Kinderen
alle pijlers
Wat was ik toch een goede opvoeder toen ik nog geen kind had
woensdag 18 oktober 2017 14:56
Toen ik nog geen kinderen had, maar veel familie en vrienden al wel, wist ik het allemaal prima. Ik zou niet toegeven aan de grillen van mijn kind (hoezo perse die beker) en ik zou ze gewoon overal mee naartoe slepen.
Bij de eerste ging het nog aardig. Ik dacht af en toe wel ‘hmm dit is iets lastiger dan ik dacht’ maar ik kon het prima bolwerken.
Maar toen kwam nummer 2! En waar ik bij de eerste nog dacht dat onze eetopvoeding (weinig snoep en suiker, alles wat gezond is aanbieden) zorgde voor zo’n goede eter, ben ik daar nu van terug gekomen. Je kan bij onze tweede op je kop gaan staan, maar hij eet t gewoon niet als het niet zoet is. Het was bij de eerste dus gewoon een kwestie van geluk.
Inmiddels voel ik veel meer mee met ouders met kinderen die zich bijvoorbeeld misdragen in een restaurant. Want hoewel dat met mijn kinderen prima gaat, durf ik niet meer te beweren dat een goede opvoeding altijd helpt.
Van welk opvoedidee ben jij terug gekomen? Of gaat t echt zoals je van tevoren dacht?
Bij de eerste ging het nog aardig. Ik dacht af en toe wel ‘hmm dit is iets lastiger dan ik dacht’ maar ik kon het prima bolwerken.
Maar toen kwam nummer 2! En waar ik bij de eerste nog dacht dat onze eetopvoeding (weinig snoep en suiker, alles wat gezond is aanbieden) zorgde voor zo’n goede eter, ben ik daar nu van terug gekomen. Je kan bij onze tweede op je kop gaan staan, maar hij eet t gewoon niet als het niet zoet is. Het was bij de eerste dus gewoon een kwestie van geluk.
Inmiddels voel ik veel meer mee met ouders met kinderen die zich bijvoorbeeld misdragen in een restaurant. Want hoewel dat met mijn kinderen prima gaat, durf ik niet meer te beweren dat een goede opvoeding altijd helpt.
Van welk opvoedidee ben jij terug gekomen? Of gaat t echt zoals je van tevoren dacht?
woensdag 18 oktober 2017 15:07
Of het onder opvoeding valt niet zozeer, maar ik dacht mijn kind nooit een speen te geven. Dat leek me zo niet nodig en aangeleerd iets. Tot ik een nacht lang een pink in kinds mond had omdat ze nogal een grote zuigbehoefte had. Toen toch maar een speen, ideaal! We hebben wel geluk gehad dat ze hem na 4 maanden zelf al niet meer wilde.
woensdag 18 oktober 2017 15:08
Televisie overdag. Tot de jongste geboren was, keek de oudste geen televisie overdag. Maar toen kwam de jongste en die huilde zoveel en we waren allemaal zo moe, dat ik heel gauw van dat principe afgestapt ben. Niet dat ze dan uren aan een stuk keek, maar toch wel overdag.
Oh ja en de oudste had een speen en dat ook nog vrij lang, vond ik. Dat was iets wat ik van te voren niet bedacht had. De jongste vond spenen stom.
Oh ja en de oudste had een speen en dat ook nog vrij lang, vond ik. Dat was iets wat ik van te voren niet bedacht had. De jongste vond spenen stom.
anoniem_328039 wijzigde dit bericht op 18-10-2017 15:11
21.44% gewijzigd
woensdag 18 oktober 2017 15:10
Haha, herkenbaar! Hier was de volgorde precies andersom, dus wij waren bij de eerste al genezen. 
Ik dacht altijd dat dreumesen en peuters die niet braaf zelf met hun speelgoed zaten te spelen maar overal op wilden klimmen, alles uit de kast en van de tafel wilden pakken etc. gewoon niet goed opgevoed waren. Tot we onze oudste kregen, die kon je corrigeren of afleiden tot je een ons woog, maar het hielp geen zier. Vooral niet als we op visite waren, want bij anderen was alles nieuw en natuurlijk nog veel interessanter om allemaal te onderzoeken. Vooral die rode alarmknop in het verpleeghuis van overgrootoma.
Onze jongste kun je dan weer gerust overal mee naartoe nemen. Die zit braaf op schoot of zit op de grond met wat duplo te spelen. Inmiddels is de oudste 5 en weet hij zich prima te gedragen op visite (al is hij nog steeds een pittig en temperamentvol kind), maar het heeft ons heel wat bloed, zweet en tranen (en een tijdje maar gewoon zo min mogelijk meenemen) gekost.
Slapen doen ze dan weer allebei heel erg goed, maar gezien onze ervaringen op andere vlakken maak ik me geen enkele illusie dat dat onze eigen verdienste is. We hebben daar gewoon mazzel mee.
Ik dacht altijd dat dreumesen en peuters die niet braaf zelf met hun speelgoed zaten te spelen maar overal op wilden klimmen, alles uit de kast en van de tafel wilden pakken etc. gewoon niet goed opgevoed waren. Tot we onze oudste kregen, die kon je corrigeren of afleiden tot je een ons woog, maar het hielp geen zier. Vooral niet als we op visite waren, want bij anderen was alles nieuw en natuurlijk nog veel interessanter om allemaal te onderzoeken. Vooral die rode alarmknop in het verpleeghuis van overgrootoma.
Onze jongste kun je dan weer gerust overal mee naartoe nemen. Die zit braaf op schoot of zit op de grond met wat duplo te spelen. Inmiddels is de oudste 5 en weet hij zich prima te gedragen op visite (al is hij nog steeds een pittig en temperamentvol kind), maar het heeft ons heel wat bloed, zweet en tranen (en een tijdje maar gewoon zo min mogelijk meenemen) gekost. Slapen doen ze dan weer allebei heel erg goed, maar gezien onze ervaringen op andere vlakken maak ik me geen enkele illusie dat dat onze eigen verdienste is. We hebben daar gewoon mazzel mee.
woensdag 18 oktober 2017 15:11
Ik heb geluk gehad met mijn kinderen , ze waren echt wel makkelijk in omgang/luisteren buiten eten om vooral in de jeugdjaren tot puber zijnde.
Nu gaat het nog steeds goed met hun hoor met wat puberobstakels.
Maar ik begrijp wat je bedoelt , een vroegere vriendin van mij was nog "strenger" dan mij maar haar tweede was ook een heel pittig kind.
Ik weet niet of ik het zo had kunnen volbrengen als haar.
Toen is mijn oordeel ook wel verdwenen over doe het dan zo of zo.....denkende dat ik het wel zou weten.
Petje af hoor voor sommige.
Ik ben er wel achter dat ieder kind anders is en consequent zijn is soms echt lastig dan.
Nu gaat het nog steeds goed met hun hoor met wat puberobstakels.
Maar ik begrijp wat je bedoelt , een vroegere vriendin van mij was nog "strenger" dan mij maar haar tweede was ook een heel pittig kind.
Ik weet niet of ik het zo had kunnen volbrengen als haar.
Toen is mijn oordeel ook wel verdwenen over doe het dan zo of zo.....denkende dat ik het wel zou weten.
Petje af hoor voor sommige.
Ik ben er wel achter dat ieder kind anders is en consequent zijn is soms echt lastig dan.
woensdag 18 oktober 2017 15:14
Ja, zo hebben wij hier goede eters. Maar dat is gewoon puur geluk, hebben we nooit moeite voor hoeven doen.
Dat eindeloze weglopen, hier van 1,5 tot 2... ik had het al bijna verdrongen. Hoezo terrible two’s? Bij 2 kon ik eindelijk eens 2 seconden mijn ogen niet op mijn kind richten.
woensdag 18 oktober 2017 15:16
qua opvoeding had ik weinig ideeën vooraf. Ik zag een vriendin als voorbeeld, zij liet kindje bij haar slapen, voedde op verzoek etc (was ten tijde van mijn eerste nog iets wat het CB afraadde). Dat ging bij eerste heel goed.
Ik vond mezelf een natuurtalent! Goh, bleek baby 2 toch heel anders te reageren, en ik dacht haar in de mal van baby 1 te proppen. Dat was even schakelen.
Wat ik me nooit zo realiseerde, was toen ze gingen puberen, dat ik problemen waar ik vroeger tegen aanliep (als puber), zo keihard weer om de oren zou krijgen. Confronterend!
Ik vond mezelf een natuurtalent! Goh, bleek baby 2 toch heel anders te reageren, en ik dacht haar in de mal van baby 1 te proppen. Dat was even schakelen.
Wat ik me nooit zo realiseerde, was toen ze gingen puberen, dat ik problemen waar ik vroeger tegen aanliep (als puber), zo keihard weer om de oren zou krijgen. Confronterend!
woensdag 18 oktober 2017 15:20
woensdag 18 oktober 2017 15:21
Oei daar zijn wij nog niet beland, en daar had ik inderdaad ook nog niet bij stil gestaan.
woensdag 18 oktober 2017 15:22
Dat ook ja, je gaat ineens zelf weer een beetje mee in die puberteit.lilalinda schreef: ↑18-10-2017 15:16qua opvoeding had ik weinig ideeën vooraf. Ik zag een vriendin als voorbeeld, zij liet kindje bij haar slapen, voedde op verzoek etc (was ten tijde van mijn eerste nog iets wat het CB afraadde). Dat ging bij eerste heel goed.
Ik vond mezelf een natuurtalent! Goh, bleek baby 2 toch heel anders te reageren, en ik dacht haar in de mal van baby 1 te proppen. Dat was even schakelen.
Wat ik me nooit zo realiseerde, was toen ze gingen puberen, dat ik problemen waar ik vroeger tegen aanliep (als puber), zo keihard weer om de oren zou krijgen. Confronterend!
woensdag 18 oktober 2017 15:22
Echt? Niks dat je tegenviel? Of waar je jouw ideeen bij hebt moeten stellen?vivaratje schreef: ↑18-10-2017 15:20Ik had veel goede voorbeelden. Ik was de jongste thuis, ik had al broers en zussen die kinderen hadden. Dus ik wist precies hoe het niet moest. Dat waren echt verwende kinderen die bijna alles mochten
En ik moet zeggen zoals ik het in mn hoofd had zo is het ook gegaan
woensdag 18 oktober 2017 15:24
Ik had mij altijd voorgenomen dat mijn kinderen pas met 12 jaar een eigen telefoon zouden krijgen. Maar ja, toen woonden we in een land, waar ze met 10 jaar naar het voortgezet onderwijs gaan en bleken mijn kinderen als 9-jarige zo ongeveer de enigen in hun klas zonder mobiel te zijn. En toen kregen ze dus voor hun 10e verjaardag een telefoon. Die ze vervolgens voor alles gebruiken, behalve om bereikbaar te zijn...
woensdag 18 oktober 2017 15:25
namenzoektocht schreef: ↑18-10-2017 15:16Leuk om jullie ervaringen te lezen! En herkenbaarDat eindeloze weglopen, hier van 1,5 tot 2... ik had het al bijna verdrongen. Hoezo terrible two’s? Bij 2 kon ik eindelijk eens 2 seconden mijn ogen niet op mijn kind richten.
Ik ben nog nooit zo slank geweest dan in de tijd dat mijn oudste net liep
woensdag 18 oktober 2017 15:27
En mijn kinderen zouden niet zo veel snoepen. Ik droomde van kinderen die, net zoals ik zelf, weinig met snoep hebben en goed maat konden houden. Bij de oudste was dat heel makkelijk te handhaven, maar ik merkte al gauw dat dat bij jongere kinderen heel wat lastiger was (mijn jongste dochter zat dus gewoon met haar 7 maanden al aan de pannenkoek met stroop).
woensdag 18 oktober 2017 15:27
Hier pas bij 3, dus ik herken de terrible two's wel. (En de driftbuien die erbij hoorden ook helaas.) Het gekke is dat je dat ook weer als standaard gaat zien, dus ik zag 'met angst en beven' uit naar de periode van 1,5 tot 3 bij mijn jongste. Maar waar de oudste altijd direct weg speerde zodra je buiten kwam en het een drama was als hij een hand moest geven bij het oversteken, gaat de jongste juist huilen als je haar maar even een seconde geen handje geeft.namenzoektocht schreef: ↑18-10-2017 15:16Leuk om jullie ervaringen te lezen! En herkenbaarDat eindeloze weglopen, hier van 1,5 tot 2... ik had het al bijna verdrongen. Hoezo terrible two’s? Bij 2 kon ik eindelijk eens 2 seconden mijn ogen niet op mijn kind richten.
woensdag 18 oktober 2017 15:31
Oh nee, laat me alsjeblieft die illusie nog even houden!poeziewoezie schreef: ↑18-10-2017 15:30Ik dacht dat het veeeeeeel makkelijker zou worden als ze eenmaal ouder zouden zijn......
NOT!
woensdag 18 oktober 2017 15:33
poeziewoezie schreef: ↑18-10-2017 15:30Ik dacht dat het veeeeeeel makkelijker zou worden als ze eenmaal ouder zouden zijn......
NOT!
