Ervaringen met Dr. Estivill methode voor doorslapen baby

20-02-2012 10:53 75 berichten
Alle reacties Link kopieren
Beste dames,



Mijn vriend en ik hebben de laatste weken iedere nacht ons zoontje van 10 maanden bij ons in bed. Dit is namelijk de enige plek waar hij na 11 uur s avonds wil gaan slapen. Maar omdat ik hierzelf onrustig door slaap (bang dat hij bekneld komt te liggen etc) willen we proberen om hem te leren om in zijn eigen bedje te slapen.

Voor het zover kwam dat hij bij ons in bed slaapt, hebben we slapeloze nachten gehad van heen en weer lopen naar zijn kamertje, hem troosten, wat pas lukte door hem uit bed te halen etc, maar als hij dan weer sliep en we legden hem terug, begon hij weer te gillen. Om uiteindelijk zelf nog wat rust te krijgen (we werken allebei) hem dan maar bij ons in bed gelegd.

Via het CB heb ik de tip gekregen om de Dr. Estivill methode toe te gaan passen. Ik heb het boekje gelezen en ben vrij enthousiast (weet ook welke klassieke fouten ik heb gemaakt, waardoor hij niet in zijn eigen bedje wil blijven liggen). Maar het zal moeilijk zijn om hem te laten wennen. In die zin, er zal veel gehuild worden de eerste dagen. Voor mij best zenuwslopend, aangezien ik geneigd ben hem meteen te gaan knuffelen als hij huilt.

Om mezelf dat extra zetje te geven om van start te gaan met deze methode, ben ik heel benieuwd of er andere moeders zijn die de methode kennen en wat jullie ervaringen ermee zijn??
Alle reacties Link kopieren
wat houdt die methode dan precies in?



Wij hebben het hier ook gehad, ook rond 10 maanden (inmiddels is ze bijna 1 jaar). 4 weken lang was het zo dat ze 's nachts, elke nacht, ergens tussen 23.30 en 01.30 uur meestal, wakker werd en hard ging huilen. Je kon er dan naartoe gaan maar dan ging ze alleen harder huilen. Flesje hielp ook niet. Oppakken was goed, weer terug in bed leggen werkte ook niet.

Ook wij hebben haar toen zo'n 4 weken lang 's nachts bij ons in bed laten slapen. Dat ging eerst heel goed. Zodra ze in ons bed lag viel ze in slaap en sliep de nacht door. We konden er dus op zich best mee leven en hadden zoiets van: we laten haar gewoon elke avond in haar eigen bedje in slaap vallen (dat ging ook altijd zonder problemen) en er zal wel weer een tijd komen dat ze de hele nacht doorslaapt in haar eigen bedje. Maar goed, toen ineens kwamen er nachten dat ze ook niet meer in ons bed wilde slapen. Dus niet in eigen bed, maar ook niet bij ons. Dan heb je dus een probleem. Toen hadden man en ik zoiets van; dit willen we niet meer, we moeten hier iets aan doen.

Zal hier wel commentaar op krijgen maar jammer dan, wij stonden erachter: we hebben dochter 1 nachtje laten huilen. Dat duurde hooguit 3 kwartier. En ze heeft toen geen 3 kwartier gekrijst hoor, maar best behoorlijk gehuild en af en toe was ze stil. Na die 3 kwartier sliep ze door tot de ochtend. En de nachten erna (nu 4 weken geleden) was het ineens over met het 's nachts wakker worden. Ze sliep weer door! Ik zal niet zeggen dat ze nu al 4 weken elke nacht goed doorslaapt, maar het grootste gedeelte van de nachten wel. En als ze eens wakker wordt is een speen voldoende om verder te slapen, maar het belangrijkste is dat ze niet meer bang is in haar bedje (daar leek het toen op) en gewoon de hele nacht in haar bedje wil slapen.

Misschien is het toeval hoor, en heeft het ene nachtje huilen niks geholpen en was ze sowieso vanaf toen weer beter gaan slapen, maar ik vind het wel toevallig. Eerst 4 weken lang elke nacht rond hetzelfde tijdstip hysterisch wakker worden en dan ineens, na 1 nachtje geen aandacht aan schenken, weer doorslapen.
Alle reacties Link kopieren
Wat houdt die methode dan precies in? Van google wordt ik niet veel wijzer.
The time is now
Alle reacties Link kopieren
In het kort: je troost het kind als het huilt, maar de tussenpozen worden steeds langer. Bijv. je gaat bij huilen na vijf minuten kijken, het kind blijft huilen - zeven minuten wachten, dan negen etc.



Wij hebben het gedaan en het heeft ons goed geholpen! We hadden ons voorbereid op een dramatische week zonder slaap, maar alleen de eerste nacht was zwaar. Daarna hoefden we maar enkele keren of één keer langs te komen en binnen een paar nachten sliep ze als een roosje.



Veel succes en houd moed
Is een cosleeper eventueel geen optie? Dan kan hij bij jullie liggen maar heb je hem niet bij je in bed.



Ik weet niet wat voor methode het is maar als je instinct zegt dat je hem niet moet laten huilen dan weet ik niet of laten huilen de beste manier voor jullie is.
Alle reacties Link kopieren
Eens met Kaetje.

Hier slaapt B (15 maanden) in de cosleeper/bij ons in bed, ik heb er alle vertrouwen in dat hij uiteindelijk heus wel in zijn eigen bedje de nacht doorslaapt. Ik ga me nu geen heisa op de nek halen om hem huilend in zijn eigen bed in een aparte kamer te laten slapen en biedt hem nu wat hij fijn vindt: dicht bij ons slapen. Zelf vind ik dat ook het fijnste.

Je intuitie om hem te knuffelen wanneer hij huilt lijkt me de beste manier van handelen. Hij huilt omdat hij zich niet fijn voelt, jij helpt hem zich fijner te voelen en weer in slaap te komen. Daarbij krijgen je man en jij op deze manier ook de meeste slaap.
Alle reacties Link kopieren
Hoi dames,



De methode houdt inderdaad in dat je een schema opstelt. Belangrijk is ook dat je voor het slapen gaan knuffelt en nog iets leuks met je kindje doet, zodat hij/zij weet en voelt dat je van hem/haar houdt en dus niet boos bent. Ook is het erg belangrijk dat je het kind in zijn bed legt als het nog wakker is (deden wij ook niet, ik knuffelde hem in slaap, is volgens het boek dus niet goed om zelfstandig slapen te bevorderen).

Daarna moet je op een vriendelijk en lieve toon zeggen dat hij voortaan in zijn eigen bedje slaapt bij zijn knuffel en mobiel (of wat er verder ook bij zijn bedje aanwezig is) en dat papa en mama hem dat willen leren. Dit zinnetje moet je een paar keer herhalen, want waarschijnlijk brult je kindje al. Maar toch moet je weglopen en dan komt het schema om steeds na een bepaalde tijd te gaan kijken. Dag 1, na 1 minuut, daarna na 2 en dan na 5 (vanaf dat moment om de 5 minuten net zo lang tot het kindje slaapt). Bij eventueel wakker worden herhaal je dit schema. Dag 2, na 2 minuten, daarna na 3 en dan na 7, etc. Tussendoor kun je zeggen, erg belangrijk: op rustige en lieve toon (zelfverzekerd) "Ik begrijp dat je boos bent, maar papa en mama houden heel veel van jou dus willen we je leren om zelf te slapen" Je mag je kind niet kussen, hand vasthouden of optillen. Ja mag hem wel even aanraken terwijl je de zin uitspreekt.

Dat is de methode. Ben er nog niet mee begonnen, maar wil het wel doen. Maar het zal voor mij echt moeilijk zijn om hem te laten huilen. Het schijnt echter zo te zijn dat je door de zure appel heen moet bijten.
Alle reacties Link kopieren
Hoi Kaetje,



Nee een co sleeper vind ik geen optie. Wij hebben ook katten in huis die daar dan in kunnen springen en onze slaapkamer is te klein. Ook ben ik bang dat hij eruit kruipt of iets dergelijks.. Liever in zijn eigen bedje met slaapkamerdeurtje dicht, zodat er geen katten bij hem kunnen komen.



Maar zijn er moeders die al ervaring hebben met deze methode?
Alle reacties Link kopieren
Het is ook moeilijk Hompiedompie, maar je moet maar denken op de lange termijn is het beter voor jullie allebei! Het is precies wat je zegt: juist omdat je van je kind houdt, wil je hem leren zelfstandig te gaan slapen. Ik hoop voor je dat het meevalt en je zoontje maar weinig of kort zal huilen. Knuffel hem overdag maar lekker extra veel.
Alle reacties Link kopieren
Als je gevoel al zegt niet laten huilen, dan zou ik dat ook niet doen!

Een co-sleeper (goedkoop bedje van IKea/marktplaats en dan de zijkant er afhalen) bij je bed is ideaal. Je kindje kan dan lekker in zijn eigen bedje naast jou slapen.

Een kind van die leeftijd heeft nog geen enkel benul van tijd, en dat huilen duurt alleen maar oneindig lang voor hem.

Het enige dat je kind leert door het te laten huilen is dat papa en mama niet komen als hij het nodig heeft. En tsja, dan stop je vanzelf een keer met huilen, toch?
Alle reacties Link kopieren
@Tulpje 21



Fijn dat het voor jullie geholpen heeft. Kan me ergens ook wel voorstellen dat je op een gegeven moment dat punt bereikt en denkt: Huil dan maar!

Wij hebben dat ook een paar keer gedacht. Om vervolgens na een kwartier elkaar aan te kijken en toch weer te zwichten! Ik kàn het gewoon niet. Maar dat is uiteraard geheel persoonlijk en ik veroordeel je absoluut niet hoor!
Alle reacties Link kopieren
Dank je Aureel. Het zal een paar dagen tanden op elkaar zijn en doorbijten. Ben zo benieuwd. Maar zie er wel tegenop.



@Surface2

Maar daarom is die methode er juist. Om je kind het gevoel te geven dat je hem juist niet in de steek laat, doordat je steeds bij hem gaat kijken en lief en vriendelijk tegen hem blijft. In het boek wordt het vergeleken met leren fietsen. Dan ren je er ook naast, maar het kindje moet het wel zelf doen..



Het is lastig hoor. Ik heb heel lang gedacht: Slaap dan maar bij ons. Maar wij hebben een gleuf in het bed (dus hij slaapt op zijn aankleedkussen tussen ons in, lijkt me geen goed matras), geen ruimte voor een co-sleeper, daarnaast lopen er katten rond. Ik heb uiteindelijk er geen rust bij.
Alle reacties Link kopieren
Maar als je het niet kunt, dat laten huilen, waarom begin je er dan aan? Zet het bed van je kind op je kamer, zodat je niet je bed uit hoeft om te troosten.

Het gaat ooit over, echt waar!
Alle reacties Link kopieren
Waarom zou het op lange termijn beter zijn om hem op deze manier te leren in slaap te vallen?

Ik denk inderdaad dat het is zoals Surface schrijft, je leert hem dat er niemand komt als hij huilt. Dit is ook de reden dat deze methode na enkele nachten vast wel zal werken.

Een cosleeper kan overigens ook een fijne overgang zijn naar het eigen bedje toe. Het is een gewoon ledikant, maar dichtbij jullie. Een volgende stap kan zijn om hem weer in zijn eigen bedje te leggen.

Leg je hem nu nog slapend weg? Heb je daar problemen mee? Ik voed B ook in slaap, maar weet ook dat dit over een tijdje niet meer nodig zal zijn.

Mijn ervaring is dat deze pittige fase het makkelijkste verloopt door erin mee te gaan.
Alle reacties Link kopieren
maar het punt is juist, dat die methode is gemaakt vanuit het oogpunt van een volwassene. Wij weten dat 5 minuten eindig is, maar een kind echt niet. Een kind snapt er niets van, die huilt en wil alleen maar mama/papa!
Alle reacties Link kopieren
Je láát het kind niet huilen met deze methode. In elk geval niet lang. Het klopt dat de tussenpozen steeds langer worden, maar mijn ervaring is dat je dat stadium maar zelden tot nooit bereikt.
Alle reacties Link kopieren
Realiseer je je wel hoe moeilijk slapen is? Weet je hoeveel volwassen mensen 's nachts slecht slapen of moeite hebben met inslapen?

Heel erg veel. En dan moet zo'n klein kind het gewoon even zelf kunnen? Dat is toch best gek?
Alle reacties Link kopieren
Tsja, het ene kind geeft eerder op dan het andere kind aureel...
Alle reacties Link kopieren
Tjsa, ik heb niet de indruk dat mijn dochter hier onder lijdt/geleden heeft. Weet je, het klopt misschien dat je je kind leert dat er niemand komt als hij huilt (wat overigens niet waar is; je komt wel, maar niet direct). Maar dat lijkt mij ook precies de bedoeling.



Als er 's nachts gehuild wordt is dat geen behoefte waaraan ik kan of wil voldoen. 's Nachts moet er gewoon geslapen worden door iedereen; ook door mijn kind. Knuffelen en gezellig doen, doen wij overdag. Afgezien natuurlijk van de keren dat er pijn is, honger, kou of een specifieke reden.



Met al dat geknuffel en ander gedoe stimuleer je alleen maar slecht slaapgedrag. En straal je de boodschap uit dat er 's nachts alle ruimte en tijd is voor gezelligheid. Het kind weet niet wat normaal is; dat moet het leren.



Ik realiseer mij dat dit een zeer onpopulaire mening is en dat veel mensen daar over zullen vallen. Maar ik ben erg blij dat wij thuis allemaal heerlijk slapen.
De ene benadering van die aanpak is dat je je kind leert dat je echt weer terugkomt.

De andere benadering is dat je je kind leert dat je het elke keer weer in de steek laat terwijl het huilt en vervolgens eindeloos lang niet terugkomt (supernanny-achtige methodes -ook niet mijn keuze, trouwens- gaan er al vanuit dat je een time out niet langer laat duren in minuten dan het aantal jaren dat een kind oud is, vergelijk dat eens met deze methode)



Bij onze oudste dachten wij ook dat hij 'gewoon' zelf moest leren slapen. Resultaat: een kind met een echte aversie tegen zijn bed. Dat deden we bij de tweede dus anders. En die kruipt ongeveer sinds zijn eerste verjaardag nog net niet zelf in zijn bed (om vervolgens wel s nachts veel wakker te zijn, maar dat is iets anders).
Aureel, tussen knuffelen & gezellig doen en laten huilen zijn nog wel wat opties.
Alle reacties Link kopieren
Precies, en die methode zit daar ook tussenin.
Alle reacties Link kopieren
Weet ik nog een ander boek voor je; lekker slapen zonder huilen van Elisabeth pantley.

Dat heeft hier erg goed geholpen.

Alle reacties Link kopieren
Dus als je kind 's nachts even de behoefte heeft om te voelen/zien/ruiken dat zijn moeder er nog voor hem is, dan wil je daar niet aan voldoen? Lichamelijk contact is toch een erg wezenlijk deel van het je veilig voelen? Dat hoort toch gewoon bij baby's en kinderen? Die willen zich toch veilig voelen?

Wat als een kind naar gedroomd heeft? Dan is het toch fijn dat mama/papa even komt? Als ik rot gedroomd heb, dan kruip ik ook even tegen mijn man aan, gewoon omdat dat veilig is. En ik ben de 30 al gepasseerd hoor!

En als ik 's nachts niet kan slapen, en mijn man merkt dat ik lig te woelen, dan vraagt hij altijd erg lief of hij warme melk voor me moet maken. Alsof hij erop zit te wachten om 's nachts naar beneden te gaan voor een volwassen vrouw. Nee, dat doet hij omdat ie van me houdt! (Overigens: hij hoeft zelden zijn bed voor mij uit).
Alle reacties Link kopieren
Ik snap nog steeds die druk op het "door"slapen niet zo. Niemand slaapt 8 uur aan 1 stuk toch? Blijf t gek vinden.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven