Kinderen
alle pijlers
Moeilijk kind
woensdag 20 september 2017 09:28
Ik zit met mijn handen in het haar en weet niet meer wat te doen. Mijn zoon heeft vorig jaar zomer de diagnose Asperger gekregen. Hij was toen 7 jaar en via school zijn we toen bij de kinderpsych terecht gekomen. Tot dan had ik zelf geen "last" van hem.
Sinds de zomer is zijn gedrag radicaal veranderd. Hij is constant negatief, boos en bij tijd zelfs agressief. Zijn jongere broertje krijgt altijd schoppen en klappen van hem. Elke ochtend als ik hem wakker maak om naar school te gaan is een strijd, 9 van de 10 keer gaat het met schreeuwen en mopperen dat hij niet naar school wil. Vandaag was weer zo een dag. Hij wilde absoluut niet opstaan, ik liet hem liggen en zei dan niet, dan blijf je maar de hele dag in je bed meuren. Beneden ging ik alvast een broodje maken voor jongste zoon. Ik was zo boos dat ik dacht, hij blijft maar lekker hier en ga gewoon weg, zal die zien dat ik het echt meen. Net op het moment dat wij weg willen gaan komt hij naar beneden en commandeert mij, maak brood. Ik werd zo woedend dat ik hem een pets heb gegeven (achteraf heb ik daar weer spijt van). Dat bazige en dat manipulatieve was ik zo enorm zat. Ik schreeuwde naar hem dat hij zich moest aankleden en dat hij helemaal niks krijgt om te eten. Ik heb zijn brood in de tas gedaan en hij is zo zonder ontbijt naar school gegaan. In de auto naar mijn werk moest ik stoppen om bij te komen. Zijn vader ziet dit gedrag ook maar hij is in de ochtend al naar zijn werk, dus maakt de ochtenden niet mee.
Hoe gaan wij hiermee om? ik ben op en leeg.
Sinds de zomer is zijn gedrag radicaal veranderd. Hij is constant negatief, boos en bij tijd zelfs agressief. Zijn jongere broertje krijgt altijd schoppen en klappen van hem. Elke ochtend als ik hem wakker maak om naar school te gaan is een strijd, 9 van de 10 keer gaat het met schreeuwen en mopperen dat hij niet naar school wil. Vandaag was weer zo een dag. Hij wilde absoluut niet opstaan, ik liet hem liggen en zei dan niet, dan blijf je maar de hele dag in je bed meuren. Beneden ging ik alvast een broodje maken voor jongste zoon. Ik was zo boos dat ik dacht, hij blijft maar lekker hier en ga gewoon weg, zal die zien dat ik het echt meen. Net op het moment dat wij weg willen gaan komt hij naar beneden en commandeert mij, maak brood. Ik werd zo woedend dat ik hem een pets heb gegeven (achteraf heb ik daar weer spijt van). Dat bazige en dat manipulatieve was ik zo enorm zat. Ik schreeuwde naar hem dat hij zich moest aankleden en dat hij helemaal niks krijgt om te eten. Ik heb zijn brood in de tas gedaan en hij is zo zonder ontbijt naar school gegaan. In de auto naar mijn werk moest ik stoppen om bij te komen. Zijn vader ziet dit gedrag ook maar hij is in de ochtend al naar zijn werk, dus maakt de ochtenden niet mee.
Hoe gaan wij hiermee om? ik ben op en leeg.
woensdag 20 september 2017 09:39
Je zegt dat dit sinds de zomer is. Bedoel je daarmee na de zomervakantie? Dat klinkt alsof hij moeite heeft met de nieuwe klas/juf. Sowieso klinkt het alsof naar school gaan een probleem is. Hoe is hij op school? Heeft hij vriendjes? Heeft hij het daar naar zijn zin?
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
woensdag 20 september 2017 09:41
Dit.vrouwjagersma schreef: ↑20-09-2017 09:34Zoek hulp voor je zoon en jullie gezin. Dit is niet gezond en hier wordt niemand gelukkig van.
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
woensdag 20 september 2017 09:46
http://www.hetismewelwat.nl/opvoeden-autisme/
Verdiep je ook eens in dit soort sites en boeken.
Verder : Hulp zoeken.
Verdiep je ook eens in dit soort sites en boeken.
Verder : Hulp zoeken.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 20 september 2017 09:49
Heb je ook handvatten gekregen om met je zoon om te gaan? Bij mijn zoon van 8 met asperger is boos worden en schreeuwen echt het laatste wat je moet doen, dat werkt averechts. Rustig blijven, niet verwachten dat hij jouw emotie aanvoelt of begrijpt en hem uitleggen wat je van hem wilt (in opgedeelde stappen, dus niet 5 opdrachten tegelijk) en hoe hij dingen op een andere manier kan vragen of zeggen.
En daarbij, dit gedrag komt vast ergens vandaan. Hoe gaat het op school? Is hij ook heel intelligent? Mijn zoon is hoogbegaafd en vindt school supersaai en wordt dan heel gefrustreerd. Die heeft echt heel veel extra uitdaging nodig en als hij dat krijgt zie je hem weer lekkerder in zijn vel komen.
Maar sowieso: zoek hulp voor jullie als gezin. Ook voor het jongere kind, want die wordt straks nog bang voor de grote broer en dat is natuurlijk niet de bedoeling.
En daarbij, dit gedrag komt vast ergens vandaan. Hoe gaat het op school? Is hij ook heel intelligent? Mijn zoon is hoogbegaafd en vindt school supersaai en wordt dan heel gefrustreerd. Die heeft echt heel veel extra uitdaging nodig en als hij dat krijgt zie je hem weer lekkerder in zijn vel komen.
Maar sowieso: zoek hulp voor jullie als gezin. Ook voor het jongere kind, want die wordt straks nog bang voor de grote broer en dat is natuurlijk niet de bedoeling.
woensdag 20 september 2017 09:51
Zonder hulp gaan jullie dit niet redden. Trek aan de bel. Niet omdat jij faalt als ouder, maar omdat de problematiek simpelweg te ingewikkeld is. En omdat je een zorgplicht hebt naar je beide kinderen. Ook de jongste zal hierin meegenomen moeten worden, omdat ook hij te dealen heeft met een moeilijke huisgenoot en ouders die al stukgelopen zijn, nog voordat hij een beroep op jullie kan doen.
woensdag 20 september 2017 09:51
Regulier onderwijs geeft voor veel kinderen met ASS veel te veel prikkels, ook al als alles min of meer goed verloopt. Maar vaak komt er dan nog bij dat het kind niet in de groep past, er gepest wordt enzovoort. Ik ken aardig wat mensen met kinderen met een ASS (mijn eigen zoon ook, Asperger) en regulier is uiteindelijk bijna niemand bevallen. Helaas verzetten ouders zich vaak tegen speciaal onderwijs, maar bij de mensen die ik ken en van wat ik allemaal lees in oudergroepen op Facebook et cetera, is het heel vaak een veel betere keuze. Onze zoon is vanaf groep 4 naar het speciaal onderwijs gegaan (cluster 4) omdat hij gewoon bijna niet te onderwijzen was (continu afgeleid, heeft ook concentratieproblemen en is erg slim) en - belangrijkste argument voor mij - omdat hij geen aansluiting had met de andere kinderen. Hij is gelukkig erg vrolijk en relaxt van aard en ging daarom toch nog redelijk graag naar school in groep 3, maar je zag aankomen dat dat helemaal fout zou gaan als hij op die school zou blijven. Op het speciaal onderwijs heeft hij een heerlijke tijd gehad, met veel vriendjes. Nu gaat hij naar het VSO (voortgezet speciaal onderwijs) en moet daarvoor naar een andere stad. Dat is een nadeel, maar regulier onderwijs is gewoon geen optie en ik vind dat prima, ben zo blij dat er speciaal onderwijs bestaat. Mijn zoon is nu op zijn 14e nog steeds een vrolijke en relaxte jongen, maar als hij van ons koste wat kost op de reguliere basisschool had moeten blijven, was daar nu niets meer van over. Dat weet ik zeker. En dat heb ik helaas dus ook gezien bij kinderen van mensen die ik ken, jaren van strijd, vastlopen op school, wisselen van school, weer vastlopen. Daarnaast ook vastlopen bij sportclubs, veel driftbuien, iedereen thuis op eieren lopen. En na jaren dan toch de diagnose ASS en kiezen voor SO, en enorme spijt dat niet eerder te hebben gedaan.
Ik zeg niet dat het bij jou ook zo is of moet gaan, maar dit is mijn ervaring. Kijk naar je kind, wat hij nodig heeft en speel daarop in. Strijd en stress zijn voor niemand goed.
Ik zeg niet dat het bij jou ook zo is of moet gaan, maar dit is mijn ervaring. Kijk naar je kind, wat hij nodig heeft en speel daarop in. Strijd en stress zijn voor niemand goed.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 20 september 2017 10:05
Ik heb ook zo'n 'moeilijk' kind.
Al jaren hulp voor. Echt veel hulp.
En nog vind ik het moeilijk.
En dan is het nog een groot onderdeel van mijn beroep ook.
Inmiddels zit mijn 'moeilijke kind' op het v.o en begint ie te puberen. Wat ik zo mogelijk nog moeilijker vind.
Hij gaat om elke scheet de discussie aan. Is extreem rigide en kan niet met autoriteiten overweg. Is soms als een tikkende bom. Gaat volledig autonoom zijn eigen weg, en trekt zich nauwelijks wat aan van anderen.
Dat is geen onwil, maar onvermogen.
Ik heb daar normaal best veel geduld voor. Maar zoals gisteren en vanmorgen dus niet.
Dus ik herken je onmacht en frustratie.
Ook al zit er een batterij aan hulp bij, en heeft hij een speciale aangepaste weg op school. Hij is me veel te clever en vreet mij op met zijn discussie en argumenten en ik sta er vaak bij en kijk ernaar.
Opvoeden is bij hem de grootste uitdaging van de eeuw.
En ik dacht na een aantal kinderen boven hem, dat ik het inmiddels allemaal wel wist.
1 ding is wel een verschil met jou: straffen met eten ontzeggen of slaan doe ik NOOIT.
Ik verlies heus wel eens mijn geduld (zoals gisteravond, don't ask) maar ik verlies mijzelf daar nooit volledig in. Ik wil wel eens flink mijn stem verheffen, dat wel.
Succes met deze uitdaging. Ik voel je!
Al jaren hulp voor. Echt veel hulp.
En nog vind ik het moeilijk.
En dan is het nog een groot onderdeel van mijn beroep ook.
Inmiddels zit mijn 'moeilijke kind' op het v.o en begint ie te puberen. Wat ik zo mogelijk nog moeilijker vind.
Hij gaat om elke scheet de discussie aan. Is extreem rigide en kan niet met autoriteiten overweg. Is soms als een tikkende bom. Gaat volledig autonoom zijn eigen weg, en trekt zich nauwelijks wat aan van anderen.
Dat is geen onwil, maar onvermogen.
Ik heb daar normaal best veel geduld voor. Maar zoals gisteren en vanmorgen dus niet.
Dus ik herken je onmacht en frustratie.
Ook al zit er een batterij aan hulp bij, en heeft hij een speciale aangepaste weg op school. Hij is me veel te clever en vreet mij op met zijn discussie en argumenten en ik sta er vaak bij en kijk ernaar.
Opvoeden is bij hem de grootste uitdaging van de eeuw.
En ik dacht na een aantal kinderen boven hem, dat ik het inmiddels allemaal wel wist.
1 ding is wel een verschil met jou: straffen met eten ontzeggen of slaan doe ik NOOIT.
Ik verlies heus wel eens mijn geduld (zoals gisteravond, don't ask) maar ik verlies mijzelf daar nooit volledig in. Ik wil wel eens flink mijn stem verheffen, dat wel.
Succes met deze uitdaging. Ik voel je!
woensdag 20 september 2017 10:20
Effe een vraagje aan mijn kant hoe was ie op de kleuterschool? Als er daar niks aan de hand was dan heb ik mijn ????? over dat stempel nu voor asperge, Ik weet het niet hoor maar ik denk dat jou kind niet begrepen word op school en ik denk thuis ook niet of heb ik het mis? Probeer rustig met je kind te praten doe dit niet na school omdat ie al gefrustreerd is maar doe dat s avonds bij het naar bed brengen, op den duur krijgt ie een beetje meer vertrouwen in jou dat ie bij je terecht kan met dingen waar die mee zit.
Ik denk zelf dat ie het niet prettig vind op zijn school dus daar moet je zien achter te komen.maar dat kan alleen als jij rustig blijft ook al ben je heel erg boos op dat moment op je kind is ook begrijpelijk dat snap ik en krijg a.u.b geen schuldgevoel daarover je bent ook maar een mens en je wilt het gewoon goed doen.
En ga ook praten met de leraar, lerares van zijn klas.
En heeft je zoon ook een favoriet vriendje waar die veel mee speelt vraag is aan hem wat ie van deze school vind of als je een van de ouders goed kent praat daar eens mee je hoeft niet alles eruit te gooien maar gewoon neutraal vragen hoe ze die school vinden.
En 1 ding het hoeft niet altijd aan je kind te liggen hoor die verandering op eens komt ergens door.
Beslis niet te snel voor een andere school problemen kom je overal tegen en problemen kunnen ook weer opgelost worden, maar zit er geen verbetering in bij je kind en hij blijft op den duur opstandig en boos dat is dan jou de keus wat je ermee doet vraag ook dan aan je kind wat ie echt wilt.Je kind moet het doen op school en toch prettig voelen daar en niet jij.
Ik denk zelf dat ie het niet prettig vind op zijn school dus daar moet je zien achter te komen.maar dat kan alleen als jij rustig blijft ook al ben je heel erg boos op dat moment op je kind is ook begrijpelijk dat snap ik en krijg a.u.b geen schuldgevoel daarover je bent ook maar een mens en je wilt het gewoon goed doen.
En ga ook praten met de leraar, lerares van zijn klas.
En heeft je zoon ook een favoriet vriendje waar die veel mee speelt vraag is aan hem wat ie van deze school vind of als je een van de ouders goed kent praat daar eens mee je hoeft niet alles eruit te gooien maar gewoon neutraal vragen hoe ze die school vinden.
En 1 ding het hoeft niet altijd aan je kind te liggen hoor die verandering op eens komt ergens door.
Beslis niet te snel voor een andere school problemen kom je overal tegen en problemen kunnen ook weer opgelost worden, maar zit er geen verbetering in bij je kind en hij blijft op den duur opstandig en boos dat is dan jou de keus wat je ermee doet vraag ook dan aan je kind wat ie echt wilt.Je kind moet het doen op school en toch prettig voelen daar en niet jij.
woensdag 20 september 2017 10:20
Het is pittig, ben je er al achter wat er mis gaat op school?
Heeft hij een vriend of vrienden, wordt hij gepest of buitengeloten?
Weet hij zich geen raad in de vrije situaties zoals de pauze?
Weet hij niet hoe hij sociaal moet reageren in bepaalde situaties?
Is de leerstof te saai voor hem?
Wordt hij overprikkelt door de te grote klas?
Als je hier achter kunt komen door een gesprek met je zoon kun je helpen om hier wat aan te veranderen door een gesprek met de leerkracht aan te gaan.
Hier hielp het toen er extra lesmateriaal werd verstrekt, dus meer uitdaging, want alles was saai.
De mogelijkheid om in de pauze binnen te blijven en tot rust te komen, eventueel met 1 klasgenoot.
Samen oefenen hoe te reageren cq communiceren in sociale situaties.
En thuis heeft het heel erg geholpen om duidelijk te zijn, lees het boek, geef mij de vijf eens.
Ik reageerde bijvoorbeeld vaak met: "dadelijk'
Maar ja wat is dadelijk, over 5 minuten, half uur? etc.
Suc6 en hoop dat je erachter komt, het is pittig maar geef niet op.
Ik hoop dat jullie samen kunnen werken en onthoudt het is niet altijd onwil van diegene, soms weten ze niet beter, het kost hun veel moeite om hiermee om te gaan.
Liefs,
ps: Gebruik ook een duidelijke planning, maak deze samen.
Dus hoe laat naar bed, hoe laat op staan, hoe laat douchen, eten, etc.
Heeft hij een vriend of vrienden, wordt hij gepest of buitengeloten?
Weet hij zich geen raad in de vrije situaties zoals de pauze?
Weet hij niet hoe hij sociaal moet reageren in bepaalde situaties?
Is de leerstof te saai voor hem?
Wordt hij overprikkelt door de te grote klas?
Als je hier achter kunt komen door een gesprek met je zoon kun je helpen om hier wat aan te veranderen door een gesprek met de leerkracht aan te gaan.
Hier hielp het toen er extra lesmateriaal werd verstrekt, dus meer uitdaging, want alles was saai.
De mogelijkheid om in de pauze binnen te blijven en tot rust te komen, eventueel met 1 klasgenoot.
Samen oefenen hoe te reageren cq communiceren in sociale situaties.
En thuis heeft het heel erg geholpen om duidelijk te zijn, lees het boek, geef mij de vijf eens.
Ik reageerde bijvoorbeeld vaak met: "dadelijk'
Maar ja wat is dadelijk, over 5 minuten, half uur? etc.
Suc6 en hoop dat je erachter komt, het is pittig maar geef niet op.
Ik hoop dat jullie samen kunnen werken en onthoudt het is niet altijd onwil van diegene, soms weten ze niet beter, het kost hun veel moeite om hiermee om te gaan.
Liefs,
ps: Gebruik ook een duidelijke planning, maak deze samen.
Dus hoe laat naar bed, hoe laat op staan, hoe laat douchen, eten, etc.
Ik heb vast een bril nodig..
Ik zie de laatste tijd steeds meer mensen met twee gezichten.
Ik zie de laatste tijd steeds meer mensen met twee gezichten.
woensdag 20 september 2017 10:24
Probeer er op een rustige manier achter te komen waarom hij niet naar school wilt. Wij hebben vroeger voor onze zoon een rustige plek gemaakt in de klas waardoor hij minder werd afgeleid (reguliere school). Hij is ook wel eens met een psycholoog gaan praten om meer inzicht te krijgen. Het was een soort ' cursus' over zijn eigen persoontje icm autisme. Dat heeft hem veel inzicht gegeven. Nu is hij aan het puberen ook weer een nieuwe periode voor ons 
Succes de komende tijd.
Succes de komende tijd.
woensdag 20 september 2017 10:34
Wat was de reden dat hij onderzocht is? Een kind zonder problemen wordt niet zomaar onderzocht en gediagnosticeerd. Welke hulp is er al ingezet voor die problemen? Jij geeft aan dat jij tot de zomer geen problemen met hem had, maar hoe ervoer hij dat? Had hij wel problemen met zichzelf? Zou het zo kunnen zijn dat de hulp voor de problemen waar hij zelf tegenaan liep onvoldoende is geweest tot het punt dat het nu geëscaleerd is bij hem? Heb je hem weleens rustig (dus niet als je boos bent maar op een moment dat er niets speelt) gevraagd waarom hij denkt dat het zo moeizaam verloopt? Ook jonge kinderen hebben vaak best ideeën over waar het knelt en wat ze zou kunnen helpen. Aansluiten bij hun behoeftes en oplossingen is in veel gevallen effectiever dan dat een behandelaar en de ouders gaan bedenken wat zou moeten helpen. Betrek hem er dus ook bij.
Je hebt al contact opgenomen met de behandelaar, zorg dat je die ook snel spreekt dus er zelf even achteraan zitten. Vraag om hulp voor jullie zelf bij het omgaan met je zoon maar kijk vooral ook samen met de behandelaar en je zoon naar welke hulp hij nodig heeft. Is het mogelijk om de ochtenden samen met je man te doen? Of een deel van de ochtenden om jezelf wat rust te geven.
Je hebt al contact opgenomen met de behandelaar, zorg dat je die ook snel spreekt dus er zelf even achteraan zitten. Vraag om hulp voor jullie zelf bij het omgaan met je zoon maar kijk vooral ook samen met de behandelaar en je zoon naar welke hulp hij nodig heeft. Is het mogelijk om de ochtenden samen met je man te doen? Of een deel van de ochtenden om jezelf wat rust te geven.
Difficulty is inevitable, drama is a choice.
woensdag 20 september 2017 10:34
Op school gaat het redelijk goed als ik zijn juf mag geloven. Kwa stof komt hij overal mee, alleen op sociaal gebied is het lastig. Hij heeft idd geen vriendjes en zit in de klas ook alleen (t/o de juf) dit op zijn eigen verzoek. Na schooltijd speelt hij voor de deur met andere jongens, dan is die aan het voetballen wat hij enorm leuk vindt. Dus dat gaat dan wel. Ik heb hem toen zelfs een proeftraining laten doen op voetbal, maar dat vond hij niks (ik zag dat ook gelijk, was te groot en te veel kinderen).
Sinds we op vakantie waren is zijn gedrag behoorlijk veranderd. Elke dag was hij boos, en op momenten had hij het geweldig naar zijn zin en was hij een totaal ander kind. Dat kon ook per minuut omslaan. Zodra hij boos werd dan begon hij gelijk te schelden en te schoppen. Zelf zijn mimiek verandert dan gewoon, een hele boze blik krijgt hij dan.
Ik probeer ook nooit boos te worden op hem, omdat ik weet dat hij dat niet begrijpt en hij daar ook niet tegen kan. Maar vanochtend was gewoon de druppel, ik ontplofte en had mijzelf niet onder controle. Ik baal ervan, want ik wil mij niet zo gedragen.
Op school is er al een IBer die hem af en toe observeert. De juf van dit jaar is dezelfde als vorig jaar en daar was ik ook heel blij mee omdat hij haar erg mag en de juf zijn gedrag ook goed aanvoelt en daarop kan inspelen.
Sinds we op vakantie waren is zijn gedrag behoorlijk veranderd. Elke dag was hij boos, en op momenten had hij het geweldig naar zijn zin en was hij een totaal ander kind. Dat kon ook per minuut omslaan. Zodra hij boos werd dan begon hij gelijk te schelden en te schoppen. Zelf zijn mimiek verandert dan gewoon, een hele boze blik krijgt hij dan.
Ik probeer ook nooit boos te worden op hem, omdat ik weet dat hij dat niet begrijpt en hij daar ook niet tegen kan. Maar vanochtend was gewoon de druppel, ik ontplofte en had mijzelf niet onder controle. Ik baal ervan, want ik wil mij niet zo gedragen.
Op school is er al een IBer die hem af en toe observeert. De juf van dit jaar is dezelfde als vorig jaar en daar was ik ook heel blij mee omdat hij haar erg mag en de juf zijn gedrag ook goed aanvoelt en daarop kan inspelen.
woensdag 20 september 2017 10:36
Nog een tip van mij zoek een andere kinderpsych die niet van die school is, gewoon een eigen waar je kind goed bij voelt en niet dat je een mailtje stuurt en dan nog na 2 weken niks hoort sorry ik was al weg geweest.Ga eentje zoeken kijk goed op internet en het liefst geen grote instelling gewoon prive kleinschalig is beter kijk de reverenties goed na. Ga op je gevoel af voelt het niet goed niet doen.
je moet zo maar denken het is mijn kind en zijn toekomst.
je moet zo maar denken het is mijn kind en zijn toekomst.
