschien heb ik een beetje aandachttekort, maar ook dat slaat nergens op want dat gevoel heb ik normaal ook nooit. Ik koester onze tijd samen en ik vind het fijn om dan ook even alleen te zijn, voel me altijd geweldig als ik aan hem denk. Nu niet meer.
En het slaat allemaal nergens op. Hij zegt nog steeds elke dag dat hij blij met mij is, hij knuffelt me graag, masseert mn schouders als ze pijn doen, probeert de dingen die ik leuk vind, is lief tegen mijn kat terwijl hij niet zo gek is op dieren, biedt aan om boodschappen te doen omdat hij weet dat ik daar een hekel aan heb. Maar ik lijk elk klein dingetje aan te grijpen om me aan hem te storen.
Ik had dit een week geleden totaal nog niet, zijn dit dan echt gewoon stomme hormonen die van slag zijn? Ik word hier echt verdrietig van omdat ik ga denken dat ik niet meer verliefd op hem ben (wat echt wel zo is...)
Herkennen meer mensen een winterdip en of ze zich dan ook gewoon ronduit k-u-t voelen en dat afreageren op degene die het dichtst bij hen staan? Of speelt hier toch iets anders?
donderdag 19 november 2020 18:31
Is geen moeten bij, hoor.
Ja precies, zo denk ik dus ook. Hoef alleen niet ongesteld te worden
donderdag 19 november 2020 18:35
Ik vind het wel herkenbaar, ik kan hier natuurlijk geen diagnoses stellen, maar ik heb zelf last van winterdip. Begint bij mij begin oktober en is op z'n zwaarst half februari. Ik heb sinds een paar jaar zo'n speciale lamp en dat helpt bij mij goed. Ik begin op 1 oktober en stop in maart met de lamp (iedere dag half uurtje).
Maar als je je echt rot voelt of je kunt het niet plaatsen ga dan een keertje met je huisarts praten.
Maar als je je echt rot voelt of je kunt het niet plaatsen ga dan een keertje met je huisarts praten.
donderdag 19 november 2020 18:35
Ik vind je bedachte link naar winterdip en je OP beetje vergezocht eerlijk gezegd, ik heb zware depressies en voel me echt heel heel heel erg kut. Maar word er niet paranoide van.
Of je bent vaker sneller jaloers of je onderbuik probeert je wat te vertellen. Dat kan ook nog he? Dat is iets toch niet goed voelt?
Of je bent vaker sneller jaloers of je onderbuik probeert je wat te vertellen. Dat kan ook nog he? Dat is iets toch niet goed voelt?
anoniem_401375 wijzigde dit bericht op 19-11-2020 18:38
44.97% gewijzigd
donderdag 19 november 2020 18:36
Goeie, dat zou ook zeker kunnen. Maar waarom dan ineens die hele grote afkeer (in vergelijking)? En ik vind het ook fijn om hem om me heen te hebben, alleen wil ik dan liever met hem knuffelen in plaats van werken. Ik raak dan ook een beetje geirriteerd dat ik mijn aandacht moet verdelen en dat het werk steeds aan me trekt en ik hem niet de aandacht kan geven die ik wil. Het voelt zo alsof we juist minder tijd samen.
donderdag 19 november 2020 18:36
donderdag 19 november 2020 18:37
Jouw link naar jaloers zijn vind ik heel bizar. Hoe kom je daar zo op?Luci_Mster2 schreef: ↑19-11-2020 18:35Ik vind je bedachte link naar winterdepressie en je OP heel bizar.
Of je bent jaloers of je onderbuik probeert je wat te vertellen.
EDIT: ik lees nu je edit. Maar wil m'n vraag toch nog stellen want jaloers zijn zit eigenlijk helemaal niet in me. Misschien lees jij dus iets wat ik zelf compleet mis.
ziterdoorheen wijzigde dit bericht op 19-11-2020 18:40
23.16% gewijzigd
donderdag 19 november 2020 18:39
Hahaha, nee hoor dat is zeker niet zo. Wel voortdurend een rot gevoel, ook omdat ik het niet eerlijk naar hem toe vind want hij kan er niets aan doen.KataTonDemonaEaytoy schreef: ↑19-11-2020 18:33Zoals je het schrijft klinkt het nogal alsof je ergens met grote, natte ogen in een dekentje gewikkeld in een hoek ligt.
Doe je wel bewegen enzo? Wandelen? Naar buiten als het licht is?
Naar buiten als het licht is is dus lastig want ik begin als het donker is en ik stop als het donker is... Ik ga wel eens proberen om meer ruimte in te bouwen om overdag naar buiten te gaan - kijken of dat verschil maakt.
donderdag 19 november 2020 18:39
Ik had die reactie al iets genuanceerder gemaakt..ziterdoorheen schreef: ↑19-11-2020 18:37Jouw link naar jaloers zijn vind ik heel bizar. Hoe kom je daar zo op?
Maar je OP lijkt me:
Er was niks bijzonders gebeurd, ik zat op Facebook te scrollen en ik vond ineens dat hij vaak online was, dus begon me af te vragen of hij misschien nog met iemand anders 'gezellig' aan het doen was.
donderdag 19 november 2020 18:42
Ja, dat vond ik zelf ook een rare gedachte. Ineens een gevoel dat in me opkwam. Toen ik erover na ging denken vond ik de gedachte ook nergens op slaan (want hoe dan??) dus had hem ook weer snel naast me neergelegd. Maar sindsdien is het rotgevoel ontstaan en is niet meer weggegaan.Luci_Mster2 schreef: ↑19-11-2020 18:39Ik had die reactie al iets genuanceerder gemaakt..
Maar je OP lijkt me:
Er was niks bijzonders gebeurd, ik zat op Facebook te scrollen en ik vond ineens dat hij vaak online was, dus begon me af te vragen of hij misschien nog met iemand anders 'gezellig' aan het doen was.
donderdag 19 november 2020 18:42
ziterdoorheen schreef: ↑19-11-2020 18:36Goeie, dat zou ook zeker kunnen. Maar waarom dan ineens die hele grote afkeer (in vergelijking)? En ik vind het ook fijn om hem om me heen te hebben, alleen wil ik dan liever met hem knuffelen in plaats van werken. Ik raak dan ook een beetje geirriteerd dat ik mijn aandacht moet verdelen en dat het werk steeds aan me trekt en ik hem niet de aandacht kan geven die ik wil. Het voelt zo alsof we juist minder tijd samen.
Dit vind ik juist heel logisch klinken. Dat jij je gewone dagelijkse dingen moet doen, terwijl hij om je heen loopt te dwarrelen en je eigenlijk gewoon afgeleid wordt en andere dingen wil doen. Daar zou ik ook geïrriteerd van raken.
Probeer het met hem te bespreken in elk geval, dan gaat het niet tussen jullie in staan.
donderdag 19 november 2020 18:43
donderdag 19 november 2020 18:46
Ja nu je 't zegt zal dit zeker meespelen... Heb dit deze week ook wel al tegen hem gezegd - hij zegt dan dat ik gewoon mijn ding moet doen en dat hij het niet erg vindt dat ik hem weinig aandacht geef, hij vindt het gewoon fijn om bij me te zijn.OohBoy schreef: ↑19-11-2020 18:42Dit vind ik juist heel logisch klinken. Dat jij je gewone dagelijkse dingen moet doen, terwijl hij om je heen loopt te dwarrelen en je eigenlijk gewoon afgeleid wordt en andere dingen wil doen. Daar zou ik ook geïrriteerd van raken.
Probeer het met hem te bespreken in elk geval, dan gaat het niet tussen jullie in staan.
donderdag 19 november 2020 18:49
Dat je je afreageert op mensen die het dichtst bij staan is logisch, daar voel je je als het goed is ook het veiligst bij.
Persoonlijk snap ik de link tussen winterdip en jouw verhaal ook niet helemaal. Ik kan mij niet voorstellen dat het dan alleen op dit vlak naar voren komt, of is dit een voorbeeld?
Toen ik zelf met een depressie rondliep, schoof ik het af op winterdip totdat ik in mei/juni nog steeds ellendige gedachte en rot gevoelens had. Daarbij twijfelde ik wel extreem aan mijzelf en voelde ik mij overbodig. Waarbij ik overtuigd was dat dat het geval was en anderen dat ook vonden en dus ook bij mijn vriend. Hierdoor kon ik wantrouwig zijn, maar ik heb dit nooit op de manier gehad zoals jij nu omschrijft.
Uiteraard is ieder zijn situatie anders en ben ik niet degene die diagnoses kan stellen. Als je denkt aan een winterdip, praat er dan met een professional over. Die kan jou daarmee helpen. Als het geen winterdip blijkt te zijn, dan kom je er op die manier ook wel achter.
Persoonlijk snap ik de link tussen winterdip en jouw verhaal ook niet helemaal. Ik kan mij niet voorstellen dat het dan alleen op dit vlak naar voren komt, of is dit een voorbeeld?
Toen ik zelf met een depressie rondliep, schoof ik het af op winterdip totdat ik in mei/juni nog steeds ellendige gedachte en rot gevoelens had. Daarbij twijfelde ik wel extreem aan mijzelf en voelde ik mij overbodig. Waarbij ik overtuigd was dat dat het geval was en anderen dat ook vonden en dus ook bij mijn vriend. Hierdoor kon ik wantrouwig zijn, maar ik heb dit nooit op de manier gehad zoals jij nu omschrijft.
Uiteraard is ieder zijn situatie anders en ben ik niet degene die diagnoses kan stellen. Als je denkt aan een winterdip, praat er dan met een professional over. Die kan jou daarmee helpen. Als het geen winterdip blijkt te zijn, dan kom je er op die manier ook wel achter.
donderdag 19 november 2020 18:54
Off topic maar dit is bij mij ook zo. Ik vraag me alleen af of ik mezelf ben vóór de PMS of tijdens, wat is dan de waarheid..
donderdag 19 november 2020 19:21
Dit hier ook!
In bepaalde momenten van mijn cyclus heb ik ook van die negatieve, onredelijke gedachten. Over mensen waar ik op dat moment in mijn hoofd mee bezig ben (kan ook bv de therapeut van mn zoontje zijn die een afspraak afzegt, waar ik eerder alle begrip voor had, maar dan niet meer).
Als je net een week met je vriend op elkaars lip hebt gezeten was dat misschien net de druppel om je hormonaalgestuurde zure gedachten op hem te projecteren.
Mij hielp het om inzicht te krijgen door een cyclusdagboek bij te houden, online.
donderdag 19 november 2020 19:30
donderdag 19 november 2020 19:40
Ook hier hormonale schommelingen in mijn gevoel van liefde en liefheid naar anderen. En niet alleen de week voor mijn menstruatie, maar ook vlak voor de ovulatie.
Maar wat ik ook nog bedacht na het lezen van je verhaal: zou het verlatingsangst kunnen zijn?
Dat je, nadat je zo’n fijne week had en toen ineens besefte dat het ook ineens anders zou kunnen zijn, je jezelf als het ware probeert te beschermen tegen dat idee?
Maar wat ik ook nog bedacht na het lezen van je verhaal: zou het verlatingsangst kunnen zijn?
Dat je, nadat je zo’n fijne week had en toen ineens besefte dat het ook ineens anders zou kunnen zijn, je jezelf als het ware probeert te beschermen tegen dat idee?
donderdag 19 november 2020 19:54
Ja hoor, zou ook zeker kunnen. Iets dergelijks (hechtingsprobleem uit mijn jeugd) speelt wel mee, maar sinds dat ik zeker weet dat het goed zit tussen ons eigenlijk geen last meer van gehad - tot nuSnouth schreef: ↑19-11-2020 19:40Ook hier hormonale schommelingen in mijn gevoel van liefde en liefheid naar anderen. En niet alleen de week voor mijn menstruatie, maar ook vlak voor de ovulatie.
Maar wat ik ook nog bedacht na het lezen van je verhaal: zou het verlatingsangst kunnen zijn?
Dat je, nadat je zo’n fijne week had en toen ineens besefte dat het ook ineens anders zou kunnen zijn, je jezelf als het ware probeert te beschermen tegen dat idee?
Geen idee, niet fijn waarschijnlijk? Waarom?viva-amber schreef: ↑19-11-2020 19:47Hoe zou jij het vinden wanneer hij dit soort ideeën en gevoelens over jou had?