Kinderen
alle pijlers
Baby's maart/april 2016
zondag 17 april 2016 14:23
2 weken terug ben ik bevallen van een prachtige dochter. Ik heb al een zoon van 19 maanden.
Het lijkt me leuk om te schrijven met andere moeders over de eerste periode met je kind.
Ik zal beginnen. Dochter is een heerlijk kind dat nog lekker bij me wil zijn. Slapen in bed of box wil maar kort lukken, op mij kan ze uren slapen. Heel gezellig maar lastiger omdat ik al een kind heb rond lopen. Lang leve de draagdoek dus haha. Zoon heeft dit ook de eerste 11-12 weken gedaan dus hoop dat dit met haar ook tijdelijk is met het oog op de crèche. Verder drinkt ze goed aan de borst en komt 's nachts nog voor 2 voedingen.
Mijn zoon is super lief voor haar. Nog geen teken van jaloezie en hij wil steeds kusjes geven aan haar.
Lijkt me leuk ervaringen te delen!
Het lijkt me leuk om te schrijven met andere moeders over de eerste periode met je kind.
Ik zal beginnen. Dochter is een heerlijk kind dat nog lekker bij me wil zijn. Slapen in bed of box wil maar kort lukken, op mij kan ze uren slapen. Heel gezellig maar lastiger omdat ik al een kind heb rond lopen. Lang leve de draagdoek dus haha. Zoon heeft dit ook de eerste 11-12 weken gedaan dus hoop dat dit met haar ook tijdelijk is met het oog op de crèche. Verder drinkt ze goed aan de borst en komt 's nachts nog voor 2 voedingen.
Mijn zoon is super lief voor haar. Nog geen teken van jaloezie en hij wil steeds kusjes geven aan haar.
Lijkt me leuk ervaringen te delen!
zondag 17 april 2016 14:29
Anderhalve week geleden bevallen van 1e kind, een zoontje. Op roze wolk maar voel me wel wat onzeker, heb zoveel vragen over voedingen en slapen. Geef borstvoeding en dat gaat goed. Slapen in eigen wiegje kan alleen als hij er die slapend in wordt gelegd. Liefst slaapt hij op eem van ons. Hij is heel tevreden, huilt alleen bij honger en bij ( wij denken) krampjes.
zondag 17 april 2016 15:16
Precies een maand geleden bevallen van ons eerste kind, een meisje. Ik vind het heel pittig allemaal, zowel lichamelijk als mentaal. De bevalling duurde lang (bijna 40 uur pittige rugweeën gehad) maar daar kijk ik wel goed op terug.
Onze baby kan helaas niet aan de borst drinken, dus ik kolf. Gaat op zich goed, maar ik kom er bijna niet aan toe om in de middag te rusten. Lichamelijk en mentaal valt het me zwaar. Dat verliefde gevoel richting onze dochter herken ik ook nog helemaal niet. En voel me daar best schuldig over...
Onze baby kan helaas niet aan de borst drinken, dus ik kolf. Gaat op zich goed, maar ik kom er bijna niet aan toe om in de middag te rusten. Lichamelijk en mentaal valt het me zwaar. Dat verliefde gevoel richting onze dochter herken ik ook nog helemaal niet. En voel me daar best schuldig over...
zondag 17 april 2016 15:29
zondag 17 april 2016 15:34
Ik ben ruim een week geleden bevallen van onze tweede dochter.
Bevalling was ingeleid en ging (uiteindelijk) snel.
Dochter doet het goed. Slaapt 's nachts goed in de co-sleeper met 1-2 nachtvoedingen waar ze de laatste nachten 4 uur tussenlaat. Geef nu volledige bv, na een lastige start maar goed geholpen door de kraamhulp.
Heb na de geboorte van de eerste een pnd gehad. Nu lijkt het vooralsnog een stuk beter te gaan; ben rustiger, minder nerveus (hoewel ik merk dat ik kinderen gewoon leuker en liever (en makkelijker) vind als ze wat groter zijn) en voel me best goed.
Despie, wat jij schrijft herken ik een beetje van de eerste periode met mijn oudste. Je hoeft niet meteen een pnd te krijgen, maar let wel goed op jezelf! Ik kolfde toen ook en (oa) dat is me aardig opgebroken.
Bevalling was ingeleid en ging (uiteindelijk) snel.
Dochter doet het goed. Slaapt 's nachts goed in de co-sleeper met 1-2 nachtvoedingen waar ze de laatste nachten 4 uur tussenlaat. Geef nu volledige bv, na een lastige start maar goed geholpen door de kraamhulp.
Heb na de geboorte van de eerste een pnd gehad. Nu lijkt het vooralsnog een stuk beter te gaan; ben rustiger, minder nerveus (hoewel ik merk dat ik kinderen gewoon leuker en liever (en makkelijker) vind als ze wat groter zijn) en voel me best goed.
Despie, wat jij schrijft herken ik een beetje van de eerste periode met mijn oudste. Je hoeft niet meteen een pnd te krijgen, maar let wel goed op jezelf! Ik kolfde toen ook en (oa) dat is me aardig opgebroken.
zondag 17 april 2016 16:06
Hi allen, ik ook een maand geleden bevallen van ons tweede kindje (eigenlijk 4e, want eerder een tweeling verloren). Nu een zoontje en de oudste is een meisje van nu 17 maanden. Bevalling duurde 3 uurtjes en we mochten meteen naar huis.
Ondanks dat alles niet lang geleden is, toch wat onzekerheid mbt voeding. Soms is de honger groot en vind ik lastig om hem meer kunstvoeding te geven. Verder is het een tevreden mannetje die eigenlijk alleen op mij of in zijn eigen wieg wilt slapen. In de nacht komt hij voor 1 voeding, al heeft hij afgelopen nacht doorgeslapen. En ergens ook een bijzonder mannetje want op dit moment zit er een verschil in de kleur van zijn ogen. Een kant meer blauw en de andere bruin, ben benieuwd of dit zo blijft naarmate hij groter wordt.
Het is wel erg druk met 2 kleintjes en eigenlijk zitten we nooit meer even rustig.. Nu dan eventjes omdat ze beide slapen. Zeker de dagen alleen ervaar ik als pittig. Maar geniet nu erg van deze eerste weken. Bij m'n dochter vond ik het lastig te wennen aan het ouderschap en kwam de roze wolk pas na een paar maanden. Misschien ook omdat zij een erg pittige dame was en is en ze veel huilde.
Ondanks dat alles niet lang geleden is, toch wat onzekerheid mbt voeding. Soms is de honger groot en vind ik lastig om hem meer kunstvoeding te geven. Verder is het een tevreden mannetje die eigenlijk alleen op mij of in zijn eigen wieg wilt slapen. In de nacht komt hij voor 1 voeding, al heeft hij afgelopen nacht doorgeslapen. En ergens ook een bijzonder mannetje want op dit moment zit er een verschil in de kleur van zijn ogen. Een kant meer blauw en de andere bruin, ben benieuwd of dit zo blijft naarmate hij groter wordt.
Het is wel erg druk met 2 kleintjes en eigenlijk zitten we nooit meer even rustig.. Nu dan eventjes omdat ze beide slapen. Zeker de dagen alleen ervaar ik als pittig. Maar geniet nu erg van deze eerste weken. Bij m'n dochter vond ik het lastig te wennen aan het ouderschap en kwam de roze wolk pas na een paar maanden. Misschien ook omdat zij een erg pittige dame was en is en ze veel huilde.
zondag 17 april 2016 16:34
Haha, komen hier de dames van verlofpraat weer bijeen, leuk!
Despie, is er geen mogelijkheid om eerder naar bed te gaan, of als je man thuis is even te gaan liggen? Ik heb, misschien kun je het nog herinneren dat ik het verteld heb bij verlofpraat, bij mijn oudste een lichte PND gehad. Nu veel over ingelezen om het zoveel mogelijk te kunnen voorkomen. Slaap, rust, een goed eetpatroon en leuke dingen door voor jezelf zijn heel belangrijk. Ik pas ze nu toe en het gaat tot nu toe goed. Al weet ik dat jouw situatie anders is, en met een tweede weet je beter wat op je afkomt. Dat vond ik bij mijn oudste heel erg heftig. Maar zou je iets kunnen met je slaapritme, eetpatroon of leuke dingen doen voor jezelf?
HMQ, fijn om te lezen dat het jou nu ook goed gaat! Heb je ook dat je beter weet waar je aan toe bent?
Konijn, hier ook flesvoeding. Lekker he, dat plakken. Echt genieten.
Tulpblaadje, kan je partner de kinderen op bepaalde momenten overpakken? Ik merk dat ik er veel aan heb als ik op mijn gemak kan koken en in de avond even kan sporten (halfuur, aan huis). De donderdag en vrijdag vind ik ook moeilijkere dagen want dan ben ik vaak moe. Ik zorg dan dat ik in het weekend even meer tijd voor mijzelf heb. Gelukkig kunnen man en ik het goed afwisselen.
Hier is dochter nu vijf weken. Ze heeft wel nog veel last van krampjes, nu zeker weer dat we aan het ophogen zijn en spelen met de hoeveelheden. Gelukkig slaapt ze prima 's nachts, soms op haar eigen kamer, soms tussen ons in op het aankleedkussen. De oudste vind het allemaal prima en is helemaal gewend aan de jongste. Gaat nu wel de peuterpuberteit in en dat merken we dan wel. Maar vooralsnog allemaal te handelen, zelfs met een extra baby er bij.
Oh ja, de bevalling was ook prima gegaan, vijf uur na het breken van de vliezen was ze er. Op tijd de ruggenprik gevraagd en daarmee heb ik de teller op twee staan aangaande heerlijke bevallingen. Al blijft het daarbij. Wel nog bekkenklachten, maar met de fysio prima te doen. Iedere week voel ik verbetering, dus ook daar zal ik niet snel last meer van hebben.
Despie, is er geen mogelijkheid om eerder naar bed te gaan, of als je man thuis is even te gaan liggen? Ik heb, misschien kun je het nog herinneren dat ik het verteld heb bij verlofpraat, bij mijn oudste een lichte PND gehad. Nu veel over ingelezen om het zoveel mogelijk te kunnen voorkomen. Slaap, rust, een goed eetpatroon en leuke dingen door voor jezelf zijn heel belangrijk. Ik pas ze nu toe en het gaat tot nu toe goed. Al weet ik dat jouw situatie anders is, en met een tweede weet je beter wat op je afkomt. Dat vond ik bij mijn oudste heel erg heftig. Maar zou je iets kunnen met je slaapritme, eetpatroon of leuke dingen doen voor jezelf?
HMQ, fijn om te lezen dat het jou nu ook goed gaat! Heb je ook dat je beter weet waar je aan toe bent?
Konijn, hier ook flesvoeding. Lekker he, dat plakken. Echt genieten.
Tulpblaadje, kan je partner de kinderen op bepaalde momenten overpakken? Ik merk dat ik er veel aan heb als ik op mijn gemak kan koken en in de avond even kan sporten (halfuur, aan huis). De donderdag en vrijdag vind ik ook moeilijkere dagen want dan ben ik vaak moe. Ik zorg dan dat ik in het weekend even meer tijd voor mijzelf heb. Gelukkig kunnen man en ik het goed afwisselen.
Hier is dochter nu vijf weken. Ze heeft wel nog veel last van krampjes, nu zeker weer dat we aan het ophogen zijn en spelen met de hoeveelheden. Gelukkig slaapt ze prima 's nachts, soms op haar eigen kamer, soms tussen ons in op het aankleedkussen. De oudste vind het allemaal prima en is helemaal gewend aan de jongste. Gaat nu wel de peuterpuberteit in en dat merken we dan wel. Maar vooralsnog allemaal te handelen, zelfs met een extra baby er bij.
Oh ja, de bevalling was ook prima gegaan, vijf uur na het breken van de vliezen was ze er. Op tijd de ruggenprik gevraagd en daarmee heb ik de teller op twee staan aangaande heerlijke bevallingen. Al blijft het daarbij. Wel nog bekkenklachten, maar met de fysio prima te doen. Iedere week voel ik verbetering, dus ook daar zal ik niet snel last meer van hebben.
zondag 17 april 2016 16:54
Hoi, mag ik ook meepraten? Een maand geleden bevallen van mijn tweede zoontje. Oudste is bijna twee! Borstvoeding gaat als een tierelier. Slapen gaat redelijk, s nachts gaat hij braaf in zn eigen wiegje, overdag vooral
Op mij. Dat vind ik erg lastig te combineren op dagen dat kk met de twee jongetjes alleen ben. Draagdoek biedt wel uitkomst maar niet op alle momenten. Bevalling was vanwege een voorliggende placenta een keizersnee, dat herstel is lastig met een peuter ????
Ik merk dat ik toch weer wat onzeker ben over het slapen, terwijl ik dat bij mn eerste precies hetzelfde heb gehad en dat helemaal goedgekomen is..
Op mij. Dat vind ik erg lastig te combineren op dagen dat kk met de twee jongetjes alleen ben. Draagdoek biedt wel uitkomst maar niet op alle momenten. Bevalling was vanwege een voorliggende placenta een keizersnee, dat herstel is lastig met een peuter ????
Ik merk dat ik toch weer wat onzeker ben over het slapen, terwijl ik dat bij mn eerste precies hetzelfde heb gehad en dat helemaal goedgekomen is..
zondag 17 april 2016 20:01
Fleetfox, gelukkig heb ik aan mijn man heel veel. Die doet echt erg veel. maar veel tijd voor onszelf hebben we niet. Knap dat het jou al lukt om even voor jezelf te hebben! Vervelend he die krampjes! M'n dochter had er ook erg last van en werd het pas beter na 10 weken, zoon heeft minder last lijkt het. Op hoeveel voeding zit je dochter nu?
Goodmorningsunshine, heel herkenbaar die onzekerheid. Ik heb dat vooral met de voeding maar ook met het slapen. Uiteindelijk komt het gewoon goed. Draagzak of draagdoek geprobeerd?
Goodmorningsunshine, heel herkenbaar die onzekerheid. Ik heb dat vooral met de voeding maar ook met het slapen. Uiteindelijk komt het gewoon goed. Draagzak of draagdoek geprobeerd?
zondag 17 april 2016 20:10
quote:despie schreef op 17 april 2016 @ 15:16:
Precies een maand geleden bevallen van ons eerste kind, een meisje. Ik vind het heel pittig allemaal, zowel lichamelijk als mentaal. De bevalling duurde lang (bijna 40 uur pittige rugweeën gehad) maar daar kijk ik wel goed op terug.
Onze baby kan helaas niet aan de borst drinken, dus ik kolf. Gaat op zich goed, maar ik kom er bijna niet aan toe om in de middag te rusten. Lichamelijk en mentaal valt het me zwaar. Dat verliefde gevoel richting onze dochter herken ik ook nog helemaal niet. En voel me daar best schuldig over...Dat verliefde gevoel had ik bij mijn zoon ook niet, kwam pas na weken en ik voelde me ook enorm schuldig. Het is allemaal goed gekomen! Bij dochter had ik wel meteen dat gevoel. Denk dat dat komt omdat het de tweede is en je weet dat je ontzettend veel van je kind gaat houden.
Precies een maand geleden bevallen van ons eerste kind, een meisje. Ik vind het heel pittig allemaal, zowel lichamelijk als mentaal. De bevalling duurde lang (bijna 40 uur pittige rugweeën gehad) maar daar kijk ik wel goed op terug.
Onze baby kan helaas niet aan de borst drinken, dus ik kolf. Gaat op zich goed, maar ik kom er bijna niet aan toe om in de middag te rusten. Lichamelijk en mentaal valt het me zwaar. Dat verliefde gevoel richting onze dochter herken ik ook nog helemaal niet. En voel me daar best schuldig over...Dat verliefde gevoel had ik bij mijn zoon ook niet, kwam pas na weken en ik voelde me ook enorm schuldig. Het is allemaal goed gekomen! Bij dochter had ik wel meteen dat gevoel. Denk dat dat komt omdat het de tweede is en je weet dat je ontzettend veel van je kind gaat houden.
zondag 17 april 2016 20:18
quote:goodmorningsunshine schreef op 17 april 2016 @ 16:54:
Hoi, mag ik ook meepraten? Een maand geleden bevallen van mijn tweede zoontje. Oudste is bijna twee! Borstvoeding gaat als een tierelier. Slapen gaat redelijk, s nachts gaat hij braaf in zn eigen wiegje, overdag vooral
Op mij. Dat vind ik erg lastig te combineren op dagen dat kk met de twee jongetjes alleen ben. Draagdoek biedt wel uitkomst maar niet op alle momenten. Bevalling was vanwege een voorliggende placenta een keizersnee, dat herstel is lastig met een peuter ????
Ik merk dat ik toch weer wat onzeker ben over het slapen, terwijl ik dat bij mn eerste precies hetzelfde heb gehad en dat helemaal goedgekomen is..
Ik ervaar het ook zoals jij. Het op mij slapen vind ik soms lastig omdat ik m'n zoon ook niet tekort wil doen. Ik probeer lekker naar buiten te gaan. Baby in draagdoek en zoon in speeltuin. Gelukkig gaat zoon nog 2 dagen naar de crèche en kan ik me op de baby focussen. Ik wil toch dat dochter over een paar weekjes in haar bedje slaapt.
En die onzekerheid mbt slapen herken ik zo! Zoon sliep de eerste weken ook alleen op mij en is nu een perfecte slaper. Rond de 12 weken kwam bij hem de omslag en sliep perfect in z'n bed (uitzonderingen daar gelaten). En toch ben ik nu bang dat dochter niet in haar bedje wilt terwijl ze 2 weken oud is! En dat ze in bed moet slapen van mij is met het oog op de crèche. Ik geloof niet dat ze daar met haar op schoot gaan slapen. Ik denk dat ik meer geduld moet hebben
Hoi, mag ik ook meepraten? Een maand geleden bevallen van mijn tweede zoontje. Oudste is bijna twee! Borstvoeding gaat als een tierelier. Slapen gaat redelijk, s nachts gaat hij braaf in zn eigen wiegje, overdag vooral
Op mij. Dat vind ik erg lastig te combineren op dagen dat kk met de twee jongetjes alleen ben. Draagdoek biedt wel uitkomst maar niet op alle momenten. Bevalling was vanwege een voorliggende placenta een keizersnee, dat herstel is lastig met een peuter ????
Ik merk dat ik toch weer wat onzeker ben over het slapen, terwijl ik dat bij mn eerste precies hetzelfde heb gehad en dat helemaal goedgekomen is..
Ik ervaar het ook zoals jij. Het op mij slapen vind ik soms lastig omdat ik m'n zoon ook niet tekort wil doen. Ik probeer lekker naar buiten te gaan. Baby in draagdoek en zoon in speeltuin. Gelukkig gaat zoon nog 2 dagen naar de crèche en kan ik me op de baby focussen. Ik wil toch dat dochter over een paar weekjes in haar bedje slaapt.
En die onzekerheid mbt slapen herken ik zo! Zoon sliep de eerste weken ook alleen op mij en is nu een perfecte slaper. Rond de 12 weken kwam bij hem de omslag en sliep perfect in z'n bed (uitzonderingen daar gelaten). En toch ben ik nu bang dat dochter niet in haar bedje wilt terwijl ze 2 weken oud is! En dat ze in bed moet slapen van mij is met het oog op de crèche. Ik geloof niet dat ze daar met haar op schoot gaan slapen. Ik denk dat ik meer geduld moet hebben
zondag 17 april 2016 20:28
Honeymoonquiz: ik ben ook van de grotere kinderen. Vind baby's super schattig maar vind het veel leuker worden als ze wat kunnen.
Konijn en FleetFox: vinden jullie dat geplak niet lastig met het oog op jullie andere kind? Mijn zoon vindt de baby echt super leuk en is echt zo lief voor haar maar ik ben bang dat hij het straks niet meer leuk vindt als ik de hele dag met de baby op me geplakt zit. Hoe doen jullie dat?
FleetFox: wat heerlijk dat je de tijd neemt voor jezelf! Goed hoor! Ik merk dat ik alles een beetje naar me toe trek om m'n man te ontzien (heeft drukke baan en lange reistijd). Ik geef ook bv dus ben verantwoordelijk voor de voedingen. Tijd voor mezelf is dus schaars. Man is vaak ook pas rond 19/19:30 uur thuis dus best pittig. Daarnaast slaapt dochter bij mij in bed en man ligt in het logeerbed. Nu co sleeper aangeschaft en die gaan we vanavond testen.
Konijn en FleetFox: vinden jullie dat geplak niet lastig met het oog op jullie andere kind? Mijn zoon vindt de baby echt super leuk en is echt zo lief voor haar maar ik ben bang dat hij het straks niet meer leuk vindt als ik de hele dag met de baby op me geplakt zit. Hoe doen jullie dat?
FleetFox: wat heerlijk dat je de tijd neemt voor jezelf! Goed hoor! Ik merk dat ik alles een beetje naar me toe trek om m'n man te ontzien (heeft drukke baan en lange reistijd). Ik geef ook bv dus ben verantwoordelijk voor de voedingen. Tijd voor mezelf is dus schaars. Man is vaak ook pas rond 19/19:30 uur thuis dus best pittig. Daarnaast slaapt dochter bij mij in bed en man ligt in het logeerbed. Nu co sleeper aangeschaft en die gaan we vanavond testen.
zondag 17 april 2016 20:32
Hai dames van verlofpraat en andere dames !
Sinds 30 maart moeder van een tevreden ventje .. huilt alleen als we te veel aan hem plukken met omkleden en als hij wakker word en honger heeft of niemand ziet om hem heen.
Slaapt in principe in de wieg, althans daar proberen we de nacht te starten maar vind het toch wel gezellig als hij tegen mij aan slaapt in bed.. dekbed tussen mn benen, kussen hoog en hij in mn armen. Vannacht begon hij om 2 te rommelen en heb hem toen bij me genomen tot zn nachtfles jammer dat ik na de verschoning zn luier niet goed deed en hij, bed en ik dus nat waren van de plas haha.
Vanaf morgen gaat man weer werken en dan wil ik overdag meer ritme door hem in zn wieg alleen te laten slapen ipv op ons in slaap vallen en wegleggen steeds.. herkenbaar zie ik hier haha
Sinds 30 maart moeder van een tevreden ventje .. huilt alleen als we te veel aan hem plukken met omkleden en als hij wakker word en honger heeft of niemand ziet om hem heen.
Slaapt in principe in de wieg, althans daar proberen we de nacht te starten maar vind het toch wel gezellig als hij tegen mij aan slaapt in bed.. dekbed tussen mn benen, kussen hoog en hij in mn armen. Vannacht begon hij om 2 te rommelen en heb hem toen bij me genomen tot zn nachtfles jammer dat ik na de verschoning zn luier niet goed deed en hij, bed en ik dus nat waren van de plas haha.
Vanaf morgen gaat man weer werken en dan wil ik overdag meer ritme door hem in zn wieg alleen te laten slapen ipv op ons in slaap vallen en wegleggen steeds.. herkenbaar zie ik hier haha
zondag 17 april 2016 21:20
Fijn om te lezen dat ik niet de enige onzekere ben, ook al is het de tweede. Ik heb ook nog aardig wat weken verlof dus hopelijk wil hij tegen die tijd wel in zn eigen bedje slapen. Mijn oudste gaat ook drie dagen naar de opvang, ik ben echt blij dat we dat hebben laten doorlopen: voor ons allemaal. Oudste vindt het fijn om aandacht te krijgen die niet door een baby verstoord wordt, de baby krijgt exclusieve aandacht en ik kan nog eens een dutje doen en wat in het huishouden
Heftig odsm dat je man zo laat thuis is, ik vind de avondspits (waarin de baby altijd heeft bedacht onder het eten/koken te willen drinken) echt heel heftig, laat staan om dat alleen te doen!
Heftig odsm dat je man zo laat thuis is, ik vind de avondspits (waarin de baby altijd heeft bedacht onder het eten/koken te willen drinken) echt heel heftig, laat staan om dat alleen te doen!
zondag 17 april 2016 21:34
Ik ben 4 weken geleden bevallen van ons tevreden meisje. Ze is ons eerste kindje, dus ik heb alle tijd om hele dagen met haar op de bank te zitten, te wandelen en elkaar te leren kennen...
Slapen doet ze ook vooral op ons. In de box zijn het vaak maar korte slaapjes en als we haar er slapend in leggen wordt ze eigenlijk altijd meteen wakker. Dat hele slapen vind ik nog wel lastig te 'lezen'. Ons tutteke wil nu al eigenlijk niks missen en aan ieder slaapje gaat dan ook vaak een huilbui vooraf. Ze is dan echt aan het vechten tegen de slaap en tegen zichzelf. Vanaf dag 10 sliep ons meisje van 23:00-06:00. Heerlijk! Maar dat zorgt ook voor heel wat gedoe en lekkages 's nachts dus eigenlijk was ik nog steeds vaak wakker en vind ik het wel prima dat ze de laatste dagen ineens weer rond 04:00 komt
Verder geef ik dus borstvoeding. Dat is nog steeds een uitdaging want ik heb door weinig begeleiding (en stoerdoenerij van mezelf... wist ik veel dat die pijn die ik voelde niet de 'gevoeligheid' was waar iedereen het over had) in de eerste week flinke kloven opgelopen die nog steeds niet genezen zijn. Daar bij heb ik deze week geconcludeerd dat we ook spruw hebben. Dus ik voed eigenlijk al 4 weken met pijn. Lactatiekundige is inmiddels geweest en met wat tips (en nu de behandeling van de spruw) voel ik de laatste paar dagen echt verbetering! Ik weet inmiddels het verschil tussen 'gevoelig' en 'pijn' en heb nu zelfs wel eens een voeding die 'gewoon ontspannen' verloopt. Fijn! Ik wil heel graag BV blijven geven, maar zag het vorige week toch echt even niet meer zitten... 24 uur per dag was ik bezig met die borsten en die pijn continue (ook buiten de voedingen kon ik nog geen shirt verdragen). Maar er is dus hoop!
Het houd je wel de hele dag bezig zo'n kleintje. Respect voor de dames die daar bij ook nog de zorg voor een tweede kindje hebben!
Slapen doet ze ook vooral op ons. In de box zijn het vaak maar korte slaapjes en als we haar er slapend in leggen wordt ze eigenlijk altijd meteen wakker. Dat hele slapen vind ik nog wel lastig te 'lezen'. Ons tutteke wil nu al eigenlijk niks missen en aan ieder slaapje gaat dan ook vaak een huilbui vooraf. Ze is dan echt aan het vechten tegen de slaap en tegen zichzelf. Vanaf dag 10 sliep ons meisje van 23:00-06:00. Heerlijk! Maar dat zorgt ook voor heel wat gedoe en lekkages 's nachts dus eigenlijk was ik nog steeds vaak wakker en vind ik het wel prima dat ze de laatste dagen ineens weer rond 04:00 komt
Verder geef ik dus borstvoeding. Dat is nog steeds een uitdaging want ik heb door weinig begeleiding (en stoerdoenerij van mezelf... wist ik veel dat die pijn die ik voelde niet de 'gevoeligheid' was waar iedereen het over had) in de eerste week flinke kloven opgelopen die nog steeds niet genezen zijn. Daar bij heb ik deze week geconcludeerd dat we ook spruw hebben. Dus ik voed eigenlijk al 4 weken met pijn. Lactatiekundige is inmiddels geweest en met wat tips (en nu de behandeling van de spruw) voel ik de laatste paar dagen echt verbetering! Ik weet inmiddels het verschil tussen 'gevoelig' en 'pijn' en heb nu zelfs wel eens een voeding die 'gewoon ontspannen' verloopt. Fijn! Ik wil heel graag BV blijven geven, maar zag het vorige week toch echt even niet meer zitten... 24 uur per dag was ik bezig met die borsten en die pijn continue (ook buiten de voedingen kon ik nog geen shirt verdragen). Maar er is dus hoop!
Het houd je wel de hele dag bezig zo'n kleintje. Respect voor de dames die daar bij ook nog de zorg voor een tweede kindje hebben!
zondag 17 april 2016 21:44
Fleetfox, ja ik weet en wist beter wat eraan zit/zat te komen. Was vorige keer ook ontzettend overvallen door het hele bevallingsgeweld, de nasleep, ineens een baby die je niet kent en die huilt op de meest onhandige momenten, borstvoeding die niet loopt, slaapgebrek. Nu was ik daar beter op voorbereid en weet ik dat het beter wordt. En ik ben me ook meer bewust van hoe ik me voel, praat er veel over met mijn man. Dus al met al gaat het goed
zondag 17 april 2016 21:45
Ik lees (en schrijf, maar daar ben ik helaas niet altijd even goed in, inmiddels uit ervaring ) ook graag mee! Erg fijn om zoveel herkenning te lezen in jullie verhalen.
Ik ben vier weken geleden bevallen van ons eerste kindje, een dochter. Bevalling heeft ongeveer 7 uur geduurd en was met name op het eind pittig (vacuum), maar ik kijk er niet slecht op terug. Dochter lijkt er weinig last van te hebben gehad, en deed/doet het goed. Ik geef borstvoeding, wat in het begin veel voeten in de aarde heeft gehad en me veel onzekerheid heeft gegeven. Had behoorlijk last van kloven en dochter leek er niet genoeg aan te hebben (onzekerheid over het gewicht/onvoldoende aankomen is dan zo shit), maar na bezoek van lactatiekundige en gebruik van tepelhoedjes ging het een stuk beter. Echt een ritme zit er nog niet in qua tijden, al wil ze overdag meestal elke 3-4 uur drinken en snachts elke 5-6 uur (met laatst een nacht geslapen van 23.30 tot 5.30 - helaas eenmalig ). Ze slaapt eigenlijk overal goed, maar wil/kan niet altijd zelf/wakker in slaap vallen. Ik vind dat geen probleem, ze is nog jong en ik zit heerlijk met haar bij me, maar door alle adviezen en suggesties die je krijgt heb ik soms wel het gevoel dat we nu al een ritme moeten creeren en haar moeten 'trainen' met in slaap vallen (begon het CB 2 weken geleden al over!).
Ik heb er nu best vertrouwen in dat het goed gaat zoals het gaat, maar zulke regels en adviezen maken me vooral onzeker. Probeer het dus ook naast me neer te leggen, maar ben dan aan de andere kant weer bang dat we een baby creeren die straks niet zelf kan slapen..
Die onzekerheid, het gevoel het misschien wel niet goed te doen, schuldgevoel etc, dat had ik van tevoren echt onderschat. Het is zon intensieve periode, met slaaptekort en alles erbij heeft het hier regelmatig voor tranen gezorgd (terwijl ik normaal gesproken de relaxtheid zelve ben). Ik vind mijn dochter ook echt een dropje, maar een dieproze wolk? Mwah.
Wat ik overigens wel heel erg merk, wat al meer wordt geschreven, is dat ik het heel fijn vind om 'normale dingen' te doen. Samen avondeten met mijn vriend (mits dochter dan niet net begint te huilen..) even de stad in, (leuke!) mensen op visite..
Ik ben vier weken geleden bevallen van ons eerste kindje, een dochter. Bevalling heeft ongeveer 7 uur geduurd en was met name op het eind pittig (vacuum), maar ik kijk er niet slecht op terug. Dochter lijkt er weinig last van te hebben gehad, en deed/doet het goed. Ik geef borstvoeding, wat in het begin veel voeten in de aarde heeft gehad en me veel onzekerheid heeft gegeven. Had behoorlijk last van kloven en dochter leek er niet genoeg aan te hebben (onzekerheid over het gewicht/onvoldoende aankomen is dan zo shit), maar na bezoek van lactatiekundige en gebruik van tepelhoedjes ging het een stuk beter. Echt een ritme zit er nog niet in qua tijden, al wil ze overdag meestal elke 3-4 uur drinken en snachts elke 5-6 uur (met laatst een nacht geslapen van 23.30 tot 5.30 - helaas eenmalig ). Ze slaapt eigenlijk overal goed, maar wil/kan niet altijd zelf/wakker in slaap vallen. Ik vind dat geen probleem, ze is nog jong en ik zit heerlijk met haar bij me, maar door alle adviezen en suggesties die je krijgt heb ik soms wel het gevoel dat we nu al een ritme moeten creeren en haar moeten 'trainen' met in slaap vallen (begon het CB 2 weken geleden al over!).
Ik heb er nu best vertrouwen in dat het goed gaat zoals het gaat, maar zulke regels en adviezen maken me vooral onzeker. Probeer het dus ook naast me neer te leggen, maar ben dan aan de andere kant weer bang dat we een baby creeren die straks niet zelf kan slapen..
Die onzekerheid, het gevoel het misschien wel niet goed te doen, schuldgevoel etc, dat had ik van tevoren echt onderschat. Het is zon intensieve periode, met slaaptekort en alles erbij heeft het hier regelmatig voor tranen gezorgd (terwijl ik normaal gesproken de relaxtheid zelve ben). Ik vind mijn dochter ook echt een dropje, maar een dieproze wolk? Mwah.
Wat ik overigens wel heel erg merk, wat al meer wordt geschreven, is dat ik het heel fijn vind om 'normale dingen' te doen. Samen avondeten met mijn vriend (mits dochter dan niet net begint te huilen..) even de stad in, (leuke!) mensen op visite..
zondag 17 april 2016 21:51
Ik lees en schrijf ook graag mee.. (daar waar mogelijk tussen alle bedrijven door.) Begin maart, na 38 weken en een wervelende bevalling, bevallen van een zoon. Na 3 dagen is zoonlief opgenomen in het ziekenhuis vanwege hongerdorst, hierdoor is er veel onzekerheid omtrent voeden ontstaan.
De eerste weken na de bevalling heb ik echt nodig gehad om alles te laten bezinken. Ik had heel sterk het gevoel mijzelf kwijt te zijn en vond het, mede door alle onzekerheid, moeilijk mijn draai te vinden. Met de week die verstrijkt gaat het beter. Maar ik lees graag mee hoe het aanpakken.
Zoonlief heeft echt al een eigen karaktertje: Nieuwsgierig, wil echt alles ontdekken, slapen overdag is een uitdaging. Als hij iets wilt dan moet het ook direct. (Schijnt hij van zijn moeder te hebben.) en daagt zichzelf fysiek al aardig uit. Huilt overdag/ s avonds regelmatig vanwege de buikkrampen, maar is s nacht rustig en slaapt aardig door.
De eerste weken na de bevalling heb ik echt nodig gehad om alles te laten bezinken. Ik had heel sterk het gevoel mijzelf kwijt te zijn en vond het, mede door alle onzekerheid, moeilijk mijn draai te vinden. Met de week die verstrijkt gaat het beter. Maar ik lees graag mee hoe het aanpakken.
Zoonlief heeft echt al een eigen karaktertje: Nieuwsgierig, wil echt alles ontdekken, slapen overdag is een uitdaging. Als hij iets wilt dan moet het ook direct. (Schijnt hij van zijn moeder te hebben.) en daagt zichzelf fysiek al aardig uit. Huilt overdag/ s avonds regelmatig vanwege de buikkrampen, maar is s nacht rustig en slaapt aardig door.
zondag 17 april 2016 21:53
quote:tulpblaadje schreef op 17 april 2016 @ 20:01:
Fleetfox, gelukkig heb ik aan mijn man heel veel. Die doet echt erg veel. maar veel tijd voor onszelf hebben we niet. Knap dat het jou al lukt om even voor jezelf te hebben! Vervelend he die krampjes! M'n dochter had er ook erg last van en werd het pas beter na 10 weken, zoon heeft minder last lijkt het. Op hoeveel voeding zit je dochter nu?
Goodmorningsunshine, heel herkenbaar die onzekerheid. Ik heb dat vooral met de voeding maar ook met het slapen. Uiteindelijk komt het gewoon goed. Draagzak of draagdoek geprobeerd?
Ja we hebben een zak en een doek. Gebruik ik veel, maar mn oudste wil soms opgetild worden en kan nogal wild zijn (bijv met verschonen, dan wil hij nog wel eens trappen) en dat vind ik eng met de baby op mn buik!
Hoe doe jij dat?
Fleetfox, gelukkig heb ik aan mijn man heel veel. Die doet echt erg veel. maar veel tijd voor onszelf hebben we niet. Knap dat het jou al lukt om even voor jezelf te hebben! Vervelend he die krampjes! M'n dochter had er ook erg last van en werd het pas beter na 10 weken, zoon heeft minder last lijkt het. Op hoeveel voeding zit je dochter nu?
Goodmorningsunshine, heel herkenbaar die onzekerheid. Ik heb dat vooral met de voeding maar ook met het slapen. Uiteindelijk komt het gewoon goed. Draagzak of draagdoek geprobeerd?
Ja we hebben een zak en een doek. Gebruik ik veel, maar mn oudste wil soms opgetild worden en kan nogal wild zijn (bijv met verschonen, dan wil hij nog wel eens trappen) en dat vind ik eng met de baby op mn buik!
Hoe doe jij dat?
zondag 17 april 2016 22:44
Hee Verlofpraat-schrijfsters!
Ik meld me ook hier, drie weken terug bevallen van zoon. Het is een heel lief jongetje, al moet ik bekennen dat ik vandaag voor het eerst dacht: het leven begint wel wat eentonig te worden (zonder dat dat problematisch is hoor). Hij heeft nog wel 2x per nacht een fles nodig, maar verder slaapt hij aardig.
Zal later op iedereen reageren
Ik meld me ook hier, drie weken terug bevallen van zoon. Het is een heel lief jongetje, al moet ik bekennen dat ik vandaag voor het eerst dacht: het leven begint wel wat eentonig te worden (zonder dat dat problematisch is hoor). Hij heeft nog wel 2x per nacht een fles nodig, maar verder slaapt hij aardig.
Zal later op iedereen reageren
zondag 17 april 2016 23:09
quote:Shift schreef op 17 april 2016 @ 21:45:
Ze slaapt eigenlijk overal goed, maar wil/kan niet altijd zelf/wakker in slaap vallen. Ik vind dat geen probleem, ze is nog jong en ik zit heerlijk met haar bij me, maar door alle adviezen en suggesties die je krijgt heb ik soms wel het gevoel dat we nu al een ritme moeten creeren en haar moeten 'trainen' met in slaap vallen (begon het CB 2 weken geleden al over!).
Ik heb er nu best vertrouwen in dat het goed gaat zoals het gaat, maar zulke regels en adviezen maken me vooral onzeker. Probeer het dus ook naast me neer te leggen, maar ben dan aan de andere kant weer bang dat we een baby creeren die straks niet zelf kan slapen.
Pff, hier ook met anderhalve week het CB dat zei: "Heb je al gehoord van rust en regelmaat? Wij adviseren om een vast moment op de dag te kiezen en ze dan iedere dag in haar bedje te leggen zodat ze leert om zelf te gaan slapen...". Nou, no way! Ik heb al heel wat opleidingen op het gebied van kinderen gedaan en dit past absoluut niet bij mijn idee van opvoeden. Ik wil dat mijn kind zich veilig en geborgen voelt. Alsof zij nu al begrijpt dat ik haar wil 'leren in haar eigen bed te slapen'. Kom op, ze weet nog niet eens dat die dingen die steeds langskomen (en soms spontaan in haar gezicht vallen) haar handen zijn en dat die bij haar horen. Hoe onveilig is het dan als je in je uppie in een bedje ligt, je huilt en niemand komt... dat je dan van ellende uiteindelijk in slaap valt geloof ik best. Maar of je daar nou een veilig gehecht kind mee creeert? Mwah, dat durf ik te betwijfelen.
Vertrouw wat betreft dit soort dingen vooral op je eigen gevoel hoor! Leuk, weer nieuwe richtlijnen. Maar die zijn echt niet passene voor ieder kind... Ik vind het zo jammer dat vrouwen hier in Nederland direct zo onzeker worden gemaakt! Waarom niet insteken op ieders eigen instinct/moedergevoel en dáár begeleiding bij aanbieden?
Ik ben voor minder richtlijnen en meer moeders in hun eigen kracht zetten. Bevestigen dat wat ze voelen/willen/doen in principe goed is (er zijn maar weinig moeders die instinctief alleen maar dingen doen die heel schadelijk zijn voor hun kind) en dat ze, mochten zíj het anders willen, hulp kunnen krijgen (opnieuw vanuit hun eigen kracht, wat zou je graag anders zien? Wat denk je dat voor jullie werkt? In plaats van een standaard protocol dat iedereen maar moet volgen want dan komt het goed...).
Ik zou me ook rete onzeker voelen als ik niet al tien jaar over dit soirt dingen had nagedacht...
Ze slaapt eigenlijk overal goed, maar wil/kan niet altijd zelf/wakker in slaap vallen. Ik vind dat geen probleem, ze is nog jong en ik zit heerlijk met haar bij me, maar door alle adviezen en suggesties die je krijgt heb ik soms wel het gevoel dat we nu al een ritme moeten creeren en haar moeten 'trainen' met in slaap vallen (begon het CB 2 weken geleden al over!).
Ik heb er nu best vertrouwen in dat het goed gaat zoals het gaat, maar zulke regels en adviezen maken me vooral onzeker. Probeer het dus ook naast me neer te leggen, maar ben dan aan de andere kant weer bang dat we een baby creeren die straks niet zelf kan slapen.
Pff, hier ook met anderhalve week het CB dat zei: "Heb je al gehoord van rust en regelmaat? Wij adviseren om een vast moment op de dag te kiezen en ze dan iedere dag in haar bedje te leggen zodat ze leert om zelf te gaan slapen...". Nou, no way! Ik heb al heel wat opleidingen op het gebied van kinderen gedaan en dit past absoluut niet bij mijn idee van opvoeden. Ik wil dat mijn kind zich veilig en geborgen voelt. Alsof zij nu al begrijpt dat ik haar wil 'leren in haar eigen bed te slapen'. Kom op, ze weet nog niet eens dat die dingen die steeds langskomen (en soms spontaan in haar gezicht vallen) haar handen zijn en dat die bij haar horen. Hoe onveilig is het dan als je in je uppie in een bedje ligt, je huilt en niemand komt... dat je dan van ellende uiteindelijk in slaap valt geloof ik best. Maar of je daar nou een veilig gehecht kind mee creeert? Mwah, dat durf ik te betwijfelen.
Vertrouw wat betreft dit soort dingen vooral op je eigen gevoel hoor! Leuk, weer nieuwe richtlijnen. Maar die zijn echt niet passene voor ieder kind... Ik vind het zo jammer dat vrouwen hier in Nederland direct zo onzeker worden gemaakt! Waarom niet insteken op ieders eigen instinct/moedergevoel en dáár begeleiding bij aanbieden?
Ik ben voor minder richtlijnen en meer moeders in hun eigen kracht zetten. Bevestigen dat wat ze voelen/willen/doen in principe goed is (er zijn maar weinig moeders die instinctief alleen maar dingen doen die heel schadelijk zijn voor hun kind) en dat ze, mochten zíj het anders willen, hulp kunnen krijgen (opnieuw vanuit hun eigen kracht, wat zou je graag anders zien? Wat denk je dat voor jullie werkt? In plaats van een standaard protocol dat iedereen maar moet volgen want dan komt het goed...).
Ik zou me ook rete onzeker voelen als ik niet al tien jaar over dit soirt dingen had nagedacht...
maandag 18 april 2016 03:23
quote:gsleutel schreef op 17 april 2016 @ 23:09:
[...]
Pff, hier ook met anderhalve week het CB dat zei: "Heb je al gehoord van rust en regelmaat? Wij adviseren om een vast moment op de dag te kiezen en ze dan iedere dag in haar bedje te leggen zodat ze leert om zelf te gaan slapen...". Nou, no way! Ik heb al heel wat opleidingen op het gebied van kinderen gedaan en dit past absoluut niet bij mijn idee van opvoeden. Ik wil dat mijn kind zich veilig en geborgen voelt. Alsof zij nu al begrijpt dat ik haar wil 'leren in haar eigen bed te slapen'. Kom op, ze weet nog niet eens dat die dingen die steeds langskomen (en soms spontaan in haar gezicht vallen) haar handen zijn en dat die bij haar horen. Hoe onveilig is het dan als je in je uppie in een bedje ligt, je huilt en niemand komt... dat je dan van ellende uiteindelijk in slaap valt geloof ik best. Maar of je daar nou een veilig gehecht kind mee creeert? Mwah, dat durf ik te betwijfelen.
Vertrouw wat betreft dit soort dingen vooral op je eigen gevoel hoor! Leuk, weer nieuwe richtlijnen. Maar die zijn echt niet passene voor ieder kind... Ik vind het zo jammer dat vrouwen hier in Nederland direct zo onzeker worden gemaakt! Waarom niet insteken op ieders eigen instinct/moedergevoel en dáár begeleiding bij aanbieden?
Ik ben voor minder richtlijnen en meer moeders in hun eigen kracht zetten. Bevestigen dat wat ze voelen/willen/doen in principe goed is (er zijn maar weinig moeders die instinctief alleen maar dingen doen die heel schadelijk zijn voor hun kind) en dat ze, mochten zíj het anders willen, hulp kunnen krijgen (opnieuw vanuit hun eigen kracht, wat zou je graag anders zien? Wat denk je dat voor jullie werkt? In plaats van een standaard protocol dat iedereen maar moet volgen want dan komt het goed...).
Ik zou me ook rete onzeker voelen als ik niet al tien jaar over dit soirt dingen had nagedacht...
Nou ja precies, dit dus. Het geeft zoveel onrust en inderdaad onzekerheid. Net als het wel/niet laten huilen.. Het frappante is dat ik wat dat betreft altijd ook vond dat je 'niet kinderachtig' moest zijn en babies best kon laten huilen, maar dat was duidelijk voor ik me er wat meer in verdiept had en uberhaupt moeder was. Als ik nu mijn dochter hoor huilen, roept m'n hele lijf 'troosten!!', en zou het zo verkeerd voelen om haar te laten huilen. Maar dan komt er weer een fanatieke schoonvader die me veel te soft vindt, want 'hij liet ze vroeger allemaal avonden huilen en ze zijn er niet slechter van geworden'..
Prima als dat zijn opvatting is, maar als ik mijn mini, die niet op een andere manier iets aan kan geven dan door te huilen en die inderdaad net een soort van wereldschok heeft doorgemaakt, wil troosten dan doe ik dat lekker. Jammer dat je dan door dit soort dingen toch aan het twijfelen komt en bijna staat te dubben boven de wieg of je haar wel op mag/zal pakken..
Tot zover deze nachtelijke post, helaas viel het schema vandaag wat ongunstig uit en had dochter om 02.00u weer honger (laatste voeding daarvoor om 21.00u) in plaats van vroeg in de ochtend..
[...]
Pff, hier ook met anderhalve week het CB dat zei: "Heb je al gehoord van rust en regelmaat? Wij adviseren om een vast moment op de dag te kiezen en ze dan iedere dag in haar bedje te leggen zodat ze leert om zelf te gaan slapen...". Nou, no way! Ik heb al heel wat opleidingen op het gebied van kinderen gedaan en dit past absoluut niet bij mijn idee van opvoeden. Ik wil dat mijn kind zich veilig en geborgen voelt. Alsof zij nu al begrijpt dat ik haar wil 'leren in haar eigen bed te slapen'. Kom op, ze weet nog niet eens dat die dingen die steeds langskomen (en soms spontaan in haar gezicht vallen) haar handen zijn en dat die bij haar horen. Hoe onveilig is het dan als je in je uppie in een bedje ligt, je huilt en niemand komt... dat je dan van ellende uiteindelijk in slaap valt geloof ik best. Maar of je daar nou een veilig gehecht kind mee creeert? Mwah, dat durf ik te betwijfelen.
Vertrouw wat betreft dit soort dingen vooral op je eigen gevoel hoor! Leuk, weer nieuwe richtlijnen. Maar die zijn echt niet passene voor ieder kind... Ik vind het zo jammer dat vrouwen hier in Nederland direct zo onzeker worden gemaakt! Waarom niet insteken op ieders eigen instinct/moedergevoel en dáár begeleiding bij aanbieden?
Ik ben voor minder richtlijnen en meer moeders in hun eigen kracht zetten. Bevestigen dat wat ze voelen/willen/doen in principe goed is (er zijn maar weinig moeders die instinctief alleen maar dingen doen die heel schadelijk zijn voor hun kind) en dat ze, mochten zíj het anders willen, hulp kunnen krijgen (opnieuw vanuit hun eigen kracht, wat zou je graag anders zien? Wat denk je dat voor jullie werkt? In plaats van een standaard protocol dat iedereen maar moet volgen want dan komt het goed...).
Ik zou me ook rete onzeker voelen als ik niet al tien jaar over dit soirt dingen had nagedacht...
Nou ja precies, dit dus. Het geeft zoveel onrust en inderdaad onzekerheid. Net als het wel/niet laten huilen.. Het frappante is dat ik wat dat betreft altijd ook vond dat je 'niet kinderachtig' moest zijn en babies best kon laten huilen, maar dat was duidelijk voor ik me er wat meer in verdiept had en uberhaupt moeder was. Als ik nu mijn dochter hoor huilen, roept m'n hele lijf 'troosten!!', en zou het zo verkeerd voelen om haar te laten huilen. Maar dan komt er weer een fanatieke schoonvader die me veel te soft vindt, want 'hij liet ze vroeger allemaal avonden huilen en ze zijn er niet slechter van geworden'..
Prima als dat zijn opvatting is, maar als ik mijn mini, die niet op een andere manier iets aan kan geven dan door te huilen en die inderdaad net een soort van wereldschok heeft doorgemaakt, wil troosten dan doe ik dat lekker. Jammer dat je dan door dit soort dingen toch aan het twijfelen komt en bijna staat te dubben boven de wieg of je haar wel op mag/zal pakken..
Tot zover deze nachtelijke post, helaas viel het schema vandaag wat ongunstig uit en had dochter om 02.00u weer honger (laatste voeding daarvoor om 21.00u) in plaats van vroeg in de ochtend..
maandag 18 april 2016 04:36
Ha dames!!
Gsleutel, volgens mij zijn we vakgenoten! Anyway, ik lap de adviezen rondom slapen vanuit CB aan mijn laars. Dit weten ze ook, want zo eerlijk ben ik wel. Oudste kind is nu 3,5 en was veel makkelijker met slapen. Wilde ook graag alleen slapen. Mini wil dat juist niet. In de nacht in haar wiegje en overdag waar zij maar wil. Als ze 16 is slaapt ze vast niet meer overdag op mijn buik.
Hoe staat het met jullie lijf? Hier wel alle kilo's er al af, maar heb echt een buik en kwabben...
Gsleutel, volgens mij zijn we vakgenoten! Anyway, ik lap de adviezen rondom slapen vanuit CB aan mijn laars. Dit weten ze ook, want zo eerlijk ben ik wel. Oudste kind is nu 3,5 en was veel makkelijker met slapen. Wilde ook graag alleen slapen. Mini wil dat juist niet. In de nacht in haar wiegje en overdag waar zij maar wil. Als ze 16 is slaapt ze vast niet meer overdag op mijn buik.
Hoe staat het met jullie lijf? Hier wel alle kilo's er al af, maar heb echt een buik en kwabben...
