The heart wants what it wants...

21-10-2021 22:21 79 berichten
Liefde, verliefdheid, gevoelens, ... iets waar we als mens geen controle over lijken te hebben en wat vaak een rotgevoel voor timing heeft.

Helaas heel vaak de oorzaak van vreemdgaan, massa's tranen, ettelijke scheidingen, uit de hand gelopen ruzies, pijnlijk liefdesverdriet, beëindigde vriendschappen, enz...
De cliché's waar we zo vaak over horen en vaak bij durven denken "Nou, dit overkomt mij heus niet!" of "Hoe kan iemand dit nou doen?!".
Tot je op een gegeven moment zelf in een situatie komt waarvan je nooit had gedacht deze mee te maken of voor een keuze komt te staan die je nooit had verwacht te moeten maken.

Mijn verhaal zal vast wat wenkbrauwen doen fronsen en geloof me vrij; het is niet iets waar ik trots op ben. Vandaar dat ik hier in het echte leven met niemand over durf te praten en deze weg kies om het even van me af te schrijven:

Sinds mijn 17de heb ik een relatie met mijn huidige partner die 5 jaar ouder is.
Geen van beiden had toen verwacht dat het ooit meer zou zijn dan een kortstondige jeugdromance en toch zijn we na 18 jaar nog steeds "samen".

We hebben al heel wat ups en (vooral) downs gekend in die tijd, niets is eigenlijk over een leien dakje gegaan en we hebben voor alles wat we hebben keihard moeten vechten.
Van gezondheidsproblemen, naar familiale issues, werkgerelateerde struggles, stressvolle bouwprojecten, ... we zijn het kortom gewend om steeds van het ene 'moeilijke project' naar het andere te gaan.

"Als je dit allemaal doorstaat ben je vast een ijzersterk koppel!", denken de meesten dan...
Maar sinds een paar jaren gaat onze relatie steevast bergaf, met de nodige hoogoplopende ruzies, irritaties, gevoelloosheid, enz... en zo'n 10-tal maanden geleden hebben we als laatste toevlucht een relatietherapeute opgezocht. Jammer genoeg vrees ik dat er niet veel meer te redden valt. Naast de welbekende 'sleur' die erin is gekomen en het feit dat we als mens ook enorm zijn veranderd en gegroeid met het ouder worden, heeft hij mijn vertrouwen erg geschonden door jaren iets geheim te houden voor mij.

Hij is niet vreemdgegaan (denk ik), maar heeft wel iets belangrijks achtergehouden. En op momenten waarop ik hem hiermee confronteerde (gebaseerd op een vermoeden dat ik toen had), ging hij steeds zonder aarzelen in de aanval, maakte mij leugenachtig en verklaarde hij me voor gek. Naïef als ik ben, heb ik hem steeds het voordeel van de twijfel gegeven.
Ik ben ook niet het type dat steeds gaat controleren, hem om de haverklap om verantwoording vraagt, enz... omdat er volgens mij geen relatie meer is als je elkaar niet kan vertrouwen en geen privacy gunt. Zijn geheim is dan ook louter boven water gekomen omdat ik hem op heterdaad had betrapt en hij dus niet anders kon dan bekennen. Was dit niet gebeurd, dan was hij staalhard verder blijven liegen en het heeft mij enorm gechoqueerd hoe makkelijk dit voor hem was. Met als gevolg dat ik nu aan alles twijfel, maar van hem geen eerlijk antwoord meer verwacht.

Los van dit alles, merk ik aan mezelf dat het gevoel 'op' is.
Dat je elkaar nog graag ziet na 18 jaar lief en leed te delen, lijkt mij evident. We kunnen het op goeie momenten nog steeds heel goed vinden met elkaar, maar dan meer als broer en zus of goeie vrienden (van mijn kant uit).
Intimiteit is er nog amper, zeker niet na zijn leugen(s). En de energie om te vechten is er bij mij niet meer, ik heb het gevoel dat ik alles al heb gegeven maar ik amper iets terugkrijg behalve loze beloftes en tijdelijke opflakkeringen van 'verbetering'.
Wanneer ik geen initiatief neem om te praten, om iets romantisch te doen, om bij de relatietherapeute te gaan, ... komt er niks van zijn kant uit.

Toen de relatietherapeute mij op een gegeven moment vroeg of ik niet heel erg eenzaam was in de relatie, ben ik voor de eerste keer ter plaatse spontaan in tranen uitgebarsten.
Ik ben dus al een tijdje aan het onderzoeken wat mijn opties zijn, al is dit niet evident omdat ik momenteel te kampen heb met PTTS door een voorval met een klant op het werk.
En nu is hier nog een complicatie bijgekomen...

Al vanaf een 13 jaar terug gaan we regelmatig om met een bevriend koppel; zowel ik als mijn partner beschouwen hen als onze beste vrienden. We zien elkaar niet elke week (misschien 1x op de maand of 1x per 2 maanden), al weten we perfect wat we aan elkaar hebben en staan altijd voor elkaar klaar. De mannen gaan al eens iets samen doen, wij vrouwen ook, ofwel op double date.

Een kleine 2-tal maanden geleden is er echter meer beginnen groeien tussen mij en de partner van mijn beste vriendin/de beste vriend van mijn partner (de ironie ontgaat me niet).
Het begon heel gewoon met de gewoonlijke leeftijdsmopjes bij mijn verjaardag, maar we begonnen sindsdien meer en meer te appen met elkaar.
Ook bij hen zit de relatie al een lange tijd niet meer goed, alleen hebben we uit wederzijds respect voor onze partners besloten om hiervan geen details te delen en geen slecht te praten over onze partners. Al hoor je me vast al komen...

Wat begon als elkaar een luisterend oor te bieden, groeide tot een lief gebaar om elkaar op te beuren op mindere dagen. We voelen elkaar enorm sterk aan en hebben het altijd al heel goed kunnen vinden samen, alleen zijn we elkaar nu in een ander daglicht beginnen zien.
Recent hebben we dan moeten toegeven dat er gevoelens in het spel beginnen te komen en dat we ons hier niet goed bij voelen naar onze partners toe.

Er is tot nu toe niks meer gebeurd dan dat (appjes en telefoontjes) en we spreken bewust niet fysiek af met elkaar, omdat we aanvoelen dat dit wel eens gevaarlijk zou kunnen worden door de enorme aantrekkingskracht die er is ontstaan. Want hoe hypocriet dit nu ook zal overkomen; ondanks de 'laatste fase' in onze relaties wil geen van beiden (fysiek) vreemdgaan.
We beseffen allebei maar al te best dat we het steeds maar moeilijker aan het maken zijn voor onszelf en het schuldgevoel groeit dag per dag. Alleen kan geen van beiden het contact verbreken. Het voelt gewoon zo onwijs goed, vertrouwd, veilig, ... en dat blijkt voor hem ook zo te zijn.

Los van deze ontwikkeling ben ik me ervan bewust dat dit voor mij sowieso geen verschil had gemaakt in een komende relatiebreuk. Ik wil echter ook niet van de ene naar de andere relatie gaan en mijn initiële plan is nog steeds om eerst aan mezelf te werken en om eerst alleen te gaan wonen.
Bovendien weet ik echt niet wat ik aan moet naar mijn beste vriendin toe... ik schaam me echt rot. Al meerdere keren wilde ik er resoluut mee ophouden en alle contact verbreken en hier praat ik dan ook over met hem. Het lijkt ons alleen onmogelijk te lukken en de aantrekkingskracht blijft groeien.

Wat het zo verdomd moeilijk maakt is dat we elkaar al die jaren al door en door leren kennen hebben, elkaar gezien hebben op onze beste maar ook op onze slechtste momenten, weten wat we aan elkaar hebben, vele geheimen hebben gedeeld, ... en dit ons gevoel alleen maar lijkt te versterken ook al hebben we hier nooit eerder verdere gevoelens door ontwikkeld of dit toegestaan.
Ik heb mijn partner nog nooit bedrogen en ben dit ook niet van plan, omdat ik niet zo respectloos wil zijn (noch naar hem of naar haar toe). Tenminste, als die grens inmiddels niet al helemaal is vervaagd...

Het liefste wil ik mijn huidige relatie vredig kunnen afsluiten (wishful thinking) en even op mijn eentje bezinnen.
Zelfs als deze utopie lukt en hij hetzelfde zou doen, zitten we nog steeds met het feit dat onze ex-partners een van onze beste vrienden zijn.
Komt hier nog bij dat een van mijn ouders recent ernstige hartproblemen heeft gekregen, waardoor ik niet nog extra wil bijdragen aan de stress.
Om nog maar te zwijgen over al het harde werk dat de schoonouders in onze woning hebben verzet en geen van beide deze woning alleen zal kunnen houden.

Ik weet dat hier geen kant en klare oplossing voor is en er in elk geval een zware tijd zit aan te komen, het is gewoon fijn om dit even van me af te kunnen schrijven omdat werkelijk niemand extern hiervan iets weet en ik gek dreig te worden.
Mijn en zijn familie zullen sowieso zwaar tillen aan de relatiebreuk, laat staan dat ze zouden horen dat er iemand anders in het spel is...
Wat dan ook weer niet fair is naar elkaar toe, want het enige wat we beiden willen is dat we een eerlijke kans krijgen zonder vooroordelen en waarin we allebei een 'normale' start kunnen maken.
De afgelopen jaren hebben zo zwaar doorgewogen en de nood aan rust is bijna ondraaglijk.

Of dit iets van lange of korte duur is, of we samen een toekomst hebben, of we hier later geen spijt van zullen krijgen, ... who knows.
Het enige wat we nu weten is dat we niets liever willen dan bij elkaar te zijn en even alles vergeten... dromen mag, toch?


Aan al degene die de moeite hebben genomen dit allemaal te doorlezen, dankjewel hiervoor en laat gerust na wat jullie hierover denken. Aan degene die een soortgelijke situatie meemaken, know you're not alone...


Liefs,

AG
anoniem_653d858ec1e69 wijzigde dit bericht op 21-10-2021 23:32
Reden: Lay-out
2.17% gewijzigd
Nou, dan heb je wat te doen vandaag: je relatie beëindigen.
Succes daar mee, nooit leuk.
Alle reacties Link kopieren
Phoe wat een verhaal. Veel te lang.

Mag ik de samenvatting?
Alle reacties Link kopieren
Beste vriendinnen jagen niet op elkaars partner.
Ze is verliefd op een ander en klaar met haar huidige relatie.
Alle reacties Link kopieren
Begin nu eens met eerlijk te zijn tegen jezelf in deze.
Je bent verliefd op een ander en wil het liefst samen met hem verder.
Tegelijk ben je bang voor het oordeel van je (schoon)familie.

Ergens probeert je geweten het allemaal te rijmen en zo te praten dat het "netjes" is.

Ik denk dat eerlijkheid tegen jezelf en tegen je partner de beste weg is. Maar ook heel moeilijk om daadwerkelijk te doen dus ik begrijp wel dat je er mee worstelt.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
Isabella2016 schreef:
22-10-2021 09:29
Beste vriendinnen jagen niet op elkaars partner.
Detail: ze is verliefd op een deel van een stel waarmee ze samen bevriend zijn.
Alle reacties Link kopieren
Je hebt ook hersens gekregen en je belazerd je beste vriendin.
Lekker dan…. Alsof je het willoos slachtoffer van je hart bent.
Je bent egoïstisch omdat je niet prettig meer bent in je huidige relatie, dat ben je.
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
Hmmmm schreef:
22-10-2021 09:29
Ze is verliefd op een ander en klaar met haar huidige relatie.
Dank u, hmmm! En dat kon zij niet in zoveel (pardon, zo weinig) woorden zeggen?

Jij bent een moedig mens, want aan zo een lap tekst begin ik niet.
Alle reacties Link kopieren
Begin eerst om het eens als twee losse dingen te zien:

A: je relatie is over, maar moet alleen nog formeel beeindigd worden. Dat lijkt me in ieder geval de eerste stap die je moet zetten. Dat brengt natuurlijk automatisch een hoop gedoe qua emoties en regelzaken met zich mee, dus daar ben je wel even zoet mee.

B: Je bent verliefd op iemand die nog in een relatie zit en die de beste vriend van je aankomende ex is. Zolang hij niet de keuze maakt zijn relatie te verbreken, hoef jij hier eigenlijk helemaal niks mee. Pas als hij die stap zet ga je kijken hoe je vanaf daar verder gaat.
Alle reacties Link kopieren
Over gevoelens heb je geen controle, over je gedrag wel.

En jeugdliefdes zijn zelden een goed idee.

Relatie verbreken is nooit leuk. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Helaas. Maar je zult er toch doorheen moeten..
Alle reacties Link kopieren
mammezel schreef:
22-10-2021 09:32
Dank u, hmmm! En dat kon zij niet in zoveel (pardon, zo weinig) woorden zeggen?

Jij bent een moedig mens, want aan zo een lap tekst begin ik niet.
Het helpt dat het leest als een mini roman. To heeft in ieder geval schrijverskwaliteiten.
Alle reacties Link kopieren
Ja, goed verhaal wel
Don't waste your time or time will waste you.
Beau1983 schreef:
22-10-2021 09:27
Phoe wat een verhaal. Veel te lang.

Mag ik de samenvatting?
Ze is flieft op de man van haar vriendin/beste vriend van haar man.
Verder veel blabla en drama maar het is allemaal de schuld van haar weerloze hart, die wil het nu eenmaal!
Alle reacties Link kopieren
Joh, verbreek nou eerst die huidige relatie. Dan kun je altijd nog zien hoe je over die ander denkt.
Je idealiseert hem nu: jullie hebben alles samen meegemaakt, goede en slechte momenten... dat zegt helemaal niks, die heb je met je partner ook meegemaakt en die is het toch niet voor je.

Weet je dat je verliefd kunt worden door stress? En dan word je verliefd op wie er maar beschikbaar is. Het is mij zelf meer dan eens overkomen. De verliefdheid leidt je gedachten af van het werkelijke probleem: dat je eenzaam bent in je relatie en opziet tegen de breuk.

Verbreek je relatie. Zoek een eigen plek. Neem een kat. Wacht minstens anderhalf jaar en kijk of je dan nog verliefd bent. En natuurlijk niet gezellig samen verhuisdozen uitpakken met de man van je vriendin. Spreek met hem af dat hij het te druk heeft om te helpen. Al wil je het nog zo graag. Vriendinnen zijn onmisbaar. Echt een stuk onmisbaarder dan een leuke man.
xynix wijzigde dit bericht op 22-10-2021 09:50
0.21% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
We weten allemaal al hoe dit afloopt.

Na lezen van de eerste alinea's werd al duidelijk waar het heen ging.

Maar dit is hoe we het allemaal doen en leren in het leven. Wat je zelf al schrijft in je bericht, het overkomt iedereen.
Hoe veel mooie woorden je er ook aan wijdt, het is zo plat als het is. En ook niet erg wat mij betreft. Zo zijn mensen. Je veroordeelt vooral jezelf denk ik.
Alle reacties Link kopieren
Honingdropje2 schreef:
22-10-2021 09:34
Het helpt dat het leest als een mini roman. To heeft in ieder geval schrijverskwaliteiten.
Een beetje schrijver streept de clichés weg.
Alle reacties Link kopieren
Waarom een engelse titel?
Alle reacties Link kopieren
xynix schreef:
22-10-2021 09:48
Een beetje schrijver streept de clichés weg.
Daar heb jij weer een punt.
Alle reacties Link kopieren
Mooie tekst, bloemrijke lezing. Het komt erop neer dat twee, voor jou, heel belangrijke mensen gigantisch door jou gekwetst gaan worden. Heftig. Ik denk inderdaad niet dat je vanuit hen veel steun en begrip hoeft te verwachten. En terecht. Aangezien jij pas na jaren innig contact gevoelens voor de vriend van bent gaan ontwikkelen zegt dat wat mij betreft meer over de beroerde status van je huidige relatie dan over het meant to be zijn met die vriend. Neemt niet weg dat het nu eenmaal vaker zo gaat in relaties die niet lekker lopen, ergens gaan mensen (onbewust) bezig met het zoeken naar argumentatie om de relatie te verbreken. Een verliefdheid op een ander is natuurlijk het perfecte argument.
Dus geen oordeel hier. Relatie verbreken noodzakelijk, maar ik zou even goed nadenken wat je met deze verliefdheid gaat doen, en of het alle drama die er uit voort gaat komen waard is. Ik ben bang van niet.
Alle reacties Link kopieren
Oei de man van je beste vriendin. Zou er niet aan beginnen want dan kan je je vriendin wel vergeten.
Mijn relatie beëindigde omdat mijn vrouw zich meer aangetrokken voelde tot oudere mannen , had dat ook kunnen weten want ze was er al vanaf jongs af aan mee bezig.

Je vriendin gaat het op n gegeven moment merken denk dat ze niet achterlijk is.
Alle reacties Link kopieren
Sluit eerst je relatie maar eens af. En stop het contact met jullie beste vriend. Niets is zo respectloos als wat jullie doen.
Alle reacties Link kopieren
xynix schreef:
22-10-2021 09:48
Een beetje schrijver streept de clichés weg.
Maar een lege OP mag niet... :cencored:
Alle reacties Link kopieren
To je hebt zeker schrijverskwaliteiten.

Je moet eigenlijk 2 zaken los van elkaar zien. Jouw relatie is al langere tijd niet goed. Je hebt er alles aan gedaan maar het lukt niet meer en jullie maken elkaar niet gelukkig. Probeer op een zo goed mogelijke manier uit elkaar te gaan. Dat lukt absoluut niet als er een ander in het spel is! Laat staan een vriendin en haar partner.

Vertel deze vriend dat jij je het komende jaar op jezelf gaat richten. Jij hebt tijd en energie nodig om alles te regelen en je eigen leven op orde te krijgen. Dat moet los van hem staan. Niet alleen omdat hij zijn eigen keuzes moet maken. Ook omdat jij alles eerlijk en efficiënt moet afronden met je huidige partner. Je wilt absoluut een dure en stressvolle vechtscheiding voorkomen met je huidige partner. En daarbij ruzie in de families.

Hij moet zijn eigen keuzes maken die los van jou staan. Eigen problemen oplossen. Want anders wordt zijn scheiding en alle ellende ook jouw probleem. En dat zal zeker niet helpen als jullie ooit nog een relatie willen.

Na een jaar is bij iedereen het stof wat gedaald. Hebben jij en je ex een eigen huis en leven. En kijk je verder hoe het met die vriend is.
Alle reacties Link kopieren
Oh de broer van mijn beste vriendin had dit ook aan de hand. Ze dumpten hun partners en gingen vrolijk samen verder. Nu hebben ze binnen anderhalf jaar twee blagen van kinderen waar ze het heel zwaar mee hebben.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven