Kinderen
alle pijlers
Naderende bevalling, peuter erg van slag
zaterdag 29 december 2012 19:38
Ik ben momenteel 39.4 dagen zwanger en zit even met de handen in het haar! Mijn dochter van 2,5 zit momenteel echt in de strijdfase, alles is nee en overal gaat ze tegenin. Vanmorgen heeft ze me zelfs geslagen en geschopt! Dit gedrag heeft al een aanloop sinds ik met verlof ben. Ik probeer haar goed te betrekken bij alles rondom de komst van de baby en dit lijkt ze ook leuk te vinden. Nu de bevalling nadert, ik ook een wat korter lontje heb gekregen en ik niet meer zo makkelijk met haar erop uit ga is het echt niet leuk meer momenteel.
Ik vind het vooral zo sneu voor haar, ik zie gewoon dat ze worstelt met zichzelf momenteel. En ik word veels te snel boos, dat merk ik ook. Mijn man probeert er zoveel mogelijk met haar op uit te trekken maar zodra we weer thuis zijn met elkaar begint de strijd weer.
Iemand hier ervaring mee en wat tips? Haar uit logeren sturen voelt ook niet goed voor mij, dan is het net alsof ik haar even weg doe omdat ik het niet leuk meer vind...
Ik vind het vooral zo sneu voor haar, ik zie gewoon dat ze worstelt met zichzelf momenteel. En ik word veels te snel boos, dat merk ik ook. Mijn man probeert er zoveel mogelijk met haar op uit te trekken maar zodra we weer thuis zijn met elkaar begint de strijd weer.
Iemand hier ervaring mee en wat tips? Haar uit logeren sturen voelt ook niet goed voor mij, dan is het net alsof ik haar even weg doe omdat ik het niet leuk meer vind...
zaterdag 29 december 2012 19:46
Ze voelt dat er 'iets' staat te gebeuren en dat merkt ze ook aan jullie. Het hoort erbij. Ik ben deze zomer bevallen van m'n tweede en mijn oudste (toen ook 2.5) was met name de eerste weken na de bevalling heel erg op zoek naar de grenzen in deze nieuwe situatie, het waren pittige weken, maar het is gelukkig goed gekomen.
Gaat ze naar een kdv oid?
Gaat ze naar een kdv oid?
zaterdag 29 december 2012 19:56
zaterdag 29 december 2012 19:57
Hoef je je niet voor te schamen hoor, ik vond die dagen dat ze naar kdv ging ook heerlijk. Voor de bevalling lekker op de bank hangen en na de bevalling knuffelen met baby. Het werd niet erger, dochter werd niet opstandig voor de bevalling. Maar ik snap het wel.
Ben je misschien ook minder 'beschikbaar' voor haar omdat je het fysiek niet meer kan? Optillen, spelen bijvoorbeeld?
Ben je misschien ook minder 'beschikbaar' voor haar omdat je het fysiek niet meer kan? Optillen, spelen bijvoorbeeld?
zaterdag 29 december 2012 19:57
Heel Veel ervaring!
Mijn tip: accepteer dat jullie twee niet zo'n goede combi zijn momenteel en zie het als iets tijdelijks. Maak de komende tijd zo makkelijk mogelijk voor jullie beide. Schakel hulp in. Laat iemand iets leuks met haar doen (kinderboerderij, rondje fietsen) zodat jij even tijd voor jezelf hebt. Laat kdv of go gewoon doorgaan en zorg dat je die dagen gebruikt om bij te tanken.
Mijn tip: accepteer dat jullie twee niet zo'n goede combi zijn momenteel en zie het als iets tijdelijks. Maak de komende tijd zo makkelijk mogelijk voor jullie beide. Schakel hulp in. Laat iemand iets leuks met haar doen (kinderboerderij, rondje fietsen) zodat jij even tijd voor jezelf hebt. Laat kdv of go gewoon doorgaan en zorg dat je die dagen gebruikt om bij te tanken.
zaterdag 29 december 2012 20:25
zaterdag 29 december 2012 20:27
Oh, ik herken het zo. Mijn dochter was 2,5 toen haar broertje geboren werd, en oh, oh, wat hebben we een strijd gehad. Gelukkig is ze nu alweer bijna 8, en is het helemaal goed gekomen. Probeer maar zo goed mogelijk voor jezelf te zorgen, en waar mogelijk je rust te nemen. Het is nu allemaal even niet makkelijk, voor jou niet, en je kind ook niet, maar het zal straks ook weer beter gaan. Sterkte met de laatste loodjes.
zaterdag 29 december 2012 21:54
Heel herkenbaar, strijd aan gaan en steeds kijken hoe ver ze kan gaan. Ik heb hulp erbij geregeld voor de dagen dat ze niet naar het kdv ging. Die gingen lekker er op uit en dan waren de dagen beter te doen.
Overigens ging het na de bevalling meteen super. Ze was goed voorbereid, heeft rustig samen met ons kennis gemaakt met haar zusje. En tussen haar en mij ook een stuk beter. Wel een stuk minder babygeknuffel dan met de eerste want de aandacht moet wel verdeeld worden
Komt goed! Hoop dat je niet te lang meer hoeft te wachten
Overigens ging het na de bevalling meteen super. Ze was goed voorbereid, heeft rustig samen met ons kennis gemaakt met haar zusje. En tussen haar en mij ook een stuk beter. Wel een stuk minder babygeknuffel dan met de eerste want de aandacht moet wel verdeeld worden
Komt goed! Hoop dat je niet te lang meer hoeft te wachten
zaterdag 29 december 2012 22:05
Zo als al eerder geschreven, is de decembermaand zo en zo een hele drukke periode voor peuters. Daar bij komt, dat er iets spannends staat te gebeuren, er komt een baby. De meeste peuters kunnen zich op die leeftijd nog niet goed uit drukken en uiten zich dan zo. Misschien is het een idee, om zelf wat met je dochter te ondernemen, misschien voelt ze het, alsof mama geen tijd, zin meer in haar heeft. (Als dit lichaamelijk mogelijk is tenminste) Ik ben zelf tot het laatste moment, alles blijven doen wat ik altijd al deed en zo snel mogelijk na de bevalling meer. Ik merkte dat, dat ze een veilig gevoel gaf.
zaterdag 29 december 2012 22:23
Ga de strijd niet met haar aan, om te strijden zijn er twee nodig. Jij wil iets, zij iets anders. Kijk rustig naar je eigen aandeel in die strijd, kan het anders? Doe het anders! Na een paar keer, weet je vaak wel waar zij de strijd over aan wil gaan, laat het dan niet zover komen.
Ik had bijvoorbeeld strijd met zoon van ruim twee, die niet in de buggy/kinderwagen wilde als ik oudste naar school ging brengen. Na twee dagen gingen we 'ineens' de achterdeur uit en op de fiets! Jongste kon ontzettend tegensputteren als we naar boven gingen voor tandenpoetsen 's ochtends, in de gang werd hij al kwaad, dus hebben we toen een week tandengepoetst in de keuken in de kinderstoel. Het vraagt wat creativiteit, maar het klaart wel de lucht.
Je kind een keus geven wil ook nog wel eens helpen. Ze komen nu op een leeftijd dat ze door krijgen dat ze zelf ook iets kunnen/willen bepalen. Heel simpele dingen als, klim je zelf naar boven óf zal ik je dragen? Wie doet je in bad, papa of mama?
Succes ermee, zelf heb ik er drie en die zijn allemaal twee en een half geweest. En twee hebben ook een broertje gekregen. Dus ik weet hoe het zijn kan, inmiddels zijn ze 9, bijna 13 en bijna 15 en dan komt er weer volop strijd over andere dingen!
Ik had bijvoorbeeld strijd met zoon van ruim twee, die niet in de buggy/kinderwagen wilde als ik oudste naar school ging brengen. Na twee dagen gingen we 'ineens' de achterdeur uit en op de fiets! Jongste kon ontzettend tegensputteren als we naar boven gingen voor tandenpoetsen 's ochtends, in de gang werd hij al kwaad, dus hebben we toen een week tandengepoetst in de keuken in de kinderstoel. Het vraagt wat creativiteit, maar het klaart wel de lucht.
Je kind een keus geven wil ook nog wel eens helpen. Ze komen nu op een leeftijd dat ze door krijgen dat ze zelf ook iets kunnen/willen bepalen. Heel simpele dingen als, klim je zelf naar boven óf zal ik je dragen? Wie doet je in bad, papa of mama?
Succes ermee, zelf heb ik er drie en die zijn allemaal twee en een half geweest. En twee hebben ook een broertje gekregen. Dus ik weet hoe het zijn kan, inmiddels zijn ze 9, bijna 13 en bijna 15 en dan komt er weer volop strijd over andere dingen!
zaterdag 29 december 2012 22:31
Heeft volgens mij niet zoveel te maken met de komst van de baby, maar meer met haar leeftijd . Zoals je al schreef, zit ze in haar nee-fase en alles wat jij wilt, dat gaat zij nou net het tegenovergestelde doen. Rustig blijven en consequent zijn, zodat je dochter weet dat wat zij ook doet (gillen, schoppen of weet ik veel wat) dat geen effect heeft op jou.
Toen ik zwanger was van de tweede ging ik veel spelen met mijn zoontje (toen ruim 2,5 jaar), zodat ik veel aandacht aan hem kon geven. En lekker onpedagogisch: ik zette lekker de televisie voor hem aan. Zo kon ik rustig wat rommelen in huis en hij was ook rustig. Wel zo lekker, toch?
Toen ik zwanger was van de tweede ging ik veel spelen met mijn zoontje (toen ruim 2,5 jaar), zodat ik veel aandacht aan hem kon geven. En lekker onpedagogisch: ik zette lekker de televisie voor hem aan. Zo kon ik rustig wat rommelen in huis en hij was ook rustig. Wel zo lekker, toch?
zaterdag 29 december 2012 22:34
quote:sandt schreef op 29 december 2012 @ 22:23:
Ga de strijd niet met haar aan, om te strijden zijn er twee nodig. Jij wil iets, zij iets anders. Kijk rustig naar je eigen aandeel in die strijd, kan het anders? Doe het anders! Na een paar keer, weet je vaak wel waar zij de strijd over aan wil gaan, laat het dan niet zover komen.
Ik had bijvoorbeeld strijd met zoon van ruim twee, die niet in de buggy/kinderwagen wilde als ik oudste naar school ging brengen. Na twee dagen gingen we 'ineens' de achterdeur uit en op de fiets! Jongste kon ontzettend tegensputteren als we naar boven gingen voor tandenpoetsen 's ochtends, in de gang werd hij al kwaad, dus hebben we toen een week tandengepoetst in de keuken in de kinderstoel. Het vraagt wat creativiteit, maar het klaart wel de lucht.
Je kind een keus geven wil ook nog wel eens helpen. Ze komen nu op een leeftijd dat ze door krijgen dat ze zelf ook iets kunnen/willen bepalen. Heel simpele dingen als, klim je zelf naar boven óf zal ik je dragen? Wie doet je in bad, papa of mama?
Succes ermee, zelf heb ik er drie en die zijn allemaal twee en een half geweest. En twee hebben ook een broertje gekregen. Dus ik weet hoe het zijn kan, inmiddels zijn ze 9, bijna 13 en bijna 15 en dan komt er weer volop strijd over andere dingen!
Helemaal mee eens!
(grappig, qua leeftijd zitten onze kinderen ongeveer gelijk. Al is mijn jongste een stuk jonger. 15, 13 en 5 jaar. En die strijd blijft inderdaad, ha ha ha)
Ga de strijd niet met haar aan, om te strijden zijn er twee nodig. Jij wil iets, zij iets anders. Kijk rustig naar je eigen aandeel in die strijd, kan het anders? Doe het anders! Na een paar keer, weet je vaak wel waar zij de strijd over aan wil gaan, laat het dan niet zover komen.
Ik had bijvoorbeeld strijd met zoon van ruim twee, die niet in de buggy/kinderwagen wilde als ik oudste naar school ging brengen. Na twee dagen gingen we 'ineens' de achterdeur uit en op de fiets! Jongste kon ontzettend tegensputteren als we naar boven gingen voor tandenpoetsen 's ochtends, in de gang werd hij al kwaad, dus hebben we toen een week tandengepoetst in de keuken in de kinderstoel. Het vraagt wat creativiteit, maar het klaart wel de lucht.
Je kind een keus geven wil ook nog wel eens helpen. Ze komen nu op een leeftijd dat ze door krijgen dat ze zelf ook iets kunnen/willen bepalen. Heel simpele dingen als, klim je zelf naar boven óf zal ik je dragen? Wie doet je in bad, papa of mama?
Succes ermee, zelf heb ik er drie en die zijn allemaal twee en een half geweest. En twee hebben ook een broertje gekregen. Dus ik weet hoe het zijn kan, inmiddels zijn ze 9, bijna 13 en bijna 15 en dan komt er weer volop strijd over andere dingen!
Helemaal mee eens!
(grappig, qua leeftijd zitten onze kinderen ongeveer gelijk. Al is mijn jongste een stuk jonger. 15, 13 en 5 jaar. En die strijd blijft inderdaad, ha ha ha)
zaterdag 29 december 2012 22:51
Herkenbaar!
Wat wij deden was het juist aan haar overlaten wanneer het over de baby ging.
Dus juist niet steeds de nadruk er op leggen. Als zij naar het kamertje ging, er dan in mee gaan maar verder niet de aandacht te veel op de baby leggen.
Ook na de bevalling heb ik in haar bijzijn het niet steeds om de baby laten draaien. Dus niet steeds: kijk eens wat lief... Of: hij is leuk hè.
Dat doe ik nu nog steeds als ik ze ophaal op het kdv: ik ga eerst naar haar en dan pas informeer ik naar haar broertje en pak ik hem op.
Wij hebben ook niet uitgebreid met z'n tweeën (partner en ik) met haar broertje zitten knuffelen of hem zitten bewonderen. Dat bewaarden we voor als zij sliep.
Ohja en ik communiceerde via haar broertje soms met haar. Zo van: 'jouw zus kan zo goed helpen'. 'Kijk maar naar je zus, die kan dat al'...
Wij hebben wel het geluk met een supermakkelijke baby die veel sliep en heel tevreden was!
Maar ook de dagen dat zij naar het kdv ging, vond ik heerlijk!
Wat wij deden was het juist aan haar overlaten wanneer het over de baby ging.
Dus juist niet steeds de nadruk er op leggen. Als zij naar het kamertje ging, er dan in mee gaan maar verder niet de aandacht te veel op de baby leggen.
Ook na de bevalling heb ik in haar bijzijn het niet steeds om de baby laten draaien. Dus niet steeds: kijk eens wat lief... Of: hij is leuk hè.
Dat doe ik nu nog steeds als ik ze ophaal op het kdv: ik ga eerst naar haar en dan pas informeer ik naar haar broertje en pak ik hem op.
Wij hebben ook niet uitgebreid met z'n tweeën (partner en ik) met haar broertje zitten knuffelen of hem zitten bewonderen. Dat bewaarden we voor als zij sliep.
Ohja en ik communiceerde via haar broertje soms met haar. Zo van: 'jouw zus kan zo goed helpen'. 'Kijk maar naar je zus, die kan dat al'...
Wij hebben wel het geluk met een supermakkelijke baby die veel sliep en heel tevreden was!
Maar ook de dagen dat zij naar het kdv ging, vond ik heerlijk!
zondag 30 december 2012 07:34
Ik ben nu 38.5 en mijn dochter is ook 2,5. Ze voelt het duidelijk aan en brengt mij nu de godganse dag eten uit haar keukentje, voor mij, en de baby. Zij is juist extreem zorgzaam. Wat bij ons werkt: spanning bespreekbaar maken, boekjes lezen over komst van baby, haar prijzen als goede Grote Zus, en heel vaak vertellen dat we van haar houden en trots op haar zijn.
Ben ook heel benieuwd hoe het gaat na de bevalling.
Geef je kind wat ruimte, maak de spanning bespreekbaar. Gewoon benoemen. "Het is gek he, dat je een broertje/zusje krijgt" "En dat mama veel thuis is nu, maar minder tijd voor je heeft" "Dat vindt mama/ik ook niet leuk, maar dat komt nu even door de baby in mijn buik".
Ben ook heel benieuwd hoe het gaat na de bevalling.
Geef je kind wat ruimte, maak de spanning bespreekbaar. Gewoon benoemen. "Het is gek he, dat je een broertje/zusje krijgt" "En dat mama veel thuis is nu, maar minder tijd voor je heeft" "Dat vindt mama/ik ook niet leuk, maar dat komt nu even door de baby in mijn buik".
zondag 30 december 2012 08:50
quote:hollebollegijs schreef op zondag 30 december 2012 08:37 <blockquote><div>quote:</div><div class="message-quote-div"><b><a href="Pinarcik in "moet ik er een einde maken"" class="messagelink">Pinarcik schreef op 30 december 2012 @ 08:33</a>:</b>
[...]
sjonge sjonge wat een vreselijke reactie, dat ik er niet eens op in ga!!</div></blockquote>
Moet je ook niet doen, wel belangrijk is het nemen van een beslissing.
<b>1) </b>Traject hulpverlening, zakgeld, moeder spelen (eventueel tijdelijk)
<b>2)</b>Opstappen.
<b>3) </b>Hij gaat tijdelijk elders wonen zodat je in alle rust een beslissing kan nemen, impulsief is ook niet goed. Deze quote is een bug van het forum. Ik laat hem even staan voor de modjes. Succes met je naderende bevalling
[...]
sjonge sjonge wat een vreselijke reactie, dat ik er niet eens op in ga!!</div></blockquote>
Moet je ook niet doen, wel belangrijk is het nemen van een beslissing.
<b>1) </b>Traject hulpverlening, zakgeld, moeder spelen (eventueel tijdelijk)
<b>2)</b>Opstappen.
<b>3) </b>Hij gaat tijdelijk elders wonen zodat je in alle rust een beslissing kan nemen, impulsief is ook niet goed. Deze quote is een bug van het forum. Ik laat hem even staan voor de modjes. Succes met je naderende bevalling
zondag 30 december 2012 08:52
Hi margootje,
Als ik het goed heb, hebben wij nog samen op een topic op de Zwanger pijler geschreven. Gefeliciteerd met je zwangerschap! Wij hebben 4,5 maand geleden onze tweede, een dochtertje, gekregen. Onze zoon was toen 22 maanden. Hoewel het mij mee viel met de transitie, is hij ook wel redelijk hysterisch geweest omtrent de baby. Hij heeft mij een tijdje volledig genegeerd, moest niks meer van me weten.
2,5 Jaar is sowieso een lastige leeftijd, met vaak de nodige driftbuien. Bovendien is de December maand ook best heftig voor de meeste kinderen, met de feestjes, cadeaus etc. Onze zoon heeft de afgelopen tijd ook meer driftbuien gehad dan normaal en hij is erg aan het klooien met slapen. Ik denk dat het allemaal een beetje veel voor hem is. Als er dan ook nog een nieuwe baby bijkomt, zoals bij jullie, is de spanning natuurlijk helemaal groot.
Ik zou zoveel mogelijk met haar bespreken. Boekjes lezen over babies, vertellen waarom je op dit moment niet zoveel kan. Kinderen van deze leeftijd begrijpen meer dan je denkt. Geef haar, waar mogelijk, zoveel mogelijk keuzes (binnen de kaders van wat je zelf acceptabel vindt natuurlijk).
Laat haar zelf bepalen in hoeverre ze bij de nieuwe baby betrokken is, als hij/zij geboren is. Sommige kinderen willen veel bij de baby zijn, anderen juist niet. Onze zoon vond het prachtig, wilde de hele tijd bij zijn zusje zijn, knuffelen etc. Maar mocht jouw dochter dat niet willen, laat het dan maar even zo. Ze geeft vanzelf wel aan wanneer ze wel wil. Probeer tijd met haar alleen door te brengen, ook als de baby geboren is.
Ondanks dat onze zoon niet afwijzend tegenover z'n zusje stond, heb ik toch z'n vertrouwen echt weer een beetje terug moeten winnen. De zwangerschap was niet makkelijk verlopen en ik had weinig tijd voor hem gehad, omdat ik erg immobiel was geworden. Hij moest er aan wennen dat ik opeens weer meer beschikbaar was. Ik heb veel met hem alleen moeten ondernemen, wandelingetjes maken, samen boekjes lezen, dat soort dingen. Langzaam merkte ik toen dat hij weer bij me 'terug' kwam, dat er geen strijd meer was.
Het gaat heus over, al duurt het misschien even. Succes met de laatste zwangerschapsloodjes en veel geluk straks met de nieuwe baby!
Als ik het goed heb, hebben wij nog samen op een topic op de Zwanger pijler geschreven. Gefeliciteerd met je zwangerschap! Wij hebben 4,5 maand geleden onze tweede, een dochtertje, gekregen. Onze zoon was toen 22 maanden. Hoewel het mij mee viel met de transitie, is hij ook wel redelijk hysterisch geweest omtrent de baby. Hij heeft mij een tijdje volledig genegeerd, moest niks meer van me weten.
2,5 Jaar is sowieso een lastige leeftijd, met vaak de nodige driftbuien. Bovendien is de December maand ook best heftig voor de meeste kinderen, met de feestjes, cadeaus etc. Onze zoon heeft de afgelopen tijd ook meer driftbuien gehad dan normaal en hij is erg aan het klooien met slapen. Ik denk dat het allemaal een beetje veel voor hem is. Als er dan ook nog een nieuwe baby bijkomt, zoals bij jullie, is de spanning natuurlijk helemaal groot.
Ik zou zoveel mogelijk met haar bespreken. Boekjes lezen over babies, vertellen waarom je op dit moment niet zoveel kan. Kinderen van deze leeftijd begrijpen meer dan je denkt. Geef haar, waar mogelijk, zoveel mogelijk keuzes (binnen de kaders van wat je zelf acceptabel vindt natuurlijk).
Laat haar zelf bepalen in hoeverre ze bij de nieuwe baby betrokken is, als hij/zij geboren is. Sommige kinderen willen veel bij de baby zijn, anderen juist niet. Onze zoon vond het prachtig, wilde de hele tijd bij zijn zusje zijn, knuffelen etc. Maar mocht jouw dochter dat niet willen, laat het dan maar even zo. Ze geeft vanzelf wel aan wanneer ze wel wil. Probeer tijd met haar alleen door te brengen, ook als de baby geboren is.
Ondanks dat onze zoon niet afwijzend tegenover z'n zusje stond, heb ik toch z'n vertrouwen echt weer een beetje terug moeten winnen. De zwangerschap was niet makkelijk verlopen en ik had weinig tijd voor hem gehad, omdat ik erg immobiel was geworden. Hij moest er aan wennen dat ik opeens weer meer beschikbaar was. Ik heb veel met hem alleen moeten ondernemen, wandelingetjes maken, samen boekjes lezen, dat soort dingen. Langzaam merkte ik toen dat hij weer bij me 'terug' kwam, dat er geen strijd meer was.
Het gaat heus over, al duurt het misschien even. Succes met de laatste zwangerschapsloodjes en veel geluk straks met de nieuwe baby!
What if I fall? Oh but my darling, what if you fly?
zondag 30 december 2012 09:45
Allereerst, bedankt voor jullie reacties, zo ontzettend fijn om zoveel herkenning te lezen. Geeft je even het gevoel dat je niet de enige bent...
Chryssa, wat leuk! Klopt dat we elkaar van dat forum nog 'kennen'. Wij krijgen na een meisje nu een jongen. Jij dus andersom! Hartstikke leuk, hoop dat alles goed gaat met jullie.
Chryssa, wat leuk! Klopt dat we elkaar van dat forum nog 'kennen'. Wij krijgen na een meisje nu een jongen. Jij dus andersom! Hartstikke leuk, hoop dat alles goed gaat met jullie.
zondag 30 december 2012 12:24
Ik heb geen ervaring met een peuter en een naderende bevalling. Ik weet wel dat mijn 1,5 jarige ook niet te genieten was toen ik bijna moest bevallen. Vanaf week 37 werd hij echt onhoudbaar, veel gillen, driftig en niets willen (ook ineens moeilijk doen met gaan slapen en douchen). Hij begreep er natuurlijk ook helemaal niets van. De eerste 3 weken na de bevalling piekte het gedrag nog en werd het erger. Toen zwakte het langzaam af, en na een maand was het gewoon weer gezellig. Daarna hebben we nog een wat moeizamere periode gehad, toen ik weer ging werken.
En Margootje wij kennen elkaar ook van November 2009.. Ik heb er dus inmiddels ook 2, mijn oudste is nu net 2 en mijn jongste is bijna 6 maanden. Er zit precies 19 maanden tussen.
Succes met de bevalling!
En even een zwaai naar Chryssa, alles goed met je mannetje en je meisje?
En Margootje wij kennen elkaar ook van November 2009.. Ik heb er dus inmiddels ook 2, mijn oudste is nu net 2 en mijn jongste is bijna 6 maanden. Er zit precies 19 maanden tussen.
Succes met de bevalling!
En even een zwaai naar Chryssa, alles goed met je mannetje en je meisje?
