Relaties
alle pijlers
ik maak het uit, hij verdietg, ik voel me schuldig...
zaterdag 20 oktober 2007 13:44
Mijn eerste grote liefde, vijf jaar zijn we samen geweest. En dan maak ik het uit omdat het gevoel bij mij weg is. Hij was een lieve schat, kookte lekker voor me, hielp mee in het huishouden, regelde van alles, was zorgzaam....nu we uit elkaar zijn voelt hij zich verdrietig, probeert zijn leven weer zo goed als mogelijk weer op te pakken, en dan staat hij ineens weer voor mijn deur, dronken en in tranen...ik voel me gewoon onwijs kut om hem zo te zien...ik ben niet bij hem weggegaan omdat hij zo'n klootzak was..gevoelig als hij is vindt ik dit vreselijk voor hem...we zijn vijf jaar samen geweest, ik ken hem door en door...wat moet ik hier mee? Ik wil niet naar hem terug, vindt hem fysiek ook niet meer aantrekkelijk, maar voel me zo schuldig dat hij zich door mijn keuze zo moet voelen...wat moet ik hier nou mee?
zaterdag 20 oktober 2007 13:50
zaterdag 20 oktober 2007 13:55
Eensch met wuiles. Je hebt voor jezelf gekozen en daar hoef je je niet schuldig over te voelen. Natuurlijk is hij verdrietig, daar heeft hij ook recht op na een relatie van 5 jaar. Maar jij bent niet degene die hem kan troosten en helpen op dit moment
anoniem_24114 wijzigde dit bericht op 20-10-2007 14:34
Reden: dubbel getypt
Reden: dubbel getypt
% gewijzigd
zaterdag 20 oktober 2007 14:23
Hai Ieniemienie. Het is heel begrijpelijk dat je je zo voelt, zoals je zelf al zegt; hij is een lieve schat. Als het een hele nare man is zou je misschien makkelijker afstand kunnen nemen maar omdat hij een lief mens is wil je hem verdriet besparen. Dat is heel logisch. Het doet pijn om iemand waar je veel om geeft zo verdrietig te zien. Toch is het denk ik beter om vooral in de eerste periode afstand te houden. Jij bent niet de aangewezen persoon om hem te helpen dit verdriet te verwerken. Hij moet hier doorheen en steun zoeken bij andere mensen die om hem geven. De enige raad die ik je kan geven is dat je ervoor moet waken om in dit stadium 'vrienden te blijven'. Ik weet niet hoe jullie daar in staan maar momenteel is afstand houden de beste remedie totdat jullie allebei op je eigen manier dit verdriet een plekje hebben gegeven. En probeer je schuldgevoel niet als iets negatiefs te zien maar gewoon als een teken dat je heel veel om hem geeft. Uiteindelijk is het echt beter dat je allebei weer een kans hebt op een gelukkig leven dan om uit medelijden bij hem te blijven. Hij kan het nu waarschijnlijk nog niet zien, het is nog te vers, maar uiteindelijk zal ook hij deze ervaring meenemen als iets waar hij van geleerd heeft. That's life. Heel veel sterkte en succes!! 
zaterdag 20 oktober 2007 15:07
:
Het doet pijn om iemand waar je veel om geeft zo verdrietig te zien. Toch is het denk ik beter om vooral in de eerste periode afstand te houden. Jij bent niet de aangewezen persoon om hem te helpen dit verdriet te verwerken. Hij moet hier doorheen en steun zoeken bij andere mensen die om hem geven.
...... That's life. Heel veel sterkte en succes!!
hier kan ik het echt zo onwijs mee eens zijn!
hoelanger hij na n avondje doorzakken met n dronken kop bij jou komt uithuilen, hoelanger het verdriet voor jullie beiden duurt.
k had ook zo'n ex die idd na n poging t verdriet te verdrinken bij mij op de stoep stond, en je kunt er gewoon net niks mee eigenlijk. k heb m toen ook getroost met koffie (in de hoop dat ie daar wat nuchterder van werd ook ;) )
jullie hebben allebei je tijd nodig, en je eigen manier, en vooral níet elkaar want dat doet telkens weer valse hoop opwekken.
t is helaas niet anders
zaterdag 20 oktober 2007 15:14
Ben ik nu de enige die het lichtvaardig vindt om een relatie uit te maken omdat "het gevoel weg is"? Na een tijdje gaat verliefdheid over in liefde en is die roze wolk er niet continue meer. Niet erg op zich, want als het goed is, is er dan genoeg basis om op te bouwen. Ik begrijp dit dus echt niet..
zaterdag 20 oktober 2007 15:19
En schuldig moet je je eigenlijk ook niet voelen; je doet het toch niet met opzet? Tenslotte kun je er weinig aan doen dat je geen gevoelens meer voor hem hebt. Dus het is eigenlijk niet jouw keuze.
Bovendien, wat is het alternatief? Dat je bij hem blijft omdat hij geen verdriet mag hebben. Lijkt me ook geen idee; op termijn zal hij dit zelf ook wel zien.
Ik ben het met mn voorgangers eens, jij bent niet de juiste persoon om hem te troosten. Zolang hij nog liefdesverdriet heeft, zal hij iedere blijk van sympathie van jou, interpreteren als: wie weet, misschien komt het nog goed, ze geeft nog om me, enz.
Sterkte
Bovendien, wat is het alternatief? Dat je bij hem blijft omdat hij geen verdriet mag hebben. Lijkt me ook geen idee; op termijn zal hij dit zelf ook wel zien.
Ik ben het met mn voorgangers eens, jij bent niet de juiste persoon om hem te troosten. Zolang hij nog liefdesverdriet heeft, zal hij iedere blijk van sympathie van jou, interpreteren als: wie weet, misschien komt het nog goed, ze geeft nog om me, enz.
Sterkte
zaterdag 20 oktober 2007 19:42
zaterdag 20 oktober 2007 19:51
Ik kan me voorstellen dat je een punt achter een relatie zet, omdat je geen lichamelijke aantrekkingskracht meer voelt.
Wat moet je dan, tegen heug en meug sex hebben? En zonder sex is het geen liefdesrelatie, dan wordt het vriendschap. Op zich niks mis mee, maar dan moeten beide personen dat zo willen.
Wat moet je dan, tegen heug en meug sex hebben? En zonder sex is het geen liefdesrelatie, dan wordt het vriendschap. Op zich niks mis mee, maar dan moeten beide personen dat zo willen.
zaterdag 20 oktober 2007 21:00
Eens met Zamirah.
Ik sta zelf nu voor zo'n keuze en merk dat ik me door een opmerking als die van Miriam ook aangevevallen voel.
Houden van kan verdwijnen, veranderen in vriendschap. En juist door die vriendschap is het zo moeilijk een punt te zetten. Vooral als je weet dat de ander het houden van nog wel heeft. Maar daar hou je een relatie niet mee in stand. Is mijn ervaring althans.
Maar ik snap het schuldgevoel van TO wel heel erg. Als ik er aan denk dat ik mijn soon te be exvriend van wie ik heel veel gehouden heb en met wie ik heel veel meegemaakt heb morgen ga zeggen dat ik niet meer verder wil, verder kan met hem..... Ik weet dat ik zijn hart zal breken, Maar ik weet ondertussen ook dat het voor mij en uiteindelijk ook voor hem beter is.
Sterkte Ieniemienie!
Ik sta zelf nu voor zo'n keuze en merk dat ik me door een opmerking als die van Miriam ook aangevevallen voel.
Houden van kan verdwijnen, veranderen in vriendschap. En juist door die vriendschap is het zo moeilijk een punt te zetten. Vooral als je weet dat de ander het houden van nog wel heeft. Maar daar hou je een relatie niet mee in stand. Is mijn ervaring althans.
Maar ik snap het schuldgevoel van TO wel heel erg. Als ik er aan denk dat ik mijn soon te be exvriend van wie ik heel veel gehouden heb en met wie ik heel veel meegemaakt heb morgen ga zeggen dat ik niet meer verder wil, verder kan met hem..... Ik weet dat ik zijn hart zal breken, Maar ik weet ondertussen ook dat het voor mij en uiteindelijk ook voor hem beter is.
Sterkte Ieniemienie!
zaterdag 20 oktober 2007 21:06
Ik ben dan ook meer van de afdeling "investeren in je relatie tot je er bijna bij neer valt".. Gevoelens zijn zo vluchtig...als mensen zo (in mijn ogen makkelijk) uit elkaar gaan omdat ze niets meer "voelen", ja, komt dan op mij heel lichtvaardig over. Maar goed, zo denk ik er over en het was inderdaad niet de vraagstelling van TO. Dus ik zal me er niet meer mee komen bemoeien.
zaterdag 20 oktober 2007 21:09
Maar nergens staat dat TO er misschien niet bijna bij is neergevallen?
Als ik het even naar mezelf koppel. Ik weet dat ik keihard gevochten heb. Hij ook. alle mogelijke oplossingen hebben we uitgeprobeerd. Maar het is niet gelukt. En we zouden best nog jaren kunnen doormoddderen. Maar wie wordt daar gelukkiger van?
Op een gegeven moment houdt het op.
Als ik het even naar mezelf koppel. Ik weet dat ik keihard gevochten heb. Hij ook. alle mogelijke oplossingen hebben we uitgeprobeerd. Maar het is niet gelukt. En we zouden best nog jaren kunnen doormoddderen. Maar wie wordt daar gelukkiger van?
Op een gegeven moment houdt het op.
zaterdag 20 oktober 2007 21:12
Ik vind ook zeker dat je moeite moet doen voor je relatie, dat je inderdaad niet zo gemakzuchtig uit elkaar moet gaan, dat je moet investeren, zeker. Helemaal mee eens.
Maar de basis moet goed zijn, je moet wel in de basis heel erg gek op elkaar zijn en de fysieke klik is ook heel erg belangrijk, anders red je het niet.
Maar de basis moet goed zijn, je moet wel in de basis heel erg gek op elkaar zijn en de fysieke klik is ook heel erg belangrijk, anders red je het niet.
zaterdag 20 oktober 2007 21:17
Nou, nog even dan. Ik ben echt van overtuiging, dat mijn man en ik altijd bij elkaar zullen blijven. Een andere optie is er gewoon niet. Wij hebben voor elkaar gekozen en hebben beloofd om in goede en slechte tijden er voor elkaar te zijn. En wij zijn van mening, dat als uit elkaar gaan gewoon geen optie is, nooit of te nimmer, je dan wel harder voor elkaar knokt dan wanneer je in een relatie stapt met het idee; '"Ik ga mijn best wel doen en ik geloof ook wel dat dit voor altijd is, maar als het op een gegeven moment echt niet meer "lukt", dan houdt het wel op". Dus keihard vechten en keihard vechten kunnen dan toch nog van elkaar verschillen...
En nu houd ik er echt over op, want inderdaad, zoals jullie opmerken; TO vroeg niet naar meningen zoals de mijne.
En nu houd ik er echt over op, want inderdaad, zoals jullie opmerken; TO vroeg niet naar meningen zoals de mijne.
mirjam762 wijzigde dit bericht op 20-10-2007 21:18
Reden: aanhalingsteken vergeten
Reden: aanhalingsteken vergeten
% gewijzigd
zaterdag 20 oktober 2007 21:27
Vechten als je gevoel er niet meer is?? Voor wat vecht je dan? Je kan ook schijnheilig bij elkaar blijven omdat je elkaar ooit is beloofd heb er voor elkaar te zijn.
TO... ik zit in het schuitje van je vriend. Als jij denkt de juiste beslissing gemaakt te hebben, dan hoef je je niet schuldig te voelen. Je x zal ongetwijfeld (even) boos op je zijn... en voelt zich vast genaaid door je. Door jou heeft hij dit verdriet. Maar dat zijn logische gedachtes vind ik. Voel je niet schuldig, wees open en duidelijk naar hem.
TO... ik zit in het schuitje van je vriend. Als jij denkt de juiste beslissing gemaakt te hebben, dan hoef je je niet schuldig te voelen. Je x zal ongetwijfeld (even) boos op je zijn... en voelt zich vast genaaid door je. Door jou heeft hij dit verdriet. Maar dat zijn logische gedachtes vind ik. Voel je niet schuldig, wees open en duidelijk naar hem.
zaterdag 20 oktober 2007 21:38
Vechten omdat er omstandigheden die moeilijk zijn. Externe factoren, ziekte bijvoorbeeld. Daardoor uit elkaar groeien. te lang ongelijke weegschaal in de relatie. Weten dat er dingen niet goed gaan en dat wel samen signaleren en er zelfs niet met hulp uitkomen. dat bedoel ik.
Maar nu ben ik wel heel erg mijn eigen gevoel van mij af aan het schrijven.
En wat zamirah zegt, als de basis niet goed blijkt te zijn, dan houdt het op.
Miriam ik vind het heel mooi wat jij schrijft! (dat meen ik oprecht) Ik kan het niet, de slechte tijden duren te lang. (van de 3 jaar relatie al twee jaar aan het vechten)
Maar nu ben ik wel heel erg mijn eigen gevoel van mij af aan het schrijven.
En wat zamirah zegt, als de basis niet goed blijkt te zijn, dan houdt het op.
Miriam ik vind het heel mooi wat jij schrijft! (dat meen ik oprecht) Ik kan het niet, de slechte tijden duren te lang. (van de 3 jaar relatie al twee jaar aan het vechten)
zaterdag 20 oktober 2007 22:25
TO, ik wens je echt heel veel sterkte. Het lijkt me erg moeilijk, voor hem en voor jou. Ik denk tevens dat het goed is als jullie elkaar een tijd niet zien. Het is moeilijk, maar afstand zal voor hem nu het beste werken bij zijn verwerkingsproces.
Ik zit zelf dus ook in zo'n situatie. Ik heb echter nog niet besloten het uit te maken. Ik heb al 3,5 jaar een relatie en we zijn elkaars beste vrienden. We denken over veel hetzelfde en kunnen erg goed met elkaar praten over van alles. We kennen elkaar door en door en ik kan volledig mezelf zijn. Ook is hij erg lief en vertrouw ik hem ontzettend!
Alleen heb ik al meer dan een jaar geen zin in sex met hem. Ik voel me bijna vies, alsof ik het met mijn broer doe. Ook merk ik dat ik mij snel stoor aan hem (hij is vaak depressief). Ik weet alleen niet goed wat ik moet doen. Tuurlijk gaat de verliefdheid over, maar ik heb echt nooit zin in intimiteit... Alleen geef ik mijn beste vriend ervoor op?
Ik zit zelf dus ook in zo'n situatie. Ik heb echter nog niet besloten het uit te maken. Ik heb al 3,5 jaar een relatie en we zijn elkaars beste vrienden. We denken over veel hetzelfde en kunnen erg goed met elkaar praten over van alles. We kennen elkaar door en door en ik kan volledig mezelf zijn. Ook is hij erg lief en vertrouw ik hem ontzettend!
Alleen heb ik al meer dan een jaar geen zin in sex met hem. Ik voel me bijna vies, alsof ik het met mijn broer doe. Ook merk ik dat ik mij snel stoor aan hem (hij is vaak depressief). Ik weet alleen niet goed wat ik moet doen. Tuurlijk gaat de verliefdheid over, maar ik heb echt nooit zin in intimiteit... Alleen geef ik mijn beste vriend ervoor op?
