Relaties
alle pijlers
Geen verliefdheid in relatie
maandag 11 januari 2021 16:46
Ik schrijf hier even mijn verhaal omdat ik het kwijt wil en niet goed weet met wie er anders over te praten.
Ik ben bijna 11 jaar samen met mijn man. Helaas heb ik de laatste tijd veel twijfels over onze relatie. Ik voel mij hier schuldig over omdat mijn man deze twijfels niet lijkt te hebben. Hij geeft toe dat het de laatste tijd wat minder gaat, maar wijdt dat aan corona en denkt dat het een fase is waar we door moeten. Dat zou best kunnen, maar ik ben daar toch ook niet helemaal van overtuigd en al deze twijfels maken mij op dit moment enorm verward en ongelukkig.
Het probleem waar ik mee zit, is dat we al lange tijd vooral als vrienden samenleven. Geen verliefdheid voelen, lijkt me normaal in een lange relatie, maar al minstens 5 jaar heb ik ook helemaal geen behoefte aan fysiek contact. Hij moet altijd initiatief nemen voor seks en eigenlijk heb ik er nooit zin in, maar verdraag het gewoon omdat ik weet dat hij er wel nood aan heeft. Hetzelfde met zoenen en zelfs knuffelen. Ik vind dat oké, maar ben dan steeds in mijn hoofd met andere dingen bezig of ben eigenlijk vooral aan het wachten tot ik weer verder kan met waar ik mee bezig was.
Op zich hebben we wel een fijne relatie omdat we gedeelde interesses hebben en allebei gemakkelijke en tolerante mensen zijn. We kunnen ruzies heel makkelijk bijleggen en goed compromissen maken. Eigenlijk hebben we bijna nooit écht ruzie. Ik heb enorm het 'goede vrienden/roommates' gevoel en eigenlijk heb ik dat ook al het grootste deel van onze relatie zo gehad.
Ik hou echt heel veel van mijn man, maar helaas echt op een vriendschappelijke manier. Dat zorgt er echter ook wel voor dat ik zo ongelooflijk bang ben om hem te kwetsen. Hij doet helemaal niets verkeerd. Hij zou alles voor mij doen en verdient absoluut niet dat ik mij zo voel tov hem. Hij verdient het om volledig geliefd en gelukkig te zijn. Ik weet dat hij mij helemaal niet kwijt wil en dat ik hem zo hard zou kwetsen als we uit elkaar gaan.
Aan de andere kant merk ik nu ook dat ik eigenlijk echt niet gelukkig ben in onze relatie. Door corona werkt hij van thuis uit en ik snak echt naar momenten zonder hem. Ik voel mij zo opgesloten. Ik ben dan even voor een paar dagen ergens anders verbleven en ik voelde mij zoveel beter. Hij werd er dan weer ongelukkig door dus ik ben dan na enkele dagen weer naar huis gegaan. Ik heb gehuild toen ik weer thuis was. En de laatste dagen ben ik eigenlijk altijd ongelukkig. Deels door onze relatie, deels door alle onzekerheid en de verwarring en dat ik niet weet wat te doen.
Ik wil graag mijn relatie verbeteren, maar aan de andere kant ben ik ook nog jong en wil ik eigenlijk niet vastzitten in een relatie die mij niet helemaal gelukkig maakt. Is dat egoïstisch? Want ik besef natuurlijk dat geen enkele relatie perfect is. Moet ik mij er gewoon bij neerleggen en dankbaar zijn dat mijn man zo'n goede vriend is? Of is dit toch niet voldoende voor de rest van mijn leven?
Ik ben bijna 11 jaar samen met mijn man. Helaas heb ik de laatste tijd veel twijfels over onze relatie. Ik voel mij hier schuldig over omdat mijn man deze twijfels niet lijkt te hebben. Hij geeft toe dat het de laatste tijd wat minder gaat, maar wijdt dat aan corona en denkt dat het een fase is waar we door moeten. Dat zou best kunnen, maar ik ben daar toch ook niet helemaal van overtuigd en al deze twijfels maken mij op dit moment enorm verward en ongelukkig.
Het probleem waar ik mee zit, is dat we al lange tijd vooral als vrienden samenleven. Geen verliefdheid voelen, lijkt me normaal in een lange relatie, maar al minstens 5 jaar heb ik ook helemaal geen behoefte aan fysiek contact. Hij moet altijd initiatief nemen voor seks en eigenlijk heb ik er nooit zin in, maar verdraag het gewoon omdat ik weet dat hij er wel nood aan heeft. Hetzelfde met zoenen en zelfs knuffelen. Ik vind dat oké, maar ben dan steeds in mijn hoofd met andere dingen bezig of ben eigenlijk vooral aan het wachten tot ik weer verder kan met waar ik mee bezig was.
Op zich hebben we wel een fijne relatie omdat we gedeelde interesses hebben en allebei gemakkelijke en tolerante mensen zijn. We kunnen ruzies heel makkelijk bijleggen en goed compromissen maken. Eigenlijk hebben we bijna nooit écht ruzie. Ik heb enorm het 'goede vrienden/roommates' gevoel en eigenlijk heb ik dat ook al het grootste deel van onze relatie zo gehad.
Ik hou echt heel veel van mijn man, maar helaas echt op een vriendschappelijke manier. Dat zorgt er echter ook wel voor dat ik zo ongelooflijk bang ben om hem te kwetsen. Hij doet helemaal niets verkeerd. Hij zou alles voor mij doen en verdient absoluut niet dat ik mij zo voel tov hem. Hij verdient het om volledig geliefd en gelukkig te zijn. Ik weet dat hij mij helemaal niet kwijt wil en dat ik hem zo hard zou kwetsen als we uit elkaar gaan.
Aan de andere kant merk ik nu ook dat ik eigenlijk echt niet gelukkig ben in onze relatie. Door corona werkt hij van thuis uit en ik snak echt naar momenten zonder hem. Ik voel mij zo opgesloten. Ik ben dan even voor een paar dagen ergens anders verbleven en ik voelde mij zoveel beter. Hij werd er dan weer ongelukkig door dus ik ben dan na enkele dagen weer naar huis gegaan. Ik heb gehuild toen ik weer thuis was. En de laatste dagen ben ik eigenlijk altijd ongelukkig. Deels door onze relatie, deels door alle onzekerheid en de verwarring en dat ik niet weet wat te doen.
Ik wil graag mijn relatie verbeteren, maar aan de andere kant ben ik ook nog jong en wil ik eigenlijk niet vastzitten in een relatie die mij niet helemaal gelukkig maakt. Is dat egoïstisch? Want ik besef natuurlijk dat geen enkele relatie perfect is. Moet ik mij er gewoon bij neerleggen en dankbaar zijn dat mijn man zo'n goede vriend is? Of is dit toch niet voldoende voor de rest van mijn leven?
anoniem_63e381de30d19 wijzigde dit bericht op 17-01-2021 11:00
35.05% gewijzigd
maandag 11 januari 2021 16:55
Wat een lang verhaal.
Volgens mij komt het hier op neer
Je voelt geen verliefdheid en wil eigenlijk ook geen fysiek contact. Het maakt je niet uit wat hij doet of dat hij eventueel verliefd wordt op een ander.
Ik denk dat je voor jezelf duidelijk wil hebben wat je in een relatie zoekt? Spanning verdwijnt meestal altijd wel als je een lange relatie hebt.
Volgens mij komt het hier op neer
Je voelt geen verliefdheid en wil eigenlijk ook geen fysiek contact. Het maakt je niet uit wat hij doet of dat hij eventueel verliefd wordt op een ander.
Ik denk dat je voor jezelf duidelijk wil hebben wat je in een relatie zoekt? Spanning verdwijnt meestal altijd wel als je een lange relatie hebt.
maandag 11 januari 2021 16:59
al minstens 5 jaar heb ik ook helemaal geen behoefte aan fysiek contact. Hij moet altijd initiatief nemen voor seks en eigenlijk heb ik er nooit zin in, maar verdraag het gewoon omdat ik weet dat hij er wel nood aan heeft. Hetzelfde met zoenen en zelfs knuffelen.
Waarom zou je elkaar dit nog langer willen aandoen?
Waarom zou je elkaar dit nog langer willen aandoen?
anoniem_365114 wijzigde dit bericht op 11-01-2021 17:00
17.80% gewijzigd
maandag 11 januari 2021 17:00
Het klinkt eerlijk gezegd als een hele fijne relatie waar velen een voorbeeld aan kunnen nemen. Veel raakvlakken, stabiel. Is het niet zo dat je hem nu meer als vriend ziet omdat het vanuit jouw gevoel niet lekker gaat?
Ik denk dat het heel normaal is dat je je nu opgesloten voelt. Mijn man en ik zijn ook al vanaf onze tienerjaren samen en het is een schat, maar nu met corona is het soms wel een beetje veel. Ik heb ook gewoon andere contacten nodig. En na zo veel jaar gaat de spanning er nou eenmaal af, maar ook daar kun je actie op ondernemen om dat te verbeteren.
Ik zou met deze redenen er wel alles aan doen om het proberen weer goed te maken. Ook echt m'n best doen tijdens de relatietherapie en pas als het over een flinke tijd nog niet wil bij hem weg gaan. Juist omdat het klinkt als een hele fijne betrouwbare man die bij je past (die vindt je ook niet overal)
Uit onderzoek is gebleken dat stellen die 5 jaar na een relatiecrisis nog bij elkaar zijn over het algemeen gelukkiger zijn dan mensen die uit elkaar gegaan zijn. Dus het is zeker waard om er flink aan te gaan werken.
Ik denk dat het heel normaal is dat je je nu opgesloten voelt. Mijn man en ik zijn ook al vanaf onze tienerjaren samen en het is een schat, maar nu met corona is het soms wel een beetje veel. Ik heb ook gewoon andere contacten nodig. En na zo veel jaar gaat de spanning er nou eenmaal af, maar ook daar kun je actie op ondernemen om dat te verbeteren.
Ik zou met deze redenen er wel alles aan doen om het proberen weer goed te maken. Ook echt m'n best doen tijdens de relatietherapie en pas als het over een flinke tijd nog niet wil bij hem weg gaan. Juist omdat het klinkt als een hele fijne betrouwbare man die bij je past (die vindt je ook niet overal)
Uit onderzoek is gebleken dat stellen die 5 jaar na een relatiecrisis nog bij elkaar zijn over het algemeen gelukkiger zijn dan mensen die uit elkaar gegaan zijn. Dus het is zeker waard om er flink aan te gaan werken.
maandag 11 januari 2021 17:05
Jij vindt iemand die al 5 jaar aanrakingen van haar man 'verdraagt' en de relatie geheel vriendschappelijk ziet een voorbeeld voor velen?
Wat een lage maatstaf hanteer je dan.
TO het klinkt alsof jullie relatie gewoon een beetje op is na al die jaren. Affectie verdragen is voor niemand prettig.
Sterkte!
anoniem_63e725841dfb3 wijzigde dit bericht op 11-01-2021 17:07
3.80% gewijzigd
maandag 11 januari 2021 17:06
Je relatie is nooit goed geweest, want hij zit in een liefdesrelatie en jij in een vriendschap. Heel veel liefdesrelaties worden op den duur een vriendschap, maar zolang jij dit gevoel van twijfel hebt wordt dat een vriendschap die je benauwt in plaats van een vriendschap waar je energie van krijgt en je geborgen in voelt. Dus ik zou scheiden, verliefdheden ervaren en misschien zelf tot de conclusie komen dat je iets heel moois had. En met een beetje geluk vind je dan ook wel weer bij een ander en heb je dan wel de rust om er van te genieten.
maandag 11 januari 2021 17:08
Wat dacht je ervan om weer een tijd, energie en aandacht in je relatie te stoppen? Alles wat je aandacht geeft groeit en bloeit.
Ga ook in gesprek met je partner. Vertel wat je hier geschreven hebt. Hij is ook 50% van de relatie, dus hij hoort dit toch gewoon te weten.
Besluit dan wat jullie gaan doen. Of je relatie weer een nieuwe impuls geven of jullie besluiten om uit elkaar te gaan. In beide gevallen is een goede communicatie wel essentieel!
Ga ook in gesprek met je partner. Vertel wat je hier geschreven hebt. Hij is ook 50% van de relatie, dus hij hoort dit toch gewoon te weten.
Besluit dan wat jullie gaan doen. Of je relatie weer een nieuwe impuls geven of jullie besluiten om uit elkaar te gaan. In beide gevallen is een goede communicatie wel essentieel!
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
maandag 11 januari 2021 17:10
maandag 11 januari 2021 17:17
Ik heb in jouw schoenen gestaan en ik ben gescheiden. Een van de beste beslissingen van mijn leven, uiteindelijk. We gaan nog steeds goed vriendschappelijk met elkaar om, dus daar is niks verloren gegaan. Ik had heel sterk het gevoel dat een relatie beter kon zijn dan wat ik had (ondanks inderdaad de goedbedoelde adviezen van: "zo'n goede man vind je echt niet zomaar", "heb je zelf geen quarterlifecrisis", "jullie relatie is een voorbeeld voor velen, want jullie communiceren zo fijn en liefdevol" en de grote dooddoener: "spanning verdwijnt altijd op den duur"). We hebben wel ontzettend lang erover getwijfeld en ook relatietherapie geprobeerd. Het verbreken was destijds alsnog heel moeilijk en verdrietig, maar als ik er nu op terugkijk, ben ik alleen maar blij met de beslissing. Anders weet ik zeker dat ik nog vol twijfels in mijn wel fijne, maar net-niet-helemaal relatie had gezeten. En hoe goed de persoon ook is met wie je bent (of hoe goed jullie op papier matchen), als de twijfels niet willen weggaan, dan gaat het in mijn ervaring echt niet werken.
maandag 11 januari 2021 17:25
Hmm lastig, maar ook herkenbaar.
Ben al vanaf mijn 16e samen met mijn vriend/man (we zijn nu 44 en 49) en het lijkt me normaal dat je na een eerste periode van verliefdheid/meer sex het rustiger aan doet en dat het ook wat saaier wordt.
Ook wij hebben (bewust) geen kinderen en ik denk dat het er dan op neer komt dat je zelf op zoek moet naar dingen die jou en jouw relatie nieuw leven in blazen.
Als je kinderen krijgt ga je vanzelf weer een andere fase in, leer je jezelf en elkaar op een andere manier kennen etc.
Voor ons hielp het enorm om veel te investeren in reizen samen, hobby's en uiteindelijk ook een droomhuis te kopen en wat op te knappen.
Seks en verliefdheid zijn leuk, maar is voor een langdurige fijne relatie geen eerste vereiste denk ik.
Ben al vanaf mijn 16e samen met mijn vriend/man (we zijn nu 44 en 49) en het lijkt me normaal dat je na een eerste periode van verliefdheid/meer sex het rustiger aan doet en dat het ook wat saaier wordt.
Ook wij hebben (bewust) geen kinderen en ik denk dat het er dan op neer komt dat je zelf op zoek moet naar dingen die jou en jouw relatie nieuw leven in blazen.
Als je kinderen krijgt ga je vanzelf weer een andere fase in, leer je jezelf en elkaar op een andere manier kennen etc.
Voor ons hielp het enorm om veel te investeren in reizen samen, hobby's en uiteindelijk ook een droomhuis te kopen en wat op te knappen.
Seks en verliefdheid zijn leuk, maar is voor een langdurige fijne relatie geen eerste vereiste denk ik.
maandag 11 januari 2021 17:37
Maar heb je dan helemaal geen behoefte aan seks? 
Hetzij met elkaar of met iemand anders?
Jullie hebben dus eigenlijk een broer/zus relatie.
Er zijn geen kinderen in het spel, dus waarom zou je settelen voor 'veiligheid', terwijl je daar dus blijkbaar niet gelukkig van wordt?
Hetzij met elkaar of met iemand anders? Jullie hebben dus eigenlijk een broer/zus relatie.
Er zijn geen kinderen in het spel, dus waarom zou je settelen voor 'veiligheid', terwijl je daar dus blijkbaar niet gelukkig van wordt?
Iedereen vlamt op zijn eigen moment.
maandag 11 januari 2021 17:45
Toen ze ze uitsprak, zal ze er vast in geloofd hebben. Maar ik denk dat ze nu gelukkiger worden zonder elkaar
Er zijn geen kinderen. Twee volwassen mensen, die een contract kunnen verscheuren en nog een heel leven lang zonder elkaar iets moois kunnen maken
maandag 11 januari 2021 17:45
Aan de ene kant heb je een leuke partner en zekerheid en weet je wat je aan hem hebt. Je weet niet of een andere relatie leuker zou zijn en mogelijk is het inderdaad minder door de periode. Het gras is niet altijd groener bij de buren!
Aan de andere kant verdien je het ook om nog lekker op zoek te gaan en meer te willen. Dit klinkt ook behoorlijk liefdeloos, in ieder geval qua romantiek. Het kabbelt wat voort en het gaat wel maar top is het niet. Voor je 70 ste misschien prima, maar nu al? Voor iemand anders in een relatie blijven zitten werkt ook niet.
Mijn ding zou het niet zijn. Ik ben liever vrijgezel dan dat ik samen met iemand ben waarbij het meer vriendschap en elkaar accepteren is dan dat we elkaars leven verrijken.
Ik denk dat relatietherapie sowieso een goede is. Maar het kan goed zijn dat je dan echt zeker gaat weten dat je wil kappen. Of juist niet. Maar je hoeft niet nu al te beslissen.
Aan de andere kant verdien je het ook om nog lekker op zoek te gaan en meer te willen. Dit klinkt ook behoorlijk liefdeloos, in ieder geval qua romantiek. Het kabbelt wat voort en het gaat wel maar top is het niet. Voor je 70 ste misschien prima, maar nu al? Voor iemand anders in een relatie blijven zitten werkt ook niet.
Mijn ding zou het niet zijn. Ik ben liever vrijgezel dan dat ik samen met iemand ben waarbij het meer vriendschap en elkaar accepteren is dan dat we elkaars leven verrijken.
Ik denk dat relatietherapie sowieso een goede is. Maar het kan goed zijn dat je dan echt zeker gaat weten dat je wil kappen. Of juist niet. Maar je hoeft niet nu al te beslissen.
maandag 11 januari 2021 17:57
maandag 11 januari 2021 17:58
maandag 11 januari 2021 18:05
Heb je ooit wel behoefte gehad aan intimiteit met je man? Pas op dat je niet heel jullie relatie inkleurt met de gevoelens die je nu hebt.
Hoe zit je nu verder in je vel? Er zijn veel dingen te lezen over neurotransmitters en gevoelens. Simpel gezegd. Als je tekorten hebt aan bepaalde neurotransmitters heb je minder behoefte aan intimiteit en seks. Voeding heeft invloed op neurotransmitters.
Hoe zit je nu verder in je vel? Er zijn veel dingen te lezen over neurotransmitters en gevoelens. Simpel gezegd. Als je tekorten hebt aan bepaalde neurotransmitters heb je minder behoefte aan intimiteit en seks. Voeding heeft invloed op neurotransmitters.
maandag 11 januari 2021 18:10
Wat erg. Je hebt jezelf verloochend al vanaf je tienertijd.
Waarom??
Je wist dat je niet verliefd was, maar dat het meer goede vrienden was en toch ging je een relatie aan, trouwen en samen een huis kopen.... gelukkig hebben jullie geen kinderen.
Het lijkt me dat het nu weleens tijd wordt om jezelf eens grondig te leren kennen, en voor jezelf en wat je wil in het leven te kiezen.
Dit zal niet makkelijk zijn. Succes.
Waarom??
Je wist dat je niet verliefd was, maar dat het meer goede vrienden was en toch ging je een relatie aan, trouwen en samen een huis kopen.... gelukkig hebben jullie geen kinderen.
Het lijkt me dat het nu weleens tijd wordt om jezelf eens grondig te leren kennen, en voor jezelf en wat je wil in het leven te kiezen.
Dit zal niet makkelijk zijn. Succes.
maandag 11 januari 2021 18:17
Of gebruik je hormonale ec?boekenlegger0 schreef: ↑11-01-2021 18:05Heb je ooit wel behoefte gehad aan intimiteit met je man? Pas op dat je niet heel jullie relatie inkleurt met de gevoelens die je nu hebt.
Hoe zit je nu verder in je vel? Er zijn veel dingen te lezen over neurotransmitters en gevoelens. Simpel gezegd. Als je tekorten hebt aan bepaalde neurotransmitters heb je minder behoefte aan intimiteit en seks. Voeding heeft invloed op neurotransmitters.
Maare.... 5 jaar? Ik zou na 5 maanden, wat zeg ik 5 weken al gek worden. (Ziekte fysiek/mentaal uitgezonderd)
Arme man
Been there, done that, got the T-shirt.
