ervaringen bam-moeders?

26-06-2017 16:04 617 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo
anoniem_349580 wijzigde dit bericht op 23-02-2018 18:27
Reden: Dit geldt niet meer
94.59% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Er is daar een topic over " kind in je uppie" geloof ik.
zwanger/kind-in-je-uppie-deel-7/list_messages/321293
Een goede vriendin van mij is bam-moeder. Ze is ongeveer één jaar na mij bevallen (haar zoontje is 1.5 en mijn dochter 2.5) en we hebben het er uiteraard dus best vaak over.
Is het zwaar?
Volgens mij is vooral de eerste periode voor iedereen zwaar en dus zeker als je alleen bent. Zij heeft gelukkig een fijn netwerk om zich heen en vooral haar moeder doet veel. Dus ze heeft nu ook weer tijd voor zichzelf, omdat oma met liefde in de weekend en avonden komt oppassen. Als jij het echt helemaal alleen moet doen dan zou ik dat echt zwaar vinden. Ik heb dan ook wel echt soms tijd voor mezelf nodig en als je met zijn tweeën bent is dan natuurlijk makkelijker te organiseren.

Het heeft natuurlijk ook voordelen dat je alleen bent. Ik en mijn vriend kunnen het af en toe best over dingen oneens zijn. Zij kan het allemaal zelf bepalen en geen discussies. Ook niet over wie er in de nacht uitgaat bijvoorbeeld. Zij is de enige en zal het dus wel moeten doen. Geen frustratie over en weer dus.
De laatste tijd is er weer veel ophef over zaaddonorschap, dus voordat je bijvoorbeeld uit Denemarken anoniem zaad laat komen, zou ik dat eerst eens kritisch lezen.
Alle reacties Link kopieren
Tja, wat is zwaar? Dat is natuurlijk ook maar relatief. Wat voor jou heel zwaar is, is voor mij misschien makkelijk te doen en andersom.

Ik ben Bam, mijn zoontje wordt binnenkort 2 jaar oud. Sommige dingen vielen mij tegen (zoon is bv een hele slechte slaper waardoor ik dus ook). En sommige dingen vielen mee, zo had ik verwacht mij bij vlagen heel eenzaam te voelen maar dat is nog niet gebeurd.
Ga bij jezelf na waar jij bang bent tegenaan te lopen en denk in oplossingen en mogelijkheden.
Oh, een goed netwerk is ook heel fijn en een beetje organisatorische skills
Don't be afraid to fail, be afraid not to try
Ik ben bam moeder van 2 kids. een zoontje van 4 en een dochtertje van 8 maanden.
Ik vind het niet zwaar. Soms als mijn zoontje het bloed onder mijn nagels haalt dan zou het fijn zijn als iemand het even over zou nemen. Maar dat komt niet vaak voor. Je moet een goede achterban hebben anders valt het niet mee.
Mijn ouders helpen mijn heel veel.
Alle reacties Link kopieren
Ik vond de eerste 6 maanden retezwaar. Maar dat had vooral te maken met het wennen aan het ouderschap en omgaan met een kindje dat slecht sliep en daardoor heel veel huilde. Ik had dat ook met partner erg zwaar gevonden denk ik. Nu ze 1,5 is vind ik het helemaal niet zwaar. Ik vind het heerlijk en mis ook geen partner.

Ik ben wel benieuwd naar het belang van een netwerk. Ik lees in dit soort topics zo vaak dat dat heel belangrijk is en dat het netwerk veel bijspringt. Waarmee dan, want Ik ervaar dat niet zo. Ik heb best een netwerk wat kan helpen, maar ik maak daar nauwelijks gebruik van. Op een enkele keer oppassen of logeren na hoef ik verder geen hulp in te schakelen. Maar dat is bij mijn bevriende stellen met kinderen niet anders. Wellicht wordt dat nog anders als kind ouder wordt hoor, maar ook zonder groot netwerk is het volgens mij prima te doen.
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor jullie reacties!! Ik vroeg me af of het idee om er écht helemaal alleen voor te staan en de verantwoordelijkheid helemaal alleen te dragen jullie niet onzeker en bang maakt? Dat is wel iets waar ik me veel zorgen over maak.
Alle reacties Link kopieren
Chicka :cheer: hai!
Ik moet eerlijk zeggen dat ik ook niet erg op mijn netwerk leun qua oppassen. De vrije tijd die ik heb breng ik het liefste door met zoon. ik heb een hele fijne kdv en mijn moeder springt af en toe bij.

Waar ik mijn netwerk wel voor gebruik is het delen van gebeurtenissen of als ik twijfels heb. Zij fungeren als een soort klankbord, dat vind ik erg fijn.
Ook geniet ik ervan te zien hoe mijn zoon een speciale band opbouwd met de mensen om mij heen. Hij heeft ook behoefte aan contact naast mij. zo vraagt hij soms om oma te bellen, of oom, of tante.

Skipper, de verantwoordelijk komt idd helemaal bij jou terecht als enige ouder. Ik heb dat altijd als iets natuurlijks gevoeld en zou het niet anders willen. Het is ook heel fijn dat je niet alles hoeft te overleggen, wat ik beslis gebeurd!
Don't be afraid to fail, be afraid not to try
Het is meer dat het fijn is dat je iemand achter de hand heb als je kids ziek zijn. Mijn zoontje was vandaag ziek.
Sliep vannacht bij mijn ouders omdat ik open dienst heb op mijn werk. Mijn moeder brengt de kids dan naar kdv en school.
Nou was mijn zoontje dus vannacht ziek geworden bij mijn ouders. Dus mijn moeder heeft hem thuis gehouden.
Ik kan zelf niet zomaar vrij krijgen op mijn werk. Dus ban dan blij dat mijn moeder hem wil opvangen.

Ik vind het ook erg fijn dat ik niet hoef te overleggen met een partner hoe we de kids gaan opvoeden.
Ik bepaal het zelf. Mocht ik advies willen weet ik dat ik het altijd aan vriendinnen of familie kan vragen.
Ik zou wel goed nadenken over de spermadonor. Je hoort nu weer zoveel verhalen van kinderen die op zoek zijn naar hun vader, maar dat deze niet meer te achterhalen is, doordat spermadonoren anoniem kunnen blijven.

Nog steeds worden anonieme spermadonoren gebruikt uit bijvoorbeeld Denemarken. Ik zou toch eens goed gaan lezen wat dit inhoudt voor je kind. Jij kan wel alleen moeder willen worden, maar veel kinderen missen (op wat latere leeftijd) wel hun vader...
Chica-1983 schreef:
26-06-2017 22:37
Ik vond de eerste 6 maanden retezwaar. Maar dat had vooral te maken met het wennen aan het ouderschap en omgaan met een kindje dat slecht sliep en daardoor heel veel huilde. Ik had dat ook met partner erg zwaar gevonden denk ik. Nu ze 1,5 is vind ik het helemaal niet zwaar. Ik vind het heerlijk en mis ook geen partner.

Ik ben wel benieuwd naar het belang van een netwerk. Ik lees in dit soort topics zo vaak dat dat heel belangrijk is en dat het netwerk veel bijspringt. Waarmee dan, want Ik ervaar dat niet zo. Ik heb best een netwerk wat kan helpen, maar ik maak daar nauwelijks gebruik van. Op een enkele keer oppassen of logeren na hoef ik verder geen hulp in te schakelen. Maar dat is bij mijn bevriende stellen met kinderen niet anders. Wellicht wordt dat nog anders als kind ouder wordt hoor, maar ook zonder groot netwerk is het volgens mij prima te doen.
Als je werkt en je kind wordt plotseling ziek is het wel heel prettig als er iemand in de buurt woont die af en toe iets kan opvangen.

Ik denk dat je niet perse een groot netwerk hoeft te hebben, maar één of twee mensen/plekken, waar je kind vertrouwd is, dichtbij, dat is goud waard. Dit geldt ook voor stellen met kinderen trouwens, maar als je alleen bent nog eens extra, aangezien je niet elkaar kunt aflossen.
Alle reacties Link kopieren
Nederlandse spermadonoren kunnen niet anoniem meer doneren, al sinds 2004 niet meer. Ook mag je geen "anoniem" zaad uit Denemarken importeren. Verder vind ik je houding, Lot, een beetje denigrerend overkomen ("ik zou wel goed nadenken" en "ik zou toch eens goed gaat inlezen") , Skipper vraagt niet voor niets om ervaringen, dus wil ze zich wel degelijk verdiepen en "inlezen" voor zover dat kan.
Skipper, ik heb ook alleen een kind, en dat is soms zwaar, maar meestal niet, en ben ik heel gelukkig met mijn keuze voor een kind in m'n uppie.
Ik weet het en daarom gebruiken veel bam- moeders nu zaad van anonieme donoren uit Denemarken en ja, dit is illegaal, maar komt nog altijd veel voor.

Ik snap dat je graag een kind wil, alleen, maar een kind komt altijd voort uit zowel het DNA van de moeder als van de 'vader'.

Ik wil alleen onderstrepen dat je niet alleen aan je eigen belangen moet denken (ik wil een kind!) maar juist ook aan die van 'het kind', (dat er nu nog niet is).

En nee, absoluut niet denigrerend bedoeld. Ik zie helaas van dichtbij hoeveel leed het kan veroorzaken, vandaar mijn reactie.
Alle reacties Link kopieren
L0t schreef:
27-06-2017 20:38
Als je werkt en je kind wordt plotseling ziek is het wel heel prettig als er iemand in de buurt woont die af en toe iets kan opvangen.

Ik denk dat je niet perse een groot netwerk hoeft te hebben, maar één of twee mensen/plekken, waar je kind vertrouwd is, dichtbij, dat is goud waard. Dit geldt ook voor stellen met kinderen trouwens, maar als je alleen bent nog eens extra, aangezien je niet elkaar kunt aflossen.
Ik werk 32 uur en ben alleenstaande moeder, maar gelukkig gezegend met een über flexibele baan. Veel is op te vangen met thuis werken en flexibiliteit in werktijden/dagen. En als dat echt niet kan is er gelukkig nog calamiteitenverlof of kortdurend zorgverlof dat ik kan opnemen. Ik besef me ook dat die flexibiliteit niet voor iedereen beschikbaar is, dus begrijp dat een achtervang soms nodig is. Maar ik bedoelde meer dat er vaak gesproken wordt over het zorgen voor een groot vangnet. En dat alleenstaanden heel veel hulp krijgen vanuit hun vangnet. Ik ervaar dat niet zo en denk dat je met een klein vangnet wat af en toe iets kan opvangen ook prima af kan.
Alle reacties Link kopieren
Fiepie :cheer2:

Krullenbol alweer bijna 2! Wat gaat het ontzettend hard he? Mooi om te horen dat alles goed gaat! Ik herken het inderdaad wel dat het fijn is dat je kind met meerdere mensen een goede band kan opbouwen. Ik vind het heel leuk om te zien hoe ze naar andere trekt (en stiekem heel fijn dat ik op familiefeestjes geen opkijken naar dr heb omdat ze alleen maar bij oma/neefje/nichtje/oom/tante wil zijn).
Alle reacties Link kopieren
Ik begrijp wat Lot zegt ivm spermadonoren. Ik kom uit België en daar is anoniem donorschap verplicht. Als ik naar Nederland ga wordt dit niet terugbetaald en kost het massa's geld. Hebben jullie allemaal een niet-anonieme donor? Zijn er ook mensen die een anonieme donor hebben?

In ieder geval HEEL ERG BEDANKT voor jullie berichtjes! Jullie stellen me echt gerust!
Alle reacties Link kopieren
Ik heb inderdaad een niet-anonieme donor Skipper. Overigens alle andere BAM-ers dus ik ken (irl en via fora) ook. Dus dat het gebruik van anonieme donoren in Nederland veel voorkomt herken ik niet.
De donor van mijn kinderen is ook niet anoniem. Mijn kids zien af en toe de donor.
Ik vind het fijn dat mijn kids weten wie de vader is en dat ze niet hoeven te wachten tot dat ze 16 zijn.
Mijn tante heeft 2 kinderen geadopteerd en die zouden graag willen weten wie de biologische ouders zijn.
Dit zullen ze nooit weten omdat ze te vondeling zijn gelegd. Daar hebben ze het wel moeilijk mee.
Had dus altijd zoiets van mocht ik bammoeder worden dan wil ik geen anonieme donor.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb ook een niet anonieme donor.

Ik wist niet dat in België een anonieme donorschap verplicht was, wat gek
Don't be afraid to fail, be afraid not to try
Ik ben momenteel zwanger van een bekende donor (een vriend die ik al jaren ken).

Ik heb een redelijk netwerk in de buurt, maar ik weet dat ik hulp vragen alleen doe als het echt moet. Vind het wel belangrijk dat mn kindje meer vaste mensen kent dan alleen mamma en opvang en oma. Maar dat had ik met een partner ook belangrijk gevonden.

Het topic 'kind in je uppie' is wel erg fijn, maar al een hele tijd vooral gefocussed op zwanger worden.

Fijn om hier wat van de mamma's te lezen die al kindjes hebben en hoe ze het ervaren!
Alle reacties Link kopieren
Eerst even een snelle zwaai naar de andere "uppies" :cheer: leuk idd als er een topic is om met bam-mams ervaring uit te wisselen over het moederschap.

Mijn uk is inmiddels een jaar en ik kan oprecht zeggen dat het niet zwaar is. Ja, het is pittig maar ik heb geen seconde spijt dat ik het op deze manier heb gedaan. Nu heb ik wel een makkelijke dreumes die snel doorsliep, weinig ziek is (even afkloppen...) en gewoon makkelijk is, maar dat weet je van te voren niet.

Qua hulp krijg / vraag ik die alleen als oppas af en toe. Verder met opvang en een baan met wat flexibiliteit goed te regelen. Wel fijn om achtervang te hebben bij calamiteiten, gelukkig kunnen mijn ouders dan bijspringen.

Ik heb het geluk gehad dat ik een bekende donor heb, waar mijn uk ook een band mee op kan bouwen en om de week ziet. Niet iedereen heeft dat geluk uiteraard, en het is zeker belangrijk om na te denken hoe je hier mee om wil gaan, vragen stellen over afkomst doen ze allemaal en ik denk dat een kind ook altijd recht heeft om te weten wie de vader is. Wat dat betreft vind ik het ook prima dat anonieme donoren niet meer kunnen in nl.

Mijn tip: neem er de tijd voor om er goed en ook praktisch over na te denken, ook financieel heeft het impact en je leven krijgt een hele andere wending. Cliché maar je krijgt er ook veel voor terug 😊
@jiggles, mijn kindje zal ook een band opbouwen met de donor en zijn gezin, maar niet zo vaak als elke twee weken denk ik. (fysieke afstand oa). Heb jij de donor/en zijn gezin op het geboortekaartje genoemd? Ik ga het ook even met ze overleggen, ik neig naar wel.
Alle reacties Link kopieren
@rosings dat contact is hier een bewuste keuze en ook wens van de donor (is homo en heeft zelf geen gezin, en dit is voor hem wel een mogelijkheid zijn kinderwens in te vullen). Voor ons werkt dit nu goed, maar kan me voorstellen als de donor zelf vrouw en kinderen heeft en verder weg woont de situatie weer helemaal anders is. Hij heeft haar overigens niet erkent, dus heeft ook geen gezag oid.

Hij stond wel op het geboortekaartje, maar niet als in dat we samen de trotse ouders zijn van....ik heb daar alleen mijn naam gezet. Onderaan het kaartje stond de zin "..... is een dochter van .....naam donor". Dat hebben we samen zo afgesproken. En voelde heel logisch, al moest ik er wel even over nadenken voor ik met deze optie kwam. Ik wilde niet als "setje" op het kaartje staan.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven