Coronavirus COVID-19 alle pijlers

wat te doen met mijn zoon?

29-04-2021 10:39 152 berichten
Beste lezers,
ik ben in het bezit van een mooie zoon van nu 26 jaar jong. Vorig jaar oktober kreeg hij corona en natuurlijk gelijk in quarantaine. Ondanks dat wij vonden dat hij de milde klachten had, hoesten, hoofdpijn, koorts, vindt en vond hij dat hij de zware versie heeft gehad.
Voor nu klaagt hij dagelijks over zijn klachten, concentratie vermogen, slecht in slaap kunnen komen, hoofdpijn. Hij gaat om 4.30 uur 's nachts een keer zijn bed in en slaapt per dag 13 tot 14 uur. Zijn studie en een stageverslag doet hij niks meer aan, gamen lukt gelukkig nog wel.

Nu wil ik hem helemaal niet zwart maken want ik hou heel veel van hem, maar ondertussen gaat het irriteren. Wetende dat zijn vader een borderliner is, en er zo veel herkenbaars naar voren komt nu. Het irriteert dat een kopje in de vaatwasser zetten al te veel gevraagd is. Er niet overdag normaal gegeten wordt maar pas als ik uit mijn werk kom het avondeten. Ik werk 5 dagen in de week, fulltime op een afstand van 45 km.

ik lees dit terug en weet dat ik klaag. Hij leeft nog! Maar gisteren kon hij mij vertellen dat hij het laatste jaar maar laat vallen en geen master gaat halen. Blijft gewoon nog een jaartje bij ons wonen, niks doen en maar een beetje aanlummelen. Dat was ff 3x slikken.

Medicatie weet hij zeker van dat het niet werkt bij zijn klachten. Naar de huisarts gaat ie niet want die heeft geen verstand van Corona. Fysiotherapie voor zijn conditie opbouw is hij mee gestopt om zich op zijn studie te werpen.

Zeg het maar, word ik er gewoon ingeluist of kloppen de klachten. Moet ik een trap onder de welbefaamde kont uitdelen en een keer eisen dat hij ruggengraat krijgt?

lieve groet van een ondertussen wanhopige Maureen

(dit nadat een goede vriend van ons in de eerste golf 7 weken in coma heeft gelegen en 9 maanden later nog steeds revalideert, een lieve 57 jarige neef binnen 8 dagen overleed in februari dit jaar aan corona. We een skala aan mensen om ons heen hebben die corona hebben gehad met dezelfde klachten en gewoon weer aan het leven deelnemen.)
Alle reacties Link kopieren
Zeeuws_meisje schreef:
29-04-2021 10:58
Tja, je kunt nu heel dramatisch doen over corona, maar vorig jaar voor hij ziek werd was je zoon ook al een thuiswonende gamende 25-jarige. Hij is al 7 jaar volwassen en daar gaat ook nog het een en ander aan vooraf. Dus in dat hele traject heb je al wat steken laten vallen zegmaar.

Doorgaan op dezelfde weg gaat hem dus in elk geval niet helpen. Ik wens je veel wijsheid.
Zeeuws meisje is altijd vrij duidelijk
Alle reacties Link kopieren
Staat hij ingeschreven voor een huurwoning? Zo niet, snel doen. Want volgend jaar is het gedaan met hotel mama.
Nu klusjes laten doen in huis en anders meebetalen aan kostgeld. Uit bed halen als jij naar je werk gaat. En lukt hem dat allemaal niet, dan aangeven dat hij niet meer in huis kan blijven.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Alle reacties Link kopieren
Je zult je eigen grenzen moeten stellen en bewaken. Niet makkelijk, maar wel noodzakelijk.

Geen werk en niet studeren? Dan is er geen inkomen en jij werkt niet voor hem. Kostgeld als hij niet studeert lijkt mij redelijk op die leeftijd.

Zijn geklaag hoef je ook niet aan te horen, verwijs hem daarvoor naar de huisarts en professionele hulp. Als hij hulp heeft, wil jij prima zijn geklaag weer aanhoren.

Hij kan een gameverslaving hebben, een depressie, gewoon lui zijn of wat anders. Daarvoor zal hij toch zelf het initiatief moeten nemen voor juiste hulpverlening. Jij kunt hem alleen adviseren. Indien je dat nodig denkt te hebben kun je wel hulp voor jezelf zoeken om je grenzen leren te bewaken.

Laat het geen hotel Mama zijn thuis.
dahlia74 wijzigde dit bericht op 29-04-2021 11:24
2.63% gewijzigd
Maar met 26 jaar is hij al 8 jaar volwassen.
Thuis wonen en niks doen qua werk en studie en geen kostgeld betalen? Dat zou toch bij de meeste ouders er niet inkomen!
Waarom woont hij nog thuis?

Zeg hem dat hij volwassen is, dat hij zijn studie laat vallen is dom, maar dan moet hij maar zo snel mogelijk een baan vinden en ondertussen kan hij ook wat in het huishouden doen en koken. (zeker omdat jij fulltime werkt en hij thuis is)
En dan zo snel mogelijk een eigen plekje vinden om te wonen.
Thuishangen en niks doen moet je niet accepteren, maar dat heb je helaas wel al gedaan.
Doreia* schreef:
29-04-2021 11:21
Staat hij ingeschreven voor een huurwoning? Zo niet, snel doen. Want volgend jaar is het gedaan met hotel mama.
Nu klusjes laten doen in huis en anders meebetalen aan kostgeld. Uit bed halen als jij naar je werk gaat. En lukt hem dat allemaal niet, dan aangeven dat hij niet meer in huis kan blijven.

Inderdaad. Want kom op, hij is 26!
Alle reacties Link kopieren
En ik zal wel weer een ziekerd zijn:

Heeft papa ook al iets gezegd tegen zijn zoon?
Alle reacties Link kopieren
Westerpaviljoen schreef:
29-04-2021 11:26
En ik zal wel weer een ziekerd zijn:

Heeft papa ook al iets gezegd tegen zijn zoon?
kom op zeg, dit is geen forum voor feministen!
De antwoorden op het forum zijn niet altijd bedoeld als hulp.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.

Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
Alle reacties Link kopieren
docotrandus schreef:
29-04-2021 11:28
kom op zeg, dit is geen forum voor feministen!
Jahoor daar gaan we weer

Alle zure gleuven verzamelen zich weer
Alle reacties Link kopieren
Zeeuws_meisje schreef:
29-04-2021 10:58
Tja, je kunt nu heel dramatisch doen over corona, maar vorig jaar voor hij ziek werd was je zoon ook al een thuiswonende gamende 25-jarige. Hij is al 7 jaar volwassen en daar gaat ook nog het een en ander aan vooraf. Dus in dat hele traject heb je al wat steken laten vallen zegmaar.

Doorgaan op dezelfde weg gaat hem dus in elk geval niet helpen. Ik wens je veel wijsheid.
Dit!
Alle reacties Link kopieren
Mops13 schreef:
29-04-2021 11:06
bedankt voor jullie reacties. Hiervoor was hij heel actief met een gezellig sociaal leven. Natuurlijk gamede hij toen ook, maar was het geen levensbehoefte.

Dat ik steken heb laten vallen zou heel goed kunnen. Zat helaas geen handleiding bij. De afspraak was UT afmaken, werk vinden en op jezelf. Helaas kwam toen corona om de hoek kijken.
En dat ik vind dat ik een mooie zoon heb, is toch niet zo vreemd? Hoe oud hij ook is, hij is mijn zoon. Na 21 zijn ze toch niet in eens lelijk?

Ik ga maar eens wat strenger optreden en inderdaad regels opstellen en een opvoedkundige trap onder zijn kont uitdelen.
Ik vrees dat u met kleine stappen beginnen moet:
- normale slaaptijden
- minder lang gamen
- zijn eigen was doen
- tafel dekken/afruimen

En blijft hij hele dagen (en nachten) binnen?
Laat hem dan elke dag een boodschap (brood kopen of zoiets)..
De antwoorden op het forum zijn niet altijd bedoeld als hulp.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.

Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
Alle reacties Link kopieren
Westerpaviljoen schreef:
29-04-2021 11:26
En ik zal wel weer een ziekerd zijn:

Heeft papa ook al iets gezegd tegen zijn zoon?
Westerpaviljoen,

volgens mij sloeg je de spijker op z'n kop.
Ik vind mezelf dom dat ik zelf niet eraan gedacht heb.

En ik vind het erg grappig als een man op dit forum vrouwen erop moet wijzen dat ze niet als enige hun kind op hoeven te voeden.

Ik hoop dat ik nu geen zure gleufpik meer ben...
De antwoorden op het forum zijn niet altijd bedoeld als hulp.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.

Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
Je benoemt dat zijn vader psychische klachten heeft en dat je hierin veel herkent. Hij doet ineens niks meer behalve gamen en slapen, stopt mijn zijn studie, stopt met fysiotherapie, wil verder geen medische hulp en zijn sociale leven keldert.
Als hij hiervoor normaal functioneerde en nu ineens alles laat vallen, ineens geen interesse meer heeft, concentratie en slaapproblemen, in combinatie met psychische problemen in de familie, dan is 1+1 toch twee? Ik zou het eerder in de psychische hoek zoeken.
GreenLadyFern schreef:
29-04-2021 11:38
Je benoemt dat zijn vader psychische klachten heeft en dat je hierin veel herkent. Hij doet ineens niks meer behalve gamen en slapen, stopt mijn zijn studie, stopt met fysiotherapie, wil verder geen medische hulp en zijn sociale leven keldert.
Als hij hiervoor normaal functioneerde en nu ineens alles laat vallen, ineens geen interesse meer heeft, concentratie en slaapproblemen, in combinatie met psychische problemen in de familie, dan is 1+1 toch twee? Ik zou het eerder in de psychische hoek zoeken.
daar ga ik nu achteraan. Ben al aan het zoeken samen met zijn fysio naar hulp. Dank je.
Alle reacties Link kopieren
docotrandus schreef:
29-04-2021 11:35
Westerpaviljoen,

volgens mij sloeg je de spijker op z'n kop.
Ik vind mezelf dom dat ik zelf niet eraan gedacht heb.

En ik vind het erg grappig als een man op dit forum vrouwen erop moet wijzen dat ze niet als enige hun kind op hoeven te voeden.

Ik hoop dat ik nu geen zure gleufpik meer ben...
Hallo doctor in de dingen der dingen

Leuk dat je zo reageert.

Zoals je in andere topics kan lezen is mijn jeugd een beetje verneukt maar er is 1 ding wel heel goed gegaan: ik ben nogal geemancipeerd opgevoed. Dat heeft tot gevolg dat bij ons de taken gelijk zijn verdeeld (dat vindt mijn vrouwtje ook).

Maar als ik om me heen kijk dan denk ik af en toe wel: hmmmmmmmmmmmmmm. verhaal van TO was zon onderwerp.
Ik denk dat het totaal geen zin heeft om aan zijn oprechtheid te twijfelen, of zijn klachten niet serieus te nemen. Er zijn genoeg mensen met milde corona en ernstige restklachten geweest; juist veel mensen die nooit in het ziekenhuis hebben gelegen, hebben last van long-covid. Ik denk dat je echt contraproductief bezig bent door zijn ervaring met corona te bagatelliseren.

Dat gezegd hebbende, op basis van je verhaal denk ik inderdaad dat de mentale klachten nu ernstiger zijn dan de fysieke klachten, maar dat hangt sowieso vaak samen en ik ben geen arts (en jij ook niet). In ieder geval, of het nu mentaal of fysiek is, ik geloof er niets van dat een voorheen sociale en actieve 25-jarige opeens de boel in het ootje aan het nemen is om maar de hele dag te kunnen gamen, gewoon omdat hij dat leuk vindt. Hij heeft echt medische (en/of psychologische) hulp nodig.

Hij is een volwassen man, dus over heropvoeden of een schop onder de kont hoeven we het niet te hebben. Probeer hem te benaderen niet als je mooie / mislukte zoon, maar als een mede-volwassene om wie je veel te geeft - en probeer hem dan te overtuigen om terug naar de huisarts te gaan. Als hij nu niet revalideert, gaat het steeds moeilijker worden, en loopt hij misschien zijn leven lang tegen beperkingen aan. Verder lijkt het me voor jullie relatie veel beter als hij op zichzelf gaat wonen. Bovendien kan hij er dan niet meer omheen dat zijn energie niveau te laag is om te leven, en dat hij dus moet beginnen met die revalidatie, hoe zwaar en kut dat in het begin ook is (want in het begin kost het inderdaad vaak pijn en energie, voordat het op gaat leveren). Zijn daar mogelijkheden toe? Staat hij op een wachtlijst voor sociale huur? Kan hij of lenen of, als hij inderdaad wil stoppen met zijn master, bijstand aanvragen?
Mops13 schreef:
29-04-2021 11:40
daar ga ik nu achteraan. Ben al aan het zoeken samen met zijn fysio naar hulp. Dank je.
Mooi.
Hoe moeilijk het ook is, hoe frustrerend het is ook is, ook al begrijp je het niet, probeer naar hem te luisteren en niet te oordelen (x en y hadden veel ergere corona). Hoe staat zijn vader hier tegenover?
Bewaak ook je eigen grenzen en zorg dat je hier met iemand over kunt praten.
Alle reacties Link kopieren
Zijn klachten bestempelen als onzin werkt niet.

Ik zou grenzen stellen. Nog even en hij is 30. Hij heeft geen plan en wil zich niet laten behandelen. Ik zou aangeven dat wanneer hij bij jullie wil blijven wonen hij a in behandeling gaat via huisarts en b of studeert of werk. Wanneer hij niets wil doen, dan kan hij op zichzelf gaan wonen en ervaren hoe dat is. Ik zou heel duidelijk zijn dat hij kan vertrekken wanneer hij op zijn bijna 30ste geen ene fuck gaat uitvoeren en wel blijft hangen in hotel pa en ma.

Hij is bijna 30...voor opvoedkundige regels ben je 15 jaar te laat.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
viva-amber schreef:
29-04-2021 12:06
Zijn klachten bestempelen als onzin werkt niet.

Ik zou grenzen stellen. Nog even en hij is 30. Hij heeft geen plan en wil zich niet laten behandelen. Ik zou aangeven dat wanneer hij bij jullie wil blijven wonen hij a in behandeling gaat via huisarts en b of studeert of werk. Wanneer hij niets wil doen, dan kan hij op zichzelf gaan wonen en ervaren hoe dat is. Ik zou heel duidelijk zijn dat hij kan vertrekken wanneer hij op zijn bijna 30ste geen ene fuck gaat uitvoeren en wel blijft hangen in hotel pa en ma.

Hij is bijna 30...voor opvoedkundige regels ben je 15 jaar te laat.
En dan klagen dat de vrouwtjes tegenwoordig zo krititsch zijn :lijstje:
Hij zal ook de eerste niet zijn die wél langdurige klachten heeft. Maar ook dan is deze aanpak niet helpend. Dus ik vind de vraag of zijn klachten wel of niet serieus zijn eigenlijk niet zo relevant.

Je kunt wel zeggen: je mag blijven maar dan ga je zus of zo doen. En dan zit je vervolgens in een strijd over zus of zo. Daar zou ik bij vandaan blijven.

Wat hierboven ook al wordt gezegd: als hij moet revalideren is er meer en betere hulp voor hem wanneer hij echt zelf de bodem bereikt en zelf om hulp moet vragen.
Alle reacties Link kopieren
Ik snap niet waarom een 26-jarige nog bij zijn ouders woont.
Als hij voor zijn ziekte een ander mens was, zou ik me niet zo'n zorgen maken. Dan zou ik zeggen: ingrijpende langdurige ziekte die betekent dat je gaat stoppen met je studie en niks meer kunt, betekent dat je dus onder begeleiding aan herstel moet werken. Psycholoog, revalidatiearts, fysiotherapeut, covid-consulent (bestaat dat al?) of een combinatie van dit alles.
En als hij denkt dat hij ook zonder hulp kan revalideren dan zou ik hem nog 2 weken geven daarvoor. Daarna opbouwschema op jouw termen, dus nachtrust plannen tussen 10 uur 's avonds en 10 uur 's ochtends, en dan beginnen met elke dag 1 uur sporten/bewegen en 1 uur in het huishouden en dan langzaam opbouwen (met een half uur per dag!) naar meer, tot er zoveel tijd in je huishouden is gestopt dat alles weer blinkt en strak in de verf zit.
Alle reacties Link kopieren
Hoppatee, het huis uit. Wat een lapzwans zeg. Sorry TO, ik wens je er veel sterkte mee.
Alle reacties Link kopieren
Dit is een lastige ja, er zijn ook vele mensen met langdurige klachten na covid. Daar hoef je niet ouder voor te zijn of ernstig ziek voor te zijn geweest. Ook spelen er dan vele klachten zoals concentratieverlies, hoofdpijn, noem maar op. Dus neem het zeker serieus! Ik stuur je zo even een persoonlijk berichtje :)
Alle reacties Link kopieren
Mops13 schreef:
29-04-2021 11:40
daar ga ik nu achteraan. Ben al aan het zoeken samen met zijn fysio naar hulp. Dank je.
Wat fijn dat de fysio van je zoon samen met jou over de medische issues van zijn cliënt praat!
Mops13 schreef:
29-04-2021 11:40
daar ga ik nu achteraan. Ben al aan het zoeken samen met zijn fysio naar hulp. Dank je.
Als je wilt dat je zoon volwassen wordt moet je eerst zelf beginnen om op te houden hem als een kleuter te behandelen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven