Kinderen
alle pijlers
Peuter slaapproblemen
donderdag 27 juli 2017 02:54
Wie mij even loept kan zien dat dit het zoveelste topic is wat ik open betreffende ons zoontje met slaapproblemen (ik schaam me er onderhand voor)
Ons zoontje heeft al sinds zijn geboorte slaapproblemen.
Dit uit zich in; niet alleen willen slapen (dus ik moet altijd bij hem liggen in de houdgreep
), ik moet hem zelfs vasthouden en t liefste wil hij dan de borst.
Vaak wakker worden snachts.. (nachtangst?) maar ook vaak geïrriteerd en/of huilend wakker worden.
Alles maar dan ook echt alles hebben we geprobeerd..
Kinderarts kan niets vinden..
Homeopatie niets mee opgeschoten.
Osteopaat, manueel therapeut, cjg, consultatie bureau, vast ritme, noem het maar op of we hebben het van gekkigheid geprobeerd.
Soms voelde het als falen, wat doen we "verkeerd"?
Ondertussen is ook de tweede gearriveerd en hij heeft t slapen uitgevonden lijkt wel.. En bij hem hebben we niets anders gedaan dan wat we wel/niet bij de eerste hebben gedaan.
*Zucht* ondertussen ben ik zo moe, hij is moe maar wat we ook doen.. Zoontje slaapt er niet beter door.
Wij zoeken allang niet meer naar een oplossing, vriend zegt ook dat we ons erbij neer moeten leggen.(ik hoop natuurlijk nog steeds tegen beter weten in op de gouden tip)
Maar ik voel me soms zo "alleen", is er dan niemand die dit ook heeft meegemaakt? Zelfs CJG zegt dat ze het zo extreem niet kennen.
Ik hoop dat hij snel beter gaat praten zodat hij misschien kan zeggen wat er aan de hand is..
Wat ik wil met dit topic? Misschien een stukje herkenning, even klagen dat ik net weer een ontroostbaar hoopje in slaap heb weten te krijgen en ik nu weer niet kan slapen en morgen weer hartstikke brak ben zodat ik weer alles uitstel en er weer niets uit mijn handen komt.Bah.. ff janken hoor!
En voor zoontje is t natuurlijk nog t ergste..
Ons zoontje heeft al sinds zijn geboorte slaapproblemen.
Dit uit zich in; niet alleen willen slapen (dus ik moet altijd bij hem liggen in de houdgreep
), ik moet hem zelfs vasthouden en t liefste wil hij dan de borst.Vaak wakker worden snachts.. (nachtangst?) maar ook vaak geïrriteerd en/of huilend wakker worden.
Alles maar dan ook echt alles hebben we geprobeerd..
Kinderarts kan niets vinden..
Homeopatie niets mee opgeschoten.
Osteopaat, manueel therapeut, cjg, consultatie bureau, vast ritme, noem het maar op of we hebben het van gekkigheid geprobeerd.
Soms voelde het als falen, wat doen we "verkeerd"?
Ondertussen is ook de tweede gearriveerd en hij heeft t slapen uitgevonden lijkt wel.. En bij hem hebben we niets anders gedaan dan wat we wel/niet bij de eerste hebben gedaan.
*Zucht* ondertussen ben ik zo moe, hij is moe maar wat we ook doen.. Zoontje slaapt er niet beter door.
Wij zoeken allang niet meer naar een oplossing, vriend zegt ook dat we ons erbij neer moeten leggen.(ik hoop natuurlijk nog steeds tegen beter weten in op de gouden tip)
Maar ik voel me soms zo "alleen", is er dan niemand die dit ook heeft meegemaakt? Zelfs CJG zegt dat ze het zo extreem niet kennen.
Ik hoop dat hij snel beter gaat praten zodat hij misschien kan zeggen wat er aan de hand is..
Wat ik wil met dit topic? Misschien een stukje herkenning, even klagen dat ik net weer een ontroostbaar hoopje in slaap heb weten te krijgen en ik nu weer niet kan slapen en morgen weer hartstikke brak ben zodat ik weer alles uitstel en er weer niets uit mijn handen komt.Bah.. ff janken hoor!
En voor zoontje is t natuurlijk nog t ergste..
Hoe oud is je zoon?
donderdag 27 juli 2017 06:43
Wat doet/wil hij als hij wakker wordt? Wat doe jij/krijgt hij als hij wakker wordt?
Het klinkt mij in de oren als gewenning. En soms moet je dat doorbreken.
Ik ga er altijd van uit dat een kind behoeften en wensen heeft. Behoeften probeer ik zoveel mogelijk aan te voldoen, wensen maar net of dat kan/ik daar zin in heb, het niet over andermans grenzen heen gaat etc.
Ik zie dat de behoefte van jouw zoon nabijheid is. Dat kan jij bieden door samen te slapen.
Zijn wens is om jouw hierbij in de houdgreep te houden, constant borst te drinken etc. Dit gaat over jouw grens want jij slaapt hierbij niet.
Hoe duidelijk geef jij grenzen aan? Hoe duidelijk geef jij aan: jij mag bij ons slapen, ik wil je hand vasthouden maar that's it. We gaan niet constant drinken, ik wil niet gegijzeld liggen in mijn eigen bed en daar moet je mee dealen. Hij is 2, hij is geen newborn. En ja, daar zal enige strijd over ontstaan, hij zal alles uit de kast halen om te doen wat zijn gewoonte is maar jij mag gewoon voet bij stuk houden. Je voldoet namelijk met samen slapen en/of alleen een handje geven tot hij in slaap valt ook aan zijn behoefte aan nabijheid.
Grote kans dat hij rust ervaart door zulke duidelijke grenzen. Dat hij steeds minder vaak wakker wordt want er hoeft niet van alles en dat je op een gegeven moment kunt werken aan hem alleen in laten slapen.
Sterkte!
Edit: dat de 2e het slapen heeft uitgevonden zegt niet zoveel. Misschien heeft dat kind een heel ander karakter, andere behoeften, minder temperament oid.
Het klinkt mij in de oren als gewenning. En soms moet je dat doorbreken.
Ik ga er altijd van uit dat een kind behoeften en wensen heeft. Behoeften probeer ik zoveel mogelijk aan te voldoen, wensen maar net of dat kan/ik daar zin in heb, het niet over andermans grenzen heen gaat etc.
Ik zie dat de behoefte van jouw zoon nabijheid is. Dat kan jij bieden door samen te slapen.
Zijn wens is om jouw hierbij in de houdgreep te houden, constant borst te drinken etc. Dit gaat over jouw grens want jij slaapt hierbij niet.
Hoe duidelijk geef jij grenzen aan? Hoe duidelijk geef jij aan: jij mag bij ons slapen, ik wil je hand vasthouden maar that's it. We gaan niet constant drinken, ik wil niet gegijzeld liggen in mijn eigen bed en daar moet je mee dealen. Hij is 2, hij is geen newborn. En ja, daar zal enige strijd over ontstaan, hij zal alles uit de kast halen om te doen wat zijn gewoonte is maar jij mag gewoon voet bij stuk houden. Je voldoet namelijk met samen slapen en/of alleen een handje geven tot hij in slaap valt ook aan zijn behoefte aan nabijheid.
Grote kans dat hij rust ervaart door zulke duidelijke grenzen. Dat hij steeds minder vaak wakker wordt want er hoeft niet van alles en dat je op een gegeven moment kunt werken aan hem alleen in laten slapen.
Sterkte!
Edit: dat de 2e het slapen heeft uitgevonden zegt niet zoveel. Misschien heeft dat kind een heel ander karakter, andere behoeften, minder temperament oid.
fryskefaam wijzigde dit bericht op 28-07-2017 11:16
5.70% gewijzigd
donderdag 27 juli 2017 07:59
Ja, herkenning hier! Kind van 6. Nightterrors inmiddels afgelopen maar nog steeds meerdere malen per nacht wakker, heel onrustig met slapen en word wakker met onverklaarbare pijnen (volgens arts kan het geen groeipijn zijn daar is het te vaak voor). Van ziekenhuis naar slaappoli in Ede, gaan we het nu proberen bij Kempenhaege, daar zijn ze volgens de slaappoli gespecialiseerd in kleine kinderen.
Wij geven toe inmiddels, hij slaapt van dr 7 nachten 5 tussen ons in. Of manlief verkast naar zijn kamer als hij onrustig blijft. Voor mijn kind is het het vervelendst omdat hij overdag moe is.
Wij geven toe inmiddels, hij slaapt van dr 7 nachten 5 tussen ons in. Of manlief verkast naar zijn kamer als hij onrustig blijft. Voor mijn kind is het het vervelendst omdat hij overdag moe is.
donderdag 27 juli 2017 08:44
En hij heeft zeker weten nergens last van? Mijn zoontje is allergisch en als hij sporen van bepaalde allergenen binnen krijgt is nachtelijke onrust eigenlijk het eerste en tegenwoordig vaak zelfs het enige symptoom dat hij heeft.
Verder is het samen willen slapen wel herkenbaar, dat is verder niks geks. Maar mijn zoontje slaapt als hij nergens last van heeft wel als een roosje naast ons.
Verder is het samen willen slapen wel herkenbaar, dat is verder niks geks. Maar mijn zoontje slaapt als hij nergens last van heeft wel als een roosje naast ons.
donderdag 27 juli 2017 09:04
Ik heb ook het gevoel dat het iets medisch is. Hoe is hij overdag? Naast heel moe. Is hij levendig? Huilt hij veel? Denk je dat hij pijn heeft?Westworld schreef: ↑27-07-2017 08:44En hij heeft zeker weten nergens last van? Mijn zoontje is allergisch en als hij sporen van bepaalde allergenen binnen krijgt is nachtelijke onrust eigenlijk het eerste en tegenwoordig vaak zelfs het enige symptoom dat hij heeft.
Verder is het samen willen slapen wel herkenbaar, dat is verder niks geks. Maar mijn zoontje slaapt als hij nergens last van heeft wel als een roosje naast ons.
Sterkte verder.
donderdag 27 juli 2017 09:26
hier ook zo'n exemplaar. nu 4 en we liggen elke avond bij hem.
ik ken er nog een, totaal andere opvoeding, maar ook daar hetzelfde verhaal. jongetje is nu 5 en het gaat beter. ze kunnen nu met hem afspreken dat ze even gaan werken in de kamer ernaast en dan blijft hij in bed liggen. Dus er is hoop
En ik had ooit een collega die zei dat haar vader altijd bij haar bleef haar hand vasthouden tot ze sliep, tot ze een jaar of zes was.
Dus jullie zijn niet alleen, en hebben absoluut niet gefaald!
de borst 's nachts hebben we hier met 2 afgebouwd. hier gedaan door papa met hem te laten slapen, die heeft geen borst. was na 3 nachten met huilen bij het wakker worden en troosten door papa gewend. Daarna ging hij ook de nachten (meestal) doorslapen. Bij andere zoon dit met anderhalf gedaan en ook daar was borst afbouwen wel een voorbode voor doorslapen (mits geen verkoudheid/niet fit zijn/drukke dag gehad, dan wordt ook jongste vaak nog even wakker voor een slokje).
We hebben hem ook een twijfelaar gekocht. ideaal! nu kunnen we er relaxt naast liggen. En als hij 's nachts toch bij ons in kruipt, kan 1 van de ouders in zijn bed. of samen met hem in zijn bed 's nachts.
Een tijd is het trouwens wel goed gegaan, dat alleen inslapen, hij was toen 3,5. We lazen altijd voor tot hij sliep. Hiermee gestopt en naast hem liggen tot hij sliep. Toen goed naar hem kijken en vlak voor hij echt in slaap viel weggaan. Zo kon hij zelf in slaap vallen, maar was te moe om zn bed uit te gaan. En dit hebben we langzaam opgebouwd naar steeds iets eerder weggaan. Uiteindelijk konden we weg, speelde hij vaak even en ging dan zelf slapen.
We gingen op vakantie en daar konden/wilden we hem niet alleen laten op de hotelkamer dus helaas was het daarna over. Nu is hij er ook heel stellig in dat hij niet alleen wil slapen, ik denk dat we het na de zomervakantie maar weer eens gaan oppakken.
Gewenning? Ja. is het slecht? niet perse, denk ik. Sommige kindjes hebben nu eenmaal meer behoefte aan lichamelijk contact.
Als ik naar mijn zoontje kijk, ben ik altijd blij dat ik hem als baby niet heb laten huilen. Hij heeft klassiek autisme en huilde echt wanhopig, hij kon het niet overzien, alleen in zn bedje. Hij had ons als ouders nodig om grip te krijgen op de wereld om hem heen.
Nu wordt dat langzaam beter, hij maakt hele sprongen. Is zindelijk, communiceert steeds beter, ik heb er dus alle vertrouwen in dat ook het slapen vanzelf goed komt.
ik ken er nog een, totaal andere opvoeding, maar ook daar hetzelfde verhaal. jongetje is nu 5 en het gaat beter. ze kunnen nu met hem afspreken dat ze even gaan werken in de kamer ernaast en dan blijft hij in bed liggen. Dus er is hoop
En ik had ooit een collega die zei dat haar vader altijd bij haar bleef haar hand vasthouden tot ze sliep, tot ze een jaar of zes was.
Dus jullie zijn niet alleen, en hebben absoluut niet gefaald!
de borst 's nachts hebben we hier met 2 afgebouwd. hier gedaan door papa met hem te laten slapen, die heeft geen borst. was na 3 nachten met huilen bij het wakker worden en troosten door papa gewend. Daarna ging hij ook de nachten (meestal) doorslapen. Bij andere zoon dit met anderhalf gedaan en ook daar was borst afbouwen wel een voorbode voor doorslapen (mits geen verkoudheid/niet fit zijn/drukke dag gehad, dan wordt ook jongste vaak nog even wakker voor een slokje).
We hebben hem ook een twijfelaar gekocht. ideaal! nu kunnen we er relaxt naast liggen. En als hij 's nachts toch bij ons in kruipt, kan 1 van de ouders in zijn bed. of samen met hem in zijn bed 's nachts.
Een tijd is het trouwens wel goed gegaan, dat alleen inslapen, hij was toen 3,5. We lazen altijd voor tot hij sliep. Hiermee gestopt en naast hem liggen tot hij sliep. Toen goed naar hem kijken en vlak voor hij echt in slaap viel weggaan. Zo kon hij zelf in slaap vallen, maar was te moe om zn bed uit te gaan. En dit hebben we langzaam opgebouwd naar steeds iets eerder weggaan. Uiteindelijk konden we weg, speelde hij vaak even en ging dan zelf slapen.
We gingen op vakantie en daar konden/wilden we hem niet alleen laten op de hotelkamer dus helaas was het daarna over. Nu is hij er ook heel stellig in dat hij niet alleen wil slapen, ik denk dat we het na de zomervakantie maar weer eens gaan oppakken.
Gewenning? Ja. is het slecht? niet perse, denk ik. Sommige kindjes hebben nu eenmaal meer behoefte aan lichamelijk contact.
Als ik naar mijn zoontje kijk, ben ik altijd blij dat ik hem als baby niet heb laten huilen. Hij heeft klassiek autisme en huilde echt wanhopig, hij kon het niet overzien, alleen in zn bedje. Hij had ons als ouders nodig om grip te krijgen op de wereld om hem heen.
Nu wordt dat langzaam beter, hij maakt hele sprongen. Is zindelijk, communiceert steeds beter, ik heb er dus alle vertrouwen in dat ook het slapen vanzelf goed komt.
donderdag 27 juli 2017 17:04
Dit heb/had ik ook. Ik vind wat je omschrijft wel herkenbaar, het vasthouden en bij jou willen zijn als troost. Mijn zoon heeft koemelkallergie, in eerste 1,5 jaar nooit vlekken of eczeem gehad, pas toen hij dat niet meer at ging slapen beter. We kwamen er erg laat achter. Hij slaapt alleen onrustig nu als hij ziek is of iets met koemelk gegeten heeft.Westworld schreef: ↑27-07-2017 08:44En hij heeft zeker weten nergens last van? Mijn zoontje is allergisch en als hij sporen van bepaalde allergenen binnen krijgt is nachtelijke onrust eigenlijk het eerste en tegenwoordig vaak zelfs het enige symptoom dat hij heeft.
Verder is het samen willen slapen wel herkenbaar, dat is verder niks geks. Maar mijn zoontje slaapt als hij nergens last van heeft wel als een roosje naast ons.
Misschien toch nog een allergie uitsluiten door middel van een eliminatie dieet.
anoniem_64c2d74e4f3fb wijzigde dit bericht op 27-07-2017 20:24
0.22% gewijzigd
donderdag 27 juli 2017 22:50
Ik heb niet alle reacties gelezen...
Maar hier wel herkenning. Bij ons kindje begon het toen ze 1.5 was. Van de 1 op de andere dag. Ze was uuren wakker smacht. Niet huilen. Maar wakker en klaar om te spelen. Alles wat jij benoemt hebben wij ook geprobeerd. Niets hielp.
Zelfs geprobeerd lactose een tijd te vermijden etc..
Toen ze 2.5 was hebben we melatonine gekregen. Ze begon zelfs met 3 mg. Heel hoog. Nu zijn we 4 jaar verder en krijgt ze nog steeds een halve mg. Wat een zegen was dat. Een kind wat doorslaapt.
Maar hier wel herkenning. Bij ons kindje begon het toen ze 1.5 was. Van de 1 op de andere dag. Ze was uuren wakker smacht. Niet huilen. Maar wakker en klaar om te spelen. Alles wat jij benoemt hebben wij ook geprobeerd. Niets hielp.
Zelfs geprobeerd lactose een tijd te vermijden etc..
Toen ze 2.5 was hebben we melatonine gekregen. Ze begon zelfs met 3 mg. Heel hoog. Nu zijn we 4 jaar verder en krijgt ze nog steeds een halve mg. Wat een zegen was dat. Een kind wat doorslaapt.
vrijdag 28 juli 2017 19:31
Het zal inderdaad ook wel een stuk gewenning zijn.
Allergieën zou kunnen maar zoontje krijgt eigenlijk maar weinig koemelk producten binnen, ik ook niet trouwens.
Het zal inderdaad ook wel een stukje gewenning zijn..
Ik ga het na het weekend toch maar proberen om het iets anders aan te pakken. Wat meer structuur en er wel bij liggen maar niet constant in de houdgreep etc., dit omdat ik zelf zoo moe ben.
Melatonine zou misschien ook nog een optie zijn.. Heb eerst nog een homeopatisch middel wat ik voorgeschreven heb gekregen. (Tegen beter in?)
Ja zo klooien we maar weer aan..
Allergieën zou kunnen maar zoontje krijgt eigenlijk maar weinig koemelk producten binnen, ik ook niet trouwens.
Het zal inderdaad ook wel een stukje gewenning zijn..
Ik ga het na het weekend toch maar proberen om het iets anders aan te pakken. Wat meer structuur en er wel bij liggen maar niet constant in de houdgreep etc., dit omdat ik zelf zoo moe ben.
Melatonine zou misschien ook nog een optie zijn.. Heb eerst nog een homeopatisch middel wat ik voorgeschreven heb gekregen. (Tegen beter in?)
Ja zo klooien we maar weer aan..
vrijdag 28 juli 2017 19:41
Onze zoon, nu ruim 3, heeft tot afgelopen oktober ook dramatisch geslapen. Fysieke omstandigheden in het eerste jaar, gewenning, behoeften van mijn zoon en de manier waarop wij er mee om gingen. Alles was-achteraf gezien- denk ik van invloed. Alles hebben we ook geprobeerd. Mijn stelregel is inmiddels: als er maar geslapen wordt.
Dé tip heb ik denk ik niet, maar wat bij ons - in fasen - wel echt geholpen heeft om de wensen (en niet zozeer behoeften dus) van zoon af te "wennen/leren", is het boekje slaap kindje slaap van Estevill. Wie weet, als je dat niet al geprobeerd hebt hoor, biedt het je iets.
In algemene zin denk ik dat je alleen moet doen wat bij je past. Slaap is basisvoorwaarde voor al die andere fijne dingen die je je kind wil bieden, dus geef niet op. Zonder slaap is niks vol te houden.
Sterkte!!!
Dé tip heb ik denk ik niet, maar wat bij ons - in fasen - wel echt geholpen heeft om de wensen (en niet zozeer behoeften dus) van zoon af te "wennen/leren", is het boekje slaap kindje slaap van Estevill. Wie weet, als je dat niet al geprobeerd hebt hoor, biedt het je iets.
In algemene zin denk ik dat je alleen moet doen wat bij je past. Slaap is basisvoorwaarde voor al die andere fijne dingen die je je kind wil bieden, dus geef niet op. Zonder slaap is niks vol te houden.
Sterkte!!!
zaterdag 29 juli 2017 07:17
Nouja, dat is op zich niet erg maar je moet niet vergeten dat je zelf óók moet slapen.
Ik ben ook van doen wat werkt hoor maar ik hou wel iedereens behoeften in de gaten, niet alleen die van de kinderen. Leren de kinderen ook van om rekening met elkaar te houden.
Maar aangezien je zoon op deze leeftijd nog het centrum is van zijn universum zul je die behoeften toch echt zelf moeten bewaken. En dat kan gewoon op een liefdevolle duidelijke manier. Bedenk wel dat je er zelf helemaal achter moet staan. Kinderen prikken feilloos door aarzelende grenzen heen. Dan krijg je het nog moeilijker. Succes!
Ik ben ook van doen wat werkt hoor maar ik hou wel iedereens behoeften in de gaten, niet alleen die van de kinderen. Leren de kinderen ook van om rekening met elkaar te houden.
Maar aangezien je zoon op deze leeftijd nog het centrum is van zijn universum zul je die behoeften toch echt zelf moeten bewaken. En dat kan gewoon op een liefdevolle duidelijke manier. Bedenk wel dat je er zelf helemaal achter moet staan. Kinderen prikken feilloos door aarzelende grenzen heen. Dan krijg je het nog moeilijker. Succes!
zaterdag 29 juli 2017 20:13
Krijgt hij nog borstvoeding? Voor mij was het na 2,5 jaar voeden de reden om heel abrupt te stoppen. Ik was kapot en kind was zo gewend om te drinken. Het was hartverscheurend. Heeft weken nog om een slokje gevraagd maar slapen is veel en veel beter geworden! Geen spijt!
Maar misschien een nutteloos verhaal. Kon zo snel (heb niet kritisch gelezen) niet vinden of je nog voedt
Maar misschien een nutteloos verhaal. Kon zo snel (heb niet kritisch gelezen) niet vinden of je nog voedt
maandag 17 september 2018 17:36
Nou ik geef na een jaar even een update mochten er meer mensen met bovenstaande struggelen en bij dit topic terecht komen.
Zoontje kreeg inderdaad nog borstvoeding maar daar ben ik vlak na dit topic abrupt mee gestopt, ik was er he-le-maal klaar mee, dagen heeft hij om de borst gezeurd en toen was hij er zelf ook wel klaar mee.
Slapen bleef/blijft nog wel een probleem maar ik ben bij een praktijk voor paranormale geneeskunde terecht gekomen (ja op een gegeven moment probeer je alles) en sindsdien gaat het stapje voor stapje beter! Of het daaraan ligt of toeval is weet ik niet maar dat interesseert me ook niet.
En sinds een week slaapt hij in zijn eigen bed!! Wel op onze kamer tegen ons bed (zon gulliver peuter bed van Ikea)maar voor ons is dit al heel wat.
Hij mocht zelf zijn beddengoed uitkiezen en voelt zich een hele grote stoere vent
Nou hopen dat ik jullie binnenkort kan melden dat hij is opgerot naar zijn eigen kamer
Zoontje kreeg inderdaad nog borstvoeding maar daar ben ik vlak na dit topic abrupt mee gestopt, ik was er he-le-maal klaar mee, dagen heeft hij om de borst gezeurd en toen was hij er zelf ook wel klaar mee.
Slapen bleef/blijft nog wel een probleem maar ik ben bij een praktijk voor paranormale geneeskunde terecht gekomen (ja op een gegeven moment probeer je alles) en sindsdien gaat het stapje voor stapje beter! Of het daaraan ligt of toeval is weet ik niet maar dat interesseert me ook niet.
En sinds een week slaapt hij in zijn eigen bed!! Wel op onze kamer tegen ons bed (zon gulliver peuter bed van Ikea)maar voor ons is dit al heel wat.
Hij mocht zelf zijn beddengoed uitkiezen en voelt zich een hele grote stoere vent
Nou hopen dat ik jullie binnenkort kan melden dat hij is opgerot naar zijn eigen kamer
