Lijf & Lijn
alle pijlers
Ernstig obesitas bij partner
maandag 25 november 2013 15:15
Mijn partner is over de 120 kg, 1.75 meter en 35 lentes oud: kortom, ernstig obesitas. Ergens wil ze wel afvallen, maar ergens ook niet. Ergens wel: ze probeert soms enkele weken/maanden wat minder te eten (en valt daarbij zo'n 10 kg af) maar daarna stopt ze weer met dieet (onduidelijke reden) en komt ze de 10 kg weer aan. We praten weinig over het overgewicht omdat het een erg gevoelig onderwerp is.
Ik maak me er wel ernstig zorgen om, maar weet niet hoe ik haar verder kan helpen. Ik support haar bij elk dieet dat ze wil volgen, moedig haar aan te gaan fietsen (naar het volgende dorp bijvoorbeeld) of om te gaan wandelen, maar er is altijd wel een excuus om dat vooral NIET te doen (te koud, te nat, te warm, te donker, weinig tijd, geen zin).
Haar wreef is recentelijk ingezakt en ze loopt op steunzolen; heeft waarschijnlijk op d'r d***nder gehad van de dokter, maar verder geen verandering.
Ik geef 't eigenlijk op, maar besef dat haar gezondheid wel ernstig in gevaar is. Voor haarzelf, voor mijzelf (want ik behoud graag mijn partner) en ook voor onze kinderen (die ik liever MET hun moeder oud zie worden)
Wanneer laat je je partner haar eigen beslissingen nemen?
Of moet ik met mijn hakken in 't zand en haar suiker/chips/vet weigeren en haar op de fiets drukken?
Ik maak me er wel ernstig zorgen om, maar weet niet hoe ik haar verder kan helpen. Ik support haar bij elk dieet dat ze wil volgen, moedig haar aan te gaan fietsen (naar het volgende dorp bijvoorbeeld) of om te gaan wandelen, maar er is altijd wel een excuus om dat vooral NIET te doen (te koud, te nat, te warm, te donker, weinig tijd, geen zin).
Haar wreef is recentelijk ingezakt en ze loopt op steunzolen; heeft waarschijnlijk op d'r d***nder gehad van de dokter, maar verder geen verandering.
Ik geef 't eigenlijk op, maar besef dat haar gezondheid wel ernstig in gevaar is. Voor haarzelf, voor mijzelf (want ik behoud graag mijn partner) en ook voor onze kinderen (die ik liever MET hun moeder oud zie worden)
Wanneer laat je je partner haar eigen beslissingen nemen?
Of moet ik met mijn hakken in 't zand en haar suiker/chips/vet weigeren en haar op de fiets drukken?
maandag 25 november 2013 15:20
O, dat is een heel lastige. Ik zou erop staan, dat ze een therapeute bezoekt. Als ze dat niet wil, probeer haar dan toch voor een paar sessies over te halen.
Een eetprobleem als dit los je helaas niet zo maar op met een dieet, daar zit meer achter, net als bij verslavingen aan drank, drugs of sigaretten.
Maar het gaat wel ook om jou en jullie kinderen.
Hoe zou je reageren als ze alcoholiste was?
Een eetprobleem als dit los je helaas niet zo maar op met een dieet, daar zit meer achter, net als bij verslavingen aan drank, drugs of sigaretten.
Maar het gaat wel ook om jou en jullie kinderen.
Hoe zou je reageren als ze alcoholiste was?
maandag 25 november 2013 15:26
Heel lastig maar ik lees mee. Ik zit met hetzelfde probleem. Ben nu zelf wat kilootjes aan het kwijtraken en hoop dat dat stimuleert maar denk het niet. Therapie wil hij helemaal niet, valt niet over te praten. Ik heb inmiddels de strijd opgegeven en hoop dat hij het vanzelf gaat inzien maar ik ben ook bang dat hij geen 10 jaar meer heeft als het zo doorgaat.
maandag 25 november 2013 15:26
Je kunt niet veel anders dan haar zelf haar beslissingen laten maken. Ze is volwassen, ze is zelf verantwoordelijk, en haar dwingen gaat sowieso niet werken. Bovendien kom je dan in een heel rare dynamiek waarin jullie niet meer gelijkwaardig zijn.
Wat je wel kunt doen is je zorgen uitspreken. Als haar gewicht een gevoelig onderwerp is zal ze het snel als een aanval opvatten, dus het is goed om te bedenken hoe je duidelijk kunt maken dat je dat niet zo bedoelt. Maar je zorgen zijn terecht en ik denk dat jullie dat gesprek allebei nodig hebben: jij om je zorgen te uiten, zij om aan te geven wat het met haar doet en wat ze wil.
Uit haar gedrag lees ik dat ze niet blij is met haar gewicht maar er ook niet zelf iets aan kan doen. De oplossing ligt eigenlijk best voor de hand: er hulp bij zoeken. Dat kan een diëtist zijn om te helpen met voeding, maar als het probleem dieper ligt is een psycholoog ook een goede optie. Ook dit zijn stappen die zij zelf moet nemen.
Voor jou is het denk ik belangrijk dat je haar steunt, dat je je liefde en zorgen voor haar uitspreekt, en dat je je eigen grenzen bewaakt.
Wat je wel kunt doen is je zorgen uitspreken. Als haar gewicht een gevoelig onderwerp is zal ze het snel als een aanval opvatten, dus het is goed om te bedenken hoe je duidelijk kunt maken dat je dat niet zo bedoelt. Maar je zorgen zijn terecht en ik denk dat jullie dat gesprek allebei nodig hebben: jij om je zorgen te uiten, zij om aan te geven wat het met haar doet en wat ze wil.
Uit haar gedrag lees ik dat ze niet blij is met haar gewicht maar er ook niet zelf iets aan kan doen. De oplossing ligt eigenlijk best voor de hand: er hulp bij zoeken. Dat kan een diëtist zijn om te helpen met voeding, maar als het probleem dieper ligt is een psycholoog ook een goede optie. Ook dit zijn stappen die zij zelf moet nemen.
Voor jou is het denk ik belangrijk dat je haar steunt, dat je je liefde en zorgen voor haar uitspreekt, en dat je je eigen grenzen bewaakt.
What a nuanced anxiety
maandag 25 november 2013 15:27
Een dieet werkt alleen als het vol te houden is. Kennelijk is het dieet wat je vriendin volgt niet vol te houden. Zij zal eens een goede dietiste moeten bezoeken. Hoe support je haar, voorkom dat er teveel een ding van maakt.
Samen met haar wandelen, is dat een optie? Gewoon elke avond een uurtje. Jij gaat gewoon elke avond en nodigt haar uit om mee te gaan. Als zij niet wil, ga je alsnog.
Het is een heel gevoelig en moeilijk onderwerp. Toch vind ik dat je in een relatie alles bespreekbaar moet kunnen maken. Dus ook dit. Spreek je zorgen over haar uit, dat je graag samen met haar oud wil worden. Dat je haar wilt helpen, maar gewoon niet weet hoe. Verwijt haar niets, stel je kwetsbaar en laat zien wat het met je doet.
Haar suiker/chips/vet weigeren werkt averechts. Net als haar dwingen tot sporten. Dit kan alleen als zij daar zelf achterstaat.
Samen met haar wandelen, is dat een optie? Gewoon elke avond een uurtje. Jij gaat gewoon elke avond en nodigt haar uit om mee te gaan. Als zij niet wil, ga je alsnog.
Het is een heel gevoelig en moeilijk onderwerp. Toch vind ik dat je in een relatie alles bespreekbaar moet kunnen maken. Dus ook dit. Spreek je zorgen over haar uit, dat je graag samen met haar oud wil worden. Dat je haar wilt helpen, maar gewoon niet weet hoe. Verwijt haar niets, stel je kwetsbaar en laat zien wat het met je doet.
Haar suiker/chips/vet weigeren werkt averechts. Net als haar dwingen tot sporten. Dit kan alleen als zij daar zelf achterstaat.
maandag 25 november 2013 15:29
Je schrijft dat je het moeilijk kunt bespreken omdat het een beladen onderwerp is. Maar kan je dan wel naar haar uitspreken dat jij je ernstig zorgen maakt? En zou je samen met haar naar een dietist kunnen gaan en dan ook "samen" gezond gaan eten zodat zij ook niet in de verleiding kan komen door lekkere dingen in huis?
Maar je schrijft ook al dat je haar support, dus dat is misschien dom advies van me.
Misschien toch maar eens goed met de neus op de feiten drukken dan!
Maar je schrijft ook al dat je haar support, dus dat is misschien dom advies van me.
Misschien toch maar eens goed met de neus op de feiten drukken dan!
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
maandag 25 november 2013 15:33
quote:573g8b schreef op 25 november 2013 @ 15:29:
Staat de frituurpan op tafel of eten de kinderen wel gezond en verantwoord?
Klinkt wat cru maar je hebt wel gelijk.
Hoe eten jullie verder eigenlijk en wat eten je kinderen als jij niet thuis bent. Ze leggen nu de basis voor later en een zich volproppende moeder is geen goed voorbeeld lijkt me
Staat de frituurpan op tafel of eten de kinderen wel gezond en verantwoord?
Klinkt wat cru maar je hebt wel gelijk.
Hoe eten jullie verder eigenlijk en wat eten je kinderen als jij niet thuis bent. Ze leggen nu de basis voor later en een zich volproppende moeder is geen goed voorbeeld lijkt me
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
maandag 25 november 2013 15:34
Hoe kan het zijn dat je 120kg weegt bij 1,75m, serieuze klachten hebt en er geen gedragsverandering optreedt?
Ziet ze het zelf als probleem? Jij wel en dat moet haar duidelijk worden. Als ze dat als aanval ziet heeft ze nog gelijk ook, want dat is nodig ook.
Laten we wel zijn: je mag van je partner toch wel verwachten dat ze zichzelf enigszins verzorgt? Ook als voorbeeld voor jullie kinderen.
Fietsen of een uurtje wandelen is uiteraard geen oplossing, ze moet haar hele leefpatroon veranderen.
Ziet ze het zelf als probleem? Jij wel en dat moet haar duidelijk worden. Als ze dat als aanval ziet heeft ze nog gelijk ook, want dat is nodig ook.
Laten we wel zijn: je mag van je partner toch wel verwachten dat ze zichzelf enigszins verzorgt? Ook als voorbeeld voor jullie kinderen.
Fietsen of een uurtje wandelen is uiteraard geen oplossing, ze moet haar hele leefpatroon veranderen.
maandag 25 november 2013 15:41
Hoe zijn haar bloeddruk en cholesterol-waarden? Is ze al eens getest op diabetes? Voelt ze zich nog happy tijdens kleding kopen? Durft ze nog te vrijen met het licht aan? Hoe zit ze in haar vel? Als ze gewoon goed te spreken is, laat het dan maar gaan! Liever een gelukkige vrouw met overgewicht dan een ongelukkige slanke vrouw die moet afvallen omdat slank de norm is . . . . . . .
maandag 25 november 2013 15:43
Ze moet het zelf willen, zelf doen. Zelf er van overtuigd zijn dat haar leven anders moet. Blijkbaar is voor haar de grens nog niet bereikt.
Jij kunt het niet voor haar doen. Als iedereen om haar heen zijn/haar zorgen naar haar toe uitspreekt zal dat hoogstwaarschijnlijk alleen averechts werken. Afvallen lukt alleen als je er zelf van overtuigd bent dat je het wilt en niet wanneer je hele omgeving zich met je gaat bemoeien.
Wat je wel kunt doen: vragen of ze mee gaat wandelen en wil ze niet of heeft ze een excuus dan zelf toch gaan. Wie weet gaat ze (uiteindelijk) dan toch mee.
Jij kunt het niet voor haar doen. Als iedereen om haar heen zijn/haar zorgen naar haar toe uitspreekt zal dat hoogstwaarschijnlijk alleen averechts werken. Afvallen lukt alleen als je er zelf van overtuigd bent dat je het wilt en niet wanneer je hele omgeving zich met je gaat bemoeien.
Wat je wel kunt doen: vragen of ze mee gaat wandelen en wil ze niet of heeft ze een excuus dan zelf toch gaan. Wie weet gaat ze (uiteindelijk) dan toch mee.
Volg de oorspronkelijke stem van je hart.
maandag 25 november 2013 15:52
quote:daddy_gijs schreef op 25 november 2013 @ 15:15:
Wanneer laat je je partner haar eigen beslissingen nemen?
Of moet ik met mijn hakken in 't zand en haar suiker/chips/vet weigeren en haar op de fiets drukken?
Hoe zie je dat voor je/ Een slot op de koel(kast)? En dan dwing je haar dagelijks op de fiets? Dat gaat nooit werken natuurlijk.
Ik ken jullie situatie niet en haar voorgeschiedenis, maar misschien is het een idee dat ze naar een Obesitaskliniek of -poli gaat. Daar komen allemaal mensen met obesitas, dus dat verlaagt de drempel aanzienlijk. Verder hebben die alles in huis wat je nodig hebt. Daar kunnen ze kijken wat haalbaar is, dieet, therapie, fysio of evt. een operatie. Kijk eens op internet, er is er vast ook één bij jullie in de buurt.
Wanneer laat je je partner haar eigen beslissingen nemen?
Of moet ik met mijn hakken in 't zand en haar suiker/chips/vet weigeren en haar op de fiets drukken?
Hoe zie je dat voor je/ Een slot op de koel(kast)? En dan dwing je haar dagelijks op de fiets? Dat gaat nooit werken natuurlijk.
Ik ken jullie situatie niet en haar voorgeschiedenis, maar misschien is het een idee dat ze naar een Obesitaskliniek of -poli gaat. Daar komen allemaal mensen met obesitas, dus dat verlaagt de drempel aanzienlijk. Verder hebben die alles in huis wat je nodig hebt. Daar kunnen ze kijken wat haalbaar is, dieet, therapie, fysio of evt. een operatie. Kijk eens op internet, er is er vast ook één bij jullie in de buurt.
maandag 25 november 2013 15:57
quote:Carenza schreef op 25 november 2013 @ 15:41:
Hoe zijn haar bloeddruk en cholesterol-waarden? Is ze al eens getest op diabetes? Voelt ze zich nog happy tijdens kleding kopen? Durft ze nog te vrijen met het licht aan? Hoe zit ze in haar vel? Als ze gewoon goed te spreken is, laat het dan maar gaan! Liever een gelukkige vrouw met overgewicht dan een ongelukkige slanke vrouw die moet afvallen omdat slank de norm is . . . . . . .
120 kg bij 1.75 is niet zó morbide dat ze morgen dood neer zal vallen, maar op den duur kan haar gezondheid schade oplopen. En kan ze minder mobiel worden door slijtage aan knieen, enkels en voeten.
Daarom lijkt het me toch beter om wat af te vallen. Ze hoeft echt geen 60 kg te worden, maar 10% afvallen is al een stuk beter voor je gezondheid.
Hoe zijn haar bloeddruk en cholesterol-waarden? Is ze al eens getest op diabetes? Voelt ze zich nog happy tijdens kleding kopen? Durft ze nog te vrijen met het licht aan? Hoe zit ze in haar vel? Als ze gewoon goed te spreken is, laat het dan maar gaan! Liever een gelukkige vrouw met overgewicht dan een ongelukkige slanke vrouw die moet afvallen omdat slank de norm is . . . . . . .
120 kg bij 1.75 is niet zó morbide dat ze morgen dood neer zal vallen, maar op den duur kan haar gezondheid schade oplopen. En kan ze minder mobiel worden door slijtage aan knieen, enkels en voeten.
Daarom lijkt het me toch beter om wat af te vallen. Ze hoeft echt geen 60 kg te worden, maar 10% afvallen is al een stuk beter voor je gezondheid.
maandag 25 november 2013 15:58
quote:Carenza schreef op 25 november 2013 @ 15:41:
Hoe zijn haar bloeddruk en cholesterol-waarden? Is ze al eens getest op diabetes? Voelt ze zich nog happy tijdens kleding kopen? Durft ze nog te vrijen met het licht aan? Hoe zit ze in haar vel? Als ze gewoon goed te spreken is, laat het dan maar gaan! Liever een gelukkige vrouw met overgewicht dan een ongelukkige slanke vrouw die moet afvallen omdat slank de norm is . . . . . . .
De vrouw van TO heeft al gewrichtsklachten (doorgezakte wreef) en met 'slank is de norm' heeft dat niets te maken.
Als je het hebt over 'wat overgewicht' geef ik je groot gelijk, maar 50 kg vet te veel is echt heel fiks.
Hoe zijn haar bloeddruk en cholesterol-waarden? Is ze al eens getest op diabetes? Voelt ze zich nog happy tijdens kleding kopen? Durft ze nog te vrijen met het licht aan? Hoe zit ze in haar vel? Als ze gewoon goed te spreken is, laat het dan maar gaan! Liever een gelukkige vrouw met overgewicht dan een ongelukkige slanke vrouw die moet afvallen omdat slank de norm is . . . . . . .
De vrouw van TO heeft al gewrichtsklachten (doorgezakte wreef) en met 'slank is de norm' heeft dat niets te maken.
Als je het hebt over 'wat overgewicht' geef ik je groot gelijk, maar 50 kg vet te veel is echt heel fiks.
maandag 25 november 2013 16:04
Dank voor de reacties, so far.
573g8b: De frituurpan staat niet op tafel, mijn jongens zien er goed uit en eten voldoende gezond. Je wordt overigens pas obesitas als je "in-take" en 'beweging" niet balans zijn. De frituurpan is dan echt niet nodig De kinderen bewegen echt voldoende en krijgen nu ook voldoende gezond eten. Maar ik hou 't sterk in de gaten (en ja, ook dat baart mij zorgen).
Als we over voedsel of overgewicht praten, voelt ze zich niet aangevallen, maar schuift vooral met de verantwoordelijkheid. Ik heb nog geen nieuw zadel op de fiets gezet, ik heb de huisarts niet naar de nieuwe woonplaats overgeschreven, haar moeder heeft haar indertijd volgestopt, enzovoort. Psycholoog is ze (weer) mee gestopt: was niet te combineren met onze twee kleine kinderen (moeilijk om oppas te regelen die aan haar standaard voldoet).
Carenza: Kleding kopen heeft ZIJ geen moeite mee (ik wel, overigens... maar dat terzijde).
Samen fietsen/wandelen [ik citeer]: Als-in "nu?!" Maar het regent. Het waait ECHT hard vandaag. Weet je wel hoe koud het is? Straks worden de kinderen ziek. Vandaag ben ik niet echt in de stemming. Het is blubberig in het bos en ik heb daar geen geschikte schoenen voor. Gaan we DAT hele eind rondlopen? Mijn wreef doet echt zeer vandaag. Ik ben nog niet gewend aan de nieuwe fiets.
Vrijen vind ik niet lollig meer (ik zal beeldspraak achterwege laten) zowel met licht aan als licht uit.
Zij zit redelijk goed in haar vel, in de zin dat ze al lange tijd op dit gewicht zit en 't een beetje geaccepteerd heeft. Maar ik eigenlijk niet. Het effect van de doorgezakte wreef heeft mij wel aan het denken gezet.
573g8b: De frituurpan staat niet op tafel, mijn jongens zien er goed uit en eten voldoende gezond. Je wordt overigens pas obesitas als je "in-take" en 'beweging" niet balans zijn. De frituurpan is dan echt niet nodig De kinderen bewegen echt voldoende en krijgen nu ook voldoende gezond eten. Maar ik hou 't sterk in de gaten (en ja, ook dat baart mij zorgen).
Als we over voedsel of overgewicht praten, voelt ze zich niet aangevallen, maar schuift vooral met de verantwoordelijkheid. Ik heb nog geen nieuw zadel op de fiets gezet, ik heb de huisarts niet naar de nieuwe woonplaats overgeschreven, haar moeder heeft haar indertijd volgestopt, enzovoort. Psycholoog is ze (weer) mee gestopt: was niet te combineren met onze twee kleine kinderen (moeilijk om oppas te regelen die aan haar standaard voldoet).
Carenza: Kleding kopen heeft ZIJ geen moeite mee (ik wel, overigens... maar dat terzijde).
Samen fietsen/wandelen [ik citeer]: Als-in "nu?!" Maar het regent. Het waait ECHT hard vandaag. Weet je wel hoe koud het is? Straks worden de kinderen ziek. Vandaag ben ik niet echt in de stemming. Het is blubberig in het bos en ik heb daar geen geschikte schoenen voor. Gaan we DAT hele eind rondlopen? Mijn wreef doet echt zeer vandaag. Ik ben nog niet gewend aan de nieuwe fiets.
Vrijen vind ik niet lollig meer (ik zal beeldspraak achterwege laten) zowel met licht aan als licht uit.
Zij zit redelijk goed in haar vel, in de zin dat ze al lange tijd op dit gewicht zit en 't een beetje geaccepteerd heeft. Maar ik eigenlijk niet. Het effect van de doorgezakte wreef heeft mij wel aan het denken gezet.
maandag 25 november 2013 16:07
maandag 25 november 2013 16:10
amarna: obesitaskliniek heb ik naar gezocht, maar de meeste werken "alleen" met obesitas-morbide (en dat is ze niet). Toevallig is er een Bergman clinic bij ons in de buurt.
Maar hoe doe ik dat? "Dwing" ik haar daar naar toe te gaan?
De psycholoog heeft ze indertijd ook gestopt. Niet omdat hij zo slecht werk afleverde, maar oppas, een verjaardag waardoor ik af moest zeggen, heb niet altijd de auto dus hoe moet ik daar naar toe, enzovoort.
Dan wil je toch niet afvallen? Of ben ik te 'soft' ?
Maar hoe doe ik dat? "Dwing" ik haar daar naar toe te gaan?
De psycholoog heeft ze indertijd ook gestopt. Niet omdat hij zo slecht werk afleverde, maar oppas, een verjaardag waardoor ik af moest zeggen, heb niet altijd de auto dus hoe moet ik daar naar toe, enzovoort.
Dan wil je toch niet afvallen? Of ben ik te 'soft' ?
maandag 25 november 2013 16:12
Poeh, wat enorm lastig dit.
Het vervelende aan een ongezonde levensstijl zoals die van je vrouw, een flinke wissel trekt op je relatie. Het is dus al problematisch.
Ik denk dat het toch tijd wordt voor een gesprek waarop haar levensstijl een negatieve uitwerking heeft op de relatie en jij je ernstig zorgen maakt over de toekomst.
Weet jouw vrouw ook dat je het vrijen niet lollig meer vindt (sorry kan even geen ander woord bedenken)?
Het vervelende aan een ongezonde levensstijl zoals die van je vrouw, een flinke wissel trekt op je relatie. Het is dus al problematisch.
Ik denk dat het toch tijd wordt voor een gesprek waarop haar levensstijl een negatieve uitwerking heeft op de relatie en jij je ernstig zorgen maakt over de toekomst.
Weet jouw vrouw ook dat je het vrijen niet lollig meer vindt (sorry kan even geen ander woord bedenken)?
This is not kosher!
maandag 25 november 2013 16:12
maandag 25 november 2013 16:16
quote:daddy_gijs schreef op 25 november 2013 @ 16:04:
Vrijen vind ik niet lollig meer (ik zal beeldspraak achterwege laten) zowel met licht aan als licht uit.
Waarom dan?
Een vriendin van mij weegt bijna 110 kilo. Ze wilde nooit naar het fitnesscentrum gaan, omdat ze zich schaamde voor haar gewicht en omdat ze bang was voor opmerkingen van mensen die daar zijn. Sinds een tijdje gaat ze nu met mij naar mijn fitnesscentrum, want waar ik bij ben, zeggen mensen geen nare dingen tegen haar. In het begin was ze na een paar minuten cardio-fitness al zowat buiten westen, maar ze houdt het steeds langer vol en ze begint het nu ook steeds leuker te vinden. Ze is ondertussen 12 kilo afgevallen. Probeer eens je samen in te schrijven voor fitness, als je tenminste oppas kunt vinden voor de kinderen. Misschien dat ze het wel leuk vindt met z'n tweeën.
Hoeveel weeg jij zelf trouwens? Heb jij zelf wel een gezond gewicht?
Vrijen vind ik niet lollig meer (ik zal beeldspraak achterwege laten) zowel met licht aan als licht uit.
Waarom dan?
Een vriendin van mij weegt bijna 110 kilo. Ze wilde nooit naar het fitnesscentrum gaan, omdat ze zich schaamde voor haar gewicht en omdat ze bang was voor opmerkingen van mensen die daar zijn. Sinds een tijdje gaat ze nu met mij naar mijn fitnesscentrum, want waar ik bij ben, zeggen mensen geen nare dingen tegen haar. In het begin was ze na een paar minuten cardio-fitness al zowat buiten westen, maar ze houdt het steeds langer vol en ze begint het nu ook steeds leuker te vinden. Ze is ondertussen 12 kilo afgevallen. Probeer eens je samen in te schrijven voor fitness, als je tenminste oppas kunt vinden voor de kinderen. Misschien dat ze het wel leuk vindt met z'n tweeën.
Hoeveel weeg jij zelf trouwens? Heb jij zelf wel een gezond gewicht?
maandag 25 november 2013 16:17
Razzle: ik ben 1.80 en 75kg en een uithoudingsvermogen om 'u' tegen te zeggen
Mijn kinderen (tweeling) zijn 3 jaar, 1.00 meter en 18 kg en rennen mij er bijna uit (bij wijze van spreken).
Samen gezonder koken, samen boodschappen doen. Doen we al, maar neemt niet weg dat er toch nog gesnackt wordt (als ik op m'n werk ben), dat ze veel suiker en zout toevoegt en dat ze 's avonds nog een reep chocolade eet. Ik ben 'moe' om daar echt iets van te zeggen.
En dan nog... hoe moet ik dat dan doen? "hej, die rookworst zou ik niet doen?"
Mijn kinderen (tweeling) zijn 3 jaar, 1.00 meter en 18 kg en rennen mij er bijna uit (bij wijze van spreken).
Samen gezonder koken, samen boodschappen doen. Doen we al, maar neemt niet weg dat er toch nog gesnackt wordt (als ik op m'n werk ben), dat ze veel suiker en zout toevoegt en dat ze 's avonds nog een reep chocolade eet. Ik ben 'moe' om daar echt iets van te zeggen.
En dan nog... hoe moet ik dat dan doen? "hej, die rookworst zou ik niet doen?"
maandag 25 november 2013 16:18
Jeetje wat vervelend zeg. Kan mij heel goed voorstellen dat het voor jou ook niet meer aantrekkelijk is.
Kan je misschien volgende keer dat je met haar in gesprek hierover gaat haar vragen niet steeds met een excuus te komen? Wat er vroeger gebeurd is doet er nu niet meer zo toe. We leven in het nu, wat mama vroeger deed, doet er niet meer toe.
Met excuses over het weer zou ik vragen welk weertype het moet zijn wil zij ooit iets aan lichaamsbeweging doen.
Ik zou echt proberen door te pakken in een gesprek, niet laten afwimpelen.
Kan je misschien volgende keer dat je met haar in gesprek hierover gaat haar vragen niet steeds met een excuus te komen? Wat er vroeger gebeurd is doet er nu niet meer zo toe. We leven in het nu, wat mama vroeger deed, doet er niet meer toe.
Met excuses over het weer zou ik vragen welk weertype het moet zijn wil zij ooit iets aan lichaamsbeweging doen.
Ik zou echt proberen door te pakken in een gesprek, niet laten afwimpelen.
