Geen oude schoenen weggooien voordat je nieuwe hebt?

18-01-2021 12:46 111 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik ben begin dertig, en als het op relaties aankomt, verbaas ik me in deze fase van het leven wel eens.

Eind twintig / begin dertig is zoals ik het merk voor veel mensen, maar met name vrouwen, een moment om te gaan bedenken : ik kom nu op een leeftijd waarop je serieus over kinderen gaat nadenken. Waarop je samen wellicht een ''grote mensen huis'' wil kopen. Is de partner waarmee ik nu samen ben, eigenlijk wel écht de persoon, waarmee ik dit allemaal wil?

Ja natuurlijk, het was gezellig toen we 22 waren. We hebben samen veel festivals bezocht, lol gehad, maar is dit ook echt dé partner waarmee ik een gezin wil opbouwen?

Ik heb zelf geen relatie, maar ben wel vaak een spreekbuis voor vriendinnen, nichtjes, collega's. Wat mij vaak opvalt, is dat de meesten (waarvoor dit geldt dan) eigenlijk hun relatie ondanks twijfels, niet durven te verbreken. Uitlatingen als ''dan moet ik weer helemaal opnieuw beginnen'' en ''hoe vind je weer iemand?'' en ''In je eentje ben je al helemaal kansloos op de woningmarkt. Moet ik dan weer in een studentenhuis gaan wonen, of bij mijn ouders?''

Misschien is het voor mij als single makkelijk om te roepen. Op relatie vlak heb ik immers niks te verliezen, en eerlijk gezegd heb ik nog nooit een relatie gehad van langer dan 1,5 jaar. Ik kan me goed voorstellen dat als je bijna je hele twenties met elkaar hebt meegemaakt, dat het dan eng is om dat als eind twintiger/begin dertiger opeens uit te maken.

Aan de andere kant zit ik soms wel een beetje met uitlatingen in mijn maag. Vooral omdat het niet helemaal fair voelt, omdat ik de partners in sommige gevallen ook ken. Er zijn op dit moment letterlijk een aantal relaties, waarvan ik weet dat de vrouw in kwestie het niet uit maakt omdat ze bang is ''alles'' te verliezen, de boot te missen als het op kinderen/huis kopen aankomt. Maar waarvan ik ook weet, dat ze eigenlijk een andere man leuk(er) vinden dan hun eigen partner, en dat ze daar een beetje bij aan het ''vissen'' zijn. Dus geen vreemdgaan, maar wel proberen te ''peilen'' of die andere man interesse in hen heeft. De mogelijkheid om een relatie te verbreken wordt dan eventueel pas uitgevoerd, zodra er voldoende ''zekerheid'' is dat de andere man waar interesse in is, voor haar open staat.

Zelf vind ik dit best wel een kwalijke manier van handelen. Ik ga mijn handen niet branden aan bemoeienis met andermans relatie, maar ik vind het best wel heftig dat ik dit in sommige gevallen gewoon weet. Dat de man denkt dat alles koek en ei is, dat ze binnenkort aan kinderen willen beginnen, maar dat ik dus ondertussen weet dat de vrouw in kwestie het liefst op een ander bootje over wil stappen, als deze voorbij komt.

Wat vinden jullie hier nou van, dergelijk gedrag? Wat zouden jullie doen in mijn situatie? Wil je het überhaupt niet horen, zou je er iets mee doen, wat voor advies zou je geven? Zou je het begrijpen? Zou je het afkeuren?
Alle reacties Link kopieren
Thordïs schreef:
18-01-2021 15:01
Joh een groot deel van de relaties is niet bij elkaar omdat ze nog steeds dolverliefd zijn, maar door een mengeling van vergroeide levens, kinderen, verplichtingen, praktisch nut enz.
ik vind het idee om met iemand oud te worden, waar ik verstrengeld mee ben en volkomen vertrouwd mee ben ook een fijn idee
Mijn (schoon)ouders zijn 75-80 en dan is het fijn om iemand te hebben waar je op kunt leunen en die soms op jou leunt

Volgens mij is single zijn op je 30e een stuk leuker dan op je 50e-60e etc
Thordïs schreef:
18-01-2021 15:01
Joh een groot deel van de relaties is niet bij elkaar omdat ze nog steeds dolverliefd zijn, maar door een mengeling van vergroeide levens, kinderen, verplichtingen, praktisch nut enz. Zoals het overal ter wereld is eigenlijk. En daar is niks mis mee. Met single zijn ook niet. Maar een relatie meteen opgeven zodra je niet meer volledig gelukkig bent is wel een denkbeeld wat hoort bij langdurige singles volgens mij.
Dat laatste is een mooie constatering. Mijn vrijgezelle vriendinnen vinden alles een afknapper/red flag en volgens hen is iets kleins al genoeg om op te stappen. Met die instelling ga je nooit een langdurige relatie krijgen, want iedereen heeft wel iets en zelf ben je ook niet perfect.

Het is een mengeling van het maakbaarheidsgeloof gecombineerd met verregaande individualisering en de consumptiemaatschappij (alles wat niet goed is moet direct weg/gecancelled).
Alle reacties Link kopieren
Majime schreef:
18-01-2021 15:07
Dat laatste is een mooie constatering. Mijn vrijgezelle vriendinnen vinden alles een afknapper/red flag en volgens hen is iets kleins al genoeg om op te stappen. Met die instelling ga je nooit een langdurige relatie krijgen, want iedereen heeft wel iets en zelf ben je ook niet perfect.
en dat ja
Iemand die zelf een "zes" is en alleen genoegen neemt met een "negen" wordt echt nooit gelukkig
lilalinda schreef:
18-01-2021 15:07
ik vind het idee om met iemand oud te worden, waar ik verstrengeld mee ben en volkomen vertrouwd mee ben ook een fijn idee
Mijn (schoon)ouders zijn 75-80 en dan is het fijn om iemand te hebben waar je op kunt leunen en die soms op jou leunt

Volgens mij is single zijn op je 30e een stuk leuker dan op je 50e-60e etc
Ik dacht op mijn 30e juist nog dat 'n relatie m'n streven was, nu als 50-er ben ik blij dat ik single ben en gewoon mijn eigen plekje heb. Rond mijn 30e was ik overigens ook al niet bereid mijn huis op 't spel te zetten voor de liefde. Blij toe! Relaties zijn zo vergankelijk anno nu.
Jeetje dat belooft weinig goeds zeg als ik dit lees als 30 jarige :D


Ik ben het er wel mee eens verder. Iedereen lijkt alleen nog maar te willen gaan voor het gezin uit de Tommy Hilfiger reclame, maar dat is niet de werkelijkheid.

Zelf heb ik gestudeerd en gewoond in Amsterdam, maar de gemiddelde Amsterdamse vrijgezelle dame tussen de ca. 27 en 35 scroll ik tegenwoordig op tinder ook gewoon voorbij. Véél te veel onrealistische eisen, daar kun je nooit iets stabiels mee opbouwen.

Uiteindelijk is een relatie geven en nemen. Geluk moet je uiteindelijk ook zoeken in het vertrouwd zijn met elkaar, op elkaar kunnen bouwen en elkaar door- en door kennen. En last but not least : ook de mindere kanten van je partner accepteren.

Zoals ik het ervaar zijn vrouwen die buiten de grote steden wonen daar veel nuchterder in.
Alle reacties Link kopieren
redbulletje schreef:
18-01-2021 15:18
Ik dacht op mijn 30e juist nog dat 'n relatie m'n streven was, nu als 50-er ben ik blij dat ik single ben en gewoon mijn eigen plekje heb. Rond mijn 30e was ik overigens ook al niet bereid mijn huis op 't spel te zetten voor de liefde. Blij toe! Relaties zijn zo vergankelijk anno nu.
2/3e van de relaties houdt stand hoor
Alle reacties Link kopieren
redbulletje schreef:
18-01-2021 15:18
Ik dacht op mijn 30e juist nog dat 'n relatie m'n streven was, nu als 50-er ben ik blij dat ik single ben en gewoon mijn eigen plekje heb. Rond mijn 30e was ik overigens ook al niet bereid mijn huis op 't spel te zetten voor de liefde. Blij toe! Relaties zijn zo vergankelijk anno nu.
Ik dacht juist altijd dat een langdurige relatie niet mijn streven was maar ik zit er nu toch al een tijdje in eentje :D

Verder merk ik wel dat ik nu wel op een punt kom dat ik na denk over of ik kinderen wil met mijn partner. Voorheen was ik er nog niet echt aan toe. Maar ik merk dat ik nu ook echt naar andere kenmerken kijk, dingen die mij voorheen niet opvielen of die ik niet echt belangrijk vond zijn dat nu wel. Het zal wel biologisch bepaald zijn.
Alle reacties Link kopieren
Majime schreef:
18-01-2021 15:07
Dat laatste is een mooie constatering. Mijn vrijgezelle vriendinnen vinden alles een afknapper/red flag en volgens hen is iets kleins al genoeg om op te stappen. Met die instelling ga je nooit een langdurige relatie krijgen, want iedereen heeft wel iets en zelf ben je ook niet perfect.

Het is een mengeling van het maakbaarheidsgeloof gecombineerd met verregaande individualisering en de consumptiemaatschappij (alles wat niet goed is moet direct weg/gecancelled).
Ook dat. Maar als je maar lang genoeg single bent, dan drijf je steeds verder af van de realiteit van hoe het is om een relatie te hebben denk ik.
Alle reacties Link kopieren
Ceder schreef:
18-01-2021 14:08
Als mens heb je je dierlijke kant waar dit soort gedrag vandaan komt. Maar je bent ook mens met een frontale cortex om daar een beetje over na te denken, zelfreflectie te hebben en je gedrag op aan te passen.

"Wat moet ik anders?" -> nou, zelf bedenken wat je wil met je leven, bespreken of dat voldoende gaat werken in je huidige relatie en zo niet, dan uit elkaar gaan zodat je op tijd emotioneel beschikbaar bent om het wel te realiseren.

Monkey branching is laffe hap, ik zou dat soort lijdzaam gejammer niet lang aan mijn hoofd hoeven hebben. Het is inderdaad vooral angst voor eenzaamheid, maar wel ten koste van degene met wie je een relatie hebt.
Ik wou iets posten maar dit leest alsof ik het zelf geschreven heb.

Als "omstander" maak ik dit ook wel mee.

Het helpt als ik terugdenk aan hoe ik zelf voor m'n 30e was, ik heb dit namelijk zelf ook gedaan. En lelijk mijn neus gestoten. Ik gun ieder z'n eigen levenslessen wat dat betreft en probeer niet te veel te oordelen. Als er kinderen in het spel zijn vind ik het dusdanig zuur dat ik toch in alle gevallen afstand heb genomen.
Alle reacties Link kopieren
Daveotion schreef:
18-01-2021 15:42
Ook dat. Maar als je maar lang genoeg single bent, dan drijf je steeds verder af van de realiteit van hoe het is om een relatie te hebben denk ik.
Dat denk ik ook wel. Ik merkte als single ook dat relatie-apps bijvoorbeeld dat beeld versterken. Heb je een date maar zijn er wat imperfecties dan is het heel gemakkelijk om een date met iemand anders te plannen. En in een relatie maak je altijd ook offers. Dat klinkt zwaarder dan dat het is, want als het goed is dan is er een balans en voelt het niet als iets opgeven. Als vrijgezel was ik op een gegeven moment niet meer bereid die offers te maken, ik bleef liever alleen zodat ik mijn eigen keuzes kon maken.
Alle reacties Link kopieren
madamecannibale schreef:
18-01-2021 14:52
Het hangt denk ik heel erg af van de relatie. Bij de relatie uit de OP denk ik aan mensen die spanning missen en daarom op zoek zijn naar een ander. Niet per se aan mensen die helemaal niets gezamenlijks meer hebben.
Ik kwalificeer materiaal bezit niet als geluk maar zie wel wat een verschil het kan maken. Mijn oom en tante zijn gescheiden. Ze woonden voorheen in een groot huis, hun kinderen hadden alle vrijheid en zijzelf ook. Na de scheiding zijn ze beiden een stuk kleiner gaan wonen en moesten ze meer werken. Na een scheiding krijg je namelijk niet zomaar een sociale huurwoning en doordat hun woning met verlies was verkocht zaten ze beiden met een aardige restschuld. Nieuwe relaties zijn nooit echt van de grond gekomen omdat ze beiden niet meer die stap durfden te zetten om samen te gaan wonen. Beiden hebben vlak na de scheiding last gehad van een burn out. Ik denk niet dat zij per se gelukkiger zijn geworden door de scheiding. Hoeveel ze ook geleerd hebben tijdens hun vrijgezelle periode. En ja als ze wel een nieuwe relatie hadden gehad en daarmee minder praktische zorgen hadden gehad dan had dat denk ik wel een verschil gemaakt.
Daar heb je wel een punt. Je oom en tante hebben in die zin ook een stuk meer bagage uit hun scheiding meegenomen dan ik destijds. En zeker met kinderen wordt het ingewikkelder.
Alle reacties Link kopieren
madamecannibale schreef:
18-01-2021 16:00
Dat denk ik ook wel. Ik merkte als single ook dat relatie-apps bijvoorbeeld dat beeld versterken. Heb je een date maar zijn er wat imperfecties dan is het heel gemakkelijk om een date met iemand anders te plannen. En in een relatie maak je altijd ook offers. Dat klinkt zwaarder dan dat het is, want als het goed is dan is er een balans en voelt het niet als iets opgeven. Als vrijgezel was ik op een gegeven moment niet meer bereid die offers te maken, ik bleef liever alleen zodat ik mijn eigen keuzes kon maken.
Ik herken dat ook, maar ik zag dat 'rondhoppen' nooit als iets negatiefs bij mezelf. Ik vind ook wel dat je als single kritisch mag zijn. Je kiest uiteindelijk een levenspartner uit met wie je lief en leed gaat delen. En zeker als je het gewoon 'goed' hebt als single met een eigen huis, eigen inkomen, onafhankelijkheid, dan is het denk ik niet meer dan logisch dat je dat niet zomaar allemaal gaat aanbieden aan de eerste de beste. Juist omdat een relatie ook met zich meebrengt dat je compromissen sluit en offers brengt.

Maar er is inderdaad een verschil tussen kritisch en onrealistisch. :)
Alle reacties Link kopieren
Een relatie is voor veel mensen een compromis, wat is de reden dat je daar over oordeelt?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Daveotion schreef:
18-01-2021 15:42
Ook dat. Maar als je maar lang genoeg single bent, dan drijf je steeds verder af van de realiteit van hoe het is om een relatie te hebben denk ik.
Omgekeerd werkt dat natuurlijk net zo. Want je eigen zelfstandige leven als single is een stuk minder beangstigend dan veel mensen met 20+ jaar relatie denken
Majime schreef:
18-01-2021 15:07
Dat laatste is een mooie constatering. Mijn vrijgezelle vriendinnen vinden alles een afknapper/red flag en volgens hen is iets kleins al genoeg om op te stappen. Met die instelling ga je nooit een langdurige relatie krijgen, want iedereen heeft wel iets en zelf ben je ook niet perfect.

Het is een mengeling van het maakbaarheidsgeloof gecombineerd met verregaande individualisering en de consumptiemaatschappij (alles wat niet goed is moet direct weg/gecancelled).
Ja dat zie ik ook bij langdurig single vriendinnen. Compromissen die min of meer bij elke relatie horen worden gezien als dealbreakers. En dat mag uiteraard als je dat echt niet wilt, want een relatie is niet zaligmakend. Maar een langdurige relatie zonder compromissen bestaat niet.
Daveotion schreef:
18-01-2021 15:42
Ook dat. Maar als je maar lang genoeg single bent, dan drijf je steeds verder af van de realiteit van hoe het is om een relatie te hebben denk ik.
Dit denk ik ook. Ik krijg af en toe opmerkingen dat ik het toch maar makkelijk heb, want ik heb een man waarmee ik mijn problemen kan bespreken en die mij steunt.

Toen ik opmerkte dat het omgekeerd ook zo was, dus dat mijn man zijn eigen karakter en verhaal meeneemt in de relatie en ook zo zijn problemen heeft, waarbij ik hem steun, was het even stil.

Ik heb het idee dat veel singles vergeten dat je met z'n tweeën bent in een relatie en dat daar ook de moeilijke kanten bijhoren. Dus niet alleen iemand die je steunt als het jou uitkomt, maar ook de ander steun geven, ook op momenten dat het jou misschien niet uitkomt, of je liever iets anders doet. Niet alles draait om jou en jouw behoeftes.
Alle reacties Link kopieren
Majime schreef:
18-01-2021 15:07
Dat laatste is een mooie constatering. Mijn vrijgezelle vriendinnen vinden alles een afknapper/red flag en volgens hen is iets kleins al genoeg om op te stappen. Met die instelling ga je nooit een langdurige relatie krijgen, want iedereen heeft wel iets en zelf ben je ook niet perfect.
Dit herken ik ook. Ik vind echt dat je nooit hoeft te settelen voor minder dan je verdient, maar als het al misloopt op haarkleur of de schoenen die iemand draagt wordt het wel heel lastig.
Alle reacties Link kopieren
Majime schreef:
18-01-2021 16:58
Dit denk ik ook. Ik krijg af en toe opmerkingen dat ik het toch maar makkelijk heb, want ik heb een man waarmee ik mijn problemen kan bespreken en die mij steunt.

Toen ik opmerkte dat het omgekeerd ook zo was, dus dat mijn man zijn eigen karakter en verhaal meeneemt in de relatie en ook zo zijn problemen heeft, waarbij ik hem steun, was het even stil.

Ik heb het idee dat veel singles vergeten dat je met z'n tweeën bent in een relatie en dat daar ook de moeilijke kanten bijhoren. Dus niet alleen iemand die je steunt als het jou uitkomt, maar ook de ander steun geven, ook op momenten dat het jou misschien niet uitkomt, of je liever iets anders doet. Niet alles draait om jou en jouw behoeftes.
en een dubbele set ouders, en rest van de familie

en als je eenmaal wat oudere kinderen hebt, met "volwassen problemen", kan het ook allemaal wel eens veel zijn. Dat je eigenlijk je eigen sores hebt, maar dat je man zijn verhaal kwijt moet. Kinderen even hun problemen ontladen. Ik vind dat best veel.
Luci_Mster2 schreef:
18-01-2021 14:51
Tuurlijk.
Toch wel.
Alle reacties Link kopieren
Grappig hoe hier een aantal dames die zelf in een relatie zitten precies weten waarom mensen langdurig vrijgezel zijn. Dat is een bekend fenomeen, ik heb het idee dat dat voortkomt uit een eigen angst om alleen te zijn.
(Langdurig) vrijgezelle mannen en vrouwen zijn om uiteenlopende redenen vrijgezel. Een deel omdat ze niet op een relatie zitten te wachten en een deel omdat ze de juiste niet zijn tegengekomen. Opmerkingen over te kritisch zijn en niet willen gaan voor een 6 doen mij altijd mijn twijfels hebben over de relatie van de persoon die de opmerking maakt. Je hoeft niet iemand te kiezen he? Waarom zou ik voor een in mijn ogen (innerlijk/uiterlijk) onaantrekkelijk persoon moeten gaan in plaats van alleen blijven? Fijn dat het jou lukt om gelukkig te zijn met je 6 met eigenschappen waar je eigenlijk op afknapt, maar ik heb zelf geen last van wanhoop.
Maar ik begrijp de angst om in deze maatschappij alleen te zijn. Het is nog niet heel sociaal geaccepteerd en dat maakt het voor veel mensen zo moeilijk dat ze liever zekerheid hebben over een vervanging als ze willen overstappen. Laat ze zien dat het leven alleen leuk en bevredigend is. Mensen alleen zijn gemiddeld gelukkiger dan mensen in een matige of mindere relatie.
Je kunt het ook positief bekijken en ervan uitgaan dat er op deze manier wat scheidingen worden voorkomen. Laten we wel wezen: het ís ook een belangrijke keuze, en als er eenmaal kinderen zijn, wordt het een stuk lastiger om rond te kijken en de wateren te peilen. Hoe zuur ook: dit is het moment om dat nog te kunnen doen. Beter nu dan over vijf jaar, toch?

Jouw vriendinnen zijn nog jong, ze kunnen nog een man-zonder-bagage strikken, ze hebben nog geen kinderen... tja, als ze niet zeker zijn van hun partner, mogen ze best een beetje rondkijken. Ze zijn niet contractueel verplicht om in dat saaie koophuis te blijven zitten, tenslotte. Misschien verbreken ze hun huidige relatie binnenkort en gaan ze met iemand anders verder. Dat gebeurt vaak, op deze leeftijd. Niet eens alleen omdat er een kinderwens is, maar gewoon, omdat het volwassen leven plotseling opdoemt en er twijfels ontstaan. Heel menselijk, en misschien zelfs verstandig.

Leuk voor de onwetende partner is het niet, nee. Maar een scheiding over een aantal jaar is nóg minder leuk, zeker als er tegen die tijd kinderen zijn. In die zin zou ik me er niet mee bemoeien.
quadrupel schreef:
18-01-2021 18:29
Grappig hoe hier een aantal dames die zelf in een relatie zitten precies weten waarom mensen langdurig vrijgezel zijn. Dat is een bekend fenomeen, ik heb het idee dat dat voortkomt uit een eigen angst om alleen te zijn.
(Langdurig) vrijgezelle mannen en vrouwen zijn om uiteenlopende redenen vrijgezel. Een deel omdat ze niet op een relatie zitten te wachten en een deel omdat ze de juiste niet zijn tegengekomen. Opmerkingen over te kritisch zijn en niet willen gaan voor een 6 doen mij altijd mijn twijfels hebben over de relatie van de persoon die de opmerking maakt. Je hoeft niet iemand te kiezen he? Waarom zou ik voor een in mijn ogen (innerlijk/uiterlijk) onaantrekkelijk persoon moeten gaan in plaats van alleen blijven? Fijn dat het jou lukt om gelukkig te zijn met je 6 met eigenschappen waar je eigenlijk op afknapt, maar ik heb zelf geen last van wanhoop.
Maar ik begrijp de angst om in deze maatschappij alleen te zijn. Het is nog niet heel sociaal geaccepteerd en dat maakt het voor veel mensen zo moeilijk dat ze liever zekerheid hebben over een vervanging als ze willen overstappen. Laat ze zien dat het leven alleen leuk en bevredigend is. Mensen alleen zijn gemiddeld gelukkiger dan mensen in een matige of mindere relatie.
Ik ben eerst tig jaar alleen geweest, dat was helemaal prima. Nooit op zoek geweest, of problemen gehad met alleen zijn. Ik heb zelfs jaren gedacht dat ik geen relatie hoefde, want ik vermaakte me goed alleen en redde me prima.

Maar dan kom je die bijzondere persoon tegen en gooi je zo al je principes overboord. Voor mij was en is hij een 10, ik zou nooit voor minder dan dat settelen.

Dat betekent niet dat het altijd om mij draait en dat ik geen enkele concessie hoef te doen, of dat er nooit een probleem is. Dat is echt onrealistisch.
Alle reacties Link kopieren
quadrupel schreef:
18-01-2021 18:29
Grappig hoe hier een aantal dames die zelf in een relatie zitten precies weten waarom mensen langdurig vrijgezel zijn. Dat is een bekend fenomeen, ik heb het idee dat dat voortkomt uit een eigen angst om alleen te zijn.
(Langdurig) vrijgezelle mannen en vrouwen zijn om uiteenlopende redenen vrijgezel. Een deel omdat ze niet op een relatie zitten te wachten en een deel omdat ze de juiste niet zijn tegengekomen. Opmerkingen over te kritisch zijn en niet willen gaan voor een 6 doen mij altijd mijn twijfels hebben over de relatie van de persoon die de opmerking maakt. Je hoeft niet iemand te kiezen he? Waarom zou ik voor een in mijn ogen (innerlijk/uiterlijk) onaantrekkelijk persoon moeten gaan in plaats van alleen blijven? Fijn dat het jou lukt om gelukkig te zijn met je 6 met eigenschappen waar je eigenlijk op afknapt, maar ik heb zelf geen last van wanhoop.
Maar ik begrijp de angst om in deze maatschappij alleen te zijn. Het is nog niet heel sociaal geaccepteerd en dat maakt het voor veel mensen zo moeilijk dat ze liever zekerheid hebben over een vervanging als ze willen overstappen. Laat ze zien dat het leven alleen leuk en bevredigend is. Mensen alleen zijn gemiddeld gelukkiger dan mensen in een matige of mindere relatie.
Waarom nou meteen polariseren? Ik zou mijn relatie minstens een 9,5 geven. En ik besef dat ik ontzettend geboft heb met mijn man, er zijn er maar weinigen zoals hij.
En ik kan me juist goed voorstellen dat je als 30+ vrouw single bent/blijft, juist omdat de meeste leuke mannen dan niet langer beschikbaar zijn.
Dat gezegd hebbende, denk ik ook dat sommigen de boot eerder gemist hebben doordat ze bijvoorbeeld te kritisch zijn (geweest), het zoeken naar een partner hebben uitgesteld, of doordat ze domweg veel pech hebben. (Ja, ik denk ook dat pech en geluk hier een rol in spelen.)
Alle reacties Link kopieren
Majime schreef:
18-01-2021 18:37
Ik ben eerst tig jaar alleen geweest, dat was helemaal prima. Nooit op zoek geweest, of problemen gehad met alleen zijn. Ik heb zelfs jaren gedacht dat ik geen relatie hoefde, want ik vermaakte me goed alleen en redde me prima.

Maar dan kom je die bijzondere persoon tegen en gooi je zo al je principes overboord. Voor mij was en is hij een 10, ik zou nooit voor minder dan dat settelen.

Dat betekent niet dat het altijd om mij draait en dat ik geen enkele concessie hoef te doen, of dat er nooit een probleem is. Dat is echt onrealistisch.
Tja, misschien ziet hij dat soms wel heel anders.
Niks is veranderlijker dan een partnerrelatie.
Alle reacties Link kopieren
Daveotion schreef:
18-01-2021 18:41
Waarom nou meteen polariseren? Ik zou mijn relatie minstens een 9,5 geven. En ik besef dat ik ontzettend geboft heb met mijn man, er zijn er maar weinigen zoals hij.
En ik kan me juist goed voorstellen dat je als 30+ vrouw single bent/blijft, juist omdat de meeste leuke mannen dan niet langer beschikbaar zijn.
Dat gezegd hebbende, denk ik ook dat sommigen de boot eerder gemist hebben doordat ze bijvoorbeeld te kritisch zijn (geweest), het zoeken naar een partner hebben uitgesteld, of doordat ze domweg veel pech hebben. (Ja, ik denk ook dat pech en geluk hier een rol in spelen.)
dat denk ik ook.
Maar volgens mij is er in een langdurige partnerrelalie ook noodzaak dat je meestal met een roze bril naar elkaar kijkt. Niet iedereen kan dat. Heeft misschien ook met binding te maken.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven