Weinig/geen vrienden kletstopic

05-01-2021 10:58 478 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik zie het onderwerp hier zo vaak voorbij komen dat ik dacht dat anderen misschien ook wel behoefte hebben om hun ei kwijt te kunnen. Niet perse zozeer over het hebben van weinig vrienden (mag uiteraard wel) of als doel om vriendinnen te zoeken, maar gewoon om het bespreken van dagelijkse dingetjes of even spuien van wat dan ook.

Mij situatie: ik ben nu 35 en ik merk dat ik uit 'eerdere levensfases' geen echte vrienden heb overgehouden. Op de basisschool/middelbare had ik geen hechte vriendschappen en ik ben sinds mijn studietijd bovendien vaak verhuisd. Tijdens mijn studie altijd wel goede vriendschappen gehad maar die zijn bijna allemaal verwaterd. Volgens mij heeft dit verschillende oorzaken, zoals afstand, uit elkaar groeien qua interesses of minder prioriteit van een kant. Ik besef me wel goed dat bij al mijn verwaterde vriendschappen ik de gemeenschappelijke factor ben, dus mijn gedrag/karakter er zeker mee te maken heeft. Ik ben bijvoorbeeld geen groepspersoon en ik haal dus ook geen voldoening uit afspreken in groepen, terwijl dat in sommige vriendschappen wel de norm is.
Ik voel me niet echt eenzaam, ik heb een relatie en prima band met familie, maar het voelt toch soms kwetsbaar en alleen. Ik heb wel wat mensen die ik af en toe app en 1/2 keer per jaar zie, maar daar blijft het bij.

In topics over dit onderwerp zie ik vaak tips voorbij komen om nieuwe mensen te ontmoeten, maar daar zit het hem niet in. Normaal gesproken ontmoet ik genoeg mensen via sport, werk, zwangerschapsgym, maar alles blijft hangen op niveau kennissen.

Anyway, daar hoeft het wat mij betreft dus niet over te gaan maar ik zie wel als er mensen aan willen sluiten.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb eigenlijk ook weinig vrienden. De reden daarvoor ligt volledig bij mezelf. Ik ben niet sterk in het onderhouden van vriendschappen. Ik laat het vaak verwateren.

Ik ben graag op mezelf en verveel me nooit. Daarbij komt dat ik gewoon een partner en gezin heb. Op dagelijkse basis dus genoeg interactie met andere ouders, collega’s, buren en familie.

Geen grote behoefte om daarnaast nog af te spreken met anderen. Ik doe het wel eens. En dat is ook altijd gezellig en waardevol. Maar het is met mate.

Toch realiseer ik me wel de waarde van goede vriendschappen. Ik ben ook best sociaal vaardig en met iets meer moeite zou ik heel wat vrienden kunnen hebben. Maar ik ben gewoon graag op mezelf. Wanneer ik ergens mee zit heb ik niet de behoefte dit met anderen te delen. Ik fix het zelf. Ben ook vaak te eigenwijs om adviezen van anderen ter harte te nemen.

En dat mag toch ook? Al is het soms wel eens lastig omdat je het gevoel hebt af te wijken van de norm. Ik heb daar geen last van.
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
Alle reacties Link kopieren
Ach ik heb ook maar een paar goede vrienden, die ik allemaal niet heel veel zie. Maar als ik ze zie is het altijd weer leuk en gezellig. Ik ben verder wel gewoon heel druk met van alles, sporten, studie, werk, politieke partij waar ik normaal gesproken actief ben. Ik zie dus wel veel mensen, (voor de coronatijd iig), maar vrienden zijn het niet. Ik zie ze buiten die situaties om doorgaans niet. Dat hoeft ook niet. Als ik corona heb dan weet ik bijvoorbeeld dat de buurvrouw voor mij boodschappen zou doen (en andersom). Ik heb een sociaal vangnet en vermaak me verder prima.

En verder, wanneer is iemand een vriend? Mijn ex had een enorme vriendengroep, maar dat was eerder geforceerd leuk doen met elkaar en vooral heel erg je best doen om niet buiten de boot te vallen. En er werd onwijs veel achter je rug om geluld. Nou, dan voel ik me eerder gezegend met mijn paar vrienden waar ik echt wat aan heb.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb ook niet veel echte vrienden. Wel veel kennissen en ik heb ook wel een goede band met (schoon)familie. Ik heb één echte vriendin maar die woont tegenwoordig aan de andere kant van het land. Op zich heb ik er geen probleem mee maar zo heel soms heb ik wel eens het gevoel dat iets meer vrienden wel fijn zou kunnen zijn.

Ik ben ook niet zo heel erg sociaal vaardig. Ik ben niet a sociaal gelukkig :D
Ik herken dit heel erg bij mezelf. Op school en tijdens studie wel goede vrienden gehad. Na verloop van tijd zijn deze contacten allemaal verwaterd vanwege afstand, andere prioriteiten of simpelweg niet meer bij elkaar passen. Nu had ik (voor de coronatijd) nog best een druk leven met werk, een sportvereniging en afspreken met familie, maar daar komen toch weinig echte vriendschappen uit voort.

In het dagelijks leven mis ik dit ook eigenlijk niet, ik geniet al heel erg van mijn eigen en mijn partners gezelschap. Als ik soms andere mensen zie met toch een flink aantal goede vrienden naast hun relatie vraag ik me wel eens af of ik hier ook actief naar op zoek moet. Mocht mijn relatie ooit wegvallen, dan heb ik toch een wat minder groot vangnet dan de meeste mensen.
Alle reacties Link kopieren
Ik herken mezelf in bovenstaande berichten. Heb niet veel vrienden, wel een partner en kinderen. Regelmatig contact met mijn zussen en moeder. Dus op zich geen einzelganger, al kan ik me daar wel prima in vinden :) Lekker thuis keutelen, ik heb niet de drang om alle feestjes af te lopen. Het doet soms zelfs een beetje pijn om sociaal te zijn :) Al mis ik bij tijd en wijlen een vriendin waar je jezelf kunt zijn, mee kunt kletsen en wat leuks doen. Maar ja, ik ben dus niet zo goed in het onderhouden van contacten. Ik lees dit topic even mee!
Alle reacties Link kopieren
Ik meld me ook hier :)

Ik heb wel een paar vriendinnen maar die wonen allemaal in een andere provincie. Dus we hebben elkaar de afgelopen maanden niet heel veel gezien.
Ik word dit jaar 30, veel leeftijdsgenoten hebben een relatie, kinderen, etc. Dit heb ik allemaal niet.
En ik kan goed alleen zijn, maar soms mis ik het wel om een vriend(in) dichtbij te hebben.
Alle reacties Link kopieren
Blauwetrui schreef:
05-01-2021 12:30
Ik meld me ook hier :)

Ik heb wel een paar vriendinnen maar die wonen allemaal in een andere provincie. Dus we hebben elkaar de afgelopen maanden niet heel veel gezien.
Ik word dit jaar 30, veel leeftijdsgenoten hebben een relatie, kinderen, etc. Dit heb ik allemaal niet.
En ik kan goed alleen zijn, maar soms mis ik het wel om een vriend(in) dichtbij te hebben.
Ah ja dat herken ik ook, woon nog niet zo heel lang hier en ben nu ook single (en 30). Merk wel dat mensen, als ze eenmaal een relatie hebben, ook meer naar de partner trekken en vrienden ook minder zien. Ik begrijp dat wel, maar vind dat soms wel jammer. Mensen waarvan ik wel dacht dat ik er vrienden mee zou kunnen zijn, lijken er niet altijd behoefte aan te hebben.

Het is vooral de coronatijd die me een beetje nekt, normaal gesproken ben ik heel weinig thuis en van alles aan het ondernemen. Nu mis ik het ook wel om meer mensen in een directe kring te hebben. Hoewel ik zoals gezegd in geval van nood wel bij mensen aan kan kloppen en dat is al heel wat waard.
Hier ook niet veel vrienden. Voel me ook wel eenzaam, maar dat kan door corona komen want de sociale contacten die ik nog had (collega's, medestudenten, buren, hobbycentrum) zijn nu afgekapt.

Ik ben in de 30 en merk dat de meeste leeftijdsgenoten nu meer gericht zijn op hun (jonge) gezin. Dat is begrijpelijk en logisch, maar ik voel me daardoor zelf nergens echt bij horen. Niet bij mijn leeftijdsgenoten, niet bij twintigers en met oudere mensen heb ik ook weinig gemeen. Ik zou graag naar een grotere stad verhuizen, omdat ik denk dat ik daar beter zou aarden. Maar ja, pandemie.
Alle reacties Link kopieren
Ook voor mij zijn bovenstaande berichten herkenbaar. Heb eigenlijk 1 beste vriendin, waarmee ik merk dat het contact de laatste jaren minder wordt (zij werkt fulltime, ik ben nog student, beide een relatie etc.) en ik doe er alles aan om te zorgen dat het niet nog minder wordt en we dus elke 2 maanden sowieso nog even afspreken omdat ik anders niemand meer écht close heb. We zijn van jarenlang dagelijks app contact, naar soms nooit in een week appen gegaan. Vind ik jammer.

Verder heb ik wel wat contacten via mijn studie, maar nu erg weinig door corona (ik ken 5 mensen uit mijn klas - nieuwe school/opleiding voor master). Om wat meer contacten te krijgen ben ik begonnen met sporten in teamverband, maar heb 3x kunnen sporten voordat sporten niet meer mocht.

Heb nog wel 2 vrienden van mijn bacheloropleiding, maar die wonen erg ver weg dus spreek ik alleen af en toe via WhatsApp, had ze liever dichterbij gehad. Vind het niet heel erg om weinig vrienden te hebben, sociaal contact vermoeid mij heel erg. Denk dus dat ik de bepalende factor ben in weinig vriendschappen. Ik baal hier zelf vaak erg van, maar lekker sociaal zijn is voor mij gewoon niet weggelegd. Heb gelukkig wel een vriend met leuke vrienden, waardoor ik wel sociaal contact heb.

Ik lees dus mee :)
Alle reacties Link kopieren
Purple83 schreef:
05-01-2021 12:24
Ik herken mezelf in bovenstaande berichten. Heb niet veel vrienden, wel een partner en kinderen. Regelmatig contact met mijn zussen en moeder. Dus op zich geen einzelganger, al kan ik me daar wel prima in vinden :) Lekker thuis keutelen, ik heb niet de drang om alle feestjes af te lopen. Het doet soms zelfs een beetje pijn om sociaal te zijn :) Al mis ik bij tijd en wijlen een vriendin waar je jezelf kunt zijn, mee kunt kletsen en wat leuks doen. Maar ja, ik ben dus niet zo goed in het onderhouden van contacten. Ik lees dit topic even mee!

Ik denk dat jouw post mijn situatie wel goed samenvat, alles op de rit en ok met de situatie, maar eigenlijk niet close genoeg meer met iemand voor wat dagelijkse koetjes en kalfjes zeg maar.
Alle reacties Link kopieren
Vera8 schreef:
05-01-2021 11:23
Ik heb eigenlijk ook weinig vrienden. De reden daarvoor ligt volledig bij mezelf. Ik ben niet sterk in het onderhouden van vriendschappen. Ik laat het vaak verwateren.

Ik ben graag op mezelf en verveel me nooit. Daarbij komt dat ik gewoon een partner en gezin heb. Op dagelijkse basis dus genoeg interactie met andere ouders, collega’s, buren en familie.

Geen grote behoefte om daarnaast nog af te spreken met anderen. Ik doe het wel eens. En dat is ook altijd gezellig en waardevol. Maar het is met mate.

Toch realiseer ik me wel de waarde van goede vriendschappen. Ik ben ook best sociaal vaardig en met iets meer moeite zou ik heel wat vrienden kunnen hebben. Maar ik ben gewoon graag op mezelf. Wanneer ik ergens mee zit heb ik niet de behoefte dit met anderen te delen. Ik fix het zelf. Ben ook vaak te eigenwijs om adviezen van anderen ter harte te nemen.

En dat mag toch ook? Al is het soms wel eens lastig omdat je het gevoel hebt af te wijken van de norm. Ik heb daar geen last van.

Allemaal herkenbaar, ook het afwijkende vind ik prima. Ik merk wel dat ik in deze fase (door leeftijd/corona situatie, wie weet?) wel terugkijk op sommige vriendschappen en ik het pijnlijk vind dat ik ze (onbewust) heb laten verwateren. Natuurlijk zijn daar 2 personen voor nodig, maar zoals jij schrijft, ik ben daar ook niet sterk in. Zeker in het digitale tijdperk, ik kan er een week later achter komen dat ik iemand ben vergeten terug te appen.
Alle reacties Link kopieren
Ik meld mij ook

Hier ook weinig vrienden. Ik ben zelf bijna 30, heb een dochter en ben sinds kort getrouwd. Maar weinig vrienden. Ik ben vaak teleurgesteld door altijd klaar te staan maar nooit andersom. Daarnaast kan ik best een einzelganger zijn. Maar ik mis het sociale wel. Lekker samen kletsen enz met een vriendin. Ik ben ook minder van de groepen.
Alle reacties Link kopieren
Herkenbaar, einzelganger, rasechte huismus, weinig behoefte aan veel contacten, verhuisd ver van geboorteplaats waar al weinig vriendschappen waren en daarbij fulltime aan het werk in een grote firma waarbij na een dag werken (precorona) mijn behoefte aan "mensen zien" al voldaan is.

Heb ook veel creatieve hobby's die alleen gedaan kunnen worden.
Vrienden van mijn man met hun vriendinnen/vrouwen die ik ken/ontmoet heb ik geen raakvlakken mee.
Sommige gaan graag met mij om en dat vleit mij wel, vaak wordt ik bestempeld als luisterend oor maar dit is vaak omdat ik zelf weinig te vertellen heb of soms niet durf te vertellen dat ik bijvoorbeeld teken/kleur/diamond paint omdat ik al uit de sfeer proef dat dit de stempel "raar" krijgt.
Zeker gezien mijn leeftijd (diep in de 30).
Ik ben ook helaas niet goed in adrem zijn dus snelle rake antwoorden terug (op bijdehante opmerkingen of vragen) heb ik dan ook niet.

Maar het gekke is, mensen zoeken wel toenadering, luisterend oor vinden ze fijn en ik wordt ook weleens uitgenodigd (vaak ook mensen waarvan ik dacht "echt vind jij MIJ leuk/aardig"? maar mijn frequentie waar mijn behoefte ligt is gewoon ontzettend laag. Daarom zijn vriendschappen ook verwaterd en soms voldeed ik vooral aan de vraag van de ander en als ik dan echt niet meer kon en ik zei dat eerlijk was het ook gelijk "uit".
En dat gaf opluchting maar ook was het afscheid nemen van ookal was de band dan niet gelijkwaardig toch (weer) even slikken.

Bij dit topic gelijkgestemde vinden en andere belevingen te horen is fijn.
Mijn dank aan TO en mensen die hier hun verhaal delen. :smooch:
Zwijgen is geen zwakte maar een sterkte.
Alle reacties Link kopieren
Ik sluit graag aan! Wat hier al is beschreven is ook voor mij gedeeltelijk herkenbaar. Ik ben niet eenzaam, ben met tijden graag alleen, heb een leuke relatie en wel een aantal vrienden. Maar ik mis soms wel een of meer echt goede vriendinnen. Waar je jezelf kan zijn en die je zo tussendoor even kan appen of bellen.
Ook ik ben er wel achter dat het ook echt wel bij mezelf ligt. Ik ben bijvoorbeeld niet goed in de tijd die je moet stoppen voor het een vriendschap wordt. Dat vind ik soms ongemakkelijk en ik ben niet zo goed in koetjes en kalfjes maar ga liever iets sneller de diepte in wat het wat lastiger maakt voor mij merk ik.
Alle reacties Link kopieren
viamia schreef:
05-01-2021 12:33
Ah ja dat herken ik ook, woon nog niet zo heel lang hier en ben nu ook single (en 30). Merk wel dat mensen, als ze eenmaal een relatie hebben, ook meer naar de partner trekken en vrienden ook minder zien. Ik begrijp dat wel, maar vind dat soms wel jammer. Mensen waarvan ik wel dacht dat ik er vrienden mee zou kunnen zijn, lijken er niet altijd behoefte aan te hebben.

Het is vooral de coronatijd die me een beetje nekt, normaal gesproken ben ik heel weinig thuis en van alles aan het ondernemen. Nu mis ik het ook wel om meer mensen in een directe kring te hebben. Hoewel ik zoals gezegd in geval van nood wel bij mensen aan kan kloppen en dat is al heel wat waard.
Zo, jouw reactie zou ik zelf geschreven kunnen hebben.
Alle reacties Link kopieren
Barlun schreef:
05-01-2021 16:02

Ook ik ben er wel achter dat het ook echt wel bij mezelf ligt. Ik ben bijvoorbeeld niet goed in de tijd die je moet stoppen voor het een vriendschap wordt. Dat vind ik soms ongemakkelijk en ik ben niet zo goed in koetjes en kalfjes maar ga liever iets sneller de diepte in wat het wat lastiger maakt voor mij merk ik.

Ik vind deze ook wel interessant. Ik denk ook dat je in deze levensfase (na studie etc.) minder tijd doorbrengt met nieuwe contacten waardoor iets veel minder snel een vriendschap wordt en blijft hangen op koetjes en kalfjes niveau, ik herken dat ik dat ook niet zo interessant vind.
Alle reacties Link kopieren
Ook ik herken een deel. Ik ben nooit super sociaal geweest en ik heb ook echt tijden gehad dat geen behoefte had aan contact. Maar nu zou ik graag wel meer vriendschappen willen hebben. Vanuit mijn studententijd wel een paar vriendinnen over gehouden. Maar nu ben ik gaan wonen in een stad waar ik niet gestudeerd heb en en hier heb ik geen echte vrienden.Veel kennissen maar het lukt niet om het om echte vriendschappen te laten ontstaan. Het is wel jammer dat ik daardoor geen mensen hebt om op terug te vallen behalve familie en die hebben ook niet het eeuwige leven.

Deels ligt het ook aan mijzelf ik ben nogal introvert, niet adrem en als ik word geappt of gebeld kan ik zomaar een week later pas reageren. Daarnaast heb ik na een drukke werkdag met veel sociale interactie geen behoefte om nog met mensen af te spreken of als ik ga sporten. Nu met corona is dat anders, er is toch een stuk minder interactie op het werk en ook de sportlessen gaan niet door. Dan mis ik toch wel extra die vriendschappen.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb ook niet bijzonder veel vrienden, ik zie ze (vooral sinds Corona) heel erg weinig, het aantal keren dat ik met vriendinnen heb afgesproken vorig jaar is op 2 handen te tellen denk ik. Ik heb wel een vriend, maar zonder hem zou ik me behoorlijk eenzaam voelen denk ik, ik heb bijv. ook geen sterke familiebanden. Ik ben best introvert, ik hou niet van grote groepen, en de meeste mensen vergen (in het begin) meer energie dan dat ze me geven. Zou het superleuk vinden om zo’n vriendin te hebben om regelmatig dingen mee te doen en (vrijwel) dagelijks mee te appen, maar denk dat de kans dat ik die nog ergens ga vinden vrij klein is. Dus ik probeer maar, voor zover Corona het toelaat, wat gezelligheid op te zoeken in m’n werk en hobbies, wie weet waar het schip strandt.
Alle reacties Link kopieren
Appelgroen schreef:
05-01-2021 18:45
Deels ligt het ook aan mijzelf ik ben nogal introvert, niet adrem en als ik word geappt of gebeld kan ik zomaar een week later pas reageren. Daarnaast heb ik na een drukke werkdag met veel sociale interactie geen behoefte om nog met mensen af te spreken of als ik ga sporten. Nu met corona is dat anders, er is toch een stuk minder interactie op het werk en ook de sportlessen gaan niet door. Dan mis ik toch wel extra die vriendschappen.
Dit herken ik ook als introvert. Vroeger met 32-40 uur op het kantoor met meeting-intensief werk, nou, je kon me afvoeren einde dag. Bank, dekentje, Netflix, gordijnen dicht, val me niet meer lastig. :bye: Met Corona en thuiswerken is dat heel anders, en de rest van m’n sociale interacties buiten huis valt nu ook weg.

En niet van koetjes en kalfjes gesprekken houden herken ik ook, maar ik vind het lastig om goeie (inhoudelijke) gespreksonderwerpen te vinden, zeker als je weinig gemeenschappelijke grond hebt, of dat nog moet vinden met nieuwe mensen.
Alle reacties Link kopieren
Herkenbaar.
Ben zelf introvert en heb er aan de ene kant ook niet veel behoefte aan maar soms mis ik het toch wel.
Ik kan niet goed tegen oppervlakkige gesprekken en heb vaak het idee dat ik ook niet veel te melden heb.
Verder speelt onzekerheid ook wel mee. Dat ik vaak al denk dat mensen mij toch niet leuk vinden. En dan zo met mijn gedachtes bezig ben dat het juist energie kost ipv oplevert.
Heb zelf ook wel eens contact laten verwateren omdat ik dan denk dat ze toch niet op mij zitten te wachten en wil mezelf dan niet opdringen. Dan toon ik dus vanuit onzekerheid geen initiatief meer, wat waarschijnlijk dom is.

De vriendinnen die ik heb zie ik weinig maar vriendschap bestaat al lang en als we elkaar zien of spreken voelt het altijd goed.
Maar soms mis ik het wel om met iemand even een wijntje te doen of een serie te kijken ofzo.
Verder ben ik wel happy hoor. Voor het geval het nogal depri overkomt ;-D
Alle reacties Link kopieren
Als ik niet comfortabel ben met mensen dan ga ik ook heel vaak denken aan hoe m’n gezicht eruit moet zien voor mijn gesprekspartner op dat moment. En of ik wel adequaat reageer, voldoende interesse toon etc. En dan volg ik natuurlijk het gesprek niet meer omdat m’n gedachte afgedreven zijn. :facepalm:
Alle reacties Link kopieren
amby schreef:
05-01-2021 19:30
Ik heb ook niet bijzonder veel vrienden, ik zie ze (vooral sinds Corona) heel erg weinig, het aantal keren dat ik met vriendinnen heb afgesproken vorig jaar is op 2 handen te tellen denk ik. Ik heb wel een vriend, maar zonder hem zou ik me behoorlijk eenzaam voelen denk ik, ik heb bijv. ook geen sterke familiebanden. Ik ben best introvert, ik hou niet van grote groepen, en de meeste mensen vergen (in het begin) meer energie dan dat ze me geven. Zou het superleuk vinden om zo’n vriendin te hebben om regelmatig dingen mee te doen en (vrijwel) dagelijks mee te appen, maar denk dat de kans dat ik die nog ergens ga vinden vrij klein is. Dus ik probeer maar, voor zover Corona het toelaat, wat gezelligheid op te zoeken in m’n werk en hobbies, wie weet waar het schip strandt.
Ik herken me echt enorm in je verhalen, vooral in dit gedeelte.
Alle reacties Link kopieren
Dit wordt nog wat als een groep mensen die allemaal geen vriendschap kunnen onderhouden een topic levend moeten houden :mrgreen: :mrgreen: :mrgreen:

Maar grappig om zoveel herkenning te lezen
Alle reacties Link kopieren
Patatje, ik herken me volledig in je OP. En in veel andere reacties ook.
Hier dus precies hetzelfde. Ik sluit niet makkelijk vriendschap en ben ook tamelijk introvert. Omdat ik een baan heb waarbij ik veel buiten mijn introverte comfort zone moet stappen, heb ik niet de behoefte om daarnaast erg veel sociale netwerken te onderhouden. Overigens vind ik mijn baan wel heel leuk.
Ik ben 44, heb een man, een zoon en een hond. Een redelijke band met familie en hier en daar wat contacten. Maar echte goede vrienden...mwah.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven