Kinderen
alle pijlers
ADHD & Medicatie. Ervaring?
maandag 18 september 2017 16:42
Beste lezers,
Wij hebben een dochter van ruim 6.5 jaar oud die een goed jaar geleden de diagnose ADHD gekregen heeft.
Sindsdien volgen wij een traject met meerdere instanties om met tips en tools met haar om te leren gaan en de situatie thuis weer leefbaar te maken. Helaas helpt dit niet voldoende. Tevens slikt zij een homeopathisch middel, maar dit werkt slechts tegen haar slechte concentratie en niet tegen de enorme woedeaanvallen die ze heeft.
Hoewel mijn man en ik in het begin totaal niet openstonden voor medicatie, hebben we nu de stap gezet om terug te gaan naar de kinderarts om te zien wat de mogelijkheden zijn.
Mijn man en ik zijn op, we kunnen niet meer. Het leven met ons meisje is dermate onrustig en onvoorspelbaar dat we op onze tenen lopen. Onze jongste moet het ontgelden en we lopen meer en meer tegen zaken aan. Opa en Oma van de kant van manlief kotsen haar uit, wat uiteraard ongelooflijk veel pijn doet, zowel bij haar als bij ons.
Nu we vandaag het besluit genomen hebben, zit er óók een knoop in mijn maag. Is dit geen zwaktebod van ons? Is dit wel de oplossing en vooral: gaat dit helpen?
De hele situatie doet ons pijn. Het is vreselijk om te zien hoe ons meisje keer op keer met haar woede enz moet worstelen.
Wie kan mij iets vertellen over de ervaring met medicatie?
Ik zit niet te wachten op reacties als: je stopt je kind vol met drugs, etc.
Alvast bedankt.
Wij hebben een dochter van ruim 6.5 jaar oud die een goed jaar geleden de diagnose ADHD gekregen heeft.
Sindsdien volgen wij een traject met meerdere instanties om met tips en tools met haar om te leren gaan en de situatie thuis weer leefbaar te maken. Helaas helpt dit niet voldoende. Tevens slikt zij een homeopathisch middel, maar dit werkt slechts tegen haar slechte concentratie en niet tegen de enorme woedeaanvallen die ze heeft.
Hoewel mijn man en ik in het begin totaal niet openstonden voor medicatie, hebben we nu de stap gezet om terug te gaan naar de kinderarts om te zien wat de mogelijkheden zijn.
Mijn man en ik zijn op, we kunnen niet meer. Het leven met ons meisje is dermate onrustig en onvoorspelbaar dat we op onze tenen lopen. Onze jongste moet het ontgelden en we lopen meer en meer tegen zaken aan. Opa en Oma van de kant van manlief kotsen haar uit, wat uiteraard ongelooflijk veel pijn doet, zowel bij haar als bij ons.
Nu we vandaag het besluit genomen hebben, zit er óók een knoop in mijn maag. Is dit geen zwaktebod van ons? Is dit wel de oplossing en vooral: gaat dit helpen?
De hele situatie doet ons pijn. Het is vreselijk om te zien hoe ons meisje keer op keer met haar woede enz moet worstelen.
Wie kan mij iets vertellen over de ervaring met medicatie?
Ik zit niet te wachten op reacties als: je stopt je kind vol met drugs, etc.
Alvast bedankt.
maandag 18 september 2017 16:55
Ik weet niet hoe ik dat topic hier mooi moet plakken...
Het is van appeltje78
viewtopic.php?f=12&t=390433&start=#p27533238
Het is van appeltje78
viewtopic.php?f=12&t=390433&start=#p27533238
maandag 18 september 2017 17:11
Ik persoonlijk vind het hebben van woedeaanvallen geen goede motivatie om ADHD-medicatie te gaan slikken. Woede ontstaat dan misschien sneller bij prikkelgevoelige mensen zoals mensen bij ADHD, maar woede is geen symptoom. Net als bij mensen zonder ADHD heeft woede aan aanleiding. Denk aan onmacht, misschien overvraagt uw kind zichzelf, misschien raakt zij gefrustreerd door haar klachten etc. Door over te gaan op medicatie voor deze specifieke reden ontneemt u uw kind de mogelijkheid om te gaan met hetgeen wat haar woede uitlokt.
Wanneer het gaat om vermindering van de ADHD-klachten kan medicatie zeker helpen. Misschien neemt dit frustratie bij uw kind weg en zal zij ook minder boos zijn. Mijn ervaring met ADHD-medicatie (ik heb zelf ADHD) is dat het rust biedt in mijn hoofd, dat ik minder overprikkeld raak en mij beter kan concentreren op mijn werk. Het zou dus evengoed kunnen dat u uw kind wel helpt door het medicatie te geven.
Het is dus lastig te zeggen of u goed doet aan het geven van medicatie aan uw kind. Mijn advies is om uw kind goed in de gaten te houden en kritisch te blijven. Verder hoeft u zich niet schuldig te voelen. U heeft als ouder het beste voor met uw kind. Voor hetzelfde geld pakt het erg goed uit en anders kunt u er altijd weer mee stoppen.
Verder geeft u aan dat u en uw partner op zijn. U zou kunnen zoeken naar ouderondersteuning o.i.d. Wanneer u wat meer rust heeft en gemakkelijker met de klachten van uw kind om kunt gaan, helpt u uw kinderen daar ook mee.
Wanneer het gaat om vermindering van de ADHD-klachten kan medicatie zeker helpen. Misschien neemt dit frustratie bij uw kind weg en zal zij ook minder boos zijn. Mijn ervaring met ADHD-medicatie (ik heb zelf ADHD) is dat het rust biedt in mijn hoofd, dat ik minder overprikkeld raak en mij beter kan concentreren op mijn werk. Het zou dus evengoed kunnen dat u uw kind wel helpt door het medicatie te geven.
Het is dus lastig te zeggen of u goed doet aan het geven van medicatie aan uw kind. Mijn advies is om uw kind goed in de gaten te houden en kritisch te blijven. Verder hoeft u zich niet schuldig te voelen. U heeft als ouder het beste voor met uw kind. Voor hetzelfde geld pakt het erg goed uit en anders kunt u er altijd weer mee stoppen.
Verder geeft u aan dat u en uw partner op zijn. U zou kunnen zoeken naar ouderondersteuning o.i.d. Wanneer u wat meer rust heeft en gemakkelijker met de klachten van uw kind om kunt gaan, helpt u uw kinderen daar ook mee.
maandag 18 september 2017 17:14
onze zoon heeft ook adhd.worstelde ook met concentratiegebrek,impulsiviteit,woedeuitbarstingen.
voor ons was de keuze voor medicatie op dat moment geen moeilijke meer.eerder een opluchting.
voor zoon zelf ook.hij was erg ongelukkig,vooral op school.
nu met medicijnen gaat het super,maar we zijn er nog niet. zoon heeft namelijk enorme last van rebounds. het eerste uur na inname en wanneer de medicatie is uitgewerkt komt het negatieve gedrag 2 keer zo erg terug. elke avond is er wel wat en daarna groot verdriet van zoon dat hij zich ongewild zo gedragen heeft.
hiervoor lopen we weer bij de kinderpsychiater en gaan we binnenkort andere medicijnen uit proberen.
het starten met medicatie vond ik overigens ook wel heftig.met instellen moet je de hoeveelheid opbouwen en steeds ophogen.uittesten wat het beste werkt.zoon kreeg behoorlijk vervelende bijwerkingen,maar qua gedrag gaf het nog geen resultaat dus moesten we toch de dosis ophogen.dat vond ik wel lastig.na een maand of 3 zaten we goed zeg maar.
en toen overgestapt op langwerkende om rebounds gedurende de dag te voorkomen.die hebben we nu dus alleen smorgens en savonds nog. hopelijk gaat dat met andere medicatie beter. dat is wederom een kwestie van uittesten.
voor ons was de keuze voor medicatie op dat moment geen moeilijke meer.eerder een opluchting.
voor zoon zelf ook.hij was erg ongelukkig,vooral op school.
nu met medicijnen gaat het super,maar we zijn er nog niet. zoon heeft namelijk enorme last van rebounds. het eerste uur na inname en wanneer de medicatie is uitgewerkt komt het negatieve gedrag 2 keer zo erg terug. elke avond is er wel wat en daarna groot verdriet van zoon dat hij zich ongewild zo gedragen heeft.
hiervoor lopen we weer bij de kinderpsychiater en gaan we binnenkort andere medicijnen uit proberen.
het starten met medicatie vond ik overigens ook wel heftig.met instellen moet je de hoeveelheid opbouwen en steeds ophogen.uittesten wat het beste werkt.zoon kreeg behoorlijk vervelende bijwerkingen,maar qua gedrag gaf het nog geen resultaat dus moesten we toch de dosis ophogen.dat vond ik wel lastig.na een maand of 3 zaten we goed zeg maar.
en toen overgestapt op langwerkende om rebounds gedurende de dag te voorkomen.die hebben we nu dus alleen smorgens en savonds nog. hopelijk gaat dat met andere medicatie beter. dat is wederom een kwestie van uittesten.
maandag 18 september 2017 17:41
Dank je clueless.
Voor die rebounds ben ik dus ook best bang want dat lees je heel vaak.
Is Concerta dan een middel met een langere werking?
Dank je Helena, ik zal er eens gaan lezen.
Vivadag, je zult het ongetwijfeld goed bedoelen maar ik denk niet dat je dat kunt beoordelen op afstand. Haar woede is 9 vd 10 keer het gevolg van gedrag wat ook aan adhd gelinkt is.
Tips die je geeft inz ondersteuning etc zijn hier helaas zeer lastig toe te passen. Een heel breed en welwillend netwerk hebben we helaas niet en we staan er dan ook veelal samen voor.
Voor die rebounds ben ik dus ook best bang want dat lees je heel vaak.
Is Concerta dan een middel met een langere werking?
Dank je Helena, ik zal er eens gaan lezen.
Vivadag, je zult het ongetwijfeld goed bedoelen maar ik denk niet dat je dat kunt beoordelen op afstand. Haar woede is 9 vd 10 keer het gevolg van gedrag wat ook aan adhd gelinkt is.
Tips die je geeft inz ondersteuning etc zijn hier helaas zeer lastig toe te passen. Een heel breed en welwillend netwerk hebben we helaas niet en we staan er dan ook veelal samen voor.
woensdag 20 september 2017 14:29
zoon slikt nu equasym 30.dat is langwerkende methylfenidaat.werkt 8 uur.
we gaan nu concerta proberen.die werkt 12 uur,en daar zit naar ik begreep een ander stofje in,waar zoon wellicht beter op zal reageren.
juist bij de woedeaanvallen heeft de medicatie een ondersteunende werking,omdat kind met rust in zn hoofd beter kan relativeren en nadenken hoe hij/zij met de situatie om moet gaan.
zonder medicatie weet zoon niet waar hij godsnaam moet beginnen als hij iets moet doen en raakt gefrustreerd.
met medicatie kan hij beter nadenken.
de medicijnen hebben geen versuffende of kalmerende werking.maar juist een verhelderende.kind is veel scherper en allerter dan wanneer hij verdwaald in de soep van prikkels en gedachtes in zn hoofd als alle deurtjes daarboven wijdopen staan.
jullie beginnen ws met de standaard ritalin/methylfenidaat,die je moet opbouwen.werkt misschien niet optimaal,maar geeft wel een goed beeld van wat medicatie voor jullie kan betekenen. van daaruit kun je verder zoeken naar wat bij jullie kind past.
laat je dus niet uit het veld slaan als je het niet ervaart als een daverend succes.soms/vaak is het een tijdje een zoektocht.
we gaan nu concerta proberen.die werkt 12 uur,en daar zit naar ik begreep een ander stofje in,waar zoon wellicht beter op zal reageren.
juist bij de woedeaanvallen heeft de medicatie een ondersteunende werking,omdat kind met rust in zn hoofd beter kan relativeren en nadenken hoe hij/zij met de situatie om moet gaan.
zonder medicatie weet zoon niet waar hij godsnaam moet beginnen als hij iets moet doen en raakt gefrustreerd.
met medicatie kan hij beter nadenken.
de medicijnen hebben geen versuffende of kalmerende werking.maar juist een verhelderende.kind is veel scherper en allerter dan wanneer hij verdwaald in de soep van prikkels en gedachtes in zn hoofd als alle deurtjes daarboven wijdopen staan.
jullie beginnen ws met de standaard ritalin/methylfenidaat,die je moet opbouwen.werkt misschien niet optimaal,maar geeft wel een goed beeld van wat medicatie voor jullie kan betekenen. van daaruit kun je verder zoeken naar wat bij jullie kind past.
laat je dus niet uit het veld slaan als je het niet ervaart als een daverend succes.soms/vaak is het een tijdje een zoektocht.
donderdag 21 september 2017 08:37
Dank je Clueless.
Het sterkt me te lezen dat er kindjes zijn die er baat bij hebben.
Vind het zo ontzettend moeilijk om dit besluit te nemen, want als het goed gaat, gaat het ook echt ontzettend goed, maar als het fout gaat...tja.
Ze zegt zelf niet meer druk in haar hoofd te zijn sinds ze LTO3 slikt, maar wellicht is dat toch nog niet afdoende. Ze is nog maar zo klein en kan daardoor ook nog niet altijd even goed onder woorden brengen wat ze voelt. Het zou dus zomaar kunnen dat het in haar hoofdje een grotere chaos is dan zij zelf kan benoemen.
Wel merken we dat ze sinds ze begin dit schooljaar in groep 3 zit, ze rustiger is. Het lijkt wel of haar honger naar leren nu gestild wordt. Maar goed... we hebben al heel vaak gedacht dat we het ei van Columbus gevonden hadden, maar dat bleek uiteindelijk niet zo te zijn.
Eerst het gesprek met de kinderarts maar weer afwachten. We kunnen helaas pas in november terecht.
Het sterkt me te lezen dat er kindjes zijn die er baat bij hebben.
Vind het zo ontzettend moeilijk om dit besluit te nemen, want als het goed gaat, gaat het ook echt ontzettend goed, maar als het fout gaat...tja.
Ze zegt zelf niet meer druk in haar hoofd te zijn sinds ze LTO3 slikt, maar wellicht is dat toch nog niet afdoende. Ze is nog maar zo klein en kan daardoor ook nog niet altijd even goed onder woorden brengen wat ze voelt. Het zou dus zomaar kunnen dat het in haar hoofdje een grotere chaos is dan zij zelf kan benoemen.
Wel merken we dat ze sinds ze begin dit schooljaar in groep 3 zit, ze rustiger is. Het lijkt wel of haar honger naar leren nu gestild wordt. Maar goed... we hebben al heel vaak gedacht dat we het ei van Columbus gevonden hadden, maar dat bleek uiteindelijk niet zo te zijn.
Eerst het gesprek met de kinderarts maar weer afwachten. We kunnen helaas pas in november terecht.
donderdag 21 september 2017 09:05
Mijn beide kinderen krijgen concerta. Ik vind dat een prettiger medicijn vanwege de langere werking waardoor je minder last hebt van rebounds. Mijn oudste had vroeger wel eens last van woedeuitbarstingen. Dat kwam vooral door een te groot aantal prikkels. Die niet meer kunnen verwerken en dan exploderen. Ondertussen krijgt ze medicijnen, is ze een stuk ouder en heeft ze dit minder. Ze kan nu zelf op tijd uit een situatie weglopen waardoor het beter gaat. Vroeger moesten wij haar goed in de gaten houden om signalen op te vangen dat het niet goed ging. Vaak werd ze eerst even stil om dan een paar minuten later te gaan schreeuwen ofzo. Jongste heeft daar verder nooit zo last van gehad, die is gewoon heel errug druk
donderdag 21 september 2017 11:16
Ik heb zelf ADHD en slik op slechte dagen ritalin. Zelf heb ik nog geen kinderen, maar ik kan mij zelf niet voorstellen dat ik het ooit aan mijn kinderen op zo'n jonge leeftijd op structurele basis ga geven. Feit blijft: het is chemische troep.
Sport jouw dochter al iedere dag? Misschien kun je het een tijdje doen, maar probeer ook periodes in te bouwen (bijvoorbeeld vakanties) dat ze het niet hoeft te slikken. En let op depressiviteit etc.
Die woede-aanvallen worden wel minder met medicatie denk ik, maar er zijn ook andere oplossingen mogelijk. Het is namelijk onmacht wat er onder zit. Laag zelfbeeld omdat dingen niet lukken, (groot)ouders die onbewust laten voelen dat je niet mag zien wie je bent en misschien nog verveling als je dochter slim is. Er zijn volwassenen die om minder gefrusteerd raken, terwijl ze zich beter kunnen uiten.
Sport jouw dochter al iedere dag? Misschien kun je het een tijdje doen, maar probeer ook periodes in te bouwen (bijvoorbeeld vakanties) dat ze het niet hoeft te slikken. En let op depressiviteit etc.
Die woede-aanvallen worden wel minder met medicatie denk ik, maar er zijn ook andere oplossingen mogelijk. Het is namelijk onmacht wat er onder zit. Laag zelfbeeld omdat dingen niet lukken, (groot)ouders die onbewust laten voelen dat je niet mag zien wie je bent en misschien nog verveling als je dochter slim is. Er zijn volwassenen die om minder gefrusteerd raken, terwijl ze zich beter kunnen uiten.
donderdag 21 september 2017 19:30
Ze heeft 2x per week gym op school, heeft zwemles en speelt thuis en op school buiten. Bij goed weer fietsen wr naar school dus er zijn voldoende manieren om haar energie kwijt te kunnen.
Wij vinden het zelf ook een moeilijke beslissing maar we zien na therapie etc ook geen andere oplossing meer. Zodra ze ouder wordt en zelf haar emoties leert herkennen, zoals hierboven ook omschreven wordt, dan kunnen we het altijd opnieuw bekijken. Nogmaals, ik wil echt niet veroordeeld worden om de keuze die we maken. We hebben absoluut het aller-allerbeste met ons meisje voor en deze keuze is verre van makkelijk.
Wat ik me ook afvraag, is of dat medicatie ook helpt tegen de impulsiviteit en het doen waar ze zin in heeft (geen grenzen kennen etc), het 'zieken' van andere kindjes zoals de jongste hier thuis? Ze kan echt best gemeen zijn in haar woorden en daden en ik ben als de dood dat dat niet weggaat met medicatie.
Wij vinden het zelf ook een moeilijke beslissing maar we zien na therapie etc ook geen andere oplossing meer. Zodra ze ouder wordt en zelf haar emoties leert herkennen, zoals hierboven ook omschreven wordt, dan kunnen we het altijd opnieuw bekijken. Nogmaals, ik wil echt niet veroordeeld worden om de keuze die we maken. We hebben absoluut het aller-allerbeste met ons meisje voor en deze keuze is verre van makkelijk.
Wat ik me ook afvraag, is of dat medicatie ook helpt tegen de impulsiviteit en het doen waar ze zin in heeft (geen grenzen kennen etc), het 'zieken' van andere kindjes zoals de jongste hier thuis? Ze kan echt best gemeen zijn in haar woorden en daden en ik ben als de dood dat dat niet weggaat met medicatie.
vrijdag 22 september 2017 12:38
Ik veroordeel ook niet, heb tenslotte nog geen kinderen en ik weet niet wat ik zou doen. Maar ik zou heel erg terughoudend zijn om als ik ooit kinderen krijg om ze dit spul te geven, omdat ik zelf de negatieve bijwerkingen heb ervaringen. En dat vond ik als volwassene al zeer pittig.
De medicatie helpt tegen de impulsiviteit en de intensiteit van de woede-aanvallen, maar gemeen zijn? Hoe is gemeen? Ze zegt wat ze denkt zonder rekening te houden met anderen (dus onbewust) of echt bewust zieken van andere kinderen? Wat moet ik mij daar bij voorstellen?
De medicatie helpt tegen de impulsiviteit en de intensiteit van de woede-aanvallen, maar gemeen zijn? Hoe is gemeen? Ze zegt wat ze denkt zonder rekening te houden met anderen (dus onbewust) of echt bewust zieken van andere kinderen? Wat moet ik mij daar bij voorstellen?
zaterdag 23 september 2017 08:40
Ikbenlief, dat zieken van andere kinderen, daar is de medicatie niet op gericht.
Het kan wel een bij-effect van de medicatie zijn, dat de sociale contacten beter verlopen. Bijvoorbeeld omdat ze rustiger in haar hoofd is, voelt ze zich beter, kan daardoor beter oplossingen verzinnen voor frustraties in het contact.
Of ze is minder impulsief en daardoor heeft ze meer tijd om anders te reageren.
Maar ik ben ook wel heel benieuwd wat je nu bedoelt met dat zieken.
Als de medicatie goed aanslaat, zie je vaak wel dat therapieen ook beter aanslaan. De tips komen beter binnen en blijven ook beter hangen. Dus dat zou je ook nog kunnen overwegen als de medicatie wel werkt, maar ze sociaal nog in de problemen komt.
Maar het klinkt ook alsof je een temperamentvol kind hebt, met een sterke eigen wil. En nee, daar helpt medicatie niet tegen.
Het kan wel een bij-effect van de medicatie zijn, dat de sociale contacten beter verlopen. Bijvoorbeeld omdat ze rustiger in haar hoofd is, voelt ze zich beter, kan daardoor beter oplossingen verzinnen voor frustraties in het contact.
Of ze is minder impulsief en daardoor heeft ze meer tijd om anders te reageren.
Maar ik ben ook wel heel benieuwd wat je nu bedoelt met dat zieken.
Als de medicatie goed aanslaat, zie je vaak wel dat therapieen ook beter aanslaan. De tips komen beter binnen en blijven ook beter hangen. Dus dat zou je ook nog kunnen overwegen als de medicatie wel werkt, maar ze sociaal nog in de problemen komt.
Maar het klinkt ook alsof je een temperamentvol kind hebt, met een sterke eigen wil. En nee, daar helpt medicatie niet tegen.
zaterdag 23 september 2017 10:32
Ik zie dat de reactie die ik gister getypt had niet geplaatst is.
Ze kan gemeen zijn naar onze mening door kindjes uit frustratie bv kutkind te noemen. Ik zie dat dat wel vaak gebeurd als ze onrecht voelt.
De jongste moet het ook vaak bij haar ontgelden. Even een speen, knuffeldoek oid afpakken. Vaak gewoon even 'prikken'. Alsof ze aandacht wil. Vaak gaat dat ook in een impuls.
Dat is een beetje wat ik bedoel.
Klopt, ze is inderdaad temperamentvol.
Vwb therapie. Ze is nog maar 6 en voor veel trainingen of therapieen is ze helaas nog te jong.
Ze kan gemeen zijn naar onze mening door kindjes uit frustratie bv kutkind te noemen. Ik zie dat dat wel vaak gebeurd als ze onrecht voelt.
De jongste moet het ook vaak bij haar ontgelden. Even een speen, knuffeldoek oid afpakken. Vaak gewoon even 'prikken'. Alsof ze aandacht wil. Vaak gaat dat ook in een impuls.
Dat is een beetje wat ik bedoel.
Klopt, ze is inderdaad temperamentvol.
Vwb therapie. Ze is nog maar 6 en voor veel trainingen of therapieen is ze helaas nog te jong.
zaterdag 23 september 2017 13:05
Ja, klopt, ze is nog jong. Maar het kan wel hoor! Heb je weleens aan PMT gedacht? Psychomotore training, en dan in een groepje met leeftijdsgenoten.
Daar kunnen ze op een speelse manier, met veel oefeningen in een gymzaal oid, leren beter samenspelen. En daar hoort bij: op een goede manier zeggen als je iets niet wil, niet leuk vindt, samen oplossingen zoeken, sorry zeggen, nadenken over hoe de ander iets zou vinden van wat je doet, grenzen van een ander respecteren etc.
Daar kunnen ze op een speelse manier, met veel oefeningen in een gymzaal oid, leren beter samenspelen. En daar hoort bij: op een goede manier zeggen als je iets niet wil, niet leuk vindt, samen oplossingen zoeken, sorry zeggen, nadenken over hoe de ander iets zou vinden van wat je doet, grenzen van een ander respecteren etc.
maandag 25 september 2017 14:05
Ja ik denk dat we nu redelijk overstag zijn. Nu moeten we het alleen nog bespreken met de kinderarts. Het zou zó ongelooflijk fijn zijn als we kunnen bereiken wat jij hierboven schrijft SoSofie.
Dit weekend hadden we het er ook nog over, mijn man en ik.
We denken namelijk (en misschien ook wel hopen) dat we pas zullen merken wat voor invloed het op haar (en daarmee ook op ons) heeft zodra ze dus medicatie slikt.
We zijn zo hard toe aan een beetje rust in huis. We hebben al zoveel geprobeerd (van wat er dan mogelijk is) en niets helpt.
Dit weekend hadden we het er ook nog over, mijn man en ik.
We denken namelijk (en misschien ook wel hopen) dat we pas zullen merken wat voor invloed het op haar (en daarmee ook op ons) heeft zodra ze dus medicatie slikt.
We zijn zo hard toe aan een beetje rust in huis. We hebben al zoveel geprobeerd (van wat er dan mogelijk is) en niets helpt.
dinsdag 26 september 2017 16:26
impulsiviteit neemt zeker af,doordat ze met medicatie beter na kunnen denken. zoals ik al zei heeft het een verhelderende werking.
betere concentratie,betere focus, dus ook beter eerst nadenken dan doen.
onze zoon deed hele domme dingen door onnadenkendheid.deed andere kinderen onbedoeld pijn, vergat hoe ver hij van huis mocht en bleef maar lopen, vergat de tijd en kwam veel te laat thuis.dwaalde af op weg naar school en ging naar de speeltuin.
hetzelfde geldt voor het zieken. zieken = frustratie. frustratie komt voort uit het overlopen van prikkels ... met meer rust in het hoofd neemt de frustratie af ,zitten ze lekkerder in hun vel en zijn vriendelijker en gezelliger. hebben lucht om ook aan een ander te denken.
onze zoon kan ook heel vals doen tegen anderen. dat komt echter nooit voor tussen 8:00 en 15:00.dan is hij altijd vriendelijk,sociaal,geduldig ,behulpzaam... en als hij iets niet leuk vindt dan zegt hij dat gewoon. hij vindt zichzelf ook veel leuker met medicatie ,wat weer goed is voor zijn zelfvertrouwen.
onze zoon weet heel goed hoe hij zich behoort te gedragen en hoe hij zich sociaal op moet stellen naar anderen.hij wil ook niks liever dan dat, het is een hele lieve zachtaardige jongen. maar zn onrust,frustratie en het verdriet om het geen grip hebben op zn hersens zitten hem gewoon in de weg.
betere concentratie,betere focus, dus ook beter eerst nadenken dan doen.
onze zoon deed hele domme dingen door onnadenkendheid.deed andere kinderen onbedoeld pijn, vergat hoe ver hij van huis mocht en bleef maar lopen, vergat de tijd en kwam veel te laat thuis.dwaalde af op weg naar school en ging naar de speeltuin.
hetzelfde geldt voor het zieken. zieken = frustratie. frustratie komt voort uit het overlopen van prikkels ... met meer rust in het hoofd neemt de frustratie af ,zitten ze lekkerder in hun vel en zijn vriendelijker en gezelliger. hebben lucht om ook aan een ander te denken.
onze zoon kan ook heel vals doen tegen anderen. dat komt echter nooit voor tussen 8:00 en 15:00.dan is hij altijd vriendelijk,sociaal,geduldig ,behulpzaam... en als hij iets niet leuk vindt dan zegt hij dat gewoon. hij vindt zichzelf ook veel leuker met medicatie ,wat weer goed is voor zijn zelfvertrouwen.
onze zoon weet heel goed hoe hij zich behoort te gedragen en hoe hij zich sociaal op moet stellen naar anderen.hij wil ook niks liever dan dat, het is een hele lieve zachtaardige jongen. maar zn onrust,frustratie en het verdriet om het geen grip hebben op zn hersens zitten hem gewoon in de weg.
woensdag 27 september 2017 12:33
Wat jij hier schrijft slaat echt de spijker op zijn kop. Ons meisje weet het ook allemaal goed, maar het lukt gewoon niet. Hoe vaak we al niet hebben gezegd dat ze het tegen ons moet zeggen als de jongste haar dwarszit... Maar als ik dan gekibbel hoor en daarna gehuil van de jongste dan weet ik al weer hoe laat het is en heeft ze haar handjes weer niet thuis kunnen houden.clueless17 schreef: ↑26-09-2017 16:26
hetzelfde geldt voor het zieken. zieken = frustratie. frustratie komt voort uit het overlopen van prikkels ... met meer rust in het hoofd neemt de frustratie af ,zitten ze lekkerder in hun vel en zijn vriendelijker en gezelliger. hebben lucht om ook aan een ander te denken.
onze zoon kan ook heel vals doen tegen anderen. dat komt echter nooit voor tussen 8:00 en 15:00.dan is hij altijd vriendelijk,sociaal,geduldig ,behulpzaam... en als hij iets niet leuk vindt dan zegt hij dat gewoon. hij vindt zichzelf ook veel leuker met medicatie ,wat weer goed is voor zijn zelfvertrouwen.
onze zoon weet heel goed hoe hij zich behoort te gedragen en hoe hij zich sociaal op moet stellen naar anderen.hij wil ook niks liever dan dat, het is een hele lieve zachtaardige jongen. maar zn onrust,frustratie en het verdriet om het geen grip hebben op zn hersens zitten hem gewoon in de weg.
Hoe reageert de omgeving eigenlijk op jullie kind(eren)?
Ik merk dat zij gewoon geaccepteerd wordt en dat velen niet eens geloven dat ze ADHD heeft, maar helaas wordt ze door opa en oma van mijn man zijn kant niet geaccepteerd. Die vinden het veel te makkelijk om alleen maar haar negatieve kanten te zien en die ook vooral te benadrukken in plaats van zich te verdiepen in het hoe en waarom ze bepaald gedrag vertoond. En dat doet veel zeer, ook bij haar.
woensdag 27 september 2017 13:34
bij onze zoon merken buitenstaanders ook niet veel. ouders en schoonouders hebben tijdens kerst ed weleens voorvallen meegemaakt en daar wel een mening over (flink op zn donder geven dan gaat het wel over), dus met hen praat ik er verder niet over.geen zin in onbegrip.
verder praat ik er ook niet graag over, behalve met school, hulpverleners en vriendinnen, want mensen die het niet kennen begrijpen het vaak niet.
die beginnen over druk en vervelend, terwijl onze zoon dat helemaal niet is. dan moet ik weer uitleggen waar hij/wij wel tegenaan lopen en dat dingen niet doen geen eigenwijzigheid maar blokkeren is, geen niet luisteren maar vergeten/niet gehoord hebben is,
en het flippen overprikkeldheid en frustratie is en geen verwend gedrag. op den duur had ik daar geen zin meer in en mijd ik het onderwerp.
zeker nu met medicatie merkt de buitenwereld er weinig van. ik verwacht ook niet van mensen dat ze zich in hem verdiepen.hij/wij moeten er een weg in vinden en hij moet leren gepast gedrag te vertonen en zich sociaal op te stellen.ook als het even moeilijk gaat in de bovenkamer. dat is zijn eigen/onze verantwoording.
ik hou alleen mn hart vast voor de toekomst. als hij moet gaan werken, een baan moet zien te houden om in zn eigen levensonderhoud te kunnen voorzien. dat is mn enige /grootste zorg. op school is er nog begeleiding. daarna niet meer. zal de baas een worst wezen dat hij adhd heeft. als hij daardoor niet kan functioneren zoekt hij wel een ander.
verder praat ik er ook niet graag over, behalve met school, hulpverleners en vriendinnen, want mensen die het niet kennen begrijpen het vaak niet.
die beginnen over druk en vervelend, terwijl onze zoon dat helemaal niet is. dan moet ik weer uitleggen waar hij/wij wel tegenaan lopen en dat dingen niet doen geen eigenwijzigheid maar blokkeren is, geen niet luisteren maar vergeten/niet gehoord hebben is,
en het flippen overprikkeldheid en frustratie is en geen verwend gedrag. op den duur had ik daar geen zin meer in en mijd ik het onderwerp.
zeker nu met medicatie merkt de buitenwereld er weinig van. ik verwacht ook niet van mensen dat ze zich in hem verdiepen.hij/wij moeten er een weg in vinden en hij moet leren gepast gedrag te vertonen en zich sociaal op te stellen.ook als het even moeilijk gaat in de bovenkamer. dat is zijn eigen/onze verantwoording.
ik hou alleen mn hart vast voor de toekomst. als hij moet gaan werken, een baan moet zien te houden om in zn eigen levensonderhoud te kunnen voorzien. dat is mn enige /grootste zorg. op school is er nog begeleiding. daarna niet meer. zal de baas een worst wezen dat hij adhd heeft. als hij daardoor niet kan functioneren zoekt hij wel een ander.
woensdag 27 september 2017 15:12
Ja, dat speelt bij mij ook vaak door mijn hoofd. Het is toch iets waar je je leven lang mee behept bent.
Ik vertrouw er maar op dat ze straks zal leren beter om te gaan met wat er in haar hoofdje gebeurd. Ze is nu nog maar zo klein.
Hoe oud is jullie zoontje?
Klopt, ik hang het ook niet aan de grote klok. Onnodig, want mensen hebben idd een mening. En de opvolgende vraag is dan meteen: Je hebt haar toch niet aan de medicatie he? Vreselijk irritant, vooral omdat blijkt dat men er weinig tot niks over weet als je doorvraagt.
Die instelling hebben mijn schoonouders ook een beetje. Dat ze maar gewoon moet luisteren en anders een pak op de donder want dan doet ze wél wat wij willen.
Gelukkig zien mijn ouders daarentegen wel haar mooie kant en doordat mijn ouders heel anders met haar omgaan en begripvoller zijn, heeft ze daar nagenoeg nooit 'last'.
Ik vertrouw er maar op dat ze straks zal leren beter om te gaan met wat er in haar hoofdje gebeurd. Ze is nu nog maar zo klein.
Hoe oud is jullie zoontje?
Klopt, ik hang het ook niet aan de grote klok. Onnodig, want mensen hebben idd een mening. En de opvolgende vraag is dan meteen: Je hebt haar toch niet aan de medicatie he? Vreselijk irritant, vooral omdat blijkt dat men er weinig tot niks over weet als je doorvraagt.
Die instelling hebben mijn schoonouders ook een beetje. Dat ze maar gewoon moet luisteren en anders een pak op de donder want dan doet ze wél wat wij willen.
Gelukkig zien mijn ouders daarentegen wel haar mooie kant en doordat mijn ouders heel anders met haar omgaan en begripvoller zijn, heeft ze daar nagenoeg nooit 'last'.
woensdag 4 oktober 2017 14:57
Herkenbaar.
Ik heb een neefje met adhd, mijn zus heeft vergelijkbare problemen met hem gehad. Ze zijn er nog steeds niet uit of medicatie een goede beslissing was. Maar er waren periodes dat het niet anders kon. Wat veel geholpen heeft is jarenlange begeleiding bij een heel goede psychologe, gespecialiseerd in adhd. Hij is nu tiener en hoewel er adhd-issues blijven, een schat van een jongen.
Mijn eigen zoon heeft ook adhd maar minder gedragsproblemen gehad. Toch heeft hij ook kwetsuren opgelopen van de jarenlange constante kritiek op school. Als deze kritiek thuis of bij grootouders ook nog eens doorgaat, loopt zo'n kind echt schade op aan zijn zelfbeeld.
Lees zoveel mogelijk over adhd, informeer je via oudercursussen, ZitStil (wel in België), zelfhulpgroep, ... zodat je sterk staat tegenover kritische derden en je je kind zo goed mogelijk kan helpen (en ook jezelf).
veel sterkte!
Ik heb een neefje met adhd, mijn zus heeft vergelijkbare problemen met hem gehad. Ze zijn er nog steeds niet uit of medicatie een goede beslissing was. Maar er waren periodes dat het niet anders kon. Wat veel geholpen heeft is jarenlange begeleiding bij een heel goede psychologe, gespecialiseerd in adhd. Hij is nu tiener en hoewel er adhd-issues blijven, een schat van een jongen.
Mijn eigen zoon heeft ook adhd maar minder gedragsproblemen gehad. Toch heeft hij ook kwetsuren opgelopen van de jarenlange constante kritiek op school. Als deze kritiek thuis of bij grootouders ook nog eens doorgaat, loopt zo'n kind echt schade op aan zijn zelfbeeld.
Lees zoveel mogelijk over adhd, informeer je via oudercursussen, ZitStil (wel in België), zelfhulpgroep, ... zodat je sterk staat tegenover kritische derden en je je kind zo goed mogelijk kan helpen (en ook jezelf).
veel sterkte!
