Relaties
alle pijlers
Samen maar toch alleen blijkbaar.. Voel me beetje belazerd.
donderdag 12 april 2007 16:23
Daar gaat ie dan.. de eerste keer dat ik een sereuze topic open, moet het gewoon echt van me afschrijven want ik ben zo teleurgesteld dat ik het even allemaal niet meer weet..
Ik heb een fijne relatie, we ondernemen veel, lachen veel, sex zit goed, hij helpt me soms dingen wat beter te relativeren, we gaan van de zomer lekker op vakantie..
Dit zijn dus de pluspunten..
Maar in het begin van onze relatie zijn er strubbelingen geweest, en hij heeft me enorm gekwetst door helemaal nog bezig te zijn met een vriendin. Voorbeeld; Zij wil nog maagd blijven maar ging wat te ver met een vriendje, en vond dat heel erg, en mijn vriend vond dat vreselijk voor haar. Ik moest serieus aangifte doen van aanranding en de avond van te voren wild ik mijn ei kwijt maar hij gaf aan liever te gaan slapen.
Pas na anderhalf jaar mocht ik haar ontmoeten en hij werd rood toen hij haar voorstelde en ik heb de hele middag mogen kijken hoe die twee om elkaar heen draaiden. ( AU! )
Zo kan ik nog meer akkefietjes opnoemen maar het komt erop neer dat ik uiteindelijk heb moeten zeggen; ik kan zo niet verder, het wordt nu kiezen of delen. En hij koos voor mij en heeft zijn 'vriendschap"met haar verbroken. Althans daar ga ik vanuit want ik hoor er nooit meer wat over.
We zijn nu een flinke tijd verder en ik heb voor een andere vriendin van hem, over wie hij wel gewoon eerlijk was enzo, de nodige moeite gedaan om haar te leren kennen. Ook als ik haar zag wat erg weinig voorkomt trouwens. Uitgenodigd om te komen eten, msn, hyves maar zij reageert gewoon niet en wil dus blijkbaar niet. Dat kan ondanks dat ik het vervelend vind maar zijn reactie is zo koel. Hij vind dat zij toch niks met mij te maken heeft terwijl mijn sociale inborst me verteld dat zijn vrienden ook mee tellen, en ik dat ook voor hun zou moeten doen. Want ze is zijn beste vriendin! Ook al zien ze elkaar even wat minder doordat zij het druk heeft. Want als we samenwonen en kinderen gaan krijgen.. krijg ik dan allemaal vreemden over de vloer? Dat zet toch geen zoden aan de dijk? Als ze wil komen eten moet dat kunnen, maar dan wil ik wel graag dat het werkt. En op deze manier werkt het voor mij niet. Een eiegn leven is prima maar kan het iets opener en socialer naar alle partijen toe? Mijn vrienden en vriendinnen zijn gelukkig net als ik. Mijn vriend dus echt niet.
En dan hadden we het laatst dus over samen wonen, en onze gesprekken gingen zo ver dat ik ergens nog zou gaan informeren en als het dan allemaal kon, we misschien na de zomer wel eens konden gaan samen wonen. Hij noemde de maand augustus nog. Onze planning was oorspronkelijk wat later en in een nieuw huis samen te starten maar hij is wat dat laatste betreft van gedachten veranderd maar toch we werden helemaal blij van het nieuwe plan. Ik vertelde het zelfs aan wat vriendinnen zo blij werd ik ervan! En hij hield me niet tegen.
Ik heb huur en hij koop en ik geef een woning en een boel inboedel op wanneer ik bij hem intrek Mijn vader zei me het goed te regelen en wel voor een samenleef contract of andere vorm van vastigheid te gaan want ik ben niet koopkrachtig en geef wel alles op als het zover komt. en als het niet gaat samen kan ik nergens zo snel naartoe.
Mijn vader belde hierover op het moment dat ik bij mijn vriend zat, maar mijn vriend wilde op dat moment niet met mijn vader praten. En ik was na het gesprek even wat stiller op een rijtje aan het zetten wat nou wijsheid is in zo'n situatie. Dus mijn vriend vraagt wat er is en ik zeg hem waar ik over nadenk ( bovenstaande dus..) waarop hij zegt; ja maar, we zaten alleen toch maar te fantaseren dat betekend niet dat we meteen gaan samenwonen...
Ik voel me nu zoooo dom!! Ben ik in lalaland beland? Was de; na de zomer planning dan helemaal geen planning?
Ik heb omdat we het zo over samenwonen hadden opnieuw geprobeerd om een vriendelijk berichtje te wisselen met de enige vriendin van hem die ik niet verder ken dan hallo en dag. Maar wederom geen reactie. En het hem gezegd dat ik haar een berichtje gestuurd had en dat ze weer niet reageert. Zijn reactie; absolute stilte.. Geen feed-back, support of niks. Zoek het maar uit mentaliteit.
Dit zijn dingen die bij mij dus spelen en hij laat me keihard bungelen.
Ik was in de veronderstelling dat we samen bezig waren met iets goeds, maar ik heb het gevoel dat hij alsnog helemaal niet voor mij of ons kiest.
Ook door andere kleinere dingetjes.. maar die zal ik jullie besparen.
Ik kom nu misschien wat wanhopig over ofzo, maar we zijn twee jaar samen, hebben het ook al over kinderen gehad en we waren samen aan het werken naar de volgende stap ( zijn woorden..) En nu dit!!
Kan ik nog zoveel leuke dingen met hem ondernemen, goede sex hebben en wat dan ook maar ik twijfel of hij echt van mij houdt, en ik twijfel of ik op deze manier verder wil.
Best als we nog even niet gaan samenwonen maar smeer me dan ook geen stroop op de mond, heb hem dan ook gezegd dat ik het er dan ook niet meer over wil hebben als het alleen maar fantaseren blijkt te zijn. ( ik ben klaarblijkelijk gek.)
En nu doen we weer alsof er niks aan de hand is, terwijl een deel van mij het uit wil maken en een ander deel niet zomaar wil opgeven vanwege alle dingen die wel goed zijn.
En het gaat me dan vooral om of hij wel echt voor me gaat. en dat gevoel heb ik dus helemaal niet op deze manier.
Ik heb bijna de neiging om ons lat bestaan ook echt afstandelijker in te gaan vullen, want blijkbaar ben ik niet echt zo samen als ik dacht.
Ik heb een fijne relatie, we ondernemen veel, lachen veel, sex zit goed, hij helpt me soms dingen wat beter te relativeren, we gaan van de zomer lekker op vakantie..
Dit zijn dus de pluspunten..
Maar in het begin van onze relatie zijn er strubbelingen geweest, en hij heeft me enorm gekwetst door helemaal nog bezig te zijn met een vriendin. Voorbeeld; Zij wil nog maagd blijven maar ging wat te ver met een vriendje, en vond dat heel erg, en mijn vriend vond dat vreselijk voor haar. Ik moest serieus aangifte doen van aanranding en de avond van te voren wild ik mijn ei kwijt maar hij gaf aan liever te gaan slapen.
Pas na anderhalf jaar mocht ik haar ontmoeten en hij werd rood toen hij haar voorstelde en ik heb de hele middag mogen kijken hoe die twee om elkaar heen draaiden. ( AU! )
Zo kan ik nog meer akkefietjes opnoemen maar het komt erop neer dat ik uiteindelijk heb moeten zeggen; ik kan zo niet verder, het wordt nu kiezen of delen. En hij koos voor mij en heeft zijn 'vriendschap"met haar verbroken. Althans daar ga ik vanuit want ik hoor er nooit meer wat over.
We zijn nu een flinke tijd verder en ik heb voor een andere vriendin van hem, over wie hij wel gewoon eerlijk was enzo, de nodige moeite gedaan om haar te leren kennen. Ook als ik haar zag wat erg weinig voorkomt trouwens. Uitgenodigd om te komen eten, msn, hyves maar zij reageert gewoon niet en wil dus blijkbaar niet. Dat kan ondanks dat ik het vervelend vind maar zijn reactie is zo koel. Hij vind dat zij toch niks met mij te maken heeft terwijl mijn sociale inborst me verteld dat zijn vrienden ook mee tellen, en ik dat ook voor hun zou moeten doen. Want ze is zijn beste vriendin! Ook al zien ze elkaar even wat minder doordat zij het druk heeft. Want als we samenwonen en kinderen gaan krijgen.. krijg ik dan allemaal vreemden over de vloer? Dat zet toch geen zoden aan de dijk? Als ze wil komen eten moet dat kunnen, maar dan wil ik wel graag dat het werkt. En op deze manier werkt het voor mij niet. Een eiegn leven is prima maar kan het iets opener en socialer naar alle partijen toe? Mijn vrienden en vriendinnen zijn gelukkig net als ik. Mijn vriend dus echt niet.
En dan hadden we het laatst dus over samen wonen, en onze gesprekken gingen zo ver dat ik ergens nog zou gaan informeren en als het dan allemaal kon, we misschien na de zomer wel eens konden gaan samen wonen. Hij noemde de maand augustus nog. Onze planning was oorspronkelijk wat later en in een nieuw huis samen te starten maar hij is wat dat laatste betreft van gedachten veranderd maar toch we werden helemaal blij van het nieuwe plan. Ik vertelde het zelfs aan wat vriendinnen zo blij werd ik ervan! En hij hield me niet tegen.
Ik heb huur en hij koop en ik geef een woning en een boel inboedel op wanneer ik bij hem intrek Mijn vader zei me het goed te regelen en wel voor een samenleef contract of andere vorm van vastigheid te gaan want ik ben niet koopkrachtig en geef wel alles op als het zover komt. en als het niet gaat samen kan ik nergens zo snel naartoe.
Mijn vader belde hierover op het moment dat ik bij mijn vriend zat, maar mijn vriend wilde op dat moment niet met mijn vader praten. En ik was na het gesprek even wat stiller op een rijtje aan het zetten wat nou wijsheid is in zo'n situatie. Dus mijn vriend vraagt wat er is en ik zeg hem waar ik over nadenk ( bovenstaande dus..) waarop hij zegt; ja maar, we zaten alleen toch maar te fantaseren dat betekend niet dat we meteen gaan samenwonen...
Ik voel me nu zoooo dom!! Ben ik in lalaland beland? Was de; na de zomer planning dan helemaal geen planning?
Ik heb omdat we het zo over samenwonen hadden opnieuw geprobeerd om een vriendelijk berichtje te wisselen met de enige vriendin van hem die ik niet verder ken dan hallo en dag. Maar wederom geen reactie. En het hem gezegd dat ik haar een berichtje gestuurd had en dat ze weer niet reageert. Zijn reactie; absolute stilte.. Geen feed-back, support of niks. Zoek het maar uit mentaliteit.
Dit zijn dingen die bij mij dus spelen en hij laat me keihard bungelen.
Ik was in de veronderstelling dat we samen bezig waren met iets goeds, maar ik heb het gevoel dat hij alsnog helemaal niet voor mij of ons kiest.
Ook door andere kleinere dingetjes.. maar die zal ik jullie besparen.
Ik kom nu misschien wat wanhopig over ofzo, maar we zijn twee jaar samen, hebben het ook al over kinderen gehad en we waren samen aan het werken naar de volgende stap ( zijn woorden..) En nu dit!!
Kan ik nog zoveel leuke dingen met hem ondernemen, goede sex hebben en wat dan ook maar ik twijfel of hij echt van mij houdt, en ik twijfel of ik op deze manier verder wil.
Best als we nog even niet gaan samenwonen maar smeer me dan ook geen stroop op de mond, heb hem dan ook gezegd dat ik het er dan ook niet meer over wil hebben als het alleen maar fantaseren blijkt te zijn. ( ik ben klaarblijkelijk gek.)
En nu doen we weer alsof er niks aan de hand is, terwijl een deel van mij het uit wil maken en een ander deel niet zomaar wil opgeven vanwege alle dingen die wel goed zijn.
En het gaat me dan vooral om of hij wel echt voor me gaat. en dat gevoel heb ik dus helemaal niet op deze manier.
Ik heb bijna de neiging om ons lat bestaan ook echt afstandelijker in te gaan vullen, want blijkbaar ben ik niet echt zo samen als ik dacht.
..popcorn?
donderdag 12 april 2007 16:39
Dat is het ook een beetje, als ik dat doe dan weet ik de antwoorden al.
Niet zeuren over vriendin.
En samenwonen gaat echt wel gebeuren,
En alles met een ondertoon van, je maakt het te moeilijk.
Zelfs als ik vraag of zijn vriend de hond mee neemt vind ie al dat ik moeilijk doe terwijl ik het vraag zodat ik op tijd mijn anti allergie medicijnen in kan nemen!!
En als hij thuis komt en stress heeft en even lekker wil schelden in het algemeen en op niks, dan laat ik hem even doen.
( ook als het mij stoort omdat ik vind dat het wat minder kan..)
Zeg ik een keer pokkehonden uit frustratie over mijn allergie reageert ie alsof ik zijn lievelingshond zojuist een doodtrap heb verkocht! En moet ik gaan uitleggen waarom ik dat zeg. Pffff..
Praten? Geen zin in.
Echt hoor, ik ben op een punt aanbeland waarin ik het dialoog met mezelf aanga en hem de conclusie nog wel mede zal delen.
Niet zeuren over vriendin.
En samenwonen gaat echt wel gebeuren,
En alles met een ondertoon van, je maakt het te moeilijk.
Zelfs als ik vraag of zijn vriend de hond mee neemt vind ie al dat ik moeilijk doe terwijl ik het vraag zodat ik op tijd mijn anti allergie medicijnen in kan nemen!!
En als hij thuis komt en stress heeft en even lekker wil schelden in het algemeen en op niks, dan laat ik hem even doen.
( ook als het mij stoort omdat ik vind dat het wat minder kan..)
Zeg ik een keer pokkehonden uit frustratie over mijn allergie reageert ie alsof ik zijn lievelingshond zojuist een doodtrap heb verkocht! En moet ik gaan uitleggen waarom ik dat zeg. Pffff..
Praten? Geen zin in.
Echt hoor, ik ben op een punt aanbeland waarin ik het dialoog met mezelf aanga en hem de conclusie nog wel mede zal delen.
..popcorn?
donderdag 12 april 2007 16:41
Ik sluit me aan bij Mayou, ik denk dat je het beste een goed gesprek kunt hebben met je vriend. Geef aan waar jou twijfels liggen en hoe hij over jullie relatie denkt.
Ik wil nog wel benadrukken dat je nooit genoegen hoeft te nemen met een man die niet helemaal voor jou gaat. Ook al ondernemen jullie leuke dingen en is de sex goed, je wilt ook iemand die je steunt en die evenveel waarde hecht aan jullie relatie als jij. Bedenk wat jij belangrijk vindt en waar jouw grenzen liggen. Blijkt dit niet overeen te komen met de wensen van jouw vriend dan zou je kunnen overwegen of je niet beter af bent alleen.
Succes! *;
Ik wil nog wel benadrukken dat je nooit genoegen hoeft te nemen met een man die niet helemaal voor jou gaat. Ook al ondernemen jullie leuke dingen en is de sex goed, je wilt ook iemand die je steunt en die evenveel waarde hecht aan jullie relatie als jij. Bedenk wat jij belangrijk vindt en waar jouw grenzen liggen. Blijkt dit niet overeen te komen met de wensen van jouw vriend dan zou je kunnen overwegen of je niet beter af bent alleen.
Succes! *;
donderdag 12 april 2007 16:45
Tsja ik begrijp je heel goed eigenlijk. Wat vrienden betreft en hoe die zich volgens mij zouden moeten opstellen, weet je m'n mening nog wel uit dat andere topic denk ik. Ik vind het ook raar als ze zich zo ongeinterreseerd opstellen en ronduit onbeleefd dat ze niet op een vriendelijk gebaar in gaan (je kunt dat ook doen zonder meteen beste vriendinnen te hoeven worden). Ik vind dat soort vriendschappen dus ook nogal discutabel eigenlijk.
Wat die toekomstplannen betreft dat zou ik zelf ook serieus opgevat hebben. Zoiets roep je lijkt me niet even, als je het eigenlijk niet ziet zitten. Ik zou daar zeker een gesprek over aangaan. Als ik je hele verhaal lees zo, dan denk ik dat hij wel van je houdt maar ook nogal deuren open wil houden. Zo komt het op mij over tenminste. Dat verklaard ook die vriendschappen. Als die vriendinnen ook min of meer een open deur geval zijn mocht het niet werken met jou, dan zullen zij dat misschien zelf ook zo voelen en zich daarom niet erg vriendelijk opstellen naar jou. (Zou ook een beetje schijnheilig zijn dan). Maar dat hoeft niet, het kan ook aan hun liggen, dat ze gewoon niet aardig zijn ofzo. Ik zou de mogelijkheid in ieder geval overwegen.
Het zegt toch ook wel iets over hem dat hij steeds 'onveilige' vriendschappen aan gaat. Ook in vriendschappen waar verder niets raars gebeurd kan wel een bepaalde onuitgesproken regel liggen, van wij houden elkaar in gedachten.
Wat die toekomstplannen betreft dat zou ik zelf ook serieus opgevat hebben. Zoiets roep je lijkt me niet even, als je het eigenlijk niet ziet zitten. Ik zou daar zeker een gesprek over aangaan. Als ik je hele verhaal lees zo, dan denk ik dat hij wel van je houdt maar ook nogal deuren open wil houden. Zo komt het op mij over tenminste. Dat verklaard ook die vriendschappen. Als die vriendinnen ook min of meer een open deur geval zijn mocht het niet werken met jou, dan zullen zij dat misschien zelf ook zo voelen en zich daarom niet erg vriendelijk opstellen naar jou. (Zou ook een beetje schijnheilig zijn dan). Maar dat hoeft niet, het kan ook aan hun liggen, dat ze gewoon niet aardig zijn ofzo. Ik zou de mogelijkheid in ieder geval overwegen.
Het zegt toch ook wel iets over hem dat hij steeds 'onveilige' vriendschappen aan gaat. Ook in vriendschappen waar verder niets raars gebeurd kan wel een bepaalde onuitgesproken regel liggen, van wij houden elkaar in gedachten.
donderdag 12 april 2007 16:47
Ik krijg helemaal geen goed gevoel bij je verhaal.
Je kunt hem natuurlijk om duidelijkheid vragen, maar dan zal hij waarschijnlijk antwoorden dat er niets aan de hand is en dat jij te gevoelig bent en te wantrouwig.
Maar naar mijn ervaring reageren mannen die helemaal voor een vrouw gaan, anders dan jouw vriend. Lol hebben en goede seks, is wat anders dan onvoorwaardelijke liefde. Ik heb met mijn ex-man ook veel lol gehad en (in het begin) goede seks, en ik verwarde dat met een liefdevolle relatie. Wat dat laatste inhoudt, heb ik pas veel later ontdekt.
Is hij je eerste serieuze relatie? Heb je nooit eerder een relatie gehad met iemand die wel helemaal voor jou ging, iemand die het liefst de dag zelf nog met jou wilde gaan samenwonen, iemand die je gelijk gerust wil stellen als je ergens mee zat?
Ik vraag dat, omdat ik zelf met mijn eerste vriend getrouwd ben geweest, en daarom niet inzag dat hij niet echt van me hield (ik had geen vergelijkingsmateriaal!).
Liefs! *;
Je kunt hem natuurlijk om duidelijkheid vragen, maar dan zal hij waarschijnlijk antwoorden dat er niets aan de hand is en dat jij te gevoelig bent en te wantrouwig.
Maar naar mijn ervaring reageren mannen die helemaal voor een vrouw gaan, anders dan jouw vriend. Lol hebben en goede seks, is wat anders dan onvoorwaardelijke liefde. Ik heb met mijn ex-man ook veel lol gehad en (in het begin) goede seks, en ik verwarde dat met een liefdevolle relatie. Wat dat laatste inhoudt, heb ik pas veel later ontdekt.
Is hij je eerste serieuze relatie? Heb je nooit eerder een relatie gehad met iemand die wel helemaal voor jou ging, iemand die het liefst de dag zelf nog met jou wilde gaan samenwonen, iemand die je gelijk gerust wil stellen als je ergens mee zat?
Ik vraag dat, omdat ik zelf met mijn eerste vriend getrouwd ben geweest, en daarom niet inzag dat hij niet echt van me hield (ik had geen vergelijkingsmateriaal!).
Liefs! *;
donderdag 12 april 2007 16:52
Als hij inderdaad ook nog altijd vind dat je moeilijk doet, gaat er bij mij wel een alarmbel af. Mannen die altijd alles moeilijk vinden zijn ongeveer mijn nachtmerrie qua relatie (want ik doe gewoon graag moeilijk soms haha). Komt op mij over van ik vind dat ik het allerbeste verdien en daar geen reet voor hoef te doen. Zulke mannen moeten vind ik op een eiland als eeuwige vrijgezel wegrotten met zn allen. Loserts.
Ik zeg niet dat je vriend zo is, misschien is hij alleen maar soms zo, of alleen in bepaalde dingen, maar door de combinatie van factoren die je beschrijft kan ik me voorstellen dat je denkt dat hij niet echt van je houdt. Ik zou dat gevoel ook krijgen. Of dat een fase is, een tijdelijke manier van verkeerd in de relatie staan, of echt een voorteken van het einde of ergere rotzooi, kan ik zo niet zeggen, daar kun jij alleen achter komen, maar in ieder geval vind ik wel dat je zorgen legitiem zijn en begrijpelijk.
Ik zeg niet dat je vriend zo is, misschien is hij alleen maar soms zo, of alleen in bepaalde dingen, maar door de combinatie van factoren die je beschrijft kan ik me voorstellen dat je denkt dat hij niet echt van je houdt. Ik zou dat gevoel ook krijgen. Of dat een fase is, een tijdelijke manier van verkeerd in de relatie staan, of echt een voorteken van het einde of ergere rotzooi, kan ik zo niet zeggen, daar kun jij alleen achter komen, maar in ieder geval vind ik wel dat je zorgen legitiem zijn en begrijpelijk.
donderdag 12 april 2007 17:04
ik vind het vreemd en akelig herkenbaar hoe die beste vriendin van hem is. geen contact met jou leggen, niet met je praten, geen hyves, msn, etentjes maar wel vrienden zijn met hem...
helaas liep het bij mij minder goed af. had tegen mijn toemalige vriend meerdere malen gezegd dat ik haar zo vreemd vond doen en gevraagd waarom ze nooit met me kwam praten maar wel naar de kroeg kwam bijvoorbeeld als hij er zonder mij was... niks aan de hand volgens hem, gewoon verlegen typetje.
nadat onze relatie op de klippen liep.....5 weken later.....hey, lalein, ik moet je iets vertellen. x en ik hebben een relatie.
zal bij jou wel niet zo lopen maar ben duidelijk, vertrouw op je intuitie en vraag hem nog eens duidelijk naar haar beweegredenen om geen contact met jou te zoeken. bel haar desnoods eens zelf op. niks te verliezen toch?
helaas liep het bij mij minder goed af. had tegen mijn toemalige vriend meerdere malen gezegd dat ik haar zo vreemd vond doen en gevraagd waarom ze nooit met me kwam praten maar wel naar de kroeg kwam bijvoorbeeld als hij er zonder mij was... niks aan de hand volgens hem, gewoon verlegen typetje.
nadat onze relatie op de klippen liep.....5 weken later.....hey, lalein, ik moet je iets vertellen. x en ik hebben een relatie.
zal bij jou wel niet zo lopen maar ben duidelijk, vertrouw op je intuitie en vraag hem nog eens duidelijk naar haar beweegredenen om geen contact met jou te zoeken. bel haar desnoods eens zelf op. niks te verliezen toch?
donderdag 12 april 2007 17:07
Heb je nooit eerder een relatie gehad met iemand die wel helemaal voor jou ging, iemand die het liefst de dag zelf nog met jou wilde gaan samenwonen, iemand die je gelijk gerust wil stellen als je ergens mee zat?
Ik vraag dat, omdat ik zelf met mijn eerste vriend getrouwd ben geweest, en daarom niet inzag dat hij niet echt van me hield (ik had geen vergelijkingsmateriaal!).
Helemaal mee eens! Ik denk dat veel vrouwen wel eens in een relatie hebben gezeten waarin ze niet helemaal gelukkig waren en veel zaken afdeden als man-eigen (ik in ieder geval wel). Gelukkig merkte ik dat het ook anders kan toen ik mijn huidige vriend ontmoette. Een man die wel helemaal voor mij ging en die ik niet hoefde te pleasen om iets gedaan te krijgen.
Overigens schrijf je nergens dat je van je vriend houdt, hoeft natuurlijk niks te betekenen maar het viel me wel meteen op (of heb ik er overheen gelezen?)
Ik vraag dat, omdat ik zelf met mijn eerste vriend getrouwd ben geweest, en daarom niet inzag dat hij niet echt van me hield (ik had geen vergelijkingsmateriaal!).
Helemaal mee eens! Ik denk dat veel vrouwen wel eens in een relatie hebben gezeten waarin ze niet helemaal gelukkig waren en veel zaken afdeden als man-eigen (ik in ieder geval wel). Gelukkig merkte ik dat het ook anders kan toen ik mijn huidige vriend ontmoette. Een man die wel helemaal voor mij ging en die ik niet hoefde te pleasen om iets gedaan te krijgen.
Overigens schrijf je nergens dat je van je vriend houdt, hoeft natuurlijk niks te betekenen maar het viel me wel meteen op (of heb ik er overheen gelezen?)
donderdag 12 april 2007 17:17
Alvast bedankt allemaal voor de reacties!
Het is zijn eerste relatie en ik heb al wat meer ervaring zeg maar. ( wat klinkt dat toch lekker..) Anyway, Die vriendschap met dame 1 bestaat niet meer NEEM IK AAN.. ( dus alsnog geen openheid vanuit hem..maar ik gok erop dat ik hem kan vertrouwen..) Vriendschap 2 is gewoon vriendschap bij hun, ik begrijp alleen niet waarom er niks vanaf kan.
En hij vind al snel dat een ander zeurt, maar ik vind ondertussen stiekem dat hij er zelf ook wat van kan. Hij is heel lief en leuk over het algemeen maar er blijven dingen storen.. En hij wil duidelijk een EIGEN leven. Wat mij het volgende zegt..
Wanneer een man echt van je houdt wil hij een leven samen, en ja soms met eigen vrienden iets doen maar hij zorgt in ieder geval eerst dat die
vrienden ok zijn met de basis ( en dat is toch de relatie mag ik aannemen?)
En die vrienden ( man/vrouw) zijn toch gewoon WEL geinterreseerd in de partner van..? Ook al hoef je niet meteen ook dikke vrienden te worden, een stukje sociaal gedrag is toch gewoon prettig voor iedereen onderling? Kom ik uit een ei>???
Dat zij er niks aan doet ok, maar dat hij er ook al niks aan doet..? Hallo?
En dat samenwoonverhaal.. ik vind ook zoiets zeg je toch niet als je er niks van meent?
Een geintje is leuk maar nu viel ik heel hard op mijn billen, en dat zag ik dus niet aankomen!! Vandaar dat mijn teleurstelling zo groot is. Ik zei sávonds nog in bed, dat ik me zo dom voelde omdat ik me blijkbaar in mijn enthousiasme had vergist. Zegt hij doodleuk dat ik niet zo streng voor mezelf moet zijn. NOU MOE!!
En nu een paar dagen verder realiseer ik me dat hij dus ook al niet enthousiast was? Maar hij had het er wel weer met zijn vader over gehad.
Maar nu is het allemaal fantasie. Laat ik me nou gek maken of hoe zit dat?
Alles bij elkaar, inclusief de kleine dingetjes zoals het honden verhaal ( waar ik geen hekel aan heb trouwens, wordt soms gek van het niesen haha omdat ik het niet kan laten ze te aaien..) doet mij denken dat ik niet de man gevonden heb die echt voor mij gaat en van mij houdt. Het plaatje van ons staat leuk, en is leuk zolang het maar niet meer is dan dat??
Wil ik dat? Zie ik het goed? Dit doet wel pijn hoor!
en uiteindelijk zal ik wel gaan praten maar heb geen zin om afgedaan te worden als een zeur, of alsof ik alleen maar in de toekomst denk ofzoiets vaags. Ik wil eigenlijk nog maar 1 ding weten; ga ik hier op deze manier mee verder? En zo nee, uitmaken of andere invulling geven?
Ik wordt er onzeker van, een vriendin van me (ons) heeft weer contact met zijn ex, ik vind dat eigenlijk niet zo heel erg want hun waren voor hem al jaren vriendinnen, maar merk dat het me toch dwars zit puur omdat ik dus blijkbaar niet zo zeker ben van hem.. of mezelf inmiddels?
pfff...
Het is zijn eerste relatie en ik heb al wat meer ervaring zeg maar. ( wat klinkt dat toch lekker..) Anyway, Die vriendschap met dame 1 bestaat niet meer NEEM IK AAN.. ( dus alsnog geen openheid vanuit hem..maar ik gok erop dat ik hem kan vertrouwen..) Vriendschap 2 is gewoon vriendschap bij hun, ik begrijp alleen niet waarom er niks vanaf kan.
En hij vind al snel dat een ander zeurt, maar ik vind ondertussen stiekem dat hij er zelf ook wat van kan. Hij is heel lief en leuk over het algemeen maar er blijven dingen storen.. En hij wil duidelijk een EIGEN leven. Wat mij het volgende zegt..
Wanneer een man echt van je houdt wil hij een leven samen, en ja soms met eigen vrienden iets doen maar hij zorgt in ieder geval eerst dat die
vrienden ok zijn met de basis ( en dat is toch de relatie mag ik aannemen?)
En die vrienden ( man/vrouw) zijn toch gewoon WEL geinterreseerd in de partner van..? Ook al hoef je niet meteen ook dikke vrienden te worden, een stukje sociaal gedrag is toch gewoon prettig voor iedereen onderling? Kom ik uit een ei>???
Dat zij er niks aan doet ok, maar dat hij er ook al niks aan doet..? Hallo?
En dat samenwoonverhaal.. ik vind ook zoiets zeg je toch niet als je er niks van meent?
Een geintje is leuk maar nu viel ik heel hard op mijn billen, en dat zag ik dus niet aankomen!! Vandaar dat mijn teleurstelling zo groot is. Ik zei sávonds nog in bed, dat ik me zo dom voelde omdat ik me blijkbaar in mijn enthousiasme had vergist. Zegt hij doodleuk dat ik niet zo streng voor mezelf moet zijn. NOU MOE!!
En nu een paar dagen verder realiseer ik me dat hij dus ook al niet enthousiast was? Maar hij had het er wel weer met zijn vader over gehad.
Maar nu is het allemaal fantasie. Laat ik me nou gek maken of hoe zit dat?
Alles bij elkaar, inclusief de kleine dingetjes zoals het honden verhaal ( waar ik geen hekel aan heb trouwens, wordt soms gek van het niesen haha omdat ik het niet kan laten ze te aaien..) doet mij denken dat ik niet de man gevonden heb die echt voor mij gaat en van mij houdt. Het plaatje van ons staat leuk, en is leuk zolang het maar niet meer is dan dat??
Wil ik dat? Zie ik het goed? Dit doet wel pijn hoor!
en uiteindelijk zal ik wel gaan praten maar heb geen zin om afgedaan te worden als een zeur, of alsof ik alleen maar in de toekomst denk ofzoiets vaags. Ik wil eigenlijk nog maar 1 ding weten; ga ik hier op deze manier mee verder? En zo nee, uitmaken of andere invulling geven?
Ik wordt er onzeker van, een vriendin van me (ons) heeft weer contact met zijn ex, ik vind dat eigenlijk niet zo heel erg want hun waren voor hem al jaren vriendinnen, maar merk dat het me toch dwars zit puur omdat ik dus blijkbaar niet zo zeker ben van hem.. of mezelf inmiddels?
pfff...
..popcorn?
donderdag 12 april 2007 17:23
@ frames
ook daar twijfel ik een beetje aan inmiddels maar dan meer of ik nog wel van hem wil houden.. Want ik hou van hem, en wil hem laten ademen maar kom zelf lucht tekort!!
Zij ( die vriendin ) is trouwens alles behalve verlegen.. En tegen iedereen supersociaal en blij en vrolijk en zelfverzekerd. Maar op zijn verjaardag zegt ze niet meer dan hoi hoe is het tegen me en daarna mag ik het gaande houden anders stopt de conversatie gewoon.
Snap er niks van. Maar dus ook niet van hem, want hij doet ook geen moeite om ons elkaar te laten leren kennen. Heb ik ook weleens gezegd dat ik dat zo ervaar, op rustige volwassen wijze, maar hij voelt dat als een verwijt en schiet in de verdediging. en dan is het uiteraard mijn schuld, of ik doe moeilijk, of ik zeur.. pfff,. Dan wil ik nog steeds toenadering zoeken maar ergens houdt het toch op?
Ik voel me ontzettend niet gesteund door hem!
ook daar twijfel ik een beetje aan inmiddels maar dan meer of ik nog wel van hem wil houden.. Want ik hou van hem, en wil hem laten ademen maar kom zelf lucht tekort!!
Zij ( die vriendin ) is trouwens alles behalve verlegen.. En tegen iedereen supersociaal en blij en vrolijk en zelfverzekerd. Maar op zijn verjaardag zegt ze niet meer dan hoi hoe is het tegen me en daarna mag ik het gaande houden anders stopt de conversatie gewoon.
Snap er niks van. Maar dus ook niet van hem, want hij doet ook geen moeite om ons elkaar te laten leren kennen. Heb ik ook weleens gezegd dat ik dat zo ervaar, op rustige volwassen wijze, maar hij voelt dat als een verwijt en schiet in de verdediging. en dan is het uiteraard mijn schuld, of ik doe moeilijk, of ik zeur.. pfff,. Dan wil ik nog steeds toenadering zoeken maar ergens houdt het toch op?
Ik voel me ontzettend niet gesteund door hem!
..popcorn?
donderdag 12 april 2007 17:34
Nola, het lijkt er terecht op dat je sterke twijfels hebt. Het klinkt niet erg geruststellend wat je vertelt. En dit zijn pas de dingen zonder samenwonen of kinderen. Goede sex en leuke dingen doen zegt niks over zijn commitment aan jouw. De andere dingen die je beschrijft zeggen des te meer hierover, en zijn allemaal reden tot twijfel. Ik wens je veel wijsheid toe.
donderdag 12 april 2007 17:37
Waarom maak jij je zo vreselijk druk over die vriendin.
ze is beleefd tegen je, maar kennelijk heeft ze niet zoveel meer behoefte aan contact. Bovendien, als ze echt zijn beste vriendin is, dan zijn alle ruzies tussen jullie door hem met haar besproken en heeft ze mss niet meer zo'n positief beeld van je. haar gaan bellen zou ik zeker niet doen, daarmee zet je jezelf neer als een onzekere jaloerse troela.
Ik heb zelf ook een hele goede mannelijke vriend. Sinds een paar weken heeft die een vriendinnetje, en met haar wil ik absoluut graag kennismaken.
hiervoor had hij echter een "relatie" met een dame die hem niet zo netjes behandelde. iedere keer als zij hem weer eens gedumpt had of was vreemdgegaan kwam ie bij mij uithuilen. paar weken later had zes spijt, bezwoer hem dat hij het toch echt helemaal was en hij ( idioot) nam m terug. heb hem wel vertelt dat ik hem een washandje vond omdat ie haar steeds weer terugnam, maar ook dat ik geen behoefte had om kennis met haar te maken.
ze is beleefd tegen je, maar kennelijk heeft ze niet zoveel meer behoefte aan contact. Bovendien, als ze echt zijn beste vriendin is, dan zijn alle ruzies tussen jullie door hem met haar besproken en heeft ze mss niet meer zo'n positief beeld van je. haar gaan bellen zou ik zeker niet doen, daarmee zet je jezelf neer als een onzekere jaloerse troela.
Ik heb zelf ook een hele goede mannelijke vriend. Sinds een paar weken heeft die een vriendinnetje, en met haar wil ik absoluut graag kennismaken.
hiervoor had hij echter een "relatie" met een dame die hem niet zo netjes behandelde. iedere keer als zij hem weer eens gedumpt had of was vreemdgegaan kwam ie bij mij uithuilen. paar weken later had zes spijt, bezwoer hem dat hij het toch echt helemaal was en hij ( idioot) nam m terug. heb hem wel vertelt dat ik hem een washandje vond omdat ie haar steeds weer terugnam, maar ook dat ik geen behoefte had om kennis met haar te maken.
donderdag 12 april 2007 17:38
@ mayou; Ik wil geloof ik zeker weten of het nou aan mij ligt, of ik nou achterlijk ben, of ik het goed zie, of uit een ei kom?
@ lalein: Ik haar bellen..? Tja, zou ik best willen, had er al eens over nagedacht. Maar dan voelt hij zich wel gepasseerd en ik denk echt dat hij het niet tof zou vinden. Hij heeft allang aangegeven dat hij geen gedoe wil, dat hij naar haar toe gaat voor een avond lachen en even uit de dagelijkse sleur. en ik geloof dat echt wel. Hij zou het zien als gebrek aan vertrouwen en zo ver wilde ik niet gaan..
@ lalein: Ik haar bellen..? Tja, zou ik best willen, had er al eens over nagedacht. Maar dan voelt hij zich wel gepasseerd en ik denk echt dat hij het niet tof zou vinden. Hij heeft allang aangegeven dat hij geen gedoe wil, dat hij naar haar toe gaat voor een avond lachen en even uit de dagelijkse sleur. en ik geloof dat echt wel. Hij zou het zien als gebrek aan vertrouwen en zo ver wilde ik niet gaan..
..popcorn?
donderdag 12 april 2007 17:52
heej nola,ik heb een soortgelijke situatie aan de hand, alhoewel mijn vriend en ik samenwonen en ik (ondertussen) wel zeker ben van mijn gevoel. ik zie de vrienden van mijn vriend ook nooit. hij spreekt niet vaak met ze af en als hij ze ziet is dat buiten de deur. ik zelf vind dat erg gek, want ik houd ervan om mijn vrienden vaak te zien. maar als hij dat zo wil: ok. ook wilde hij een 2 jaar geleden met een vriendin op vakantie en zag ik dat helemaal niet zitten, hij is toen niet gegaan en heeft dus duidelijk een keus gemaakt (net als bij jou...) wat betreft de 'koelheid' van die vriendin: misschien houdt ze er meer van om het contact wat natuurlijker te laten verlopen ipv msn, sms en denkt ze: dat komt vanzelf wel...soms maak je de dingen in je hoofd groter dan dat ze zijn, meestal omdat je er niet over praat met het lijdend voorwerp. als hij om je geeft, geeft hij je de ruimte om je zorgen en onzekerheden te laten zien en vergeet niet: hij weet zich er misschien ook geen raad mee... succes!
donderdag 12 april 2007 18:34
Hi,
TO, je schreef:
maar ik heb het gevoel dat hij alsnog helemaal niet voor mij of ons kiest.
Luister naar die intuïtie; je bent écht niet gek! Je hebt het bij het goede eind! Je moet niet al die 'vreemde' dingen goed proberen te praten; hiermee hou je jezelf alleen maar voor de gek.
Je verdient toch zeker een vent die helemaal voor je gaat?
Sterkte!!
Grtz.
D.
TO, je schreef:
maar ik heb het gevoel dat hij alsnog helemaal niet voor mij of ons kiest.
Luister naar die intuïtie; je bent écht niet gek! Je hebt het bij het goede eind! Je moet niet al die 'vreemde' dingen goed proberen te praten; hiermee hou je jezelf alleen maar voor de gek.
Je verdient toch zeker een vent die helemaal voor je gaat?
Sterkte!!
Grtz.
D.
donderdag 12 april 2007 18:38
donderdag 12 april 2007 20:27
Wat dwaas zeg! Wanneer een mannelijke vriend van mij verkering krijgt leg ik juist bewust contact met dit meisje. Hoeft dan niet meteen mijn dikste vriendin te worden, maar zij hoort toch bij hem? Nodig ze bv samen uit ipv hem alleen, etc.
Ga ik vooral niet ingewikkeld doen en haar ontwijken. Juist DAN gaat ze dingen denken die niet kloppen en dat wil ik niet.
Ga ik vooral niet ingewikkeld doen en haar ontwijken. Juist DAN gaat ze dingen denken die niet kloppen en dat wil ik niet.
donderdag 12 april 2007 20:39
Hai dames,
Ik ben net even gaan sporten, en hij weet dat er iets duidelijk niet lekker zit bij me, er ligt zelfs een lief briefje met ; ik hou van jou erop.
Maar ik geef momenteel geen sjoege.
Dat doe ik omdat ik eigenlijk bang ben voor ruzie. Bang is een groot woord maar laat ik het zo zeggen, niks zeggen en het gesprek uit de weg gaan voelt momenteel beter omdat ik geen zin in ruzie heb terwijl ik zelf nog zo aan het schommelen ben. Want net op de terugweg naar huis bedacht ik me; Nola, doe gewoon een stapje terug. hou je niet meer bezig met hoe serieus de relatie wel of niet is, en geniet gewoon van alle lollige momenten. Laat het op zijn loop en dan komt het allemaal wel ( of niet.) Maar tegelijkertijd ken ik mezelf en weet ik dat het zo niet voor mij werkt. Omdat ik zo ben en mede doordat de wisselwerking tussen hem en mij zo niet werkt.
Ik ben graag betrokken, haat het echt om buitengesloten te worden of om me zo te voelen en wanneer je me stroop op de mond smeert en vervolgens de ontstane honger niet stilt wordt ik onzeker, en dat is denk ik menselijk. Maar sommige mensen kunnen daar beter mee omgaan denk ik weleens, en hij is daar blijkbaar wel heel goed in. Ik dus niet.
Kortom; heb ik andere behoeftes in deze relatie dan hij?
En werkt dat dan wel samen?
Ik denk trouwens dat vriendin 2 geschrokken is van vriendin 1 drama, dat zal hij haar wel verteld hebben want op haar verjaardagkaart van vorig jaar aan hem stond; hopleijk is er altijd een plaatsje voor mij in je leven. ( KOTS! ja sorry hoor, kan lief bedoeld zijn maar ik ben zelf geen kei in dwepen bij mijn vrienden, is niet mijn stijl.)
Ach wat doet dat er eigenlijk toe, het neemt mijn gevoel van balen balen balen nog steeds niet weg.. En vraag me naarstig af wat dan wel.
En met hem praten.. tja.. geen zin in wie heeft er gelijk en wie niet gesprekken..pffff
Ik ben net even gaan sporten, en hij weet dat er iets duidelijk niet lekker zit bij me, er ligt zelfs een lief briefje met ; ik hou van jou erop.
Maar ik geef momenteel geen sjoege.
Dat doe ik omdat ik eigenlijk bang ben voor ruzie. Bang is een groot woord maar laat ik het zo zeggen, niks zeggen en het gesprek uit de weg gaan voelt momenteel beter omdat ik geen zin in ruzie heb terwijl ik zelf nog zo aan het schommelen ben. Want net op de terugweg naar huis bedacht ik me; Nola, doe gewoon een stapje terug. hou je niet meer bezig met hoe serieus de relatie wel of niet is, en geniet gewoon van alle lollige momenten. Laat het op zijn loop en dan komt het allemaal wel ( of niet.) Maar tegelijkertijd ken ik mezelf en weet ik dat het zo niet voor mij werkt. Omdat ik zo ben en mede doordat de wisselwerking tussen hem en mij zo niet werkt.
Ik ben graag betrokken, haat het echt om buitengesloten te worden of om me zo te voelen en wanneer je me stroop op de mond smeert en vervolgens de ontstane honger niet stilt wordt ik onzeker, en dat is denk ik menselijk. Maar sommige mensen kunnen daar beter mee omgaan denk ik weleens, en hij is daar blijkbaar wel heel goed in. Ik dus niet.
Kortom; heb ik andere behoeftes in deze relatie dan hij?
En werkt dat dan wel samen?
Ik denk trouwens dat vriendin 2 geschrokken is van vriendin 1 drama, dat zal hij haar wel verteld hebben want op haar verjaardagkaart van vorig jaar aan hem stond; hopleijk is er altijd een plaatsje voor mij in je leven. ( KOTS! ja sorry hoor, kan lief bedoeld zijn maar ik ben zelf geen kei in dwepen bij mijn vrienden, is niet mijn stijl.)
Ach wat doet dat er eigenlijk toe, het neemt mijn gevoel van balen balen balen nog steeds niet weg.. En vraag me naarstig af wat dan wel.
En met hem praten.. tja.. geen zin in wie heeft er gelijk en wie niet gesprekken..pffff
..popcorn?
dinsdag 8 mei 2007 11:26
We zitten nu een paar weken verder..
Heb het op het beloop gelaten en nog steeds niet alles gezegd. Heb hem wel gezegd dat ik hier op het forum onder de naam Nola schrijf, en hem gevraagd het te lezen. Maar dat zag hij niet zitten. Ok hoeft niet, ik begrijp best dat hij van mij wil horen hoe en wat..
Nu is hij een week weg van zijn werk, en ik ben de afgelopen dagen niet heel vrolijk geweest.
Vriendin 2 en haar vriendin zouden bij hem komen eten, het is niet door gegeaan en dat doet er allemaal niet toe. Wat er voor mij wel toe doet is dat hij mij weer niet gevraagd heeft ook mee te eten, en als dat niet erg is ok, maar hij vroeg me ook niet of ik dan wilde komen slapen.
( zoals we dat normaal wel doen zeg maar.)
Ik heb alleen maar gezegd dat ik van te voren wilde weten van hoe en wat omdat ik dan andere plannen kon maken. Ik was daar vrij rap in dus dat kan een reden zijn dat ie me niet gevraagd heeft ook te komen eten. Maar ik blijf het lullig vinden. Want hij weet hoe ik me voel. Hij had ook op dat moment kunnen zeggen van joh nola waarom eet je niet gezellig mee?
Hij wil duidelijk een eigen leven met bepaalde mensen. Want met derest van zijn vrienden mag en kan ik dus wel gewoon alles.
Maar hij zegt dat hij over haar geen gezijk wil krijgen ( en ik ga ervanuit dat dat is vanwege dame kwestie nummer 1 ) Ik vind dat een verwijt en een lullige ook nog, want dame 1 heeft hij echt wel zelf verziekt. En ik heb hem al 100x gezegd dat dame 2 wat mij betreft niet te vergelijken is met die andere situatie en ik hem zijn vriendschap nooit zal verbieden.
Zo is het net alsof IK de grote gemene jaloerse beer ben, terwijl dat in feite niet zo is.
Ik wil een open deur en hart houden maar vind dit zo erg moeilijk worden.
Heb haar via hyves nog wel een oppervlakkig aardig berichtje gestuurd. Uiteraard weer niks terug.
NIKS NIKS NIKS van beide niet. Zo voelt het. en is het feitelijk ook wel een beetje.
En dan ligt het allemaal aan mij?
Ik heb geen zin om te gaan samenwonen als ik in mijn eigen huis niet aanwezig kan zijn wanneer 2 komt eten? En ik vind wel dat ze normaal welkom moet kunnen zijn MAAR HALLO!!! Op deze manier kan ik dit dus echt niet!!!
en zolang dat niet begrepen wordt, door mijn verder hele fijne vriend.. Twijfel ik enorm.
Hij wil dus echt met me samenwonen, maar ik weet niet of ik wel wil. Ik geef dan alles op, mijn huis, het grootste deel vanmijn inboedel, en kan dan niet terug naar mijn vader ofzo als het mis gaat, ik neem dus een mega risico. en ik blijf me maar irriteren aan dit onderwerp.
Ik heb nu een week dat hij er niet is. Hij is voor zijn werk een week weg.
Ik ben blij met deze adempauze, en heb me voor genomen hem een brief te schrijven over dit onderwerp.
Maar ik moet eerst bedenken hoe ik dat ga doen zonder deuren te sluiten. Ik wil een brief schrijven waarin ik ruimte laat voor zijn vriendschap(pen) en hem tegelijkertijd duidelijk maakt wat er voor mij niet werkt en hoe ik me voel enzo, zonder een grote crisis te veroorzaken..
Maar ik kan het zo niet. Heel lang kan ik me storen en dat kan best 2 jaar duren.. maar ik ken mezelf en uiteindelijk wordt ik zwart/wit en kan dit een breekpunt worden.
Ik wil dat voorkomen!!!! Maar hoe? hoe? hoe?
Ik ben dus nog geen stap verder..
Heb het op het beloop gelaten en nog steeds niet alles gezegd. Heb hem wel gezegd dat ik hier op het forum onder de naam Nola schrijf, en hem gevraagd het te lezen. Maar dat zag hij niet zitten. Ok hoeft niet, ik begrijp best dat hij van mij wil horen hoe en wat..
Nu is hij een week weg van zijn werk, en ik ben de afgelopen dagen niet heel vrolijk geweest.
Vriendin 2 en haar vriendin zouden bij hem komen eten, het is niet door gegeaan en dat doet er allemaal niet toe. Wat er voor mij wel toe doet is dat hij mij weer niet gevraagd heeft ook mee te eten, en als dat niet erg is ok, maar hij vroeg me ook niet of ik dan wilde komen slapen.
( zoals we dat normaal wel doen zeg maar.)
Ik heb alleen maar gezegd dat ik van te voren wilde weten van hoe en wat omdat ik dan andere plannen kon maken. Ik was daar vrij rap in dus dat kan een reden zijn dat ie me niet gevraagd heeft ook te komen eten. Maar ik blijf het lullig vinden. Want hij weet hoe ik me voel. Hij had ook op dat moment kunnen zeggen van joh nola waarom eet je niet gezellig mee?
Hij wil duidelijk een eigen leven met bepaalde mensen. Want met derest van zijn vrienden mag en kan ik dus wel gewoon alles.
Maar hij zegt dat hij over haar geen gezijk wil krijgen ( en ik ga ervanuit dat dat is vanwege dame kwestie nummer 1 ) Ik vind dat een verwijt en een lullige ook nog, want dame 1 heeft hij echt wel zelf verziekt. En ik heb hem al 100x gezegd dat dame 2 wat mij betreft niet te vergelijken is met die andere situatie en ik hem zijn vriendschap nooit zal verbieden.
Zo is het net alsof IK de grote gemene jaloerse beer ben, terwijl dat in feite niet zo is.
Ik wil een open deur en hart houden maar vind dit zo erg moeilijk worden.
Heb haar via hyves nog wel een oppervlakkig aardig berichtje gestuurd. Uiteraard weer niks terug.
NIKS NIKS NIKS van beide niet. Zo voelt het. en is het feitelijk ook wel een beetje.
En dan ligt het allemaal aan mij?
Ik heb geen zin om te gaan samenwonen als ik in mijn eigen huis niet aanwezig kan zijn wanneer 2 komt eten? En ik vind wel dat ze normaal welkom moet kunnen zijn MAAR HALLO!!! Op deze manier kan ik dit dus echt niet!!!
en zolang dat niet begrepen wordt, door mijn verder hele fijne vriend.. Twijfel ik enorm.
Hij wil dus echt met me samenwonen, maar ik weet niet of ik wel wil. Ik geef dan alles op, mijn huis, het grootste deel vanmijn inboedel, en kan dan niet terug naar mijn vader ofzo als het mis gaat, ik neem dus een mega risico. en ik blijf me maar irriteren aan dit onderwerp.
Ik heb nu een week dat hij er niet is. Hij is voor zijn werk een week weg.
Ik ben blij met deze adempauze, en heb me voor genomen hem een brief te schrijven over dit onderwerp.
Maar ik moet eerst bedenken hoe ik dat ga doen zonder deuren te sluiten. Ik wil een brief schrijven waarin ik ruimte laat voor zijn vriendschap(pen) en hem tegelijkertijd duidelijk maakt wat er voor mij niet werkt en hoe ik me voel enzo, zonder een grote crisis te veroorzaken..
Maar ik kan het zo niet. Heel lang kan ik me storen en dat kan best 2 jaar duren.. maar ik ken mezelf en uiteindelijk wordt ik zwart/wit en kan dit een breekpunt worden.
Ik wil dat voorkomen!!!! Maar hoe? hoe? hoe?
Ik ben dus nog geen stap verder..
..popcorn?
dinsdag 8 mei 2007 11:40
Nola,
Zolang je zelf in vaagheden en raadsels blijft communiceren zul je geen duidelijkheid krijgen.
Mannen zijn er slecht in "tussen de regels door luisteren".
Die moeten alles "hapklaar" aangeleverd krijgen.
Het voorbeeld van dat eten, hij heeft geen enkel idee dat jij het anders had gewild. Hij zal zeker aangeven dat jij, door te zeggen dat je wilde weten wanneer het was zodat je er met je eigen planning rekening kon houden, daarmee hebt aangegeven niet mee te willen eten.
Zaak is en blijft dus:
Vertel, vanuit de ik boodschap, wat zijn gedrag met je doet en wat het gevolg ervan is en vraag daarna of dit zijn bedoeling is.
Je kan er eventueel ook nog het wel gewenste gedrag aan toevoegen.
Blijft het zo hangen en wurgen, dan kun je jezelf afvragen wat de toegevoegde waarde vcan deze relatie is.
Sterkte *;
Zolang je zelf in vaagheden en raadsels blijft communiceren zul je geen duidelijkheid krijgen.
Mannen zijn er slecht in "tussen de regels door luisteren".
Die moeten alles "hapklaar" aangeleverd krijgen.
Het voorbeeld van dat eten, hij heeft geen enkel idee dat jij het anders had gewild. Hij zal zeker aangeven dat jij, door te zeggen dat je wilde weten wanneer het was zodat je er met je eigen planning rekening kon houden, daarmee hebt aangegeven niet mee te willen eten.
Zaak is en blijft dus:
Vertel, vanuit de ik boodschap, wat zijn gedrag met je doet en wat het gevolg ervan is en vraag daarna of dit zijn bedoeling is.
Je kan er eventueel ook nog het wel gewenste gedrag aan toevoegen.
Blijft het zo hangen en wurgen, dan kun je jezelf afvragen wat de toegevoegde waarde vcan deze relatie is.
Sterkte *;
